Obszar obejmujący kilka posiadłości...

[Takeru]

Młody samuraj nie należał do ludzi którzy rozwiązują sprawy słownie, chociaż bardzo się starał żeby tak było, bardzo cenił sobie nauki mistrza, i starał się nimi kierować choć było mu trudno i nie zawsze mu to wychodziło. Widząc rozterki dziewczyny starał się nie naciskać, dać czas aby wszystko przetrawiła i dokładnie przemyślała. Takeru nie miał zbyt wielkiego doświadczenia w interakcjach między ludzkich ale wiedział jedno, że naturalne instynkty człowieka zawsze chcą wolności, więc liczył iż odwaga sama się w niej zbierze i zdecyduje się pomóc w schwytaniu jednego z członków gangu.
-Szczerze mówiąc sam nie wiem czy sobie poradzę, ale hej nie dowiemy się póki nie spróbujemy co? W tym momencie chyba po raz pierwszy od początku interakcji z dziewczyną zagościł na jego twarzy delikatny szczery uśmieszek. Dziewczyna jeszcze chwilę się wahała, lecz w końcu przystała na propozycje siwowłosego, pod warunkiem obietnicy.
- Niech tak będzie, ja Takeru Toyohisa obiecuje na mój honor, że zrobię wszystko żeby Cię stąd wyprowadzić. Powiedział stanowczo i pewnie, honor samuraja to kolejna rzecz wpojona przez mistrza, to właśnie honor wyciągną go z ciemności, która spowijała go przed naukami staruszka. Samuraj postanowił wybrać szafę, dawała mu większą swobodę działania niż łóżko a poza tym nie chciało mu się czołgać z mieczem, poza tym nie był pewny co może tam znaleźć. Siwowłosy wszedł do niewielkiej szafy i zostawił lekko rozchylone drzwi tak aby mógł cokolwiek widzieć, lecz nie na tyle by ktoś zobaczył go, jedyne co mu pozostało to czekać na dziewczynę w nadziei, że go nie oszuka. Czas dłużył się niemiłosiernie, nie mówiąc już o niewygodach jakie panowały w drewnianej klitce, każda sekunda wydawała się minutą, a powietrze było tak ciężkie, iż z trudem się oddychało. Milion myśli przemykało przez głowę chłopaka, od obecnej sytuacji, poprzez analizę następnych ruchów jakie miałby wykonać, aż po to co zje na obiad o ile będzie mu dane.
Cisza została przerwana wtargnięciem dwóch osób do pomieszczenia, dziewczyna spisała się na medal gdyż tuż za nią pojawił się prawdopodobny cel. Lewy kącik ust Takeru powędrował w górę tworząc niepokojący uśmiech. Chłopak cierpliwie czekał, aż mężczyzna całkowicie skupi się na dziwce, co nie powinno trwać zbyt długo biorąc pod uwagę jej niesamowite wdzięki. Kiedy tylko zabawa rozgorzeje, młodzieniec postara się delikatnie uchylić drzwi tak aby nie wydały najmniejszego dźwięku i równie cicho podkraść się du łóżka w celu wymierzenia soczystego ciosu, zbirowi za pomocą rękojeści miecza, tak aby mocno go ogłuszyło lecz nie spowodowało większych obrażeń. Jeżeli członek ganku natomiast usłyszy lub spostrzeże Takeru ten zrobi to samo lecz po prostu znacznie szybciej, aby wróg nie miał okazji odpowiednio zareagować. Zaraz po wymierzeniu ogłuszającego uderzenia, użyje pościeli, odpowiednio ją rwąc, aby skrępować mężczyznę i zakneblować go.

(jeżelki akcja przebiegnie sprawnie)
Samuraj spojrzał mężczyźnie głęboko w oczy, aż przenikając go na wylot. Dał znać dziewczynie aby stanęła przy drzwiach w razie, gdyby ktoś chciał im przeszkodzić, pozostanie niezauważona.
- Mam do Ciebie kilka pytań, jeżeli będziesz grzeczny i nie spróbujesz niczego głupiego to nie będziesz cierpiał. Jeżeli wyczuje, że coś kręcisz albo powiesz coś nie na temat zacznę ucinać ci palce, rozumiemy się? Każde niewłaściwe słowo, gest, czyn będzie skutkował brakiem palca, jeżeli rozumiesz to kiwnij głową. Jeżeli, mężczyzna przystał na propozycje Takeru postanowił zadać ciąg pytań aby zbytnio nie tracić czasu i tak wystarczająco długo tu zabawił.
- Po pierwsze czy wiesz kim jestem? I dlaczego rozmawiamy? Po drugie kto organizuje w waszych strukturach zlecenia na ludzi i gdzie go mogę znaleźć. Po zadaniu pytań samuraj zamierzał wyciągnąć knebel z ust faceta, w razie gdyby ten zaczął krzyczeć, z powrotem umieściłby go tam siłą a następnie odciął lewego kciuka aby ten zobaczył że nie żartował w żadnym wypadku.

