Północno - wschodnie wybrzeże

[Anzou]

Czasami bardzo niewiele potrzeba, aby rozpalić ogień, zwłaszcza, gdy podłoże jest odpowiednio przygotowane, gdy praktycznie wszystkie warunki są spełnione. Chłopak miał udać się wraz z Zaku i jedną z Sióstr, aby nieco poukładać, posprzątać i ogarnąć sprzęt, który zapewne walał się dookoła. Sam powód takiego zachowania jest prosty; to kasa, koszty, które zostały poniesione przez klany, więc odzyskanie chociaż ich części - może być gwarancją sukcesu. Zanim jednak Anzou ruszył za Zaku - rozpętała się mała afera pomiędzy siostrami. Iska zapaliła ogień. Siostry ewidentnie żywiołowo dyskutowały na temat jakichś planów Shiry. Anzou niewiele z tego rozumiał, ba, praktycznie nic nie rozumiał, ale ewidentnie dało się wyczuć, że u nich w składzie też jest jakaś sieć zależności, hierarchia i to zupełnie normalne. W sumie - w zespole Kagady bywało podobnie, a czasami jedno słowo wystarczyło, aby otrzymać przysłowiowego lepca na twarz. Nastolatek jednak nie zaprzątał sobie zbyt długo głowy tym, nad czym tak energicznie dyskutują Siostry Nocy. Dało się jednak wyczuć, że Shira wjechała tam na sztywno i ukróciła towarzystwo. Nastolatek też odnalazł swoją część ekwipunku i uregulował dług, dzięki czemu mógł spać spokojnie. Niepotrzebny mu żaden komornik na głowie, nawet jeżeli ta kobieta z Pawia nie chciała zwrotu. Ona była totalnie inna, jej sposób wypowiedzi, zachowanie... coś nietypowego. W piwnicy powietrze było nieco inne, Niebieskooki zauważył, że jest tam sporo sprzętu, był już poukładany nie tylko tematycznie, ale również klanowo. Fakt, umiejętności oraz sprzęt Pawia i Kaminari w pewien sposób się różniły, więc taka segregacja nie była aż tak wielkim wyzwaniem. Samo zadanie też nie było męczące fizycznie, można powiedzieć, że to było nic w porównaniu do tego, co ostatnio przeżywał Władca Piorunów. Zaku zdał małą relację z tego jak wyglądała jego walka, na czym się skupiał. Jego przeciwniczką była Yadasu, która ewidentnie patrzyła na Zaku z nutką sympatii w oczach. To się porobiło. Może jakiś inscenizowany ślub polityczny i wielki sojusz klanów? Co to byłby za zwrot akcji!
- Woda to piękny żywioł, prawda? Pamiętam Twoją salwę ze statków, to było coś. Wspaniały widok! Ogólnie, dobra robota Zaku, cholernie się cieszę, że udało się nam wszystkim wyjść z tego starcia. Patrz jakie to jest zrządzenie losu, najpierw ze sobą walczymy, a potem jak nigdy nic... rozmawiamy i... robimy coś wspólnie, jakby bariery zniknęły...
Anzou mówił spokojnie do dwójki. Utrzymywał kontakt wzrokowy zarówno z Yadasu jak i Zaku. Sam sprzęt Pawia, zwłaszcza ich maski wzbudził zainteresowanie nastolatka, który w odpowiednim momencie zapewne zapyta o ten sprzęt. Gdyby tylko Kaminari mieli coś takiego... być może więcej ludzi by przetrwało? Ten meteoryt.... on sieje zniszczenie, ale... nie dla wszystkich. Pewnie na to jest też jakaś recepta. Chłopak nie miał najmniejszego pojęcia co będzie lepsze - segregowanie, czy zniesienie może wszystkiego, aby było z głowy.
- Ja się dostosuję, Wy to robiliście od początku, więc możemy skupić się na ułożeniu tego, co tutaj lub ruszyć po resztę sprzętu, a układaniem zająć się na końcu. Mam natomiast jedno pytanie, do Ciebie Yadasu. Te maski... one chronią każdego przed tym gazem? Widziałem jak nasi ludzie zwyczajnie dusili się od tego dymu... ta maska... ochroni każdego czy tylko ludzi z klanu Pawia? Oczywiście... jeżeli możesz, nie chcę wywierać na Ciebie żadnej presji, jeżeli uznasz, że to wiedza, którą nie możesz się dzielić - całkowicie to zrozumiem.
Powiedział z lekkim uśmiechem Anzou, w ogóle nie chciał stawiać kobiety pod murem, totalnie nie miał takich intencji. Teraz zamierzał zaadresować pytanie oraz kwestie, które zadał Zaku na temat jego starcia i przebiegu wydarzeń.
- Jak to u mnie... grubo. Na samym początku obserwowałem wszystko z budynku siedziby, mieliśmy oddziały gotowe do uderzenia z flanki, które jednak były ostrzeliwane z góry, więc... postanowiłem zrobić mały szturm i wraz z pozostałymi - dobiegliśmy na górę i wyeliminowaliśmy tam przeciwnika. Wtedy dopiero zaczęły się dla mnie schody, pojawiła się jedna z Sióstr - Fugata, która... jest kozacka. To, jak się rusza, jak szybka jest, jak potrafi walczyć mieczem... Budzi ogromny podziw. Moje wiązki nie były za bardzo w stanie za nią nadążać, dasz wiarę!? Do tego nie odpuszcza ani na krok, wymieniliśmy się dość intensywnie ciosami, z tego co pamiętam udało mi się przebić jej bok oraz całkowicie wyłączyć jedną nogę, a ja... skończyłem z dziurą na wylot w barku po ataku mieczem. Byłem bardzo blisko wygranej, tak przynajmniej myślę, ale wtedy pojawiły się inne Siostry, a dalej też walka Shiry i Kagady... O ludzie, jakie to było arcydzieło. Poziom nie z tej ziemi. Nie wiem jak to możliwe, ale oglądanie tego pomimo bólu, było czystą przyjemnością. Zacięcie, siła ciosów, szybkość, ledwo dawaliśmy radę to śledzić... No i wtedy pojawił się nasz kumpel - ogoniasta bestia, która zaatakowała nas wtedy na statku. Tutaj wraz z Haruką miałem zadanie - zrzucenie jakichś dziwnych bomb na bestię, pierwszy nalot - porażka, drugi - udało się trafić bestię i jakoś zepchnąć, ruszyć, przez co chyba nie trafiła do końca celnie tą ogromną kulą. A potem... jeszcze większy ból. Energia zmiotła nas i wylądowałem z przebitym płucem. Generalnie... tragedia, myślałem, że to koniec, walczyłem o każdy oddech, który sprawiał ogromny ból. Mimo wszystko, Siostry Nocy mnie pozbierały i wyleczył i... jestem.
Chłopak nieco się rozgadał, ale chciał w miarę precyzyjnie oddać to, co wydarzyło się w trakcie potyczki, którą prowadził. Z perspektywy czasu wiedział, co mógł wykonać lepiej, wiedział, że są elementy, które już teraz powinny zostać podciągnięte, ale na wszystko... nie było czasu. Chłopak musiał się maksymalnie zregenerować do momentu dotarcia dwóch armii. Nie mógł się forsować, czasami mądrość polega właśnie na tym, aby zrozumieć te fakty. Anzou nie mógł nie dostrzegać chemii, która jest pomiędzy dwójką. Było to dość zabawne, ale też pocieszające, że pomimo wszystko... da się jakoś odnaleźć w tym wszystkim prawdziwe, dobre uczucia.

[Kujaku Haruka]

Krótka wymiana słów z Yadasu była optymistyczna, jednak dalsza kłótnia Waby z Hisamidą... już nie. Haruka obserwowała z rosnącym niepokojem dyskusję, która szybko przerodziła się w otwartą kłótnię, w której argumenty tak naprawdę zmieniły się w wylewanie nawzajem różnego rodzaju żalów. Widać było, że presja i oczekiwania po obu stronach są ogromne, zastanawiała się tylko, co dokładnie było ich źródłem. Widząc spojrzenie Hisamidy mogła tylko skłonić się przepraszająco i słuchać dalej tego, co się działo.

Niyomi próbowała jakoś uspokoić sytuację, ale bezskutecznie - zarówno Waba, jak i Hisamidy przekroczyły już pewną granicę, zza której ani ona, ani sama Haruka, ani - jak się miało okazać - nikt poza Shirą nie mógł ich cofnąć. Jednooka słuchała z bladą twarzą, zerkając to na jedną, to na drugą. I im dłużej słuchała, tym bardziej... narastał w niej gniew. Nie na żadną z Sióstr, lecz na... Chishibę.

Miała wrażenie, jakby matka Shiry dalej była obecna i dalej zatruwała umysły obu kobiet. Nawet jeśli wykuła z nich prawdziwe maszyny do zabijania, to takie spory udowadniały Haruce, że Siostry za czasów Chishiby nie były zespołem. Były tylko narzędziem, czego pokłosiem było to, co rozgrywało się przed jej ocza... jej okiem. Nie miała wątpliwości, że ich pobudki były słuszne, wręcz... tożsame? Obu wyraźnie przecież zależało na Shirze, to O NIĄ się sprzeczały, prezentując po prostu dwa różne podejścia, dwie strony tego samego medalionu.

