Pole treningowe

[Nikusui]

Misja rangi D
7/15

Dalej była możliwość, że widząc zaopatrzenie chłopaka i jego mega niedoświadczenie, Shiro jednak się wycofa. Tak się jednak nie stało, co niezmiernie cieszyło młodego członka klanu Uchiha. W dodatku dość szybko wpadł na jakiś pomysł, więc Hisashiemu aż się oczka zaświeciły na same te słowa. Przeczuwał coś ekscytującego. Był to przecież jego pierwszy trening z drugą osobą. Już zaczynał tracić nadzieje, że taki moment kiedykolwiek nastąpi, a tu jednak cud! Całe szczęście, że postanowił wybrać się na tę polanę i zagaił, może z początku dość niegrzecznie, do Shiro.
Nagle, ku zadowalającym zaskoczeniu malca, jego czarnym oczom ukazały się dwie iluzje Shiro. Były naprawdę takie same jak chłopak! Kojarzył to jutsu, ale niestety sam jeszcze nie potrafił jej wykonać. Wiedział jednak, że do wszystkiego potrzebny jest czas, więc był cierpliwy. Teraz bardziej zależało mu na fizycznym rozwoju, niż na opanowaniu arsenału technik. Jednakże z przyjemnością obserwował to, co wyczyniał Shiro. Szczególnie, że potrafił wytworzyć bańki. Oczy chłopca otworzyły się jeszcze szerzej, próbował się na cokolwiek zdecydować. Co najpierw... miał takie pole do popisu! Obawiał się jednak, że najpierw ucząc się ataków i uników w walce wręcz, zmęczy się na tyle, że nie będzie w stanie potem próbować rzutów. Dlatego wziął głęboki oddech i złapał za swojego jednego kunaia, trzymając go w prawej dłoni.
- To najpierw rzuty do celu! A właśnie... czy to takie zwykłe i sobie samo lata... no wiesz, te bańki. - mruknął i wskazał palce na jedną z nich. - Czy to jakieś specjalne i umiesz nimi poruszać? Bo jak tak, to super byłoby poćwiczyć trochę na ruchomych celach. - dodał, z dalszą wielką nadzieją wypisaną na twarzy. Jeśli nie było to możliwe, to trudno. Jeśli jednak tak, to byłoby coś, naprawdę. Kiedy Shiro będzie już gotowy i da Hisashiemu znać, że ten może zaczynać, to oczywiście rozpoczyna się pierwsza część ich wspólnego treningu. Młody chłopak ponownie zginął nogi w kolanach, na twarzy miał pełne skupienie i próbował wycelować w jedną z baniek, oczywiście z początku na te, które się nie ruszały. Jednakże kunai nie doleciał do tworu naszego bohatera. Stąd też Hisashi skrzywił się rozkosznie i westchnął ciężko, sięgając po drugiego kunaia, którego miał w swoim ekwipunku. Zmrużył oczy jeszcze bardziej i rzucił ponownie, jednak tym razem tor lotu również był nieodpowiedni. Broń poleciała nieco za wysoko, nad bańką i wylądowała jakiś metr za nią. Widać było po chłopcu, że nie był zbyt zadowolony.
- Ja nie wiem, no! - warknął rozczarowany, kurczowo trzymając w lewej dłoni mały shuriken. Nie rzucał jeszcze, tylko czekał, bo może Shiro miałby mu coś do powiedzenia, jakąś poradę, cokolwiek.

[Shiro]

Młodzieniec podjął ciekawa decyzje, rzuty do celu, cóż raczej niewiele osób miało możliwości trenować swoją celność na bańkach shabondama, zwłaszcza, że prawdopodobnie osób z tego szczepu na kontynencie jest bardzo mało, a jak już są to ich skłonność do takiego pomagania jest mizerna. - Te bańki to moja główna broń, może niepozorna, ale w większej liczbie dotknięcie ich może bardzo zaboleć, a odpowiednio użyte potrafią pozbawić życia, albo je uratować. - Powiedział białowłosy i zaraz potem zaczął poruszać bankami w powietrzu, najpierw wzdłuż okręgu, a potem ustawił je w różnych odległościach od chłopca. Dwie pierwsze stały w miejscu i znajdowały się, co dwa metry od chłopca, następna była od niego oddalona o 5m i poruszała się w linii poziomej, następna była metr dalej i poruszała się w linii pionowej, a ostatnia nakreślała okrąg w powietrzu. Rzuty młodego uchihy z początku były dość niecelne i widać było, że przejmuje się tym dość bardzo, chyba chciałby znacznie poprawić swoje umiejętności w trakcie tego treningu, ale jak to się mówi nie ma nic od razu. - Postaraj się wycelować w szczyt bańki i rzucić nieco lżej niż wcześniej, a jeżeli próbujesz trafić w cel ruchomy, rzucaj tuż przed nim. - Powiedział młodzieniec i wyjął ze swojej torby 5 shurikenów, po czym położył je na ziemi przed chłopcem. - Trzymaj, mogą się jeszcze przydać. - Dodał po chwili i cierpliwie obserwował rzut chłopczyka, jeżeli mu się nie udało podchodzi do niego i następny rzut celuje razem z nim.