[Ichirou]

Misja rangi C
17/30

---

Cisza wreszcie została przełamana. Takeru wyczekał na odpowiedni moment i zakradł się za plecy nieznajomego osobnika, uderzając go w tył głowy, nim ten zdążył się odwrócić. Element zaskoczenia odgrywał tutaj istotną rolę i zagwarantował powodzenie próby obalenia przybysza. Po chwili osobnik ze specyficznym tatuażem był już skrępowany za pomocą prześcieradła i zdany na łaskę samuraja. Zestresowana dziewczyna stanęła w progu, by obserwować korytarz, a w tym czasie białowłosy starał się wyciągnąć informacje od pojmanego. Osobnik o pociągłej twarzy pokiwał głową, gdy Takeru wypowiedział swoje kwestie. Cóż, to był jedyny sposób, by jakkolwiek odpowiedzieć.
- Głupcze - wycedził przez zęby ze złowrogim spojrzeniem. - Myślisz, że ujdzie ci to na sucho? Taa, słyszałem, że Żmija posłał jednego ze swoich na jakiegoś białowłosego miecznika za stanięcie mu na drodze, ale z ta wiedza na nic ci się nie zda, bo nie wyjdziesz stąd żywy. Zabicie mnie tylko pogorszy twoją sytuację - skończył, czekając na reakcje młodzieńca. Widać było, że mimo wszystko nie tak łatwo jest go zastraszyć. Raczej nie byle kto nosił tatuaż węża.
- Ktoś idzie! - powiedziała na wpół złamanym głosem dziewczyna, odsuwając się na krok do tyłu. Wypatrzyła jakichś ludzi na korytarzu, ale mimo wszystko nie było stuprocentowej pewności, że zmierzają oni do właśnie tego pokoju. Tak czy inaczej, Takeru nie miał zbyt wiele czasu na reakcje. I jeśli zamierzał jeszcze coś załatwić z pojmanym, musiał zrobić to szybko.

[Takeru]

Schwytanie jednego z członków organizacji na szczęście przebiegło według planu, i po krótkiej akcji młody samuraj miał swoje małe źródełko informacji tylko dla siebie. Po przedstawieniu warunków i zadaniu kilku pytań chłopak postawił dziewczynę na straży po czym postanowił wyciągnąć knebel mężczyźnie, który zamiast zabawiać się w łóżku, musiał teraz zabawić się z Takeru. Pojmany zachował choć trochę rozumu i nie zaczął krzyczeć, lecz już jego pierwsze słowo spowodowało, że samuraj przerzucił oczyma, głośno wzdychając. Groźby pod adresem miecznika przeplatały się z jedną znaczącą informacją. "Żmija co? Więc nawet i ksywki bądź rangi mają od gatunków węży? Jeżeli to on wysłał na mnie zabójce to znaczy, że musi dowodzić jakąś grupą lubi, przynajmniej mam teraz jakiś punkt zaczepienia"
-To gdzie znajdę tą Żmije co? rzucił, lecz w tym momencie dziewczyna podniosła alarm, ktoś nadchodził. Chłopak popatrzył jeszcze sekundę na schwytanego, z nadzieją na jeszcze jakąkolwiek wskazówkę lecz ryzyko, że krzyknie było zbyt duże. Samuraj z powrotem zakneblował mężczyznę.
- Zamknij drzwi i usiądź mu na kolanach, tak jakbyście się zabawiali, masz po prostu odwrócić uwagę, może wcale nie chodzi im o ten pokój więc spokojnie, pamiętaj że Cię stąd wyprowadzę. powiedział już ściszonym głosem w kierunku dziewczyny. Takeru stanął za drzwiami w taki sposób, że gdy się uchylą to zasłonią go ukrywając jego obecność, dzięki czemu znów liczył na element zaskoczenia. Miał nadzieję, że ktokolwiek tu wejdzie skupi swoją uwagę na dziewczynie siedzącej na porwanym wężu, co da mu pole do działania, a to że był związany, no cóż widocznie lubił takie gierki. Siwowłosy zamierzał poczekać aż, intruzi wejdą do pomieszczenia, chciał rozeznać się w sytuacji aby podjąć kolejne kroki.

[Ichirou]

Misja rangi C
19/30

---

- Żmija wije się w kanale... - odparł mężczyzna z parszywym uśmiechem na twarzy, zaraz przed tym, jak samuraj go zakneblował. Na dalsze dialogi nie było czasu. Ktoś zmierzał do pokoju, na co należało zareagować jak najprędzej. Miecznik schował się za drzwiami, natomiast zestresowana kobieta usiadła na kolanach spętanego osobnika. I to właściwie tyle, co mogli uczynić, bowiem w następnym momencie przed pokojem zjawiła się dwójka mężczyzn. Jeden z nich stanął w progu, otwierając do połowy drzwi. Chyba był lekko zdezorientowany zastanym widokiem, który mimo wszystko był dość nietypowy.
- A ten z białymi włosami gdzie? - zapytał krótko, dalej stojąc w progu. Jedynie po cichym chrząknięciu dało się poznać, że obok niego, w korytarzu, znajduje się drugi mężczyzna. Skoro wiedzieli, że to Takeru a nie Waż powinien się tutaj znajdować, to najprawdopodobniej byli pracownikami tego podejrzanego przybytku.
- J-już wyszedł. Dosłownie przed chwilą - odparła pośpiesznie kobieta, sięgając po pierwsze kłamstwo, jakie tylko przyszło do jej głowy. W tym samym czasie zakneblowany posiadacz specyficznego tatuażu próbował krzyczeć i wyrwać się, jednocześnie starając się wskazać ruchem głowy na kryjącego się w kącie samuraja. Choć z początku najwyraźniej uznali, że Wąż lubi po prostu tego typu zabawy, to jednak jego dziwne zachowanie mogło budzić pewne podejrzenia i zdemaskować białowłosego w każdej chwili.