Bezwiednie poszukała własnego, tylko po to żeby się zorientować, że musiał zostać schowany gdzieś z resztą jej rzeczy. Będzie musiała go odszukać, ale na to przyjdzie czas potem. Zagryzła dolną wargę, zastanawiając się, czy może cokolwiek powiedzieć, co by mogło odwrócić i powstrzymać wymianę werbalnych ciosów. Sugestia Hisamidy, że Waba mogła je zdradzić była... okropna. A jednocześnie nie miała pojęcia na ile ma w ogóle podstawy.

Wtedy usłyszała Shirę.

Gdy tylko pojawiła się wraz z Fugatą w drzwiach, podbiegła, żeby pomóc im wejść do środka, chociaż Fugata raczej radziła sobie bardzo dobrze z tym zadaniem. Intrygujące było też powitanie Shiry z Niyomi, widać było... niech to, widać było, że Shira miała rzadki dar zjednywania sobie... prawie każdego. I dostosowywania swojego podejścia do każdego, patrząc po skomplikowanej serii żółwików i gestów, jakie wymieniła z jej dzisiejszą sponsorką.

Stanęła z boku, gotowa jeszcze trochę pomóc, ale ostatecznie zostawiając miejsce pozostałym. Po pierwszych powitaniach jednak ujrzała spojrzenie Shiry, które się po niej przesunęło i zadrżała. Czy liderka miała jej za złe, że zdradziła informacje? Raczej... raczej nie, przecież sama zwolniła ją z przysięgi, prawda? A może po prostu nieszczęśliwie się złożyło i zamiast poczekać jeszcze chwilę - Waba i Hisamida dowiedziały się o tym akurat w środku poprzedniej kłótni. Niestety, nie pomyślała, że Niyomi od razu wyskoczy z tym tematem, sama Haruka pewnie jeszcze by poczekała i... i pewnie najpierw powiedziała Hisamidzie oraz Fugacie. Teraz jednak było na to za późno.

Nie miała pojęcia, czy opierdol, jaki przekazała Shira obu Siostrom był skuteczny, czy tylko na razie zagasił ogień, który mógł jeszcze potem wybuchnąć - ale chwilowo przynajmniej sytuacja została opanowana. Haruka westchnęła ciężko, czując się chyba bardziej zestresowana, niż przed samą bitwą. Może potem uda jej się zamienić parę słów na osobności z każdą z Sióstr i przynajmniej dać nieco szerszy... kontekst całej sytuacji. Oraz dopytać samej o kilka rzeczy. Chciała... czuła... musiała lepiej zrozumieć Siostry i to, co kryło się wewnątrz oddziału.

- Niyomi była tak uprzejma, że w istocie zasponsorowała moje zakupy... Obiecałam, że jak już jej się uda przepuścić całą rodzinną fortunę, to zawsze może liczyć na kombuchę i ciepły posiłek pod moim dachem. No i na ciuchy tym bardziej. - uśmiechnęła się, mrugając jednym okiem do Niyomi. - Piwnice... dobrze. Kagadę widziałam w okolicy nowego... jeziora... wewnątrz wioski. Trenowała. Pewnie dalej to robi. Wydawała się ignorować swoich ludzi.-

Haruka momentalnie się delikatnie wyprostowała, jakby składała formalny meldunek. Akurat w momencie, żeby odebrać rachunek od Waby. Przebiegła go szybko wzrokiem. Manekin... siano... składka... cele społeczne... razem ile? 825 ryo. Skinęła głową.

- Jak tylko dotrzemy do Kinoko to ureguluję. 1650 Ryo. - odparła, wiedząc, że to oczywiście nie zwolni reszty z opłat, ale skoro nie wydała dzisiaj nic na ubrania - to przynajmniej tyle mogła zrobić, żeby podreperować budżet Sióstr.

[Nizan]

---

Ostateczne Starcie

---

---

Ścieżka Przeznaczenia - Anzou i Haruka

---

Haruka była świadkiem bardzo nieprzyjemnej wymiany. Najwidoczniej, nawet po śmierci, Chishiba dalej miała rządzić w umysłach kobiet. Mimo tego, że od jej śmierci minęły 3 lata, to nadal bywała punktem zapalnym. Ewidentnie, Siostry Nocy nie przepracowały jeszcze wszystkiego, a Shira była chyba zbyt krótko liderką, by móc wyplewić wszystkie naleciałości, które wciąż potrafiły się przebudzać od czasu do czasu.

Nikt nie był w stanie powstrzymać Hisamidy i Waby. Zarówno Niyomi jak i Yadasu ewidentnie w tej hierarchii były jeszcze zbyt młode lub niedoświadczone. Nie mniej, podjęły we dwie próbę. Próbę, która została momentalnie odepchnięta. Zarówno 9 jak i 8 pióro nie dopuszczało do siebie młodszych kobiet.

I gdy granica została przekroczona, w drzwiach pojawiła się ona. Obrończyni jasnej góry, która w pierwszej kolejności jednak zaopiekowała się Niyomi i Yadasu. To im przekazała miłe słowa, a dopiero wtedy przeszła do starszych członkiń. Fugata przyglądała się całemu zajściu w typowym dla niej stoickim spokojem. To co jednak poczułaś, to fakt, że Fugata budzi dużo większy respekt niż Niyomi. Gdyby Fugata tu była wcześniej i zareagowała zamiast Niyomi i Yadasu, to prawdopodobnie by przerwała ową kłótnię. Pytanie, które mogłaś sobie zadać... skąd brał się tak naprawdę autorytet? Skąd brał się ten szacunek? Bo gdy mogłaś pomyśleć o Fugacie, to również i o Nagome. Czy i ta dziewczyna byłaby w stanie rozdzielić walczące Hisamidę i Wabę? Czy Muwara dałaby radę?

Jednak tu i teraz była Shira. Zruganie ich przez Liderkę ewidentnie wystarczyło, bo te odsunęły się od siebie i stanęły w dystansie. Co jednak śmieszniejsze, gdy Shira odwróciła się do Ciebie, widziałaś, jak Hisamida i Waba zaczynają do siebie migać. Piekielnie szybko. Nie byłaś w stanie rozpoznać, co mówią, ale widziałaś jeden powtarzający się znak. Zaciśnięta pionowo pięść z wystającym małym palcem i kciukiem, a następnie delikatne potrząśnięcie dłonią. Miałaś pewność, że Fugata nie uczyła Cię tego znaku, ani nigdy wcześniej go nie widziałaś.

Shira nie widziała tych migów, ale Fugata owszem. Twarz Twojej mentorki obserwowała co "mówią" dziewczyny, jednak nie komentowała tego w żaden sposób.
- Nooo, nie jedna już próbowała wydać wszystkie pieniądze Niyomi i dotychczas żadnej się to nie udało. - odparła Shira, szczerząc się. - Ale Niyomi nie zna naszych możliwości, prawda? Mam taką wizję, że teraz jak trafimy do jakiejś stolicy na kontynencie, to pierwsze co, to idziemy na zakupy. Wszystkie! I kupujemy caaaaały dzień. Aż się usmarczemy! A potem robimy ognisko i pokaz rewii mody. Która co kupiła. Będziemy pić i przymierzać stroje. Całą noc. - widziałaś, jak w oczach Shiry pojawiły się prawdziwe ogniki. Nie mówiła tego pod Ciebie. Rzeczywiście chciała tak zrobić. - W każdym razie, Haruko, zacznę od tych złych rzeczy. Bardzo nie podobał mi się nalot na mury. Wiem, że to Muwara wydała Ci takie polecenie, a Ty miałaś się słuchać starszych, więc wszystko jest w porządku, ale pamiętaj, że Siostry Nocy nie prowadzą działań w okolicy zwykłych ludzi. My ich chronimy. - powiedziała. - Chyba, że potrzeba poświęcić coś w imię większego dobra, jak z B29S. Tutaj ocaliliśmy miasto w zamian za jego część. Trzeba było coś poświęcić, a raczej zaryzykować. - wzięła oddech. - To była ta zła rzecz. Teraz dobre. Technicznie, bardzo dobrze zrobiłaś nalot na mury. Dawałaś radę w trudnych warunkach. Obserwowałam Cię długi czas i podoba mi się to jak myślisz i analizujesz. Muwara powiedziała mi też o sytuacji przy Yeny. W stresujących sytuacjach nie podejmujesz pochopnych decyzji i starasz się mimo wojny i przelewanej krwi zachowywać ludzkość. - zmrużyła delikatnie oczy i skinęła głowa. - Nie zapominaj o tych uczuciach i emocjach, bo to one Ciebie kształtują. Dobra robota, rekrutko. Dziś staniesz się pełnoprawnym Pierwszym Piórem Sióstr Nocy, a ja z dumą przyjmę Twoją przysięgę.

