Szpital

[Tenshi]

Yumiko
Misja wojenna rangi D - Wojna Światów
13 / 14 Yukari nic nie odpowiedział. Przyjął tylko do wiadomości to co powiedziała Yumiko o drugiej Yumiko. Skinął tylko porozumiewawczo głową. Nawet takiemu dzieciakowi jak on ten fakt nie umknął. Staruszka znała się na rzeczy i ciągle pracowała.
- Może powinna przekazać swoją wiedzę i obowiązki komuś kto będzie mniej zrzędził i miał więcej wyrozumiałości? - zapytał chłopak, dziwnie patrząc na młodą Yumiko. Pomimo tego, że jego umysł był młody, to potrafił - w niektórych przypadkach - łączyć kropki.

Potrafił też w niektórych sytuacjach okazać skruchę, ale naprawdę trudno było go do tego nakłonić. A może łatwiej niż się wszystkim wydawało? A może to nasza bohaterka była mistrzynią techniki rozmowy?
- Yukari i Yumiko.... drużynka jak YYYYYYYYY - powiedziała staruszka, udając, że brakuje jej słowa. W rzeczywistości miał to być starczy niewinny dowcip. Czy ten dzień naprawdę mógł być dobry? Wydawało się, że tak. Wydawało się, że wszystko, nie licząc wcześniejszych bluzgów, szło jak po maśle.
Nie licząc również niezwykłej niezdarności jeśli chodzi o segregowanie. Na szczęście tym razem miał Yumiko, która doskonale potrafiła czytać, butelki były poopisywane, a dodatkowo potrafiła pojąć całą koncepcję segregowania i pokierować młodym Uchiha.
- Najbardziej mnie wpienia jak stara Yumiko ma do mnie pretensje podczas segregowania. Nie umiem tego... - powiedział z wyrzutem i wyciągnął niewłaściwie włożone buteleczki. - A co do drogi to... jest prosta. Jest taki jeden pan, który zawsze nas podwozi wozem na miejsce, więc nawet przekimać się można. Jak ogarniemy pakowanie, to idziemy do tego pana i prosimy, żeby nas podrzucił. Spoko, ja to ogarnę... to nie pierwsza dostawa, w której biorę udział...
Po tych słowach uważnie zaczął przyglądać się butelkom i etykietom. Chociaż równie dobrze mógł po prostu to zrobić po kształcie. Bowiem mikstury byłī w butelkach, a maści zazwyczaj w innych pojemnikach. Mimo wszystko próbował pójść za radą Yumiko i analizować etykiety.
- Nigdy nie byłem dobry z czytania... nie wchodzi mi to do głowy. Ojciec mówi, że dla wojownika sztuka czytania jest przydatna... ale ja zawsze podczas tych lekcji myślę o shurikenach i kunaiach... Czy myślisz, że mój ojciec ma rację? Hmmm... - Wskazał na butelkę z odtrutką na jad węży. - Ten znak oznacza chyba... żabę albo inną gadzinę, prawda? - A później na maść na oparzenia. - A to chyba coś to chyba ogień albo coś podobnego. - Yukari też niezbyt rozumiał słowo "wunsz" i "opyrzynia", więc niezbyt wiedział do czego te specyfiki służą. No i z czytaniem u niego było też kiepsko.
Po odpowiedziach na pytania Yukariego, Yumiko zaczęła swoją część i poszło jej bardzo sprawnie. Po jakimś czasie zapełniła cały swój plecak odpowiednimi miksturami. Być może kiedyś również jej takie podawano. Kto wie? Może warto było o to zapytać? Ale to przy innej okazji.

Yumiko podeszła do babuszki Yumiko i zadała jej swoje pytania. Staruszka uśmiechnęła się tylko i pokręciła przecząco głową.
- Zazwyczoj nie. Zazwyczoj jak kto chory to go medok byda i daje muksture. Ale czosem... ico do dymu ostanie. I tok, pakowaj te lekyrstwa.
Gdy tylko Yumiko spakowała lekarstwa, które przygotowała Pani Yumiko, Yukari również skończył pakowanie. Staruszka szybko przeglądnęła zawartość dwóch plecaków i pokiwała potwierdzająco głową.
- Możycie ryszać

---

- Yukari Uchiha
- Stara Yumiko

[Yumiko]

- A co chciałbyś ją zastąpić? Podoba Ci się tutaj?- zapytała rozbawiona. Nie sądziła, że to miejsce było odpowiednie dla chłopca. Na tyle, na ile go poznała wydawał się bardzo porywczy, a jedyne co go interesowało to walka i kunaie i inne sprzęty. Miała nadzieję, że w przyszłości będzie on dobrym wojownikiem, jeżeli troszeczkę podreperuje swoje umiejętności...- Drużyna jak marzenie? - prychnęła rozbawiona. Może to stwierdzenie nie było adekwatne do ich dwójki, ale kto wie? Jak na razie radzili sobie całkiem nieźle. Yukari ukrócił swój temperament przez co pracowało się o wiele łatwiej. Nawet Babuszka była jakaś spokojniejsza, jakby w ogóle nie pasowała do opisu przedstawionego przez chłopca. -- Jeżeli nie umiesz to masz teraz mnie do pomocy. Tylko musisz pytać.
Yumiko uważnie słuchała co miał do powiedzenia chłopiec. Czy w jego wieku problemy z czytaniem nie powinny być sygnałem że coś jest nie tak? Ludzie w tym wieku nie powinni mieć problemu z tak prostymi czynnościami.- Oczywiście, że tak! A jak dostaniesz zwój z techniką, to jak się jej nauczysz? Będziesz popełniał błędy lub nigdy się jej nie nauczysz sam, bo ktoś będzie musiał ci pomóc. Czytanie jest ważne.-spojrzała na butelkę- Odtrutka na jad węży, a to -wskazała na drugą pokazaną butelkę- Jest na poparzenia. - dodała uśmiechając się do chłopca.

Słowa babuszki utwierdziły ją w przekonaniu, że Tamiko ma więcej do ukrycia niż stara się jej pokazać na co dzień, bo czarnowłosa nie była w szpitalu, więc nie mogła mieć leków stąd. Bez zobaczenia pacjenta nie wydaliby jej leków na wynos.-Dziękuję za odpowiedź i nie tylko... - szepnęła do babci, po czym odwróciła się w stronę chłopaka. -- Spakowany? - zapytała chowając ostatnie fiolki do przegródki, gdy odpowiedź była twierdząca dodała tylko- Jeżeli wiesz, jak mamy iść to prowadź. Ja nie znam tego Pana, a skoro na wozie jest czas by pospać, to od dzisiaj będzie to idealny czas na naukę- włożyła plecak i ruszyła do drzwi. W ostatniej chwili zatrzymała się na chwilę- Do zobaczenia Yumiko!- pożegnała się, po czym wyszła z chłopcem, za drzwiami zwolniła dając tym samym sygnał by Yukari dowodził w drodze do ich środka transportu. Taki układ powinien być idealny, tam gdzie on miał problemy, Yumiko nadrabiała pracę,. Teraz z kolei gdy młodzieniec wiedział więcej ustąpiła, by mógł ich poprowadzić. Jeżeli o to chodzi, na pewno da radę, bo jeżeli miałby czytać mapę, to raczej by mu nie zaufała. Ba! Nie zaufałaby nawet sobie, wiec skończyłoby się na krążeniu wśród dróg i drzew...

[Tenshi]

tutaj koniec: viewtopic.php?p=231513#p231513