Wioska Nomadów Rodu Kuguta

[Kaito Ishikawa]

Lato 395
Wyprawa S
Souei
"Szklarz" _____________________________
Posty:
MG: 12
Souei : 11
_____________________________

Patrząc na krwawiącego Buntę postanowiłeś, że uratujesz mu jego cztery litery, które jeszcze mu się ostały po ataku czerwia. Nie chcąc tracić czasu, ale również nie pozwalając robalą na dobicie twojego towarzysza tej jakże krótkiej podróży, kontratakowałeś robaki używając co silniejszych znanych ci technik w piorunie ukrycie. Plan działania miałeś prosty, ale jak się okazało był on skuteczny, śmiertelnie skuteczny. Już po pierwszej technice jeden z czerwi zawył przeraźliwie i padł jak długi bez życia. Drugiemu udało uniknąć się oberwaniem rykosztem od pierwszej techniki. Jednakże wtedy postanowiłeś wykonać następną sztukę ninja posiłkując się elementem chakry Raiton. Tym razem większe skupisko bladoniebieskiej, iskrzącej energii znalazło się na twoim ręku, a wtedy po kilku chwilach wytworzyłeś coś na kształt włóczni albo miecza. Zamachnąłeś się bardzo szybko i... Przeciąłeś drugiego robala w pół. Zagrożenie zostało unicestwione, jednakże to nie wyglądało na koniec walki.
- Ludzie... Moi... Ludzie... Błagam... Pomóż im... One są za silne, moi ludzie nie dadzą im rady. - rzekł błagalnie Bunta
Znowu stanąłeś pod ścianą, co nie było zbyt przyjemne. Jeżeli chciałeś zdobyć wiedzę na temat nowej techniki, którą dopiero co widzaiłęś, to rzeczywiście dobrze byłoby spełnić tą "małą" prośbę członka starszyzny klanu Kuguta.


Kuguta Bunta

Archiwum Głosów

Kuguta Hiruzen

[Souei]

Na szczęście robale były dokładnie takie, jak je zapamiętał. Silniejsze od zwykłego ninja, ale nie nazbyt silne. Tak jak robił to z Sanro, Souei poradził sobie z nimi dość szybko, jednak szkody zostały już wyrządzone. Gdy druga bestia padała bez życia na ziemię, Bunta miał już mroczki przed oczami. Matsudzie ciężko było ocenić, czy facet jedną nogą jest już na tamtym świecie, czy jednak dalej walczy o przetrwanie, bo przecież odrąbanie nóg to nie byle draśnięcie. Pazur na szczęście wyszedł z całego starcia bez szwanku, więc mógł jeszcze coś zdziałać. Podszedł do rannego, nie wiedząc za bardzo, jak mu pomóc. Wyglądało jednak na to, że mężczyzna zachował jeszcze zdrowe zmysły i trzeźwą ocenę sytuacji. Gdy zaczął coś dukać, mafiozo nachylił się nad nim, bo ledwo można było coś z tego zrozumieć.
Ratunek dla wioski, no tak. Czyli Bunta już czegoś się spodziewał, ale skąd? Souei był przekonany, że czerwie zostały zwabione w to miejsce wstrząsami spowodowanymi uderzeniem piorunów. Dlaczego miałyby atakować wioskę, która jest przecież oddalona i dlaczego Bunta był przekonany, że to właśnie się dzieje? Pazur spojrzał na mężczyznę badawczo, ale ostatecznie nie odpowiedział nic i mimo wszystko postanowił mu pomóc. Rozejrzał się za wielbłądami, na których tu przyjechali. Jeśli nie ucierpiały, to dźwignął Buntę i zarzucił na garb zwierzęcia tak, żeby przetrwał podróż i w jej trakcie może mógł dalej się leczyć, jeśli już teraz zaczął.
- Zabierz go do domu, tylko nie zrzuć. - Powiedział do zwierzęcia.
Samemu musiał ocenić co będzie szybsze - wracanie biegiem samemu do wioski, czy podróż na drugim wielbłądzie. Po zajęciu się starszym kolegą, miał teraz swobodę działania bez oglądania się na rannego. Tak więc po szybkiej analizie dostępnych opcji, wybrał tą najszybszą i zgodnie z ostatnią wolą umierającego, popędził do wioski nomadów, aby samemu przekonać się, co mogły robić tam robale i wyjaśnić wszystkie rodzące mu się w głowie pytania.

