Hebikyōkoku

[Murai]

Zemsta
37/45+ Przeciwnik był problematyczny, mimo że pojawił się zaledwie chwilę temu. Nikusui mimo wyraźnej żądzy zemsty na łysolu zachowała zimną krew i zareagowała niemalże natychmiast na tajemniczy dym pędzący w jej kierunku. Zaczęła szybko wycofywać się do tyłu, idąc łeb w łeb z początkiem obłoku. Dotarła aż do krańca osuwiska, na niestabilną granicę, ale na tym się nie skończyło i chmura leciała dalej. Nikusui musiała więc zejść na ścianę i dopiero tam mogła odetchnąć z powodu braku dziwnego dymu. Kątem oka zobaczyła, że przeciwnik porażony elektrycznością zaczyna się poruszać, próbując nawet stanąć na nogi. Dziewczyna stworzyła burzową chmurę w celach defensywnych. Przeciwnik mógł przecież chcieć skorzystać z dymu i podejść bliżej, skupiając się na walce bezpośredniej. Jeden z przeskakujących piorunów jednak wszedł w kontakt z dymem, doprowadzając do dziwnej reakcji. Chmura zajęła się ogniem, w dosłownie chwilę znikając i powodując tym samym ogromne ilości ciepła. Białowłosa poczuła na swoim ciele gorący podmuch powietrza spowodowany nagłym zajęciem się chmury ogniem. Dym zniknął, a dziewczyna mogła usłyszeć głośne "Co do chuja?" dochodzące z góry, skąd kilka chwil temu uciekła. Z drugiej strony Toko postanowił działać na własną rękę i spróbować pochwycić mężczyznę porażonego piorunami. Mimo że nie stanowił zagrożenia, to było to tylko tymczasowe. Jednak podczas tworzenia tunelu, natrafił na dziwną metalową powierzchnię. Całkowicie płaską. Przesuwając się w bok z kolei trafił na deski. Dziwne połączenie, trzeba było przyznać. Były one spróchniałe, w związku z tym dało się przez nie przebić. Toko trafił do niewielkiego pomieszczenia żywcem wykopanego w ziemi. Niewielki pokój zawierał jedynie jedną rzecz - metalową klatkę o rozmiarach pozwalających na pomieszczenie w niej człowieka bądź innego zwierza podobnego rozmiaru. Cokolwiek tutaj się działo, po co to było? Bez względu na to Toko kontynuował tworzenie tunelu i ostatecznie dokopał się w pożądane miejsce. Przeciwnik był jeszcze mocno otępiały, przez co nie był w stanie wykonać pieczęci. Jedynym co udało mu się zrobić było proste klaśnięcie, które wywołało silny podmuch powietrza który uderzył w Toko i odrzucił go na ścianę. Mężczyzna miał czas na reakcję, wychodzenie z ziemi nie było aż tak szybkie. Przeciwnik z kolei korzystając ze swojej chwilowej przewagi zaczynał składać pieczęcie, nie trudząc się nawet z sięganiem po wachlarz.

Postacie:
Różowy - NIku
Biały - Toko
Przekreślony Błękitny - trup
Błekitny - mężczyzna z wachlarzem.
Czerwony - łysol

Teren:
Zielone - Drzewka
Czarne - ich pnie
Zgniłozielony - ogromne wzgórza. Sztywno ubita ziemia i skały. Przy kanionie wysokie na 2m, potem cyklicznie rosnące.

Odległości:
Niku-Łysy -> 10m
Toko-Wachlarz -> 12m

[Nikusui]

Nie, naprawdę to jej się nie podobało. W momentach, kiedy miała jakiś plan i myślała, że on doprowadzi do czegoś konkretniejszego, czuła, jakby nieznana siła stopowała jej zamiary i poczynania. A to mogło być frustrujące, oj mogło. Chociaż i tak targały już nią emocje, nie mogła dać się im podnieść na tyle, by stracić całkowicie kontrole nad swoim umysłem, bo mogłoby to się dla niej fatalnie skończyć. Już czuła, że stąpa po niepewnym gruncie, a co dopiero byłoby, gdyby działała jedynie pod wpływem impulsów, nie myśląc o konsekwencjach czy planie awaryjnym.
Ta dymna chmura mogła być dla niej zagrożeniem, dlatego postarała się jak najszybciej z niej wydostać, na ten czas chwilowo wstrzymując oddech. Nie tracąc czasu, wytworzyła burzową chmurę, które pojawiła się dość szybko i oprócz tego, że mogła atakować jej przeciwnika, to jeszcze posiadała funkcje obronne. Tak po prawdzie, to była jedyna opcja białowłosej by zapewnić sobie chociaż częściową ochronę. Jednakże jeden z piorunów, zetknął się z kłębem dymu puszczając go... z dymem! W momencie to coś zajęła się ogniem, więc musiało być łatwopalne. Gdyby została tam troszkę dłużej, to na pewno facet chciałby ją podpalić. Zupełnie jak Shigeru. Coś nią chwilowo drgnęło, ale nie myślała nad tym dłużej, bo przez tych parę sekund ogarnęło ją niesamowite ciepło, buchające z podpalonej chmary dymu. I to była jej chwila! Jej próba kolejnego ataku, nie mogła dłużej czekać. Tak jak zawsze, polegała tu na swoich klanowych umiejętnościach, które były szybkie i niezawodne, o ile przeciwnik by jej nie wykiwał. Więc w sumie, tak naprawdę niewiele myślać, tuż po usłyszeniu słów pełnych zaskoczenia, wyciągnęła momentalnie ręce w górę, z których wystrzelił wiązki rantonu, dokładnie cztery, jedna po drugiej, by jak najszybciej dosięgnąć tego łysego cwaniaka. Wiedziała, że im bliżej niego będzie, tym będzie miała mniejszą szansę na ucieczkę przed jego katonem, który nie stał raczej na niskim poziomie. A niestety nie miała niczego, co by taką technikę zniwelowało. Musiała więc zagrać szybko i spróbować go chociaż na moment wyłączyć z zabawy, by rozprawić się z nim bardziej. Jak się nie uda... cóż, jedynie uniki, jedynie.
Toko też nie próżnował. Postanawiając zając się chwilowo niesprawnym przeciwnikiem, ruszył tunelem w jego stronę, by znaleźć się jak najbliżej. Miał jednak na swojej drodze przeszkody. Taki metal w ziemi? W dodatku, gdy udało mu się przedostać, to wyglądało jak pomieszczenie czy klatka. Tylko... jak tu oddychać? Poza tym, musiał to zrobić ktoś, kto też panował nad dotonem, a przynajmniej tak się młodemu Senju wydawało. Dlatego przebywanie w tej skale może nie do końca było takim dobrym pomysłem. Dlatego próbował dalej, aż dostał się w pożądane miejsce. I wtedy, kiedy chciał wykonać swoją technikę, facet akurat postanowił nieco zadziałać i mimo niewielkich sił, udało mu się wykonać technikę wiatru, która odrzuciła towarzysza Nikusui. Tego to się na pewno nie spodziewał i nie dało się zaprzeczyć, że było to nieprzyjemne doświadczenie. Musiał jednak działać dalej, bo wachlarzowy gostek nie chciał zaprzestać jedynie na tym. Nie sięgał wachlarza, może nie miał jeszcze na tyle siły, ale złożenie pieczęci to nie był jakiś wielki wyczyn, więc bardzo możliwe, że właśnie rozpoczynał się kolejny pojedynek w tych rejonach. Cóż, musiał szybko decydować, bo skoro facet już składał pieczęci, to technika może nadejść szybciej, niż on by to zdążył zrobić. Nie mógł więc marnować czasu, ponownie zamierzając chować się w ziemi. Następnie zamierzał pojawić się nie tuż obok swojego przeciwnika, a jakieś pięć metrów z jego prawej strony. Co tym zamierzał osiągnąć? Znikając na chwilę z miejsca, gdzie zapewne facet zamierzał wykonać atak (z tego względu czekał niemal do ostatniej chwili), by wyskoczyć niedaleko niego w najmniej oczekiwanym momencie i ponownie spróbować użyć mokutonowskiej techniki, unieruchamiając faceta.

