Gdzieś w drodze

[Roten]

Słuchał mężczyzny uważnie. Początkowo był uśmiechnięty i zadowolony. Do momentu, aż starzec wypowiedział słowo "zgubiłem". Wtedy z każdym kolejnym słowem starca mina chłopaka rzedła coraz bardziej. - Ech... Jednak nici z cywilizacji. - myślał i czekał cierpliwie, aż mężczyzna skończy swą opowieść. Co jak co, ale choć na ogół pomaganie nie było w stylu Rotena, to podobnie jak do zwierząt żywił trochę sympatii, tak do starszych miał odrobinę szacunku. - Ani trochę. Jestem w tych rejonach chyba pierwszy raz w życiu. Też się zgubiłem. - odpowiedział szczerze na pytanie o znajomość terenu. Nie zamierzał jednak dodawać swojej historii o tym, jak beztrosko pozwolił swojej mapie odpłynąć. Zamiast tego od razu przeszedł do rzeczy. - Jak się wabił Pański pies i jak wyglądał? - spytał. W końcu pies był znacznie ważniejszą częścią problemu niż zagubiony starzec. Zresztą, znaleźć jego dom w promieniu 30 minut stąd to mniejszy problem. Wystarczy przejść się ze 20 minut w każdym kierunku od tego miejsca i wypatrywać co jakiś czas z najwyższych drzew budynku. W najgorszym wypadu powinny to być ze dwie godziny badania terenu. A odszukać psią zgubę? To z kolei nie taka prosta sprawa.
Jeśli starzec opisze zwierzaka, Roten zaraz odzywa się ponownie. - Jak długo zamierzasz szukać psa? Mogę Ci przez jakiś czas pomóc, ale jeśli sytuacja będzie zbyt beznadziejna, odprowadzę Cię do domu, żebyś mógł poczekać na ewentualny, samodzielny powrót zguby. - w trakcie rozmowy mimowolnie rozgląda się po podłożu i okolicy, łudząc się że pod nogami ujrzy ślady psich łap.

[Irie]

Misja rangi D dla Rotena
5/15 Jak można było się domyślić, nie byłeś zachwycony z powodu aktualnej sytuacji starca. Może jednak była jakaś nadzieja? Usłyszawszy twoją sytuację starzec ryknął śmiechem. To był tak beznadziejny zbieg okoliczności że najwyraźniej go rozbawił. - Kurka wodna, ale pechowo - Podsumował przeczesując swoją brodę. Przeszedłeś do konkretów, zapytałeś o psa. Starzec rozpromienił się twoim zainteresowaniem. - A taki o kundel, mierzy mi do kolana. Oklapłe uszy, sterczący ogon i kremowa sierść. Nazywa się Burek - Oznajmił pokrótce. Po tym spytałeś starca o jego wolny czas. Cóż nie miał zbyt wiele do roboty szczególnie że nie wiedział gdzie on się znajdował. - Eeeee....mam czas aż do trafienia do domu. Możemy mieć nadwyżkę drogi lecz sądzę że jeśli zawędrujemy dalej to noc nas złapie - Podsumował rozglądając się i patrząc w niebo. Nie było jeszcze nawet blisko do zachodu jednak większa część dnia już minęła, lepiej trafić do jego domu wcześniej gdyż nocka w lesie z dziadkiem mogła nie być dla niego zbyt przyjemna....

[Roten]

