Uchiha Takashi

[Takashi]

---

DANE PERSONALNE

---

IMIĘ: Takashi
NAZWISKO: Uchiha
KLAN: Uchiha
WIEK [DATA URODZENIA]: 17 lat
PŁEĆ: Shinobi
WZROST | WAGA: 179 cm, 60 kg
RANGA: Dōkō

---

APARYCJA

---

WYGLĄD:
Zaczynając od góry - Takashi ma kruczoczarne włosy, a raczej burzę kruczoczarnego włosia, które mają tendencję do układania się w lewym kierunku. Przednie kosmyki włosów są dłuższe i biegną wzdłuż policzków Uchihy, grzywka jest potargana i bardzo często przysłania lewe oko młodzieńca. A propos oczu - wyróżniają się one pośród tłumu, gdyż przybrały kolor czystego błękitu, co kontrastuje z chorobliwie bladą cerą i ciemną fryzurą chłopaka. Jego twarz ma kształt trójkąta, jest nieskazitelna i jak już wcześniej powiedziane - jest bardzo blada. W okolicach kości policzkowych posiada po dwa tatuaże (na każdą stronę osi symetrii twarzy), przypominające ślady po zadrapaniu. Niewielki nos i równie niewielkie, i wąskie usta. Generalnie, twarz Takashiego jest dosyć patetyczna, poważna i dla niektórych niepokojąca.
Sylwetka młodego Uchihy jest atletyczna, rzec by można. Jest szczupły, smukły, a na jego ciele zarysowują się ślady mięśni. Zazwyczaj chodzi lekko przygarbiony, co w połączeniu z jego długimi rękoma sprawia wrażenie rozwlekłości ciała i niestabilności sylwetki.

UBIÓR:
Uchiha umiłował sobie ciemne kolory stroju, które łączy z granatem i szarością. Szary podkoszulek z dużym wcięciem na dekolcie, granatowym kołnierzem i długimi rękawami okryty jest czarną bluzą, zazwyczaj rozpiętą. Prawa ręka chroniona jest przez rękawicę koloru granatowego, która dodatkowo wzmocniona jest metalową blaszką, która z kolei zapewnia ochronę dłoni dominującej, narażonej na ataki. Jego biodra opasane są połyskującym srebrem pasem, który ma wygrawerowany herb rodu Uchiha. Przy pasie, po prawej stronie ma niewielką kaburę na kunaie i shurikeny. Ciemne spodnie wąsko opinają jego nogi, jednak materiał z którego są wykonane sprawia, iż nie jest to jakoś specjalnie uciążliwe. Na nogach nosi standardowe sandały shinobi koloru czarnego.