[Nikusui]

Misja rangi D
9/15

Spotkanie z Shiro otwierało nowe możliwości przed chłopcem. Nie dość, że miał okazję z kimś potrenować, a samo to, niezależnie od rezultatów treningu, było czymś wyjątkowym, to jeszcze czegoś się dowiadywał o swoim nowym towarzyszu. W końcu pierwszy raz słyszał, że ktoś posługuje się bańkami niczym bronią. I to taką, która potrafi nawet zabić! To było naprawdę niesamowite. W życiu czegoś takiego nie słyszał. Dlatego nic dziwnego, że aż otworzył buzię w nieukrywanym zdziwieniu. To nie oznaczało tego, że nie wierzy Shiro, ależ nie. Po prostu był pod ogromnym wrażeniem, a przecież świat ninja ma jeszcze przed nim tyle tajemnic, które będzie mógł odkryć. To dopiero początek jego ścieżki.
Po chwili pokiwał ochoczo głową w geście zrozumienia i gotowości do działania. Wziął sobie rady Shiro do serce i trzymając swój ostatni shuriken, przymierzył się do wycelowania w bańkę, która była bliżej, ale dalej była nieruchoma. Nabrał powietrza do płuc, zmrużył oczy i zgodnie z zaleceniami swojego nowego kolegi, wyrzucił broń. I bum! Bańka rozbiła się, kiedy tylko ostrze w nią wparowało. Młody tak się ucieszył, że aż podskoczył w miejscu.
- Widziałeś? Widziałeś?! - zapytał rozentuzjazmowany, chociaż przecież Shiro był świadkiem jego poczynań, więc jakby miał tego nie widzieć. Jednakże Hisashi był tak zafascynowany swoim działaniem, że miał ochotę podzielić się tym z całym światem. To chyba nie musiało aż tak bardzo dziwić.
Następnie młodzieniaszek korzystając z uczynności naszego bohatera, sięgnął po kolejnego shurikena, jedynie oczywiście go pożyczając i przystąpił do kolejnego rzutu. Ten też poszedł mu całkiem nieźle, ale wymagało to od niego dużego skupienia. Widać jednak dalej było, jak po kolejnym udanym rzucie niezmiernie się cieszy. Przyszła jednak kolej na trudniejsze dwa cele, które już się poruszały. Tu już poprzeczka była wyższa, dlatego Hisashi skupił się najmocniej jak potrafił, ale i tak pierwszy rzut mu nie wyszedł, a celował w tę bańkę, która poruszała się poziomo. Za drugim podejściem do niej cel został osiągnięty i bańka zniknęła. A co najlepsze, w tę poruszającą się w pionie, trafił od razu. Jeszcze chwila i chyba sama radość by go rozniosła.
- Wooooow, to było coś! Super są te bańki! A do trenowania to już w ogóle. Będę się starał być silniejszy i kiedyś się zmierzymy, hehe! Tak po przyjacielsku! - mruknął wielce zadowolony i zatarł ręce. Po chwili jednak przebiegł się po polu, zbierając porozrzucaną broń. Oddał Shiro jego shurikeny, a swoje bronie schował do kabury, którą miał doczepioną do lewego uda. - To teraz co? - zapytał pełen energii. Co prawda wiedział, że będą ćwiczyć próby ataków i obrony, ale nie wiedział w jaki sposób to rozegrać.