[Takeru]

Przesłuchanie nie należało do najbardziej owocnych, jednak dało się z niego wyodrębnić kilka ważniejszych informacji. Ostatnie zdanie rzucone przez skrępowanego węża, mogło wskazywać, iż człowiek którego szukał młody samuraj znajduje się w kanałach, ub po prostu gdzieś pod powierzchnią ziemi, można było to interpretować zarówno dosłownie jak i wyszukiwać się czegoś zupełnie innego. W każdym razie Takeru nie miał już czasu na analizy a tym bardziej dalsze dopytywanie, zbliżało się zagrożenie na które trzeba było odpowiednio się przygotować. Chłopak skrył się za drzwiami i poinstruował swoją nową wspólniczkę co ma robić. Po krótkiej chwili drzwi uchyliły się do połowy lecz na nieszczęście siwowłosego nowo przybyli nie weszli w głąb pokoju, co znacznie ułatwiło by mu atak. Udało mu się naliczyć dwóch przeciwników, którzy zatrzymali się przed samym wejściem a jedyne co ich odgradzało od siebie to były właśnie drzwi. Takeru zmagał się z czymś jeszcze a mianowicie, nie wiedział za bardzo jak ma to wszystko rozegrać. Kłamstwo dziwki mogłoby pomóc, niestety zachowanie węża mogło w każdej chwili ich zdemaskować. Największym zgryzem samuraja była decyzja czy zabić dwójkę przybyłych czy tylko próbować ich obezwładnić i rzucić się do ucieczki wraz z kobietą. Przebywanie dłużej w burdelu nie mogło przynieść nic dobrego, zważając iż było to terytorium wroga a przecież chłopak miał obietnicę do spełnienia. W każdym razie musiał coś z nimi zrobić aby się wydostać. Chłopak nie zamierzał dłużej czekać, póki jeszcze miał choć minimalny element zaskoczenia, zamierzał wyskoczyć za drzwi i uderzyć stojącego w progu mężczyznę, rękojeścią (tsuka) katany prosto w bebechy, uderzenie powinno spowodować zgięcie się przeciwnika w pół co chciał wykorzystać do wyprowadzenia kolejnego szybkiego ataku, którym był cios kolanem prosto w szczękę, liczył na to iż ta kombinacja wyeliminuje pierwszego z przeciwników. Jeżeli pierwszy padnie zamierzał nie tracąc czasu, zaatakować kolejnego. obracając miecz w ręce zamierzał uderzyć drugiego przeciwnika mieczem w głowę, a właściwie saya gdyż chłopak nie zamierzał wyciągać jej z pochwy. Chciał tylko ogłuszyć wroga na tyle aby zasadzić mu frontalnego kopniaka prosto w brzuch. Jeżeli któryś z nich dalej miał chętki do walki zamierzał po prostu tłuc ich rękojeścią miecza i pięściami, aż stracą przytomność a następnie, zamierzał wciągnąć ich do pokoju i zamknąć za sobą drzwi. W razie kontrataków i gdyby coś poszło nie tak, plan Takeru był prosty, defensywa mieczem oraz rękoma, zamierzał zbijać ciosy, a gdyby był zmuszony zamierzał wycofać się w głąb pokoju robiąc odskok w celu zwiększenia dystansu i przygotowania się do kolejnych ataków.

SIŁA 20
WYTRZYMAŁOŚĆ 10
SZYBKOŚĆ 69|86
PERCEPCJA 20|23
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 1

[Ichirou]

Misja rangi C
21/30

---

Chcąc wydostać się z tego miejsca i zabrać ze sobą kobietę, należało przejść do zdecydowanych działań. I takie właśnie uczynił Takeru, wyłaniając się z ukrycia i wyprowadzając uderzenie rękojeścią miecza w brzuch osobnika, który stał w wejściu do pokoju. Ten zgiął się odruchowo, a jego twarz, na której malowało się zszokowanie, spotkała się z kolanem samuraja. W efekcie zdezorientowany przeciwnik osunął się na bok. Niespodziewany atak wyraźnie go ogłuszył i roztrzaskał mu nos, z którego zaczęła lać się teraz krew. Można było uznać, że został chwilowo wyeliminowany.
Z drugim było już gorzej. Jako, że ten ochroniarz był bardziej wycofany, to widział wyłaniającego się samuraja, a co za tym idzie, miał czas na reakcję. Zdążył się uchylić przynajmniej częściowo, przez co saya trafiła nie w głowę, a w bark oponenta. Tego rodzaju uderzenie z pewnością wywołało nieco bólu i miało zaowocować w przyszłości solidnym siniakiem, ale nie było wystarczające, by uporać się z rywalem. Ten z grymasem na twarzy sięgnął już po krótkie ostrze, przypominające wakizashi.
- Intruz, kurwa! - ryknął na cały korytarz, wyprowadzając ukośne cięcie. Takeru był zmuszony do defensywy, o ile nie chciał przyjąć ostrza broni na własne ciało. Poza tym, konieczne było zdecydowane i szybkie działanie. Niepotrzebna zwłoka w tym miejscu mogła poskutkować tylko zbiegnięciem się kolejnych ochroniarzy, bo tych prawdopodobnie było więcej niż tylko dwójka.

