Mglisty las

[Hoshigaki Seiki]

Godziny spędzone na intensywnym treningu całkowicie oderwały mnie od rzeczywistości, dlatego nie wróciłem nawet uwagi na przysypiającą pod drzewem Saikę, która w sumie z niewiadomych przyczyn nadal towarzyszyła mi w tej póki co krótkiej podróży.
Kiedy byłem już niemal pewien tego, że opanowałem kolejną technikę, zauważyłem jak młoda Hozuki nagle zrywa się z miejsca, zaczyna coś krzyczeć i iść w niewiadomym kierunku.
Tu jestem ślepa ty! Nawąchałaś się jakichś kwiatków czy co? - zawołałem do niej, podbiegając i chwytając ją za łokieć. Z jednej strony było to zabawne, z drugiej jednak lekko się martwiłem, że coś faktycznie mogło się stać z głową dziewczyny.
Może powinniśmy coś zjeść, odpocząć, albo odprowadzę cię do domu jeśli sama się boisz.

[Yoshimitsu]

~Bo śmierć jest wszędzie...
4/22

---

Saika najwyraźniej przejęła się tym co usłyszała, jednak Seiki miał najwyraźniej brudne uszy lub był lekko nieogarnięty, a zarazem nie zrozumiał o co chodziło młodej wojowniczce. Zebrało mu się nawet na żarty, a to było coś dziwnego, zwłaszcza w takim miejscu. Każde wasze słowo, ciche czy głośniejsze rozeszło się szerszym lub mniej szerszym echem. Zdawać by się mogło, ze głos odbija się od każdego z drzewa osobno, towarzysząc wam, aż do momentu spotkania z wodą. Co już mogło przykuć uwagę Hozuki. Czemu to jej słowa niezachwianie padły kilka razy, a słowa kobiety rozeszły się jednym słabym wołaniem po pomoc. Wpadliście w iluzje? Ktoś w tym momencie czai się na wsze życie i ma do tego dobrą okazje, gdyż otaczający was teren sprzyja niespodziewanemu atakowi.
Wtem do waszych uszu dotarł inny dźwięk. Coś na wzór świni? Wyraźnie słyszane "chrumknięcia", były coraz to bardziej namacalne, aż to zaczął im również towarzyszyć również odgłos stukotu, twardego chaotycznego kroku zwierzyny. Skierowaliście ślepia w stronę źródła, z którego na tle mlecznej mgły zaczął malować się cień. Rósł i rósł, a także z kolejnymi sekundami był coraz to bardziej wyraźny, domalowywane były kolejne nadające kształtu szczegóły. Z mniejszej czarnej kropki powstał kilkumetrowy stwór o postaci dzika. Szarżował z niewiadomego powodu w waszym kierunku, mając na kłach nabitą jakąś personę, która dopiero po chwili rzuciła wam się w oczy. No cóż... ważniejsze jest zawsze to co większe. Krew na szarej szacie i długie blond włosy, a także bezwładne ruchy ciałem. Jakby właścicielka straciła przytomność. Saika, mogła powiązać teraz kilka faktów ze sobą. Kły przebijały kobietę na wylot w prawym barku i lewym udzie. Choć to chyba jednak nie powinno Was interesować, najpierw trzeba uratować własne życie, ponieważ to zwierz coraz to bardziej się zbliżał i zostało Wam może z 15 sekund przewagi. A jednak... był raczej szybszy niż wasza dwójka, co nie było trudne do ocenienia.

[Saika]

