Domek Shinji'ego

[Senju Toshio]

Marna to pociecha (D)
[13/15]
Misja dla Shinjiego. Domowy pupil często przybierał u bogaczy rosłego znaczenia, a zatem wielkość zwierzaka odzwierciedlała ich dobrobyt. Wiele tych i innych zagadnień, z którymi mógł się kiedyś spotkać i rozminąć Shinji zakrzątały mu głowę. Podczas gdy pies nadal szalał, a za futrzakiem ciągnął się uczepiony panicznie smyczy chłopiec. Z przejęcia bał się puścić albo w obawie, że wyjdzie na tym gorzej niż teraz. Uchiha z kolei mógł zauważyć lekką ekscytację z powodu zamieszania u ów chłopca. Dzieciak wolałby pewnie być na grzbiecie, jednak taka opcja pędu również sprzyjała jego doznaniom. Nic mu się nie działo, kiedy ślizgał się po równej podłodze.
- Toż to ci heca. - zdążył skomentować wąsaty baron, a wraz za nim parę innych osób, które nie ucierpiały w zamieszaniu. Ten gwar był niby przygrywką do tego, co zamieszał zrobić Shinji. Szkoda było patrzeć na bezradność tych wszystkich ludzi i zrobić coś, do czego miało się pełne predyspozycje. Problem wyniknął z tego taki, iż ogromna bestia mogła ważyć tyle co Shinji. Początkowo dogonił czworonoga bez trudu, kiedy ten zdążył już wyślizgać w jedzeniu cały parkiet. Psiska miały często to do siebie, że przejawiały entuzjazm i wesołe usposobienie. Ślinił się co nie miara i ucieszył kiedy ktoś znalazł się przy nim. Pretekst do zabawy, jak znalazł. Stał zaparty na swoich łapskach i ani myślał teraz ruszyć. Wtedy bezradny chłopiec wreszcie wstał i otrzepał się z warstwy brudu. Złapanie za obrożę wystarczyło do zniwelowania dalszych przykrości.
- Łał, to było niezłe Azog. Ale mama będzie wściekła. - wypalił wesoło. Uwaga którą rzucił do psa była skierowana również do Shinjiego.- Dziękuję panu za pomoc. - ukłonił się dodatkowo, okazując kulturę nim pojawiła się pani domu. Ta sama wystrojona kobieta nie miała za wesołej miny i początkowo swoje oburzenie zwróciła ku synowi, aby potem za sprawą Shinjiego odpuścić. Uchiha wkupił się ratunkiem w jej łaski więc z tego wszystkiego wyszedł raczej na równo. Przyjęcie należało jakoś uporządkować, dlatego goście zostali oddelegowani do łazienek - niektórym to nie wystarczyło i woleli udać się w podróż do własnych domów. Chłopak z kolei mógł już zdjąć dane mu na wierzch ubranie i czuć się swobodniej w swoim stroju. Gospodyni podziękowała jeszcze Shinjiemu za powstrzymanie psa i wręczyła mu należność za wypieki oraz za jego starania jako kelner. Wyjście już czekało, a tuz za nim wózek do transportu, z którym wystarczyło już tylko udać się do cukierni i porozmawiać z panem Watarim. Na pewno czekał, dlatego powinien niezwłocznie wejść do jego lokalu i znaleźć go w celu rozpoczęcia rozmowy jako pierwszy. Być może w sklepie będzie urzędować jego żona, która wskaże mu wejście na zaplecze do męża pracującego w kuchni.

[Shinji]

