Siedziba Władzy

[Papyrus]

~ 19/... ~

~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395, lato~

Z/T

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka

[Suyunami Yuri]

Było mu ciężko na sercu, ale przynajmniej wszyscy byli cicho. Szczególnie Natsumi, która miała za dużo do powiedzenia od momentu starcia się z dzikimi. Pierwszy raz zobaczył brak ogłady, przemyślenia i gotowości do walki, na którą wszyscy jako shinobi i żołnierze musieli się godzić, jeżeli chcieli, aby ich bliscy i oni sami przeżyli.

Na szczęście całą tę śmieszną szopkę przerwała Mikasa z nowymi dla niego rozkazami. Yuri kiwnął głową, spojrzał się dookoła i stwierdził, że tak będzie najlepiej, dlatego ukłonił się jej (ledwo) i odebrał zwój, trzymając go mocno w dłoniach. -Przekażę wszystko, jak najlepiej. Mikasa-dono.- i wpakował się na powóz z innymi mężczyznami. I ruszył w drogę powrotną, aby przekazać wiadomość do władz.

Kiedy tylko dojechali na miejsce po dłuższej przejażdżce, zmęczenie było mniejsze i starał się uśmiechać do swoich współtowarzyszy, aby dodać im trochę otuchy. Zapewne pierwszy raz mierzyli się z Dzikimi, on sam może nie był nigdy przerażony nimi samymi, ale walka z czymś nieznanym była mu bardzo bliska. Przecież sam dopiero co raczkował w tym świecie, w teorii był dobrze przygotowany przez rodzinę, ale w praktyce... dużo tak naprawdę trafiło na niego nieodpowiednich przypadków, z którymi musiał na bieżąco sobie radzić. A siłą odstawał od reszty...

Wszedł do siedziby władz, aby oznajmić z czym wrócił, aby spotkać się z osobą, która będzie mogła wysłuchać jego raportu )który od razu zaczął przekazywać dając zwój do rąk). Po samym przedstawieniu sytuacji, czekał na dalsze rozkazy, wyprostowany.

[Zakata]

14 Posterunek
Wojna światów B - Suyunami Yuri

---

Posty
Zakata 18
Suyunami Yuri 17

---

Nikt nawet nie planował zagadać podczas samego transportu, wszyscy byli zmęczeni czy to fizycznie czy to psychicznie co zastało waszą ekipę. Zatrzymaliście się pod samą siedzibą gdzie jedni zaczęli błyskawicznie zajmować się rannymi. Ty mogłeś się zająć swoim dalszym zadaniem.

Dotarłeś do siedziby władzy, od razu po tym poszedłeś do urzędnika. Kolejki nie było, siedziba nie była obładowana a nawet jeżeli to miałeś ważniejsze zadanie niż wydanie misji D jakiemuś świeżakowi. Urzędnik od razu zainteresował się raportem który mu pokazałeś. Ten go przeczytał. - Dobrze, a więc tak sprawy się mają. - Czytając raport zaczął się drapać po brodzie zastanawiając się co zrobić w tej sytuacji. - Suyunami Yuri, dziękuję za wykonanie misji i dostarczenie mi tego raportu, teraz możesz odpocząć, my się już zajmiemy rannymi. Dalszych instrukcji na razie ci nie jestem w stanie udzielić, musimy nad tym się zastanowić co zrobić w takiej sytuacji. - Wyglądał na mocno skonsternowanego, sytuacja nie była opłakana ale nie była też idealna. Odprawił cię po chwili, dając ci znać, że jesteś wolny.

Wyszedłeś przed siedzibę, mogłeś zrobić co żywnie się podobało. Zalecenia były takie byś odpoczął. Był już wieczór, tak też mogłeś pójść do pobliskiego baru by świętować swoją wygraną z silniejszym rywalem. Pokazałeś różnicę klas, tak też teraz mogłeś pokazać rozluźnienie przy sake. Widziałeś jak na ulicach jedni zbierają się do domów inni chodzili w niewiadomym celu po mieście.