Shira następnie odwróciła się do Fugaty.
- Ładnie ją wyłapałaś, ale następnym razem nie opuszczaj jej na tak długo. Wiem, że przy Muwarze była bezpieczna, a Ty chciałaś zrobić różnicę w bitwie, ale wolałabym, żeś kolejne misje spędziła bardziej z Haruką. - wyciągnęła rękę i położyła na poliku Fugaty. - Haruka przede wszystkim w pierwszych momentach, musi uczyć się od Ciebie dobrych zachowań. Jeszcze zdążysz powalczyć, ale skup się narazie na niej. - Shira zabrała rękę.

Fugata skinęła głową.
- Tak prowadziłam walki, by obserwować ją cały czas. Byłam gotowa do wkroczenia w każdym momencie. - powiedziała Fugata. - Następnym razem, nie opuszczę jej na krok.
- Po prostu skup się na nauczaniu. WIem, że potrafisz. - powiedziała.
- Tak jest, Liderko.

Shira cofnęła rękę i odwróciła się do wszystkich. Nadal wyglądała na przemęczoną, ale... dawała radę. Shira była silna.
- Nie mówiłam Wam o Musanie, bo odrazu zaczynacie wariować. Z Haruką włącznie. - zaczęła. - Przestańcie zajmować się pierdołami i skupcie na tym, co naprawdę ważne. Za kilka dni odbędzie się kluczowe dla obu klanów spotkanie. Rozmowy negocjacyjne mogą zakończyć tę bezsensowną wojnę i ocalić setki istnień. To jest nasz najwyższy cel. Każda z Was ma skupić się na tym, by pomóc lokalnej społeczności, by pokazać, że klan Kujaku to nie są dzikusy zza muru, tylko jesteśmy ludźmi jak wszyscy i chcemy wspólnie żyć. Niech każda z Was pomyśli i dołoży przez te kilka dni swoją własną cegiełkę do tego, co ma nadejść.

Ruszyła w kierunku drzwi.
- Idę sama, Wy zajmijcie się przygotowaniami pod dzisiejszą ceremonię. Zaczynamy o dwudziestej.

Gdy wyszła, dziewczyny popatrzyły po sobie. Znowu Waba mignęła coś do Hisamidy, a Hisamida jej odmignęła, jednak potem zrobiła jakiś znak do Niyomi. I wtedy Niyomi też coś mignęła. Tutaj wreszcie miałaś okazję zobaczyć to, co słyszałaś wcześniej. Niyomi miała zdecydowanie dużo mniej "wyraziste" miganie, niż inne dziewczyny. Wydawało się, że nie kończy znaków i robi to albo bardzo niechlujnie z Twojej perspektywy, albo zbyt szybko.

Nie mniej, nagle wszystkie trzy odwróciły się do Fugaty, która popatrzyła na nie.
- Jak chcecie. - odparła.

Niyomi skinęła głową. Odwróciła się i powoli wyszła z pokoju.

Wtedy Fugata podeszła do Haruki i stanęła przed nią.
- Dobrze Ci poszło na pierwszej misji. - skomentowała. - Od jutra wracamy do treningów. Rano skoro świt zaprawa poranna, a potem będziemy ćwiczyć latanie i manewry. Po południu będziesz trenować kontrolę chakry. W wolnej chwili będziesz uczyć się dalej znaków. - powiedziała z naturalnym dla siebie spokojem.

Następnie Fugata sięgnęła do kieszeni i wyjęła... medalion. Twój medalion, a raczej medalion Horihimy. No, teraz już Twój. Na ten widok, Waba nabrała powietrza w usta.
- Utrata medalionu to jak utrata życia. - uniosła rękę, tak, by medalion był przed Twoimi oczami. - Już raz umarłaś. Nie daj sobie więcej wydrzeć go z rąk. - powiedziała, po czym złapała Cię za dłoń i wręczyła Ci medalion, po czym złapała i zacisnęła Twoje palce tak, by uformować pięść. - Teraz to już nie tylko kawałek blachy, ale nadzieje, które pokłada w Ciebie ta, którą szanujemy najbardziej. To symbol. - dodała, po czym powoli odwróciła się w kierunku Waby. Księgowa zespołu jednak nic nie powiedziała.

Dopiero odezwała się na koniec, jak skomentowałaś rachunek.
- Jeżeli zrobisz nadpłatę, to robisz to tylko z własnej woli. Nadpłaty nie sprawią, że obniżysz sobie kolejne wpłaty. - wyjaśniła Waba, poprawiając okulary. - Wpłaty robimy na koniec miesiąca. Twoje rachunki znajdziesz na swoim biurku. Jeżeli jesteś na misji albo nie ma Cię w Kinoko, to ureguluj zaległości przy najbliższej okazji. Przed moim pokojem z numerem "8" jest specjalna skrzynka, do której możesz wrzucić kopertę z rachunkiem i należnością. Tak najłatwiej mi się wtedy prowadzi później księgi.

---

Anzou opowiedział wszystko jak na spowiedzi. To co czuł, to co przeżył. Zaku i Yadasu wysłuchiwali całej opowieści niemalże z otwartymi ustami, ale przecież oni też byli na wojnie.
- To naprawdę... dużo się działo. Szturm na górę, walka. A potem jeszcze pojedynek dwóch seinin. Mam wrażenie, jakbym był zupełnie na innej wojnie.
- Eee... no Fugata jest silna. Eee... jak nie ścięła Ci głowy to miałeś dużo szczęścia, ale też oznacza, że jesteś silny. Eee... czasem szczęście nie wystarczy do zachowania życia. Eee... ja na przykład tego harpuna nie widziałam, będę musiała dużo bardziej poprawić moją percepcję w czasie walki. Eee... też się jeszcze uczę, nie jestem tak silna jak reszta Sióstr.
- No ja mam wrażenie, jakby nasza bitwa trwała miesiącami. Popatrz, Yadasu, ile się działo przez ten czas.
- Eeee... to prawda. Eee... długo nam się zeszło, ale też dlatego, bo mamy podobny styl walki.
- Ale tej walki Pani Kagady żałuję najbardziej. Opowiesz, jak wyglądała? Słyszałem już od Sandy, ale... nie mogę się nadziwić.

Wtedy też Anzou postanowił poruszyć delikatny temat masek i wyposażenia klanu Pawia. Ewidentnie Yadasu zastanawiała się nad tym czy może coś takiego zdradzić, ale popatrzyła potem na ilość sprzętu, która leżała dookoła i w tym też resztki masek. Większość była zbita i była to zdecydowanie podstawowa wersja masek dla wojsk, a nie maski Sióstr Nocy.
- Eee... maski chronią każdego kto je nosi. Eee... możę jak klany się dogadają, to dostaniecie kilka sztuk.
- A czemu nie rzucałaś bombami w statki? W sumie tak mnie teraz naszło.

Yadasu uniosła głowę i chwilę się zastanowiła.
- Eee... chyba za bardzo mnie poniosło i chciałam Cię zabić moją naturą wody. Eee... w każdym razie, Anzou, Fugata mi opowiadała o tym, że macie dziwną technikę... eee... tworzysz jakieś wiązki czy coś. Eeee.... jak to dokładnie działa? Eee... to jakiś element raitonu jest?

Jak widać Yadasu chciała współpracować, ale też musiałeś dać jej coś od siebie. Na ten moment, jak sortowaliście sprzęt, rozmowa przebiegała w miłej atmosferze.

Shira Kujaku - klik
Fugata Kujaku - Klik
Hisamida Kujaku - klik
Yadasu Kujaku - klik
Muwara Kujaku - klik
Nagome Kujaku - klik
Waba Kujaku - klik
Niyomi Kujaku - klik

Hihai
Sanbi

Kagada Kaminari - klik
Yai Kaminari - klik
Sanda Kaminari - klik
Moshi Kaminari - klik
Zaku Kaminari - klik

[Anzou]