[Kaito Ishikawa]

Lato 395
Wyprawa S
Souei
"Szklarz" _____________________________
Posty:
MG: 13
Souei : 12
_____________________________

Zarzuciłeś wielbłądowi Buntę na plecy, zwierzę spojrzało na ciebie i po wysłuchaniu ciebie... Kiwnęło głową ?! W każdym razie czy ci się przywidziało czy też nie, zrozumiałeś, że zwierzę wie co ma zrobić i wykona powierzone mu zadanie.
- Nie przejmuj się mną... Dam sobie radę... Biegnij do moich ludzi... - wychrypiał Bunta zmuszając się do połknięcia kilku pigułek
Z wielkim wysiłkiem zebrał się w sobie i technikami medycznymi dokończył tamowanie krwi. Jednak sporo sił go to kosztowało, był wycieńczony, ale powinien przeżyć.

Po ocenie sytuacji nie chcąc tracić czasu pobiegłeś w stronę wioski klanu Kuguta. Wielbłąd oszczędzał energię i zdecydowanie był o wiele przyjemniejszym środkiem transportu na piaszczystych wydmach, jednakowoż nie mógł równać się z twoją prędkością.

Zbliżając się do osady oceniłeś, że dwa robale i shinobi władający żelaznym piaskiem sieją spustoszenie wśród ludności. W pewnym momencie, zwierzęta zatrzymały się jak wmurowane i po kilku sekundach zamiast kontynuować mord na mieszkańcach wioski, zagrzebały się pod ziemią i skierowały się w twoim kierunku.

Zostałeś przechwycony jakieś dwadzieścia metrów przed osadą przez owe robaki. Były to ostatnie stwory w okolicy, ale równie niebezpieczne jak wszystkie, które do tej pory widziałeś.


Kuguta Bunta

Archiwum Głosów

Kuguta Hiruzen

[Souei]

Może Bunta nie potrzebował jego pomocy, ale ostatecznie Souei był spokojniejszy gdy upewnił się, że jego jedyne jak do tej pory dojście do tajemniczej techniki pozostanie przy życiu. Jego zapewnienia brzmiały przekonująco, więc Pazur mógł skupić się na swoim kolejnym zadaniu, czyli jak najszybszemu przedostaniu się do wioski. Niestety, przekleństwo wytrenowanego ciała jest takie, że często najlepiej jest zrobić coś o własnych siłach. Matsuda był w stanie prześcignąć wielbłąda, ale przez to musiał sam bardziej się namęczyć. Westchnął głęboko, ale ostatecznie ruszył sprintem do osady.
Gdy dotarł, ta rzeczywiście była już atakowana. Nie wyglądało to jakoś poważnie - dwa robale i jakiś jeden gość. Czyli jest nadzieja, że z takim zagrożeniem może będzie w stanie poradzić sobie samemu. Na jego korzyść działało to, że już na dzień dobry czerwie zwróciły na niego swoją uwagę. Dzięki temu nie groził mu zmasowany atak od wszystkich, a dwa robale pokonywał już jak na zawołanie. O ile oczywiście te nie były jakieś inne. Wiedział już, że raitonowa włócznia spokojnie już na nie wystarcza, więc wpadł na pomysł, w jaki sposób pokonać je szybko i efektywnie. Ponownie wytworzył dwa raitonowe ostrze z obu swoich dłoni, lecz tym razem zamiast szarżować od jednego do drugiego, wydłużył każdą ze swoich kończyn korzystając ze swojej techniki klanowej. Nigdy jeszcze nie stosował takiego połączenia, ale te bestie był do tego idealnym poligonem doświadczalnym. Plan był więc taki, aby zakończone pięciometrowymi raitonowymi ostrzami ręce wydłużyć dodatkowo, aby smagnąć oba czerwie jednocześnie, idealnie kończąc ich żywot za jednym zamachem. Do koordynacji pozycji przeciwników z ruchami swoich ramion korzystał oczywiście z byakugana, pozwalającego widzieć wszystko naraz.

