Karczma Onigiri

[Kagura]

No dobra, skoro nie mieli na boku burdelu, to mogła spokojnie dać się poprowadzić w kierunku karczmy. Jeśli ma tam pracować jako jedna z kelnerek, albo jakaś pomoc kuchenna, to da się to jeszcze znieść zwłaszcza, że nie będzie tego robić za darmo i dostanie za to wynagrodzenie.
- Cóż, widać znalazłam się w odpowiednim miejscu i czasie. - Mruknęła do tamtej. - Praca w ciepłej karczmie brzmi całkiem dobrze.
Kiedy weszły do środka, Kagura rozejrzała się uważnie po lokalu. Spora część stolików była zajęta, ale jakiegoś specjalnego urwania głowy tu jeszcze nie mieli. Może potem ruch zrobi się trochę większy, w końcu pora obiadowa i tak dalej. Wzrok Rudowłosej spoczął na innych kelnerkach, które krzątały się między stolikami i rozmawiały z klientelą. Aż się skrzywiła na widok ich ciuszków. Właściciel przybytku musiał mieć fantazję, żeby wymyślić takie wdzianka. Kagurze zdecydowanie się nie podobały i niemal wywoływały u niej odruch wymiotny. No cóż, dla pieniędzy będzie musiała trochę pocierpieć, a nawet trochę bardzo.
Dała się prowadzić za rękę przez drzwi i korytarze, aż trafiły do pomieszczenia, które wyglądało jak damska szatnia. Czyli będzie musiała się przebrać i zostawić tu swoje rzeczy, ale zaraz, zaraz. Czy ona właśnie zobaczyła balię? Cudownie byłoby wziąć chociaż szybką kąpiel, w końcu nocowała w lesie. Odstawiła swój plecak pod ścianę i zdjęła z ramion czarną pelerynę, którą staranne złożyła i włożyła do swojego tobołka.
- W porządku. - Odpowiedziała dziewczynie. - Dajcie mi dłuższą chwilę.
Kiedy tamta wyszła, Kagura zasunęła zasuwkę, żeby mieć trochę prywatności i zaczęła zdejmować z siebie myśliwski strój, który lądował od razu w plecaku. Skorzystała z możliwości szybkiej kąpieli, aby doprowadzić się do porządku, po czym poczęstowała się jakimś ręcznikiem. Na sam koniec, krzywiąc się przy tym okropnie, włożyła na siebie strój kelnerki, wybierając części garderoby według swojego rozmiaru. Gdy była już gotowa, odsunęła zasuwkę i czekała, aż tamta wróci.

[Murai]

Oferujeny rozwój zawodowy, przyjazną atmosferę i nowe znajomości
Misja dla Kagura
5/15+ Kagura znalazła się w bardzo interesującej sytuacji, dodatkowo całkowicie pozytywnej. Nie było zagrożenia życia, nie było przeciwników do pokonania. Był natomiast całkiem interesujący strój, który Kagruze niespecjalnie przypadł do gustu, bala wypełniona wodą i praca kelnerki. W najbardziej spokojnych warunkach. Chyba że któryś z klientów zechce naruszyć cielesność dziewczęcia. Kagura chętnie skorzystała z łazienki, po której przyszła pora na ubranie się w uniform kelnerek. Cóż, trzeba było się trochę poświęcić by zarobić. A to że wdzianko nie pasowało do gustów rudowłosej? Nikt o to nie pytał, po prostu wymagali. Kiedy Kagura była przygotowana do pełnienia swoich obowiązków, otworzyła zamknięte wcześniej drzwi i wystawiła swoje oblicze na widok reszty. Były tam dwie osoby - wcześniej wspomniana dziewczyna z czarnymi lokami i mężczyzna w średnim wieku, który najpewniej był właścicielem. Brunet z elegancko zaczesanymi na bok włosami. Bez cienia zarostu, bez wszelakich skaz na ciele. Ubranie świadczyło o jego statucie, ale nie był burżujem eksponującym swoje klejnoty i pierścienie. Był całkiem całkiem, a na pewno nie można go było nazwać obleśnym fetyszystą, który ustanawia takie dziwne stroje dla personelu. A nawet jeśli był, to na takiego nie wyglądał.
- No nieźle. Do twarzy ci w tym! Chociaż jedną rzecz można by zmienić. Jeśli pozwolisz... - dziewczyna podeszła do Kagury, trzymając w ręce czarną wstążkę. Jeśli Kagura się zgodzi to czarnowłosa okiełzna dzikie, rude włosy nowej pracowniczki i zwiąże je w zgrabny kok z tyłu głowy. A jeśli nie, to cóż... w sumie nic się nie stanie. Jednak w końcu odezwał się szefuńcio. Podszedł do dziewczęcia delikatnie ujął dłoń rudej i spróbuje po elegancku delikatnie ucałować jej dłoń. A jeśli poczuje opór, to ograniczy się do podania ręki. Facet musi być taktowny.
- Dobry dzień. Akase Nokihira, prowadzę ten zacny przybytek. Rad jestem że zechciałaś zastąpić Aiko. Twoja rola nie jest skomplikowana. Kiedy zauważysz nowych klientów do zapamiętujesz czego sobie życzą, idziesz z tym do barmana za ladą i tyle. A jeśli klienci dopłacą, to mogą poprosić o towarzystwo jednej z kelnerek przez jakiś czas. O wiele lepiej się pije mając przy stoliku urodziwą dziewczynę. To chyba tyle. Po prostu bądź miła dla klientów i dużo się uśmiechaj. I jakby któryś za dużo sobie pozwalał, to porozmawiaj z barmanem. Może nie wygląda, ale to prawdziwy siłacz. - po słowach tych właściciel skłonił się delikatnie, po czym odwrócił się i zniknął za drzwiami obok przebieralni. Dobre miejsce na gabinet, nie ma co. Ale na zwyrola nie wyglądał, nie gapił się też zbytnio na ukryte pod uniformem ciało Kagury. Więc chyba człowiek normalny.
- To jak, idziemy? - spytała czarnowłosa, ale było to chyba pytanie retoryczne. Zejście po schodach i wejście do głównej części lokalu rozpoczęło karierę Kagury w dziedzinie obsługi klienta. Trudna to sztuka, ale rudowłosa mając do dyspozycji zabójczy uśmiech i umiejętności interpersonalne powinna dać sobie radę, prawda?
- O patrz na tamten stolik. Chyba czekają na kelnerkę. Wiesz co robić. - powiedziała dziewczyna, wskazując głową na jeden ze stolików. Trójka mężczyzn w młodym wieku czytała menu, szukając czegoś dla siebie. Ich odzienie było wysokiej jakości. Gdyby strzelać to można by uznać ich za kupców. Tym bardziej, że na stole leżało kilka zwojów. Może sprawy biznesowe? Kagura jest tutaj właściwie w tym samym celu.