ZNAKI SZCZEGÓLNE:
Dwa ciemne tatuaże po każdej stronie twarzy

---

OSOBOWOŚĆ

---

CHARAKTER:
Takashi jest osobą skrytą i nielubiącą utrzymywać kontaktów z innymi. Oczywiście, nie jest antyspołecznikiem i podejmuje interakcje z innymi shinobi, jednak rzadko kiedy nawiązuje z nimi jakiekolwiek szczególne relacje. Traktuje ludzi z góry i jest "autoelitarny", jednak uczucia, emocje i odczucia zostawia dla siebie, w sferze swej hermetycznej prywatności - nie lubi uzewnętrzniać ich, gdyż uważa to za oznakę słabości. Jest osobą raczej oschłą i cierpką, a ulubionymi jego środkami przekazu informacji są ironia, sarkazm i drwienie. Zazwyczaj jest szczery i mówi co myśli, nawet jeżeli przynieść ma to mu czyjąś niesympatię - nie narzuca swej osoby nikomu i nie zależy mu na byciu "lubianym".
Żywi istną pogardę dla wielu osób i w sumie jednoznaczne określenie jakich nie jest możliwe. Ma jakiś dziwny system stratyfikacji społecznej, którym się kieruje i pod wpływem którego podejmuje decyzje, nazwijmy to, towarzyskie. Jest raczej typem samotnika, a jego umysł skrywa wiele dziwnych tajemnic, których on sam nawet nie jest świadom i z których nie zdaje sobie sprawy. Ktoś, kto byłby w stanie czytać jego myśli, nazwałby go socjopatą - niekiedy krążą one po głowie młodego Uchihy niekontrolowane i dziwne głosy podszeptują mroczne scenariusze, zupełnie jakby był chory psychicznie.
Jest stonowany i opanowany, czasem aż przesadnie i nadzwyczajnie. Na ogół nie poddaje się emocjom i stara się trzeźwo ocenić sytuację, aby móc w pełni wykorzystać obiektywizm takiego osądu. Jest zimny i oschły, bardzo często formalny i patetyczny.
Tak naprawdę, jednym z największych motorów poczynań Takashiego jest jego żądza potęgi. Młodzieniec pragnie przejść do historii jako potężny shinobi, przed którym świat będzie drżał. Nie jest typem bohatera, a i wręcz przeciwnie - jest jak najbardziej antybohaterem, jednak wciąż skrywa swe intencje. Nie cofnie się przed niczym w swojej drodze do siły, nie będzie mieć skrupułów. Bezwzględny i zdeterminowany, pragnący przejścia do historii, wielkiej potęgi i grozy, którą owiane byłoby jego imię.
Mimo, iż jest niewzruszoną skałą, odwołanie do pewnych czynników słabych punktów psychiki może spowodować, iż się załamie. Wówczas desperacja, gorycz i żal biorą prym nad jego ciałem i Uchiha przestaje postępować racjonalnie. Co więcej, wyprowadza go z równowagi, gdy nie może czemuś sprostać, kogoś pokonać - popada wtedy w szał, który znajduje się na pograniczu szaleństwa i furii.
Wspomnieć należy również o jego badawczej naturze - ma analityczny umysł, który bardzo szybko pracuje i przyswaja informacje. Analizuje wszystkie sytuacje wielotorowo i pod wieloma kątami, stara się podejmować w pełni przemyślane decyzje. Gdy nie ma ku temu możliwości, kieruje się spontaniczną realnością i oceną zdarzenia. Ma podzielną uwagę i potrafi myśleć przyczynowo-skutkowo, planować i przewidywać wyniki działań i podjętych decyzji.


NAWYKI:
Podnoszenie brwi i wydawanie krótkich, gardłowych prychnięć na znak zażenowania, kompletne ignorowanie słów bezwartościowej osoby

NINDO:
Droga do potęgi jest jedna - usłana jest ciałami i skąpana we krwi.

HISTORIA:

Potężny, wielki i pradawny ród Uchihów, który zdobył ogromne poważanie pośród wszelkich klanów, wiosek i ludów świata shinobi. Klan ów wywarł swe piętno na kartach historii i wniknął do świata jako jego niezbywalna część. Uchihowie zawsze piastowali wysokie stanowiska we wszystkich systemach stratyfikacyjnych obecnych w tym świecie i zawsze obecni byli pośród kręgów najwyższych. Ród Uchiha wydał na świat mnóstwo wspaniałych ninja, którzy do dziś figurują na kartach historii.