Słuchał starca w milczeniu. - W takim razie opisz mi swój dom oraz jego okolicę. Przede wszystkim jakiej jest wysokości, czy otaczają go jakieś charakterystyczne drzewa bądź cokolwiek, co mógłbym zobaczyć z wysokości. - odezwał się, gdy starzec już skończył. Jednocześnie również spojrzał na niebo, podążając za wzrokiem mężczyzny. Przymrużył oczy, zastanawiając się, czy do czasu odnalezienia jego domostwa nieboskłon będzie już czarny, spowity milionami gwiazd. Pogrążył się na moment w przemyśleniach.
4 kilometry na godzinę... Starzec szedł przez 30 minut, więc maksymalnie jego dom powinien być do 2 kilometrów stąd, ale zawyżmy to nieco, w końcu gość nie wygląda na rozgarniętego. W najgorszym wypadku, jeśli nawet nie zobaczymy budynku, rozpozna okolicę do 200 metrów bez większych problemów, a to daje nam... 200 metrów prosto, skręt w lewo, 200 metrów, ponowny skręt w lewo, 400 metrów prosto, w lewo, 400 metrów prosto, w lewo, potem 600... - po krótkich wyliczeniach ustalił - To może być nawet 40 kilometrów przeczesywania terenu... Oby staruch znał chociaż okolicę do 400 metrów wokół swojego domu, bo jeśli nie dopisze nam szczęście, to będzie to długa noc.
Kiedy mężczyzna odpowie na pytanie i jeśli okaże się, że jakiś punkt charakterystyczny jest możliwy do zobaczenia z wysokości, Roten zamierza postąpić, jak zaplanował - wejść na najbliższe drzewo w okolicy i rozejrzeć się. Jeśli nie zauważy niczego charakterystycznego, to idzie ze starcem w losowym kierunku około 400 kroków i ponawia rozglądanie się z góry. Potem skręca w lewo, ponownie 400 kroków i wejście na drzewo. Następnie 800 kroków itd. W ten sposób zamierza przeczesywać teren w promieniu "30 minut" od miejsca, w którym spotkał mężczyznę. W przeciwnym razie, gdyby punkty charakterystycznego nie było, wędruje z wiekowym, tymczasowym towarzyszem podróży, zwiększając odległość co drugi skręt w lewo jedynie o 200 metrów.

[Irie]

Misja rangi D dla Rotena
7/15 Wysłuchałeś słów starca po czym zapytałeś o wygląd jego domostwa. - Zwykła drewniana chatka. Jedna z wielu, mieszkam po prostu w pobliskiej wiosce gdzie jest jedna główna droga, niczego ciekawszego tam nie ma - Wyjaśnił, widocznie większość domów nie różniła się za bardzo od siebie. Jednak znalezienie wioski właściwie rozwiązałoby wszystkie problemy. Nastąpiła chwila ciszy w którym zająłeś się rozmyśleniami na temat aktualnej sytuacji. Odpaliłeś swoisty kalkulator i zacząłeś analizować szczegóły, które mało kto potrafiłby ująć w taki sposób. Punktem charakterystycznym była po prostu wiejska kolonia więc zajmowała niemały obszar co za tym szło była łatwa do dostrzeżenia. Wdrapałeś się na drzewo, oczywiście sposobem wojownika. Przystanąłeś na szczycie, dziadek zaś rozdziawił usta i westchnął z wyraźnym podziwem. Rozejrzałeś się skrupulatnie, nie było trudno dojrzeć kilku kłębów dymu które wydostawały się z kominów pobliskich domostw. Bingo, to była ta najbliższa wioska. Gdybyś szedł nadal tą samą trasą, trafiłbyś do niej. O dziwo obyło się bez bezsensownego chodzenia w kółko. Właściwie pozostało znaleźć sierściucha. - Ehhh, gdybym był młody też bym tak robił. Może nie tak szybko ale....to był świetny patent na podglądanie hihihi - Zawołał dziadek któremu najwyraźniej dopisywał humor.

[Roten]

Niebieskowłosy odetchnął z ulgą. Opis domostwa mężczyzny wskazywał na to, że wbrew temu, czego się obawiał chłopak, nie był on pustelnikiem mieszkającym w centrum lasu, a skoro prowadziła do jego wioski nawet główna główna droga... Przeczesywanie terenu wymyśloną metodą było niepotrzebne. Wkrótce, po wskoczeniu na drzewo już wiedział, gdzie powinni zmierzać. - Sukces. - wrócił ostrożnie na ziemie, aby poinformować o dostrzeżeniu wioski. - Wystarczy, że będziemy iść drogą. Wioska jest niedaleko, raczej nie zastanie nas noc. Odprowadzę Cię, a jeśli w drodze powrotnej nie odnajdziemy Burka, rozejrzę się jeszcze sam po okolicy, lecz nie mogę za wiele obiecać. - przekazuje wieści. Nie widział bowiem sensu, żeby szukać psa razem ze starcem. Ten jedynie by go spowalniał i rozpraszał komentarzami.
Kiedy ruszą traktem w kierunku wioski, Roten nie inicjuje żadnej rozmowy. Nie czuje potrzeby gawędzenia z mężczyzną. Niezależnie od tego, czy ów będzie coś gadał, czy nie, skupia się na sprawdzaniu najbliższej okolicy pod kątem śladów, jakie mógłby zostawić pies. Kiedy coś zainteresuje shinobi, mówi dziadkowi, by ten szedł dalej, a on go zaraz dogoni, po czym analizuje dokładniej każdy trop pod kątem tego, czy potencjalnie mógłby prowadzić do psiaka.