  Ukryty tekst

[Murai]

Zemsta
39/45+ Nikusui miała zamiar w przejść do ofensywy, stworzyć jakiekolwiek zagrożenie dla przeciwnika. Do tej pory była oblegana przez kolejne techniki, będąc zmuszoną do kolejnych zmian w postępowaniu i wykonywaniu uników. Jutsu wykorzystywane przez przeciwnika nie były łatwe do zniwelowania, walka na otwartym terenie była więc ciężka do ocenienia z punktu widzenia jakiejkolwiek przewagi. Kiedy dym zniknął, a pozycja mężczyzny została ujawniona przez niego samego, białowłosa przystąpiła do błyskawicznego ataku za pomocą Rantonowych wiązek. Wystawiła ręce i wystrzeliła ich 4 sztuki. Nie była to powalająca ilość, jednak być może atak został wykonany w celu sprawdzenia czasu reakcji przeciwnika? Niewykluczone.
Mężczyzna był dość zaskoczony obrotem spraw, na jego twarzy dało się zobaczyć autentyczne zdziwienie. Być może nigdy nie widział elektryczności oderwanej od ręki wykonującego, dodatkowo w takiej nietypowej formie jaką nadawały unikalne więzy krwi. Bez względu na powód jego reakcja była dość szybka. Widząc wiązki lecące na niego z dużą prędkością sięgnął do kabury przy pasie i wyciągnął z niej pojedynczego kunai. Wyrzucił go na spotkanie z techniką Nikusui. Kiedy broń była najbliżej Rantona jak tylko się dało, złożył pieczęć. Wybuch zniwelował skutki elektryczności, rozpraszając ją i zasłaniając miejsce wybuchu całunem dymu. Kolejnym. Styl walki tego mężczyzny był mocno irytujący. Wtedy z dymu dobiegł krzyk łysola. Nie były to jednak bluzgi czy odgłosy radości.
- Zatrzymaj sie na chwilę! Chyba możemy porozmawiać jak normalni ludzie? Ja przestanę cię atakować, ty tak samo. Wyjaśnijmy sobie to na spokojnie... - NIkusui usłyszała coś co brzmiało jak propozycja chwilowego zawieszenia broni. Wysunięta przez niego. Brzmiało interesująco, na wielu płaszczyznach znaczenia tego słowa. Głos nie dawał jednoznacznej pozycji mężczyzny, jedynie kierunek. Dopóki całun dymu nie zniknie, Nikusui skazana będzie na atakowanie na ślepo, chyba że wymyśli coś innego. Z drugiej strony natomiast Toko konfrontował się z wachlarzowcem. Porażony silnym Raitonem miał problemy z poruszaniem się, ale mógł to robić. Najpewniej gdyby technikę podtrzymać jeszcze dłużej, efekt byłby znacznie bardziej zadowalający. Bez względu na to mężczyzna potrafił stawić opór przedstawicielowi klanu Senju. Ten widząc składanie pieczęci do nieokreślonej techniki postanowił uciec do ziemi. Ponownie. Pozycja wachlarzowca pozostawała nieznana,
ponownie trzeba było zdać się na szczęście. Przeciwnik o dziwo nie odszedł daleko, sumarycznie będąc około 10m od Senju. Przemieszczał się w kierunku drzwi swojego domostwa, rozglądając się do chwila z największą ostrożnością. W dłoniach trzymał dwa kunai, pokryte jakąś dziwną błękitną powłoką. Toko podjął próbę pochwycenia przeciwnika, jednak mężczyzna zauważył wyrastające w jego kierunku drzewo. Wykonał jeden zamach, a wyrastające drewno zostało ścięte podczas wzrostu. Jedno machnięcie kunai i strumienie drewna były pozbawiane dużych fragmentów. Natychmiast widząc swoją sytuację rozpoczął szalony bieg w kierunku domu. Odcinanie drewna dawało mu wystarczająco dużo czasu na zmianę swojej pozycji, w drodze ku swojemu celowi. Czy chciał się zabunkrować?

Mapka dokładna dojdzie

Postacie:
Różowy - NIku
Biały - Toko
Przekreślony Błękitny - trup
Błekitny - mężczyzna z wachlarzem.
Czerwony - łysol

Teren:
Zielone - Drzewka
Czarne - ich pnie
Zgniłozielony - ogromne wzgórza. Sztywno ubita ziemia i skały. Przy kanionie wysokie na 2m, potem cyklicznie rosnące.

Odległości:
Niku-Łysy -> ?
Toko-Wachlarz -> 10m

[Nikusui]