Władca Piorunów rozmawiał z dwójką, być może zakochanych, z którymi dzielił się różnymi informacjami na temat starcia, na temat tego co robił w trakcie walki. Co więcej, chłopak nie potrafił pohamować swojej żądzy wiedzy, miał idealną okazję do tego, aby być może dowiedzieć się czegoś więcej na temat technologii klanu Pawia, zwłaszcza tej maski, która mogłaby ochronić potencjalnie wiele istnień z klanu Kamianri w trakcie dalszej eskalacji konfliktu. Anzou z delikatnym uśmiechem przyjął uwagi na temat tego, że ujście z życiem i zadanie obrażeń Fugacie świadczy o jego sile. Ciekawe spostrzeżenie, ponieważ Anzou w obliczu tego, co na dobrą sprawę widział w pojedynku ze strony Shiry i Kagady jest niczym kropla w morzu. Wiele jeszcze przed nim.
- Fugata jest bardzo silna, mogę to potwierdzić. Chciałbym tak umiejętnie używać miecza.
Skwitował nastolatek z dość pozytywnym nastawieniem. Władca Piorunów widział, że dwójka była tak zajęta sobą w trakcie bitwy, że ominęło ich samo mięso i najlepsza rzecz - starcie Tytanów.
- Mimo wszystko, to dobrze, że ten harpun Ciebie nie trafił. Ale co do samej walki Shiry i Kagady... To czegoś takiego nie widziałem. To był poziom totalnie nieludzki. Jak mówiłem wcześniej - ciężko było za tym nadążyć, ale na samym początku warto powiedzieć, że nasz plan udał się, Sanda wyciągnęła i odsłoniła Shirę, w którą Kagada wpadła z nienacka z całym impetem. Seininki kazały się nam odsunąć, odejść na bok i... podziwiać. I wtedy rozpoczęło się przedstawienie. Było widać ogromną różnicę jeżeli chodzi o taką typową fizyczną siłę. Każdy atak Kagady powodował ogromne zniszczenie, ale Shira była w stanie wszystkiego unikać, była szybka, z gracją nacierała i starała się nadrobić szybkością. Po jakiś czasie takiej otwartej wymiany Shira zaczęła używać jakiejś broni, nie umiem jej zidentyfikować, ale dawała jej pewną przewagę. I wtedy... Kagada postanowiła dać się trafić, aby finalnie wykorzystać to i wymierzyć soczysty atak. W tej bitwie było wszystko, obie dawały z siebie co miały, siłę, szybkość, zaangażowanie. Mimo tego, że chciały się wykluczyć, dało się też wyczuć jakiś szacunek. Chyba coś takiego wytworzyło się pomiędzy każdym, kto walczył sam na sam z rywalem. Tak przynajmniej myślę.
Chłopak mówił to wszystko praktycznie jednym tchem, nie przestawał, chciał tym samym oddać dynamikę wydarzeń, które miały miejsce. To była potyczka, którą zapamięta do końca życia. Takie są fakty. Jedno z jego postanowień jest też takie, że sam Władca Piorunów osiągnie taki sam poziom. Kiedyś. Anzou stał wyprostowany nasłuchując informacji na temat masek, która w ocenie Anzou okazała się... niezwykle ważna. Każdy. Dosłownie każdy, niezależnie jaki klan reprezentuje - dzięki masce będzie w stanie przetrwać działania tego gazu, pyłu czy czegokolwiek to jest. Anzou delikatnie odpłynął myślami, mając w głowie wszystkich z oddziału, każdego żołnierza, który dławił się i kaszlał przez ten gaz. A wystarczyło mieć maskę... Kaminari po chwili skierował głos na Yadasu.
- Dziękuję, że to powiedziałaś. Szczerze - wątpię, że je otrzymamy, natomiast bardzo głęboko wierzę w to, że klany się dogadają. Nie mam najmniejszego pojęcia dlaczego mamy walczyć. Ostatnie dni dokładnie pokazują, że jakoś jesteśmy w stanie funkcjonować.
Tutaj głos Anzou był zdecydowanie bardziej optymistyczny. Kaminari nie wiedział, czy to jego głupota czy może po prostu za bardzo optymistycznie zapatrywał się na świat. Nie miał najmniejszego pojęcia jakie będą dalsze losy tych klanów, ale marnowanie ludzi celem tego konfliktu zdaje się nie mieć sensu. Anzou wyprostował się słysząc pytanie o jego umiejętności. Sam pozyskał pewną informację, więc też czuje się zobowiązany odwdzięczyć.
- Tak, jesteśmy w stanie wytwarzać wiązki, która są dość silne i szybkie, to połączenie Raitonu i Suitonu.
Nastolatek z klanu Kaminari powiedział tyle, ile w zasadzie mógł i chciał. W sumie było to wiele, ale nie była to raczej jakaś zakazana wiedza. Nie zdradził szczegółów czarnej błyskawicy. Nikogo nie nauczył technik. Raczej powiedział coś, co na kontynencie jest wiadome. Anzou układał dalej sortował sprzęt i do jego głowy wpadło kolejne pytanie, być może bardziej personalne.
- Yadasu, a jak to się stało, że zostałaś Siostrą Nocy? I w sumie... chyba Haruka dzisiaj ma mieć jakąś ceremonię... jak to wygląda?
Anzou widział jak Haruka kupuje stroje, sam był jej wdzięczny za dobór ubrań, kobieta znała się na modzie i było to widać po jej zachowaniu w sklepie. Sam jednak moment dołączenia do Sióstr oraz ta słynna ceremonia była owiana tajemnicą, która być może za chwilę zostanie nieco wyjaśniona, o ile się uda.

[Kujaku Haruka]

Nieco uspokojona obecnością Shiry, wysłuchała uważnie tego, co miała do powiedzenia. Perspektywa wspólnych zakupów była bardzo kusząca - mogłaby może nawet podobierać coś pozostałym Siostrom - ale jednocześnie czuła się trochę głupio, że ponownie żerowałyby na pieniądzach Niyomi. Nawet jeśli pochodziła z bogatego domu, to w jakiś sposób wydawało jej się to nieuczciwe. Z drugiej strony, jeśli dziewczyna naprawdę nie miała z tym problemu... to żal byłoby nie skorzystać z takiej okazji. Nawet teraz miała na sobie ubrania, o których pewnie jeszcze rok temu mogłaby tylko pomażyć, o ile by sama sobie podobnych nie uszyła.

Poza zakupami jednak przyszedł też czas na ocenę jej działań w trakcie samej misji. Nie miała pojęcia, czy liderka stosuje jakieś specjalne... techniki negocjacyjne czy podobne, ale ucieszyła się, że zaczęła od krytyki. Wolała najpierw dowiedzieć się, na czym powinna się skupić. Jak się okazało, nalot na mury był poważniejszą kwestią, niż sądziła. Zmarszczyła lekko brwi, ale nie dlatego, że sprzeciwiała się Shirze, ale raczej dlatego, że musiała się zastanowić nad jej słowami.

- Rzeczywiście, pamiętam, że jedną bombę wtedy mi niestety zniosło do wioski... Celowałam w łuczników, bo ci byli dla nas zagrożeniem. Następnym razem jak poradzić sobie z podobną sytuacją? Nauczyć się bardziej precyzyjnych technik, które pozwoliłyby na łatwiejszy w kontroli ogień? Czy może powinnam raczej unikać ostrzału i spróbować wywabić cel poza teren cywilny? - spytała, niepewna, czego dokładnie Shira oczekiwała od niej na przyszłość. Ze swojej perspektywy postąpiła właśnie tak, jak Shira mówiła - zaryzykowała, starając się zminimalizować ofiary postronne najmocniej, jak tylko się dało i pod żadnym pozorem nie wlatywać w głąb osady, trzymając się jej obrzeży i umocnień. Na pochwały zareagowała delikatnym, wdzięcznym ukłonem. Cieszyła się, że nie zrobiła z siebie całkowitej ofermy podczas nalotów.

Jednocześnie wiedziała, że Yai całkowicie ją podszedł. Może powinna następnym razem jakoś spróbować pociągnąć ten blef? Sprawdzić go? Przecież... mogła zażądać od niego, by pokazał jej notkę i udowodnił, że może ich wysadzić. Jeśli byłaby prawdziwa - nic nie stałoby na przeszkodzie, by to zrobił. A gdyby odmówił, mogła przecież założyć, że to blef i zaatakować. Byłoby to dalej ryzykowne, ale chyba nie aż tak bardzo.

Gdyby tylko miała wtedy Rina obok... kiedyś wspominał jej, że jego oczy nie tylko umieją odróżniać szczegóły otoczenia, ale też są w stanie rozpoznać przedmioty nasączone chakrą, takie jak notki. Wtedy miałaby pewność. Niestety, nie mogła liczyć, że jako członkini Sióstr Nocy będzie mieć go zawsze obok. Musiała nauczyć się być bardziej niezależna. Tym bardziej, jeśli... jeśli wojna z Kaminari się zakończy, a zacznie... dziwaczna rywalizacja wewnątrz klanu. Pomimo uspokajających słów Shiry, miała mocne przekonanie, że gdy tylko zabraknie wspólnego przeciwnika - Musan zacznie kombinować i ryzykować dobrem klanu na rzecz swoich własnych ambicji. Może jednak nie była to jednak uczciwa ocena? Będzie musiała spytać o to... kogo? Shirę? A może Wabę? O ile kobieta zdejmie na moment maskę bezwzględnej finansistki.

- Dziękuję, Shira-sama. Będę pamiętać o wszystkich uwagach i nie mogę doczekać się ceremonii. - ukłoniła się na koniec.

Kiedy Fugata się zbliżyła, wysłuchała i jej, kiwając co i rusz głową.

- Oczywiście. Nie mogę się doczekać. Mam nadzieję, że... że uda mi się kiedyś ponownie przywołać tamte skrzydła. - skłoniła się mentorce, a kiedy padł temat znaków, postanowiła nie czekać.

- Co do znaków, to mam pytanie... Co oznacza... ten znak? - powtórzyła gest, którego użyły pod sam koniec Waba i Hisamida, zastanawiając się nad jego znaczeniem. Zaraz potem jednak Fugata zaskoczyła ją, wręczając jej medalion, który... który musiał zerwać się jej podczas nalotu z Anzou. Porwała go natychmiast, tym razem skłaniając się bardzo nisko, z dużą wdzięcznością.

