Góry

[Natsume Yuki]

Nareszcie! Natsume odzyskał wzrok. Chociaż tyle dobrego w tym całym gównie, do którego trafił. A mógł obecnie spać, albo rozmawiać ze swoimi znajomymi, nielicznymi, ale jakich przynajmniej miał. Chciał tylko chwilę potrenować, po czym ruszyć na miasto. Ale los najwidoczniej lubi płatać figle. Teraz siedział w jakichś podziemiach, patrząc na jakiegoś szaleńca który przed chwilą zamordował dwóch ludzi i wysmarował lód ich wnętrznościami, i musiał zająć się zgarnianiem informacjami na temat jakiegoś innego wariata. Ale przynajmniej teraz już go nie raziło, taki plus. Ech. Kropla w morzu.
Cięcia wiatrem, wykonane za pomocą wachlarza, zadziałały jak należy - fale powietrza uderzyły, lecz ku zaskoczeniu młodzieńca przeciwnik po prostu zniknął między licznymi płatkami kwiatów, które nagle się pojawiły wokół. Sarknął. Kurwa mać. Użytkownik genjutsu. Nienawidził tych popaprańców. Nie potrafili walczyć jak prawdziwi shinobi, więc kryli się w cieniu i manipulowali zmysłami, by unieszkodliwić oponenta nie musząc brudzić sobie rąk. Zero honoru. Zero satysfakcji. Posłanie kogoś takiego w objęcia boga śmierci było tylko przysługą dla świata.
-A ty mówisz o zrozumieniu, podczas gdy sam narzucasz innym swoją wolę. Na takich jak ty użycie miecza to marnowanie ostrza - powiedział beznamiętnie, przegryzając wargę. Zabolało, ale nie było to nic przesadnego. - Poza tym, iluzje? Taki z ciebie wojownik jak z koziej dupy trąba.
Przegryzienie wargi było celowe. Wiedział, że zadanie sobie bólu może pomóc w wyjściu z genjutsu, i chciał się upewnić czy taka dawka nie wystarczy. Jeśli tak, to po prostu wypatruje oponenta i stara się do niego doskoczyć na wystarczający dystans, by przeszyć go lodowymi kolcami. A jeśli nie, zwalcza ogień ogniem - tworzy własną chmurę lodowych płatków, mającą mu służyć za osłonę i tarczę przed pociskami. I przy okazji jeśli trochę potną wroga, to nic nie szkodzi. Wtedy składa pieczęć Barana i aktywuje podstawową umiejętność, Kai. To powinno pomóc - wtedy rozsyła płatki na wszystkie strony, by utrudnić wrogowi widoczność i unikanie, a samemu robi to, co uprzednio zaplanował. Zbliżenie się do wroga i przyszpilenie go kolcami. Niech ginie, iluzjonista pieprzony.
Cały czas zachowuje czujność, by być gotowym na uniki, odskoki lub zablokowanie przeciwnika za pomocą płatków. Przezorny zawsze ubezpieczony - nie zamierzał tutaj umierać.

  Ukryty tekst

[Hikari]

~ Ansatsu no ki ~
Misja rangi B 45/45
Natsume W całej sytuacji Natsume miał trochę szczęścia, ponieważ jego przeciwnik lekko zwlekał z atakiem chcąc kupić czas. Dzięki właśnie temu dał członkowi Rodu Yuki czas potrzebny na wykonanie stanowczych kroków, aby zapewnić sobie bezpieczeństwo, a zarazem kupić czas. Jeżeli uzyska jakiekolwiek nawet delikatne trafienie to tym lepiej, ale to się nie nastało. Nagryzienie wargi zupełnie nic nie zmieniło w tym przypadku, a dodatkowo twoje słowa zostały zostawione bez jakiejkolwiek odpowiedzi. Musiało nie być do śmiechu przeciwnikowi, albo coś kombinował. Stawiałbym na to drugie, ale jestem tylko narratorem i w takich kwestiach nie mam władzy do udzielenia konkretnych odpowiedzi. Gracz musi sam sobie znaleźć w tej kwestii odpowiedź. Musiałeś przejść do dalszej części planu, a mianowicie defensywy i kai, aby wydostać się z iluzji. Po użyciu pierwszej techniki Twoje płatki dookoła fruwały i przenikały przez te wcześniej stworzone bez najmniejszego oporu. Z dziecięcą łatwością chciałoby się rzec, ale czego innego spodziewać się po iluzji. Teraz mogłeś być pewien, że nie pomyliłeś się w tej kwestii i użycie kai było słusznym wyborem, ale po tym jak rozejrzałeś się po wrogu nie było ani śladu. Co zrobisz teraz? Wrócisz? Spróbujesz go poszukać? Nie wiadomo co zrobił jak znikł, a co jak uciekał? Ukrył się gdzieś? W sumie skoro go nie ma można uznać także misję za skończoną i poddać się, wszystko zależy od tego co uczyni Natsume.