  Ukryty tekst

[Kaito Ishikawa]

Lato 395
Wyprawa S
Souei
"Szklarz" _____________________________
Posty:
MG: 14
Souei : 13
_____________________________

Widząc nadchodzących przeciwników nie zlęknąłeś się tylko przyspieszyłeś obmyślając strategię na poczekaniu. Wynikiem jej było wytworzenie dwóch ostrzy oraz wydłużenie swoich kończyn, które w bojowym tańcu dla twoich przeciwników mogły wyglądać przerażająco. Potwory w tym momencie nie odczuwały strachu, najpewniej ten gatunek był pozbawiony takich emocji. Jednak czy się bały czy też nie, nie zmieniło to faktu, że przeciąłeś je w pół jednym szybkim i precyzyjnym cięciem.

Został ci już tylko jeden przeciwnik, rudy, blady chłopak, który z odległości dwudziestu metrów przyglądał się uważnie twojej potyczce.
- Mistrz Niro, mówił mi o tobie. Za to, że zabiliście Niro, wybiliście wszystkie jego dzieła unicestwię każdego z was. Także broń się !
Słowa chłopaka niosły ze sobą dużą dawkę emocji, przez co można było nabrać wrażenia, że chłopak gada trzy po trzy. Gdy zakończył swój dialog wokół niego zebrał się czarny piasek jednak nie zaatakował cię nim tylko rzucił w twoją stronę cztery kunaie, byakuganem dostrzegłeś, że nasączone były chakrą. Gdy bronie zmierzały w twoim kierunku, przeciwnik na dokładkę wysłał dwie salwy żelaznego piachu, które w zastraszającym tempie pędziły w twoją stronę. Dzięki temu, że je dobrze widziałeś, zorientowałeś się, że aktualnie pociski są od ciebie szybsze, zauważalnie szybsze.


Uczeń Niro

Kuguta Bunta

Archiwum Głosów

Kuguta Hiruzen

Dla Adminów

  Ukryty tekst

[Souei]

Zgodnie z dotychczasowym doświadczeniem, robale padły od jednego cięcia raitonowym ostrzem. Niekonwencjonalny plan zadziałał i Souei pozbył się ich, zanim w ogóle były w stanie do niego dotrzeć. Na placu boju został już tylko on i dziwny shinobi, który od razu się przedstawił. Souei spoglądał trochę na niego, a trochę na wioskę za nim, starając się rozeznać w sytuacji, ile udało mu się zniszczyć i ilu zabić. Nie lekceważył przeciwnika, ale jeśli się dało, to ocenił również sytuację i to, czy nie przybiegł za późno. Wysłuchał rudzielca, również gotując się do walki. W czasie krótkiego dialogu odpiął swoje ciężarki treningowe, pozwalając im po prostu opaść ze swoich nóg.
- A mi o tobie nic nie mówił. - Odpowiedział kpiąco, chcąc trochę sprowokować chłopaka. Wyglądało na to, że to wszystko było spowodowane czystym pragnieniem zemsty, a nie jakąś zaplanowaną intrygą. Tym lepiej, może nie będzie tutaj żadnych szachów, a walka będzie przez to czystsza i bardziej oczywista.
Gdy tamten ruszył do ataku, Matsuda odpalił równocześnie swojego byakugana oraz raiton no yoroi, anulując wszystkie działające na niego wcześniej jutsu. Dodatkowy refleks i pole widzenia pozwoliły mu dokładnie kontrolować pozycję nie tylko przeciwnika, ale również jego broni i piasku. Pazur nie przyglądał im się biernie. W momencie gdy tylko potyczka się rozpoczęła, on również ruszył do ataku. Przeprowadził szybką szarżę w kierunku przeciwnika, po drodze unikając wszystkiego, co było w niego wymierzone. Jeśli nie było to możliwe, uskakiwał na boki, jednak ciągle napierając w celu skrócenia dystansu. Postanowił się przywitać prawym prostym w twarz oponenta, a następnie szybko ocenić efekty i dostosować taktykę.