- Jak tylko będzie okazja, zamówię nowy łańcuszek dla niego z porządnej stali, żeby mi się więcej nie zerwał. Dziękuję. Więcej go nie stracę. - odparła z mocnym przekonaniem.

Kiedy Waba pouczyła ją na temat rachunków, uśmiechnęła się. Jej wyraz twarzy był w jakiś sposób identyczny z wyrazem twarzy najstarszej z jej dzieciaków, Shimany, kiedy na czymś jej zależało... co prawdopodobnie miało przeciwny efekt do tego, który Waba chciała w niej uzyskać. Skinęła jednak głową.

- Oczywiście. Rachunki na biurku, regulować na koniec miesiąca, albo przy pierwszej okazji po powrocie do Kinoko. Wrzucać do skrzynki przed pokojem 8. - wyrecytowała, powtarzając kolejną nową informację. Potem rozejrzała się dookoła, patrząc po Siostrach, aż wreszcie zatrzymała wzrok na Fugacie i odchrząknęła.

- To... jak powinnam się przygotować na wieczór? - spytała niepewnym tonem, nie do końca wiedząc, czego się spodziewać i czy coś jeszcze było od niej oczekiwane.

[Nizan]

---

Ostateczne Starcie

---

---

Ścieżka Przeznaczenia - Anzou i Haruka

---

Anzou rozmawiał w najlepsze z Yadasu i Zaku, pracując przy tym przy sortowaniu broni. Szło im nad wyraz dobrze i zaraz zrobią to, co mieli, po czym będzie trzeba myśleć nad kolejnymi zadaniami. Anzou opowiedział walkę Shiry i Kagady, a zarówno Yadasu jak i Zaku słuchali tego z otwartymi ustami.
- Eee... ta broń to chakramy. Eee... Shira jest z tym bardzo dobra. - wtrąciła Yadasu.
- Pani Kagada chyba dawno nie miała tak silnego przeciwnika. Od dawna nie miała wyzwania. - powiedział Zaku. - Myślę, że w głębi serca cieszy się, że stoczyła ten pojedynek. Teraz będzie zapewne chciała ją pokonać za wszelką cenę.
- Eee... no i Shira tak samo. Eee... Shira nie miała z kim się sprawdzić w pełni swojej mocy, bo odkąd jej matka umarła, to jakby... eee... trochę nie miała godnego przeciwnika. Eee... my nie mamy z nią szans, a na front nie mogłyśmy latać zbytnio. Eee... zresztą Shira nie lubi zabijać, więc jak nie musi, to tego nie robi.
- Pani Kagada też oszczędziła cały statek Waszych ludzi. - przypomniał Zaku. - Zabiła tylko tego, co powiedział do Sandy, że ją...
- Eee... flotę obstawiali ludzię z armii Musana. Eee... to pewnie jego zabiła.
- Kto to ten Musan? Myślałem, że u Was Pani Shira dowodzi.
- Eee... to skomplikowane. - powiedziała wymijająco Yadasu.

Nastała chwila ciszy i po tym, Anzou powiedział czym jest Ranton. Dziewczyna skinęła głową.
- Eee... to rzeczywiście, ciekawe kekkei genkai. Eee... ja sama jak popatrzyłam na to, co się dzieje, to stwierdzam, że muszę zacząć dużo mocniej trenować. Eee... obawiam się, że reszta dziewczyn mi za bardzo odskoczyła...
- Myślę, że powinniśmy potrenować wspólnie. - powiedział Zaku, delikatnie uśmiechając się do Yadasu. Dziewczynie, ewidentnie spodobał się ten pomysł, bo otworzyła usta na chwilę w zadumie.
- Eee... naprawdę tak uważasz?
- A czemu nie? Mamy we dwójke ten sam żywioł i możemy wymienić się doświadczeniami. Wspólnymi treningami możemy podpatrzyć formy walki drugiego suitoniarza. Poza tym, akurat tutaj mamy nieskończoną arenę, bo możemy trenować gdziekolwiek.
- Eee... to naprawdę dobry pomysł... eeee.... tylko muszę zapytać swojej Mentorki, czy mi pozwoli. - powiedziała.
- Nic na siłę, jak nie możesz, to... to szkoda, żebyś podpadła czy coś. - Zaku posłał jej delikatny uśmiech, na co ona skinęła głową.

Wtedy Anzou zadał dość trudne pytanie. Jak Yadasu to się stało, że Siostrą Nocy i co to za ceremonia Haruki. Dziewczyna na chwilę się zamyśliła.
- Eee... robiłam misje dla klanu i Chishiba, poprzednia Liderka się mną zainteresowała. Eee... kazała mi przyjść na różnego rodzaju testy i sprawdzała mnie przez kilka miesięcy. Eee... miałam dobry rekord misji bo dużo ich robiłam i chyba to zaważyło. Eee... nie lubiłam tych testów, ale przeszłam je wszystkie i tak zostałam Siostrą Nocy. Eee... dla kunoichi w naszym klanie, zostanie Siostrą Nocy to największy honor i uznanie. Eee... chciałabym kiedyś dojść do... takiego... eee... no przynajmniej piątego pióra. - cicho przełknęła. - Eee... a co do Haruki, to eee... dziś będzie składać przysięgę. Eee... to najważniejszy moment dla każdej z Sióstr. Eee... jest duża ceremonia na której dużo się dzieje. Eee... czasem dopuszcza się osoby postronne, ale to bardzo intymna ceremonia, szczególnie dla rekrutki. Eee... bardzo uduchowiona. Eee... jak Was zaprosi, to nie przeszkadzajcie, bo to dla nas bardzo ważne.
- Macie dużo bardziej... skomplikowane tradycje jak u nas. U nas to po prostu liczy się siła i odwaga. Prawda Anzou?
- Eee... a jaka jest Wasza liderka? Eee... słyszałam, że jest najmłodszą Shirei-kan ze wszystkich. Eee... no i Ty Anzou, jak dostałeś się tutaj do oddziału?
- Chodźcie pójdziemy po resztę krat i po drodze Anzou opowie.

Powiedział Zaku i zaczął wstawać, po czym kierować się do wyjścia.

---

Haruka jeszcze nim Shira wyszła, zamierzała zapytać... co tak naprawdę powinna zrobić? Czy powinna się nauczyć bardziej precyzyjnych technik? Lepiej kontrolować ogień? Wywabić cel?
- Doskonałe pytanie. - powiedziała Shira, zamyślając się. - Jakbym miała wybić łuczników z muru bez atakowania osady, to prawdopodobnie wzięłabym chakram i ich wybiła za jego pomocą. - odparła, po czym wzruszyła ramionami. - Tu nie ma złotego przepisu na to co robić. Takich sytuacji będziesz miała mnóstwo. Po to masz latanie, techniki ogona, chakram, a teraz i bomby, by znaleźć własne rozwiązania. Styl każdej z nas jest podobny, ale nie jest tożsamy. Teraz mniej więcej wiesz, czego się spodziewać. Następnym razem, będziesz bardziej gotowa i przygotowana.

Dalej rozmawiałaś z Fugata. Powiedziałaś jej o skrzydłach, na co skinęła głową.
- Najwyższy czas, byś zaczęła rozwijać tę technikę i dostosować skrzydła do reszty Sióstr. Skoro raz udało Ci się je zwiększyć, wiesz już mniej więcej jak to zrobić. Teraz pozostaje kwestia wytrenowania tego. - skinęła głową. - Zajmiemy się tym od jutra.

I wtedy gdy Shira wyszła, a Niyomi za nią, złożyłaś rękę w znak, który pokazywały Hisamida i Waba. Pomachałaś tak przed Fugatą pytając co to oznacza. Na ten widok, Hisamida i Waba zrobiły się czerwone, a Fugata spojrzała na to, co zrobiłaś, a następnie przeniosła wzrok na dziewczyny.
- Suka. Albo dziwka, lub kurwa. Obelga. - powiedziała w kierunku obu kobiet, bardziej niż do Ciebie. - Skoro tak dobrze idzie Wam uczenie rekrutki znaków, to jutro Ty Wabo posiedzisz z nią i pouczysz ją, a pojutrze Hisamida.

Miałaś teraz ciekawy obraz. Fugata mimo tego, że była mniejsza rangą i to dwa oczka od Waby, a trzy od Hisamidy, totalnie nie bała się zwrócić im uwagi. Waba uniosła brodę.
- Mam co robić. Za parę dni przybędzie tutaj wielka armia i trzeba wszystko przygotować. Ty ją ucz, to powinność mentorki, a jak nie to weź którąś z mniejszych piór.

Fugata zrobiła krok do przodu w kierunku Waby.
- Twoją powinnością jest przybyć w tym samym dniu od wezwania Liderki. - powiedziała stanowczym tonem. - Cały czas we dwie z Nagome powołujecie się na Chishibę, ale robicie to tylko wtedy, kiedy Wam wygodnie. Jakbyś za Chishiby spóźniła się na wyruszenie na misję, to by Ci wpierdoliła trzy razy mocniej niż Shirze. I nie miałoby znaczenia, czy masz na nosie okulary, albo którym jesteś piórem.