[Natsume Yuki]

Było tak, jak się domyślał. Kultysta był użytkownikiem genjutsu, i najwidoczniej miał on nadzieję na oszukanie Natsumego, lecz na nic więcej. Mógł się przestraszyć Yukiego i chcieć zejść mu z drogi, tak by spróbować znaleźć sposób na zabicie go z ukrycia. Ech, cholerni tchórze. Ostatnimi czasy miał już z nimi zbyt wiele do czynienia. Zawsze albo zastawiali pułapki, albo oklejali wszystko wokół notkami wybuchowymi, żeby tylko Natsume nie mógł się ruszyć, albo stali z daleka i próbowali go zestrzelić gdy nie patrzył, albo starali się mu namieszać w głowie za pomocą tych wkurzających iluzji. Przez ostatnie półtorej roku ani razu nie miał do czynienia z normalnym, godnym zainteresowania przeciwnikiem, który nie bałby się stanąć do walki twarzą w twarz. Nie. Wszędzie pieprzeni tchórze. Aż szkoda słów.
Wiedział jednak, że musi w jakiś sposób ograniczyć straty. Póki co opuściłby jaskinię z pustymi rękami, a to nie o to chodziło w tej misji. Miał zdobyć informacje na temat Bestii, a póki co dowiedział się tylko tyle, że istnieje i "nawraca na swoją drogę", mordując tych którzy się sprzeciwią. Drogą dedukcji można by pomyśleć, że chodzi o pranie mózgów, czyli kolejny użytkownik genjutsu czy ki pieron... Do jasnej niespodziewanej, więcej ich matka nie miała?
Będzie jednak potrzebował czegoś więcej niż tylko to. Musi przeszukać tę jaskinię, i przy okazji nie wystawić się na atak, przygotować sobie drogę ucieczki i spróbować schwytać kapłana. Na razie przychodził mu do głowy tylko jeden sposób na odnalezienie kogoś, kto tak szybko spierdala. Wiedział, że to dość mocno zaboli jego pokłady chakry, ale musiał zaryzykować... rozciął sobie palec, przygotowując krew, po czym złożył szybko pięć pieczęci i przyłożył dłoń do ziemi. Pufnęło, a przed nim pojawił się humanoidalny tygrys odziany w zwiewny, zwiadowczy strój, dzierżący długi łuk. Hyoren, ekspert-tropiciel pośród tygrysów.
-Natsume-dono. W czym mogę pomóc? - powiedział spokojnie, przykładając pięść do piersi i skłaniając lekko głowę. Hyoren znany był ze spokojnego, stonowanego charakteru i szacunku wobec sakryfikantów. A że obecnie tym był tylko Natsu, to nawet nie musiał zgadywać zza pancerza.
-Witaj, Hyoren - powiedział spokojnym tonem, rozglądając się na wypadek zasadzki lub ataku. - Przed chwilą był tu mężczyzna, który ma potrzebne dla mnie informacje, a może przy tym być niebezpieczny. Użył na mnie genjutsu i skorzystał z tego, by uciec. Wiem, że masz bardzo wyostrzone zmysły. Znajdź go, proszę. Okalecz, i przyprowadź do mnie. Tak, by nie mógł chodzić i składać pieczęci. Potrzebuję tylko jego zdolności mówienia.
Tygrys skłonił głowę i zaczął od przyłożenia ucha do podłoża, by sprawdzić czy nikt w pobliżu nie chodzi. Cały czas wąchał, słuchał, obserwował. Szukał najmniejszych oznak ruchu, i był gotowy sięgnąć po łuk i zaatakować lub rzucić się w pogoń... o ile nie będzie to genjutsu, bo na to też był przygotowany. W końcu Natsume go ostrzegł, że to genuser jest celem.
Natsume w tym czasie zajął się przeszukiwaniem jaskini. Szukał wszelkich możliwych strzępków informacji, notatek, zapisków, przedmiotów, czegokolwiek co mogło mieć znaczenie. Wiedział jednak przy tym, że przeciwnik może spróbować go zaatakować z zaskoczenia, dlatego starał się nie polegać tylko na Hyorenie i samemu również obserwował otoczenie. Dodatkowo, by upewnić się że nikt mu nie zwali jaskini na łeb, ustawił trzy lustra za pomocą swojej klanowej techniki - jedno obok wyjścia, jedno w połowie groty, i jedno obok lodowego ołtarza. Zrobił to po to, by móc w trybie natychmiastowym dostać się do środka i korzystając z olbrzymiego wzmocnienia szybkości, po prostu móc wyskoczyć z groty. Oprócz tego wciąż stara się być gotowym na wykonanie uniku bądź odskoku, w razie gdyby atak nie wymagał od niego użycia luster.

  Ukryty tekst

[Hikari]

~ Ansatsu no ki ~
Misja rangi B 47/45
Natsume Byłeś niezadowolony z tego, że przeciwnik nie chciał bezpośredniej walki, ba. Nawet zniknął tutaj, po oszukiwaniu twego wzroku i umysłu. Czyżby uciekł? Ukrywał się tutaj? Tego, aby był tutaj raczej nie widziałeś, nie miał gdzie się skryć, ani nic nie przychodziło Tobie do głowy, więc przyjmowałeś opcję iż musiał uciec. Możliwe, że i tak się stało, ale jest tylko jedna pewna rzecz w tym momencie, jako shinobi nie pokazał on pełni swoich umiejętności i miał zdecydowanie coś jeszcze w zanadrzu. Tak samo Natsume, który pokazał tylko niewielką część swoich umiejętności w tej walce, jednak nie mając innego pomysłu miał zamiar skorzystać z kolejnej swojej sztuczki. Na mocy paktu podpisanego krwią przyzwanie swojego tygrysiego towarzysza broni. Tym razem było to stojące na dwóch nogach zwierzę, które do tego zadania nadawało się idealnie. Nie musiał nawet przykładać ucha do ziemi. Wystarczył jeden węch i wiedział o co chodzi, ale widocznie miał do przekazania więcej niż Natsume się spodziewał, dlatego swoją odpowiedź podał szeptem, aby tylko on słyszał. Czuł zapach mężczyzny pasującego do opisu w kałuży z stopionego trochę lodu. Schował się tam prostą techniką Suiton i był na Twoje dosłownie pstryknięcie palców, aby został zamrożony. To co miał do przekazania drugie było znacznie ciekawsze. To zapach krwi z korytarza dochodzący już tutaj słyszenie delikatnie echa krzyków. Ktoś musiał tam walczyć, a jednocześnie już zginąć. Co tam się działo? Co zrobi nasz bohater? Tego dowiemy się w następnym poście.