[Irie]

Misja rangi D dla Rotena
9/15 Zszedłeś z drzewa by poinformować starca o swoim znalezisku. Wiedziałeś już w którą stronę się udać. Nie miałeś jednak ochoty zbyt mocne angażowanie się w szukanie psa, byłaby to po prostu stratą czasu, na dodatek dziadek wygadywał głupoty które potrafiły być trochę irytujące. Ruszyliście w stronę wioski, rozglądałeś się za śladami czworonoga lecz nic ciekawego nie mogłeś znaleźć. - Ale miałem szczęście że cię spotkałem, to po prostu niewiarygodne. Sam bym włóczył się chyba z kilka godzin. Niech to szlag trafi tego psa, jest młody i nie zawsze się słucha ale nigdy tak daleko nie uciekł. Niech go - Marudził na czworonoga lecz w jego głosie nie słychać było jawnej agresji wobec niego. Szliście spokojnym krokiem, wszystko szło z płatka dopóki....nie usłyszeliście szczeku. Czyżby to był ten pies? Nagle wybiegł z lasu w pełnym pędzie na główną drogą i zaczął pędzić wprost na was. Wszystko byłoby dobrze gdyby....dwa dziki nie wyskoczyły z tych samych krzaków i nie biegły za czworonogiem pełną prędkością w waszym kierunku!

[Roten]

- Wygląda na to, że problem sam się rozwiązał. - pomyślał w pierwszej chwili spokojnie, kiedy dobiegły go dźwięki szczekania. Zarzymał się i wypatrywał zwierzęcia, aby rozpoznać, czy to "ten" właściwy pies, a nie jakiś przypadkowy z wścieklizną. Kiedy ujrzał Burka zgodnego z opisem uśmiechnął się lekko, ale nie trwało to długo. Gdy tylko w polu widzenia pojawiły się także dziki, wyraz twarzy Rotena szybko zmienił się na skupienie. Musiał szybko zacząć działać.
Najchętniej zabrałby mężczyznę na drzewo, kazał mu się chwycić gałęzi, żeby nie spadł, a potem spróbował dogonić psa, złapać go również i także wskoczyć z nim na drzewo. Ale to za długo by trwało. Psu mogłaby w tym czasie stać się krzywda. Zamaist tego postanowił uderzyć.
Starca pchnął otwartą dłonią z niewielką siłą w bok licząc, iż ten zrozumie, że ma stanąć gdzieś z boku i nie zawadzać. Najlepiej by było, żeby uważał, aby nie ściągnąć na siebie dzików zainteresowanych póki co psem, ale Roten właściwie nie dbał o to, co ów zrobi. Skoncentrował się na tym, by w odpowiednim momencie odbić się od ziemi, przeskoczyć nad uciekającym psem w kierunku dzików, lekko z lewej bądź prawej strony w stosunku do nich, a następnie w locie, gdy będzie już dość nisko nad ziemią wykonać bardzo szybki obrót, wyrzucając przy tym nogę i wykrzykując. - Konoha Senpuu! - atak usiłował przeprowadzić w taki sposób, by dzika zbyt mocno nie uszkodzić. Planował uderzyć w jego bok i kopnąć go na tyle mocno, by ten z impetem poleciał na drugiego, biegnącego prawdopodobnie cały czas równolegle do niego. Po ataku, niezależnie od jego efektu, stara się wylądować jak po wykonaniu niskiego podcięcia, a potem szybko odskoczyć, by z bezpiecznej odległości obserwować dalsze zachowanie zwierząt.