[Kagura]

Wystawiając głowę zza drzwi szatni, Kagura dostrzegła, że czekają na nią dwie osoby, więc wyszła na korytarz, przyglądając się mężczyźnie, który zapewne był właścicielem tego przybytku. Sprawiał całkiem przyzwoite wrażenie i na pewno nie wyglądał na jakiegoś zboczeńca, chociaż te wdzianka dla kelnerek temu przeczyły. Rudowłosa przeniosła wzrok na dziewczynę, która podeszła do niej ze wstążką i skinęła głową na znak, że może z jej włosami zrobić co zechce pod warunkiem, że ich nie upitoli na krótko. Już po chwili miała z tyłu głowy rudego koka. Przynajmniej nie będą jej przeszkadzać w pracy.
- Dziękuję. - Podziękowała Czarnowłosej.
Ponownie skupiła się na mężczyźnie, który właśnie ujął jej dłoń i chciał ucałować, niczym przykładny dżentelmen, jednak w połowie drogi napotkał opór ręki Kagury, więc musiał się zadowolić uściśnięciem. Rudowłosa nie była przyzwyczajona do takich uprzejmości i wolała się nie przyzwyczajać. Nie była jakąś napuszoną szlachcianką, tylko łowczynią, która bez problemu obedrze złapaną zwierzynę ze skóry. Nie miała zamiaru bawić się w dworskie gierki. Słuchała uważnie, co szef miał do powiedzenia, a na jego ostatnie słowa uśmiechnęła się złośliwie.
- Jestem Kagura. - Przedstawiła się z imienia. - Postaram się sprostać tym wymaganiom, a jak któryś za bardzo będzie sobie pozwalać, to mogę nawet sama strzelić mu w pysk, albo ukręcić mu jego potomstwo. No chyba, że mam udawać bezradne niewiniątko.
W sumie to było jej wszystko jedno, no ale zapewne nie potrzebowałaby pomocy ze strony barmana. Ruszyła więc za Czarnowłosą dziewczyną na dół, do głównej sali, aby rozpocząć swoją pracę. Dobrze, że było tutaj ciepło i przytulnie, bo już czuła, jak lekko trąci jej po gołych nogach, gdy tylko ktoś otwierał drzwi karczmy. Kiedy dziewczyna wskazała jej stolik z potencjalnymi klientami, Kagura westchnęła z rezygnacją, po czym przykleiła na usta szeroki uśmiech i podeszła do wskazanego stolika, lekko kołysząc biodrami. Stanęła sobie swobodnie przy młodych mężczyznach, kolejno spoglądając na każdego z nich i obdarzając uśmiechem.
- Witamy w Karczmie Onigiri. - Przywitała ich i zapytała uprzejmie. - Czy mogę przyjąć od Panów zamówienie?
O rany, chyba się zaraz porzyga, a szczęka tydzień będzie ją boleć od tego szczerzenia się. No ale czego się nie robi dla zarobku. Nagle zdała sobie sprawę, że przecież nie ma kajecika i ołówka, no ale to nie był problem. Miała dobrą pamięć, więc powinna wszystko zapamiętać.

[Murai]

Oferujeny rozwój zawodowy, przyjazną atmosferę i nowe znajomości
Misja dla Kagura
7/15+ Na Kagurę czekało pierwsze poważne zadanie. Ratowanie sierot i wyżynanie rabusiów musiało poczekać, trójka mężczyzn czekała na urodziwą kelnerkę która zbierze ich zamówienia i ucieszy oczy. Niespecjalnie ją to cieszyło, ale jakoś trzeba było zarobić na życie. Biedni będą ci którzy zechcą się Kagurze napatoczyć. Nawet jedno klepnięcie gdzie nie trzeba może skończyć się przerwaniem ciągłości rodu takiego nieszczęśnika. I może barman zarekomendowany przez właściciela potrafi się zająć takimi napaleńcami, to rudowłosa sama wolałaby wymierzać sprawiedliwość. W bardzo brutalny sposób. Jednak skupiając się na wydarzeniach aktualnych, jak potoczą się losy Kagury? Zgodnie z zaleceniami koleżanki po fachu podeszła do stolika i poprosiła o zamówienia. Cała trójka natychmiast wysunęła głowy sprzed menu, skupiając się na osobie rudowłosej bogini piękna. No, może była to lekka przesada, ale na pewno robiła wrażenie. Cała trójka gapiła się na Kagurę. Trwało to tylko chwilę, po czym jeden z nich zdecydował się na odpowiedzenie.
- Oczywiście, piękna. Butelka sake i smażony kurczaka, trzy sztuki. Chyba że chcesz się do nas przysiąść, wtedy jeszcze jedna butelka. - powiedział z rozbrajająco szerokim uśmiechem i puścił oczko w kierunku Kagury. Czy to można uznać już za molestowanie? Gdzieś na pewno jest jakiś paragraf, a to usprawiedliwiałoby prowizoryczną i brutalną kastrację. Ale w sumie nie dopuścił się rękoczynów... więc chyba trzeba być miłą. Jeden z kolegów ze stolika zatkał usta dłonią, by sie nie zaśmiać z maniany jaką uskuteczniał jego ziomek. Może się założyli? Niby tych troje nie byli brzydcy, dobrze klasyfikowali się gdzieś powyżej średniej. Chociaż to raczej ich nie uratuje od przykrego losu. Kagura była sędzią, który mógł wydać wyrok bądź nadal grać swoją rolę.