Spodziewała się utrudniania, rzucania kłód pod nogi, wielkich kul ognia i wkurwiającego dymu, który dodawał kolejnych trudności. Nie spodziewała się jednak tego, co rzeczywiście się stało. To, że jakoś znowu odparł i zniwelował jej atak, można było przyjąć do wiadomości i brać taką opcję pod uwagę. Jednakże to, że łysy zamierzał od tak z nią porozmawiać? Niby po co? Postradał zmysły myśląc, że przyszła tutaj na pogawędkę. Chociaż, jakby nie patrząc, sam nie wiedział skąd ta walka, co było jej powodem. A przynajmniej nie mógł być tego pewien. Widać było, że ich starcie jest w miarę wyrównane, jedno potrafiło uciec przed drugim, zaraz wyprowadzając kolejny atak. Idąc jednak tym tropem, w końcu któreś z nich wycyckałoby się z chakry całkowicie. Momentalnie uniosła jedną brew wyżej... trzymał ją na dystans, cały czas. Ona w sumie też nie należała do krótkodystansowców, ale dlaczego by nie spróbować? I tak musiała być czujna, dopóki kolejny pieprzony obłok dymu nie zniknie.
- Normalni ludzie? - zapytała kąśliwie, niekoniecznie mając na myśli tylko swojego oponenta. Sama nie uważała siebie za do końca zdrową na zmysłach, skoro nie miała skrupułów podczas zabijania, o ile w jej mniemaniu było to słuszne. - Senju Shigeru, mówi ci to coś? - zadała kolejne pytanie, mając nadzieje, że to rozwieje wszelakie wątpliwości tego skurwiela. Zresztą, cokolwiek, co miałby do powiedzenia, nie zmieni tego, że chciała go zabić. I zdania na pewno nie zmieni.
Białowłosa, będąc dalej czujna, by móc zareagować dosyć szybko, rozwinęła swój bicz, ale nie przesłała do niego chakry rantonu. To mogłoby wskazać jej pozycję, chociaż nie mogła być pewna, że łysy nie wie, gdzie jest. Ona miała tę niedogodność, że nie wiedziała gdzie się znajduje jej przeciwnik, dlatego ostrożnie i powoli, zaczęła próbować obchodzić dym z lewej strony, gotowa na wszystko, co mogłoby się wydarzyć. Niezbyt blisko dymu, ale też nie za daleko. Niczym zwierzyna polucjąca na swoją ofiarę, którą i ona mogłaby się za chwilę stać. Wtedy, raczej dość odruchowo, mogłoby użyć dwóch technik, pomijając unik. Gdyby wystrzelono w jej kierunku jakąś broń, mogłaby użyć jednej z technik suitonu. Gdyby jednak facet postanowił spotkać się z nią bezpośrednio, mogłaby się z nim popieścić, obwiązując go swoim biczem i dopiero wtedy użyć rantonu. Jednakże... mogło się też nic nie wydarzyć. I w tym momencie do głowy przyszło jej kolejne posunięcie. O ile jeszcze nie została zauważona, wolną ręką sięgnęła do swojej kabury, gdzie sięgnęła po jednego kunaia i jedną notkę świetlną. Zamierzała ją przykleić do broni i wyrzucić w sam środek tego zasranego dymu, aktywując notkę mniej więcej w momencie, gdzie dym, według białowłosej, powinien się zakończyć, więc była duża szansa, że oślepi łysego. To wszystko oczywiście o ile miałaby do tego sposobność i czas, no i rzecz jasna, w takim wypadku, sama musiałaby zamknąć oczy, nawet nieco się odwracając jakby bokiem, by nie pozwolić sobie na skontuzjowanie samej siebie.
Toko nie trudno było się domyślić, że facet z wachlarzem może mieć całkiem nieźle rozwinięty fuuton. Nie mógł jednak przewidzieć tego, że jest na takim poziomie, iż bez problemu przeciwna drewno, które miało go za zadanie schwytać. Najwidoczniej nie zamierzał też stać w miejscu, tylko zaczął zwiewać. Musiał go zatrzymać, no wręcz musiał! Dlatego próbując zrobić cokolwiek, zamierzał "zabudować" dziurę w ziemi, która była czymś w rodzaju wejścia. Jedno drewno było słabe, dlatego zamierzał zagrzebać to miejsce wypełniającym je drewnem, by wachlarzowy gościu nie mógł się tam zbyt szybko przedostać. Pale, w zamiarze Toko, miały nakładać się jeden na drugi, blokując wejście. Mogło być ich około pięciu, a nawet sześciu, by chociaż na trochę gostka zatrzymać.

  Ukryty tekst

[Murai]

Zemsta
41/45+ Próba porozumienia się przez przeciwnika NIku była dość zaskakująca. Nic dziwnego, przewidzenie takiego czegoś było niewykonalne. Szczególnie biorąc pod uwagę skrajnie negatywne nastawienie białowłosej do mężczyzny. Ona, jak przystało na osobę myślącą normalnie, była mocno sceptyczna do propozycji zabójcy jej ukochanego. Przypomniała mu o tym,
na co odpowiedzią była chwilowa pauza, jak gdyby nie wiedział co odpowiedzieć. Jednak szybko białowłosa mogła usłyszeć odpowiedź.
- Broniłem się! Chciał mnie zabić, nie miałem wyboru do kurwy nędzy! Ci ludzie zabici to robota brata, a nie moja! Tylko mu towarzyszyłem. Zabił go, ale ja chciałem uciec. A teraz szuka mnie połowa świata bo to był synalek lidera, taki jebany niefart. - powiedział szybko, na jednym-dwóch oddechach. Dźwięk dochodził oczywiście zza dymu ale trafienie w przeciwnika to kwestia raczej szczęścia niż perfekcyjnego wymierzenia. Dym szybko rzednął, ale Niku postanowiła wyjść z inicjatywą i wyrzucić w środek zasłony kunai z notką oślepiającą. Sam proces naklejenia jej wystarczył, by kunai znalazł się w dymie kiedy ten był na tyle słaby, że obydwoje mogli się zobaczyć. Wtedy nastąpiła aktywacja. Kunoichi odwróciła się bokiem dodatkowo zakrywając oczy, miała być to osłona przed własną bronią. Kiedy błysk minął, mogła otworzyć oczy i zobaczyć mężczyznę z zamkniętymi oczyma, stojącego nieco dalej niż wcześniej. Najwidoczniej słusznie obawiał się niespodziewanego ataku przez dym, jednak na to nie był przygotowany. Jedna z jego rąk zasłaniała twarz, ale szybko kierowała się w stronę drugiej.
- Nagroda? Ty po nagrodę, tak? Może się jakoś dogadamy? Nie wiem ile ci dadzą, ale zapłacę więcej. Tylko zostaw mnie w spokoju. Proszę?
W tym samym czasie Toko konfrontował się z oponentem posługującym się wiatrem. Ten również nie wykazywał chęci do walki, woląc wycofać się do swojej kryjówki. Naiwnie nieco, Toko bowiem tworzył wiele warstw drewna. Przez to nie był w stanie wejść do środka. Ciął raz i drugi, jednak warstwy się regenerowały, a i było ich zbyt wiele. Tempo machania kunai również nie było na tyle szybkie, najwidoczniej mężczyzna mimo że potrafił walczyć, to jednak nie na tyle dobrze w tej dziedzinie. Odwrócił się i zobaczył schowanego do pasa w ziemi przeciwnika. Małego Senju niweczącego jego plany. Wystarczyło jedno spojrzenie, by młodzieńca przeszły ciarki. Nie był już przestraszonym królikiem, jego postawa zmieniła się diametralnie. Na twarzy pojawił się lekki uśmiech, jednak pozostawiający ogrom negatywnych emocji. Zamiast próbować przebić się, wykonał kilka susów i tym samym wskoczył na ścianę. Odzyskiwał temp i sprawność mięśni. Jaki miał cel wbiegając na ścianę? i zostawiając Toko w tyle?

Mapka dokładna dojdzie

Postacie:
Różowy - NIku
Biały - Toko
Przekreślony Błękitny - trup
Błekitny - mężczyzna z wachlarzem.
Czerwony - łysol

Teren:
Zielone - Drzewka
Czarne - ich pnie
Zgniłozielony - ogromne wzgórza. Sztywno ubita ziemia i skały. Przy kanionie wysokie na 2m, potem cyklicznie rosnące.