[Shiro]

Białowłosy uważnie obserwował chłopca i jego działa. Sam niezbyt wierzył w swoje rady i to czy mu pomogą, w końcu nigdy z nikim nie trenował ani nie doradzał w treningu, ale efekt tego wszystkiego przerósł jego największe oczekiwania. Nie dość, że chłopiec poradził sobie bez problemu z pierwszym celem to i następne nie sprawiły mu żadnego problemu. Reakcja Shiro była bardzo prosta, zaczął klaskać pełen podziwu dla młodzika. Sam nie wiedział, co powiedzieć, myślał, że ten element treningu zajmie im dużo więcej czasu. Nie ma, co, chłopak ma talent. Sam w jego tego nie potrafiłem, a raczej tak szybko się nie rozwijałem. pomyślał, a w tym czasie chłopiec zdążył zebrać sprzęt i oddać jego część Shiro, który schował do kabury. - Gratulacje, poszło Ci na prawdę świetnie. I oczywiście, kiedyś zmierzymy się w pojedynku, jeżeli chcesz. -Odparł z uśmiechem na ustach, od razu rozmyślać nad następna częścią treningu, w końcu było widać, że młodzika rozsadza energia, ale też nie jego, bowiem cały jego energetyczny nastrój udzielił się Shiro, który samowolnie lekko tupał nogą. - Następna będzie obrona, a dokładniej uniki, najpierw zmierzysz się z jednym moim klonem, a potem dołączy drugi. Nie masz się, czym martwić, jeżeli Cię dotkną to znikną, a to będzie znaczyło, że zaczynamy trening od początku. Co ty na to?- Powiedział młodzieniec, rozciągając się razem z klonami, bowiem nie mógł doczekać się ostatniej części treningu, w, której on sam będzie mógł brać udział i stracić trochę energii. Tylko teraz czekać na reakcje chłopca i można zaczynać, o ile on się zgodzi. To zaczynamy od razu.

[Nikusui]

Misja rangi D
11/15

Owszem, Hisashi był dość pojętnym uczniem i miał w sobie spory potencjał. Chociaż też nie wiadome było, czy zostanie od odpowiednio wykorzystany. Teraz jednak nie było co nad tym rozmyślać, w końcu liczyło się tu i teraz. Jedną część treningu młodzik miał ją za sobą. Co prawda początek był ciężki, ale ostatecznie uzyskał naprawdę zaskakująco imponujący efekt. Aż sam się nie spodziewał, że tak szybko i łatwo pójdzie.
Słuchał tego, co Shiro ma mu do powiedzenia. Przecież czekała ich kolejna część treningi. I tym razem padło na uniki. Chłopak jeszcze raz przyjrzał się iluzjom naszego bohatera, po czym kiwnął głową w geście zrozumienia i tak jakby, już gotowości do działania. Widać było, że jego entuzjazm udzielał się otoczeniu, a i pogoda dopisywała. Mimo początków jesieni, było dość ciepło. Drzewa zaczynały nabierać złocistej barwy, co dodawało otoczeniu większego uroku i takiego ciepła. Aż przyjemnie się spędzało czas w takich miejscach.
- To zaczynajmy. Ajajajaj, jesteś ekstra! - rzucił entuzjastycznie czarnowłosy chłopczyk, po czym przybrał pozycje gotowości do walki. Oczywiście jego zadaniem była teraz obrona, ale przecież musiał być przygotowany do każdego kolejnego kroku. Najpierw miał się zmierzyć z jedną iluzją, która rzecz jasna miałaby zniknąć, gdyby tylko się z nim zetknęła. To zapewniało chłopca, że tak naprawdę w ogóle mu nie zaszkodzą, ale za to bez problemu będzie mógł próbować się bronić przed ich atakami, przy okazji się na narażając. I nie uważał, że taka forma treningu może być gorsza. Wręcz przeciwnie! Była to dla niego niesamowita przygoda i z każdą kolejną minutą miał coraz większą nadzieję, że spotka jeszcze kiedyś Shiro. Teraz jednak czekał na ruch z jego strony, bo to w końcu on miał zaatakować, więc Hisashi musiał być czujny, by zareagować w odpowiednim momencie. Wolał by mu się jednak udało, wtedy będzie mógł się dłużej bronić przed jedną iluzją. Chociaż... zawsze można stworzyć kolejną, czyż nie?

Opisz teraz serię ataków czy ruchów, które chcesz przeprowadzić. Możesz uwzględnić wtedy opcje z udaną bądź nieudaną obroną ze strony Hisashiego. Ostatecznie oczywiście ja o tym zadecyduję. Nie mogę jednak napisać nic, dopóki nie będę znała Twoich ruchów.

