Dom Takashiego

[Takashi]

- To co się wydaje, nie zawsze jest prawdą. - powiedział bardzo zimno i dopiero po chwili spostrzegł, że to mogło być bardzo niegrzeczne i w sumie było takie... negatywne. Kooperacja i utrzymywanie pozytywnych relacji to wciąż niepoznana sfera dla młodego Uchiha, dlatego popełniał te tak zwane faux pas. Nie zważając na kaliber słów, które niedawno powiedział, postanowił odnieść się do śmiałego stanowiska Kyo, która bardzo zaciekawiło młodego shinobi z klanu z Sogen.
- Intrygujące... - pogładził się po podbródku na znak zastanowienia. - Potencjalne demotywatory motywują Cię. To, co winno Cię złamać i spowolnić - wybija i przyspiesza Cię, dodając siły. Taka osobowość - całkiem ciekawe. Psychologia jest bardzo ciekawa. W szczególności w tak niezwykłym wydaniu.
Kyo był gotowy do podróży i tożsamy był Takashi - nie potrzebował czasu, nie potrzebował rozmyślań. Wiedział, iż chce działać i chce dążyć do siły, do potęgi, do lepszej przyszłości. Zapał Uchihy rósł, a Kyo podsunął bardzo dobry pomysł w kwestii, która Takashiemu umknęła.
- Masz rację, Kyo. - twierdząco pokiwał głową. - Potrzeba nam ekwipunku. Nie ma na co czekać! Musimy załatwić to szybko, żeby nie tracić czasu.
Powiedział, a następnie odczekał, aż Kyo powstanie. Podniósł się razem z nim i wyprowadził z mieszkania, kierując się w stronę sklepu z rynsztunkiem.

[z/t]

[Kyoushi]

• - Cóż ja Ci mogę rzec kompanie. Jak zawsze... Gorzka prawda z Twoich ust to dla mnie głos rozsądku. Dobra tam, nie rozwódźmy się już nad tym może, co.. - powiedział przymykając oczy i tylko trochę się uśmiechając. Nie uraził go te słowa, wiedział, że czasem za dużo gada. Ostatnio na tyle się zmienił i rozgadał z wiekiem, w co sam nie wierzył. Wysłuchał również jak młody Uchiha komplementuje zachowanie Białego Demona, który nie spodziewał się z jego ust takich słów - jak wielu poprzednich.. Więc powoli musiał się do tego przyzwyczajać, że niebieskooki był całkiem nieprzewidywalny pod tym względem.
  - Mam nadzieję, że.. Że wszystko będzie po naszemu, bo w sumie co może nam przeszkodzić.. - zastanowił się tym razem dość poważnie, myśląc nad sytuacją, które mogą ich dotknąć w najbliższej przyszłości.
  - W takim razie.. - odpychając się od poręczy siedziska szybko wstał i ruszył w kierunku drzwi - Ruszajmy więc do sklepu czym prędzej. Na pewno coś trzeba dokupić czego zapomniałem.. - pomyślał obszukując swoją kaburę, którą miał na prawym udzie, sprawdzając jej zawartość. A kierunek? Kierunek sklep z wyposażeniem!

z/t