Obszar obejmujący kilka posiadłości...

[Okami]

-Tak... nie wiem gdzie jestem... zaraz zacznie padać... no cóż może lepiej zacząć szukać drogi ?- jego myśli krążyły w okół tego w jakim kierunku wyruszyć, było kilka za i przeciw co do każdego z nich. Jednak wilkowi nie było dane zastanowić na tyle długo by zdążył zdecydować gdzie powinien się udać, z zamyślenia wyrwało go dźwięk, z początku dość cichy, lecz szybko stawał się coraz głośniejszy, bo po chwili dane było Okami'emu rozpoznać tętent kopyt, widocznie nie był sam na szlaku, może pędząca konno osoba będzie znała drogę na mur ? A może również była zagubiona jak on. Kolejne myśli znajdujące się w jego głowie również nie miały wystarczająco czasu, aby wejść na właściwe tory. Znów minęła kolejna chwila nim kolejny bodziec dotarł do jego umysłu, tym razem był to wzrok chłopak zobaczył młodą przestraszoną dziewczynę, gdy znalazła się blisko niego zwolniła, cały czas jej oczy desperacko czegoś szukały. Mogła potrzebować pomocy Okami, nie wahał się długo, chciał pomóc kobiecie.-Coś się stało?- zapytał niemal krzycząc.

[Inoue]

Misja rangi D
3/15

---

Krzyknąłeś donośnie, kobieta bez problemu cię usłyszała. Chyba była zaskoczona gdyż drgnęła i momentalnie spojrzała w twoim kierunku. W jej niebieskich oczach zalśniła nadzieja. Podjechała do ciebie truchtem i zatrzymała zwierzaka ściągając delikatnie wodze. Po chwili zeszkoczyła z rumaka szybkim ruchem i stanęła naprzeciw ciebie ciężko dysząc. - Tak! Stało się! Mój najlepszy przyjaciel wpadł do głębokiej dziury! Potrzebuję liny. Albo czegoś takiego. Albo umiejętności. Cokolwiek co tylko go uratuje! Nie wiem co za pajac to wykopał! Pomożesz mi? Sama go nie wyciągnę! - Wypaliła pospiesznie łypiąc na ciebie szklanymi oczętami. Ścisnęła mocniej wodze, które trzymała w swoich bladych dłoniach. Cóż za desperacja! Co zrobisz w tej sytuacji?

[Okami]

Krzyk Okami'ego był na tyle głośny, iż dziewczyna nie potrzebowała więcej, aby zwrócić na niego swoją uwagę, dziewczyna podjechała do niego truchtem, mówiła szybko, w jej głosi słychać było desperacje, może i z niedużą domieszką strachu?
-Czyli jednak ona też potrzebuje pomocy... ehh... w sumie co mam lepszego do roboty?-pomyślał Okami, no cóż wyjąć kogoś z dziury nie wydaje się to coś trudnego zwłaszcza dla kogoś kto posiada umiejętności shonobi, Wilk spojrzał w oczy dziewczyny.-Prowadź, nie mam liny, ale chyba dam radę go wyciągnąć.- powiedział młody Jugo, nie czekał na odpowiedź, czekał, aż kobieta ruszy, -Głęboka dziura plus deszcz, albo wypłynie, albo się utopi... albo jakoś go wyciągniemy... dobra nie ma co zwlekać- pomyślał.

[Inoue]

Misja rangi D
5/15

---

Kobieta uśmiechnęła się promiennie, była szczęśliwa że ktoś jej pomoże. Wyciągnęła dłoń w twoim kierunku. - Mów mi Miwa - Przedstawiła swoje imię. - Niestety to miejsce jest jakiś kilometr stąd. Musimy się pospieszyć - Oznajmiła wracając do rzeczywistości. Z jej twarzy zniknął uśmiech, pojawiła się sroga trwoga i niepewność. Przerzuciła wodze przez łeb konia, cmoknęła do zwierzaka i ruszyła pospiesznym krokiem w powrotnym kierunku przez dróżkę w lesie prowadząc kopytnego. Spojrzała na ciebie kątem oka sprawdzając czy na pewno idziesz. Chmury nadal kumulowały się nad głowami, nadal groziły zmianą pogody na gorsze. Nie było wokół żadnej żywej duszy, stukot kopyt był jedynym głośniejszym dźwiękiem w tej okolicy. Nawet wiatr ucichł wyczekując lepszych czasów. Na tę chwilę musieliście po prostu dojść.
Minęło z 10 minut. - Prawie jesteśmy - Mruknęła kobieta intensywnie się rozglądając. Koń prychnął jakby wyczuwając coś znajomego.