[Kagura]

Trzech facetów wystawiło gęby znad menu, gdy tyko się odezwała, więc starała się delikatnie uśmiechać i nie pokazywać, jak bardzo chce się stąd wynieść. Kiedy jeden z nich się odezwał, składając zamówienie i przy okazji proponując, żeby się do nich dosiadła, Kagura miała ochotę wybić mu zęby, które tak okazale właśnie pokazywał. Zamiast tego, uśmiechnęła się jeszcze szerzej i przyjrzała się pozostałym facetom. W sumie to źle nie wyglądali, więc można chyba się trochę poświęcić, o ile dostanie coś jeszcze, oprócz darmowego sake. Alkohol wcale jej nie interesował, ale tacy mężczyźni mogliby mieć jedną, ciekawą rzecz do zaoferowania.
- Czemu nie. - Zgodziła się. - Mam nadzieję, że znacie jakieś ciekawe historyjki.
Po tych słowach odeszła, aby przekazać zamówienie barmanowi.
- Panowie życzą sobie trzy razy smażonego kurczaka i dwie butelki sake. - Poinformowała. - Dopłacają też za moje towarzystwo.
Pozostało jej tylko czekać na reakcję. Na smażonego kurczaka zapewne będzie trzeba troszkę poczekać, ale już teraz dostała od barmana na tacy dwie butelki sake i cztery czarki, więc mogła wrócić do stolika i porozkładać na blacie to, co dostała. Przed każdym panem stanęła czarka, zaś na środku dwie butelki alkoholu. Kagura swoje naczynie postawiła przy pustym miejscu.
- Na kurczaka trzeba chwilę poczekać. - Oznajmiła, siadając przy stole z tacą na kolanach. - To jak będzie z tymi historyjkami?
Siedząc przy stole, spoglądała od czasu do czasu w kierunku barmana, chcąc wychwycić moment, kiedy będzie miał gotowe zamówienie dla jej klientów. Wtedy też podejdzie do niego i przyniesie panom smakowite dania, a na razie może im spokojnie dotrzymywać towarzystwa i uśmiechać się, skoro chcieli za nią dopłacić.

[Murai]

Oferujeny rozwój zawodowy, przyjazną atmosferę i nowe znajomości
Misja dla Kagura
9/15+ Kagura miała swoje obowiązki jako kelnerka, ale z drugiej strony siedzenie z klientami i spędzanie czasu także było częściom jej powinności. Oczywiście o wiele lepiej piłoby się z jakimś przystojnym, bogatym jegomościem. No i zawsze byłaby szansa na dowiedzenie się czegoś ciekawego. W tym przypadku też istniała jakaś szansa na to, trójka mężczyzn też nie była najgorsza... Kagura biorąc to wszystko pod uwagę postanowiła jednak poświęcić się i przysiąść do nich. Mężczyźni słysząc słowa kelnerki uśmiechnęli się skromnie, a u jednego z nich dało się wyczuć niedowierzanie. To faktycznie tak działa? Płacisz i masz towarzystwo urodziwego dziewczęcia. A sake smakuje lepiej z druga osobą, szczególnie jeśli jest to kobieta.
- Nie ma problemu, jestem specjalistą w kwestii ciekawych historii. Nie będziesz się nudzić.- kolejny raz mężczyzna popisał się swoją pewnością siebie i znajomością ciekawych faktów. Jeśli tylko okaże się to prawdą, to Kagura może liczyć na jakieś ciekawe fakty na tematy wszelakie. Towarzystwo mężczyzn okaże się wartościowe, co będzie miłym dodatkiem do pieniędzy. Chociaż z drugiej strony reszta zasłoniła usta próbując powstrzymać lekki śmiech. Ta trójka to prawdziwe śmieszki. Kagura powiadomiła barmana o zamówieniu, a ten jedynie kiwnął głową w geście potwierdzającym przyjęcie tej informacji. Natychmiast poszedł do drzwi, które najpewniej miały skrywać kuchnię. Wcześniej jednak sięgnął pod drewnianą ladę, podając dwie butelki sake i kilka czarek. Tak wyposażona Kagura mogła powrócić. Dla niektórych widok pięknej dziewczyny niosącej alkohol sam w sobie wystarczył do szczęścia. Może taki był zamysł kelnerek towarzyszącym klientom i tych wdzianek? Bez względu na dziwaczne fetysze właściciela taki stan rzeczy najwidoczniej podobał się trójce mężczyzn, którzy patrzyli jak Kagura ustawia trunki po czym informuje o konieczności poczekania na kurczaka. Jeden z nich zaczął rozlewać alkohol do czarek, a główny opowiadacz rozpoczął historię. Kagura usiadła tuż obok niego, miała więc doskonałą pozycję. A on miał pozycję, by zerknąć z bliska na urodziwą kelnereczkę. Dla każdego coś miłego.
- Wyobraź sobie, że pewnego wieczora przechadzałem się po Ryuzaku, kiedy w jakimś ciemnym zaułku zobaczyłem wychodzącego z cienia mężczyznę. Spore bydle, ale dodatkowo jego klata i brzuch były pokryte czymś czerwonym. Zawał murowany. Ale ja byłem ponad tym i uskoczyłem w inną uliczkę, by ten mnie nie zauważył. I zobaczyłem wtedy jakiś kształt wystający z jego brzucha. I kolejny w klacie. I wyobraź sobie że on to chwycił i wyciągnął z ciała tanto i jakiś sztylet. Łapiesz? Już chciałem biec po pomoc niczym praworządny obywatel, ale wtedy zobaczyłem że jego rany znikają. Otarł się do czysta, wyrzucił wszystko do zaułka i zniknął w nim. - po słowach tych cała ferajna wzniosła czarki i stuknęła się między sobą. Kagura nie była wyjątkiem. Następnie pyszna sake spłynęła do gardeł. Wtedy głos zabrał osobnik który wcześniej zaprosił dziewczę do stołu.
- Też wybrałeś opowieść. Damę mamy przy stole, tępaku! Ale fakt, podobno w Ryuzaku są takie osobniki. Nie mam pewności, nigdy takiego nie spotkałem. Ale ludzie mawiają, że zabicie takiego co cud prawdziwy. Ja tam nie oceniam, moja broszka do jubilerstwo. Nie sprawdzam. -fajny temat postanowili poruszyć, nie ma co. O ile dziewczyna nie poczuje mdłości po usłyszeniu o ludziach których nie da się zabić. Chociaż Kagura też taka zwyczajna nie jest, takie tematy mogą okazać się fascynujące. Po chwili głos zabrał trzeci. Był całkowicie niepodobny do innych. Wydawał się nieco chuderlawy i wątły, ale nie umniejszało to jego urody. Jego głos też był całkowicie inny. Łagodny w przeciwieństwie do twardych i chrapliwych, należących do kolegów.
- Ja widziałem większe dziwo. Co jakiś czas widuję takiego jednego. Prawdziwa abominacja. Twarz pozszywana, ręce pozszywane... jakby z wielu małych kawałków. Włosy do ramion, mina jakby ofiary szukał. A jego oczy... czarne białka i zielone tęczówki. I wszystko lustrują co widzi. Jak jastrząb szukający ofiary. Niby to człowiek, podobno znany wśród innych Shinobi. Ale serio, po co tutaj siedzi i ludzi straszy? Jeszcze coś mu do głowy wpadnie i rzeź zrobi w centrum. - chudy również postanowił podzielić się jakąś wesołą wzmianką o kolejnej abominacji krążącej po ulicach Ryuzaku. Faktycznie wiedzą sporo, ale czy taka wiedza jest jakkolwiek użyteczna?
- Ta... widziałem go raz, jak do szpitala wparował. Wieczór deszczowy taki, pioruny leciały. Z siostrą czekałem, a ten drzwi wyważył. Z jakimś dzieckiem na ramionach. Ciężko ranne było, zawołał o pomoc. No i go od niego wzięli. Więc może nie taki zły ten dziwoląg? - w tym momencie barman zawołał Kagurę. A właściwie to powiedział na głos "3 porcje smażonego kurczaka". Musiało być to więc skierowane do czerwonowłosej.