  Ukryty tekst

[Kaito Ishikawa]

Lato 395
Wyprawa S
Souei
"Szklarz" _____________________________
Posty:
MG: 15
Souei : 14
_____________________________

Kiedy zdawać by się mogło, że przeciwnik trzyma cię w szachu i właściwie już kwestią czasu jest, kiedy zmiażdzy się jak jednego z robali Niro, w tym momencie przestałeś sobie folgować i zastosowałeś jedne z mocniejszych asów jakie miałeś do dyspozycji. Po uruchomieniu raitonowej techniki widziałeś wszystko jeszcze bardziej dokładnie, w ułamku sekundy rozczytałeś, że na ten moment jeżeli przeciwnik nie wykrzesze z siebie czegoś więcej, jest po walce. Z dziecinną łatwością ominąłeś jego ataki część zgrabnie odskakując na bok, ale nie tracąc w żaden sposób swojego ultraszybkiego tempa. Choć przeciwnik był w stanie śledzić twoje ruchy to było mowy o kontynuowaniu ataku, musiał przejść do defensywy. Zdołał jeszcze w porę utworzyć ścianę z żelaznego piachu, jednak nie była to wystarczająca przeszkoda dla ciebie. Twoje uderzenie przełamało jego obronę, ale zabrakło impetu na dojście pięścią do celu.

Uczeń Niro był w szoku, nie spodziewał się takiej prędkości, a już z pewnością nie spodziewał się, że okażesz się na tyle silny, aby być w stanie przełamać jego obronę. Pomimo tego, że go nie trafiłeś, to zaskoczenie z powodowane biegiem rozwoju sytuacji poskutkowało tym, że chłopak w przerażeniu odskoczył, potknął się i finalnie wylądował dupskiem na piachu.
- Jak !? To nie-niemożliwe ! Za-zabije cię !
Chłopak zebrał piach i przemienił ją w rękę, która zmierzała w twoim kierunku, chcąc cię zmiażdżyć. Jednak dalej z twojej perspektywy ten pojedynek był zakończony, wystarczyło teraz postawić kropkę na i. Doskonale wiedziałeś, że również dobrze mógłbyś stanąć do walki z małym dzieckiem w obu potyczkach rezultat będzie ten sam.



Uczeń Niro

Kuguta Bunta

Archiwum Głosów

Kuguta Hiruzen

Dla Adminów

  Ukryty tekst

[Souei]

Bezpośrednie porównanie zawsze było najszybszym sposobem na weryfikację. Wiadomo, że Souei żył w świecie, gdzie każdy uważa się za najsilniejszego, ale wynikało to najczęściej po prostu z niewiedzy i ignorancji. Możesz być najlepszy na własnym podwórku, ale świat jest długi i szeroki, o wiele szerszy niż horyzonty niektórych tych gnojków. Matsuda sam niewiele podróżował, ale to wiedział bardzo dobrze. Nie jest najsilniejszy na świecie i nigdy się takim nie tytułował, więc podobne deklaracje od innych traktował z politowaniem. Litość ta nie przekładała się jednak na przebieg toczonych przez niego walk, więc gdy chłopak jakoś wybronił się przed atakiem, Souei nie zamierzał zwalniać i dać mu szansy na oddech. Wykreował sobie tą korzystną sytuację, więc zamierzał pójść za ciosem i zakończyć to starcie, zanim tak naprawdę się rozpocznie. Momentalnie ruszył do leżącego czy siedzącego przeciwnika, a widząc formującą się wokół niego kolejną porcję piachu, sam uruchomił swoją technikę raitonu, aby oba jutsu zderzyły się i zneutralizowały, dając mu szansę do przedarcia się przez tą linię obrony i wymierzenia w końcu celnego ciosu.
Na atak odpowiedział więc atakiem, choć jeśli ta taktyka nie była wystarczająco skuteczna, cały czas mógł skorzystać ze swojego refleksu i szybkości, aby uskoczyć przed czarną łapą i wciąż dopaść rudzielca gdzieś w parterze. Nie zamierzał jednak tarzać się z nim po ziemi, lecz po prostu wgnieść go w ziemię dokładnie tam, gdzie aktualnie leżał przy pomocy mocarnego, opadającego kopnięcia. Jeśli to by nie wystarczyło, w miarę możliwości kontynuuje fizyczne natarcie, jeśli sytuacja wciąż będzie tego wymagać. Przed wszystkimi żelaznymi i piaskowymi fortelami wykonuje uniki, ale nie oddala się od ucznia Niro. Skakał wokół niego, aby nie zwiększać dystansu i móc w każdej chwili zaatakować.

