Wybrzeże z rozbitym wrakiem

[Hoshigaki Seiki]

Byłem tutaj, kiedy ten statek się rozbił. Zwykła łajba handlowa, towar zatonął, a większość załogi zginęła. To wybrzeże jest zdradzieckie. Wystarczy lekki prąd, aby znieść cię prosto na ostre niczym brzytwa skały, które ukryte są na tyle głęboko, żebyś ich nie widziała, ale na tyle płytko, by odciąć ci nogę przy samym kolanie o ile nie wyżej. - po tych słowach dość bezczelnie oblizałem się, aby nieco bardziej przestraszyć dziewuchę.
Ten kto ukrył tutaj ten skarb, z pewnością nie był zwykłym człowiekiem. A wiesz co to oznacza? Mordercze pułapki. Nikt o zdrowych rozsądkach nie podejmie się tego, aby wam pomóc. Jeśli znajdzie się jednak ktoś tak głupi, będzie go mieć na sumieniu. Tylko nasza dwójka może tego dokonać. Trzy czwarte dla nas, albo obejdziesz się smakiem skarbu, którego nie będziesz w stanie nigdy zdobyć. - tu spokojnie wyciągnąłem otwartą dłoń w stronę parki. Był to jeden z tych prostych trików, przez które zwiększało się szanse na dobicie swego. Podobno człowiek, w obliczu tak błahej presji jak wyciągnięta ręka, zaczyna myśleć bardziej gorączkowo i mnie racjonalnie.

[Yujiro]

Skarb leży tuż przed nosem
Ranga D
Post 7/22 Parka spojrzała po sobie słysząc słowa śledzika. Spojrzeli przelotnie na Saikę, która to nie odzywała się za dużo zostawiając pole do popisu swojemu brzydszemu koledze po fachu. Jednak parka wyglądała na trochę zbitą z pantałyku. Uważali oni mapę za coś wartego poznania, za przygodę której może warto byłoby się oddać, pobawić się w poszukiwaczy skarbów. Filecik zaś pokazał im brutalną prawdę kryjącą się za taką zabawą i chyba zbytnio nie przekonał do siebie. Co tu dużo mówić wyglądał dosyć specyficznie jak ministrant na zebraniu gwiazd porno.
-Ale... No dobra! Zgadzam się, jak tylko powiecie mi co to może oznaczać? - wskazała ku wam mapkę na której to widniało kilka rysunków. (z braku laku, wziąłem googlowską mapkę z tym że u nas będzie kilka różnic :3 tam gdzie jest zaczyna się ścieżka wyrysowany statek, jest nasz wrak i tam się znajdujecie. Zamiast wyrysowanej czaszki pokazanych jest wspominanych wcześniej kilka statków, które w grupie stoją w spokojnej wodzie, bez fal). Wskazała na rysunek statków i wystawiła mapkę ku wam, byście mogli dokładniej się przypatrzeć.
-Jeżeli powiecie mi co to oznacza, to będę mogła wam ją powierzyć. Tak nam udowodnicie, że możemy wam zaufać, a przynajmniej znajdziecie skarb. To jak? - chłopak zaś był cicho i tylko stanął za dziewczyną przypatrując się wodnolubnym czy uda im się odgadnąć co wskazuje mapka. Wyglądała na nie za starą, lecz była trochę podniszczona przez morską wodę.

[Hoshigaki Seiki]

Słysząc odpowiedź parki, uśmiechnąłem się delikatnie i uścisnąłem dłoń na znak porozumienia.
Z pewnością to znajdziemy. - dodałem, aby nieco uspokoić "zleceniodwaców" po czym spojrzałem na wskazany rysunek.
Hmm... te statki z pewnością znajdują się pod wodą więc lepiej trafić nie mogliście. Ja i Saika możemy przebywać pod wodą ile tylko chcemy więc nawet jeśli to stara mapa i wejście tam jest trudne to damy radę. - odpowiedziałem dość pewny siebie, licząc na to, że w tym miejscu znajdować się będzie skarb albo chociaż kolejna wskazówka.
W oczekiwaniu na odpowiedź reszty grupki, zacząłem się rozgrzewać przed wyprawą w głębiny. Kilka skłonów, wymachiwania rękoma, głębokie wdechy oraz trzaskanie kośćmi palców wystarczyły, abym poczuł się gotowy do akcji.
Saika, jesteś gotowa? Czeka nas jedna z ciekawszych akcji, więc okaż nieco zainteresowania. - skarciłem koleżankę, delikatnie popychając jej ramię aby ocknęła się ze swojego zamyślenia.