[Kagura]

Tak oto pozostało jej słuchać tego, co mają do powiedzenia mężczyźni i liczyć na fart, że będzie to coś na tyle wartościowego, że warto będzie zapamiętać. Nadstawiła więc uszy przysłuchiwała się opowieści od tym, jak mężczyzna spotkał gościa, który tak po prostu wyjął sobie z brzucha tanto, a z piersi sztylet, zaś jego rany zwyczajnie się zasklepiły, jakby samoistnie się leczył. Rudowłosa w pierwszej chwili rozdziawiła usta w szczerym zdumieniu, po czym zaśmiała się.
- Co kurde?! - Zapytała, nadal chichocząc. - Nie no, coś Ci się musiało przywidzieć. Jakbyś sobie wyciągnął tanto z brzucha, to by Ci bebechy wyleciały, nie wspominając już o sztylecie, który przebił serce, albo chociaż płuco. Chcesz mi powiedzieć, że widziałeś jakiegoś nieśmiertelnego, czy kij wie kogo? Bo za cholerę nie uwierzę, że po Ryuzaku chodzi umarlak, którego nic nie rusza.
Po tych słowach wypiła kolejkę razem z pozostałymi i uśmiechnęła się. Nie ma co, całkiem zabawna ta robota. Siedzisz na dupie i dotrzymujesz towarzystwa klientom i do tego jeszcze jej za to zapłacą. Żyć, nie umierać. Musi tu chyba częściej zaglądać. Słysząc słowa drugiego mężczyzny, Kagura pomachała mu ręką, żeby nieco spuścił z tonu i uśmiechnęła się chytrze.
- Ukręcam łebki króliczkom i strzelam do sarenek, żadna ze mnie dama. - Zaśmiała się. - I nie uwierzę w takie cuda niewidy, dopóki sama nie zobaczę tego na własne oczy. Shinobi to też ludzie z krwi i kości, z tego co widziałam, więc albo wasz towarzysz zobaczył jakieś monstrum, albo był wstawiony.
Skupiła się na trzecim towarzyszu, który miał do opowiedzenia swoją własną historię. Okazało się, że spotkał jakiegoś pozszywanego w wielu miejscach osobnika, z czarnymi białkami i zielonymi oczami, który straszył już samym spojrzeniem, nie mówiąc o całej aparycji. Kagura zmarszczyła brwi i wzruszyła ramionami, zaś ten, który zaprosił ją do stolika przyznał, że on także go widział.
- Cóż, musiało go nieźle pokiereszować, skoro medycy tak go pozszywali. - Przyznała po namyśle i przeczesując grzywkę. - Cud, że w ogóle go odratowali. Co do czarnych białek, to już coś takiego widziałam. Ci co robią tatuaże, potrafią też zabarwić białka tuszem, oczywiście na specjalne życzenie klienta, żeby ten wyglądał przerażająco. Przynajmniej tak może sobie wynagrodzić fakt, że nie ma jaj.
Słysząc jak barman wywołuje zamówienie jej klientów, Kagura uśmiechnęła się do nich i podeszła z tacą do kontuaru, żeby po chwili przynieść panom parujące i soczyste kuraki z ryżem i sałatką.
- Życzę smacznego. - Powiedziała i usiadła na swoim miejscu. - Jestem w Ryuzaku no Taki od niedawna i chyba znaczę lepiej przypatrywać się ludziom, zwłaszcza shinobi. Może też spotkam jakieś cudaki.