[Natsume Yuki]

Hyoren w rzeczy samej był doskonale wyszkolony. Drań był w stanie bez najmniejszego problemu wyniuchać kultystę, ukrywającego się wewnątrz kałuży. Natsu pozostało tylko westchnąć ciężko. Mizutetsu no Jutsu. Na dodatek w kałuży, które przecież na Hyuo praktycznie nie występują ze względu na klimat. Było to tak oczywiste, że Yukiemu pozostało tylko czuć się głupio. Ale fakt faktem, wychodzi na to że przeciwnik jest w jego ręku. Uśmiechnął się lekko, lecz oczywiście nie było to widoczne dzięki jego masce Sakki.
Dostał jednak przy tym kolejną, mniej pocieszającą informację. W miejscu, z którego zaczynał swoją wędrówkę, jego zwiadowca wyczuł zapach krwi, wzmacniany akompaniamentem krzyków cierpienia. Wychodziło na to, że ktoś tam walczył... a jedyna osoba, która mogła tam zawiązać jakikolwiek pojedynek, to była Fuyuko. Zważając na to, że obecnie byli na terytoriach wroga, byli cały czas narażeni na walkę. Ale jeżeli którekolwiek z nich straci życie, ta misja będzie po prostu nieopłacalna. On nie będzie mieć nikogo jako zabezpieczenie tyłów, będzie mu trudniej uciec i zdobyć potrzebne informacje, no i jego szanse na dołączenie do Sakki będą praktycznie zerowe.
"Nie chcę, żeby Fuyuko zginęła", dodatkowo podpowiedziała mu jego dusza. Ale w obecnej chwili, gdy był Shiranui, ten powód schodził na drugi plan. Gdyby był Natsumem, natychmiast by zawrócił. Potrzebował informacji. Ale dziewczyna też może być później przydatna...
-Ruszaj. Zobacz co się stało, i dostarcz wsparcie. Dołączę, gdy tylko dokończę tutaj.
Po tym poleceniu Hyoren powinien od razu ruszyć pędem w kierunku, z którego dochodziły dźwięki walki. Natsume zaś kontynuował przeszukiwanie groty, jednak zanim to zrobił... podszedł do kałuży i natychmiast ją zamroził. W takiej formie kultysta nigdzie się nie ruszy, a Natsu będzie mieć wolną rękę. Na wszelki wypadek ponownie użył Kai, by upewnić się że te dźwięki i zapachy to nie są ponownie genjutsu, a jeśli nie były - zostawił zamrożonego kultystę i również zaszarżował w kierunku wyjścia, pragnąc dostarczyć pomoc. Cały czas zachowywał ostrożność i gotowość na uniki, odskoki i kontry - teraz nie mógł sobie pozwolić na rozproszenie.

  Ukryty tekst

[Hikari]

~ Ansatsu no ki ~
Misja rangi B 49/45
Natsume Po dostaniu odpowiednich informacji wysłałeś swojego przyzwanego, aby poszedł i sprawdził co tam się dzieje. Nie było w tym nic, a nic niezwykłego, to tylko proste polecenie, a jednak. Zabrakło jednej bardzo ważnej informacji, nad którą tygrys się nie zastanawiał w trakcie i pobiegł do wyjścia z jaskini. Kogo ma wspierać. Co zrobi w takiej sytuacji? Cóż to nie wiadome. Jaskinia się zatrzęsła, a w tym samym czasie Natsume zamroził kałużę, czyli w sumie zabił swojego przeciwnika bez najmniejszych skrupułów, ale w sumie kto by się przejmował takim ścierwem jak on. Przeszukując pomieszczenie nie znalazłeś nic. Zero notatek, zero jakichś śladów czyli z informacjami zostałeś bez czegokolwiek. Jedynie oderwane paznokcie, kciuka, trochę włosów i trochę łańcucha i innych śladów na to, że byli... Torturowani przed śmiercią i to dość bardzo fizycznie. Są też stare ślady krwi sprzed tygodnia, a może nawet dwóch. Czyżby aż tyle ich tutaj trzymał i codziennie prześladował? To co musieli przejść było nie do wyobrażenia sobie. Jednym słowem bestialstwo. Ale w sumie pasuje to do nazwy. Bestia. Tak więc nie pozostało Tobie nic innego niż udać się do wyjścia, w kierunku krzyków, ale po drodze spotkałeś Hyorena, który stał w cieniu przy wyjściu. Podchodząc bliżej widziałeś dlaczego. Walka była zakończona, a na środku pola między lasem, a grotą stała Fuyuko. Obok jednego z przeciwników, który był cały podziurawiony lodem leżało Zanbatō. Sam człowiek... Był nie do rozpoznania, resztki płaszcza przesiąknięte czerwonością. Drugiego znalazłeś po wyjściu z jaskini jak się obejrzałeś za siebie. Chociaż to też lepiej powiedzieć resztki. Dwie ręce przybite kolcami oddzielone od reszty przez wielki kolec pochłaniający głowę, szyję i klatkę piersiową. Dookoła niego plamy krwi spowodowane zmiażdżeniem, był wbity w teren naturalny. Nogi też przybite, ale przechylone przez ciężar wyższych resztek w tym nagle urwanego brzucha. Coś z niego wypadało, jakieś wnętrzności. Zauważając Ciebie natychmiast odpowiedziała:
- Skoro tutaj jesteś to misja zakończona. Jaki rezultat?

