Leśna Polana

[Yukari]

Myśli Yukari musiały powędrować bardzo daleko, bowiem nie zwracała uwagi na otoczenie. Może gdyby jakiś zwierzak się do niej dosiadł poczułaby jego obecność, ale kroki? W tym miejscu rzadko kogokolwiek spotykała więc krzyk w jej stronę spowodował, że się wzdrygnęła, co by nie powiedzieć, że stanęła na równe nogi. Odwróciła się lustrując mężczyzn i dopiero teraz dostrzegła że pada. Ile czasu w takim razie siedziała? Sądząc po tym, że dalej było jej ciepło nie minęło za wiele czasu. --A może dzień dobry!? -palnęła wstając. Może nie powinna się tak odzywać, ale była wręcz uczulona na brak kultury. Matka wpajała jej, że człowiek powinien być kulturalny, miły i uprzejmy, jednak słowa czasami pędziły szybciej niż myśli, przez co czarnowłosa wpadała w kłopoty.

Jej policzki pokryły się rumieńcem, gdy poznała jednego z mężczyzn, a świadomość, że wcale nie zachowała się lepiej od niego nie ułatwiało sytuacji.-- Przepraszam... Jestem Yukari Hirata. -powiedziała już bardziej potulnie. Jej wzrok skierował się na mężczyznę, który kojarzył ją po sytuacji z Carlosem. Była w szoku, że człowiek może pamiętać takie szczegóły, gdy ona sama miała luki w pamięci. - Właśnie skończyłam trening. Nie spodziewałam się tutaj spotkać kogokolwiek. - dodała, jakby mężczyzna potrzebował więcej informacji, aniżeli tylko imię i nazwisko.

[Kaito Ishikawa]

Kampania 2/..

Zima 395 roku Yukari Zlecenie Specjalne D - Lektyka

Pierwsza słowa, które wypowiedziałaś wmurowały w ziemię mężczyzn przed tobą, seinin nic nie odpowiedział tylko patrzył na ciebie mrużąc oczy. Grubawy blondyn lekko rozdziawił usta, nie dowierzając co się właśnie wydarzyło. Ciszę przerwał ostatni z towarzyszy, najniższy z nich wszystkich, pomarańczowłosy shinobi z irokezem. Parsknął śmiechem, które zaraz przerodziło się w rubaszny śmiech, niosący się po całym lesie.
- Ahahahaha... Ojej, Akira-san lubię dziewuchę, ma charakterek... Ahahaha...
Seininowi nie było do śmiechu, odwrócił się do śmiejącego się mężczyzny i uspokoił go w ciągu sekundy swoim morderczym spojrzeniem.

Nim Akira-sama, zwrócił się do ciebie zdążyłaś się poprawić i użyć magicznego słowa: "Przepraszam", co z pewnością ci pomogło bo wyczułaś, że po tych słowach aura mordu lekko zelżała.
- Skończyłaś trening powiadasz, dobrze więc. Skoro mnie Kazuo-sama dał taką gównianą robotę jak pójście po jego lektykę do wioski obok to ty również nie będziesz mieć kolorowo dziewczyno. Idziesz z nami, właśnie potrzebowaliśmy shinobi tej jakże ważnej rangi, która pozwala łapać okoliczne koty. - brunet zakończył z lekką kpiną w głosie.
Nie pozostawił ci żadnego wyboru, musiałaś udać się wraz z nimi. Choć dowódca tego małego oddziału był lekkim gbure to reszta wydawała się bardzo przyjazna.
- Jestem Tsubasa, tamten grubasek... - zaczął pomarańczowłosy
- Ej, nie przeginaj ! - oburzył się blondyn
- ... to Kenta, a naszego seinina to pewnie kojarzysz, zresztą któż to nie słyszał o gburze Akirze... - kontynuował największy wesołek
- Tsubasa, jeszcze jedno słowo. - warknął groźnie seinin
- No już już, a co trenowałaś ? Ciało, dusze czy jakieś konkretne techniki ? - zapytał Tsubasa
- A co ? Chcesz się nauczyć kilku śmiertelnych sztuczek od Doko czy tam Akoraitto ? - wtrącił lekceważąco Akira-sama, na co Kenta lekko zachichotał.
- Nie przejmuj się nimi, po kilku godzinach nawet zyskują w oczach. - próbował załagodzić mężczyzna z irokezem