[Irie]

Misja rangi D dla Rotena
11/15 Pierwsze odgłosy psa wydawały się pozytywnym dźwiękiem. Nikt jednak nie sądził że ten czworonóg wpakował się w takie kłopoty! Sytuacja nie należała do najlepszych, szczególnie że dziki potrafiły wyrządzić niemałą krzywdę. Popchnąłeś starca by dać mu jasny znak żeby się nie wtrącał, a najlepiej żeby się gdzieś ukrył lub oddalił. Na szczęście zrozumiał, odszedł dość szybko i przystanął przy pniu drzewa. Ty zaś narysowałeś w głowie krótki i prosty plan. Poczekałeś i skoczyłeś, pies uprzednio odbił w bok by się z tobą po prostu nie zderzyć. Zrobiłeś zręczny manewr i kopnąłeś jednego z dzików. Nie biegły one równo. Zwierzę straciło równowagę i upadło ciężko na bok. Biegnący za nim towarzysz zatrzymał się i spojrzał na ciebie rozwścieczony. Nie minęła nawet sekunda a rzucił się na ciebie szarżując swoimi kłami. Kopnięty zaś podniósł się, stanął prosto do ciebie lecz nie miał na tyle odwagi by cię zaatakować. Tymczasem pies dobiegł do starca, wydawało się że jest już bezpieczny.

[Roten]

Choć nie wyszło idealnie, było nie najgorzej, a chłopak był w miarę przygotowany na to, że kopnięcie jednego z dzików nie zakończy sprawy. Przynajmniej skupił na sobie uwagę, co znacznie upraszczało sytuację. - Chcesz bliskiego spotkania... W porządku. - nasilająca się agresja jednego ze zwierząt wzbudziła u Rotena poczucie, że został wyzwany przez niego do walki. Pomijając jego umiejętności, miał dużą przewagę nad dzikiem po prostu w postaci wysokich skoków, które mogły mu w każdej chwili zapewnić bezpieczeństwo, tym bardziej, że zwierzęta raczej nie powinny być w stanie przewidzieć, gdzie wyląduje i tam uderzyć. Nie planował jednak hycać jak zając, ale raz musiał.
Wybija się wysoko w górę wyciągając prawą dłoń ku niebu koncentrując elektryczną chakrę i wołając. - Raiton: Hiraishin. - a kiedy jego ciało otoczy powłoka z elektryczności - już nie obawia się bezpośredniego starcia ze zwierzęciem i zamierza do niego doprowadzić. Oczywiście, mimo wszystko nie - przyjmując dzika "na klatę" - ale z powietrza, najlepiej zaraz po wykonaniu techniki - lądując stara się zaatakować go kopnięciem z góry. Zwykłym, jakby chciał go wbić w ziemię - i elektrycznym zarazem. Jeśli dzik nie będzie się znajdował w odpowiedniej pozycji do takiego ataku, to niebieskowłosy ląduje gdziekolwiek, po czym szybko ponownie odbija się od ziemi i skacze w jego kierunku, planując uderzyć go jakkolwiek, byle tylko nie nadziać się na kły. W tej sytuacji preferuje kopnięcie ze względu na większe możliwości manewru dolną partią ciała w locie - gdyby jednak dzik ułożył się lub zareagował na nacierającego Rotena jakoś szczególnie, jest gotów w każdej chwili zmienić sposób ataku także na uderzenie pięścią. Podczas całej akcji stara się mieć na uwadze drugiego potencjalnego przeciwnika i śledzić jego ruchy na wypadek, gdyby ten zamierzał się wtrącić.

[Irie]

Misja rangi D dla Rotena
13/15 Przyszła pora na starcie z dzikiem! Zwierzę wbiło w ciebie złowieszcze spojrzenie po czym z agresją i pewnością siebie zaszarżowało. Zrobiłeś zręczny podskok w górę i wyciągnąłeś przy tym dłoń ku górze w zamiarze wykonania przydatnej w tym wypadku techniki. Twoje ciało zostało otoczone przez wiązkę prądu, zacząłeś lekko świecić. Dzika to najwyraźniej nie obchodziło, nawet nie zaniechał swojego działania. Był centralnie pod tobą, mogłeś więc z powodzeniem wykonać swój pierwotny plan. Korzystając z impetu wyprowadziłeś kopniecie w silne ciało zwierzęcia. Roztoczył się głośny kwik uderzający w uszy, bębenki odczuły tak głośny dźwięk. Świnia momentalnie odwróciła się i zwiała trzęsąc zranioną głową, która była lekko sparaliżowana. Drugi towarzysz szybko się do niego przyłączył, pozostały po nich tylko dzikie kwiki i okrzyki niezadowolenia. Tę bitwę wygrałeś. Dziadek otworzył japę w szoku, chyba mu mocno zaimponowałeś. - Jesteś czadowy! - Pies zaś zamerdał ogonem jakby potwierdzając jego słowa.