[Natsume Yuki]

Czyli wychodziło na to, że nie było potrzeby aż tak się spieszyć. Zamrożenie przeciwnika w kałuży mogło się okazać śmiertelne, ale cóż... jak do tej pory nie miał do czynienia z przeciwnikami kryjącymi się w wodzie, więc nigdy nie zawracał sobie głowy myśleniem, jak to się może dla nich skończyć. Tak by być szczerym, wydawało mu się że zdoła on to jakoś przeżyć... ale cóż, jeśli umarł, to była to pomyłka typowo ludzka. Następnym razem będzie bardziej ostrożny. O ile będzie miał jeszcze możliwość "następnego razu".
Przynajmniej jakieś tam informacje udało mu się uzyskać. Miał nadzieję, że to wystarczy żeby usatysfakcjonować Fuyuko.
Gdy wyszedł na zewnątrz po przeszukaniu groty, oczom jego i Hyorena ujawnił się kolejny obraz nędzy i rozpaczy, tym razem wywołany przez bojowe akcje dziewczyny. Przyjrzał się temu, co zostało z oponenta, po czym westchnął lekko. W sumie, to było to w pokręcony sposób zabawne.
-Widzę, że nie tylko kultyści lubią przerabiać przeciwników na kotlety mielone - powiedział z rozbawieniem w głosie, po czym spojrzał na Hyorena. - Rzuć okiem, czy czegoś nie przeoczyłem w jaskini.
Gdy Hyoren zniknął, Natsume znów zwrócił się do dziewczyny.
-Mam tylko kilka informacji. W środku znalazłem jakiś lodowy wytwór, na którym pewien kultysta złożył w ofierze dwójkę ludzi. Sądząc z oględzin, najpierw ich torturował, później zabił i ich flaki wywiesił na "ołtarzu". I nie były to jego pierwsze ofiary. - Splótł ramiona na piersi i kontynuował. - Ale w krótkiej rozmowie, którą odbyliśmy, potwierdził że Bestia istnieje i jest gdzieś tutaj. Ma coś w rodzaju... bo ja wiem, kultu?... i mówi o nawracaniu ludzi na prawdziwą ścieżkę, jaką powinni kroczyć. Coś o tych, którzy "dołączyli i teraz są jego apostołami". Ci, którzy się sprzeciwiają, są mordowani. Nie udaje jednak przy tym boga, po prostu zmienia ich tok myślenia. A mnie ten kultysta zagroził "kreowaniem mojej świadomości", po czym użył na mnie genjutsu. Odnoszę wrażenie, że sam Bestia również może być wyjątkowo silnym genuserem.

[Hikari]

~ Ansatsu no ki ~
Misja rangi B 51/45
Natsume Słuchając co miałeś do powiedzenia za wiele nie można o niej powiedzieć. Przecież nie widziałeś czy pod hełmem się śmieje, może denerwuje, czy cokolwiek innego. W kontaktach międzyludzkich rzeczywiście dziadostwo było okropnym utrapieniem. To nie pomaga w osądzaniu jakie ta osoba ma do nas podejście. Można zrozumieć wszystko i nic. Od obojętności, przez gniew do szczęścia. Od tyle lekkie parsknięcie śmiechem na samym początku jak wspomniałeś o przerabianiu przeciwników na kotlety mielone. Tylko czy było ono pozytywne czy negatywne? Tego jeszcze nie wiedziałeś. Nie dałeś jej czasu na jakąkolwiek odpowiedź, aby się tego dowiedzieć, a wcinać się nie miała zamiaru. Hyoren poszedł przeszukiwać jaskinię i chwilę mu zejdzie i wtedy Natsume zaczął swój raport. Cóż jego informacji mi oceniać nie wypada, więc oddaję głos Fuyuko.
- Co do tego to lubię się upewnić, że to co złapałam jest martwe, jak zero z tego pożytku. Do spraw zawodowych podchodzę poważnie, przecież jestem z Sakki, nie lekceważ mnie w tej kwestii.
Chwilę rozejrzała się dookoła i powiedziała.
- Nie ważne, zbieramy się. Trzeba odnaleźć jaskinię i przebrać się, zadanie zostało zakończone. Tygrysa możesz od razu odesłać, nic więcej nie potrzeba. Nie lubię chodzić po wiosce w tym stroju, no chyba, że Ty tak wolisz. Zresztą chętnie odebrałabym swoje ubrania, które tam zostawiłam.
Tutaj w głosie dało się wyczuć w jej głosie nutkę radości. Kobieta, jej nigdy nie zrozumiesz. Odchodziła z średnią prędkością, że dogonienie jej nie będzie problemem, a Hyoren jeszcze nie wrócił.