Seiki musiał ją wziąć za jakąś obłąkaną, gdyż zareagował w naprawdę dziwny sposób. Czyżby on nie słyszał tego głosu? A może był po prostu pochłonięty treningiem? Wszystko wkrótce się wyjaśniło. Zza mgły zaczęli słyszeć niepokojące dźwięki. Od razu po nich na myśl przyszedł jej dzik. To była jedyna opcja, która w tym momencie była racjonalna. Jego sylwetka zaczęła ciemnieć w gęstej mgle, a zobaczyli go dopiero jak był w miarę blisko. Dopiero później zobaczyła, co mogło być źródłem wołania o pomoc. W tym momencie ofiara wyglądała już na martwą, ale tego nie byli pewni. Musieli jakoś ją odbić, o ile było to możliwe. Saice ataki fizyczne nie były straszne, jednak nie posiadała żadnych ofensywnych technik. Nie miała także siły oraz szybkości zwierzęcia, przez co na pewno zostałaby pokonana. W jej małej głowie zaświecił plan.
Odwrócę jego uwagę, a ty wtedy spróbuj uratować tą dziewczynę. Może jeszcze żyje. Jak powiedziała tak zamierzała zrobić. Wytrąciła swoje ramię z dłoni chłopaka i stanęła wprost na drodze zwierzęcia. Zaczęła go prowokować, żeby to właśnie na nią zwrócił uwagę i na nią skierował swoje kły.
No co, chodź, bydlaku! Nie masz ochoty na kolejne świeże mięsko?! No dalej! machała rękoma, żeby rozjuszyć wieprza. Gdy ten będzie na nią biegł zamierzała użyć klanowej specjalności, żeby zaraz rozprysnąć się w wodę. Jednocześnie nie chciała stać jak ten słup i dać się tylko bić. Spróbowała także w trakcie rozbicia na wodę, skupić się na pysku zwierzęcia, by móc go utopić.

chakra 100 - 14 = 86 %

Suika no Jutsu 4%
Suihō no jutsu 10%

[Hoshigaki Seiki]

Moje roztargnienie w tej sytuacji było ogromne i dopiero po chwili zrozumiałem, co w rzeczywistości miało miejsce. Saika nie zwariowała i wcale nie była przerażona, a faktycznie coś usłyszała i to ja wyszedłem na głupka.
Co to za... - spytałem szeptem, kiedy moich uszu dobiegło dziwne chrumkanie. Dopiero po pewnym czasie dojrzałem we mgle nadbiegającego dzika oraz jego nieszczęsną ofiarę, która podskakiwała na jego wielkich kłach.
Zanim zdążyłem odpowiedzieć coś Saice, ta zdążyła już ściągać na siebie dzika, dlatego jedynym co mogłem w tej chwili zrobić, było oddalenie się od niej i pozwolić jej działać wedle planu który ustaliła. Po odbiciu się od ziemi, chciałem przyczepić się za pomocą chakry do najbliższego drzewa, a raczej jego gałęzi aby zwisać głową w dół mniej więcej nad stojącą na ziemi Saiką. Dłonią szybko przejechałem po wilgotnej korze drzewa, by następnie złożyć na prędko trzy pieczęci (Szczur → Pies → Wół) i stworzyć z zebranej wilgoci wodny bicz, którym chciałem smagnąć w stronę nadzianej na kły ofiary tak, by pochwycić ją w pasie o ile byłoby to możliwe i pociągnąć w swoją stronę. Miałem nadzieję, że w ten sposób chociaż ściągnę ją z dzika, bo przebywanie na jego kłach nieuchronnie zbliżało ją do tragicznej śmierci.

Chakra:
150% - 15% (Suiben)= 135%

[Yoshimitsu]