[Murai]

Oferujeny rozwój zawodowy, przyjazną atmosferę i nowe znajomości
Misja dla Kagura
11/15+ Plotki okazały się na tyle interesujące i ciekawe, że Kagura zaczęła powątpiewać w ich prawdziwość. Nic dziwnego, w końcu mówiły o rzeczach naprawdę dziwnych. Pozszywani ludzie i tajemnicze osobniki których nie dało się zabić? Brzmiało jak żart, ale najwidoczniej tamci byli święcie przekonani o autentyczności swoich spostrzeżeń. I o ile ten człek z czarnymi białkami jeszcze miał jakieś szansę na egzystencję w realnym świecie, to koleś wysuwający sobie z z brzucha tanto? I jeszcze z zasklepiającymi się ranami? Całkowicie nierealne i nierzeczywiste, a przynajmniej w mniemaniu dziewczyny. Która nie powstrzymała się od wyrażenia swojej opinii na ten temat.
- Zarzekam się, że moje słowa są jak najbardziej prawdziwe. Sam kilka razy sprawdzałem czy aby nie śnię. Alkoholu nawet nie tknąłem. Mówię co widziałem. - powiedział, będąc absolutnie pewnym swojej relacji. Cóż, może to była jednak prawda? A nawet jeśli nie, to chyba go nie dało się przekonać. Nawet alkoholu nie pił. Więc coś na rzeczy musi być. Kagura mimo bycia kobietą, zabijała też niewinne zwierzątka i kończyła ich żywot. Cóż, profesja ta wymagała silnego charakteru, który do damy nie pasował.
- A więc Panienka zajmuje się polowaniami? To dość... rzadka profesja jak na kobietę. Nie żebym miał coś przeciwko, skądże. A jak mowa o rzadkich zawodach... Mój kuzyn jest drwalem w Shinrin, w Prastarym Lesie. Tam dopiero mają fioła na punkcie drzew. Prawie ich nie ruszają, pozwalają rosnąć jak długo chcą. Cała ta kraina to właściwie jeden wielki las, a jak wytniesz coś bez pozwolenia, to traktują to śmiertelnie poważnie. Więc jak może się Panienka domyśleć, nie narzeka na nadmiar pracy ten kuzynek. - mężczyzna dziwnie zmienił temat rozmowy, który zszedł na ogromne lasy i kłopoty drwali. Zupełnie nie na temat, zupełnie niepowiązane z kwestią ludzi-potworów. Wydawało się to dziwnie losowe, ale może alkohol uderzył za mocno już po pierwszych łykach? Bez względu na powód tych dziwacznych odpowiedzi. Dalej poruszony został temat dziwacznego osobnika z czarnymi białkami i z pozszywaną mordą. Tutaj Kagura mogła pochwalić się wiedzą na temat tatuowania oczu w ramach braku jaj. Czy coś takiego. Z pewnością tajemniczy osobnik nie byłby zadowolony z takich jadowitych deklaracji. Zanim jednak dyskusja zdążyła się zacząć, Kagura przyniosła mężczyznom kurczaka, samej siadając wyłącznie o sake. Klienci podziękowali i rozpoczęli konsumpcję. Najwidoczniej bardzo im smakowało, bo ich tempo było bardzo dobre. Mimo obżerania się do pełna nie zachowywali się jak świnie w korycie. Zasady dobrego wychowania najwidoczniej były im znane. Nie mówili z pełnymi ustami, tylko spokojnie czekali na połknięcie kurczaka.
- Więc nie pochodzisz stąd? W sumie fakt, taką piękność już dawno bym zobaczył. A skoro nie jesteś tutejsza to może podzielisz się z nami jakimiś opowieściami ze swoich stron?

[Kagura]

Mężczyzna zarzekał się, że naprawdę widział tego nieśmiertelnego, albo kij wie jakiego żyjącego umarlaka, więc Kagura spojrzała na niego uważniej. Czy to możliwe, że po ziemi chodziły takie dziwadła? Jeśli tak, to lepiej trzymać się od takich z daleka, skoro nie można ich zabić zwykłą bronią. Trochę kicha, no ale narażanie się takim wynaturzeniom jest równoznaczne ze śmiercią.
- No cóż. - Westchnęła. - To naprawdę nieprawdopodobne, no ale różni są shinobi. Równie dobrze mogli znaleźć jakiś sposób, żeby oszukać śmierć. Słyszałam, że Uchiha potrafią świecić czerwonymi ślepiami, jak u jakiś demonów, co dla mnie już jest czymś dziwnym, a co dopiero to.
Wystawiła pustą czarkę do tego, który akurat rozlewał napitek i ponownie wychyliła sake. Na trzeźwo nie dało się tego ogarnąć, no ale trudno było się dziwić dziewczynie, którą wychowywano na jakiś zapomnianym przez boga wygwizdowie, gdzie na oczy widziała tylko swoją rodzinę i kilku innych wieśniaków. Jedno wiedziała na pewno. Będzie się trzymać z dala od shinobi, skoro to takie wynaturzenia. Ona sama należała przecież do nich, bo oczy pałały jej czerwienią, gdy tylko aktywowała swoje umiejętności sensoryczne, no ale przynajmniej nie była żywym trupem.
- Tak, jestem łowczynią. - Przyznała tamtemu. - Na świeżej dziczyźnie można dobrze zarobić, zwłaszcza w takich knajpach. Umiem też łowić ryby w sieci, więc głód mi nie grozi.
Słysząc o prowincji Shinrin, Kagura uważniej nadstawiła uszy, bo może dowie się czego więcej na temat Senju. Okazało się jednak, że to obsesyjni fanatycy drzew i nic poza tym, więc poczuła wielkie rozczarowanie. Można było jednak wywnioskować, że drzewa były im do czegoś potrzebne. Może chowali się w nich i atakowali z zaskoczenia? Sama czasami tak robiła, gdy polowała na jelenia, które miały to do siebie, że rozglądały się na wszystkie strony, tylko nie do góry. Można też było ustrzelić z drzewa jakiegoś ptaka, który siedział na gałęzi.
- Pochodzę z wybrzeża Kaigan z rodziny rybaków. - Przyznała, wzruszając ramionami. - To ojciec nauczył mnie polować, żebyśmy nie musieli ciągle jeść ryb, które łowił, a których nie zdołał sprzedać. Któregoś lata, jako dziewczynka, kąpałam się w morskiej zatoce. Byłam dość daleko od brzegu, nurkując za muszlami, kiedy zobaczyłam płynącą w moim kierunku trójkątną płetwę grzbietową rekina. O mało nie dostałam zawału i nigdy nie sądziłam, że umiem tak szybko pływać. Niewystarczająco jednak, bo szybko mnie dogonił. Zaczął mnie szturchać w boki i okrążać, a ja piszczałam ile sił w płucach. I wiecie co zrobił potem? Zaczął się ze mnie nabijać! Okazało się, że to nie był rekin, tylko delfin, który miał ochotę się pobawić. Zaczął na mnie trajkotać, szeroko otwierając pysk, a ja z sercem w gardle zaczęłam go ze złości chlapać. Wtedy złapał mnie za koszulkę i pociągnął w stronę brzegu na tyle, na ile mógł. Po tym zdarzeniu już nigdy nie oddaliłam się od brzegu. To była ciekawa lekcja.