[Shiro]

Wszystko było gotowe pod rozpoczęcie drugiej części treningu, po której czekał ich jeszcze, tylko jeden trening atakowania, Cóż, ale teraz należy się skupić na tym, co teraz, w końcu chłopiec ma wykonywać uniki przed iluzją. Nie ma, co, muszę się skupić na tym, co ma zrobić iluzja i nie mogę przesadzić z początku. pomyślał Shiro, po czym ustawił swą iluzje w pozycji bojowej. - No to zaczynamy, powodzenia. - Powiedział do Hisahiego, po czym bushin ruszył w jego stronę i wyprowadził prosty cios skierowany na jego lewe ramię, cóż tak jak spodziewał się młodzieniec, chłopiec nie miał problemu z uniknięciem tego ciosu. W końcu to był dopiero początek, a klon poruszał się dość wolno i nie atakował seriami ciosów tylko pojedynczymi z przerwami. Następnym wykonanym ciosem było niskie kopnięcie skierowane na brzuch chłopca, a zaraz po nim nastąpił cios z pieści z lekkim wyrzutem do przodu by sięgnąć chłopca. Cóż to dalej utrzymywało jakiś efekt, a hisahi dalej nie został trafiały, jedynie lekko pozbawiony równowagi. Całkiem nieźle sobie radzi, więc można przystąpić do większej serii ciosów. pomyślał, a klon od razu zaczął atakować pojedynczymi ciosami skierowanymi w głowę młodego uchihy, ale były specjalnie tak wyprowadzane by było łatwiej mu ich uniknąć zwykłym odskokiem lub unikiem w bok, co nie powinno sprawić większych problemów. W końcu można normalnie zaatakować, jeżeli można tak to nazwać, w końcu Shiro nie był specem od walki w zwarciu, więc zbyt wiele nie można się po nim spodziewać. Następna była szybka seria ciosów i kopnięć wymierzona w korpus chłopca, ale to jednak było za dużo, po serii ciosów w ramiona wyprowadzanych na zmianę, młodzik zatracił równowagę i dosięgło go kopnięcie klona, który od razu znikł.

[Nikusui]

Misja rangi D
13/15

Ah, zabawa właśnie się zaczynała. Kończyło się stanie w miejscu, a przyszła pora na trochę ruchu. Przepełniony entuzjazmem młodzieniec czekał na atak ze strony iluzji Shiro, by zareagować w odpowiednim momencie. A ten wyprowadził uderzenie wprost w lewe ramię czarnowłosego chłopca. Na szczęście dla malca, nie był on wielce szybki i dość przewidywalny, więc udało mu się zrobić unik, bez jakichkolwiek dodatkowych konsekwencji. Odruchowo postawił też krok w tył, by oddalić się od swojego przeciwnika i zwiększyć swoje szanse na kolejną obronę. Bo atak nastąpił szybko. Tym razem było to kopnięcie prosto w brzuch Hisashiego, więc ten momentalnie odskoczył w tył, odbijając się od ziemi równocześnie dwiema stopami. Nie miał za wiele czasu potem, bo musiał wykonać kolejny unik. Tym razem atakowany był z pięści i nie poszło mu już aż tak gładko, jak wcześniej. Co prawda udało mu się uniknąć uderzenia, a przynajmniej zetknięcia się z iluzją, ale niewiele brakowało. By "pozostało cało", odchylił się w bok, ale zrobił to tak gwałtownie, że stracił równowagę i praktycznie upadł, podtrzymując się jedynie na prawej ręce. Szybko jednak wstał, bo wiedział, że taka pozycja nie będzie mu w żaden sposób sprzyjała.
Gdy wstał i był gotów do dalszego treningu, Shiro postawił wyprowadzać ciosy skierowane w głowę. Było ich dość sporo, ale młody Uchiha dość zwinnie ich unikał. Poprzeczka się unosiła wraz z upływem czasu i każdy kolejny unik, który musiał być wykonany coraz szybciej, zaczynał powoli sprawiać trudności. W pewnym momencie chłopak już nie zdążył i iluzja spotkała się z jego ciałem, oczywiście szybko znikając w kłębie dymu, a samego Hisashiego dezorientując tym wszystkim tak, że wylądował na pupie z szeroko otwartymi oczyma. Odetchnął głęboko, bo zdążył się nieco zmęczyć, ale nie był niezniechęcony! Chciał kontynuować trening, wykonać jego już zapewne ostatnią część.
- To nie takie... proste... jakby się zdawało. Heh. - mruknął z przerwami na szybkie wdechy. Otarł jeszcze czoło, nieco je sobie brudząc ziemią, ale kto by się tym przejmował? - To co, teraz ja spróbuję? - rzucił z szerokim uśmiechem, powoli podnosząc się z ziemi i spoglądając na Shiro. Czekał tylko na jego znak do gotowości i zapewne zacznie atakować. A przynajmniej próbować. Nie wiedział tylko czy ma trenować z samym Shiro czy może z jego iluzjami, próbując je zniszczyć... oby tylko zniknęły w kłębie dymu.