Czcze słowa, które dla Takashiego nie znaczą nic. A dlaczego? Już tłumaczę. Otóż, Takashi urodził się jako syn Izumy i Hajiko Uchihów, dumnych członków niemniej dumnego klanu. Niewiele rzec można o nich samych, gdyż nie wykazywali się jakimiś szczególnymi umiejętnościami, czy osiągnięciami - zwyczajni ninja, których połączyła miłość i którzy żyli względnie spokojnie w świecie ogarniętym konfliktami quasirodzinnymi. Ich losy i ich byt nie jest jednak ważny dla całej historii Takashiego, gdyż paradoksalnie zajmują oni weń epizodyczną rolę.
Państwo Uchiha bardzo kochali swego potomka i starali się zapewnić mu wszystko, co niezbędne. Upatrywali w nim swe dziedzictwo, a także wielkiego shinobi, który niegdyś mógłby zapisać się na kartach historii. Izuma i Hajiko kochali również siebie nawzajem i tę miłość żywo okazywali, budując szczęśliwą rodzinę wraz z niedawno narodzonym Takashim. Wszystko jednak miało się zmienić, gdy para opuściła swe bezpieczne lokum wraz ze swym dzieckiem. Czy był to spacer? Przenosiny? Podróż? Niestety nie wiemy. Do dziś nie chcą oni przyznać co nimi kierowało. Niemniej, faktem jest, iż takie wydarzenie miało miejsce. Miało także dramatyczne skutki.
Otóż, w drodze, poza bezpiecznymi murami osady, zostali oni zaatakowani przez rzezimieszków. Bandyci, w ogromnej liczbie, zaatakowali małżeństwo na leśnym trakcie, uderzając z wielu stron. Najpierw ojciec malca próbował ich odeprzeć, wykorzystując swą przewagę wynikłą z przynależności do szacownego stanu shinobich, jednak przewaga łotrów była zbyt wielka. Okrążyli oni Uchihów i walka w pełni rozgorzała. Przebieg jej był dość trudny, gdyż ninjutsu, przeszywane przeróżnymi technikami elementu ognia tańczyły pośród szczęku tarcz, mieczy i toporów. Po długiej potyczce, bandyci w popłochu rzucili się do ucieczki. Kiedy pył bitewny opadł, a szał batalii opuścił dwójkę rodziców, spostrzegli oni... Iż ich dziecko zaginęło. Wymowne spojrzenie i natychmiastowe rzucenie się w pogoń za rozproszonymi na wszelkie strony bandytami nie pomogło. Uchihom udało się złapać kilku rzezimieszków, jednak plan tychże był udany - rozproszenie zmyliło uwagę shinobi i pozwoliło wrócić z łupami.
W norze bandytów, ich przywódcy, Mutsushi doglądał tego, co jego podwładni przynieśli w ramach łupów. Bo wysilonym dniu pracy udało im się ukraść kilka wozów owoców, nieznaczną sumę pieniędzy. Niepocieszony, skierował się w stronę ostatniego z bandytów, który trzymał tajemnicze zawiniątko, ze zniesmaczoną miną.
- Szefie... - rzekł niepewnym głosem. - Tego trzeba się pozbyć. Bezwartościowe.
Mutsushi spiorunował swojego pachoła wzrokiem, odpowiadając.
- Ja o tym zadecyduję, pustaku.
Po tej jakże wykwintnej intelektualnie wymianie zdań herszt bandy zbliżył się swym ciężkim, zawadiackim krokiem, podniósł rękę ku kłębkowi szmat... I odsłonił je. Surowy wyraz jego twarzy momentalnie zmienił się - złagodniał i spokorniał. Grymas niepocieszenie i apodyktyczność ustąpił zdziwieniu i jakby wzruszeniu. Pachoł nie dostrzegł tej zmiany i już wyrywał swą zdobycz z rąk przełożonego, mówiąc:
- Mówiłem, bezwartościowe - na skarpy!
Jednak wówczas stało się coś niespodziewanego. Wódz spojrzał na niego groźnie i bardzo (nadmiernie) ostrożnie odebrał mu kłębek materiału. Pochwycił go z uczuciem i odchylił płótna, spoglądając na buźkę malca. Jego oczy wbiły się w oczy niemowlaka, a rozpasana banda rzezimieszków ucichła. Wszyscy przyglądali się swemu przywódcy, który na co dzień bezlitośnie dowodził grupą zawadiaków, a który w tej chwili wpatrzony był w pulchną buzię dzieciaka. Wzrok jego był inny niż zawsze... Łagodny. Słaby. Uczuciowy.
- Nie... - powiedział cicho, wciąż patrząc cichemu dziecku w oczy. - On musi żyć. Oddamy go wieśniakom.