[Murai]

Oferujeny rozwój zawodowy, przyjazną atmosferę i nowe znajomości
Misja dla Kagura
13/15+ Picie i jedzenie szło w najlepsze. Zabawa płynąca z towarzystwa i posiłku zakrapianego alkoholem najwidoczniej była przednia. To znaczy klienci na pewno nie narzekali, szczególnie przez towarzystwo intrygującej dziewczyny. Niby kelnerka, ale zaznajomiona z tajnikami łowiectwa. Dobry słuchacz, ale niedowiarek. Mimo tego dotrzymywała mężczyznom towarzystwa, co mogło mieć wiązek z wynagrodzeniem pieniężnym. Jednak Kagura cały czas słuchała interesujących historii, a sama od siebie niewiele dała poza ładną buźką i podważaniem opowieści innych. Dlatego też rozpoczęła swoją historię. Opowieść dosłownie z życia wziętą. Nie o żadnych fantastycznych wydarzeniach czy niezwykłych przypadkach spotkanych na ulicy ludzi. Była to historia bezpośrednio Kagury. O przetrwaniu na morzu, brutalnym i zabójczym. I o ratunku przez niezwykłe siły przyrody pod postacią delfina, który jednocześnie był sprawcą całego zdarzenia. Mężczyźni słuchali z najwyższą uwagą, jednocześnie cały czas delektując się kurczakiem. Starali się jednak wszelkie dźwięki ograniczyć do minimum. Na koniec parsknęli całkiem szczerym śmiechem.
- A mawiają że zwierzęta głupie takie i tylko żrą i się parzą. A niektóre to sprytne bestie. Jak wilki. Kiedyś zaskoczyła taka wataha moją kompanię podczas podróży. Strasznie zorganizowane bydlaki. Oczywiście ze stalą i lecącym bełtem szans nie miały. - powiedział mężczyzna, kończąc swoją porcję kurczaka. Podobnie jego kompani już skończyli swoje porcje. Jeden chwycił butelkę sake i lekko potrząsnął. To była ta druga. Ta pusta.
- Ale szybko to zeszło. No nic, na nas chyba pora. Dzięki wielkie za towarzystwo, było naprawdę przyjemnie. Może wpadnę tutaj jeszcze raz, w godzinach wieczornych? Wyciągać hajs, raz-dwa! - trójka wstała i zaczęła wyciągać pieniądze. Dali po równej kwocie, która chyba miała należnym za posiłek. Jeden z mężczyzn położył obok niewielką kwotę. Tak z 100 Ryo. Chyba można to było potraktować jako napiwek.
- Do kiedyś! Dzięki za ostrzeżenie o delfinach-dowcipnisiach! - odpowiedział, po czym cała trójka opuściła lokal. Pozostawiając brudne talerze, czarki i butelki po sake. A na Kagurę czekały kolejne zadania. Barman już wołał Kagurę, by zajęła się nowymi klientami i podała im zamówione dania...

[Kagura]

Historia może i była z życia wzięta, ale na początku zapierała dech w piersi, bo przecież ostatecznie to rzeczywiście mógłby być rekin, który wciągnąłby małą Kagurę pod wodę i zjadł na obiad. No ale wszystko dobrze się skończyło, a dla Rudowłosej była to jakaś przygoda, zaś dla panów całkiem spoko opowieść, którą nagrodzili szczerym śmiechem. Kurczaki zniknęły z talerz klientów i zostały same kości, zaś w butelkach sake również się skończyło. Naszedł czas pożegnania i zapłaty za zamówienie, więc panowie zaczęli wyskakiwać z kasy, zaś Kagura podniosła się ze swojego krzesła i szybko zabrała za zbieranie brudnych naczyń na swoją tacę.
- Bardzo proszę i zapraszam ponownie. - Odpowiedziała. - Jestem tu tylko na zastępstwo, ale na pewno inne panie równie chętnie użyczą wam swojego towarzystwa. Do widzenia.
Po tych słowach sprzątnęła ze stolika i zabrała pieniądze, po czym podeszła do barmana, aby przekazać mu brudne naczynia i wszystko to, co dostała od trzech klientów. Nie wiedziała, ile kosztuje porcja kurczaka, a ile sake, nie wiedziała też, czy może zatrzymać cały napiwek, czy też część, czy też wszystko musi oddać, dlatego oddała wszystko. Najwyżej potem się z nią rozliczą. Odebrała od barmana kolejne zamówienia, który wskazał jej stolik, do którego miało trafić, więc tak Rudowłosa dziewczyna uwijała się, zbierając zamówienie, podając dania i sprzątając ze stolików. Od czasu do czasu zaszczycała też klientów dłuższą rozmową, jeśli sobie tego życzyli. Przynajmniej była w ruchu i nie siedziała bezczynnie. Miała tylko nadzieję, że za swoją pracę otrzyma uczciwe wynagrodzenie i może przy okazji coś jej skapnie z napiwków, bo w końcu na niej samej jakby nie patrzeć dodatkowo zarabiali. Cóż, okaże się po zakończeniu pracy i rozmowie z szefem.