Shiruś, opisz swoją wizję przebiegu treningu (chodzi mi o sam plan, jaki zaprezentowałbyś Hisashiemu, nie jego działania, bo to opisuję ja), czy chcesz go wykonać na iluzjach czy ze swoim osobistym udziałem. Czy ma być jakoś podzielony czy chcesz dać jakieś wskazówki i tym podobne.

[Shiro]

Druga część treningu przebiegła pomyślnie i nawet całkiem dobrze, malec miał wrodzony talent do walki, zapewne po swoim tacie, którego nie pamiętał, większość osób w jego wieku na samym początku by odpadłą w przedbiegach, a tutaj jednak nie, wola walki malca była olbrzymia i było widać, że daje z siebie więcej niż sto procent, a wszystko po to by pokazać się jak z najlepszej strony oraz, że nie jest słaby. Białowłosy powoli zaczął rozpinać swoją koszule by zdjąć ją z siebie, a po niej odwinął swój jedwabny pas i położył go razem z koszulą na palu. - Tą część treningu odbędziesz bezpośrednio ze mną. Możliwości jego zakończenia są dwie, pierwsza, gdy wyprowadzisz mi czyste trafienie, którego nie zdołam zablokować, albo, gdy sam uznasz, że czas na koniec. - Powiedział Shiro, po czym ustawił się w pozycji podobnej do chłopca, jednak lekko inaczej, jego ciało było znacznie mniej napięte i luźniejsze. Co na pierwszy rzut oka wyglądało jak lekkie lekceważenie, ale jak się mówi w szaleństwie jest metoda, w taki sposób powinno się dać znacznie łatwiej uniknąć ataku. - A i najważniejsze. Ja mogę jedynie blokować i wykonywać uniki, a ty w dowolny sposób wykonać to uderzenie, bez żadnych ograniczeń. Oczywiście nie wliczając broni. - Dodał szybko po chwili zanim młodzieniec zdążył ruszyć i nastała cisza, a młodzieniec czekał spokojnie na pierwszy ruch chłopca.

[Nikusui]