~Bo śmierć jest wszędzie...
7/22

---

Rywale, wrogowie, przyjaciele czy rodzina. Czym byście nie byli, to i tak wasze można powiedzieć zgranie było... bardzo dobre. Saika w tej składającej się z dwóch osób drużynie przewodziła lub też można ją nazwać waszym mózgiem. Od razu podjęła trafną decyzje by być jako wabik, z racji swoich umiejętności była przystosowana i wręcz idealna do tej roboty, w tym właśnie przypadku. Dzika bestia nie jest Ci w stanie zagrozić niczym. Dodatkowo była też druga część, jednak wszystko w swojej kolejności. Seiki delikatnie rzecz mówiąc zamiast myśleć jak głupiutka rybka zrozumiał powagę sytuacji i wskoczył na drzewo, z którego miał wykonać zadanie.
Zwierz zbliżał się, był naprawdę nienaturalny i wręcz zbyt agresywny jak na tego gatunku zwierzynę. Dodatkowo kiedy to był w odległości kilku metrów, a nasi bohaterowi ugięli nogi by przygotować się jeszcze bardziej na wszystko, zauważyliście liczne blizny i niewygojone jeszcze do końca rany na ciele agresora. Zagłębiając się myślą w temat, można by spekulować czy przypadkiem nie jest to stworzenie zbyt zaślepione chęcią zabijania by pozostawić je przy życiu lub miało zupełnie inną historię... To teraz nie miało i tak znaczenia, trzeba było pomóc kobiecie. Seika trzymał już w dłoni wodny bicz, cisnął go w momencie kiedy bestia znalazła się tuż pod nim. W tym samym czasie młoda dziewczyna miała już starcie, jej ciało automatycznie zamieniło się w wodę, a część z niej skierowała się na pysk dzika by stworzyć wodną bańkę, mająca jakże prosty cel.
Chłopak tym samym pociągnął zranioną kobietę, ta z przeraźliwym krzykiem została zdjęta. Wyciągałeś ją powoli, delikatnie do góry, by sprawdzić jaki jest jej dokładny stan. Wasz przeciwnik... jeśli tak można to nazwać, szamotał wielkim łbem na wszystkie strony świata by pozbyć się irytującej go bańki. Nic to nie dawało, rozwścieczony jeszcze bardziej po prostu pomknął w kierunku najbliższego drzewa, by uderzyć i zedrzeć z siebie wodną technikę. Saika stała tuż pod swoim rywalem, na ziemi, wpatrując się jak dzik oddala się taranując kolejne drzewa, te niczym zwyczajne patyki na które ktoś nadepnął łamały się... i upadały. Ale co teraz? Gonicie dzika? Zajmiecie się ranną? Wiele możliwości, a zarazem mało czasu na decyzję.

//Taka mała nauka na przyszłość. Przed walką najlepiej linkąć w poście za pomocą uhide=nick prowadzącego, własne staty. Nie mam pojęcia jak szybko się ruszacie, jaką macie siłę. Mogłem nie uznać ruchu Seiki, gdyż nie wiedziałem ile posiada siły i nie tylko to.
Druga sprawa to linkowanie technik. Bardzo pomaga... Wchodzicie w temat z techniką, jest to np suiton. Klikacie opcję cytowania i macie wszystko. Cały opis techniki i tabelki. Kopiujecie technikę i wklejacie ją tak za pomocą spoilera:

Nazwa

Suiton: Suiben

Pieczęci

Szczur → Pies → Wół

Zasięg

Długość bicza - 10 metrów

Koszt

E: 15% | D: 12% | C: 10% | B: 7% | A: 5% | S: 3% | S+: 3% (za jeden bicz)

Dodatkowe

Woda w pobliżu / wilgotna dłoń

Opis Ciekawa umiejętność, którą można wykorzystać do wiązania przeciwników lub smagania ich, zadając średnie obrażenia. Poprzez dotknięcie powierzchni wody (aczkolwiek wystarczy mieć wilgotną dłoń) i wprowadzenie w jej strukturę swojej chakry shinobi może później wystrzelić w kierunku oponenta solidny bicz stworzony z wody. Smagnięcie może bez problemu rozciąć skórę, a także spętać go. Jeżeli techniki używa więcej niż jedna osoba, pęta są silniejsze.

[Hoshigaki Seiki]

Co do uwag - jasne, zapamiętam i sorry za problem

SIŁA 5
WYTRZYMAŁOŚĆ 15
SZYBKOŚĆ 25 | 35
PERCEPCJA 20 | 30
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 4