Misja zakończona sukcesem! Gratulacje!

Z/T - Dom Yuriego

---

Urzędnik
Chłopak
Mężczyzna
Banji Tanji
Natsumi Uchiha - Klik!
Mikasa Uchiha - Klik!
Masoto Uchiha - Klik!
Mateki

---

[Uchiha Hiromi]

~ 24/... ~

~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395, lato~

Czas spędzony w Archiwum przyniósł dużo nowych informacji, kiedy już wiedział, czego szukać. Spędził tam też sporo czasu. Zarwał nockę, oczy go bolały, siedzenie go bolało, ramiona i szyja również. Oczywiście, to było coś, co przeszłoby po odpoczynku nocnym na jego łóżku, ale praca na tyłku wymagała pewnego rodzaju wytrzymałości. Innej, niż praca shinobiego w ruchu.

Odpoczynek początkowo był niemożliwy, bo Asami strasznie grymasiła i była głośna. Wyżynały jej się ząbki z tyłu - więc dużo płakała, śliniła się i często budziła w nocy. Matka była bardzo zmęczona i, kiedy Azuma przechodził, słyszał jak próbowała uspokoić córeczkę, debatując z nią, czy może użyć na niej genjutsu, żeby w końcu zasnęła.

Po odpoczynku i zajęciu się sobą przez jakiś czas, Azuma wrócił do Siedziby Władzy, tym razem do Masahiro. Wpuszczony został od razu, przed kilkoma oczekującymi osobami, tuż po tym, jak Masahiro zakończył rozmowę z Takeda Masatoshim. Starszy mężczyzna - lider Północnego Ryzaku - rzucił Azumie uprzejme spojrzenie, ale nie zagadywał. Bo w sumie nie miał powodu ku temu.

Masahiro uśmiechnął się na widok Azumy, ale wydawał się nieco zdziwiony.

- Nie spodziewałem się ciebie tak szybko. Już udało ci się znaleźć informacje? - zapytał i pozwolił Azumie zdać cały raport i przekazać mu wszystkie informacje.

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka
Date Nao

[Azuma]

Do gabinetu Shirei-kana, udał się krótko po wschodzie słońca. Na miejscu widział innych interesariuszy, ale z uwagi na piastowane stanowisko, Azuma nie musiał się takimi sprawami przejmować. Gdy zbliżył się do wejścia, te otworzyły się przed nim niemal otworem. Z gabinetu właśnie wychodził lider Pólnocnego Ryuzaku, Takeda Masatoshi. Uchiha odpowiedział mu skinieniem, podobnym jakie on sam mu okazał i zwyczajnie minęli się w wejściu. Uwaga skupiona była teraz w pełni na przywódcy klanu.

– Nie było to łatwe, nie obyło się bez pewnych pomocy, ale dochowałem dyskrecji na tyle ile to było możliwe. – Zajął wskazane miejsce, chociaż szczerze wolał postać, zwłaszcza po takim dniu jak wczoraj. Nie był przyzwyczajony do takiego sposobu działania. – Niestety, ale wydaje się, że znalazłem potwierdzenie naszych podejrzeń. Pozwól jednak, że zacznę od początku…

W ten sposób Azuma zaczął od faktów – wadliwego raportu, nielogicznego wycofania zwiadowców, celowego opóźnienia leczenia Nakano Ikuko przez przełożoną. Wspomniał, że te wszystkie poszlaki, choć wydawać sie mogły podejrzane, jednoczesnie były do podważenia, a potrzebowali niezbitych dowodów. Azuma to wszystko wyjaśniał, cały ciąg przyczynowo-skutkowy, aby między shinobim, a przełożonym nie było niedomówień, co jest pewne, a co wciąz domysłem.