  Ukryty tekst

[Kaito Ishikawa]

Lato 395
Wyprawa S
Souei
"Szklarz" _____________________________
Posty:
MG: 16
Souei : 15
_____________________________

Widząc nadciągającą rękę użyłeś ponownie raitonowej techniki, która skutecznie odparła atak przeciwnika. Widząc to uczeń Niro jeszcze bardziej się przeraził, desperacko skrywając się za piaskiem, tą obronę ponownie bez problemu rozbiłeś swoimi rękami. W końcowym etapie walki wyskoczyłeś do góry i zadałeś swojemu oponentowi opadającego kopniaka w okolicach klatki piersiowej. Celność zarówno jak i siła były śmiertelne, czysty kopniak doszedł do celu roztrzaskując kości oraz organy wewnętrzne przeciwnika w tym organy witalne jak chociażby serce... Śmierć na miejscu. Resztki unoszące się żelaznego piachu opadły na ziemię, bez siły mogącej go podnieść.

Po zwycięskiej walce ludzie zaczęli powoli wychodzić, gdy zrozumieli, że pokonałeś ucznia Niro i jego robale i że już nic im nie zagraża podbiegli do ciebie, próbując złapać cię i podrzucać do góry, na znak wdzięczności wynikających z twojej bohaterskiej postawy.( próba zadzieje się w momencie, gdy już zdezaktywowałeś techniki raitonu ).

W międzyczasie do osady dotarł nieprzytomny Bunta, któremu klan Kuguta od razu rzucił się z pomocą. Gdy udałeś się jak reszta do szpitala, który miał polowe warunki, mogłeś ujrzeć stękającego Hiruzena, który miał odgryzioną lewą rękę. Gdy cię ujrzał uśmiechnął się do ciebie pomimo bólu.
- Uratowałeś nam dzisiaj cztery litery, klan Kuguta nie zapomni ci tego. Proś o co chcesz, a będzie ci dane.

Archiwum Głosów

Uczeń Niro
Kuguta Bunta
Kuguta Hiruzen

Dla Adminów

  Ukryty tekst

[Souei]

Udało mu się nie stracić inicjatywy i doprowadzić walkę do szczęśliwego końca. Po udanym początku trochę już się tego spodziewał, ale ostatecznie lekceważenie przeciwnika nie leżało w jego naturze, więc przez cały czas pozostawał skupiony. Głupio byłoby przegrać przez arogancję, więc zamiast wymyślać sposoby na poniżenie przeciwnika, po prostu szybko i efektywnie się go pozbył. Czy efektownie? Na pewno od dawna nie miał okazji dobić nikogo w taki sposób, więc rozbicie oponenta razem z kawałkiem podłoża na pewno było w pewien sposób satysfakcjonujące. Uczucie tryumfu przyszło jednak dopiero wtedy gdy upewnił się, że to już koniec. Rudy uczeń Niro ani drgnął i pozostało mieć nadzieję, że to koniec spuścizny pokręconego hodowcy robaków. Dziwne, że tak długo pozostawał w ukryciu, ale wyglądało na to, że Pustynia jest dłuższa jest dłuższa i szersza, niż Pazur to sobie wyobrażał.
Obmacujący go ludzie nie byli przyjemnym doświadczeniem. Souei co prawda wyłączył wszystko co miał włączone, ale nie pozwalał się podnosić i podrzucać, nigdy w życiu. Każdego mieszkańca, którego ogarnęła taka euforia spokojnie dystansował na odległość uściśniętej dłoni i nic więcej. On sam jakoś nie skakał z radości, więc trudno mu było utożsamić się z takim poziomem emocji. Ostatecznie jednak gratulacje, mniej lub bardziej wylewne, się skończyły i można było ocenić straty. Matsuda nie był oczywiście w stanie tego zrobić dokładnie, ale mógł zyskać jakieś pojęcie po widoku rannych leżących gdzieś na posłaniach w prowizorycznym szpitalu. Nie wyglądało to dobrze, ale może jednak więcej było rannych niż zabitych? Na pewno przetrwał ten, którego twarz zdążył już sobie zapamiętać. Souei usiadł przy nim, patrząc na świeżo opatrzonego kikuta.
- Polubiłem tego Buntę. Miejmy nadzieję, że się wyliże. - Odpowiedział po swojemu, patrząc na Hiruzena wciąż poważnie, ale jednak z przebłyskiem jakiegoś pocieszenia? Pazur był zimnokrwistym zabójcą, ale nie mógł zignorować tego, jak go tutaj przyjęli i traktowali, nawet jeśli tylko przez kilka godzin od poznania do ostatnich wydarzeń.
- Zostanę w wiosce, dopóki się nie pozbieracie. Na wypadek, gdyby gdzieś jeszcze zapodziały się jakieś czerwie. Dajcie znać, gdy się obudzi. - Położył rękę na jego zdrowym ramieniu, po czym wstał i wyszedł z powrotem na świeże powietrze. Postanowił zapewnić im chwilę potrzebnego spokoju, a sam czasu miał przecież wiele.