[Saika]

Dziewczyna ziewnęła. Nie wiedziała czemu, ale straciła zainteresowanie mapą, jak tylko ją zobaczyła. Wydawała jej siuę jakaś dziwna, ale w imię honoru musiała pokonać to znużenie i udowodnić, że dadzą radę to zrobić. Jeśli statki rzeczywiście były pod wodą nie stanowiło do dla nich żadnego problemu. I ona i on mogli wytrzymać pod wodą ile chcieli, czego nie można było powiedzieć o parce. Szczerze móiąc, ona nie zamierzała dzielić się łupem z nimi jeśli rzeczywiście coś znajdą. Seiki przed bliższym przyjrzeniem się mapie także miał takie zdanie. Pchnięcie chłopaka w jej rękę wybudziło ją z myślenia. Musiała przyznać, że cała akcja z tą mapą była naprawdę imponująca. Nie znała jeszcze dobrze chłopaka, a poradził sobie z nimi jak stary.
Tak, czas poszukać skarbu. zaczęła przekręcać głową na boki i strzelać kośćmi szyi, przykładając prawą rękę w miejsce między szyją a barkiem. Dawno nie przeszukiwałam głębin. Chodźmy czym prędzej za mapą. Wzięła ją do ręki od chłopaka i spojrzała na nią. Odnalazła ich wrak i przyjrzała się liniom brzegowym, żeby się odnaleźć. Będę nawigatorem, chodźmy.

[Yujiro]

Skarb leży tuż przed nosem
Ranga D
Post 10/22 -Możecie być tyle pod wodą?! - wykrzyknęła dziewczyna i chyba nawet potwierdziliście jej zdanie dotyczące rysunku statków. Trochę dziwnym było, że znajdował się on na lądzie, lecz w sumie czemu nie? Niezbadane są tajemnice morza i oceanu! Chyba że jest się śledzikiem, śledziki zawsze w porządku. Młodzi będąc pełni podziwu dla umiejętności shinobich wręczyli mapkę dziewczynie. Wyglądała po prostu na przyjaźniejszą dla oka no i sama mianowała siebie nawigatorem, więc to ona powinna prowadzić.
-To my poczekamy tutaj, może jeszcze coś znajdziemy. Powodzenia wam życzę - dodał jeszcze chłopak i poszedł z dziewczyną w okolica wraku szukać dalej szczęścia nie wiedząc przy tym że dali się zrobić w ch... konia jak dzieciaczki, którymi byli. Mapa nie prezentowała się może okazale, ot stary papier w rękach Saiki nie namókł od morskiej wody i nie wyblakł zupełnie. Znajdowali się na wybrzeżu przy statku, a stąd rozchodziła się tylko jedna droga kierująca jednak w dwie różne strony. Jedna prowadziła na wschód, gdzie udali się młodziaki, druga zaś zbaczała bardziej na zachód i prowadziła wzdłuż wybrzeża aż do - jak sądzili - zatopionych statków. Pytaniem było jednak czy warto poruszać się według mapki i punktów "kontrolnych", bo jej zawiłość wydawała się po prostu zbędna. Mogli ruszyć po prostej, a nie poruszać się zawijasami jak pijany wujek Zenek na weselu. Wybór należał do nich - mogli albo trzymać się wytyczonej ścieżki, albo przepłynąć wpław zatoczki i dalej udać się prosto w stronę skarbu. Kto powiedział że nie może być łatwo?