– Dowódcą, która podjęła te decyzje, jest Kōgō przebywająca obecnie w Rantori, Nishiwara Irime. Kobieta od lat służy Uchiha, ale jak zapewne też wiesz, nie jest rdzenną mieszkanką kontynentu. Przybyła lata temu, z pierwszym rzutem dzikich Gazo. – Gdy to powiedział, jego glos się lekko zmienił. Nieco przycichł, zmieniąc się z bardziej rzeczowego na przyciszony. – Podejrzewam, że jej decyzje nie były podyktowane błędem, lecz zemstą za straty, które poniosła.

Azuma w końcu przeszedł do sedna. Spojrzał na Masahiro, jego oczy były przepełnione determinacją a jego głos ponownie stał się twardy i nieugięty. – Kōgō Irime-san jest matką Nishiwara Ukume. A jej bliskim sojusznikiem był ninja wysysający chakrę, Kanari Ito. Archiwa potwierdzają ich status jako zaginionych w Bitwie o Kotei. Ale ja... – Azuma zawiesił głos. – …walczyłem z nimi w trakcie naszej podróży do Soso. Oboje wtedy polegi, a to było jeszcze przed upadkiem Muru…

Azuma się zatrzymał, pozwalając Masahiro swobodnie wskazać na nurtującego go kwestie. Ale jeżeli nie zamierzał przerywać, tylko wolał by jego shinobi dokończył to co zaczął, tak też uczynił, kontynuując i zmierzając do końca.

– Sprawa jest zbyt poważna na proste przesłuchanie. Istnieje cień szansy, że jej córka i pomocnik działali bez autoryzacji, ale… wątpie. Czy przed własną matką i starszyzną zdołaliby ukryć takie działania? Jedyną drogą do odkrycia całej prawdy, a może i większego spisku w tym szczepie, jest poddanie umysłu Iriny badaniu przez członka klanu Yamanaka. Z dokumentacji archiwum wiemy, że pierwsi osadnicy zza Muru posiadali specjalną pieczęć chroniącą przed wyjawieniem tajemnic. Może jednak z pomocą takich specjalistów, uda się dotrzeć do sedna tajemnicy… Masahiro-sama, musze prosić o pozwolenie na dalsze działanie... Zebranie sił i udanie sie w podróż do rejonu Rantori… aresztowania Nishiwara Irime… przetransportowania do Sarufutsu..

Było tego dużo, bardzo dużo. Masahiro musiał zdawac sobie z tego sprawę. Ale teraz już wiedział, że jego Kogō nie próżnował. Znalazł nie tylko poszlaki, ale i dowód, który dawał mandat do działania.

[Uchiha Hiromi]

~ 25/... ~

~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395, lato~

Pierwsze pytanie, jakie zadał Masahiro, kiedy siedział ze złożonymi rękami, słuchając swojego podwładnego, skupiając się całkowicie na tym co mówił brzmiało:

- Czy jesteś pewien?

Kiedy Azuma potwierdził, Masahiro zamyślił się, marszcząc brwi. Wyglądał w tej chwili na starszego niż był - cienie pod oczami i zmarszczki na twarzy, powodowane przez częste ściąganie brwi dodawały mu powagi, ale ciężar na ramionach wydawał się ogromny. W końcu jednak się odezwał.

- Należą ci się wyjaśnienia, dlaczego wcześniej nie zajęliśmy się sprawą próby uprowadzenia Hiromi-chan. Nie było na to po prostu czasu. Niemal natychmiast został zaatakowany Mur i kwestia jednej kunoichi, nawet tak ważnej dla mnie, wydawała się mniej paląca. A po przeprowadzce z Kotei tutaj… nie mieliśmy nic. Ani ciał, ani tożsamości. Teraz przynosisz mi imiona. Po tak długim czasie… Oczywiście, mam wątpliwości. Wiele osób zginęło i zaginęło. Jednocześnie zakładam, że atak na was miał coś wspólnego z Murem, ale zanim dostałem pełny raport od Hiromi-chan, wiesz, że minęły miesiące, a pamięć jest zawodna…