Tak, Fugata budziła respekt. Inny niż reszta dziewczyn. Pytanie, skąd on wynikał?
- Jutro Ty, a pojutrze Hisamida. - odwróciła głowę do Hisamidy. - Jako najstarsza nigdy nie powinnaś insynuować takich rzeczy, które powiedziałaś do Waby. Chcecie, to wyjdźcie na zewnątrz, dajcie sobie po twarzy i wróćcie, a nie doprowadzacie do sytuacji, że młodsze Siostry mają Was rozdzielać. - złapała za pochwę katany, którą miała przy pasie. - A jak Wam się nie podoba, że macie uczyć rekrutkę, to możemy sobie jutro o to zawalczyć. Skoro tak bardzo wspominacie Chishibe, to tradycyjnie zapraszam Was na sparing o to, czy będziecie uczyć Haruki znaków czy nie.

Nacisk Fugaty był bardzo mocny. Hisamida skinęła głową.
- Pouczę Haruke znaków. Nie mam z tym problemu. - odwróciła głowę do Waby. - Jak Ty nie chcesz, to mogę ją uczyć również za nią.
- Nie. - powiedziała krótko Fugata. - Jeden dzień ona, drugi Ty.
Waba poprawiła okulary.
- W porządku. Ty w takim razie przejmiesz na ten czas moje obowiązki. Trzeba będzie przygotować dokumenty na spotkanie się shirei-kanów.
- Nie mam z tym problemu. - odparła.

To co widziałaś, co ewidentnie zarysowywujący się podział... hierarchii w Siostrach. Najstarsze Siostry, czyli Hisamida i Waba cieszyły się największym autorytetem i we dwie miały możliwość chyba zastępowania Shiry pod jej nie obecność. Potem był miot Sióstr z średnim stażem, w skład których wchodziła Fugata, Nagome i Muwara. Potem były dziewczyny... rekrutki? Niyomi z tego co widziałaś była gdzieś na granicy bycia średnią, a jeszcze tą młodą, ale ewidentnie Yadasu nie była traktowana poważnie, wraz z Tobą oczywiście.

Zapytałaś co powinnaś przygotować na wieczór.
- Masz ładne kimono. Możesz w nim przyjść. O godzinie dwudziestej przyjdź do siedziby władzy na środku miasta. To największy budynek. - powiedziała Fugata, odwracając się. - Nie możesz się na to w żaden sposób przygotować. Jedyne co, to może trochę boleć, ale to nic na to nie poradzisz. Taki ból, to raczej powód do dumy. Myślę, że nawet tego nie poczujesz. - odparła. - Jak chcesz to skup się na pozapraszaniu kogo chcesz i najedz się. To może chwile potrwać. - dodała, po czym skierowała głowę do Hisamidy i Waby. - Chodźcie, pomożecie mi z przygotowaniami.

Wtedy też zarówno Hisamida, Waba i Fugata wyszły z budynku.

---

Anzou, Zaku i Yadasu wyszli z piwnicy i napotkali Harukę, która miała zostać sama w pokoju.

Nim jednak cokolwiek powiedzieliście... nagle usłyszeliście płacz. Ale nie taki płacz płacz, tylko wręcz wycie.

Dochodził z pierwszego piętra.

Shira Kujaku - klik
Fugata Kujaku - Klik
Hisamida Kujaku - klik
Yadasu Kujaku - klik
Muwara Kujaku - klik
Nagome Kujaku - klik
Waba Kujaku - klik
Niyomi Kujaku - klik

Hihai
Sanbi

Kagada Kaminari - klik
Yai Kaminari - klik
Sanda Kaminari - klik
Moshi Kaminari - klik
Zaku Kaminari - klik

[Kujaku Haruka]

Skinęła głową, przyjmując do wiadomości wszystkie rady, które jej przedstawiła Shira. Nie była precyzyjna, ale w zasadzie chodziło jej o to, żeby niepotrzebnie nie ryzykować życiem zwykłych ludzi, z czym oczywiście Haruka w pełni się zgadzała i do czego dążyła. Niestety, podobnie jak brakowało jej zdolności leczniczych, tak samo brakowało jej arsenału technik, które by pozwalały na prowadzenie innej walki, niż ta z powietrza. Tym lepiej, że zacznie treningi z Fugatą - w ten sposób przynajmniej zacznie stopniowo uzupełniać braki.

Zaraz potem liderka wyszła, a ona dowiedziała się, co oznaczał dziwny znak, jakiego użyły starsze Siostry.

Suka. Dziwka.

Haruka... westchnęła i skinęła głową, obserwując zaraz wymianę zdań między Fugatą, a starszymi stopniem Siostrami. Wyglądało na to, że chłodna kompetencja Fugaty oraz jej niezachwiany kodeks moralny były tak ogromne, że budziły szacunek nawet u Waby i Hisamidy. Z jednej strony ją to dziwiło, a z drugiej... chyba rozumiała, czemu się tak dzieje. To, jak skupiona jej mentorka była na celu i efektach, a nie na środkach do jego osiągnięcia - oraz jak odseparowana wydawała się od swoich uczuć - sprawiały, że chciało jej się słuchać. Sprawiały, że budziła zaufanie jako osoba, która nie traci zimnej krwi nawet w trudnej sytuacji - i nie boi się postawić starszym stopniem, zresztą dokładnie tak samo, jak chciała tego Waba od Hisamidy. Tyle, że teraz to ona znalazła się po przeciwnej stronie tego równania. I jak się okazało - poddała się woli Fugaty.

Ucieszyła się, bo wiedziała, że da jej to okazję poznać nieco bliżej zarówno Wabę, jak i Hisamidę. I może dzięki temu lepiej zrozumie konflikt, jaki się zrodził między nimi.

- Nie boję się bólu, zwłaszcza, jeśli dzięki niemu dołączę oficjalnie do Sióstr. - skłoniła się mentorce, dalej ciekawa ceremonii. Zgadywała, że chodzi o akt wytatuowania pierwszego Pióra na jej plecach oraz złożenie przysięgi liderce, ale mogła się mylić co do szczegółów. Tak czy inaczej, ubierze pierwsze, ozdobne kimono na tę okazję. Ale najpierw zje. Jej brzuch przypomniał właśnie o swoim istnieniu, burcząc dokładnie, kiedy Fugata wspomniała o jedzeniu.

Kiedy Siostry wyszły, a na górze pojawiła się trójka nosząca sprzęt, Haruka otworzyła usta, żeby ich zaprosić.

- Anzou, Zaku... będzie mi bardzo miło, jeśli dołączycie dzisiaj wieczorem do mojej... - zaczęła, ale potem do ich uszu dobiegło wycie z góry. Spojrzała na resztę, po czym - niewiele myśląc - rzuciła się biegiem na górę, przeskakując po dwa stopnie i modląc się do Nesaku, by przypadkiem nie naderwała sobie znowu zaleczonego kręgosłupa tuż przed ceremonią.

[Anzou]