Nie wiadomo co kierowało Mutsushim, niemniej, zrobił tak jak rzekł - podrzucił dziecko do rodziny wieśniaków, których stan finansowy był na tyle dobry, iż mogli sobie pozwolić na taką adopcję. Splot wydarzeń sprawił również, iż mały Takashi trafił do rodziny, która od dłuższego czasu starała się o dziecko - bezskutecznie. Bez wahania przyjęli dziecko pod swe skrzydła i rozpoczęli jego wychowanie.
Mały Akihiko (takie imię otrzymał od nieświadomych jego pochodzenia rodziców) rósł pod okiem swych nowych rodziców - państwa Tusoshi. Otoczyli go najlepszą opieką, jaką tylko mogli mu zapewnić. Do tego obdarzyli go ogromną miłością, która drzemała w nich, a która uwolniła się pod wpływem rodzicielstwa. Akihiko dorastał, a kiedy tylko był do tego zdolny, jego ojciec zaczął go uczyć wszystkiego, co umiał - młodzieniec pomagał przy pracach rolnych, zajmował się obrządkiem zwierząt, wykonywał narzędzia i je naprawiał. Ojciec był jego partnerem i nigdy nie skierował w jego stronę nienawiści - błędy pomagał sprostować, a szkody naprawić. Podobną partnerką młodzieńca była matka, która bardzo otwarcie okazywała swą miłość, pokazując młodemu (nie do końca) Tusoshi cały kalejdoskop uczuć. Życie w rodzinie wieśniaków płynęło niełatwo, jednak przyjemnie i ciepło. Uchiha nie był świadomy, iż jego rodzice i pobratymcy stracili już wszelką nadzieję na odnalezienie swego zaginionego potomka. O ile Takashi wiódł trywialne życie rolnika i robotnika, jego rodzice co dzień wspominali go i ronili łzy nad swoją porażką... Porażką, która kosztowała ich tak wiele.
Śmierć jednak nie zna dobra i zła.

Był to kolejny spokojny dzień, gdy cała szczęśliwa rodzina Tusoshi udała się do większej miejscowości, aby tam sprzedać zboża, produkty rolne, mleko, a także zakupić najpotrzebniejsze materiały na targu. Juczny osiołek ciągnął wóz, który wypchany był plonami, a na którym również znajdowała się rodzina farmerów. Spokojnemu i miarowego krokowi kopytnego towarzyszyły rozmowy ojca, matki i ich przybranego syna. Który, swoją drogą, nie był świadomy swoich korzeni i swej historii...
Lejce strzeliły nieco, pospieszając zwierzaka. Wkroczyli bowiem na niebezpieczny trakt, który miał złą sławę pola polowań grup bandytów. Wszyscy zachowywali ciszę i spokój, wyostrzając zmysły w poszukiwaniu ewentualnych niebezpieczeństw... To jednak ich nie uchroniło. Nagle, zza drzew wypadło kilka strzał, które prędko powaliły nieco podstarzałego osła. Pani Tusoshi wydała okrzyk, ale było to daremne - w okolicy nie było żadnej żywej duszy, prócz rodziny farmerów i okrążających uziemioną karawanę rzezimieszków. Wydawać się mogło, iż dni rodziny Tusoshi są policzone - banda uzbrojonych renegatów już szykowała się do wyrżnięcia rodziny... Pomoc przyszła nagle.
Z samych koron drzew coś świsnęło, a ułamek sekundy później jeden z napastników padł na ziemię. Krtań jego przebita była kunaiem, która to broń charakterystyczna była dla shinobi. Po chwili z gałęzi zeskoczył tajemniczy jegomość - odziany w szary strój i długą szatę w tożsamym kolorze. Twarz jego owinięta i ukryta była bandażami, do tego zasłaniał ją cień z szerokiego bambusowego kapelusza. Mimo początkowego rozproszenia, ktoś pośród tłumu atakujących rzucił hasło:
- Brać ich!
I się zaczęło. Tajemnicza postać wyciągnęła kolejny nóż zza pasa i rozpoczęła krwawy taniec śmierci, błyskawicznie pozbawiając życia kilku wojowników. Nim reszta się otrząsnęła, kolejnych trzech padło w agonii na ziemię. Dopiero wówczas reszta podjęła walkę z ninją, jednak nie mogli dotrzymać mu kroku. Młody Akihiko przyglądał się tej walce, zaintrygowany i zafascynowany tajemniczą osobą. Wtem, wóz przechylił się i rodzina farmerów zeń wypadła. Wielki, silny, choć podstarzały mężczyzna, którego twarz ozdobiona była wieloma skaryfikacjami, a włosy dawno ewoluowały w kolor siwy stanął przed nimi. Dzierżył w ręku katanę, a w oczach jego widać było obłęd. Wódz tejże grupy bandytów.