Sesja ;_;

[Roten]

Udało się. Zwierzęta, jak to zwierzęta, były dość przewidywalne i wszystko poszło zgodnie z planem. Dziki poszły w swoją stronę, a Roten przerwał technikę raitonu i wrócił spokojnym krokiem do grupy, w drodze przeczesując dłonią włosy.
- Każdy shinobi potrafi robić takie rzeczy. Większość nawet o wiele ciekawsze. - odpowiedział obojętnym tonem. Nie chciał utrzymywać u dziadka euforii i zainteresowania swoją osobą. - Wracajmy do wioski. - Jeszcze szybko rozejrzał się, po czym ruszył w kierunku, z którego widział dym. Na zachowanie psa nie zwracał uwagi, jedynie przyjrzał mu się raz w drodze by upewnić się, czy nic mu nie dolega.

[Irie]

Misja rangi D dla Rotena
15/15 Wszystko skończyło się dobrze, zostałeś bohaterem staruszka i jego poczciwego psa. Wróciłeś do nich informując o zdolnościach wojowników. Dziadek gwizdnął z podziwem. - Super sprawa! Może też się tego pouczę. Mógłbym wchodzić na drzewa. Dachy. Robić fajne rzeczy. Eh na starość chyba mi się nudzi - Stwierdził z lekkim uśmiechem po czym spojrzał na swojego psa by ocenić jego stan. Wydawało się że nic mu nie dolegało. Ruszyliście w stronę wioski.
Minęło jakieś 10 minut i trafiliście na miejsce. Było to raptem 6 domków na krzyż jednak można było nazwać to jakąś wioską. Dziadek wesoło się zaśmiał widząc rodzinne strony. - Niby tak daleko nie odszedłem, ale jednak zabłądziłem. Taki wstyd - Rzekł nieco zażenowany. Zaraz to sięgnął do kieszeni i wyjął trochę monet, które wręczył tobie. - To za całą fatygę. I uratowanie przed dzikami. Kto wie co by się stało mojemu psu - Rzekł z wyraźną wdzięcznością po czym udał się po prostu w swoim kierunku.
Koniec misji

[Yamanaka Inoshi]

- Rok 385 - Lato -

---

[/color][/b] " No i będzie szlaban " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=BbN7vInDJNw[/youtube] - Cholera, szybki jest... No i ma moje zamówienie ugh... Co za gość. Jeśli teraz za nim nie pójdę to już go nie znajdę - Biła się ze swoimi myślami przez chwilę wyraźnie poirytowana, szła jednak za znakami pozostawionymi przez niego na ziemi, tak ciągnęła nogę za nogą w pełnym słońcu, tam gdzie mogła starała się iść w cieniu, czy to jednak wiele dało w takim upale i braku wiatru?
- Świetnie... Po prostu świetnie, nie mam też swojego ekwipunku, przez to wszystko jestem niemal goła jak dojdzie do czegokolwiek, po prostu przegenialnie. Zanotuj sobie, zawsze zabieraj ze sobą wszystko, nawet jak idziesz po cholerną kulkę ryżu - Idąc po zostawionych śladach tupała w ziemię całkiem mocno wyrażając swoją dezaprobatę i niezadowolenie z obecnej sytuacji w jakiej się znalazła.
- Ojciec mnie zabije... Pewnie przedłuży te swoją decyzję na zawsze albo... Znowu będzie mi robił pobudki shinranshinem... - Próbowała pozostać jastrzębim okiem w wypatrywaniu znaków pozostawianych przez prawdopodobnie Dizu, szła wytyczonym przez niego szlakiem zdając sobie sprawę, że pewnie nie powinna i jej celem powinien być jednak dom.
- Cwaniak, jego kij wskazuje drogę... Rzeczywiście, kto by pomyślał. Oszust cholerny, od początku o to musiało mu chodzić. - Westchnęła docierając do wyjścia z osady. Gdy spostrzegła kreskę pokręciła głową z niedowierzaniem.
- Naprawdę?! - Rozłożyła ręce i krzyknęła w eter wymachując nimi gniewnie. Nie widziała swojego poszukiwanego staruszka nigdzie w odległości, dalej co jakiś czas składała pieczęcie i się rozglądała przy pomocy rodzinnego talentu.
- Gdybym nie wiedziała, że opuszczam wioskę denerwuje mnie ten zboczeniec - Zacisnęła pięści i nadymała się jakby miała zaraz coś zniszczyć. Ruszyła dalej kolejną strzałką starając się podczas biegu zgubić gdzieś tę całą nagromadzoną złość, gdy będzie zdenerwowana nie będzie mogła pozostać czujna a co najważniejsze obiektywnie ocenić sytuacji.
- Uspokój się, jeszcze ci odpłaci za ten cały wysiłek który w to włożyłaś, no już... A w domu nawet nie będą wiedzieli - Zapewniała się dalej podczas gdy przypomniała sobie o zbereźnym uśmiechu tego całego starca, skrzywiła się na samą myśl, stuknęła lekko w głowę i przetarła oczy by więcej tego nie widzieć. Poprawiła swoją grzywkę ruszając dalej przed siebie.