Chłopak z klanu Kaminari próbował dowiedzieć się nieco więcej o Yadasu, sam zdradził kilka szczegółów dotyczących umiejętności, którymi dysponował, ale też dowiedział się tego i owego. Ogólnie mówiąc: w miarę dobry układ. Wilk syty i owca cała. Zaku również próbował się dowiedzieć nieco więcej o Musanie, Władca Piorunów nie posiadał dużo wiedzy na jego temat, natomiast z ogólnych rozmów - raczej nie jest kimś, kogo siostry lubią.
- Szczerze - nie spodziewałem się, że będziecie używać jakichś broni. Do tej pory zazwyczaj ścierałem się z ludźmi z Waszego klanu, którzy atakowali tym ogonem, który wyrastał z ich pleców, a tu: Fugata wspaniale operuje mieczem, a Shira... tymi Chakramami.
Podsumował Anzou dotykając delikatnie swojej brody. Co więcej, takie starcie Kagady to dobry moment na sprawdzenie swoich umiejętności, weryfikacja siły z człowiekiem na podobnym poziomie. Z całą pewnością - duża lekcja. Anzou odbył podobną potyczkę z Fugatą, która zagwarantowała mu praktycznie wór doświadczeń.
- Kagada myślę, że była zardzewiała, wtedy, na tym statku - nie walczyła z całych sił. Pokazała, na co ją stać, ale to nie był nawet ułamek tego, co zaprezentowała w walce z Shirą. Jakby... zupełnie inny człowiek. Dobrze stoczyć taki pojedynek. Ci ludzie Musana, oni chyba są ulepieni z innej gliny, jakby... totalnie nie pasują do tego, co daje się zauważyć w Tobie i Twoich siostrach. Takie przynajmniej odnoszę wrażenie.
Anzou przypomniał sobie tego gościa na statku. Był silny, silniejszy od ekipy, ale jego sposób bycia, taka aura... nie był dobrym człowiekiem. Skoro należał do ekipy Musana, on pewnie też nie należał do przyjemniaczków. Chłopak nie wie czego się spodziewać po tym, co może się wydarzyć, gdzie już te dwie armie dotrą na miejsce. Chłopak pominął wątek wspólnego treningu, para gołąbków mogła sobie pogruchać. Nastolatek uważnie wysłuchał historii swojej rozmówczyni. Grupa Shinobi ruszyła dalej, po kolejne pakunki, gdzie Anzou dopowiedział pozostałą część swojej historii.
- Czyli w skrócie, zostałaś siostrą za zasługi. Wiele zrobiłaś dla klanu, poświęcałaś się, punktowałaś i... zostałaś zauważona. Chyba wszędzie działa to podobnie, mnie również przydzielono do oddziału Kagady, nie wiem czy za zasługi, ale uznali, że chyba sobie poradzę... W sumie... nie było tak lekko, prawda Zaku? Niemniej, żadnego oficjalnego zaprzysiężenia nie było, w sumie nie posiadamy nazwy, formacji, jesteśmy bardziej... prości. Tak to ujmę. A jeżeli chodzi o naszą Shirei-kan... bardzo dawno jej nie widziałem. Przejęła władzę po śmierci ojca, taka trochę naturalna kolej rzeczy, jak to Kaminari... nie odpuszcza, posiada temperament... Łatwo wyprowadzić ją z równowagi, ale to bardzo dobry człowiek. Liczę, że uda się dogadać pomiędzy klanami.
Anzou delikatnie uśmiechnął się na koniec. Po wyjściu z piwnicy nastolatek dostrzegł Harukę, która zaprosiła Anzou i Zaku na ceremonię. Na własne oczy chłopak zobaczy jak naprawdę wygląda ceremonia. To był dla niego zaszczyt, jego oczy się rozpromieniły. Natomiast... chwilę potem Anzou zapomniał o jednej rzeczy.
- Haruka, dziękuję za pomoc w dobraniu stroju, zwłaszcza pasa! Dzięki Tobie i Twojemu doskonałemu stylowi będę mógł się należycie prezentować.
Sama Haruka przerwała swoją wypowiedź, ponieważ Anzou również usłyszał jakiś płacz. Nie miał pojęcia kto to, ale dość łatwo zlokalizował źródło. Spojrzał na Zaku, skinął głową i również ruszył ku górze. W zasadzie bardziej było to wycie, jakby ktoś... cierpiał. Anzou nie miał pojęcia o co chodzi.

[Nizan]

---

Ostateczne Starcie

---

---

Ścieżka Przeznaczenia - Anzou i Haruka

---

Zostaliście sami. Haruka widząc Anzou, Zaku i Yadasu, postanowiła zaprosić ich na swoją ceremonię. Nim jednak dokończyła zdanie, rozbrzmiał płacz. Wycie?

Niewiele myśląc, najmłodsza stażem z Sióstr Nocy rzuciła się na schody i zaczęła wbiegać co dwa schodki na górę, w kierunku źródła owego zdarzenia. Anzou ruszył wraz za nią, a za nimi jeszcze Zaku. Yadasu zaś obserwowała Was i ruszyła za Wami, ale zupełnie powoli.

Gdy Haruka wskoczyła na pierwsze piętro zastała... dziwny widok. Dziewczyna o białych jak śnieg włosach siedziała do Was plecami na środku pokoju. Wokół niej były porozrzucane stroje... a raczej strzępy kombinezonów, które miałyście na misji. Sama była ubrana w jeden i miała na plecach chakram. Siedziała ze skrzyżowanymi nogami, trzymając obok jakąś dużą saszetkę z igłą i nićmi i chyba... je próbowała pozszywać?

Na plecach miała dwa pióra, więc mogłaś zgadywać kto to był. Urasano Kujaku, młody talent inżynieryjny w klanie. Miała bardzo dziecinny wyraz twarzy i mnóstwo piegów, co przy jej włosach wyglądało... bardzo charakterystycznie.

Usłyszała jak wchodzicie, więc odwróciła się do Was cała zapłakana. Niestety, nie rozpoznała ani Haruki, ani Anzou, ani Zaku, więc gapiła się na Was poflikując i wciągając przy tym gile do nosa, jednak nic nie mówiła. Dopiero jak zobaczyła Yadasu, zerwała się na nogi.
- YADASUUU!!! Oszalałyście!? - krzyknęła, po czym podeszła do niej zapłakana wycierając twarz z łez.
- Eee... co się stało, Urasano?
- Jak to co się stało!? - powiedziała, nadal płacząc. - Te kombinezony są całe w strzępach! Nie da się ich odzyskać! Są do wyrzucenia! Ty wiesz ile ja spędziłam czasu nad projektem... nad wymiarami, nad wszystkim!? A Wy je wszystkie zniszczyłyscie!
- Eee... ale mój jest cały, tylko mokry.
- A reszta!? Zobacz, chodź zobacz! - powiedziała, po czym podeszła do rozrzuconych strojów. Ewidentnie Urasano próbowała je jakoś pokompletować, ale tak - część była pocięta, część rozerwana, a część w ogóle do siebie nie pasowała. - Widzisz?! Nie da się nic uratować z nich już. Wszystko na nic!

Yadasu podeszła i podrapała się po głowie.
- Eee... no ale to przecież znowu za trzy miesiące przyjdziesz z nowym typem kombinezonu. Eee... powiesz, że coś zmieniałaś i tak dalej. Eee... zawsze tak robisz, że jak już się przyzwyczaimy, to wyskakujesz z jakąś nowością.
- Bo tak się robi! Wszystko można ulepszyć! Ale to nie znaczy, że macie rozwalać kombinezony za każdym razem! - schyliła się i podniosła połowę kombinezonu - taką, gdzie spodnie były rozerwane przy udzie. Kombinezon Haruki. - Co ja teraz z tym zrobię! Przecież to wszystko do wyrzucenia.
- Eee... nie przejmuj się, te nowe kombinezony wyszły Ci dobre. Eee... dużo lepiej się w nich lata niż wcześniej.

Urasano na chwilę jakby się uspokoiła.
- Naprawdę tak sądzisz?
- Eee... no tak.

Urasano wytarła łzy.
- No dobrze, to wybaczam Wam chwilowo. - spojrzała się na resztę. - A to kto?

Yadasu odwróciła się i zaczęła wskazywać po kolei uczestników zajścia.
- Eee... no to jest Haruka, nowa rekrutka, co dziś ma ceremonie dołączenia eee... dalej masz Zaku no i eee... Anzou. Eeee... oni są Kaminari co z nami walczyli. Eee... Anzou walczył z Fugatą, a Zaku ze mną.

Urasano pomachała Wam delikatnie.
- Cześć. - wytarła jeszcze noc w rękaw, po czym nagle wyprostowała się. - Poczekaj. Chcesz mi powiedzieć, że oni... on walczył z Fugata, a on walczył z Tobą... czyli... - Urasano odwrócila się i spojrzała na zniszczone kombinezony. Odwróciła wzrok. Teraz wyglądała mniej więcej tak. - Zabiję Was za zniszczenie moich kombinezonów. - po czym dosłownie, w jej ręku pojawiła się igła i rzuciła się w kierunku Anzou i Zaku. Dosłownie Yadasu złapała ją w miejscu. - PUSZCZAJ MNIE, ZABIJĘ ZA NISZCZENIE MOICH UKOCHANYCH KOMBINEZONÓW!
- Eee... poczekaj! Eee... oni nie wiedzieli!

Wtedy też Yadasu machnęła Wam ręką, byście lepiej stąd poszli. W sensie Anzou i Zaku.
- Przepraszamy, nie chcieliśmy.
- AAA DORWĘ WAS NISZCZYCIELE CUDZEJ PRACY! - krzyczała, lecz Yadasu ewidentnie dawała sobie z nią radę.

Zaku złapał Anzou za rękaw i pociągnął - by wyjść z siedziby.

Wtedy też Yadasu puściła Urasano, która ewidentnie dyszała.
- Eee... może zrobisz wywiad z Haruką? Jeszcze nigdy nie miałaś... pełnej analizy od nowej Siostry. Eee... nasze opinie znasz, ale teraz masz osobę, która eee... pierwszy raz używała kombinezonu i może Ci eee... powiedzieć co uważa.

I wtedy Urasano jakby przeszedł piorun. Na jej ustach pojawił się złowieszczy, wielki uśmiech.
- Hie hie hie... masz rację, Yadasu. Olać stare kombinezony. Zrobię nowe. - po czym podeszła i złapała Harukę za dłoń, a następnie pociągnęła i posadziła ją centralnie na środku pokoju. - Siadaj tutaj... i... gdzie ja to miałam... - rzuciła się do swoich toreb. Miała ich ze trzy.
- Eee... to ja idę, bawcie się dobrze. - powiedziała, po czym Yadasu na dowidzenia pomachała Ci i zeszła na dół.