[Takeru]

Takeru nie miał konkretnego planu lecz miał cel a to jak go wykona to wymyśli się w biegu. Chłopak mimo iż usilnie starał się myśleć to w kryzysowych sytuacjach wolał jednak polegać na zwykłej intuicji i zazwyczaj lepiej mu to wychodziło. Nie tracąc czasu młody samuraj ruszył do ataku z nadzieją szybkiego wyeliminowania przeciwników. Gdyby nie fakt, że musi dotrzymać obietnicy mógłby po prostu zwiać lecz nie mógł złamać danego słowa. Wyskakując ze drzwi, siwowłosy wykonał szybką kombinacje, eliminując z gry jednego z przeciwników posyłając go na deski. W tym momencie samuraj poczuł pierwsze delikatne uderzenie adrenaliny a kiedy przeciwnik osuwał się na ziemie na twarzy chłopaka zagościł uśmiech. Zdecydowanie był w swoim żywiole. Bez chwili zawahania ruszył na drugiego z przeciwników, lecz ten mimo szybkości Takeru zdołał się częściowo uchylić przed atakiem. Kiedy przeciwnik wyciągną krótsze ostrze, Takeru nie tracąc chwili zamierzał odskoczyć w tył w celu zwiększenia dystansu, mając na uwagę wolną przestrzeń za plecami, wiedział że za nim znajduje się łóżko. W razie gdyby odskok nie wystarczył zamierzał zablokować cios za pomocą saya. Tuż po odskoku planował nie czekać na ruch przeciwnika lecz od razu kontratakować. Już to że pozwolił mu krzyknąć było fatalnym błędem ze strony samuraja i doskonale zdawał sobie sprawę. Chłopak momentalnie obniżył ciężar swojego ciała zginając nogi w kolanach i pochylając się delikatnie do przodu ruszył na przeciwnika. Jednocześnie lewą ręką pociągną saya w dół a prawą wysuną katanę najszybciej jak to było możliwe zadając pionowe cięcie od dołu rozpoczynające się w kroku. Chłopak liczył, że wejście zablokuje ruchy przeciwnika na boki a jedyną możliwością obrony będzie wycofanie się do tyłu. Jeżeli nawet atak nie sięgnie celu Takeru zamierzał dodać mocne pchnięcie w brzuch oponenta. Samuraj ciągle obserwował ruchy przeciwnika i starał się z nich czytać jak najwięcej. Obserwując barki, stopy i tułów a nawet oczy przeciwnika szukał zagrożenia by zrobić unik lub blok za pomocą miecza. Był w swoim żywiole, tylko to tak naprawdę potrafił robić, walka sprawiała mu radość, podniecała a przede wszystkim uczyła. Skupiony w 100 % na oponencie i polu bitwy robił to co było dla niego naturalne. Takeru nie miał litości dla tych którzy wyciągają na niego broń, jego zdaniem ten to jest odważny nosić broń a tym bardziej jej użyć musi być gotowy na konsekwencje.

SIŁA 20
WYTRZYMAŁOŚĆ 10
SZYBKOŚĆ 69|86
PERCEPCJA 20|23
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 1


Nazwa: Iaidō
Pieczęci: Brak
Zasięg: Zależy od długości ostrza
Koszt: Brak
Dodatkowe: Wysoka szybkość (ok. 80), posiadanie obu rąk
Opis: Technika stanowiąca "podstyl" walki w obrębie Battodo. Jest to umiejętność zadania błyskawicznego ataku z miecza znajdującego się w saya - cięcie może być zarówno horyzontalne, jaki i pionowe, skośne czy też w ogóle nie być cięciem lecz uderzeniem rękojeści, a nawet wykonanie bloku - wszystko to zależy od sytuacji oraz wyszkolenia wojownika. Praktyk Iaido stawia na rozwiązanie walki w jednym, celnym uderzeniu, które dzięki zastosowaniu tzw. saya-biki (cofnięcia saya), zyskuje ogromną prędkość.
Warunki:
- W czasie wykonywania pierwszego ciosu szybkość użytkownika jest wyższa o 10%.
- Kolejne cięcia są zadawane ze zwykłą szybkością/techniki mają prędkość typową dla siebie,
- By ponownie użyć techniki Iaido należy schować miecz.