Misja rangi D
15/15

Hisashi z nieoczekiwaną radością i niewielkim zmęczeniem wypisanym na twarzy, oczekiwał kolejnej części treningu. Shiro dość szybko przeszedł do rzeczy i postanowił osobiście blokować bądź unikać ataków ze strony młodego Uchihy. Należycie przygotował się do ich ich, jakby to nie nazwać, sparingowej walki i oczekiwał poczynań chłopca.
- Dam z siebie wszystko! Tylko nie miej mi za złe, jak ci podbije oko, hehehe. - mruknął z rozbawieniem, chociaż zdawał sobie sprawę z tego, że jego taijutsu stało raczej na marnym poziomie, więc to byłoby raczej niemożliwe. Jednakże kto mu zabroni poczucia humoru. Pozgrywać też się troszkę można, czemu nie! Szczególnie, że ten trening to była dla niego nie tylko możliwość samorozwoju, ale również przynosiło mu to wiele radości. Do tej pory nie wiedział, ile frajdy jest w takim partnerskim sparingu. To dla chłopca znaczyło naprawdę bardzo wiele.
Hisashi pokiwał jeszcze głową na znak swojej gotowości i zrozumienia zasad, jakie ich teraz obowiązują, po czym ruszył na Shiro, próbując wyprowadzić cios prawą pięścią wprost w jego klatkę piersiową. Rzecz jasna był mocno przewidywalny, więc nasz bohater nie miał problemów z uniknięciem tego uderzenie, odsuwając się bez problemów w prawą stronę. Zaraz po tym, młody Uchiha wyprowadził kolejny cios, tym razem swoją lewą nogą, by złapać większy zamach, dzięki czemu uderzenie mogło nabrać większej siły. Bąbelkowiec tym razem postanowił zablokować ten atak, łapiąc stopę chłopca w swoje dwie dłonie. Dzięki temu poczuł, że czarnowłosy włożył w to uderzenie sporo siły, ale jeszcze nie na tyle (bo możliwe, że tyle jej nie posiadał), by chociażby zachwiać równowagą swojego towarzysza. Uśmiechnął się jednak lekko, a gdy poczuł, że Shiro poluźnia uścisk na jego stopnie, opuścił ją, powracając do standardowej, początkującej pozycji do ataku. Z początku były one pojedyncze, niezbyt zagrażające Shiro, więc ten spokojnie albo ich unikał, albo je blokował. Po jakimś czasie jednak Hisashi zaczął wyprowadzać ataki szybciej, na zmianę atakując to ręką, to nogą. Sprawił tym, że oboje byli w ciągłym ruchu, przesuwając się niemal po całości całego pola treningowego. Z każdym wymierzonym ciosem, widać było większą pewność siebie i determinacje młodzieniaszka. Jednakże ciężko było mu zadać taki cios, który sięgnąłby Shiro. Raz, kiedy jego kolano zostało zablokowane, wyrzucił się szybko w przód, chcąc trafić w bark Shiro, ale jedynie je musnął. Było to już jednak coś! Jednak kolejne minut przynosiły coraz większe zmęczenie dla malca, aż ten w końcu padł na swoją pupę, oddychając ciężko.
- Łooo, już nie mogę. - wydyszał, kładąc się na ziemie i spoglądając w niebo. Jego klatka piersiowa unosiła się dość szybko i nierównomierne, co jednoznacznie oznaczało, że jego siły już się skończyły. Pewnie minie chwila, zanim się stąd zbierze i wróci do domu. - Odprowadzisz mnie do domu? Normalnie nie mam siły! - dodał, ale mimo zmęczonego głosu, widać była, że jego buźka aż promienieje radością. Miał nadzieję, że Shiro nie będzie miał nic przeciwko jego propozycji.
Jeśli nasz bohater się zgodzi, Hisashi wytłumaczy mu, gdzie dokładnie mieszka. Było to dość blisko owej polany. W domu oczywiście czekała na chłopca jego matka.

Masz szansę odprowadzić chłopaka do domu. Następny post będzie już moim ostatnim, zostaniemy dalej w tym temacie.

[Shiro]

Trzeci etap treningu trwał w najlepsze, czym bardzo cieszył się białowłosy w końcu mógł się trochę rozerwać, a nie tylko patrzeć. Na to jak chłopiec daje z siebie wszystko dla dobra tego szkolenia. Teraz walka, niby nie na poważnie, a rola Shiro ograniczała się do blokowania oraz unikania, ale dla tego młodego uchihy ona była bardzo ważna w końcu to z nim trenował i poświecił mu czas, który był bardzo ważny dla niego. Walka rozpoczęła się od paru prostych ciosów i kopnięć, a one nie sprawiły zbyt wielu problemów do zablokowania i uniknięcia. Dalej było tylko lepiej, młodzieniec był już rozgrzany i bardzo zależało. Wszystko trwało dobrą chwilę, a skończyło się to na poddaniu przez chłopca, któremu brakowało już sił. Po jego oddechu było widać, że jest wycieńczony fizycznie. Propozycja chłopca była dość oczywista, poprosił shiro by ten odprowadził go do domu i tam właśnie miała się skończyć ich przygoda. - Nie ma sprawy, chętnie. Tylko powiedz mi jak iść. Oraz jak chcesz mogę Cię zanieść.- Powiedział młodzieniec, po czym założył swoją koszule, a pas zawiesił przez ramie. Jeżeli młodzieniec wyraził zgodę na zaniesie go, to Shiro bierze go na barana i niesie do domu, zgodnie z jego wskazówkami, a jeżeli nie to idzie za nim aż do domu. Gdzie spędzi z nim czas o ile będzie musiał, a jak nie ruszy w swoją drogę.