____________

Wspólna akcja, którą wykonałem z Saiką okazała się być całkiem niezła i poszła wyjątkowo sprawnie. Kiedy wciągałem ranną kobietę ku górze, ciągle skupiając się na tym by nie odpaść od drzewa, zwróciłem uwagę na dziwaczną technikę jaką zastosowała Hoozuki na zwierzu. Wodna bańka, której nie było sposoby zdjąć to iście piekielne wyzwanie dla zwykłego człowieka, jednak nie dla Hoshigaki i za to właśnie dziękowałem losowi. Byłem pod wrażeniem tego, że tak niedoświadczona jeszcze dziewczyna byłaby w stanie już teraz powalić tym prostym ruchem na deski zapewne większość wprawionych w boju wojowników.
Saika, zajmij go jeszcze przez jakiś czas albo zabij jak najszybciej! Ja spróbuję zająć się tą kobietą! - krzyknąłem do towarzyszki broni, w głębi duszy chcąc jednak samemu zająć się tym bydlakiem. Coś mówiło mi, że powinienem również pokazać na co stać klan Hoshigaki. Tym razem zwyciężyła jednak moja potulna strona, która kazała mi zabezpieczyć ranną, położyć ją w bezpiecznym miejscu (np. na jakiejś szerokiej gałęzi drzewa) i sprawdzenie co mógłbym uczynić by ulżyć jej w cierpieniu lub pomóc. Nie byłem medykiem, jednak wiedziałem że ranę najlepiej byłoby czymś owinąć, dlatego sprawdziłem najpierw czy można zrobić coś na wzór bandażu z jej ubrania (nie rozbierając jej przy tym zbytnio żeby nie dostać z liścia), lub jeśli nie będzie to możliwe, zrobić to ze swojego rękawa.

[Saika]

SIŁA 15 | 35
WYTRZYMAŁOŚĆ 20
SZYBKOŚĆ 20
PERCEPCJA 10
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 4

Dzik dał się nabrać na ich jakże wyborny plan. Saika rozprysła się w kontakcie ze zwierzęciem, a następnie utrzymywała bańkę wodną na jego pysku. Uduszenie nie wyszło jak tego chciała, gdyż zwierz popędził przed siebie. Wcześniej jednak jej rekini rywal wyciągnął z kłów ranną dziewczynę, co wypełniło główny cel. Nie wiedziała czy miała pędzić dalej za wściekłym zwierzakiem i tym razem stworzyć jeszcze większą bańkę, która dopełniłaby celu czy jednak zostać i pomóc rannej dziewczynie w eskorcie do domu i co najważniejsze do szpitala, gdzie odpowiednio się nią zajmą. Słowa chłopaka jednak mówiły co innego, także niepewna swoich umiejętności dziewczyna pobiegła śladem dzika, powierzając życie rannej rybce. Na jego słowa jedynie skinęła głową i zniknęła na drodze. Zamierzała odnaleźć zwierzynę i spróbować dokładnie tej samej sztuczki, tylko tym razem chciała ogarnąć całą jego głowę, nie tylko pysk. Biegła prosto na niego, a w ostateczności skończyć miała zamieniając się w wodę i pozostając na jego całej głowie.

86 - 10 = 76 %

Nazwa

Suihō no jutsu

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

E: 12% | D: 10% | C: 6% | B: 3% | A: 2% | S: 2% | S+: 2% (6% za turę)

Dodatkowe

Zamiana w wodę techniką Suika no Jutsu

Opis Technika używana w formie kontrataku wobec oponentach opierających się na starciach bezpośrednich. Po wcześniejszej zamianie części ciała w wodę należy wejść w bezpośredni kontakt z oponentem. Wtedy to część wody zaczyna przemieszczać się po ciele oponenta, ostatecznie tworząc wodny bąbel wokoło jego głowy. Jeśli przeciwnik nie pozbędzie się go jakimś sposobem, to padnie na ziemię nieprzytomny z braku powietrza. Dużą rolę odgrywa tutaj wytrzymałość duszonego, który może próbować anulować technikę, przykładowo dążąc do przerwania fizycznego kontaktu. Wtedy to woda bezwładnie opada na ziemię i uwalnia głowę ofiary.