Odległości:
Niku-Łysy -> 20m
Toko-Wachlarz -> 15m

[Nikusui]

Cóż innego mogła usłyszeć? Że chciał go zabić i sprawiło mu to ogromną przyjemność? Że akurat mu się nawinął? Tylko totalny psychopata tak otwarcie by się do tego przyznał. A facet, bardzo możliwe, próbował grać na zwłokę. Może szykować coś w zanadrzu, nie miała pojęcia, ale musiała być czujna, bo mogło to się dla niej fatalnie skończyć. I nieszczególnie ją obchodziło czy facet zabił Shigeru w obronie własnej czy też nie. Zapewne sama, gdyby ktoś ją zaatakował, próbowałaby zakończyć pojedynek śmiercią swojego przeciwnika, by się dodatkowo nie narażać na jakiekolwiek niebezpieczeństwa. Jednakże, było małe ale. To jej nie pasowało do Shigeru. Od tak, bez powodu atakował? Białowłosa owszem, mogłaby zaatakować za jakąś pyskówkę czy cokolwiek, co by jej nie podpasowało, ale nie szło to w parze z zachowaniem jej zmarłego ukochanego. Stąd też wersja łysego grzyba wleciała jednym uchem, a wyleciała drugim, w ogóle nie brana pod uwagę jako jedna z możliwości tamtych wydarzeń. Stąd też, bez względu na kolejne słowa wroga, działała dalej, wyrzucając w kłąb dymu kunai z notką oślepiającą. Zrzedniał na tyle, by i łysol zauważył broń. Mógł fartem domyślić się, że to nie jest tylko kunai, albo że to nie notka wybuchowa. W każdym razie wyglądało na to, po tym jak odwróciła się w jego stronę, że nie zadziałało to tak, jakby tego pragnęła. Życie.
Nie wytrzymała. Nie wiedziała czy to z nerwów pomieszanych z podekscytowaniem, czy z bliskości dokonania swojej osobistej zemsty czy raczej z paranoicznej wypowiedzi, którą zafundował jej łysol... po prostu się zaśmiała. W głos. Nie jakoś przyjemne, bo sytuacja raczej temu nie sprzyjała. Było w tym coś dziwnego, tajemniczego i jakby nieco groźnego. Odebrać można było tojednak różne.
- Chciał cię zabić, nie miałeś wyboru, ta? A potem "zabił go" Twój braciszek? Ciekawe... mógłbyś się zdecydować, kto w końcu tego dokonał. - momentalnie spoważniała, zatrzymując się w miejscu i spoglądając na swojego przeciwnika. - O panie, zabiłem syna Lidera Senju, goni za mną połowa świata i mam przejebane. - wygłosiła ironicznie, rozkładając ręce i wnosząc je ku górze, jakby właśnie wznosiła jakieś modły do nieba. Sekundę później jednak ponownie wbiła spojrzenie swoich żółto-zielonych oczu w faceta, z widoczną pogardą. - Bardzo mi przykro, naprawdę. Tyle, że gówno mnie obchodzi jego pozycja, a tym bardziej jakiekolwiek pieniądze za twoją głowę, więc daruj sobie próby przekupstwa. Na twoim miejscu raczej cieszyłabym się spotkaniem z tą domniemaną połową świata, niżeli zetknięciem ze mną. - dopowiedziała, nie spuszczając wzroku z faceta i chcąc skorzystać z okazji, bo kiedy taka się nadarzy, zamierzała go unieruchomić, zabić, cokolwiek. Jego zasłonięta twarz mogła być idealną sposobnością, by momentalnie posłać w niego swój ranton. Nie oszukujmy się, na tym poziomie kosztowały ją najmniej, a i tak trochę chakry już straciła. Nie mogła wyzbyć się wszystkiego, zwłaszcza, że ranton bywał skuteczniejszy od raitonu na tej samej randze. Tym razem zamierzała dokładnie obserwować swojego przeciwnika, próbując wychwycić jakkolwiek jego ruchy, by kolejno wystrzeloną wiązką trafić w niego. Poza tym, na tym poziomie miała już na nim kontrolę, więc nie powinno to być dużym problemem, o ile facet znowu ją czymś nie zaszkodzi.
Plan Toko w miarę się powodził. Facetowi nie udało się tak łatwo zwiać, miał widoczne problemy z przeciśnięciem się do tej swojej dziury. Nim jednak Senju wykonał kolejny krok, wachlarzowiec postanowił zmienić taktykę. Przy tym wszystkim jego wyraz twarzy jakby... zdziczał? Ciężko było to określić, ale przynajmniej zaczął zwiewać. Reagować trzeba było natychmiast. Tak jak i białowłosa, Toko czuł ogrom straconej chakry, ale miał jej jeszcze na tyle, że mógł jeszcze działać. Nie mógł pozwolić facetowi się za bardzo oddalić, więc jak najszybciej "wyskoczył" z ziemi, by ponownie skoncentrować chakrę i na przeszkodzie postawić kolejne drewniane pale. Chciał, by te wyrastając ze skały, uderzały w przeciwnika, a najlepiej żeby go zepchnęły i wtedy mógłby go złapać swoim mokutonem. Dlatego w międzyczasie, próbując zwiększyć swoje szanse, wyrzucił swój kunai z notką oślepiającą, nie zdając sobie sprawy, że przed chwilą coś podobnego zrobiła Nikusui. Jednak Toko chciał wyrzucić kunai tak, by znalazł się nad facetem, bo ten skupiony na próbie omijania drewnianych pali, które powinny utrudniać mu drogę ucieczki, mógłby go nie zauważyć i jednocześnie mógł zostać oślepiony, co również zwiększyłoby szansę na to, że w końcu spadnie i zostanie złapany.

  Ukryty tekst

[Murai]

Zemsta
43/45+ Próba podjęcia dialogu przez mężczyznę była ciekawą próbą, tylko nie wiadomo jaki właściwie był tego cel. Kupienie czasu? Próba przekonania do swoich racji? Ułagodzenie zbyt agresywnej postawy Nikusui? Bez względu na to co miało to zdziałać, wynik był raczej mierny. Propozycja pieniędzy w zamian za pozostawienie go w spokoju tak samo nie podziałała, motywacje białowłosej wykraczały mocno poza korzyści materialne. Dodatkowo zauważyła niewielki błąd w zeznaniach mężczyzny. Czy to podyktowany nerwami czy chęcią oszukania - to bez znaczenia. Całkowicie umniejszało to wiarygodności opowieści, która teraz była traktowana niczym zwykłe oszustwo. Cokolwiek chciał osiągnąć, nie osiągnął tego. Zamiast tego zaczął szybko składać pieczęcie, jednocześnie nieznacznie zbliżając się do Nikusui. W tym samym czasie ta wystrzeliła ze swojego ciała wiązki elektryczności. Po złożeniu ostatniej pieczęci mężczyzna momentalnie rozpłynął się w powietrzu. Nikusui mogła poczuć, jak jej nogi zostają obwiązane przez grube gałęzie drzewa, które wyrosły z ziemi. Te zaczęły piąć się dalej i dalej, ziemia za stopami Nikusui zaczęła się wypiętrzać. Nie mogła się poruszyć, a kilka chwil później wiązki elektryczności przecięły powietrze w miejscu, gdzie był wcześniej przeciwnik. W nic nie trafiły.
Na dole tym czasem działo się bardzo dużo na samym dole, bowiem maniak-sadysta postanowił uciec na górę. By pomóc swojemu koledze? A może uznał przeciwnika za zbyt problematycznego? Bez względu na to dwa kunai pokryte dziwną powłoką cięły drewno bardzo dobrze i w ten sposób był chroniony przed atakami Senju. Kiedy jednak zaczął wbiegać na ścianę, nieco się to zmieniło. Teraz zepchnięcie było znacznie bardziej niebezpieczne od trafienia drewnem na twardej ziemi. Pale drewna wyrosły przed uciekającym mężczyzną, ale te szybko zostały przecięte. Przekroczenie ich jednak było głupie, bowiem ponownie rosnące pale oderwały stopy przeciwnika od ściany i ten zaczął opadać. Reakcja była natychmiastowa - wyrzucił jeden z kunai, prosto w kunai wyrzucony przez Toko, a drugą ręką chwycił wachlarz i rozłożył go pod sobą. Przestał opadać, a zaczął szybko zmieniać trajektorię lotu i wznosił się w górę w powietrzu. Nie poziomo w górę, a wytyczając okręgi i zawijasy pomiędzy dwoma ścianami skały. Tuż nad Toko, który w powietrzu nie miał możliwości tworzenia drewna. Oponent szybko się wznosił i najwidoczniej uznał za priorytet ucieczkę od zagrożenia jakim był Toko.