Kōseki Akira - KLIK
Kenta
Tsubasa

[Yukari]

Przedstawiła się, ale jej imię zostało zignorowane, została "dziewczyną" na co prawie prychnęła. Nie zamierzała jednak tego komentować. Chociaż jedna część jej natury chciała poprawić mężczyznę, to druga wyświetlała wielki czerwony napis "UWAGA, NIEBEZPIECZEŃSTWO". --Nie musi Pan prawić takich komplementów, uważam, że każda ranga jest ważna, moja również. Od czegoś trzeba zacząć, prawda? -powiedziała uśmiechając się. Wiedziała, że kroczy po cienkim lodzie, ale przecież nie pyskowała. "Shinobi tej jakże ważnej rangi" zaliczało się do pochwały, oczywiście po tym jakby zmienić ton głosu, ale udawała, że wcale nie słyszy kpiny.

- Miło mi Was poznać i bardzo chętnie z wami pójdę-jakby w ogóle miała wybór, ale cóż, nie chciała dać nikomu satysfakcji z tego, że postawili ją pod faktem dokonanym. Mimo to wędrówka wydawała się ciekawszą alternatywą zważywszy na pogodę. Sama z kolei dalej tkwiłaby przy ognisku chcąc nauczyć się czegoś więcej, a to mogłoby skutkować co najmniej jakąś chorobą.-Coś tam słyszałam, ale odbiega to od tego co mówicie... Czy można ćwiczyć swą duszę? A może chodziło o jakiś rodzaj medytacji? Nie dopytała.- Uczyłam się technik kryształu i jestem Doko.-drugą część wypowiedzi skierowała do Akiry. Tak by rozwiać jego wszystkie wątpliwości. Ten człowiek doprowadzał ją do białej gorączki. Na każde jego zdanie chciała odpowiedzieć w taki sam sposób, a może nawet gorzej, ale jego doświadczenie powodowało, że gryzła się w język.

Gdy Tsubasa chciał załagodzić sytuacje uśmiechnęła się delikatnie i podeszła do chłopaka. Wolała mieć jakiegoś sojusznika. - Myślę, że gdybym była Seininem, to mogłabym być jego lustrzanym odbiciem, z lepszym poczuciem humoru- szepnęła, by te słowa dotarły tylko do zainteresowanej osoby. Ale taka była prawda. Mimo kąśliwych uwag w Akirze było coś, co przyciągało i nie był to jego wygląd.

[Kaito Ishikawa]

Kampania 3/..

Zima 395 roku Yukari Zlecenie Specjalne D - Lektyka

Odpowiedziałaś szeptem Tsubasie, ten jednak lekko zbladł i zaczął się śmiać
- Wszystko słyszę ! - warknął Akira - ... Idziemy w dwumetrowym odstępie, naprawdę myślisz, że ktoś na moim poziomie, nie usłyszy twojego szeptu... O ! Piękna amaterasu, jak ten klan ma przetrwać gdy... - odwrócił się, aby łypnąć na ciebie jednym okiem - ... mamy takich Doko.
Tsubasa skończył chichotać i dodał:
- Uważaj, Akira-san ma całkiem niezły słuch, byle szeptem go nie oszukasz. Ja, jak próbuję coś przekazać pod jego okiem to przed drugą osobom piszę na swojej dłoni.
Po czym pomarańczowłosy podniósł lewą rękę, tak żebyś ją widziała i palcem wskazującym u prawej ręki napisał: "Nie przejmuj się, Akira lubi marudzić".
- Tsubasa, ostatnie moje ostrzeżenie, a obiecuję ci, że jak wrócimy do osady to będzie czekał cię ostry wycisk w dojo. - powiedział przez zęby Akira-sama