[Nikusui]

Misja rangi D
17/15

Tak się stało, że Hisashi był na tyle zmęczony, by skorzystać z propozycji Shiro i wskoczył mu na barana. W sumie dość niezdarnie, bo nie prezentował pełni sił, ale przynajmniej mógł jeszcze chwilę odpocząć, nie męcząc się dalej drogą. Oparł jedynie brodę o bark swojego towarzysza i prowadził go w odpowiednim kierunku.
- Dziękuję, Shiro-kun. - powiedział cicho, ale niesamowicie słychać było wdzięczność w jego głosie. - Cieszę się, że cię spotkałem. - dodał krótką chwilę później i uśmiechnął się szerzej, nieco mocniej obejmując chłopaka. To było naprawdę miłe. Przez ten czas, przez parę chwil, mógł się poczuć, jakby naprawdę był ze starszym bratem. A było to dla niego wspaniałe uczucie, którego doświadczał pierwszy raz w swoim życiu. I nawet nie smucił się, że taka okazja mogła nie nastąpić szybko lub mogła się już w ogóle nie zdarzyć. Był wdzięczny za to, że w ogóle to się wydarzyło.
Domek Hisashiego nie znajdował się zbyt daleko polany treningowej. Może jakieś pięć minut drogi i to niezbyt się śpiesząc. Prze samymi drzwiami, chłopiec zsunął się z pleców naszego bohatera i bez wahania otworzył drzwi, w których od razu ujrzał swoją matkę. Kobieta od razu zauważyła, że chłopak jest znacznie zmęczony i najwidoczniej dość mocno trenował. Mogła się tego spodziewać, robił to niemal codziennie, ale jeszcze nigdy aż tak intensywnie. W końcu słońce już chyliło się ku zachodowi, więc zaczynało być późno. Nim Shiro cokolwiek się odezwał, malec zdążył pokrótce wyjaśnić swojej rodzicielce, co takiego się działo, jeszcze raz podziękował Shiro, po czym szybko się pożegnał, ponaglany przez matkę do kąpieli. No przecież brudny nie usiądzie do kolacji, a na pewno był głodny.
- To było bardzo miłe z twojej strony, młodzieńcze. - powiedziała czarnowłosa, szczupła i wysoka kobieta. Widać było, że pogodę ducha Hisashi zdecydowanie odziedziczył po niej. Wyglądała na bardzo delikatną osobę, aczkolwiek wszystko dookoła było zadbane, więc musiała być zaradna. - Nie wiem dokąd zmierzasz, ale na pewno ci się to przyda. I nie odmawiaj. Nam nie ubędzie. - dodała, wręczając Shiro mała sakiewkę, w której znajdowało się trochę ryo. Rzeczywiście, dom nie wyglądał na ubogi, najwidoczniej niczego im nie brakowało, więc kobieta chciała chociaż tak się odwdzięczyć za opiekę nad synem i za ten cały trening. Szczególnie, że nie było widać po chłopaku, iż oczekuje czegokolwiek w zmian. A to się ceniło.

Misja wykonana, wynagrodzenie standardowe.

[Shiro]

Wszystko było skończone, a chłopiec nie miał zbytnio siły by nawet iść do domu, przez co bez problemu przystał na propozycje Shiro i zgramolił się jakoś na niego i oparł swoją brodę na ramieniu białowłosego i nawigował go do swojego domu. Po 5minutach spaceru byli przed domem gdzie przywitała ich matka młodego uchiha i wysłała go do mycia, w końcu jego czyść pozostawiała wiele do życzenia, a niedługo kolacja. Rodzicielka podziękowała Shiro za to, że towarzyszył jej synowi i spędził z nim czas. W podzięce wręczyła mu także mała sakiewka, przez co zrobiło mu się lekko niezręcznie, ale i tak ją przyjął w końcu mógł za te pieniądze kupić ważne wyposażenie, które kiedyś może uratować mu życie, co powinno ułatwić przyszłe spotkanie z młodzikiem. Ale teraz należy skupić się na przyszłości i poszukać jakiegoś następnego celu podróży, albo cennych informacji na temat ojca.

[Kaz]