[Murai]

Oferujeny rozwój zawodowy, przyjazną atmosferę i nowe znajomości
Misja dla Kagura
15/15+ Kagura zabrała brudne naczynia do barmana, który strzegł swojego kontuaru i kolekcji alkoholi. No i zapasów na przygotowywane posiłki. Rudowłosa została oddelegowana do innych zadań, jak podawanie klientom sake i posiłków, a od czasu do czasu dosiadała się do kogoś i prowadziła rozmowy. Niestety niewiele było w tym wiedzy przydatnej dla dziewczyny. Niektórzy zwierzali się ze swoich prywatnych problemów, inni opowiadali ze szczegółami całkiem interesujące historie. Jak złodzieja, który przez przypadek zamiast skrzyni ze złotem z wozu podróżującego przez las ukradł skrzynię z mięsek. Relacja oczywiście była ze strony właściciela tego wozu i skrzyni zarazem. Wszystko to trwało mniej więcej trzy godziny, po których to przyszła po nią dziewczyna z czarnymi lokami. Pociągnęła ją za sobą w kierunku drzwi ze składzikiem alkoholu. Tam czekał już na nią mężczyzna który był właścicielem tego przybytku. Nazywał się chyba... jakoś dziwnie, kto by to pamiętał?
- Oh, dobrze że jesteś. O tej godzinie tłumny są trochę mniejsze, więc twoja pomoc nie będzie już tak potrzebna. W każdym razie dobra robota, dziękuję serdecznie za pomoc. Trochę cię obserwowałem i widziałem zapał z jakim pracowałaś. Tutaj masz twoje wynagrodzenie, a w ramach bonusu... chcesz zatrzymać ten strój? Mamy ich całkiem dużo, wiec nie powinno być to problemem. - mężczyzna podał skórzany mieszek wypełniony pieniędzmi. Nie było ich specjalnie dużo, ale w końcu był jeszcze dodatek od zadowolonych klientów w wysokości 100 Ryo. No i fajny strój do noszenia. Co prawda nie na co dzień, ale może znajdzie się jakaś okoliczność w której przyda się takie odzienie? Po zadecydowaniu o swoich losach do Kagury podeszła jeszcze dziewczyna z czarnymi lokami.
- Wpadnij jeszcze kiedyś, okej? Dla ciebie miejsce zawsze się znajdzie. A i widziałam że klienci cię polubili, szef nie będzie przeciwny. No to do zobaczenia! - po słowach tych dziewczyna dosłownie rzuciła się na Kagurę, przytulając ją mocno, jakby miała jej nie widzieć przez najbliższe kilka lat. Następnie wyszła z pomieszczenia, by dalej obsługiwać gości. A właściciel poszedł na górę, do swojego gabinetu. A Kagura w sumie była w tym momencie wolna, pozostawało tylko wziąć swoje rzeczy z przebieralni i się ubrać.
KONIEC

[Kagura]

Praca jakoś nie była szczególnie uciążliwa, tylko że Kagura musiała nadskakiwać ludziom, których kompletnie nie znała, a to nie bardzo leżało w jej naturze. Od ciągłego uśmiechu już szczęka zaczynała ją boleć, jednak obietnica wynagrodzenia nadal trzymała ją w karczmie i zmuszała do poświęcenia. W końcu musi mieć nowy łuk, kołczan i strzały, żeby móc już normalnie prosperować w tym tłocznym miejscu. Przydałby się też sztylet, ale to nie była rzecz pierwszej potrzeby. Najpierw musi mieć czym ustrzelić zdobycz, ewentualnie osobnika, który postanowi ją zaatakować.
Zbieranie zamówień, noszenie dań, sprzątanie za stołu i rozmowa z klientami zakończyła się kilka godzin później, kiedy to podeszła do niej Czarnowłosa dziewczyna, która wcześniej ją zwerbowała. Pociągnęła ją w kierunku składzika z alkoholem, gdzie czekał na nią już właściciel knajpy. Powiedział jej, że do koniec jej pracy i wręczył mieszek z pieniędzmi, który był dwa razy cięższy, niż normalne 100 ryo. Wyglądało na to, że dorzucono jej napiwki, które sama zarobiła, co wywołało szeroki uśmiech na twarzy Kagury, jednak szybko znikł, gdy mężczyzna przyznał, że może w ramach bonusu zatrzymać strój, w którym właśnie paradowała. Nie ma mowy~!
- Dziękuję za tą propozycję, ale jestem wędrowcem i nie chciałabym, żeby się zniszczył podczas podróży. - Odpowiedziała dyplomatycznie. - Proszę go zachować. Możliwe, że jeszcze nie raz tu zajrzę i może znowu będę potrzebna.
Pozostało się tylko pożegnać. Zwróciła się do niej jeszcze Czarnowłosa. Była naprawdę sympatyczna i nawet wyściskała zaskoczoną Kagurę, która aż zesztywniała na ten przejaw uczucia.
- Na pewno jeszcze tu zajrzę. - Obiecała. - Nawet jak nie do pracy, to może chociaż na jedno z tych waszych pysznych dań. Do widzenia.
Potem już tylko ruszyła na górę rozpuszczając włosy, żeby się przebrać w swój podróżny strój, a ten kelnerki wrzucić do prania. Zarzuciła na ramiona plecak, a następnie długą pelerynę z kapturem i opuściła ten przybytek, zmierzając w swoją stronę. Może uda jej się znaleźć jeszcze jakieś zatrudnienie, nim zapadnie noc i będzie trzeba poszukać noclegu.

[zt]

[Heiji]