[Okami]

-Więc ruszajmy, nazywam się Okami.- powiedział chłopak, po czym ruszył wraz z Miwą... kilometr niby nic, a jednak to od tego jak szybko dwójka bohaterów przebędzie tą odległość. No cóż Okami, mimo, iż osoba którą miał uratować nie była mu bliska, ani nawet znana spieszył się, nie miał zamiaru iść obok konia, biegł niezbyt męczącym truchtem. -Eeh... oby nie rozpadało się zbyt wcześnie, nie było by dobrze gdyby ten człowiek utonął, z resztą może znają drogę na mur... byłoby dobrze.- mówił do siebie wilk, może nie na głos, lecz w jego głowie wyraźnie to słyszał, chciał jak najszybciej dotrzeć na mur, no przyjemnie by było gdyby zdążył przed deszczem, a może burzą. Minęło 10 minut drogi nim jego towarzyszka znów zabrała głos .-To dobrze...- powiedział młody Jugo, ale naszła go myśl, co jeśli właśnie pakował się w pułapkę ? Sam nie wiedział czy ta myśl miała jakikolwiek sens, nie zawrócił, lecz zaczął dokładniej przyglądać się otoczeniu, w niecierpliwości czekał, aż dotrą na miejsce.

[Inoue]

Misja rangi D
7/15

---

Szliście jeszcze przez chwilę, raptem minutę. Kobieta nagle zerwała się do biegu z niecierpliwości, pociągnęła za wodze i zwierzak niechętnie potruchtał za nią. Zatrzymała się kilkanaście metrów dalej przy bujnych zaroślach. Wskazała miejsce ruchem głowy. Tuż za linią krzaków był ogromny dół o średnicy 10 metrów oraz głębokości około 5 metrów. Kiedy tylko podszedłeś zobaczyłeś na samym dole...psa! Był to wilczur o szarawej barwie sierści. Siedział z podkulonym ogonem, zobaczywszy jednak swoją właścicielkę szczeknął piskliwie w jej stronę. W tym wypadku jej przyjacielem był czworonóg. Spojrzała na ciebie z napięciem czekając na jakąkolwiek twoją decyzję w tej sprawie. Zacisnęła wargi i pogłaskała rumaka po dużym brązowym łbie. - To tutaj, jak sam widzisz. Błagam, powiedz mi że dasz radę go stamtąd wyciągnąć! - Załkała żałośnie. Czyżbyś miał jakiś plan?

[Okami]

Podróż dobiegła końca, Okami wraz z Miwą dotarli na miejsce w którym znajdował się jej przyjaciel który okazał się psem, no cóż najlepszy przyjaciel człowieka jak to mawiają. -Średnica około 10 metrów, głębokość około pięciu, nie powinno by trudno... no chyba, że zwierzaczek mnie nie polubi... dobra trzeba działać.- plan w głowie wilka zrodził się dość szybko... czy był najlepszy? Tego nie wiedział, wiedział za to, że był on dość prosty, o ile obejdzie się bez większych komplikacji. -Powinienem dać radę... mam pewien pomysł, spokojnie zaraz go wyciągnę... liczę, że nie gryzie...- powiedział Okami uśmiechając się do dziewczyny. Chłopak podszedł do dziury, spojrzał w dół i zeskoczył, będąc na dole zgarbił się nieco i wyciągną rękę do niego -Spokojnie piesku, chodź zaraz stąd wyjdziemy.- liczył, że jego umiejętność klanowa pozwoli mu porozumieć się ze zwierzęciem.