Misja rangi D ~ Shiro ~ 1/15

Tego dnia pogoda w Sogen nadzwyczajnie dopisywała. Lekki zefirek muskał twarz Shiro, a promyczki ciepłego dziś słońca, miło grzały w kark piętnastolatka. Po niedawno zakończonym zleceniu, niepewny drogi, którą powinien obrać, Shiro wędrował bez konkretniejszego celu. Piaszczysta polana, będąca dla niejednego ninja miejscem szlifowania swoich zdolności była przyjemną okolicą, jednak należało rozejrzeć się za okazją do wykonania następnego kroku na swojej drodze bańkowego artysty. Kilka następnych momentów od razu wskazało na zmianę biegu wydarzeń. Z okolicznej ściany zarośli wybiegł zadyszany mężczyzna. Jego piwne, wytrzeszczone z przejęcia oczy niemal natychmiast skierowały się na stojącego nieopodal Shiro. Hej ty! Białowłosy, potrzebuje pomocy! - krzyknął już w oddali koślawo zbliżając się do przedstawiciela szczepu Shabondama. Na oko trzydziestoletni, nieznajomy przybysz był średniego wzrostu. Lekko cherlawy, z zmierzwionymi, opadającymi na plecy, brązowymi włosami. Ubrany w ciemnoczerwone kimono, spod którego widać było czarną tkaninę pokrywającą tors. Ubioru dopełniały ciemnozielone aladynki oraz mokasyny w kolorze wierzchniego, górnego okrycia. Na pociętym licznymi bruzdami czole, Shiro mógł zauważyć liczne krople potu. Klatka obcego unosiła się nieregularnie, szybko, co wskazywało na długi, męczący bieg, oraz wysokie prawdopodobieństwo, że coś ważnego się stało. Moja... szk...łka. To-nnie... bagnoo. - pojedyncze słowa wyrywały się z piersi nieznajomego, który na chwilę urwał próbując zaczerpnąć oddech. Pora na reakcję Shiro.

[Shiro]

Białowłosy, korzystał z nowego dnia, który tworzył dla niego kolejne możliwości i wyzwania, dzięki którymi może zdobyć nowe doświadczenia, informacja oraz wiedzę. Do tego pogoda dopisywała mimo pory, jaka obecnie panuje, było nawet ciepło, co zwiększało przyjemność z wędrówki, która jeszcze nie posiadała swojego celu. Właśnie w tym momencie za ściany zarośli wybiegł jakiś mężczyzna i skierował się w stronę Shiro prosząc go o pomoc, co było dość dziwne i lekko wystraszyło młodzieńca, który lekko się rozmarzył. Dziwny nieznajomy wypowiedział mało zrozumiane dla chłopca słowa, przez co zmarszczył czoło zastanawiając się nad sensem wypowiedzi. - Pomogę Ci, ale wyjaśni dokładnie, o co się rozchodzi. Dokładnie i powoli o ile możesz. - Powiedział młodzieniec i postanowił cierpliwie czekać na wyjaśnienia, oraz przygotowywał się psychicznie do wędrówki, w końcu mężczyzna może chcieć by on poszedł za nim w te zarośla, co może być bardzo niebezpieczne dla jego ciała i pewnych otworów w jego ciele. Ciekawe co on miał na myśli, to zabrzmiało jakby jakąś szkatułkę utopił w bagnie, tylko co ja mógłbym zrobić z takim faktem.

[Kaz]

Misja rangi D ~ Shiro ~ 3/15

Shiro wykazał charakterystyczny spokój dla rodu Shabondama. Nie stracił głowy biegnąc na ślepo za nieznajomym, tylko postarał się, odpowiednio miarkując słowa, stonować nieco wzburzenie przybysza proszącego o pomoc. Trzydziestolatek spojrzał nieprzytomnym spojrzeniem ciemnych oczu na shinobiego. Intensywnie pokręcił głową jakby ganiąc samego siebie. Jestem Isano. Wiesz pewnie doskonale jak bagniste tereny są w okolicy Sogen. Trudnię się przydrożnym handlarstwem, wędruje od krainy do krainy sprzedając przeróżne dodatki. Niestety konie spłoszyły się tymi obleśnymi kreaturami z głębin tego smrodliwego bajora, a wóz wywrócił się prosto w tą okrutnie śmierdzącą breję. Błagam pospieszmy się, potrzebuje pomocy, a ty jesteś jedyną osobą, na którą natrafiłem. - głos mężczyzny był zachrypnięty, trudno powiedzieć czy od pośpiechu czy może od stosowania używek (z ubrań Isano, Shiro mógł teraz poczuć intensywny, bagienny, przykry dla nosa zapach, oraz przebijający się przez niego swąd dymu tytoniowego. W tonie brązowookiego handlarza dalej pobrzmiewało wzburzenie, a swoją żywiołową gestykulacją próbował podkreślić brak czasu i wagę całego problemu. Czy Shiro wynurzy się z zamyślenia, w które wpędziła go chwila wolnego czasu i opuści świat marzeń, aby podjąć szybką decyzję? Prawdopodobnie cały majątek kupca właśnie był grzebany pod ziemią! Isano odwrócił się i machnął ręką, a następnie truchtem, lekko utykając ruszył w kierunku, z którego przybył. Na jego prawej nogawce, Shiro mógł dostrzec przebijającą się przez tkaninę krew oraz zielony śluz kapiący na piętę mężczyzny.