//mówiąc o zatoczce mam namyśli, że możecie po prostu przepłynąć ten kawałek i pójść do skarbu bez żadnego problemu. Choose your destiny

[Saika]

Mapa miała to do siebie, że miała wyrysowaną trasę. Oni teoretycznie mogli poruszać się wprost. Nie była pewna tego posunięcia - miała co do tego złe przeczucia. Trzy zatopione statki znajdowały się właściwie po prostej od nich. Droga co prawda była pofalowana, jednak nie musieli podążać krok w krok za czerwoną ścieżką.
Myślę, że najlepiej będzie jak pójdziemy najpierw do tych statków. Zobaczymy co tam jest, chociaż by dla świętego spokoju. powiedziała do rekina, kiedy już dwójka odeszła. Chciała znać jego zdanie, bo myć może Seiki wolał od razu polecieć do iksa ze skarbem. Dała mu chwilę na wypowiedzenie się. Stamtąd i tak mamy już blisko do celu, więc sprawdzimy czy czegoś nie ma dodatkowego na dnie. Zawsze to parę groszy w przód. nad statkami były wyrysowane góry, których cóż... na Kiri nie było wiele. Było to teren raczej wyspiarski z terenami nizinnymi. Nie znała żadnych większych szczytów w okolicy, więc będą mogli nawet się tam dostać w linii prostej.

[Hoshigaki Seiki]

Nie podejrzewałem, że wyciągnięcie od tych dzieciaków mapy będzie aż tak łatwe, ale udało się. Najwyraźniej rekini wdzięk zrobił swoje.
Spojrzałem na Saikę, która trzymała w rękach mapę i próbowała zdecydować gdzie najpierw się udać.
Zdam się na ciebie. Czasu mamy aż nadto więc możemy sprawdzić też te dziwne wraki. Ktoś umieścił ścieżkę obok nich pewnie nie bez przyczyny. - odpowiedziałem dziewczynie
[Parę groszy w przód to parę kęsów pysznego jedzenia w przód! Musimy dzisiaj znaleźć mnóstwo kasy i najeść się jak nigdy wcześniej. Już dawno nie jadłem niczego dobrego. - dodałem ruszają w kierunku rozbitych wraków, które znajdowały się na mapie.
A ty? Co kupisz sobie za znaleźne?

[Yujiro]

Skarb leży tuż przed nosem
Ranga D
Post 13/22 //To je no Kiri, to je Kantai mademoiselle Saika

Shinobi jednak nie zdecydowali się na najkrótszą, możliwe najprostszą drogę do celu co mogło mieć pozytywne lub negatywne aspekty. Udali się więc dróżką prowadzącą wprost ku wrakom jak mniemali która wyglądała na dosyć mało uczęszczaną. Może to przez to, że przypominała typowo gruntową, zalesioną dlatego też mało kto chciał zapuszczać się przez chaszcze. Drzew zrobiło się więcej, zmniejszając widoczność do paru metrów wgłąb leśnej gęstwiny. Nie było w tym jednak nic złego, gdyż mogli sobie porozmawiać o tym na co wydadzą pieniądze ze skarbu. A może jednak było tam coś innego niż mamona, złoto i klapki Kubota?
Po około godzinie mogli zauważyć przed sobą polankę, która idealnie pasowała do miejsca znajdującego się na mapie, tyle że nie było tutaj ani zbiornika wodnego, ani żadnego wraku statku. Była jednak dziwna konstrukcja - na samym środku polany sterczała bowiem drewniana konstrukcja, trzy niby kadłuby statków, jednak w dużym pomniejszeniu stanowiły coś na kształt czyjegoś domu o promieniu trzech metrów. Trzy dzioby wystawały na zewnątrz, a na każdym z nich znajdowała się figura innego stworzenia: Wieloryba, Wilka i Lisa. Nie było jednak żadnych drzwi, żadnego wejścia, ot tylko paszcze zwierząt, w których gębach coś było widać. Problem w tym, że każda z nich była dosyć wysoko - bo około czterech metrów nad ziemią.