[Kaito Ishikawa]

Lato 395
Wyprawa S
Souei
"Szklarz" _____________________________
Posty:
MG: 17
Souei : 16
_____________________________

Odpowiedziałeś Hiruzenowi, który pokiwał głową ze zrozumieniem dodając tylko:
- Dobrze więc, wrócimy do tematu, jednak nie opuszczaj nas, będziesz naszym gościem honorowym na wydarzeniu. Możesz udać się do Jina, spokojnie tam spędzisz czas.
Zdrową ręką Hiruzen pstryknął palcami na jednego z chłopaków, który okazał się Jinem. Zaprowadził cię do swojego domostwa, gdzie mogłeś się najeść, napić, pogadać, a nawet zdrzemnąć się jeżeli czułeś taką potrzebę.

Czas powoli płynął, oprócz krzyków, które od czasu do czasu wychodziły ze szpitala polowego mogłeś cieszyć się pustynną sielanką. Wieczorem udaliście się na nieodwołaną uroczystość pogrzebową, która niestety przerodziła się w "większą" uroczystość. Tej nocy nie tylko Sanro miał zostać pożegnany.

Gdy zasiadłeś obok Hiruzena, na specjalnym małym wozie został obok ciebie przywieziony Bunta, który nie wyglądał jakby w pełni doszedł do siebie, ale tym razem był w pełni przytomny. Starzec spojrzał ci w oczy, położył ci rękę na ramieniu i wyrzekł:
- Uratowałeś dzisiaj nasz klan, jestem ci ogromnie wdzięczny, że nie uciekłeś tylko walczyłeś za życie naszych ludzi...
- ... Pomyśleliśmy, że może chcesz do nas dołączyć, przejść rytuał i stać się jednym z członków klanu Kuguta - wszedł mu w słowo Hiruzen
Dostałeś propozycję, ale czy jesteś w stanie porzucić swoją życie w Shigashi ?


Kuguta Bunta
Kuguta Hiruzen

Archiwum Głosów

Uczeń Niro

Dla Adminów

  Ukryty tekst

[Souei]

Ponownie został ugoszczony może nie po królewsku, ale z dużą dozą gościnności. Nie miał na myśli siedzenia im na głowie, a raczej pilnowanie, żeby nikt nie napadł ich drugi raz z rzędu i dobił niedobitków. Okazało się jednak, że ta nadmierna ostrożność nie była potrzebna. Do wieczora nic się już nie wydarzyło. Było względnie spokojnie i wyglądało na to, że tak już pozostanie. Nie widział, co zrobili z ciałami czerwi i ucznia Niro, ale tamten chłopak nie zasługiwał chyba na godny pochówek. Cóż, nie wtrącał się w ich decyzje, jedynie obserwował to jak sprzątają i organizują się na wieczór, kiedy miało nastąpić pożegnanie nie tylko Sanro, ale wszystkich poległych. Nie wiedział ilu dokładnie ich było, ale nie łudził się, że przetrwali wszyscy i obyło się bez jakichkolwiek ofiar.
Dopiero wieczorem mógł zasięgnąć nieco więcej szczegółów, choć nie był zbytnio ciekawski czy nachalny. Najwięcej informacji uzyskał po prostu z obserwacji - ciał, trumien, całunów, czy czego tam używali. Do tej pory nie wiedział, jak będą wyglądały uroczystości i czy będzie w nich dużo jęczenia i zawodzenia. Jeśli tak, nie za bardzo miał ochotę brać w tym udziału. Tak czy siak, nie ominęła go oczywiście ponowna rozmowa ze starszyzną. Tym razem już w towarzystwie przytomnego Bunty, który widocznie miał się całkiem dobrze, jeśli nie liczyć oczywiście trwałego, rozległego kalectwa. Na ich propozycję zareagował ze spokojem, choć odpowiedź była dla niego jasna.
- Mam już swoją rodzinę. I lepiej nie mieszać waszej z moją, zaufajcie mi. - Nie wiedział dokładnie co oznacza przystąpienie do tutejszego klanu, ale wiedział na pewno, że takie spoufalanie się na dłuższą metę nie przyniesie korzyści żadnej ze stron. Tym bardziej, że Souei w żadnym wypadku nie wiązał swojej przyszłości z pustynią.
- Nie przeszkadza mi to, żebyśmy zostali przyjaciółmi, ale nie psujmy tego jakimiś klanowymi obiecankami. - Mówiąc to patrzył gdzieś przed siebie, jednak przyszło mu to dość łatwo. Nie chciał takich więzów i tyle.
- Myślałem jednak o tym co powiedziałeś. - Zwrócił się do Hiruzena.
- Ta technika sprowadzająca z nieba smoka... Na pewno mógłbym zrobić z niej użytek. - Dobry czy zły, tego nie sprecyzował, ale wiedział, że na pewno by mu się przydała. Wiedział o tym od momentu gdy ją zobaczył, a teraz, gdy mieli u niego dług wdzięczności w postaci życia wielu ich ludzi, czy był lepszy moment na to, aby postawić ich pod ścianą i uniemożliwić odmowę?