[Ichirou]

Misja rangi C
23/30

---

Żarty się skończyły, element zaskoczenia wygasł i Takeru stracił przewagę. Nie mógł więc liczyć na bezproblemowe obezwładnianie kolejnych przeciwników, bo ci, świadomi nadchodzącego zagrożenia, zamierzali się rzecz jasna bronić. I jedno było pewne, tanio skóry nie sprzedadzą. Pierwszy co prawda nie zdążył się obronić, ale drugi miał już na tyle czasu. Samuraj zmienił zatem swoją taktykę, wysuwając ostrze z imponującą prędkością i wykorzystując ten impet do wykonania cięcia. Zaprezentował tym samym sztukę Iaidō, za którą przeciwnik miał problem nadążyć. Ochroniarz zdołał jedynie przyjąć połowiczną gardę, która nieco zmieniła tor katany białowłosego, chroniąc się dzięki temu przed krytycznymi ranami. Mimo wszystko i tak przyjął cios na siebie, ostrze śmignęło po nodze oponenta, ale nie trafiło w tętnicę. Osobnik jęknął z bólu i zrobił odskok do tyłu, który uchronił go przed śmiertelnym przebiciem ciała. Takeru bowiem na tym nie kończył i wyprowadził właśnie pchnięcie, czubkiem miecza sięgając wroga i nakłuwając jego bebechy na kilka centymetrów. Ten, dwukrotnie poraniony, wycofał się jeszcze bardziej. Trzymał przed sobą miecz w defensywnej postawie, wyraźnie zniechęcony do bardziej odważnych posunięć. Chociaż może nie do końca, bo równie dobrze mógł grać na przeczekanie. W korytarzu znalazła się dwójka jego kompanów, która miała zamiar utemperować intruza. Tuż przed twarzą samuraja kunai przeciął powietrze i finalnie wbił się we framugę. Zbrojni zbliżali się coraz bardziej i byli już na odległości kilku kroków. Podobnie jak poprzednicy, dzierżyli krótkie ostrza. Przesuwali się ramie w ramię, zajmując w ten sposób całą szerokość korytarza. Zagradzali w ten sposób drogę do wyjścia, zostawiając młodemu bohaterowi jedyną możliwość w postaci przedarcia się siłą.
Stojąc dokładnie w progu drzwi, miałby nadchodzącą dwójkę po swojej prawej. Poraniony przeciwnik stał natomiast dokładnie naprzeciw, mając plecy tuż przy przeciwległej ścianie. Obaj nadchodzący wrogowie wkrótce mieli zaatakować. Jeden z nich uniósł lekko miecz, sugerując pionowy atak od góry, natomiast drugi lekko przyciągnął rękojeść do siebie, zamiarem późniejszego pchnięcia.
Walka stała się śmiertelnie problematyczna.

[Takeru]

Popisowa technika młodego samuraja potrafiła wzbudzić lęk w przeciwnikach, charakterystyczne dla samurajów szybkie dobycie miecza w rękach sprawnego sojusznika, potrafiło być momentalne. Takeru wyprowadzając atak trafił nieznacznie, na blok wroga co nieco zbiło katane z kursu raniąc jedynie noge oponenta. Siwowłosy nie przestał jednak na tym i pchną oprycha prosto w brzuch czyniąc tym już nieco większe szkody i zmusił go do odwrotu. Mogłoby to zakończyć sprawę, lecz wzniesiony alarm przez krwawiącego przeciwnika przyniósł swoje efekty. Tuż przed twarzą chłopak przeleciał kunai, na szczęście nie trafił i nie było nawet zadrapania. Po prawej stronie samuraja nadciągało dwóch kolejnych strażników. Ochroniarze, nie byli zwykłymi płotkami, mieli co najmniej podstawowe przeszkolenie, a także pewnie doświadczenie zdobywane na ulicy. Takeru cykną po czym wykonał szybki krok w tył, wchodząc znów do pokoju, miało mu to zapewnić ochronę przed nadciągającymi atakami jak i stworzyć okazje do kolejnego ataku. Podczas wycofywania się do pokoju, wyciągną lewą ręką małą bombkę świetlną, którą zamierzał pozostawić (delikatnie podrzucić podczas odwrotu) i zdetonować na korytarzu. Krok w tył, zamknięcie oczu na czas detonacji i znów krok w przód aby zaatakować oślepionych przeciwników. Oczywiście chłopak zdawał sobie sprawę, iż oponenci jakimś cudem mogli zdołać oprzeć się błyskowi dlatego był gotów na przerwanie ataku i obronę aby znów skryć się w pokoju. Jeśli jednak oślepienie udałoby się chłopak zamierzał skorzystać z chwili słabości przeciwników i zadać im jak największe obrażenia. Zamierzał celować w głowę, szyje i punkty witalne, wiedział, iż przeciwnicy mogą machać na oślep bronią próbując się bronić, więc zamierzał wykonywać swoje ataki od dołu, będą mocno pochylonym, lub na dystans wykorzystując przewagę długości katany nad ich krótkimi ostrzami. Sytuacja nie wyglądała za dobrze, było trzech na jednego lecz, dla Takeru było to tylko wyzwanie które musiał pokonać lub samemu zostać pokonanym. Chłopak chciał ich pokonać, zabić, zdominować, lecz co chwila przypominało mu się, że ma jeszcze coś innego do zrobienia, nawet jeśli nie dbał o swoje zdrowie i życie, to musiał zając się dziewczyną i wydostać ją z tego szamba, a jeżeli zginie nie będzie to już możliwe. "Używaj głowy" Przewinęło mu się w myślach, czy jest z tej sytuacji inna opcja niż walka? Póki co nie mógł jej znaleźć, gdyż sprawiało mu to zbyt dużą frajdę.