- Sama pieczęć na Gazo, żeby nie mogli mówić o rzeczach zza Muru… jednocześnie było to zabezpieczenie i duży problem. Dla mnie jednak wydawało się słusznym pomysłem. Czysta karta. Brak potencjalnej zemsty ze strony dawnych sprzymierzeńców zza Muru oraz ochrona przed torturami z naszej strony… W tamtych czasach było wielu zwolenników naszego starego lidera.

To były wyjaśnienia. Czy były dobre czy nie - po prostu jakieś były. Nie wszystko było idealne ani czyste ani logiczne. A może było. Ludzie popełniali dużo błędów.

- Ufam twojemu osądowi, jednak jest to sprawa delikatna i trzeba działać ostrożnie. Nie mamy specjalistów z klanu Yamanaka, którzy mogą odczytać umysł osoby na miejscu. Będziemy musieli poprosić o pomoc. A nie będzie to o tyle łatwe, że moja małżonka… cóż, ja sam uważam, że ma wiele do zaoferowania, to jednak według Yamanaków, zaoferowali kogoś niewiele znaczącego za Misae-san… - Skrzywił się nieco. - Pewnie będziemy musieli zapłacić za usługi. Sił… cóż, też za bardzo nie mamy, a aresztowanie… Ona ma duże poparcie. Jest z boku, ale jest popularnym dowódcą. Poza tym, jeżeli ją aresztujemy, ktoś będzie musiał przejąć dowodzenie oddziałem zwiadowców.

Masahiro się zastanawiał dłuższą chwilę - wszystko wydawało się bardzo trudne, ale chyba nie chciał się obecnie z nikim konsultować.

- Mamy kilka opcji i żadna nie jest idealna. Możesz wyruszyć tam jako Sakki, z rozkazem, że ma powrócić, a zwiadowców przejmie najstarszy oficer tam. Nie poinformujemy jej, że jest aresztowana, aresztujemy ją na miejscu. Możemy też zebrać oficjalny oddział, pod twoim dowództwem, aresztować ją, doprowadzić do Sarufutsu. Wtedy wolałbym, żebyś został tam jako dowódca oddziału, żeby pilnować, aby zwiadowcy się nie zbuntowali bądź nie spadło im morale. Kilka dni zajmie skompletowanie wtedy takiego oddziału, a ty pozostaniesz tam, na miejscu, dłużej. Pierwsza opcja wydaje się delikatniejsza, druga pewniejsza, a dodatkowo będziesz miał szansę zdobycia doświadczenia w dowodzeniu. Sam masz umiejętności zwiadowcy, potrafisz być cichy i niewidoczny. - Masahiro się krzywo uśmiechnął, jakby coś mu jeszcze krążyło po głowie. - Jak widzisz, Sakki i Kogo to dwie różne drogi. W pewnym sensie.

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka
Date Nao

[Azuma]

Azuma wkroczył do gabinetu, niosąc ze sobą ciężar niepokojących wieści. Lider klanu musiał zdawać sobie z tego sprawę, bo jego twarz była naznaczona zmęczeniem. Cienie pod oczami i wyraźne zmarszczki tylko potwierdzały, jak bardzo Masahiro był przemęczony. Mimo to, Kōgō nie mógł uczynić inaczej, jak zdać pełny raport. W trakcie tego sprawozdania, Masahiro tylko raz wyraził wątpliwość. Gdy Azuma potwierdził oskarżenia, przywódca już nie przerywał. Pozwolił mu dokończyć, a sam pogrążył się w myślach, marszcząc brwi.