  Ukryty tekst

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

---

Myśli - Mowa

[Rika Kari Matsubari]

Misja C - Yamanaka Inoshi
Rika Kari Matsubari
15

O tak, Dizu był diabelnie szybki. Tylko w ten sposób umknął sensorycznym zdolnościom klanu Yamanaka. Tylko jaki to wszystko miało sens? Stary człowiek czeka w sklepie, tam wchodzi Inoshi i… to wszystko. Skubany zgubił trop już na samym początku, tylko po to, żeby… zostawiać ślady? A może to magiczny kij wyrywał się spod uścisku mężczyzny i samowolnie rysował sobie to, co mu się spodobało? Oh, gdyby tylko Dizu był teraz obok niej… pewnie powiedziałby coś takiego.
Inoshi była bez ekwipunku. To jedna z ważniejszych informacji. Miała w tej chwili zdecydowanie mniej niż wynosi średnia shurikena przypadająca na jednego mieszkańca Soso. Nie miała też innych przydatnych rzeczy, np… ołówka. Nie wiem skąd mi się to wzięło. W każdym razie Inoshi była goła i wesoła, kto wie, może to wprawiało Dizu w tak dobry nastrój?
Stety-niestety Inoshi chwytała każdą prowokację. Do szału doprowadzał ją fakt, że musi złamać słowo ojca, aby odzyskać swój towar, a chyba najgorsze było to, że kamizelkę ukradł taki gościu. Oh, pan Inoshima na pewno ma dość zainwestowane w siłę, aby wyrwać córce nogi z odwłoku przy stosunkowo niewielkim bólu. Dlatego lepiej wróć, bo inaczej… No. Wiemy już przecież co inaczej się stanie.
Co ciekawe, kijaszek rzeczywiście wyznaczał drogę, a kolejne próby sensoryczne blondynki kończyły się niepowodzeniem. Nie dziwota, że frustracja wychodziła z ust i obwieszczała całemu światu w jakim humorze jest Ino. Zdaje się, że przy zdrowych zmysłach trzymała ją jedynie wizja schwytania tego… Dizu.
Podjęła odważną decyzję minięcia linii wytyczonej przez patyk i ruszyła dalej za wioskę Yamanaków. Czy to pierwszy raz, kiedy tak naprawdę sprzeciwiła się ojcu? Jakie będą tego konsekwencje? Teraz nie czas na to. Koncentracja na kolejnych strzałkach i długi, żmudny marsz. Piętnaście minut, trzydzieści, sześćdziesiąt… i jeszcze trochę było potrzebnych, by kolejna ze strzałek dziwacznie skręciła w prawo. Inoshi podążyła tym śladem, a trzecia z kolei strzałka na leśnej ścieżce… nie była strzałką. Można zbłądzić od tych wszystkich strzałek. To koperta! Teraz gdzie jest niespodzianka, gdzie jest zadanie… Blondynka spojrzała przed siebie. Inoshi, umiesz grać w podchody?