Postacie:
Różowy - NIku
Biały - Toko
Przekreślony Błękitny - trup
Błekitny - mężczyzna z wachlarzem.
Czerwony - łysol

Teren:
Zielone - Drzewka
Czarne - ich pnie
Zgniłozielony - ogromne wzgórza. Sztywno ubita ziemia i skały. Przy kanionie wysokie na 2m, potem cyklicznie rosnące.

Odległości:
Niku-Łysy -> ?
Toko-Wachlarz -> 15m pionowo w górę

[Nikusui]

Zapowiadało się na to, że to będzie koniec paplaniny. Jak łysy zdążył zauważyć, nie dał rady jej w jakikolwiek sposób przekonać do swoich racji ani nie była przekupna. Może była nieco zbyt bardzo zaślepiona chęcią zemsty, ale czuła, że musi go zabić, albo sama tu zginąć. A ta druga opcja chyba zaczęła być coraz bardziej realna. Facet na każde jej zagranie miał unik. A to znikał, a to po prostu odpierał atak. Mocno frustrująca sytuacja, nie dało się tego ukryć. Białowłosa jednak starała się nie dać ponieść emocjom na tyle, by nie myśleć całkowicie o tym, co faktycznie robi. Nie było to najprostsze zadanie, ale musiała próbować.
Nie dało się nawet opisać ilości przekleństw, które przemykały przez jej głowę w momencie, kiedy ten popapraniec znowu zniknął. Jej wiązki elektryczności nic nie zdziałały, przecinając jedynie samo powietrze. Nim się jednak obejrzała w poszukiwaniu zbiega, jej stopy zaczęło coś szybko oplatać. Jej oczy zwróciły się ku dołowi, widząc jak grube gałęzie drzewa spętają jej dolne kończyny, by ją unieruchomić. Mało tego, ziemia zaraz zaczęła się wypiętrzać, nie zapowiadając niczego dobrego. Musiała się stąd ewakuować i to jak najszybciej. Pierwsze, co przyszło jej na myśl, to wyjęcie dwóch kunai ze swojej kabury i wbicie ich w to drewno na tyle mocno, by je chociaż trochę naruszyć. Następnie, szybko się schylając, chciała przesłać chakrę rantonu do metalu. W końcu błyskawice potrafiły nieraz powalić rosłe drzewo, więc liczyła na to, że ten zabieg powoli naruszyć strukturę jej "więzienia", by koncentrując następnie chakrę w stopach, natychmiast się wydostać, biegnąc nieco w przód, ale bardziej na lewo, wzdłuż wzniesienia, jakby zbliżając się do pozycji Toko, czego w sumie wiedzieć raczej i tak za bardzo nie mogła (kunaie zamierzała wyciągnąć w momencie, gdyby drewno pękło i udało jej się wydostać). W każdym razie, gdyby jej plan się powiódł i zdążyłaby uciec na tyle, by chociaż na trochę poczuć się bezpieczną i miała szanse zobaczyć drugiego z przeciwników, będącego jednak trochę nad ziemią, bez zastanowienia postanowiła wyrzucić w jego stronę oba kunaie, nasączone chakrą raitonu. Chciała, by broń znalazła się jak najbliżej faceta, albo nawet i go zraniła, wbijając się w jego ciało, wtedy mogłaby aktywować swoją technikę. Kogoś trzeba było zaatakować, skoro łysego nie było...
U Toko też nie było zbyt pięknie. Niby coś już miał na tego faceta, już był blisko złapania go, ale ten mu się wymykał. Drewniane pale zdawały się spełniać swoje zadanie. Wachlarzowiec został odepchnięty od skały i spadał, jednak zdążył się uratować przed spotkaniem z Toko. Tak samo, jak i przed kunaiem z notką oślepiającą, więc nawet nie było sensu jej aktywować, to też młody Senju sobie to darował. Nie miał nic, dosłownie nic w tym momencie nie mógł zrobić, bo żadna z jego technik nie mogła go dosięgnąć. Kiedy był w powietrzy, Toko nie miał z nim szans, by go pokonać.
- Będziesz tchórzył i uciekał?! - zawołał głośno, patrząc się na mężczyznę i zadzierając głowę wysoko do góry. - Potrafisz tylko uciekać! - dorzucił, chcąc jakoś sprowokować mężczyznę, jeszcze go tu przytrzymać. Chociaż, tak czy siak, nie do końca on ich interesował. Jednak ich zaatakował, więc trzeba było tę sprawę doprowadzić do końca.

  Ukryty tekst

[Murai]

Zemsta
45/45+ Po chwili wytchnienia spowodowanej próba przekonania strony atakowanej do swojej racji, Nikusui i łysy ponownie przystąpili do walk. Łysy zaatakował ponownie, tym razem ukrywając się w dosłownym tego słowa znaczniu. Rozpłynął się w powietrzu, a nogi Nikusui zaczęły obwiązywać pnącza jakiejś rośliny. Wbiła w nie kunai i aktywowała technikę Raiton, która o dziwo nie wyrządziła roślinie żadnych szkód. Mało tego, zza jej pleców wyrosło drzewo i obwiązało ją dokładniej. Nie mogła się poruszać, jej ręce były przyciśnięte do ciała i do słupa potężnego drewna za nią. Nie była w stanie się ruszyć czy uciec, była zdana na łaskę przeciwnika. Którego jednak nadal nie było nigdzie nie było. Członkini klanu Kaminari była w opłakanej sytuacji, nie mogąc składać pieczęci czy uwolnić się z uścisku gałęzi oplatających jej ciało. Stała nogami na ziemi, widząc nad swoją głową rozłożystą koronę, 10m nad nią. A pozycja przeciwnika nadal pozostawała zagadką.
W tym czasie Toko miał poważne problemy, nie mniejsze od swojej partnerki z duetu. Mimo że posiadał Mokuton nie potrafił złapać przeciwnika który widocznie męczył się z ucieczką. Ostatecznie uciekł wachlarzem w przestrzeń powietrzną.
Toko powstrzymał się od prób złapania przeciwnika, co sprytnie wykorzystał wznosząc się na wachlarzu. Najwidoczniej nie usłyszał prowokacji Toko bądź miał ją w głębokim poważaniu, bowiem wznosił się na wachlarzu coraz to wyżej i wyżej. Jeszcze trochę i doleci na sam szczyt wąwozu, gdzie Nikusui ma poważne problemy.