Soundtrack
Ojciec młodzieńca rzucił się na napastnika, jednak ten jednym celnym cięciem przepołowił jego ciało. Matka i Takashi ryknęli przygnębiającym płaczem, a herszt uśmiechnął się psychodelicznie i podążył w ich stronę. Uniósł ostrzę, a kiedy je opuścił, duet płaczu zmniejszył się o jeden. Kiedy młody Uchiha skierował wzrok na swoją przybraną matkę, ta leżała wpół żywa, przebita mieczem. Spojrzała po raz ostatni w stronę swojego jedynego dziecka, uśmiechnęła się, a z jej oczu uleciała łza.
- Kocham... Cię... - wypowiedziała cicho, nim żar życia w jej oczach zgasł na zawsze. Takashi kątem oka zauważył, że wódz bandytów zmierza w jego stronę, wymachując ostrzem. Kiedy podniósł wzrok, ostrze katany błysnęło w górze... Wyrok już omalże zapadł, a obezwładniony strachem młodzieniec zastygł w bezruchu... Jednak cięcie nie nadchodziło. Kiedy przebudził się z letargu zauważył, że wściekły wyraz twarzy zawadiackiego starca zmienił się. Spokorniał. Przyjął kształt zdziwienia i poruszenia. Zmarszczona brew ułożyła się naturalnie, ukazując uczucia, których herszt wydawał się być pozbawiony. Ich spojrzenia spotkały się. Wtem, krew trysnęła, a tajemnicza postać, która stanęła nieco wcześniej w obronie wieśniaków pojawiła się obok starego bandyty. Gdy dostrzegła, iż jej cięcie trafiło wodza, ponownie odskoczyła, aby walczyć z resztą napastników.
Stary łotr leżał na ziemi, ledwo dysząc. Klęczał nad nim mały Takashi, wpatrzony wciąż w oczy osoby, która niedawno zabiła jego rodziców. Przedziwna sytuacja...
- Ale... dlaczego się zawahałeś? - zapytał nastoletni młodzieniec.
Starzec najpierw nie odpowiedział nic. Śmierć powoli ogarniała jego ciało, wyrywając odeń duszę. Umierające spojrzenia skierowało się w stronę błękitnych oczu Takashiego. Starzec uśmiechnął się, co bardzo nie pasowało do jego ogólnego wizerunku... jednak przyniosło pewne tajemnicze ciepło.
-To ty... To ciebie oszczędziłem lata temu... Masz jego oczy... - wysączył Mutsushi, a następnie kaszlnął kilka razy, wypluwając krew. - Masz oczy... mojego syna. Syna... - ponownie splunął krwią, opluwając bladą twarz Uchihy. - Którego musiałem pochować.
Wszystko wydawało się takie dziwne... Uchiha próbował pojąć całą tą sytuację, a starzec umierał. Zapanowała cisza, jednak nie była to cisza czysto fizyczna - w tle było słychać odgłosy walki między misternym wybawcą, a bandziorami.
- Masz jego oczy... - wypowiedział Mutsushi, a następnie wydał ostatni oddech, zionąc ducha.