[Saika]

Sorrki, to z pośpiechu xd
___________________

Przedarli się przez gąszcz drzew, który z każdym metrem zawężał im pole widzenia. Nie przejmowali się takim drobnym aspektem, bo przecież celowali bardzo wysoko. Nie mogło ich zniechęcić takie coś.
Ja wiem... Może jakiś nowy sprzęt? Albo jakieś fajne ochraniacze. Tak jak chodzę teraz nie jest zbyt praktyczne na misje. Za bardzo lubię te ubrania, żeby dać im się od tak zniszczyć. A tak z ciekawości - wracamy do tej chorobliwie słodkiej parki ze znaleźnym? mówiła do niego w trakcie drogi. W końcu trafili na miejsce. Zamiast wody co prawda była polanka i statki jakby wyrastały z ziemi. Na każdym statku były figurki czy podobizny zwierząt, a całość wyglądała bardziej na schronienie kogoś jak na statki piratów. Gdy obeszli to dookoła, zauważyli, że nią ma wejścia na ich poziomie. Pozostawało im jedynie jakieś wejście z góry, albo rozwalenie ściany, co mogło być trudniejsze od powiedzenia.
Sprawdźmy co tam jest. Puść Mizuranppę, a ja złączę się ze strumieniem i przeszukam jakoś ten środek. Chociaż wolałabym wejść razem. założyła ręce na piersi, oczekując odpowiedzi chłopaka. Patrzyła na niego i na jego reakcję na jej plan.

[Hoshigaki Seiki]

No tak, typowa dziewczyna. Zamiast martwić się o to czy wyjdzie cało z misji, przejmuje się ciuchami i tym, żeby ładnie wyglądać. Myślałem, że jesteś nieco poważniejsza moja droga. - zażartowałem z dziewczyny, licząc na podobne przekomarzania jak kiedyś.
Co do parki to proponowałbym zobaczyć co to w ogóle będzie za skarb. - dodałem próbując wykonać jakieś skomplikowane kalkulacje w myślach.

Kiedy dotarliśmy na miejsce, naszym oczom ukazał się nietypowy budynek, o ile można był to tak nazwać.
O proszę, ale wymyśliłaś. Niech będzie tylko nie rozbryźnij się na ścianie. - znowu podjudzałem Saikę, przygotowując się jednocześnie do wykonania wspomnianej przez nią techniki. Oczywiście wycelowałem w jedną z otwartych paszcz, zaś sam po całej akcji postanowiłem po prostu wdrapać się na górę używając chakry skupionej w nogach.
Tylko cicho i ostrożnie, mogą być pułapki.

Nazwa

Suiton: Mizurappa

Pieczęci

Smok → Tygrys → Zając

Zasięg Max.

20 metrów

Koszt

E: 25% | D: 20% | C: 10% | B: 7% | A: 5% | S: 3% | S+: 3%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Niezbyt skomplikowane jutsu, będące wodną wersją techniki Katon: Goukakyuu no Jutsu. Użytkownik wytwarza wewnątrz swojego ciała dużą ilość wody, a następnie wystrzeliwuje ją pod ogromnym ciśnieniem w kierunku przeciwnika. Technika sama w sobie jest dosyć łopatologiczna, za to skuteczna - może zadać dość dobre obrażenia, jeżeli przeciwnik nie jest daleko. Kolejnym plusem jest to, że wytwarzamy w ten sposób wodę, której możemy użyć do innych technik!

Nazwa

Kinobori no Waza

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Kolejna z podstawowych jutsu, które potrafią wykorzystać nawet największe świeżaki spomiędzy ninja. Technika ta pozwala na odpowiednią kontrolę i kumulację chakry w z góry określonym miejscu - tu są to stopy. Dzięki temu shinobi jest w stanie poruszać się po powierzchniach pionowych, a nawet poziomych (tylko w sprzeczności z grawitacją), czyli prościej - po ścianach i sufitach, drzewach, gałęziach, i po czym tylko nam przyjdzie ochota - nie wliczając wody.
Uwaga: Odpowiednio skumulowana chakra w stopach nie wyklucza korzystania z innych technik w trakcie jej używania.