  Ukryty tekst

[Yamanaka Inoshi]

- Rok 385 - Lato -

---

[/color][/b] " Misja? " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=BbN7vInDJNw[/youtube] Blondynce nie mogło spodobać się cokolwiek co wymyślił by Dizu, jak bardzo dziwny umysł musiałby wpaść na taki pomysł by zostawiać po sobie ślady? Gość wyraźnie coś od niej chciał ale co? Raczej nie by została jego kolejną narzeczoną, OBY nie! Inoshi raczej nie była zbyt wesoła z tytułu sytuacji w jaką została wplątana, brak ekwipunku może nie doskwierał jej jeszcze ale raczej niedługo zacznie, wiedziała o tym. Gorzej jeśli rzeczywiście będzie go potrzebowała, wciąż liczyła, że jakoś sobie poradzi i bez niego.
Trudno zachować humor w takiej sytuacji, każdy ma swoje granice a zbok po którym można spodziewać się wszystkiego raczej najlepszym okazem do radości nie jest, zwłaszcza jeśli dodatkowo coś tobie ukradł... Cholerny staruch chciałoby się rzec. Dziewczyna szła przed siebie pewnie z jakąś godzinę... A może i dłużej? Kto by liczył czas w tej sytuacji, dla niej nie mogło to trwać jakoś strasznie długo, była zajęta i nieco poddenerwowana toteż minęło w mgnieniu oka.
- Ta temperatura, musi być tak gorąco? Mogłoby to słońce już zajść... - Przetarła czoło poprawiając swoje włosy, w tej chwili znalazła się w bliżej nieznanym sobie miejscu przy wzorze koperty, wydawałoby się, że to właśnie tutaj doprowadziły ją znaki pozostawiane kijem przez Dizu zboczeńca.
- Koperta? Czyli co teraz? Mam tutaj czegoś szukać? - Rozejrzała się pobieżnie wzrokiem po okolicy, skrzywiła się nieznacznie siadając przy tym pod jednym z pobliskich drzew, westchnęła.
- I co teraz? Eh, tragedia, chyba nie mam wyjścia jak przeszukiwać każdy kąt tej okolicy ale skąd mam wiedzieć czego szukać? Zastanów się dziewczyno, zastanów się... Co on mówił... Kij, wskazuje drogę, wyprowadził go skądś... - Zaczęła się dokładnie rozglądać, początkowo złożyła pieczęć barana i chciała wypatrzeć te najdrobniejsze skupiska chakry które znajdowały się w zwierzątkach leśnych najlepiej jakaś wiewiórka, albo jakiś ptaszek no coś małego. Gdy już znalazła takie nie chciałaby się do niego nazbyt zbliżać, stanęłaby w bezpiecznej odległości, złożyła pieczęć celownika i wstrzeliła się w takiego zwierzaka przejmując nad nim kontrolę.
- Ugh, jak to zrobię to będę tak leżeć w trawie, szlag by to, nawet nie ma nikogo kto by się zajął moim ciałem, położył, oparł o drzewo cokolwiek... - Westchnęła i wykonała swoją technikę. Było lato, powinna coś znaleźć, las oddalony był trochę od miasta więc zwierzyna na pewno w nim grasowała a dzięki chakrze i umiejętnościom shinobi powinna być w stanie na coś trafić. Najważniejszym było to by zrobić to w linii prostej bez żadnej przeszkody stojącej pomiędzy nią a stworem.
Jeśli ta czynność się jej powiodła to prawdopodobnie jej ciało padło bezwładnie na ziemię w trawę, mech czy cokolwiek tam było.
Jeśli się to jej powiodło to pierwszym ruchem jaki wykonała było sprawdzenie koron drzew i gałęzi jakie się na nich znajdują, przypatrywała się zarówno im oraz być może czemuś co mogło zostać w nich umieszczonych. W końcu wspominane było coś o drzewie z którego gałęzie nie spadają. Dalej zaczęłaby szukać niżej, przy jednym z drzew była dziupla do której zdecydowała się zajrzeć jeśli tylko forma na to pozwoliła, jeśli było coś w środku to złapała jeśli miała czym i przyniosła do siebie. Jeżeli dalej nic nie odkryła to zaczęła sprawdzać krzaki i pozostałe runo leśne. Może informacja była ułożona tym razem z gałęzi? Ostatecznie dostrzegłaby coś na wzór jamy znajdującej się nieco dalej, trudno powiedzieć co to właściwie jest jednak i tam chciałaby zajrzeć, tylko czy zobaczyłaby coś w środku?

  Ukryty tekst

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

---

Myśli - Mowa