SIŁA 20
WYTRZYMAŁOŚĆ 10
SZYBKOŚĆ 69|86
PERCEPCJA 20|23
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 1

[Ichirou]

Misja rangi C
25/30

---

Nawet mimo dobrej wprawy w walce Takeru miał pewne kłopoty w starciu. Fakt faktem wciąż prezentował pełnię zdrowia i pozostawał bez ran, jednak wszystko mogło się zmienić w każdej chwili. Po stronie przeciwników stała przewaga liczebna, a przecież ci też nie dzierżyli po raz pierwszy broni. Nie chcąc ryzykować za nadto, samuraj wycofał się, a zaraz po tym wykonał mały fortel, wykorzystujący bombę błyskową. I wtedy w korytarzu nastąpiła świetlna eksplozja, po której Takeru znowu wyskoczył z pokoju, by zaatakować wrogów. Dwóch z nich było oślepionych błyskiem - jeden już zraniony, jeden z dwójki nowo przybyłych. Trzeci zdążył na czas zasłonić się ręką, rozpoznając zagrożenie. Białowłosy w pierwszej kolejności zaatakował tego oślepionego i niezranionego, który co prawda próbował atakować i zasłaniać się, jednak robił to po omacku, a co za tym idzie - nieskutecznie. W związku z tym samurajowi udało się zbić jego broń i otworzyć drogę do wyprowadzenia dwóch solidnych cięć, pozostawiających głębokie rany i eliminujących oponenta. Drugi, stojący obok pokonanego ochroniarz nie miał jednak ograniczonej percepcji i był w stanie sparować nadchodzące ataki Takeru. W tym samym momencie do ofensywy rzucił się trzeci, okaleczony i lekko ogłuszony, ale wciąż nie poddający się. Skorzystał z okazji, wykonał dość nieprecyzyjne cięcie, którego białowłosy nie zdążył na czas dostrzec. Udało mu się lekko odsunąć, choć to i tak skończyło się oberwaniem w lewy bok. Został boleśnie ugodzony, jednak na szczęście obyło się bez trafienia w jakiekolwiek punkty witalne. Nie zmieniało to jednak faktu istnienia krwotoku jak i samej rany, która sprawiała ból podczas poruszania się.
Takeru czuł również, że nie będzie w stanie ścierać się w nieskończoność na pełnych obrotach. Potrafił się wykazać sprawnością i zręcznością, ale dawanie z siebie maksimum w dalszej perspektywie okazywało się dla niego zbyt męczące. Wkrótce mogło pojawić się zatem pewne wyczerpanie, mające pewien negatywny wpływ na jego aspekty fizyczne.
Jeden do tej pory poległ, ale nie obyło się bez strat własnych. Takeru stał w korytarzu, a po jego prawej stronie stał zdrowy, całkiem dobrze radzący sobie ochroniarz. Po swojej lewej miał natomiast przeciwnika znajdującego się w gorszym stanie, który mimo swej zadziorności i woli walki wydawał się z każdą chwilą słabnąć. Jego defensywa wyglądała na znacznie mniej szczelną od tej kompana.

  Ukryty tekst

[Takeru]

Plan Takeru był prosty jak budowa cepa, oślepić i zaatakować jak najszybciej, lecz właśnie w tej prostocie leżał jego błąd, chłopak myślał że szybkość tu wystarczy lecz umiejętności przeciwników nie były byle jakie. Rzucając się do ataku, młodemu samurajowi udało się wyeliminować jednego z nowo przybyłych ochroniarzy, głównie dzięki oślepieniu, lecz drugi z nich wykazał się lepszym instynktem walki i zasłonił się w porę przed rozbłyskiem dzięki czemu zablokował atak siwowłosego szermierza. Niestety Takeru nie był na tyle sprawnym wojownikiem aby bez problemu załatwić trójkę przeciwników bez mrugnięcia okiem. Pozostawiony sam sobie ranny przeciwnik wykorzystał okazję i wykonał pchnięcie, raniąc boleśnie jego bok. Takeru syknął z zaciskając mocno zęby. Walka przedłużała się co nie było w żadnym wypadku korzystne dla młodego samuraja. Walka w zamkniętym pomieszczeniu z przewagą liczebną przeciwnika, nie należała do najlepszych scenariuszy. Chłopak musiał się pośpieszyć i załatwić pozostałych ochroniarzy i jak najszybciej uciekać z terytorium wroga wraz z dziewczyną, nie wiadomo jak wielu przeciwników mogło jeszcze czaić się w budynku. Jeden przeciwnik z lewej, ranny, osłabiony, drugi z prawej, rześki, gotowy i doświadczony. Opcji było wiele, jedne rozważne inne szalone, chłopak wciąż posiadał kilka narzędzi które mógł wykorzystać, lecz jaki plan będzie najlepszy? Nie zastanawiając się nad niczym, samuraj znów postanowił zaufać instynktowi. Wiedział, że jeśli zaatakuje jednego, drugi wykorzysta okazje aby pchnąć go w odsłonięte plecy, dodatkowo poruszanie nieco utrudniała rana. Chłopak postanowił postawić wszystko na jedną kartę, wóz albo przewóz. Ruszył najszybciej jak potrafił na rannego przeciwnika, zamierzał zbić kataną jego broń tak aby mógł uderzyć odsłoniętego przeciwnika barkiem spychając go na bok, chciał dostać się za jego plecy zanim, zdrowy ochroniarz zdąży dosięgnąć go swoim atakiem. Ranny przeciwnik powinien być na tyle słaby, żeby nie stanowił większej przeszkody. Jeżeli plan się powiedzie i Takeru uda się dostać za rannego oponenta i będzie miał okazje do wykonania kolejnego ataku, zamierza dobić przeciwnika szybkim pchnięciem a następnie przygotuje się do walki z ostatnim przeciwnikiem. Tym razem przyjmując pozycje obronną, samuraj zamierzał wyczekać na ruch oponenta. Kiedy tylko ten zamierzał zaatakować, chciał wykonać unik lub zbicie by zadać szybką kontrę.