[Inoue]

Misja rangi D
9/15

---

Kobitka odetchnęła z ulgą kiedy oznajmiłeś, że masz jakiś plan. - Nie gryzie. Jest przyjazny. Choć nigdy nie znalazł się w tak parszywej sytuacji - Skrzywiła się i przytuliła się do wierzchowca. Obserwowała twoje poczynania niecierpliwiąc się, chcąc ujrzeć i przytulić swojego zwierzęcego przyjaciela. Podszedłeś do wielkiej dziury i przeanalizowałeś sytuację. Pozostało ci po prostu wskoczyć, co też uczyniłeś. Wylądowałeś gładko obok psiaka, ten zaskowyczał i cofnął się zdezorientowany. Miał podkuloną przednią lewą łapę - prawdopodobnie coś się z nią stało. Nie wyglądał jednak na groźnego czworonoga. Stulił uszy i spojrzał na ciebie brązowymi ślepiami szukając wsparcia. Zamerdał nieśmiało końcówką ogona witając się z tobą. Pierwsze koty za płoty. Niebo zaś nie miało zamiaru się rozchmurzyć. W oddali zagrzmiała zbliżająca się burza.

[Okami]

Na tą chwilę wszystko szło zgodnie z planem wilka, nic dziwnego w końcu wilki to przodkowie psów, może to ułatwiało nieco porozumienie się ze zwierzęciem. Pies rzeczywiście okazał się przyjazny, no, ale nadciągała burza, zwierzęta często panikują w obliczu nieposkromionej siły natury, a miejsce w którym się znajdowali wcale nie dodawała obecnej sytuacji kolorytu. -Dobry piesek, chce pomóc ci stąd wyjść... nie bój się, zaraz cię wyniosę... widzę, że coś ci się stało... liczę, że pozwolisz mi obejrzeć łapę.- mówił spokojnie, starając się nie przestraszyć zwierzęcia powoli zaczął się do niego zbliżać. -Powoli, oby się nie przestraszył, może się uda na razie dobrze idzie- pomyślał zbliżając się do pieska.

[Inoue]

Misja rangi D
11/15

---

Zająłeś się uspokajaniem zwierzaka, całkiem nieźle ci to wychodziło. Pies oblizał pysk i powoli zaczął się kłaść wykonując poddańczy gest. Końcówka jego ogona wachlowała na boki pokazując, że jest przyjaźnie nastawiony i nie ma złych zamiarów. Położył się na grzbiecie wystawiając przednie łapy. Mogłeś łatwo dojrzeć że jedna z nich jest nieco bardziej spuchnięta od drugiej. Zbliżyłeś się do niego, byłeś na wyciągnięcie ręki. Pies zaskomlał i zamerdał mocniej ogonem jakby chciał cię pospieszyć. Widocznie nie podobało mu się siedzenie w tej dziurze, na dodatek pogoda dawała wyraźne znaki, że będzie coraz gorzej. Wiatr powoli nabierał na sile, lecz na tę chwilę dopiero się rozkręcał. Kobieta wychylała się ostrożnie by doglądać sytuacji, była mocno zniecierpliwiona. Każdy w tym momencie był mocno przejęty.

[Okami]

Okami uśmiechnął się szerzej widząc jak dobrze idzie mu uspokajanie zwierzęcia, pies położył się w poddańczym geście, widząc to wilk skinął głową, jego zadanie wydawało się wtedy nazbyt proste. Młody Jugo spojrzał na wyciągnięte psie łapy, jedna była widocznie opuchnięta. -Chyba ma skręconą łapkę!- krzyknął swe słowa kierując do przyglądającej się sytuacji Miwy. Pies zaskomlał dając znać Okami'emu, aby ten się pospieszył, zapewne ta dziura nie była w tej chwili miejscem w którym chciał przebywać, z resztą kto chciałby przebywać w pięciometrowym dole... inna sprawa skąd on się tam wziął, zapewne ktoś zastawił pułapkę, najpewniej jakiś myśliwy liczył na większą zwierzynę, najwidoczniej pies padł przypadkową ofiarą tych połowów. Chłopak już szybszym krokiem podszedł do pieska i wziął go na ręce, nie był on lekki, ale Okami jakoś dał radę, rzucił okiem na niebo... chmury ściemniały, a niebo wyglądało jakby zaraz miało z niego lunąć, a błyskawice były gotowe przeszyć niebo.

[Inoue]

Misja rangi D
13/15

---

Zdałeś krótki raport o stanie zwierzaka, czarnowłosa nabrała z głośnym haustem powietrza w płuca. Nie odzywała się przez krótką chwilę. - Rozumiem. No nic. Jakoś damy radę. Na szczęście jest mój rumak. Dobrze mieć takiego kompana - Powiedziała bardziej do siebie. Koń zaś postanowił skorzystać z chwilowego postoju i zaczął się paść. Najwyraźniej jemu pogoda aż tak nie przeszkadzała. Przeszedłeś do działania. Sięgnąłeś po czworonoga i wziąłeś go na ręce. Futrzak w żaden sposób nie protestował, zamerdał kilkakrotnie ogonem i sięgnął nieśmiało pyskiem w stronę twojej twarzy mając zamiar cię polizać. Pies swoje ważył. Na pewno około 30 kg. Jednak nie był to żaden konkurs siłowy, nie musiałeś go dźwigać zbyt długo. Wystarczyło teraz wydostać się z tej dziury.