Postacie:
Różowy - NIku (unieruchomiona)
Biały - Toko
Przekreślony Błękitny - trup
Błekitny - mężczyzna z wachlarzem.
Czerwony - łysol

Teren:
Zielone - Drzewka
Czarne - ich pnie
Zgniłozielony - ogromne wzgórza. Sztywno ubita ziemia i skały. Przy kanionie wysokie na 2m, potem cyklicznie rosnące.

Odległości:
Niku-Łysy -> ?
Toko-Wachlarz -> 20m pionowo w górę

[Nikusui]

O ile z początku czuła jakąś przewagę, tak z czasem przeradzała się ona w zabawę w kotką i myszkę, aż w końcu ona stała się tą myszką i to złapaną w pułapkę. Nie mogła się ruszyć, a próba jej uwolnienia się nic nie dała. Jej ranton nie naruszył konstrukcji pnączy, które tak skutecznie unieruchomiły jej nogi, by następnie zająć się resztą ciała. Unieruchomione ręce były teraz największym problemem. Składanie pieczęci było niemożliwe, a to, co mogła bez nich użyć, nie działało na drewno, co dodatkowo ją frustrowało. Przeciwnik mógł się zjawić w każdej chwili i tak po prostu ją zabić, bo na ten moment, nie miała nic, czym mogłaby się obronić. Jej sytuacja była katastroficzna i chyba pierwszy raz w życiu w takowej się znalazła.
W pierwszym odruchu rozejrzała się za czymś, z czym mogłaby się podmienić w razie ataku. Wchodziły tutaj dwie opcje. Zwykłe kawarimi z jakimś odłamem skały, ale gdyby znalazłaby się tu chociaż jakaś kałuża bądź coś innego z wodą, mogłaby Mizutetsu no Jutsu, by się w owym zbiorniku pojawić, jednocześnie uwalniając się z więzów. Tutaj już musiała próbować wszystkiego, co tylko było w jej zasięgu, bo pozostanie dalej w jednym miejscu raczej nie zapowiadało niczego dobrego, co momentami powodowało, że z jej gardła wydobywał się krzyk. I w tym momencie jakby coś ją trafiło. Facet znika, nagle pojawia się jakieś zielsko, które w ogóle nie reaguje na jej ranton, a co jeśli złapał ją w genjutsu?! W tym momencie z jest ust mogłyby się wydobyć jedynie przeklęcia. Jednak musi się jakoś z tego wydostać, jeśli to to. A skoro była spętana, bez możliwości ruszenia się, pozostawał naprawdę jedynie ranton, na który w sumie automatycznie stawała się odporna. Nie pozostało jej nic innego, jak poddanie się swojej własnej technice, ale tak, by nie wyeliminować się całkowicie z dalszej gry. W związku z tym zaczęła od kumulowania na sobie chakry rantonu rangi C, by w razie co przejść wyżej, jednak od razu wolała nie ryzykować. To oczywiście w wypadku, gdyby pozostała sama.
Toko akurat w tak strasznej sytuacji nie był, ale przeciwnik mu uciekał. Nie zwracał na niego uwagi, po prostu najwidoczniej postanowił się ulotnić. Normalnie w tej sytuacji było to, że postanowił pomóc Nikusui, ale raczej nie spodziewał się tego, że dziewczyna jest w tak krytycznej sytuacji. Nie wiedząc więc, jaki widok go czeka, ruszył w stronę wzniesienia, wspinając się na górę szybkim biegiem, dzięki skupieniu swojej chakry w stopach. Na ten moment musiał odpuścić wachlarzowego gostka, bo nie był w ogóle w jego zasięgu, ale nie mógł przecież tak stać bezczynnie. I gdyby udało mu się zauważyć białowłosą, uwięzioną, ale chwilowo jeszcze na nic nie narażoną, Toko zamierzał, rzecz jasna, pomóc jej odzyskać wolność. Gdyby zdążył jeszcze przed tym, jak Ryukata użyła na sobie swojej własnej techniki, to zamierzał podbiec do niej szybko (w zależności od tego, w jakim stanie by ją zastał) i dotknąć, by użyć na niej Kai (jeśli byłoby to genjutsu). W razie, gdyby zagrożenie nadeszło szybciej i wiedziałby, że nie zdąży dobiec do kobiety, bez zastanowienia wyrzucił w jej stronę, celując w udo, które chciał raczej rozciąć, niżeli bardzo poważnie uszkodzić (no, ale jednak zranić). Jeśli zaś technika byłaby realna i rzeczywiście nie tylko on tu potrafi manipulować drewnem, postanowił pomóc i oswobodzić dziewczynę z więzów, albo wpływając na obecne pnącza ją wiążące, albo wytwarzając własne, by przemknęły między obecne, rozpychając je i dając szansę na ucieczkę Nikusui.

  Ukryty tekst

[Murai]

Zemsta
47/45+ Nie było wiele czasu na reakcję ze strony Nikusui. Przeciwnik mógł być w zasadzie w każdym miejscu i właśnie mógł szykować się na wykonanie ostatecznego ciosu. Trzeba było działać szybko albo wcale. Problemem było to, że z drzewa nie dało się wydostać za pomocą piorunów. Nikusui wpadła na pomysł, jakby zarówno zniknięcie przeciwnika i wyrośnięcie z ziemi ogromnego drzewa miały być zasługą Genjutsu. W obliczu niemożności zadania sobie bólu własnymi dłońmi zdecydowała na porażenie się własnymi piorunami. Pierwsza próba zakończyła się porażką, jednak druga była silniejsza i przełamała iluzję, drzewo zniknęło a Nikusui poczuła silny ból na całym ciele. Upadła na kolana, drzewo już jej nie trzymało. Mimo silnego bólu mogła racjonalnie myśleć i zobaczyła oponenta z wyciągniętym kunai, który biegł szybko w jej kierunku. Około 10 metrów. Był widocznie zaskoczony obrotem spraw, ale nie zwolnił. Biegł dalej, aczkolwiek wyrzucił wcześniej trzymany kunai w kierunku Nikusui. Ta z uwagi na porażenie prądem miała obniżony czas reakcji, ale poruszanie się nadal było możliwe.
Toko z kolei zobaczył jak duży bład zrobił pozwalając przeciwnikowi wzlecieć na wachlarzu bliżej NIkusui, w związku z tym sam ruszył do biegu żeby znaleźć się tam pierwszy i ewentualnie pomóc swojej towarzyszce. Wznoszenie się na wachlarzu nie było takie szybkie jak pionowy bieg prosto w górę, dlatego białowłosy młodzieniec był na górze pierwszy. Dosłownie chwilę później na tym samym poziomie był mężczyzna na wachlarzu. Nadal trzymając swoje ostrze pokryte dziwną chakrą, zaczął na swoim wachlarzu zbliżać się szybko w kierunku stojącego na krawędzi skarpy Toko. Który jednocześnie miał doskonały obraz na całą sytuację przed którą stała Nikusui.