W całej sali, w której przed chwilą był duży bal, ludzie spokojnie rozmawiali i wszystko było wystrojone, teraz pozostał tylko chaos. Goście próbowali stąd wyjść, ci którzy zachowali zimną krew, zmierzali powoli w stronę wyjścia, niestety często byli wywracani lub nawet porywani przez tych którym serca waliły jak młot. Młodzieniec, idąc w stronę zwierzęcia, słyszał jak goście którzy nie ucierpieli, komentują całe zjawisko, między innymi zaliczał się też do nich wąsaty baron, który lubił wszystko komentować. Pies szalał jeszcze, ciągnąc za sobą dzieciaka, którego Uchiha zauważył, dopiero gdy pies już zdążył narobić bałaganu, a gdy Shinji złapał psa za obrożę, uspokoił się po chwili, biorąc naszego bohatera za potencjalnego partnera do zabawy. Chłopiec, który jeszcze chwilę temu był ciągnięty przez wielkie psisko, teraz wstał i otrzepał się z przekąsek, ciast i brudu, które przylgnęły do jego ubrania. Po chwili skomentował swoje poczynania, oznajmiając iż jego matce nie będzie tak wesoło, jak mu samemu. Ukłonił się przed młodzieńcem i podziękował za uspokojenie pupila, na salę weszła pani domu, która była przerażona całym widokiem, po tym jak okrzyczała syna, zwróciła się do Shinjego, który dzięki swojemu, nieprzymuszonemu czynowi, w jej oczach był prawie że wybawcą. W samym czasie, gości poproszono by pójść do łazienek, a salę zaczęto sprzątać. Niestety niektórzy po tym incydencie, pojechali do domu, z oburzeniem. Przez to, shinobi nie musiał dalej pełnić roli kelnera i pozwolono mu chodzić we własnym ubraniu. Po dopełnieniu wszystkich formalności związanych z dostarczeniem wypieków, kobieta podziękowała Shinjiemu oraz dała mu należną wypłatę, za to że był kelnerem na jej balu. W końcu Uchiha pożegnał się z salą balową i mógł wyruszyć do cukierni pana Watariego. Przed domem, był jego wózek, zapewne już ostatni raz, wziął za jego rączki, i pomaszerował wzdłuż drogi. Wokół niego ciągnęła się znajoma polana, było coraz więcej drzew, w końcu zbliżał się do swojej okolicy. Słońce na niebie powoli zabarwiało się na pomarańczowo, gdy Shinji był już pod cukiernią. Postawił wózek blisko ścian i wszedł do środka, od razu po wejściu, mógł poczuć wręcz smak jaki miały pieczone właśnie ciasteczka, babeczki, ciasta i inne smakołyki. Przy ladzie stała starsza kobieta, ubrana w typowy strój gospodyni domowej, zapewne była ona żoną staruszka, który zlecił młodzieńcu zadanie. - Witam, ja w sprawie zadania, które zlecił mi pani mąż, czy mogła by pani powiedzieć gdzie teraz się znajduje? Kobieta popatrzyła się na Shinjiego i z uśmiechem wskazała mu zaplecze, skąd dochodził delikatny, słodki zapach wypieków.

[Senju Toshio]

Marna to pociecha (D)
[15/15]
Misja dla Shinjiego. Przeciętny, jak dla co poniektórych osób dzień zmierzał ku zakończeniu większych zmagań. Nie trzeba było nic więcej robić, a powrócić do miejsca przeznaczenia i odebrać nagrodę za zlecone zadanie wymagało ledwie drobnego marszu. Drogi były w głównej mierze oczyszczone przez porę dnia, gdzie raczej nie pchano się na słoneczne trakty. Chociaż ni skwar ni deszcz nie ostudzi zapału pracowitości chłopów i większości porządnych obywateli. Strzec się jednak należało rabunków i mieć baczność nie tylko na siebie. Wielu przecież posiadało zmysł i empatię, a tym bardziej shinobi. Jego etyka na pewno była gdzieś sercem przy walce lub ratunku młodej niewiasty. Shinji mógł jednakowoż myśleć o czymkolwiek innym. Tym bardziej, że raczej humoru nic mu nie zepsuło. Nie miał ku temu żadnych powodów, aby się boczyć na jakieś uwagi, które de facto nie były mu ubliżaniem. Nie bezpośrednio, albo i nawet pośrednio.
Wreszcie mógł powitać budynek, w którym urzędował pan Watari i panował niepodzielnie swoją cukiernią. Asystowała mu żona, która obsługiwała klientów, kiedy ten sam w pocie czoła tworzył istne arcydzieła. Babeczki, rogaliki, ciasteczka i torty. Niezapomniane widoki za szybkami gablotek na wystawie i w wewnętrznych szafkach sprawiały, że nie jedno dziecko wpadało w hipnotyczny trans uwielbienia. A ślinka ciekła od niesamowicie aromatycznego zapachu każdemu, nie ważne jak silną miałby Konsekwencję czy też zwać to powszechnie Wolą. Uchiha bez ogródek zapytał kobietę wprost. pani Watarówna powitała go już w samym progu melodyjnym zwrotem, jakim to częstowała każdego klienta. Gość ten jednak nie pozwolił jej długo myśleć błędnie o staniu się klientem, a wreszcie poznaniu chłopaka, który podjął się zadania wyznaczonego przez męża. Oczywistym zatem było, że szybko skierowała go na zaplecze, do kuchni. Bez zwłoki i krępacji, zapewniła, by czół się jak u siebie. Zwrot często przytaczany z grzeczności. Już na wstępie spojrzenie chłopaka obejrzało się na prosty wystrój kuchni, co pozwoliło mu zapamiętać jego rozmieszczenie. Na środku blat, a po bokach regały z potrzebnymi rzeczami. Był tez drzwi na zaplecze i do chłodni. Przy pracy zastał Watariego, który usłyszał w międzyczasie wiadomość o przyjściu posłańca.
- Wspaniale, że się zjawiłeś. Szybko Ci zeszło i pewnie poradziłbyś sobie z jeszcze jednym ładunkiem. Kensuke pewnie do ciebie dotarł i odciążył mniejszym zamówieniem. Ale do rzeczy, przecież nie mogę cię teraz odprawić z kwitkiem. Pokaż no wszystko, co zebrałeś. Rozliczymy się uczciwie i nie bój się mieć własnego zdania. - odparł względnie poważnie, wycierając dokładnie ręce z mąki. Negocjowanie stawki nie było chyba konieczne, bo jak za taką pracę, wyłożył chłopakowi odpowiednie wynagrodzenie. Zabrał do udokumentowania kwity i na tym zakończył, życząc chłopaki owocnej przygody. Jednej z wielu, jakie czekały w tym dość groźnej, acz fascynującej epoce.

Info MG: Misja zakończona. Zostając w temacie automatycznie wracasz do własnego mieszkania.

[Shinji]

Wiatr ucichł, a słońce było już czerwone, co oznaczało że minął następny dzień z życia ludzi zamieszkujących tereny państwa kupieckiego. O tej porze zazwyczaj, rodzicie szli po swoje dzieci, bawiące się całymi dniami, na placach zabaw, w osadzie, a sprzedawcy zamykali sklepy, ci którzy mieli inne prace, w tym też shinobi, szli z przyjaciółmi do barów, na obrzeżach miast nie było na szczęście aż takiego zamieszania. Shinji, za niedługo, także będzie mógł odsapnąć i odpocząć po dniu pełnym roboty, ale teraz był w kuchni, a zarazem warsztacie pana Watariego, do którego przyprowadziła go żona staruszka, to właśnie tutaj stary cukiernik tworzył swoje pyszne arcydzieła. Gdy się rozejrzał, ujrzał kuchnię prostą, aczkolwiek wydajną i wystarczającą do zadania jakie miała spełniać, na środku stał blat, za nim był piec, a na ścianach wisiały regały, na których był położony cały potrzebny sprzęt do wypieków. Gdy Shinji wchodził pan Watari, właśnie układał ciasto na blacie. Witam ponownie, proszę pana, wypełniłem swoje zadanie - oznajmił szybko Uchiha. Cukiernik, powitał młodzieńca, ciesząc się że tak szybko mu zeszło, poprosił by Shinji dał mu wszystkie rachunki, wraz z należnościami jakie udało mu się zdobyć. Gdy już wszystko sprawdził i przeliczył, zaczął myśleć jakie dać wynagrodzenie, za wykonaną misję. Po krótkiej ciszy, zaczął przeliczać pieniądze, a następnie wręczył odliczoną kwotę chłopakowi. Uchiha pożegnał się ze staruszkiem, panią Watari i cukiernią, ponieważ na razie nie będzie miał wiele z nią wspólnego, nie licząc kupowania tutaj smakołyków, które przecież były najlepsze w okolicy. Shinji w końcu wyszedł, z otrzymaną nagrodą i świadomością iż może teraz robić co tylko żywnie mu się podoba, było to nieopisane uczucie spełnienia, ulgi i wolności. Podekscytowany, pogrążył się w myślach, maszerując luźno do domu.

[Shinji]

Był piękny poranek, słońce, dopiero co wychylało się, zza horyzontu, wiatr, niósł pogodną pieśń ptaków, które odbywały swoje tańce godowe. Roślinność rosła w najlepsze, ledwo zauważalne zwierzęta, szukały pierwszego pożywienia, a niektóre owady, popijały nektar kwiatów. Nad stawem, prócz ptaków, można było usłyszeć żaby i ropuchy, wylegujące się na wilgotnej części, brzegu. W domu, panowała cisza, ledwo docierające odgłosy, z zewnątrz, nie mogły obudzić młodzieńca, smacznie drzemiącego, w swoim łóżku. Mimo to wstał wcześniej, niż normalnie, był wyspany i zadowolony, może dlatego że wczoraj wykonał swoją pierwszą misję? Shinji powoli usiadł na boku łóżka i zaczął się ubierać, następnie poszedł do łazienki, gdzie przemył sobie twarz, oczywiście po tych czynnościach zabrał się za jedzenie, tego co po wczoraj zostało. Wychodząc z chatki, wziął ze sobą broń, torbę i jej zawartość. Rozejrzał się, widząc tak piękny krajobraz, nabrał świeżego powietrza do płuc i powędrował, gdzieś w stronę wioski.