Tajemniczy wybawca okazał się być shinobi, który postanowił odejść i działać na własną rękę. Nazywał się Hakuza. Wyczuł on silną chakrę, którą posiadał Uchiha i postanowił przygarnąć osieroconego na nauki. Od tamtej pory przekazywał młodzieńcowi swoją wiedzę, a ten przyswajał ją nadzwyczajnie szybko. Wydarzenia na trakcie zmieniły go - stał się stonowany i opanowany, oschły i zimny. Przyjmował nauki u swego mistrza, który nie był świadom z kim ma do czynienia - członkiem klanu Uchiha. Kiedy tylko ogłoszono reaktywację Turnieju Piaskowych Filarów, Hakuza postanowił zabrać swojego wychowanka tam.
Wszystko przebiegało dobrze, lecz w pewnym momencie atmosfera się zmieniła - atak szczepu Douhito zburzył całą przyjazną atmosferę Turnieju, a do tego wywołał międzyklanowe walki. Mistrz Hakuza postanowił jak najszybciej opuścić wioskę, aby uchronić siebie i swego wychowanka, jednak podczas wycofywania trafił przypadkowo w sam środek walki między członkami klanu Uchiha i Akimichi. Kunai trafił Hakuzę najpierw w kolano, a następnie w gardło, kończąc jego żywot. Widząc opadające ciało swojego mistrza, w młodzieńcu coś pękło. Kolejna bliska mu osoba została zamordowana, kolejna jego bratnia dusza padła martwa... Ponownie jego umysł uległ przemianie, wyostrzając się i przystosowując do kolejnej surowej sytuacji. Nie było w tym momencie jednak czasu na kontemplowanie swego stanu psychicznego - jeden z Uchihów zmierzał teraz w stronę Takashiego, sądząc, iż będzie to kolejna łatwa ofiara. Napastnik wyrzucił z wyskoku dwa kunaie, która świsnęły z ogromną prędkością w stronę młodego Uchihy. Nagły przypływ emocji i adrenaliny spowodował coś niezwykłego - w ułamku sekundy Takashi był w stanie nie tylko uchylić się przed nadlatującymi kunaiami, ale także skutecznie wykonać trzy kolejne uniki w mgnieniu oka unikając trzech shurikenów, które zostały przez shinobiego posłane, aby dobić nastolatka. Kiedy Takashi stanął twardo na ziemi i spojrzał na przeciwnika, ten momentalnie przerwał atak i dołączył do pozostałych walczących. Niemniej, powziął swego mistrza na bok i począł go opłakiwać gorzko.
Gwardia Uchiha, po rozprawieniu się z przeciwnikami postanowiła odnaleźć tegoż niedobitka i również go wykończyć. Hisato posłał jednego ze swych shinobi na poszukiwania, a sam udał się do centrum wioski, aby dopełnić swe cele. Shinobi oczywiście z łatwością odnalazł Takashiego, a następnie zbliżył się do niego. Uniósł swe ostrze i już miał przeciąć młodzieńca, gdy ten spojrzał w jego oczy... Błękit, tak wyrazisty i tak wyjątkowy przeszył ciało starszego Uchihy, który upuścił katanę na ziemię. Padł na kolana i pochwycił pogrążoną we łzach twarz nastolatka.
- Takashi... Uchiha Takashi. - rzekł drżącym głosem shinobi.
Tak. Ów shinobi nosił imię Izuma i był prawdziwym, biologicznym ojcem.