Podróż przebiegała dosyć spokojnie, nie licząc nieprzyjemnych mroźnych podmuchów, które swym chłodem przenikały przez grube warstwy ubrań. W pewnym momencie Kenta zatrzymał się
- Akira-sama, od godziny dwunastej nadciąga w naszym kierunku pięciu wojowników... Tak, jeden z nich to ten sam z którym walczyliśmy osiem dni temu, niedaleko wioski Ube, przed południem, czterech zabitych, dwóch zbiegów. To przestępcy przedstawiający się jako Senrankai1
W momencie gdy grubasek użył słowa Senrankai, włosy na ciele zjeżyły się od aury mordu bijącej od seinina.
- Senrankai, to przez nich robię tą gówno robotę, to przez to nie można po lektykę wysłać kilku Doko. Nie wtrącać się.
Akira wyszedł przed wami, ręką wskazując, że macie nie wychodzić przed szereg.

Poczekaliście, aż Senrankai zjawiło się, widocznie musieli już wcześniej znać wasze położenie, gdyż nie zaskoczyli faktem, że na nich czekacie tylko z okrzykiem wojennym od razu przypuścili na was atak. Kule ognia i wiatru Akira zdołał zablokować ruchem ręki wytwarzając przed wami kryształową ścianę. Kilka pieczęci i brunet kontratakował kryształowym smokiem, który błyskawiczne pomknął do trójki przeciwników, każdego zabijając dziabnięciem swojej paszczy.
- Nie mam co robić tylko użerać się z takimi leszczami - rzucił do siebie Akira
Piruetem przeszedł pod ostrzem miecza swojego przeciwnika, kończąc życie oponenta potężnym uderzeniem w głowę.
Został ostatni wrogi shinobi, jednak ten całkowicie stracił ducha i stał, lekko się trzęsąc.
- Dziewczyno ! - zawołał do ciebie Akira - ... Ponoć coś tam trenowałaś. Pokaż mi na tym padalcu, walczycie do pierwszej krwi... Wróć, moja pomyłka... - zawiązał kilka pieczęci i tuż obok niego pojawiły się kryształowe shurikeny, które posłał w stronę twojego oponenta. Wysłany oręż straszliwie poharatały przestępcę z Senrankai - Walczycie do drugiej krwi.
Akira wycofał się, oparł o drzewo i czekał aż wejdziesz na "arenę".


Kōseki Akira - KLIK
Kenta
Tsubasa

Słowniczek

1Senrankai - 戦乱会 - Stowarzyszenie Wojennego Chaosu

[Yukari]

Yukari spojrzała na Akirę oniemiała. Nie spodziewała się, że jej szept dotrze także do niego-Przecież to był komplement, nie musisz się tak złościć... -powiedziała cicho. Jej zapał do dalszych przytyków nieco opadł. Cokolwiek by nie powiedziała Akira potrafił się odgryźć i zawsze celował w to, na jak niskim poziomie jest. Co zatem wydarzyło się w życiu chłopaka, że jego charakter poszedł w taką stronę? A może to jej gadulstwo powodowało, że tak reagował. Nie miała czasu na rozmyślenia, bowiem Tsubasa zaczął pisać na dłoni wiadomość. Czarnowłosa jedynie przytaknęła, na znak że zrozumiała, ale powstrzymała się od komentarza. Uśmiech znowu rozświetlił jej twarz, a ona dostosowała się do dalszych wskazówek. Szli w dwumetrowych odstępach, co uniemożliwiało jakiekolwiek rozmowy, ale to chyba i dobrze.