Poprzedniego dnia dziewczynie udało się wykonać misje niskiej rangi. Tak czy inaczej późnym wieczorem wróciła do swego domu i kiedy coś wrzuciła na ruszt i oczywiście ogarnęła się poszła spać. We śnie naszej młodej bohaterce przyśnili się jej dawni przybrani rodzice, których nie widziała od ich śmierci. Tak czy inaczej widok ich był dla niej czymś bardzo zaskakującym, o czym kunoichi nawet kiedy wstanie nie będzie mogła zapomnieć. W każdym bądź razie dzisiaj rozpoczynał się kolejny piękny dzień w Ryuzaku no Taki. Nasza młoda Kunoichi już od jakiegoś czasu nie spała. Czemu? Jakoś nie mogła ponownie zasnąć, ponieważ obudziła się o godzinie piątej trzydzieści pięć. Słońce już dawno wstało, zaś dziewczyna postanowiła, że się przespaceruje po mieście. Nasza młoda bohaterka chciała trochę się przewietrzyć. Dwadzieścia minut później znalazła się na drodze. Heiji idąc środkiem drogi zastanawiała się nad tym, gdzie mogła by się udać. Po kilku chwilach zastanowienia postanowiła ruszyć w głąb miasta. Mijając budynki Kunoichi mogła podziwiać całkiem ciekawy widok. O tej porze niektóre posiadłości wyglądały wyjątkowo dobrze, może nawet za dobrze. Domy okryte w białym puchu przypominały swego rodzaju pobojowisko, zupełnie takie jak by ktoś je specjalnie przysypał śniegiem. Jednak z drugiej strony zima nie była zbyt miłą porą roku dla dziewczyny, ponieważ niska temperatura szczególnie dawała we wznaki dziewczynie, która nie zawsze ubrała się wystarczająco ciepło. Heiji wolała kiedy miała nie dużo warstw na sobie, ponieważ wtedy jej ruchy nie były ograniczane tak jak podczas zimy. W każdym bądź razie lubiła się czuć wygodnie w swoich ubraniach. Idąc tak bezczynnie Kunoichi wdychała świeże zdrowe powietrze. W pewnym momencie dziewczyna poczuła w swym żołądku dziwne uczucie. Heiji bardzo dobrze wiedziała co to oznacza. Kunoichi powoli robiła się głodna, więc musiała znaleźć teraz odpowiednie miejsce by coś zjeść. Dziewczyna wiedziała, że niedaleko z tąd znajduje się pewne miejsce, w którym mogła by coś zjeść. Niedługo po tym dziewczyna zauważyła na drodze znajomą sylwetkę. Tym kimś była dziewczyna, którą Heiji miała przyjemność już wcześniej poznać. Kunoichi najwyraźniej coś obserwowała, tak czy inaczej nasza młoda bohaterka wypowiedziała kilka słów w kierunku znajomej dziewczyny mówiąc wystarczająco głośno by ta ją usłyszała.
-Cześć, dawno się nie widziałyśmy.-niedługo po tych słowach podeszła do Natari by zacząć z nią rozmowę. Od ostatniego czasu praktycznie wogóle się nie zmieniła. Stojąc dziewczyna spostrzegła, że udało jej się dotrzeć do karczmy, w której mogła coś zjeść...

[Natari]

Stałam centralnie na środku dość dużej polany. Wokół otaczały mnie drzewa usłane zielonymi liśćmi, które razem z trawą szeleściły od lekkiego wiatru. Rozejrzałam się wokół siebie. Choć była noc niebyło ciemno, przez świecący księżyc w pełni. Krótko mówiąc, było pięknie. Nie czułam chłodu, choć powinnam ze względu na zimę. Czyżbym była w Genjutsu ? Zastanawiałam się aż nagle usłyszałam niepokojący odgłos, który rozniósł się po całym lesie wokół mnie. Jaki to był odgłos ? A no tak, warczenie jakiegoś olbrzymiego strasznego zwierzęcia. Lecz po kolejnych sekundach, mogłam usłyszeć kolejny odgłos. Tym razem, to był przeraźliwy krzyk małej dziewczynki. Nie wiedziałam co się dzieje. Czy może jestem w iluzji, a może jednak to rzeczywistość? Spojrzałam się przed siebie, i zobaczyłam coś dziwnego. Była to para czerwonych oczu. Zastanawiałam się, kto może mieć czerwone oczy. Nie miałam zielonego pojęcia, co do zamiarów ich właściciela. Nagle postawił krok do przodu i mogłam ujrzeć postać mężczyzny, odzianego w czarne szaty. Nie wiedziałam kim on był..... Niespodziewanie zaczęłam czuć ogromny ból, na powierzchni całego ciała. Oblały mnie zimne poty, a ja z powodu tego uczucia zacisnęłam oczy w wąskie linie..... Nagle obudziłam się z głośnym krzykiem na łóżku, oblana potem. Po chwili się uspokoiłam i zaczęłam oddychać, w normalnym tempie. Rozejrzałam się wokół po czym odetchnęłam z ulgą, ponieważ okazało się że to był sen. "To tylko był sen" powtarzałam sobie w myślach, opadając ponownie na poduszkę. Długo jednak się nie zastanawiałam, nad sensem tego snu. Prawdę mówiąc nie przejmowałam się tym, ponieważ ostatnio śniło mi się coś podobnego. Poszłam do łazienki, by opłukać twarz zimną wodą i załatwić resztę rzeczy. Po wyjściu byłam jak nowo narodzona, ubrana i gotowa do wyjścia. Gdy spojrzałam na zegarek zawiodłam się, ponieważ było przed czwartą a ja już nie zasne zapewne. Chwile stałam i zastanawiałam się, co dzisiaj zrobić. Pewna już tego co będę robić, wyszłam na dwór zamykając przy tym drzwi i skierowałam się na jedną z polan. Gdy tam dotarłam, siadłam na środku po turecku i zaczęłam medytować. Lubiłam to robić, bo to idealny sposób na wyciszenie się jak dla mnie. Nie wiedziałam ile tam tak medytowałam. Minuty, godziny ? Nie byłam pewna, lecz gdy się "przebudziłam" wstałam kierując się z powrotem do Ryuzaki no taki. Przemierzałam uliczki Ryuzaki, nie wiedząc co robić. Powoli zaczęło mi się nudzić. Lecz w pewnym momencie, zauważyłam Karczmę. "Szkoda, że nie mogę już jeść" pomyślałam sobie, wpatrując się w budynek zamyślona. Lecz nagle coś usłyszałam, obejrzałam się i ujrzałam Heiji. "Tak dawno ją nie widziałam" kolejne słowa przemknęły mi przez myśl, wspominając moje pierwsze spotkanie z dziewczynom.
-Rzeczywiście, dość długo się nie widziałyśmy. Jak się miewasz?
Przyznałam jej racje i zapytałam się, po dłuższej chwili. Byłam ciekawa, co u niej słychać. Bądź co bądź, to moja pierwsza koleżanka od wielu lat.....