[Ichirou]

Misja rangi C
27/30

---

Starcie było bardzo wyrównane, co nie oznacza, że trwało w impasie. Wręcz przeciwnie, bo obu stronach potyczki przelała się krew, a i prawdopodobnie w rychłej przyszłości miało przelać się jej jeszcze więcej. Takeru wyeliminował jednego z przeciwników i mocno poranił drugiego, jednak sam również został ugodzony, co w dalszej perspektywie mogło mieć dość poważne skutki. Owszem, wciąż mógł kontynuować bój, jednakże rana była na tyle głęboka, że należało ją wkrótce zatamować i opatrzyć. Ciągły ruch jedynie przyspieszał tempo utraty krwi.
Samuraj zadecydował się dokończyć los rannego osobnika, by potem móc skupić się na tym ostatnim. Postanowił więc na nagłą zmianę pozycji, ale wiązało się to z pewnym odsłonięciem. Przeciwnik znajdujący się po prawej wykorzystał lukę i sprowadził pionowe cięcie na plecy uciekającego bohatera. Ten, z racji, że się oddalał, zdołał połowicznie uniknąć nadchodzącego ciosu, ale i tak poczuł, jak koniec ostrza rozcina jego skórę na plecach. Rana była dość długa, ale na szczęście nie głęboka. Wcześniejsze ukłucie wciąż pozostawało największym zmartwieniem białowłosego, który w następnej sekundzie trącił barkiem drugiego z oponentów, wybijając go z rytmu. To pozwoliło ustawić się za nim i umożliwiło wykonanie kończącego pchnięcia. Pozostał już zatem ostatni przeciwnik, który nie zamierzał odpuścić i dążył do uczynienia tego, czego jego towarzysze nie dokonali. Na białowłosego spadło kolejne cięcie, przed którym ten zawczasu się ustawił. Sparował ostrze rywala i wyprowadził kontrę, tnąc go bardzo boleśnie do tego stopnia, że musiał on cofnąć się i przerzucić długi sztylet do drugiej dłoni. Używając do walki lewej ręki jego możliwości z pewnością się ograniczyły. O ile samuraj nie popełni błędu, powinien raczej móc wkrótce rozstrzygnąć spotkanie. Zresztą, powinien dążyć do tego, biorąc pod uwagę odniesione rany oraz rosnące zmęczenie, które zaczynało się dawać we znaki. Białowłosy mógł kątem oka dostrzec roztrzęsioną kobietę, która obserwowała przebieg pojedynku.

[Takeru]

Śmiały ruch samuraja spowodowany był głównie uciekającym czasu i delikatną desperacją. Takeru postanowił jak najszybciej wyeliminować rannego ochroniarza aby został tylko jeden, co znacznie ułatwiłoby mu walkę. Stawiając wszystko na jedną kartę, siwowłosy ruszył z impetem na lewo uderzając oponenta barkiem, lecz jak się tego spodziewał przeciwnik za plecami wykorzystał okazje rozcinając plecy samuraja. Kolejna blizna do kolekcji, jednak rana nie była na tyle poważna co ta na boku. Najważniejsze, że plan się powiódł i udało mu się dobić wroga zostając sam na sam z ostatnim przeciwnikiem. Takeru przygotował się do obrony, wyczekał spokojnie na nadchodzące uderzenie i zbijając broń przeciwnika skontrował, tnąc boleśnie. Ochroniarz został zmuszony do przełożenia broni w lewą rękę. Samuraj miał nadzieję, że tą nie operował tak sprawnie jak prawą. Chłopak starał się wyrównać oddech lecz rana na boku doskwierała i szybko musiał ją opatrzyć, priorytetem było opuszczenie budynku a ostatnia przeszkoda aby ruszyć dalej stała ranna tuż przed nim. Samuraj jednak wolał dmuchać na zimne, w takim stanie najmniejszy błąd mógł zakończyć wszystko. Wykorzystując fakt iż prawdopodobnie ochroniarz wykorzystywał słabszą rękę, Takeru postanowił wykonać małą zmyłkę poprowadził katanę w taki sposób aby przeciwnik chciał się zasłonić i gdy tylko zauważy, że podnosi miecz do bloku zamierzał najszybciej jak potrafi zmienić kierunek ostrza aby zadać kończące uderzenie. Starał się dokładnie obserwować ruchy przeciwnika, gdyż wiedział, iż ten może starać się również wyprowadzić jakiś desperacki atak zamiast obrony w takim wypadku zamierzał zbić jego ostrze i znów wyprowadzić szybką kontrę.