Chakra: 150% - 10% = 140%

[Yujiro]

Skarb leży tuż przed nosem
Ranga D
Post 16/22 Będąc tuż przy konstrukcji dwójka shinobich zaczęła działać w celu znalezienia może wejścia, a może po prostu czegoś w środku? Był to po prostu punkt na mapie, drogowskaz, lecz sprawdzenie go nie mogło być na tyle zajmujące, prawda?
Dziewczyna postanowiła się... wlać(?) do środka wraz z techniką ryboluda i tak też zaraz dostała się do środka przez paszczę Wieloryba. Jak się okazało, prowadziła ona wewnątrz konstrukcji, woda chlapnęła na drewnianą podłogę, dziewczyna była w środku. Nie było tu wiele miejsca, ot metr wysokości szerokie na dwa i tak samo długie, dosyć ciasno. Będąc w swej normalnej formie na kuckach mogła się troszkę poruszyć, lecz nie był to szczyt wygody. Na suficie widoczna była klapka, lecz w okolicy ni przycisku, ni dźwigni, jak to?! Przecież powinna gdzieś tutaj być, skoro jest "ukryte" miejsce, skrytka czy cokolwiek to jest. Na co warto było zwrócić uwagę - to prócz otworu którym dostała się tu dziewczyna nie było tutaj żadnej innej drogi wyjścia.
Chłopak zaś wdrapał się na górę i obecnie nie sprawdzał dwóch pozostałych paszcz. Znalazł się na górze konstrukcji i cóż - stał. Bardzo Seiki, you do it good. Może więc inne paszcze kryją w sobie coś ciekawego? Pozostał jeszcze Wilk i Lis - który z tych dwóch okaże się zbawienny?

[Hoshigaki Seiki]

Po wejściu na szczyt dziwnej budowli, spojrzałem na dziwne, zwierzęce głowy nie mogąc zdecydować, do której powinienem wskoczyć.
Saika! Co tam widzisz? - spytałem przystawiając głowę do paszczy wieloryba.

Po otrzymaniu odpowiedzi od Saiki, postanowiłem wybrać inną drogę, która mogła okazać się zupełnie inna. Po chwili namysłu wskoczyłem w paszczę lisa, licząc na to, że nie popełniłem błędu i nie przypłacę go życiem.
Saika! Szukaj czegoś do otwarcia tej klapki. Może u mnie coś jest, a jeśli nie to będziemy chyba musieli rozwalić te ściany i szukać na własne sposoby. Co ty na to? - krzyknąłem do dziewczyny, licząc na to że głos przedostanie się między deskami i dziewczyna usłyszy to co miałem jej do przekazania.

[Saika]

Wlała się do środka i od razu zmaterializowała się. Nie spodziewała się tego, jak mało miejsca będzie wewnątrz. Poruszać musiała się tam na klęczkach lub na czworaka. Szła więc na 4 kończynach, gdyż tak było jej najwygodniej. W jej przejściu nie było nic godnego uwagi poza jakąś klapą.
Jest tu jakaś klapa, ale nie ma nic czym mogłabym ją otworzyć! odpowiedziała mu, a ten nie tracił czasu tylko poszedł do kolejnej japy. Właściwie u niej wyglądało to jak pokój, więc więcej nie miała nic do szukania.
To ja pójdę do trzeciej mordy! A nuż coś tam znajdę. W razie czego krzyczymy! odkrzyknęła mu a następnie wypełzła z paszczy wieloryba i udała się do trzeciej, ostałej mordki korzystając z techniki, którą stosował i jej kompan. Wcześniejsze użycie wodnego strumienia miało być jedynie przekonaniem się czy jest w stanie coś takiego zrobić, dlatego bardzo cieszyła się, że mogła na własnej skórze przekonać się, że mogą łączyć techniki.