Jeszcze nie wiedziałaś, że Yadasu wkopała Cię na amen... ale zaraz miałaś się dowiedzieć, bo Urasano dosłownie wyjęła trzydziesto stronnicowy dokument. Jakby wyjęła jakąś spora książkę. Wzięła pióro i kałamarz. Podeszła i wręczyła Ci.
- Opinia użytkowania ostatniego wyposażenia. W skład wchodzi kombinezon, bomby, maski i wszystko czego używałaś. - poinformowała Cię, a sama wyjęła notatnik i usiadła przed Tobą. - Wypełniaj u siebie, a jednocześnie będę zadawać Ci pytania, na które masz odpowiadać szczerze. Nie krępuj się, mów wszystko co czujesz.

Na pierwszej stronie tego co dostałaś już widziałaś, co Cię czeka. Było na jednej stronie dobre pięćdziesiąt pytań dobrym drukiem, które były albo w ocenie od 1 do 10, albo pytania otwarte. Pytania były dosłownie o każdy milimetr wyposażenia. Od szorstkości rzep na udach, po ucisk linek, a nawet naciąg na barkach kombinezonu. Czyli z jednej strony miałaś do uzupełnienia gigantyczną ankietę, a z drugiej jeszcze Urasano przeprowadzała z Tobą wywiad, który samodzielnie spisywała.
- Zacznijmy od podstaw, jak się czułaś zakładając kombinezon. Ile zajęło Ci przygotowanie się do bitwy? Czy potrzebowałaś mentorki by ubrać się pierwszy raz? Czy działanie kombinezonu było intuicyjne? Czy bomby dobrze leżały w dłoni? Czy maska uwierała Cię przy nodze? Czy linki były odpowiednio dostosowane? Czy naciąg kombinezonu wbijał Ci się w krocze i pod pachami?

No, to teraz już wiedziałaś, czemu Yadasu się ewakuowała. No nic, jako rekrutka zawsze byłaś na odstawce we wszystkim i musiałaś przebrnąć przez każdy element życia Sióstr. Kiedyś jak będziesz miała uczennicę, to też będzie przez to przechodzić. I chyba, to było w tym wszystkim najlepsze.

Anzou zaś, gdy wyszedł z Zaku na zewnątrz, zaraz za Wami pojawiła się Yadasu.
- Anzou, jakbyś mógł, to byś poszedł pozbierał resztę z obozu Kaminari i przyniósł tutaj. Już tam uporządkowaliśmy z grubsza, tylko trzeba poznosić. Jak skończysz, to możesz przyjść na stronę Kujaku, tam dopiero zaczęliśmy.

Czułeś jednak, że Zaku specjalnie Cię... wysyła w przeciwną stronę, by samemu pobyć z Yadasu.

Shira Kujaku - klik
Hisamida Kujaku - klik
Waba Kujaku - klik
Fugata Kujaku - Klik
Nagome Kujaku - klik
Muwara Kujaku - klik
Niyomi Kujaku - klik
Urasano Kujaku - klik
Yadasu Kujaku - klik

Kagada Kaminari - klik
Yai Kaminari - klik
Sanda Kaminari - klik
Moshi Kaminari - klik
Zaku Kaminari - klik

[Anzou]

Chłopak z klanu Kaminari nie pędził tak jak Haruka, aby zobaczyć co lub kto jest źródłem specyficznego wycia. Anzou nie miał najmniejszego pojęcia kto za to odpowiada, ale raczej nie oczekiwał, że to jakieś zagrożenie. Jak ogromne było jego zdziwienie, gdy dostrzegł dziewczynę p Białych Włosach i stos ubrań, które były porozrzucane. Kaminari dalej nie wiedział do końca co jest grane . Uważnie jednak obserwował sytuacje. Miała broń, która wyglądała podobnie do tej, którą operowała Shira, więc prawdopodobnie była w jakiś sposób powiązana z Siostrami Nocy. Tak w sumie było, kobieta nawiązała dialog z Yadasu i wtedy wszystko się wyjaśniło. Anzou odetchnął z ulgą, nie potrzebowali tutaj dramatów, a spokoju. Chwilowe zamieszanie było spowodowane tym, że kobieta była autorką strojów, które nosiły Siostry. Ba, to ona je projektowała również pod kątem technicznym, przez co z pewnością można powiedzieć, że dysponuje zasobami inteligencji. Anzou tylko chwilowo czuł spokój, bo po chwili prawie padł ofiarą ataku! Kaminari lekko się cofnął podnosząc ręce do góry.
- Hola, mój strój też ucierpiał! Na szczęście Haruka pomogła mi nadrobić utratę odzienia. Kaminari Anzou, miło mi Ciebie poznać. Te stroje to majstersztyk.
Anzou chciał lekko załagodzić napiętą sytuacje, nie chciał robić sobie wrogów. Yadasu uspokoiła kobietę, która chyba nakręciła się na możliwość przesłuchania Haruki i jej informacji zwrotnej na temat ubrania. To musi być długie i skomplikowane, ale przy tym… urocze. Wyciąganie wniosków to fundament rozwoju. Chłopak wraz z Zaku wycofał się, miał jeszcze robotę do zrobienia. Na górze był sprzęt do zniesienia, a Zaku… chyba chciał sobie pogruchać sam na sam z przedstawicielką Pawia. Anzou doskonale to zrozumiał. Klepnął Zaku w bark.
- Nie ma sprawy, gołąbku.
Powiedział z uśmiechem Anzou i ruszył tam, gdzie poprosił go jego towarzysz broni.

[Kujaku Haruka]

Krzyk i wycie naturalnie ją zaniepokoiły i popchnęły prosto na górę, gdzie ujrzała jednak... ostatnią z Sióstr, której nie poznała jeszcze do tej pory - Urasano. Jak się okazało, podchodziła do swoich projektów zaskakująco... emocjonalnie. Dla Haruki - chociaż doceniała oczywiście materiały i wygodę użytkowania - jak i dla reszty Sióstr stroje były tylko narzędziem, środkiem do osiągnięcia celu. Dla Urasano wyraźnie... czymś więcej.

Haruka cofnęła się o dwa kroki, robiąc miejsce Urasano, kiedy ta podeszła do Yadasu, obserwując rozmowę z wyrazem zdziwienia na twarzy. Kiedy Yadasu ją przedstawiła, ukłoniła się Urasano uprzejmie.

- Ohayoo, Urasano-san! Miło mi cię poznać! - przywitała się i chciała jeszcze coś dodać, ale wtedy do Urasano dotarło, kto odpowiadał za zniszczenie strojów - co najwyraźniej było istotniejsze, niż śmierć dziesiątek żołnierzy ich klanu na polu walki. Haruce wydawało się to nieco kuriozalne, ale z drugiej strony - pamiętała, jak sama potrafiła się wściec nawet na Yuki, kiedy któryś z jej pomysłów doprowadził do zrujnowania jednego z jej lepszych kimon.

Na szczęście, Yadasu chyba doskonale już znała charakter inżynierki i co prawda kosztem Haruki, ale udało jej się odciągnąć kobietę od próby zamordowania Anzou i Zaku. Pomachała odchodzącym z cichym westchnieniem, szykując się na długą... godzinę lub dwie. O ile nie dłużej. Siadła naprzeciw Urasano, kartkując wstępnie kwestionariusz, jaki otrzymała, po czym ustawiła go sobie we w miarę wygodnej pozycji do pisania i zanurzyła piórko w kałamarzu, zaczynając go uzupełniać. Jednocześnie spróbowała się skupić na pytaniach Siostry.

- Zakładanie kombinezonu było bardzo dobrym przeżyciem. Był świetnie dopasowany, ale potrzebowałam pomocy Fugaty, żeby upewnić się, czy wszystkie pasy są dobrze ściśnięte, a linki poprawnie rozłożone. Myślę, że jakiś prosty kod kolorystyczny mógłby pomóc? Tak, żeby łatwo było się połapać, która linka jak powinna biec wzdłuż kombinezonu. Poza tym, wszystko było intuicyjne. Korzystanie z bomb było bardzo wygodne, przynajmniej tych, które były standardem naszego wyposażenia - B29S to zupełnie inna historia. Jeśli miałyby wejść na stałe do naszego ekwipunku, powinnyśmy chyba pomyśleć o osobnych strojach dla Sióstr, które będą za nie odpowiadać. Maska mnie nie uwierała w żaden sposób, ani podczas lotu, ani podczas nurkowania. Naciąg zaczął się wbijać odrobinę kiedy musiałam nieść Anzou i robić nalot na Bijuu, ale wtedy byłam bardzo dociążona i gdyby nie przypadkowe użycie mocniejszej wersji skrzydeł, pewnie byłby to najmniejszy problem. Pewnym wyzwaniem było nauczenie się szybko, jak poprawnie owinąć kogoś linką tak, żeby go unieść, ale Fugata dobrze to pokazała. Znowu, być może jakiś kod kolorystyczny by w tym pomógł na zasadzie par - żółty element do żółtego zaczepu, czerwony do czerwonego, i tak dalej. - szybko zaczęła odpowiadać na kolejne pytania, w zasadzie nie robiąc znaczącej przerwy pomiędzy nimi, starając się jednocześnie przechodzić precyzyjnie przez kolejne pytania na kwestionariuszu.