– Rozumiem złożoność sytuacji, Masahiro-dono – odpowiedział dość spokojnie, nie obwiniając mężczyzny o brak postępów w śledztwie. Na jego głowie były w tym czasie równie poważne sprawy, a nawet o większym priorytecie. Mimo, że chodziło tu o jego siostrę, to na jego głowie w tym czasie było życie dziesiątek Uchiha, setek, a nawet tysięcy ludzi, cała obrona Kotei. – Czas nie działa na naszą korzyść, musimy się pospieszyć, jeżeli nie chcemy by Irime-san odkryła dekonspirację.

Na chwilę zamilkł, rozważając przedstawione opcję. I on i lider, zdawali sobie sprawę z delikatnej istoty tej sprawy. Gdy się zatem wzięło to za kluczowe kryterium, odpowiedź wydawała się prosta. To jednak sprawiło, że lekko się skrzywił.

– Wyruszę jako Sakki… Ale przyznaję, że ta rola jest dla mnie coraz trudniejsza. Z uwagi na rangę czuję coraz większą odpowiedzialność za innych, czuję się bardziej na świeczniku, a Sakki musi działać w ukryciu. To, co muszę zrobić teraz, jest tego najlepszym przykładem. Wolałbym wyjść na światło, a muszę działać z cienia. – Zamilkł, biorąc wdech. Na sekundę. W następnej chwili, przeszedł do planu działania.

– Pojadę do Rantori z rozkazem wezwania Irime-san do Sarufutsu, powiedzmy w celu konsultacji. Utrzymam ją w niewiedzy co do prawdziwego celu mojej wizyty. Ograniczy to do minimum ryzyko jej eskalacji i buntu jej oddziału. – Azuma spojrzał na Masahiro z pełną powagą. – Potrzebuję, by rozkaz był w pełni autoryzowany i uprawniał mnie do działania. Proszę o niezbędne dokumenty, które pozwolą mi przejąć, a następnie przekazać dowództwo najstarszemu rangą oficerowi. No i ostatni element… – dodał, przechodząc do planu samego aresztowania. – …nie aresztuję jej w jej bazie. Poproszę, aby przy bramie osady Sarufutsu oczekiwał dyskretny oddział naszych wojsk. Wtedy, na terenie kontrolowanym przez nas, dojdzie do aresztowania. Poproszę ją o poddanie się i nie utrudnianie śledztwa. To nie powinno być problemem, jeżeli jest niewinna.

Azuma zarysował plan działania, dając do zrozumienia, że będzie gotowy do wyruszenia w chwili otrzymania niezbędnych dokumentów.

[Uchiha Hiromi]

~ 26/... ~

~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395, lato~

- Nie da się ukryć, że rola Sakki może niekoniecznie do ciebie pasuje. Nie chodzi mi o umiejętności, ale chyba wolisz iść na front niż czekać za moimi plecami. No i cóż, stawanie się bliższym do tych, których chronisz jako Sakki nie jest do końca profesjonalne. Miałbym obawę, że jakbyś mnie chronił, to też mógłbyś mnie oczarować, a to byłby politycznie duży problem.

Masahiro starał się żartować, ale widać, że było mu ciężko. To, co przyniósł Azuma nie było łatwe, ale młodzieniec, jakby ruszył wyobraźnią, widziałby drewniane trybiki, które przesuwały się w jego głowie.

- Nie zdejmę cię z Sakki, okazjonalnie myślę, że będę potrzebował cię do potencjalnych zadań w stylu zajęcie się jinchurikim lub psychicznie przetrąconym shinobim. Ale zobaczymy, czy nie da się ciebie bardziej na front wysyłać. Będziesz też niedługo zaproszony na zebranie klanowe. Trzeba w końcu załatwić nasze sprawy z Ryuzaku i część młodszych sił przesunąć do nich, aby zmniejszyć nasz dług… - westchnął. - Ale jeszcze trochę roboty jest tutaj. Właściwie mamy trochę problemów z terenami przy Rantori. Ciężko nam ruszyć dalej. