Wioska Nomadów Rodu Kuguta

[Souei]

Gdy obudził się połamany, potrzebował kilku chwil na zidentyfikowanie, co w ogóle go boli. Leciwy siennik nie był wymarzony miejscem do spania, ale cała wioska nie tonęła przecież w przepychu. Doceniał to co dostał, tym bardziej, że śniadanie szybko nadrobiło ten mały poranny dyskomfort. Dosłownie je pochłonął, ponieważ nie tylko umierał z głodu, ale również spieszył się do domu Bunty. Podziękował Jinowi za gościnę (niezbyt wylewnie, raczej w swoim stylu), a następnie zabrał wszystko co jego i pomaszerował do domu swojego dłużnika i dobrodzieja zarazem.
Staruszki już na niego czekały, z gotową mapą i wskazówkami dotyczącymi marszu. Souei nie do końca wiedział, czego się spodziewać po tej podróży.
- I nie ma tam żadnego strażnika, pułapek? - Obawy o bandytów i maruderów, którzy mogli tam osiąść, Bunta rozwiał uwagą o skrajnie niekorzystnym klimacie. Matsuda bez problemu mógł to sobie wyobrazić. Na jego mieszczuchowe standardy zdecydowana większość pustyni nie nadawała się do zamieszkania, więc gdy twierdzili tak jej rdzenni mieszkańcy, to nie było już tutaj żadnej dyskusji. Pazur przestudiował więc mapę przy nich, po czym starannie zwinął ją i schował za pazuchę.
- Tylko jeśli mapa nie będzie prawdziwa. - Odpowiedział beznamiętnie i ze stoickim spokojem na pytanie Hiruzena, patrząc mu prosto w oczy. Chwila grozy.
- Heh. - Klepnął go w ramię, rozluźniając sytuację.
- Odwiedzę, odwiedzę. Wy też możecie. Jak kiedyś zajrzycie do Shigashi, mogę was ugościć u siebie w Fugu. To nazwa mojej knajpy. - O ile oczywiście jeszcze stoi i nie zostały po niej gołe fundamenty. Matsuda cały czas pamiętał o zapowiedzi porządków Hibiki, więc w sumie rozważał już powoli najgorsze, ale czy będzie to aż taka tragedia? To dopiero się okaże.
Podziękował jeszcze raz obu panom i jeśli nic więcej go nie zatrzymywało, po zebraniu wszystkich potrzebnych klamotów i odpowiednim przygotowaniu, ruszył po obiecany zwój.

[Kaito Ishikawa]

Lato 395
Wyprawa S
Souei
"Szklarz" _____________________________
Posty:
MG: 20
Souei : 19
_____________________________

- Pułapek nikt tam nie zakładał, wystarczy, że będziesz musiał zejść na sam dół zamku, a to jest kilka kondygnacji. Nikt z nas nie zapuszczał się w tamte rejony, z pięć lat. - odpowiedział szczerze Bunta z lekkim zamysłem, starając wygrzebać wspomnienia z pamięci.
Co oznaczało, że na miejscu mogłeś jedynie martwić się o dzikich lokatorów, jednak czy rzeczywiście twoje obawy były zasadne ? Cóż nie pozostawało nic innego jak samemu się przekonać.

Przyszedł czas pożegnań, zebrał się mały tłum, aby na sam koniec jeszcze raz ujrzeć swojego wybawcę.
- Uważaj na siebie, tamte tereny to nie przelewki. Nie ma gdzie się skryć przed Słońcem, a tam jakby sama bogini Amaterasu miała swoją siedzibę. - ostrzegł cię na sam koniec, jeszcze raz Hiruzen

Wyruszyłeś zapakowany w najpotrzebniejsze rzeczy na swoją małą wyprawę po zwój z techniką, mapa choć bardzo skromna, świetna oddawała ducha tego co było przed tobą. Choć momentami mogłeś zwątpić czy aby na pewno wszystko zostało dobrze rozrysowane to wierząc w proces dotarłeś po kilku godzinach na miejsce. Bez problemu, odnalazłeś dach zamku, który wynurzony był dwa metry nad powierzchnię ziemi. Znikąd nie było widać żadnego przeciwnika czy też pułapki. Jednakże już od jakiegoś czasu czułeś niesamowity żar, który płynął z Słońca. Czegoś takiego jeszcze nie doświadczyłeś w tym regionie świata


Kuguta Bunta
Kuguta Hiruzen

Archiwum Głosów

Uczeń Niro

Dla Adminów

  Ukryty tekst

[Souei]

Nareszcie ponownie mógł być w pełni sobą. Towarzystwo jest fajne, tak, ale samotność jest jeszcze lepsza. Po pożegnaniu Hiruzena, Bunty i reszty wioski odetchnął pełną piersią, mimo że gorące, suche powietrze nieprzyjemnie drażniło płuca. Wędrówka przez wyznaczony teren rzeczywiście była gorsza niż to, czego Souei doświadczył wcześniej z Sanro, gdy szli razem do kryjówki w Czerwonej Skale. Teraz ta historia powoli dobiegała już końca, zostało tylko miłe i przyjemne zakończenie. Matsuda naprawdę wierzył, że na końcu drogi wskazywanej na mapie czeka na niego nagroda. Nie wyobrażał sobie, aby cała wioska miłych ludzi próbowała go oszukać, bo jego grafik był dość napięty i nie było w nim przewidzianego powrotu i wyciskanie z nich informacji siłą.
Żar lejący się z nieba znacznie utrudnił wędrówkę, ale w końcu, dzięki zapewnionym zapasom i ekwipunkowi stanął przed, jak się wydawało, wejściem do kryjówki. Upewnił się jeszcze, że jest we właściwym miejscu, przypominając sobie wszystkie punkty orientacyjne, które mijał po drodze. Jeśli prawidłowo podążał za wskazówkami, to musiało oznaczać, że jest już bardzo blisko celu. Tradycyjnie uruchomił byakugana jako swoje najlepsze narzędzie do zwiadu terenu. Jeśli jest tam ciemno, nie będzie mógł zobaczyć wiele, ale dostrzeże przynajmniej, jeśli będzie tam coś żywego. Lepsza jakaś wiedza, niż żadna. Matsuda rozejrzał się jeszcze po okolicy, czy nikt - człowiek czy przerośnięty robal, nie zbliżają się w jego kierunku, a następnie przystąpił po eksploracji. Powoli i ostrożnie, jednak dla shinobi, którzy umieją chodzić po ścianach, zejście do podziemia nie musiało być aż tak problematyczne.

[Kaito Ishikawa]

Lato 395
Wyprawa S
Souei
"Szklarz" _____________________________
Posty:
MG: 21
Souei : 20
_____________________________

Z uruchomionym byakuganem przeskanowałeś zapadniety zamek, jednak nic nie dostrzegłeś, żadne źródło światła nie znajdowało się wewnątrz zapomnianej budowli. Mogłeś wejść spokojnie do środka bez obaw, że w środku znajduje się jakaś istota posługująca się chakrą albo tam mieszkająca gdybyś na ten przykłąd ujrzał światło pochodni. Jednak skoro nie było tam światła to poniekąd poruszałeś się tam poomacku. Wszystko co było tu kiedyś drogocenne już dawno zostało rozjradzione. Mogło cię to zmartwić, ale klan Kuguta nie wyglądał na takich co mieliby kogokolwiek okłamać. Najwidoczniej musieli ukryć w tym miejscu zwój, już po wszelkich kradzieżach, gdy to miejsce już dawno zostało zapomniane nawet przez samych Bogów.

Poruszając się powoli i starannie, żeby nie zrobić sobie krzywdy schodziłeś systematycznie w dół, kawałek po kawałku drogę do upragnionego. Od czasu do czasu natrafiłeś na żyjące tutaj robactwo, ale czy wzdrygnąłeś się na widok skorpiona ? W każdym razie po następnych kilku minutach byłeś na samym dole i tam rozpocząłeś swoje poszukiwania. Długo nie musiałeś szukać, gdyż w tym miejscu znajdował się tylko jeden, jedyny kufer, w którym to znalazłeś zwój. Przez ciemności trudno było ci odczytać co to za zwój, musiałeś udać się na powierzchnię, aby być całkowicie pewnym, że to jest to po co przyszedłeś.

Archiwum Głosów

Uczeń Niro
Kuguta Bunta
Kuguta Hiruzen

Dla Adminów

  Ukryty tekst

[Souei]

Wokół było bezpiecznie. Nikt go nie gonił, nie ścigał się z czasem. Souei mógł skupić się na eksploracji, aby przeszukać ruiny metodycznie i dokładnie. Schodził w dół powoli zwłaszcza, że w środku było ciemno, że oko wykol. Uważał, aby nie poślizgnąć się gdzieś na ukruszonej ścianie czy jakimś filarze, żeby po pierwsze nie zrobić sobie krzywdy, a po drugie nie narobić hałasu. Tak, sprawdził otoczenie, ale nie znaczyło to, że można nagle stać się nieostrożnym. Były przecież na tym świecie rzeczy, których nawet takie świetne oczy nie są w stanie wykryć. I choć nieraz ratowały mu skórę czy dostarczały przydatnych informacji, to nauczył się nie ufać im ślepo.
Całe przeszukanie rzeczywiście trwało przez kilka pięter w dół. Każde z nich dokładnie sprawdził, lecz dopiero na samym dnie budynku, gdzie było już zupełnie ciemno i zimno, znalazł to czego szukał i co obiecał mu Bunta do spółki z Hiruzenem. Wymacał skrzynię, a w niej upragniony zwój. Czy warto było zadać sobie po niego tyle trudu? Zwinięty papier był warty tyle zachodu? Matsuda był bardzo zmotywowany, aby rosnąć jako restaurator i mafijny zabójca. Z dotychczasowego życiowego doświadczenia wiedział, że zawsze znajdzie się ktoś silniejszy od niego, więc w ten sposób miał zamiar opóźniać nadejście tego momentu najbardziej jak tylko się da.
Wyczłapał się z powrotem na powierzchnię gdzie, miał nadzieję, nikt nie będzie na niego czekał. Nie wracał już do gościnnej, przyjacielskiej wioski, lecz skierował swe kroki prosto do Kinkotsu, nie zwlekając ze sprawdzeniem, czy rzeczywiście w jego ręce trafiło to, czego szukał.

zt. jak już można

[Kaito Ishikawa]

Lato 395
Wyprawa S
Souei
"Szklarz" _____________________________
Posty:
MG: 22
Souei : 21
_____________________________

Wyszedłeś na zewnątrz, Słońce swoimi promieniami skutecznie oślepiło cię, ale jakby tego było mało coraz bardziej dawało się we znaki. Najwyraźniej najgorsze maiło dopiero nadejść. Na szczęście dzięki klanowi Kuguta miałeś wystarczającą ilość zapasów, aby dotrzeć z powrotem do siedliska ludzi, bez zmartwienie czy wystarczy ci wody. Dzięki nim dobrze byłeś również osłonięty przed Słońcem, gdyż miałeś odpowiednie elementy ubrania, która była istną tarczą przeciw promieniom słonecznym, które cały czas napierały na twoje ciało. Niebo nad twoją głową było błękitne, bez żadnej chmury na widnokręgu, także nie miałeś co liczyć na jakąkolwiek formę schronienia w postaci chmurek, które z pewnością mogłyby umilić ci przemieszczanie się po tym piaszczystym piekle.

Droga była długa i bardzo męcząca, jednak w końcu udało ci się dotrzeć do kinkotsu. Twoja przygoda związana z Niro, Sanro, robalami i klanem Kuguta właśnie zakończyła się. Ten rozdział twojej kariery shinobi został właśnie zamknięty. Miałeś teraz czas aby zastanowić się co chcesz dalej robić ? Poszukać swojego przyjaciela i wyruszyć z nim w nieznane ? A może wrócisz do Shihashi no Kibu ? A może, a może los rzuci ci kolejną niespodziewaną przygodę ! W każdym razie teraz dobrze byłoby, abyś poszedł do miejsca w którym pomieszkujesz, przydałoby się przebrać mokre od potu ubrania.

GRATULACJE ! WYPRAWA ZAKOŃCZONA SUKCESEM !

Archiwum Głosów

Uczeń Niro
Kuguta Bunta
Kuguta Hiruzen

Dla Adminów

  Ukryty tekst