[Yoshimitsu]

~Bo śmierć jest wszędzie...
10/22

---

Najwyraźniej mimo podobnych do siebie rodów, różnili się od siebie diametralnie, choć może jest to po prostu różnica między ludźmi. Seiki chciał aby to jego rywalka dokończyła robotę, a na myśli oczywiście było nic innego jak zabicie dzika, który z jakiegoś powodu musiał to chyba robić. Nic innego nie mogło przychodzić tutaj do głowy, gdyż to przecież zwierz oddalał się w przeciwnym kierunku do nich. Saika mimo wątpliwości postanowiła ruszyć, co było głupotą. Nie miała szansy dogonić go ze swoją szybkością... Zrezygnowała po chwili i zaczęła wracać do przyjaciela. W tym czasie młody Hoshigaki rozpoczął troszkę nieudolną pomoc, choć jak najbardziej maksymalną jak na jego umiejętności. Czym prędzej zdarł trochę materiału z ubrania dziewczyny i zacisnął jak najmocniej się tylko dało nad raną. Kobieta jakby oprzytomniała przez kolejną dawkę bólu, ledwo obecnym spojrzeniem popatrzyła w stronę Seiki, rzucając ciche słowa.
-Na wybrzeżu... je... hat... a... -była bardzo słaba, co uniemożliwiało jej zbytnio mówienie, a nie mogła tracić już siły na coś takiego, choć przekaz był jasny. Najwidoczniej mieszkała na wybrzeżu i może w jej domu da się znaleźć coś co pomogłoby w opatrzeniu jej ran. Do łba wpadały teraz pytania, gdzie ona się dokładnie znajduje, jednak na to można było otrzymać bardzo prostą odpowiedź. Jest ona raczej dokładnie w tym miejscu z którego przybiegł dzik wraz z ranną. Saika w tym momencie wróciła, z lekko niezadowoloną minął, trzeba podjąć decyzję co dalej.

[Hoshigaki Seiki]

Kiedy miałem już pewność, że kobieta jest bezpieczna i można się nią zająć, szybko przyjrzałem się jej obrażeniom. Były okropne i z pewnością odczuwała ona ogromny ból, dlatego podziwiałem ją, że nie krzyczy przy każdym, najmniejszym nawet ruchu.
Po wstępnym opatrzeniu jej ran, zobaczyłem jak Saika wraca z niezbyt zadowoloną miną, co mogło świadczyć tylko o porażce w walce z dzikiem, który zapewne uciekł, a to mogło stanowić problemy za jakiś czas.
Musimy zabrać ją w bezpieczniejsze miejsce. - powiedziałem do dziewczyny, kiedy nagle odezwała się sama ranna, wskazując jakieś miejsce na wybrzeżu.
No i wszystko jasne. Ruszajmy, ja będę ją niósł, a ty staraj się nas osłaniać w razie gdyby wrócił tamten bydlak. - zasugerowałem koleżance, po czym podniosłem ranną kobietę by wziąć ją na plecy i ruszyć w stronę wybrzeża (lądem, drzewami pewnie byłoby zbyt ryzykownie :P).
Ten dzik nie był normalny, może to jakiś dzik-ninja? Lepiej pomyśl jak go tym razem dorwać, jeśli miałby się znowu pojawić. - powiedziałem do Saiki, zmierzając ciągle w stronę wybrzeża z nadzieją, że faktycznie znajdziemy tam jakieś miejsce, gdzie można byłoby lepiej zająć się poszkodowaną.

[Saika]

Jak się okazało, dzik był o wiele za szybki jak dla biednej dziewczyny. Po parunastu metrach zrezygnowana wróciła na miejsce zbrodni. Chciała sprawdzić jak zajął się ranną rekini kolega. Kiedy podeszła bliżej zobaczyła urwany kawałek bluzki dziewczyny, co wyglądało dość dwuznacznie. Podejrzliwie spojrzała się na chłopaka, w końcu był w takim wieku, że nie wiadomo co mogło mu przyjść do głowy kiedy byli sami.
Wszystko jasne? Gdzie ty chcesz ją nieść? Na wybrzeże? Może tam ją zaatakował ten zwierzak? obdarzyła Seikiego pytającym spojrzeniem, a następnie ponownie omiotła wzrokiem bandażowanie ran przez chłopaka. Dziewczyna straciła sporo krwi, co zdecydowanie działało na ich niekorzyść.
Nie lepiej pójść z nią do szpitala? Jeszcze wykrwawi się nam na śmierć. Te bandaże więcej chłoną jak blokują... podzieliła się swoimi spostrzeżeniami, jednak sama była ciekawa tego wybrzeża. Nie chciała jednak narażać życia niewinnej osoby dla swoich zachcianek. Będę was broniła przez zwierzakiem, ale w dwodze do szpitala. Muszą się nią porządnie zająć, a my możemy pójść wtedy na wybrzeże i zobaczyć co chciała nam przekazać.