Postacie:
Różowy - NIku (unieruchomiona)
Biały - Toko
Przekreślony Błękitny - trup
Błekitny - mężczyzna z wachlarzem.
Czerwony - łysol

Teren:
Zielone - Drzewka
Czarne - ich pnie
Zgniłozielony - ogromne wzgórza. Sztywno ubita ziemia i skały. Przy kanionie wysokie na 2m, potem cyklicznie rosnące.

Odległości:
Niku-Łysy -> 10m
Toko-Wachlarz ->10m

[Nikusui]

Mogła teraz jedynie kląć na siebie we własnych myślach, że od razu się nie zorientowała. Nie miała jednak nigdy wcześniej poważnego starcia z użytkownikiem genjutsu, więc to nie był czas by sobie wyrzucać błędy. Musiała ratować się z opresji, co nie było łatwym zadaniem. W całkowitym unieruchomieniu, mogła liczyć jedynie na swoje klanowe zdolności. Na dobrą sprawę, nie mogła być pewna czy to zadziała, ale nie było wyjścia i na ten moment była to jej jedyna deska ratunku. Nie wiedziała, gdzie znajduje się Toko i czy miałby w ogóle możliwość by jej pomóc. Poza tym, zawsze musiała liczyć na samą siebie, więc i tym razem nie zamierzała oczekiwać ratunku.
Białowłosa, doprowadzona niemalże do ostateczności, postanowiła sama wyrządzić sobie szkodę, by poprzez ból wyrwać się z przeklętej iluzji. Stopniując siłę, z jaką się raziła, w końcu udało jej się wydostać z "objęć" genjutsu, doświadczając bólu, którym sama często częstowała innych. Momentalnie padła na kolana, łapczywie połykając powietrze i czując, że nie ma tyle władzy nad swoim ciałem, co mieć powinna. Nie powinno ją to jednak dziwić, coś za coś. Zwłaszcza, że zdążyła zauważyć, jak w jej stronę biegnie jej przeciwnik z kunaiem w dłoni, najwidoczniej niezbyt zadowolony obrotem spraw. Cóż, ona też jakoś nie wyglądała na usatysfakcjonowaną obecną sytuacją. Musiała jednak myśleć szybko. I to na tyle, by nadrobić tymczasową niefunkcjonalność swojego ciała. Pierwsze, co przyszło jej na myśl, to zbicie tego kunaia, więc sięgnęła szybko do swojej kabury po jednego kunaia, wyrzucając go tak, by uderzył w broń łysego. Na ten moment w grę wchodziło to, albo unik, który też gotowała była zrobić. Jednakże zależało jej na tym, by wyrzucić kunaia i natychmiast po tym wystrzelić ze swojej wyrzutni senbon w stronę przeciwnika początkowo dziesięciu senbon, by zrobić mu już cokolwiek, co tylko można było. A senbon mu w oko!
Toko dotarł na szczyt, ale w sumie też nie miał jakiegoś rewelacyjnego planu. Widział jednak Nikusui, więc miał ją na oku. Tak samo jak i wachlarzowego. A ten najwidoczniej dalej miał go na celowniku. Młody Senju nie mógł się rozdwoić, chociaż bardzo chciałby pomóc białowłosej towarzyszce, porwał się jednak na ostatnie podrygi, jakie mógł i zaryzykował. Korzystając z okazji, że łysol zbliżał się do Nikusui, a przecież ten był nieświadomy jej planów, a wachlarzowy nie był jeszcze na tyle blisko, złożył jedną pieczęć, chcąc ukierunkować technikę na przeciwnika Ryukaty, by móc go złapać i dać czas swojej towarzyszce. O ile to w ogóle możliwe. Bo co zamierzał zrobić zaraz po tym? Użyć samego dotonu, oczekując na najlepszy moment, by nie tylko zniszczyć wachlarz tego gostka, ale również dzięki oczekiwaniu do ostatniego momentu, oczywiście tak, żeby też samemu nie zostać ścięty przez to odwlekanie, narazić na szkody również swojego wroga. Tudzież na śmierć. W przypadku jednak, gdyby wykonanie pierwszej części (pomóc Nikusui), miała całkowicie wykluczyć część drugą (zaatakowanie wachlarzowego), to Senju zmuszony jest wykonać tylko to, co tyczyło się latającego gościa.

  Ukryty tekst

[Murai]

Zemsta
49/45+ Uwolniona z Genjutsu NIkusui musiała szybko zareagować na zagrożenie jakim był przeciwnik pędzący przed siebie, z wyrzuconym kunai lecącym prosto na pozornie bezbronne dziewczę. Bezbronne gdyż porażone dość silnym piorunem. Mimo tego białowłosa zachowała zdrowe zmysły i zareagowała na atak przeciwnika. Wyrzucony kunai odbił swój odpowiednik wyrzucony przez oponenta około 2m od Nikusui. Mogła usłyszeć dźwięk dwóch solidnych kawałków metalu uderzających od siebie, a także delikatne iskry. Obydwa poleciały gdzieś w bok, przedstawicielka Kaminari nie zobaczyła przyczepionych notek czy innych diabelstw, równie niebezpiecznych co niepozornych. Następnie wystrzeliła kilka senbon prosto w biegnącego mężczyznę, który nawet nie trudził się na wykonanie uniku, składając pieczęcie i zasłaniając ramieniem twarz. Była to dobra decyzja, w przeciwnym razie dwa pociski ugodziłyby go bezpośrednio w twarz. Jednak zasłonięcie ramieniem miało swoje konsekwencje. Nie widząc drewno stworzone przez Toko było w stanie opleść mu nogi, a następnie piąć się wyżej. Nie był w stanie zareagować. Nie był w stanie upaść, drewno było już na wysokości jego kolan. Mężczyzna w obliczu nadchodzącej porażki wykonał swoją ostatnią technikę, wypluwając ogień pierw nieco w dół, a potem centralnie na Nikusi i Toko. Wachlarzowy widząc co się święci wykonał gwałtowny zwrot wachlarzem na bok, tym samym unikając potencjalnego przebicia swojego środka transportu przez Dotonowy kolec.