[Natsume Yuki]

Akurat kiedy dziewczyna odchodziła, z wnętrza jaskini wychynął Hyoren, niosąc w dłoni swój długi łuk. Sądząc z jego miny, nie znalazł niczego godnego zainteresowania lub czegokolwiek, czego Natsu by już wcześniej nie znalazł. Wolnym krokiem zbliżył się do oczekującego go Natsumego (został przez chwilę, czekając aż ten przyjdzie), odzianego w pancerz oddziałów specjalnych. Jako że wciąż byli na terenach mogących należeć do wroga, na razie nie ściągali masek. A przynajmniej Natsume nie zamierzał tego zrobić tak długo, aż nie opuszczą tego miejsca. Ot, przezorność. Na wszelki wypadek. Summon, słysząc że może opuścić tereny Hyuo, spojrzał na sakryfikanta paktu. Gdy ten potwierdził kiwnięciem głowy i uprzejmym podziękowaniem, Hyoren tylko skłonił głowę w formie pożegnania i zniknął w chmurze dymu.
-Myślisz, że te informacje które tu zgarnęliśmy wystarczą, by usatysfakcjonować Garekiego? Sama przyznasz, że nie ma tego zbyt dużo - mruknął, doganiając dziewczynę. Liczył, że zrozumie że musiał pozwolić towarzyszowi odejść, a zostawienie go w jaskini byłoby dość nieuprzejme.
Im bardziej oddalali się od tajemniczej jaskini - świątyni, tym bardziej powracał do młodzieńca spokój. Korzystał z chwili, że może znów przestać się zachowywać jak Shiranui, a może po prostu wrócić do bycia sobą. Zamknął oczy, i gdy ponownie je otworzył, w jego źrenicach znów można było zobaczyć tę wesołą iskrę. Sięgnął po maskę i odczepił ją od hełmopodobnego uchwytu, który trzymał ją na miejscu.
-Cóż... w końcu z głowy. Jak mi poszło?

[Hikari]

~ Ansatsu no ki ~
Misja rangi B 53/45
Natsume Twoje słowa o zadowoleniu Garekiego były doprawdy śmieszne. Młodzieniec dalej nie wiedział o co w tej misji chodziło. Informacje tutaj zdobyte był tylko dla Natsume. Od początku gdy Fuyuko, mówiła przypuszczenia miała na myśli jak to pojmuje cały świat. On wie o wiele więcej niż można by było się spodziewać po takim przedstawicielu rodu Yuki, chociaż od początku jego działania były zadziwiające. Przeanalizujmy od początku co ostatnio on uczynił. Pojawił się znikąd w okolicach wojny Senju, Uchiha i Akimichi i walczył z sługą antykreatora, potem uratował pewnego Jinchuriki i członka klanu Uchiha, następnie walczył z piórem Kruków pozwalając im uciec, którego ostatecznie zabił, a potem spotkał się z Liderem Kruków. O czym rozmawiali? To pozostaje tylko między nimi dwoma. Tylko jest jeden problem... Jak to powiedzieć komukolwiek? A tym bardziej radzie takiego rodu? No właśnie, dlatego to wszystko dla świata należało do strefy przypuszczeń i tak o tym dziewczyna potem powiedziała. Najpierw zdjęła swój hełm, potem uśmiechnęła się sporawo do Ciebie. Jeszcze nie wiedziałeś.
- Widzisz... Ta misja była po to, abyś Ty sobie uświadomił, że jego przypuszczenia są prawdziwe. On wiedział z kim będziesz miał do czynienia i nie spodziewał się czegokolwiek wartościowego tutaj, tylko uświadomienia Ciebie jako przyszłego członka Sakki o prawdziwym zagrożeniu, które tamci kompletnie mają gdzieś. Jakie dowody przyniesiesz po tym? Zwłoki? Kto Ci uwierzy w Twoje słowa nie mając nic więcej? A on mimo to działa i robi co może aby uratować ród przed zagładą, dlatego go trochę podziwiam. Nie bez powodu jest uznawany za najsilniejszego Shinobi na świecie obecnie, a jest strasznie młody.
Opowiadając to jej uśmiech wydawał się nienaruszony, może lekko rozmarzony. Lekko ją otrząsnąłeś mówiąc o tym jak Tobie poszło, ale uśmiech dalej pozostał.
- Jak Ci poszło? Z tego, że tak wybiegłeś i korzystałeś z towarzysza kolejnego spodziewam się, że doskonale. Wykonałeś swoje zadanie prawda? Czy może oszczędziłeś tego psychola zamrażając go i dając mu czas na odmrożenie?
Na chwilę spoważniała czekając na Twoją reakcję. Gdy tylko była jakaś żywa roześmiała się.
- Spokojnie przecież żartuję. Ufam Tobie, bo od dzisiaj w Sakki będziemy partnerami, czyli w najbliższych misjach zapewne spędzimy trochę czasu więcej, kto wie na jak długo. No chyba, że nie chcesz to mogę załatwić Tobie inny przydział.
Dotarliście wreszcie bez problemów do góry, a zaraz potem do jaskini. Przy okazji tych biegów poczułęś jak Twoja szybkość wzrosła i mogłeś nawet przegonić Fuyuko. (Wydane PH w trakcie misji)Pewnie w biegu do celu byś ją przegonił tym bardziej, że ona sztuczek żadnych by nie użyła.
W górze dziewczyna podeszła od razu do Ciebie kładąc Tobie rękę na klatce piersiowej, zbliżając się do Ciebie i wyszeptała.
- Tylko nie podglądaj.
Następnie ominęła szybko Ciebie znikając za Twoimi plecami i natychmiast zrzucając płaszcz zakładając swoje ubrania. Były zimne i widać to było, oby się nie rozchorowała, bo co prawda Yuki są gotowi na niskie temperatury, ale nawet oni mają swoje granice. Była w samych majteczkach czerwonych figach, białej lekko przezroczystej koszulce i bez stanika. Obrócona plecami, ale podziwiać i tak było co. Jak się schylała po swoje rzeczy i lekko wypinała. Oczywiście o ile spojrzałeś, a jak nie... To wszystko Ciebie ominęło i to bez konsekwencji. A przynajmniej tak to na ten moment by Tobie wyglądało. Gdy skończyła się przebierać otworzyła zwój i zapieczętowała w nim swoje strój Sakki. Wróciła no... Do siebie o.
- To idziesz ze mną do osady, czy wolisz sam gdzieś indziej się wybrać?
Słysząc pozytywną odpowiedź szczerze się uśmiechnęła, złapała Ciebie za rękę i przez chwilę pociągnęła, aby nie marnować tutaj więcej czasu. Na nic więcej nie możesz liczyć, wybacz kolego, ale może kiedyś? Kto wie. Z pewnością musicie spędzić więcej czasu razem, ona nie należała do łatwych. Mimo wszystko to się ceni, ciężko znaleźć prawdopodobnie wierną kobietę na pierwszy rzut oka, tylko czy ona myśli w tym kontekście o Natsume? To kobieta, więc stawiam, że to jedna wielka niewiadoma. Wszystko w przyszłości jest możliwe.
Szybko podróż wam minęła i dotarliście do osady, gdzie nagle dała Tobie buziaka w policzek.
- Do zobaczenia następnym razem. Może kiedyś się spotkamy też tak poza misja, miło było Ciebie poznać.
Po tych słowach lekko pochyliła się w Twoim kierunku i zaczęła podążać w swoim kierunku, czyli przeciwnym do Twojego. Tylko zaraz? Jaki był Twój kierunek? Eh nie ważne, bo wchodziła do siedziby władzy, a Ciebie raczej tam nic nie sprowadzało. Prawda?