[Yoshimitsu]

~Bo śmierć jest wszędzie...
13/22

---

Ruszyliście prosto we wskazane miejsce... No tak jakby. Ranna kobieta była w połowie przytomna, co jakiś czas reagowała na przeszywający ją ból cichszym czy głośniejszym jęknięciem. Saika miała racje co do prowizorycznych bandaży i rany, te chłonęły krew i po krótkim czasie już były przesiąknięte. Trzeba by przyśpieszyć, jeśli nie to po prostu umrze na waszych oczach. Po pewnym czasie, kiedy to coraz rzadziej dało się usłyszeć dziewczynę, to też spowodowane było cały czas wykrwawianiem się. To jednak na waszych oczach wymalowała się mała chatka. Gdzieś na dachu było miejsce z którego wydobywał się dym, zapewne w domku był ogień, ognisko czy kominek. Tak czy inaczej głównie chodzi o sam ogień, który mógłby posłużyć do zamknięcia ran.
Drewniany domek mający w sobie jak się okazało dwa okna od strony wejścia. Wparowaliście jakby do siebie, do dyspozycji było łóżko i prześcieradła. Tlące się na środku chatki w specjalnym oddzielonym miejscu ognisko, podstawy jakie powinny znaleźć się w kuchni noże, garnki, przyprawy... Które również mogą być użyteczne. Kilka szafek, w których również może coś przydatnego się znajdować, choć najpierw trzeba ułożyć plan działania.

//pisanie na kacu to katorga :V

[Hoshigaki Seiki]

Pierwszy raz znalazłem się w takiej sytuacji, dlatego czułem niebywałą dawkę adrenaliny. Bałem się o życie kobiety, ale wiedziałem, że razem z Saiką jesteśmy w stanie ją uratować, jeśli tylko znajdziemy jakąś chatkę i coś do opatrzenia ran.
Do szpitala? Trafisz stąd do szpitala? W ogóle jest na takiej wyspie jakiś? Skoro powiedziała coś o chacie, to znaczy że musi być blisko, musimy jej zaufać. - powiedziałem do Saiki, biegnąc ile sił w nogach przed siebie, trzymając mocno ranną kobietę.
Jesteś dziewczyną, pewnie umiesz opatrywać rany, prawda? Co będzie nam potrzebne żeby się nią zająć? - rzuciłem po chwili, sapiąc już lekko ze zmęczenia.

Kiedy wreszcie dotarliśmy do wskazanego przez poszkodowaną miejsca, wstąpił we mnie nowe siły, nowa nadzieja i wiara w to, że jednak tego dokonamy. Dym wydobywający się z dachu świadczył o tym, że albo ktoś tam jest, albo mamy szczęście i to jej chatka, którą opuściła niby na moment i stąd ten ogień.
Kiedy wbiegliśmy do środka, szybko odszukałem wzrokiem łóżko i ułożyłem na nim kobietę i zająłem się ściąganiem przesiąkniętych już krwią bandaży, które teraz zapewne bardziej szkodziły niż pomagały.
Saika, może ty bądź przy niej, masz drobne, kobiece dłonie a ja... co mam przynieść, co znaleźć? - spytałem lekko roztrzęsiony, podniecony i przerażony zarazem.