Postacie:
Różowy - NIku
Biały - Toko
Przekreślony Błękitny - trup
Błekitny - mężczyzna z wachlarzem.
Czerwony - łysol

Teren:
Zielone - Drzewka
Czarne - ich pnie
Zgniłozielony - ogromne wzgórza. Sztywno ubita ziemia i skały. Przy kanionie wysokie na 2m, potem cyklicznie rosnące.
Bladoczerwony - ogień wypluwany przez przeciwnika

Odległości:
Niku-Łysy -> 10m
Toko-Wachlarz ->15m

[Nikusui]

Brzdęk odbijających się od siebie metali rozbrzmiał przez ułamki sekund w najbliższej okolicy. To pozwoliło białowłosej chwili odetchnąć, bo jej ciało jeszcze nie było w pełnej gotowości do działania. Taka zagrywka zawsze mogła dać chociaż parę kolejnych sekund, by jej organizm miał więcej czasu, by dojść do siebie. Owszem, to jeszcze nie mogło być to, czego by chciała, ale kupienie sobie czasu w tak beznadziejnej sytuacji to było coś, co było wręcz upragnione. Liczyła się każda sekunda. Dlatego korzystała z tego, co się działo. Po tym, jak kunaie zagrodziły sobie drogę i nie stanowiły żadnego niebezpieczeństwa, wystrzeliła ze swojej wyrzutni senbony, by zrobić cokolwiek, co tylko mogła. I wcale nie było to takie głupie zagranie, bo oponent zasłoniwszy swoje oczy, nie zauważył, że został na niego wyprowadzony inny atak. Jego nogi szybko oplótł mokuton, więc to nakierowywało Ryukatę, że gdzieś blisko musi być Toko. Świetnie, to była dobra okazja by zakończyć w końcu ten cyrk. Zwłaszcza, że białowłosa nie miała dalej zbyt dużego pola do manewru. Widząc jednak, że facet nie zamierza się poddać, musiała kontratakować. Szybko, bez żadnego namysłu, złożyła na szybko pieczęci, chcąc zniwelować wykonywaną przez łysego technikę i jednocześnie, nie pozwolić mu wyrwać się z uścisku drewna. Bo na tym nie zamierzała zakończyć. By wzmocnić efekt wypluwanej przez siebie wody, chciała z momentem "oderwania" jej od swoich ust, wysłać jak największa ilość wiązek rantonu w jego stronę. W końcu nie od dziś wiadomo, że woda i błyskawica, a zwłaszcza jej ranton, to może być zabójcze połączenie. To oczywiście tylko w wypadku, gdyby jej suitonowe jutsu było w stanie zniwelować bądź mocno osłabić technikę łysego, tak, by jej ani Toku nie zagrażało.
Młody Senju jednak też musiał mieć wszystko pod kontrolą. Zwłaszcza, że nie trudno było zauważyć, iż jego towarzyszka jakoś nie jest szczególnie ruchliwa. Jednak jego technika zadziała, więc to był już jakiś sukces. Nie jeszcze taki, by móc się cieszyć z końca tej paskudnej walki, ale nie byli na tak straconej pozycji. Niestety, pojawiał się szkopuł, w postaci wachlarzowca, który najwidoczniej nie chciał dać się tak łatwo złapać. Cholera by go wzięła. Był na tyle daleko, że Toko ciężko byłoby użyć jakiejkolwiek techniki, by go zatrzymać. W dodatku musiał baczyć na to, co dzieje się z łysym. A ten wysłał w ich kierunku ten pieprzony ogień! Momentalnie ruszył bliżej Nikusui, chcąc kobietę uchronić, gdyby jej technika nie zadziała. Cóż zamierzał? Wytworzyć najprostsze pale, jeden obok drugiego, by stworzyć coś w rodzaju drewnianej ściany, która mogłaby zatrzymać ogień. Wszystkiego przecież trzeba było się łapać. Pamiętał jednak o wachlarzowym, więc jakby chwilowo udając jedynie zainteresowanego białowłosą, kiedy się do niej kierował, wyrzucił w stronę wachlarzowca kunai z notką oślepiającą, samemu ustawiając się do niej tyłem, by nie narazić się na jej skutki. Plusem było to, że sama Nikusui też znajdowała się tyłem do rażącego świata. Poza tym, nie miało to aż tak dużego zasięgu, by bardzo im zaszkodzić. Nawet łysemu, niestety. A Toko doskonale zdawał sobie sprawę, że to jego ostatnie podrygi, bo chakry uciekała szybciej, niż ten wachlarzowy typek.

  Ukryty tekst

[Murai]

Zemsta
51/45+ Przeciwnik, najwidoczniej bardzo zdesperowany i niemający wielkiego wyboru, wypluł pod swoje nogi potężny ogień,
następnie szybko kierując go w stronę NIkusui i Toko. Szeroki płomień, dodatkowo bez pieczęci. Katon, niezwykle destruktywny żywioł, był w tym momencie idealnym wręcz wyborem. Białowłosa jednak posiadała techniki Suiton, które z definicji były dobrym sposobem na ogień. Co prawda dziewczę mogło spróbować uciekać, jednak szok spowodowany oberwaniem swoim własnym Raitonem nie do końca minął i mogłoby się to skończyć źle, dodatkowo biorąc pod uwagę szerokość płomienia. Odległości pomiędzy Nikusui i przeciwnikiem były na tyle małe, że ta nie miała wiele czasu na reakcję.
Woda wystrzeliła z jej ust przed siebie, stykając się z gorącym ogniem i powodując powstawanie dużych ilości szybko znikającej pary. Woda wyparowywała pod wpływem gorącego ognia, a ten tracił znaczną część swojej temperatury. Nikusui czuła gorąc wokoło siebie, palący skwar. Wykorzystując tą lukę w jednolitej ścianie ognia, Nikusui stworzyła kilka wiązek Rantonu i kierując je właśnie w ogień. Te, korzystając z negowania techniką Suitonu strumienia ognia, przebiły się w kierunku łysego. Tylko część z nich trafiła, ale to wystarczyło by w powietrzu pojawił się głośny, intensywny krzyk bólu. Toko pobiegł w kierunku Nikusui. Znajdując się za nią był w miarę bezpieczny od ognistego strumienia, ale jednak nie całkowicie. Ogień sięgnął jego prawego boku i ramienia, lekko smagając jednak i tak powodując duży ból. Palenie żywcem nie jest ani trochę przyjemne. Dodatkowo nie mógł rzucić kunai, bowiem przeciwnika nigdzie nie było widać. Ogień zasłaniał widok, a wachlarzowy zeskoczył na ziemię. Strumień ognia się skończył, przeciwnik z zamkniętymi w drewnie nogami nie mógł upaść w związku z tym zgiął się w brzuchu i krzyczał. Kiedy ściana ognia wokoło zniknęła, Toko dostrzegł przeciwnika na wachlarzu w niepokojąco niskiej odległości od nich. Dyszał, w dłoni trzymał kunai pokryty dziwną chakrą, a w drugiej dwa shurikeny, które błyskawicznie wyrzucił, jeden po drugim. Jeden wycelowany w Toko, drugi w Nikusui. Nie leciały prosto, a w dość nieregularny sposób. Zupełnie jakby je kontrolował...

Postacie:
Różowy - NIku
Biały - Toko (bok poparzony, ból utrudniający reakcję)
Przekreślony Błękitny - trup
Błekitny - mężczyzna z wachlarzem.
Czerwony - łysol, ledwo przytomny

Teren:
Zielone - Drzewka
Czarne - ich pnie
Zgniłozielony - ogromne wzgórza. Sztywno ubita ziemia i skały. Przy kanionie wysokie na 2m, potem cyklicznie rosnące.


Odległości:
Niku-Wachlarz -> 10m
Toko-Wachlarz ->8m