Czas mijał, a czarnowłosa rozglądała się po okolicy, może i nikt nie kazał jej sprawdzać terenu, ale robiła to mimowolnie. Kenta pierwszy dostrzegł ludzi o czym od razu poinformował Akirę. Cóż to było za zdziwienie, że ich dowódca doskonale wiedział kto się do nich zbliżał. Czy ta osoba miała jakiekolwiek wady? A może pozjadała już wszystkie rozumy? Wystarczyło słowo, by Yukari się zatrzymała. Obserwowała całe to przedstawienie z uwagą, każdy ruch, każdą technikę. Jednak ta jedna spowodowała, że oniemiała z zachwytu. Smok był piękny i niósł śmierć. Śmierć, o której dziewczyna nie wiedziała za wiele...

Lód po którym stąpała właśnie zaczął się kruszyć i pękł, gdy Akira przywołał ją do tablicy. Nie była zadowolona, ba! Była wściekła. Czy ten mężczyzna wiedział, że w swoim życiu nie skrzywdziła nawet muchy!? A może chciał potwierdzić swoją tezę odnośnie tego jak słaba była? Jej serce zaczęło bić szybciej. - Yukari.-powiedziała bardziej do siebie. Bez zawahania przystąpiła do działania. I miała całkiem inny cel, niż można się było spodziewać. Nie planowała ranić, a jedynie unieruchomić przy pomocy technik żywiołowych. Tak też zrobiła, już po chwili znalazła się pod ziemią, by wciągnąć tam też chłopaka... Jeżeli wszystko poszłoby zgodnie z planem i osiągnęłaby swój cel wyciągnęłaby kunaia by zarysować jego policzek, na tyle by pojawiła się krew... Czy w razie niepowodzenia miała plan B? Nie, liczyła chyba na łut szczęścia

  Ukryty tekst

[Kaito Ishikawa]

Kampania 4/..

Zima 395 roku Yukari Zlecenie Specjalne D - Lektyka

Walka się rozpoczęła ! Miałaś plan, a jakże, jednak kiedy się wynurzałaś, nie było śladu po przeciwniku, z przerażeniem mogłaś odkryć, że znajduje się nad tobą i właśnie pikuje, aby zadać ci śmiertelne uderzenie. Czy to był twój koniec ? Oczywiście, że nie ! Znikąd pojawił się Akira, który silnym kopniakiem posłał przeciwnika dwa metry do tyłu. Złapał cię za ubranie i od niechcenia wyciągnął cię z ziemi.
- Kto cię uczył walczyć dziewczyno ! Oczywistym było, że idziesz po jego nogi ! Doskonale wiedział skąd będziesz atakowała ! Atakuj tak, żeby przeciwnik nie był w stanie przewidzieć twojego następnego ruchu ! grr! - Akira otrzepał cię z piachu, przy okazji zwrócił uwagę na kilka niedostatków w technice.
Miał odejść, kiedy chwilę pogmerał w kieszeni po czym wyciągnął z niej notkę wybuchową, granat dymny i bombkę oślepiajacą. Dał ci to z następującymi słowami:
- Trzymaj, tą są narzędzia shinobi, dzięki którym możesz spróbować odwrócić uwagę swojego przeciwnika.
Seinin odwrócił się do wrogiego shinobi, który dopiero co pozbierał się z ziemi i krzyknął:
- Walczycie do trzeciej krwi ! Dajesz dziewczyno ! - w raz z ostatnim zdaniem, dostałaś silnego klapsa w tyłek po którym zrobiłaś dwa kroki do przodu.

Najwidoczniej Akira, chciał cię rozwścieczyć dając ci dodatkowego, motywującego "kopa", Kenta pokręcił z niedowierzaniem głową, a Tsubasa zaczął skandować:
- Yukari ! Yukari !
Przeciwnik ledwo trzymał się na nogach, ale niech cię to nie zwiedzie, w jego oczach wciąż widniała czysta żądza mordu i nienawiść do waszego istnienia.


Kōseki Akira - KLIK
Kenta
Tsubasa

Słowniczek

1Senrankai - 戦乱会 - Stowarzyszenie Wojennego Chaosu