[Okami]

Pies bez problemu pozwolił się podnieść, pogoda nie wydawała się aprobować działań wilka, jak gdyby za chwile miała uwolnić swą potęgę w postaci burzy,samo wyciągnięcie zwierzęcia nie było trudnym jak wydawało się Okami'emu zadaniem, zwierzak nie był lekki ale jakoś dawał radę. Wilk podszedł do najbliżej ściany i wykorzystując jedną z najprostszych i najbardziej podstawowych technik w arsenale ninja, po prostu zaczął wchodzić po pionowej ścianie. Pięć metrów mimo, iż nie było jakąś ogromną odległością sprawiło mu nieco problemów zważywszy na ciężar zwierzęcia, lecz gdy już wygramolił się z dziury podszedł do Miwy kładąc psa u jej stóp.-Polecam się na przyszłość. - powiedział, po czym westchnął, trochę siły jednak to zadanie od niego wymagało, przeciągnął się po czym z jego ust znów padły słowa.-Wiesz może jak dotrzeć na mur ?- zapytał licząc, iż kobieta udzieli mu jakiejkolwiek podpowiedzi jak dojść do jego celu.

[Inoue]

Misja rangi D
15/15

---

Postanowiłeś skorzystać z najprostszej techniki, jaka tylko istniała na tym świecie. Podszedłeś do ściany i bez żadnych problemów zacząłeś się wspinać po ścianie. Nie było to jednak do końca łatwe. Ziemia miejscami się osuwała więc musiałeś być czujny oraz wykonywać odpowiednie przeskoki. W końcu jednak dotarłeś na sam szczyt. Podszedłeś do kobiety i położyłeś psa u jej stóp. Była zachwycona. - Dziękuję! - Pisnęła i rzuciła się na swojego czworonoga aby go przytulić i wyściskać. Zwierzę zamerdało ogonem i szczeknęło kilkukrotnie ciesząc się z wolności. Wszyscy byli szczęśliwi. Spytałeś o drogę do muru. Miwa spojrzała na ciebie niepewnie. - Wiem gdzie to jest, a to głównie z powodu, aby się do niego nie zbliżać. Kieruj się na północny wschód. Jest całkiem niedaleko od tego miejsca. Jakieś 10 kilometrów - Powiedziała. Podniosła się, dźwignęła swojego psa i wrzuciła go z wysiłkiem na swojego rumaka, który relaksował się w najlepsza. Po tym Miwa podeszła do ciebie i wręczyła ci nagrodę. - Dzięki za wszystko. Powodzenia - Powiedziała z uśmiechem, po czym przerzuciła wodze przez szyję konia, sama zaś wskoczyła na siodło zręcznym ruchem. Pomachała ci i odjechała niespiesznym truchtem.
Koniec misji

[Okami]

-Na szczęście się udało, miłej podróży.- powiedział Okami uratowawszy psa, dziewczyna widocznie ucieszyła się kiedy tylko zobaczyła jak pies został uratowany, młody Jugo cieszył się widząc jaką radość sprawił Miwie wyciągając czworonoga, również nagroda którą odebrał przyczyniła się do uśmiechu znajdującego miejsce na jego twarzy. Kobieta nie bez problemu wrzuciła psa na plecy rumaka i sama wsiadając na niego powoli odjechała machając naszemu bohaterowi udając się w swoją stronę. Okami zauważył jak z juk przytroczonych do konia wypada kawałek papieru, chcąc oddać go dziewczynie podbiegł i złapał go, lecz kiedy rozejrzał się dookoła Miwy nie było już w pobliżu, dłuższy czas myślał nad tym co powinien zrobić jak odnaleźć ją, aby zwrócić jej kartkę, nie wiedział jednak jak znaleźć kobietę, postanowił przeczytać zawartość która mogła dać mu jakąkolwiek wiedzę na temat właścicielki.