[Saika]

Była zła, że mimo jej usilnych próśb Seiki postanowił zaufać słowom ledwie żywej dziewczyny. Przecież mogła bredzić z powodu straty krwi! W osadzie nie było może wielkiego oddziału szpitalnego, jednak medyków można było znaleźć. Choć może oni leczyli wyłącznie ninja? Nie była pewna.
Dotarcie na wybrzeże nie trwało długo, a droga zdawała jej się ciągnąć w nieskończoność. Być może ciągle wyczekiwała tego zwierza, które nie nadeszło? Dostrzegli wkrótce chatkę, w której nadal tlił się dym z komina. Czyżby to była jej chatka, a może wbiją się do zupełnie obcej osoby do mieszkania? Targały nią wielkie wątpliwości, jednak nie pozostało jej nic innego jak iść do ciepłego kąta, gdzie być może znajdzie jakieś rzeczy do porządnego opatrzenia ran. Nie była medykiem i nie posiadała wiedzy potrzebnej do leczenia, jednak póki leciała krew musieli ją zatamować, inaczej ranna wykrwawi się na śmierć.
Czyś ty zgłupiał?! Myślisz, że skoro jestem dziewczyną to umiem leczyć?! Mogę co najwyżej spróbować coś zrobić z tym krwawieniem, bo wyraźnie nie chcesz pójść do osady, gdzie są wszyscy medycy! odpowiedziała na jego pytanie, a następnie rozejrzała się po pokoju. Klęknęła przy dziewczynie złożonej na łóżku.
Znajdź jakiś nóż czy cokolwiek metalowego i trzymaj w palenisku. Musi się nagrzać do czerwoności. Dzięki temu zamkniemy ranę. Ja w tym czasie poszukam jakiś bandaży.

[Yoshimitsu]

~Bo śmierć jest wszędzie...
16/22

---

To wplątaliście się w niezłe bagno... Żaden z Was nie znał podstaw, które powinna wpoić wam wasza matka czy po prostu osoba, która was wychowała? Toż to wstyd. Kto by pomyślał, bo na pewno nie sama ranna, która zapewne spodziewała się lekko większego ogarnięcia w dziedzinie medycznej, jak i sam Seiki, który dosłownie zrzucił wszystko na swoją rywalkę. Nie ukrywała swojej irytacji, jednak postarała się lekko pokierować wszystkim. To co powiedziała dziewczyna zostało wykonane przez młodego wojownika, lekko trzęsące się ręce trzymały nad ledwo tlącym się ogniskiem jakiś nóż... Czy nie lepiej było wziąć w dłoń kunai? Dodatkowo można by bardziej rozpalić ognisko, bo przecież ledwo się pali, co spowodowało by szybsze rozgrzanie noża. W takim tempie można oczekiwać najgorszego możliwego rozwiązania... Jest to po prostu spowodowane brakiem wyobraźni. Trzeba się bardziej wysilić i znaleźć nie tylko nóż, trzeba przeszukać dom i na pewno coś można będzie wykorzystać jeszcze bardziej.

[Saika]

Nóż, kunai... cóż za różnica? Metal to był metal i trzeba było zrobić z niego użytek. Będąc pierwszy raz w podobnej sytuacji krzątanie się po domu dziewczyny mało co dało i w rezultacie nie znalazła nic co mogłoby pomóc jej w opatrywaniu. Być może było to spowodowane stresem, a może zwyczajnie chata nie była wyposażona w tego typu rzeczy. Nie wiedziała czy dobrze postępuje, bowiem jej ani jej braciom nigdy nie stała się fizyczna krzywda. Ich nie imały się ataki fizyczne, dlatego była w tej sytuacji bardziej przerażona niż w jakiejkolwiek walce.
Nosz podaj szybciej ten nóż! Tylko ma być mocno rozgrzany inaczej wda się zakażenie! na rozgrzanym do czerwoności metalu żaden organizm nie miał prawa przeżyć i to akurat była wiedza dostępna dla każdego jednego na wyspie. Seiki mógł to osiągnąć poprzez włożenie noża w żar, który był o wiele bardziej efektywny w tego typu sprawach, zwłaszcza, że sam żar był czerwony z gorąca. Wcale się zresztą nie dziwiła stworzeniom. Któż wytrzymałby takie warunki? Kiedy chłopak poda jej wreszcie nóż, przyłożyła go do rany dziewczyny, a następnie owinęła kawałkiem urwanego wcześniej prześcieradła imitującego bandaż w tych polowych warunkach. Nie znalazła nigdzie w domu środka odkażającego, więc to póki co musiało wystarczyć. Wystarczyć, by zatamować krew.