[Kaito Ishikawa]

Lato 395
Wyprawa S
Souei
"Szklarz" _____________________________
Posty:
MG: 18
Souei : 17
_____________________________

Mężczyźni posmutnieli na twoje słowa, widać bardzo im zależało żebyś do nich dołączył. Hiruzen otworzył jeszcze usta, najwidoczniej chciał cię jeszcze próbować przekonać do zastanowienia się jednak przerwał mu Bunta:
- Rozumiem, sprawy w świecie shinobi nie są nigdy proste. Pamiętaj jednak, że zawsze będziesz miał w nas swoich przyjaciół, zawsze będziesz mógł się u nas schronić.
Po chwili ciszy, Bunta patrząc w tańczące płomienie ogniska odpowiedział z lekkim wahaniem
- Zabroniono mi uczyć techniki pioruna z nieba, kogokolwiek z poza klanu Kuguta... Jednak... Nikt nie powiedział, że nie mogę podać ci lokalizacji zwoju z tą techniką, który został schowany dwieście lat temu... Jednak to po uroczystości, pójdziemy do mnie i narysuje ci mapę.
Okazało się, że jednak zwój istnieje, ale czy na pewno ? Jeżeli to prawda, to było sporo czasu, aby ktoś przywłaszczył sobie ten zwój ewentualnie mógł ulec zniszczeniu. Czy miałeś inne wyjście ?

Rozpoczęła się uroczystość pożegnania zmarłych, która polega na spaleniu ich zwłok, wokół ogromnego paleniska mieszkańcy wioski należącej do klanu Kuguta zaczęli tańczyć wokół niego. Usłyszałeś jak kilku wioskowych grajków przygrywa na ręcznie robionych instrumentach.
- Jak już zdobędziesz zwój i nas opuścisz to gdzie zamierzasz się udać ? Do tego miejsca co zwiesz Shigashi ? - zapytał zainteresowany twoimi dalszymi poczynaniami Hiruzen.


Kuguta Bunta
Kuguta Hiruzen

Archiwum Głosów

Uczeń Niro

Dla Adminów

  Ukryty tekst

[Souei]