Nazwa

Kinobori no Waza

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Kolejna z podstawowych jutsu, które potrafią wykorzystać nawet największe świeżaki spomiędzy ninja. Technika ta pozwala na odpowiednią kontrolę i kumulację chakry w z góry określonym miejscu - tu są to stopy. Dzięki temu shinobi jest w stanie poruszać się po powierzchniach pionowych, a nawet poziomych (tylko w sprzeczności z grawitacją), czyli prościej - po ścianach i sufitach, drzewach, gałęziach, i po czym tylko nam przyjdzie ochota - nie wliczając wody.
Uwaga: Odpowiednio skumulowana chakra w stopach nie wyklucza korzystania z innych technik w trakcie jej używania.

[Yujiro]

And the winner is...!

postanowiłem wybrać inną drogę, która mogła okazać się zupełnie inna

No i post krótki, ciągiem to pewnie znajdzie się te 5 linijek, więc następnym razem rozleglej!

Skarb leży tuż przed nosem
Ranga D
Post 19/22 //trochę przerwę Ci akcję Saika, bo następny post byłby o tym jak wracasz, a nie chce sztucznie wydłużać

Rybolud po konsultacji z dziewczyną wszedł do lisiej paszczy i znalazł tam... dźwigienkę. Otwór nie był jednak tak duży, mógł tam włożyć rękę, co zapewne uczynił i zobaczył mechanizm. Wniosek mógł być prosty do czego ona służy. Z drugiej zaś strony dziewczyna już miała wychodzić ze swojej norki, lecz po znalezieniu włącznika przez rybkę, klapka znajdująca się w malutkim pomieszczeniu uniosła się delikatnie do góry, osunęła się na bok i wyrzuciła z siebie kluczyk. Był dosyć stary, lekko złuszczony, lecz wyżłobienia które otwierają zamek nadal były całe po obu stronach klucza. Możliwe że był on do skarbu, możliwe że do czegoś innego - przycisk do papieru, albo magiczny talizman. Mogli więc sprawdzić jeszcze dodatkową paszczę, lecz po co ona by była? Czy ukrywała coś jeszcze? Tego mogli się dowiedzieć po prostu ją sprawdzając, a następnie ruszając dalej w drogę wskazaną przez mapkę.
Prowadziła ona przez znajdujący się na północ tunel wręcz wyryty w gęstwinie leśnej, który okrążał okoliczne wzgórza, które uformowały się lata temu. Z mapki mogli odczytać, że mijają zapewne port, który symbolizuje kotwica, a następnie poruszając się główną drogą dojdą do pewnego punktu, który był oznaczony znakiem na papierze. Skąd ten domysł? Bowiem zapewne nie raz, a wręcz przez całkiem spory czas życia bywali w Kantai i mniej więcej orientowali się jak wygląda teren. Komu w drogę, temu czas!

[Saika]

Mając ze sobą klucz, który magicznie wypadł z klapki na suficie, spotkali się oboje na zewnątrz. Klucz od razu skojarzył jej się ze skarbem, więc całkiem dobrze zrobili idąc najpierw tutaj. Zmysł nawigatorski i intuicja kobieca Saiki były teraz w najlepszej możliwej kondycji. Czuła się z tym cudownie. Jak w urodziny, kiedy to cała uwaga jest skupiona na niej. Dawała o tym znać jak bardzo jest z siebie dumna wypiętą piersią i pewnym krokiem. Zeszli na ziemię.
Nie wiem jak ty, ale mając ten klucz chcę sprawdzić czy pasuje on do skrzyni ze skarbem. Idziemy? uśmiechnęła się, a następnie czym prędzej pobiegła w stronę iksa.
Jak myślisz, co tam będzie? Oby coś drogiego... Ale wtedy obłowimy! była coraz bardziej podekscytowana i choć już gadali o tym, co może być w skrzyni to dla niej, w takim stanie, była to pierwsza rozmowa. Teraz wszystko zaczęło się urzeczywistniać. Z początku raczej nie wierzyła w odnalezienie skarbu, ale teraz? Mieli klucz i szli prosto do celu. Ach, zapomniałabym, za te całe naśmiewanie, to policzę się z tobą po tym wszystkim. Oj uważaj lepiej, bo nie daruję ci, wredna rybo.