Dużo czasu zajęło Takashiemu pojęcie tego, kim jest. Historia przedstawiana przez jego ojca była naprawdę wiarygodna i zgadzała się z jego życiorysem... Co więcej, pasowała ona do opisu Mutsushiego i wypełniała pełną lukę. Tak oto, w dramatycznych warunkach, Uchiha poznał swe prawdziwe pochodzenie i swe prawdziwe korzenie. Nie było jednak czasu na celebracje.
Nagle ziemia zadrżała i huknęła głucho. Ojciec i syn opuścili niewielką chatę, w której się skryli, aby zobaczyć co się stało. W ogniu walk ciężko było dostrzec cokolwiek, jednak to, co ukazało się ich oczom, było dostrzegalne wyraźnie. Gdzieś w oddali ziemia rozstąpiła się, a pył i gruzy wystrzeliły na wiele metrów w górę. W tym potoku ziemi zaczęła krystalizować się jakaś sylwetka - z wnętrza podłoża wyłoniła się ogromna, mityczna bestia, znana w legendach jako Shukaku. Nie było czasu, aby przyjrzeć się Jednoogoniastemu - Izuma Uchiha podjął szybką decyzję, że należy się wycofać. Niepostrzeżenie obaj shinobi wydostali się z wioski, unikając pogromu.

Takashi wrócił na łono swojej prawdziwej rodziny. Jego matka przywitała go ze łzami w oczach, a przyjaciele i pobratymcy nie mogli uwierzyć, iż żyje. Opowieści o życiu młodego Uchihy wypełniały odtąd każde wieczorne posiedzenie rodziny, a wszyscy mogli się cieszyć wewnętrznym spokojem... Do czasu. Nowa wojna powoli wybucha i klany potrzebują świeżej krwi, która wypełni puste koryta śmierci. Takashi jest członkiem tego pokolenia, którego krew poleje się najobficiej... Nastały ciężkie czasy.

---

WIEDZA

---

INFORMACJE:


KLANY, RODZINY SHINOBI, WIĘZY KRWI:
- Podstawowa wiedza przedstawicieli klanu Uchiha
- Podstawowa wiedza obecna w prowincji Sogen

POSTACIE:

Brak

---

ZDOLNOŚCI

---

KEKKEI GENKAI: Sharingan
NATURA CHAKRY: Katon
STYLE WALKI: Taijutsu, Gōken
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT: brak
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 6
  WYTRZYMAŁOŚĆ 6
  SZYBKOŚĆ 14|24
  PERCEPCJA 11|21
  PSYCHIKA 28
  KONSEKWENCJA 5

KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI:
SZYBKOŚĆ: 14|24
PERCEPCJA: 11|21
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU
  GENJUTSU D
  TAIJUTSU
  ELEMENTARNE
  • KATON D
  KLANOWE

D
JUTSU:

Ninjutsu:
- [E] Bunshin no Jutsu
- [E] Henge no Jutsu
- [E] Kai
- [E] Kawarimi no Jutsu
- [E] Kinobori no Waza
- [E] Suimen Hokō no Waza
- [E] Nawanuke no Jutsu

Genjutsu:
- [D] Kasumi Jusha no Jutsu
- [D] Magen: Narakumi no Jutsu
- [D] Suzu no Oto

Element ognia
- [D] Katon: Hōsenka no Jutsu

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Kabura na broń przy pasie

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
- 5 kunai (w kaburze)
- 5 shurikenów (w kaburze)

---

ROZLICZENIA

---

PIENIĄDZE: klik
PH: klik
MISJE:

• D - 2
  C -
  B -
  A -
  S -

PREZENT OD ADMINISTRACJI:

[Ero Sennin]

  Ukryty tekst

[Takashi]

Wszystko zmieniłem, jednakże jedna kwestia - co do Sharingana. Dodałem w historii stosowny wpis, warunkujący jego powstanie... Dodałem do odpowiedniego miejsca wpis, ale pytanie - czy teraz muszę wybrać dziedzinę klanową, zamiast np. elementu ognia, aby zeń korzystać?

[Ero Sennin]

  Ukryty tekst

[Takashi]

Sharingan - zmieniłem, do tego usunąłem wpis z historii. Objawienie Sharingana nigdy nie miało miejsca.

Odjąłem pieniądze za kaburę, all ist clar.

[Ero Sennin]

Zaakceptowane.

  Ukryty tekst