Misja zakończona, wstaw do oceny.
To tutaj dotarłeś i się z Fuyuko rozstałeś --> http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=80&t=77
Pod wejściem.

[Yoshimitsu]

~Kobiece myśli
~9/30 Misja C

---

Kagura pożegnała się ze swoim zleceniodawcą, wcześniej jeszcze dopowiadając kiedy to się z nim rozliczy, ten wstał wyciągnął do niej dłoń, którą uścisnął. Choć pewnie chciałby ją pocałować jak to dżentelmeni mieli w zwyczaju, to jakoś się nie odważył. Uśmiechnął się do Ciebie na pożegnanie również i odprawił wzrokiem, jak i słowem powodzenia. Tym samum Kagura poprawiając się delikatnie, łuk czy zakładając kaptur na czubek głowy, wyszła najpierw z karczmy zamykając za sobą drzwi, by chłodny powiew tutejszego mrozu nie wpadł też i do środka. A jakby to by było powiedzieć, wiało jak cholera... Część śniegu, która nie była przymarznięta do samego spodu unosiła się żwawo do góry, kręcąc koła w powietrzu, zdawać by się mogło, że pada właśnie teraz śnieg czy nawet silna śnieżyca, ale nic bardziej mylnego, niebo czyste jak tutejsze tereny. Zapiąć dobrze ciepłe ubranie, od stóp po głowę z polarem kroczyć przed siebie, zostawiając za sobą ślady, które to w niedalekiej przyszłości zostaną zasypane.
Idąc przez miasto nic ciekawego w zasadzie się nie stało, ot kilka przechodnich, którzy ze wzrokiem wbitym w ziemię by powiew nie pochlastał im powiek kroczyli do swego celu. Ty natomiast parłaś do miejsca, gdzie przecież o wiele bardziej może być chłodniej, więcej śniegu i w ogóle... Brr... Może pora pomyśleć o jakimś planie na nadciągającą walkę.

[Kagura]

Po wyjściu z gospody, Kagura od razu skierowała się w stronę szczytów, które wyraźnie było widać na horyzoncie, górujące nad osadą. Czekała ją ciężka przeprawa, ale skoro jacyś bandyci mogą siedzieć w tym śniegu i czatować na swoje ofiary, to ona tym bardziej, w końcu była łowczynią. Na początek ruszyła normalnie drogą, opuszczając miasto Yukich i kierując się cały czas w stronę ośnieżonych szczytów. W pewnym momencie zamierzała jednak zejść ze szlaku i zatoczyć łuk. Nie miała zamiaru kierować się prosto na główny przesmyk, żeby wpaść prosto w zasadzkę, a zamierzała podejść ich od flanki i wtedy zaatakować. Będzie to trudne, ponieważ śnieg i zimnica będą sporym utrudnieniem w marszu, ale jeśli będzie trzeba, to na najbliższy stok górski będzie się wspinać za pomocą chakry i podstawowego ninjutsu. Jeśli jej się to uda, z góry będzie miała lepszy widok na przesmyk i czyste pole strzeleckie. Tak więc na początek skupi się na tym, żeby zejść ze ścieżki i brnąc w śniegu, dotrzeć do najbliższej góry, która sąsiaduje z przesmykiem. Wtedy zacznie się na nią wspinać, pomagając sobie chakrą, tak może na piętnaście, dwadzieścia metrów w górę. Ulokuje się wygodnie na stoku i wtedy odpali swoje oczy, aby móc przeczesać teren przed sobą, wypatrując na przesmyku zbirów. Jej wzrok miał zasięg kilometra w linii prostej, więc nie będzie trudno znaleźć drani, nawet jak są ukryci w śniegu. Oby tylko dzisiaj nie postanowili zrobić sobie wolnego. Będzie ich szukać aż do skutku, a gdy już ich znajdzie, zacznie się zabawa.

ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA: 50
  WYTRZYMAŁOŚĆ: 30
  SZYBKOŚĆ: 29
  PERCEPCJA: 10/30/50
  PSYCHIKA: 1
  KONSEKWENCJA: 10

KONTROLA CHAKRY: D
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 103%
MNOŻNIKI:

• Bukijutsu: Kyujutsu (+20 Percepcja)
• Tsūjitegan D: Aktywacja (+20 Percepcja)

POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU: E
  KYUJUTSU: D
  KLANOWE: D
  SUITON: D

Chakra: 103% - 9% Klanowe D = 94%

Nazwa

Kinobori no Waza

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Kolejna z podstawowych jutsu, które potrafią wykorzystać nawet największe świeżaki spomiędzy ninja. Technika ta pozwala na odpowiednią kontrolę i kumulację chakry w z góry określonym miejscu - tu są to stopy. Dzięki temu shinobi jest w stanie poruszać się po powierzchniach pionowych, a nawet poziomych (tylko w sprzeczności z grawitacją), czyli prościej - po ścianach i sufitach, drzewach, gałęziach, i po czym tylko nam przyjdzie ochota - nie wliczając wody.
Uwaga: Odpowiednio skumulowana chakra w stopach nie wyklucza korzystania z innych technik w trakcie jej używania.

Nazwa

Tsūjitegan: Reberu Di

Pierwszy poziom rozwoju Tsūjitegana pozwala użytkownikowi na aktywowanie Doujutsu klanowego. Na czas jego działania oczy delikwenta tracą kolor i stają się szkarłatne, zyskując też swego rodzaju poświatę. Pozwala to na osiąganie wzrokiem dużych dystansów, a także wykrywanie energii życiowej innych. Nie jest to wybitny poziom, potrafimy odróżnić na dystans ciężkość otrzymanej rany, ale jeżeli ktoś jest w stanie śmierci klinicznej, nie odróżnimy go od martwego.

Zasięg

[tdial=50,W linii prostej]1 kilometr[/tdial]
[tdial=50,Wokół siebie]30 metrów[/tdial]

Koszt Chakry

E: 10% | D: 9% | C: 8% | B: 7% | A: 6% | S: 5% | S+: 4% (na turę)

Bonusy

+20 Percepcji przy aktywowanym Tsūjiteganie

[Yoshimitsu]

~Kobiece myśli
~11/30 Misja C

---

Góry były przepiękne o tej porze roku, widoczne z każdego miejsca góry zabierały dech w piersiach... Te potężne kolosy, który bóg wie ile tutaj stoją i spoglądają na wszystko z góry niczym samo słońce można by powiedzieć, że dla takiego widoku warto przybyć do Hyuo. Miejsce to bajeczne było chyba niemal zawsze, oczywiście tylko wtedy kiedy je widać, bo gdy śnieżna zamieć spowija wzrok na odległość metra czy dwóch, wtedy nic innego jak biała śmierć nie otacza człeka zdolnego chodzić po tych terenach. Kagura natomiast miała inny cel, choć podziwianie tego wszystkiego było chyba w gratisie... Kobieta kroczyła pewnie spoglądając swym wzrokiem gdzieś daleko przed siebie, szukając swojego celu! Bandyci, oni mieli gdzieś czekać na przełęczy, gdzieś rozstawieni w śniegu... Czas więc mijał...
Słońce przesunęło się trochę na niebie, a Ty wreszcie dostrzegłaś swój cel, oddalony niespełna 500 metrów dalej. Wszyscy byli ukryci między zaspami, odziani w czysto śnieżny ekwipunek, które zlewał się z otoczenie. Ich położenie mniej więcej wyglądało, tak iż była swego rodzaju droga, przez którą po lewej i prawej z klifów czy wzniesień spadał co jakiś czas śnieg, który utworzył wielkie zaspy. Można ich podejść od góry czy od frontu... Kto jak woli, jak na teraz jeszcze nie wiedzą że gdzieś tutaj jesteś.

[Kagura]