Mimo tego, że miał w ręku wszystkie najlepsze karty i tak czuł niepewność czekając na odpowiedź obu panów. Zwłaszcza Bunty, bo jak zrozumiał do tej pory, to on miał w głowie ten sekret, więc oczywiście był tutaj kluczowy. Zgaszony przez Soueia entuzjazm nie sprawił na szczęście, że przestali być mu wdzięczni. Bunta miał rację, sprawy shinobi nie są proste, a sprawy mafii shinobi bywają nawet jeszcze bardziej skomplikowane. Poza tym nie ma co się oszukiwać. Matsuda nie szukał nowej rodziny, braci, nie szukał nowych kolegów. Od początku chciał zemsty na Niro, przyszedł tu z nimi dla odpoczynku, a na pocieszenie zabił jakiegoś jego podopiecznego. Szybko nie zapomni o klanie Kuguta, ale był daleki od przywiązania się do tych ludzi i tego miejsca. Nie mówił tego na głos, ale nie zamierzał tu nawet wracać w przyszłości.
Uśmiechnął się pod nosem na kreatywną interpretację i naginanie zasad przez Buntę. Mapa brzmiała bardzo dobrze, ale zwój pogrzebany na dwieście lat już mniej. Kto zostawia takie cenne rzeczy bez opieki? Widocznie kryjówka była na tyle dobra, że nie było absolutnie żadnych szans na znalezienie jej przypadkiem. A przynajmniej w takim przekonaniu musieli żyć ci, którzy tak postanowili. Gdy staruszek skończył, Souei mruknął tylko na zgodę i pociągnął z gurdy, którą trzymał w ręce.
Przyglądał się uroczystości. Widział jak ogień pożera kolejne ciała, pieczętując podróż w zaświaty. Przypomniał sobie magazyn w Shigashi no Kibu. Ten, który wysadził razem ze swoją naprędce skleconą drużyną. Ten, w którym na piętrze spały dzieci. Pewnie z ich ciałami stało się coś podobnego. Westchnął, wpatrując się w płomienie. Taki pogrzeb brzmi elegancko i doniośle, ale płonące zwłoki to ani przyjemny widok, ani zapach, a potem i tak trzeba posprzątać to, co zostało. Tamtych zwłok pewnie nawet nie znaleźli. Rozrzucone ostatnim wybuchem znalazły się pewnie wszędzie i nigdzie. Matsuda przez chwilę stał się nieobecny, zatopiony nagle w swoich myślach. Cała ta atmosfera, miejsce i okoliczności sprawiły, że nie usłyszał nawet zadanego pytania.
- Idę spać. - Wstał, otrzepał spodnie i udał się do domu tego dobrodzieja Jina, który zaoferował mu posłanie na noc.

[Kaito Ishikawa]

Lato 395
Wyprawa S
Souei
"Szklarz" _____________________________
Posty:
MG: 19
Souei : 18
_____________________________

Widząc, że sposępniałeś mężczyźni zostawili cię samego sobie, Bunta tylko lekko pokręcił głową, aby Hiruzen cię już więcej nie męczył. Poszedłeś do Jina, choć tak jak planowałeś, położyłeś się wcześniej spać, jednak jeszcze długo nie zasnąłeś, krzyki i muzyka wyraźnie ci w tym przeszkadzały, ale czy aby na pewno tylko te hałasy z zewnątrz były temu przyczynkiem ? W końcu po przewracaniu się z boku na bok zasnąłeś, a gdy już się obudziłeś następnego ranka, odrętwiały kark i kręgosłup jasno dały ci do zrozumienia, że w życiu spałeś już na wygodniejszych łożach.

Jin poczęstował cię fantastycznym, bardzo pożywnym śniadaniem oraz delikatną herbatą, która miała pomóc w trawieniu posiłku. A gdy już ywszedłeś zawędrowałeś do Bunty, pamiętałeś z wczoraj, w którym miejscu zatrzymaliście się ze staruszkiem, aby mógł zabrać swoje rzeczy.

Na miejscu był nie tylko on, Bunta, ale również i Hiruzen.
- Witaj Souei, mamy dla ciebie przygotowaną mapę. Proszę o to ona. - rzekł Bunta
Odebrałeś mapę, która prezentowała się następująco

Mapa

- Ten zamek jest pod ziemią, ale powinieneś szukać jego górnej części, tamtędy wejdziesz. Damy ci odpowiednie ciuchy i sporo wody, jest to najgorętsza część pustyni, niemożliwa do zamieszkania. - wytłumaczył ci Bunta

Podczas, gdy przyglądałeś się, drodze, którą musiałeś pokonać, zagadał do ciebie Hiruzen:
- Wrócisz jeszcze do nas ?
Głos niósł ze sobą przyjacielskie barwy, a może i nawet nutkę nadziei.


Kuguta Bunta
Kuguta Hiruzen

Archiwum Głosów

Uczeń Niro

Dla Adminów

  Ukryty tekst