[Ichirou]

Misja rangi C
29/30

---

Starcie było bardzo bliskie finalnego rozstrzygnięcia. Takeru, mimo odniesionych ran i coraz bardziej odczuwalnego zmęczenia, zdobył się na kolejny wysiłek i ruszył z atakiem, markując pierwsze uderzenie. To z pewnością nieco zmyliło przeciwnika i pozwoliło na wyprowadzenie cięcia z większą szansą powodzenia. Oponent szybko zmienił swój blok, ale brakowało mu cennych ułamków sekund, by w pełni sparować cięcie. Katana zsunęła się po jego krótkim ostrzu i wbiła w boleśnie w słabiej osłaniany, prawy bark. Nie był to krytyczny atak, ale zadał istotne rany i co istotniejsze, otworzył drogę do cięcia po szyi, co samuraj wykorzystał. To już w zupełności wystarczyło, by wyeliminować ostatniego z wrogów. Ciężko dyszący, zmęczony, ranny i obolały mógł omieść korytarz spojrzeniem. Ostatni z walczących skonał praktycznie natychmiast, jeden był już prawie martwy, a z innego uchodziło życie i prawdopodobnie w najbliższych minutach miał się śmiertelnie wykrwawić.
Wtedy roztrzęsiona dziewczyna wybiegła z pokoju i chwyciła Takeru za ramię.
- Uciekajmy! Bo jeszcze przyjdą tu inni! - Starała się pospieszyć samuraja, a przy tym przypomnieć mu o swoim istnieniu. Liczyła, że wyprowadzi ją z tego budynku, ponieważ była to chyba jej jedyna obecna szansa na ratunek. Zamieszana w obecną masakrę spotkałaby się z bardzo dosadnymi konsekwencjami w przypadku pozostania w tym miejscu. Poza tym, jej uwaga chyba była raczej dość celna. Należało jak szybciej wydostać się z tego burdelu (dosłownie jak i w przenośni), ponieważ niepotrzebna zwłoka mogłaby jedynie spowodować konieczność konfrontacji z kolejnymi przeciwnikami. A z takowej białowłosy prawdopodobnie już nie wyszedłby zwycięsko. Nie w takim stanie.

[Takeru]

Ostatni przeciwnik, ostatnia próba ataku i na szczęście dla samuraja udana próba zmylenia przeciwnika, markowane uderzenie dało Takeru czasową przewagę nad ostatnim ochroniarzem i jego katana dosięgła celu raniąc go w bark stwarzając kolejną okazje, tym razem już do zakończenia walki precyzyjnym cięciem w szyje. Ostatni z przeciwników padł, a młody samuraj zakrwawiony i zmęczony uśmiechną się triumfalnie nad ciałami swoich wrogów. Niestety jednak to nie był koniec, spanikowana dziewczyna wybiegła z pokoju chwytając chłopaka za ramię, przypominając mu tym samym, że wciąż muszą się stąd wydostać. Samuraj skorzystał z dziewczyny opierając się delikatnie o nią, był zmęczony a do tego krwawił. Starał się zatamować ranę dłonią i kawałkiem swojej koszuli. Schował katanę i ruszył z dziewczyną korytarzem. Przez chwile przez głowę przeszła mu myśl aby odciąć głowę związanemu typowi, który nazwał go głupcem ale musiał wyprowadzić stąd nie tylko siebie ale też spełnić obietnicę i uratować dziewczynę, choć w aktualnym momencie to on był w gorszym stanie.
- Posłuchaj, obejmuj mnie tak jak bym był jednym z miłych klientów, i kieruj do najbliższego wyjścia najlepiej tak żebyśmy nie natrafili nikogo po drodze, nie martw się wszystko będzie dobrze, po prostu staraj się wyglądać naturalnie. Powiedział ściszonym głosem, wiedział że nie na wiele się to zda gdyż był dość mocno zakrwawiony ale nie chciał straszyć dziewczyny, wiedział że następna konfrontacja z ochroniarzami nie zakończy się dla nich zwycięsko, priorytetem było wydostanie się na zewnątrz.
- Gdy tylko uda nam się wyjść, najlepiej jakimś bocznym wejściem, musimy skierować się na jakieś obrzeża, albo gdzieś gdzie będzie bezpiecznie, muszę wylizać rany. Jeśli chcesz możesz zatrzymać się na trochę w mojej chatce, ale najlepiej będzie jeśli opuścisz miasto. dodał pośpiesznie obserwując bacznie otoczenie, oraz nasłuchując wszelkiej obecności. Miał też plan aby chwycić dziewczynę i namiętnie pocałować w razie konieczności gdyby nie dało się uniknąć spotkania, lub po prostu zacząć uciekać lecz to już w ostateczności. Gdyby udało się im wydostać zamierzał skierować się w stronę szpitala, musiał zostać pozszywany i to szybko a zanim dotarłby do domu mogłoby być po prostu za późno. Szpital wydawał mu się też dość bezpiecznym miejscem, a na pewno dość często uczęszczanym, gdzie po prostu wzrok innych ludzi mógłby zapewnić im bezpieczeństwo. Takeru nie wiedział czy dobrze zrobił zadzierając z gangiem węży, ale w sumie i tak już polowali na jego życie, teraz przynajmniej miał jakiś punkt zaczepienia.