Szukanie zbirów w takich warunkach było naprawdę upierdliwe. Mimo, że było lato, to na tej pizgającej złem wyspie nadal było zimno jak cholera, a w tych zapyziałych górach dodatkowo leżało całkiem sporo śniegu. Dobrze, że była ciepło ubrana, bo szybko by zamarzła na tym wygwizdowie. Za pomocą Tsūjitegana, Kagura uważnie przepatrywała przesmyk w dole, cały czas idąc do przodu stokiem góry, na który się wcześniej wspięła. Zbiry na pewno będą obserwować szlak, w poszukiwaniu swojej nowej ofiary i nawet im do głowy nie przyjdzie, że ktoś zaryzykuje pójście górą. No tak, dla zwykłego człowieka byłoby to dosyć niebezpieczne, ale nie dla kunoichi, która trudniła się do tej pory łowiectwem i wspinanie się miała w małym palcu, do tego posiłkując się chakrą w trudnych momentach. Stąpała ostrożnie, uważając na zdradziecki śnieg, który mógłby osunąć się pod jej stopami i przyczynić do tragicznego upadku z wysoka, a tego przecież nie chciała. Wytrwale świeciła swoimi czerwonymi ślepiami, starannie przeczesując teren w dole.
- Mam was, skurczybyki. - Szepnęła sama do siebie, gdy tylko dostrzegła cel. - Nareszcie.
Uśmiechnęła się drapieżnie i ruszyła dalej do przodu, cały czas przemieszczając się stokiem góry. Byli oddaleni o pół kilometra od niej, więc musiała koniecznie zmniejszyć dystans do 70-80 metrów, żeby mieć idealne warunki do posłania im strzał. Jej średni łuk miał zasięg około 90 metrów, więc jeśli przybliży się wystarczająco, będzie mogła rozpocząć natarcie. Starając się nadal stąpać ostrożnie, kunoichi przybliży się na odległość 70 metrów i ulokuje się na górze za ich plecami, tak żeby nie byli niczego świadomi. Oczywiście nie będzie siedzieć na widoku, tylko schowa się za jakaś zaspą, czy co tam będzie pod ręką i przygotuje łuk do strzału. Gdy już nałoży pierwszą strzałę na cięciwę, wynurzy się i mierząc w najbliższego zbira, wypuści śmiercionośną strzałę prosto w jego kark. Strzelanie przeciwnikowi w plecy? Cóż za haniebne postępowanie, ale to akurat Kagura miała w tym momencie głęboko w dupie. Liczyło się wyeliminowanie zagrożenia.
Gdy tylko strzała osiągnie swój cel, lub nie, Kagura ponownie schowa się za zaspę, żeby pozostali jej nie zobaczyli. Ona mogła przenikać wzrokiem przez śnieg i widzieć ich doskonale, ale oni na pewno jej nie zobaczą. Czas założyć kolejną strzałę.

ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA: 50
  WYTRZYMAŁOŚĆ: 30
  SZYBKOŚĆ: 29
  PERCEPCJA: 10/30/50
  PSYCHIKA: 1
  KONSEKWENCJA: 10

KONTROLA CHAKRY: D
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 103%
MNOŻNIKI:

• Bukijutsu: Kyujutsu (+20 Percepcja)
• Tsūjitegan D: Aktywacja (+20 Percepcja)

POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU: E
  KYUJUTSU: D
  KLANOWE: D
  SUITON: D

Chakra: 94% - 9% Klanowe D = 85%

-1 strzała

Nazwa

Kinobori no Waza

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Kolejna z podstawowych jutsu, które potrafią wykorzystać nawet największe świeżaki spomiędzy ninja. Technika ta pozwala na odpowiednią kontrolę i kumulację chakry w z góry określonym miejscu - tu są to stopy. Dzięki temu shinobi jest w stanie poruszać się po powierzchniach pionowych, a nawet poziomych (tylko w sprzeczności z grawitacją), czyli prościej - po ścianach i sufitach, drzewach, gałęziach, i po czym tylko nam przyjdzie ochota - nie wliczając wody.
Uwaga: Odpowiednio skumulowana chakra w stopach nie wyklucza korzystania z innych technik w trakcie jej używania.

Nazwa

Tsūjitegan: Reberu Di

Pierwszy poziom rozwoju Tsūjitegana pozwala użytkownikowi na aktywowanie Doujutsu klanowego. Na czas jego działania oczy delikwenta tracą kolor i stają się szkarłatne, zyskując też swego rodzaju poświatę. Pozwala to na osiąganie wzrokiem dużych dystansów, a także wykrywanie energii życiowej innych. Nie jest to wybitny poziom, potrafimy odróżnić na dystans ciężkość otrzymanej rany, ale jeżeli ktoś jest w stanie śmierci klinicznej, nie odróżnimy go od martwego.

Zasięg

[tdial=50,W linii prostej]1 kilometr[/tdial]
[tdial=50,Wokół siebie]30 metrów[/tdial]

Koszt Chakry

E: 10% | D: 9% | C: 8% | B: 7% | A: 6% | S: 5% | S+: 4% (na turę)

Bonusy

+20 Percepcji przy aktywowanym Tsūjiteganie

[Yoshimitsu]

~Kobiece myśli
~13/30 Misja C

---

Plan wyglądał zacnie, rozkwitał wręcz w umyśle Kagury, która pewna swych umiejętności kroczyła ku punktu docelowemu, miejscu przeznaczonemu do wyrżnięcia całej gromadki oponentów przy pomocy ich taktyki. Sama chciała usadowić się tak by mieć ich na widoku, strzelać z ukrycia, aż do momentu kiedy to wszystkie ścierwa nie padną na ziemię. Nic nie stało na przeszkodzie by tego dokonać. Usadowiłaś się w wybranym punkcie, doglądając wszystkiego z góry. Niczego nieświadomi bandyci cały czas sterczeli w miejscu, poukrywani w zaspach. Nałożyłaś strzałę, wychyliłaś się i zaczęłaś mierzyć, idealne miejsce i czas na oddanie strzału... Po ułamku sekundy delikatne dłonie puściły lotkę, a pocisk poleciał prosto do pierwszego, świst rozdzierał tutejsze chłodne powietrze i wszystko miało się udać! Ale! Nagle jeden z nich wyskoczył z zaspy i wykonał pół pieczęci, po czym zerwał się silny wiatr zdmuchując Twoją strzałę z toru lotu, gdzie trafiła w czysty śnieg.
-Na górze! Jesteśmy atakowani! Okrążyć ją! -rzucił mężczyzna z zielonymi włosami, będący najwidoczniej ich liderem, on sam kierował się prosto na piony klif by wbiec po nim jak po zwykłej drodze. No cóż... Lekki problem będzie kiedy to zostaniesz otoczona.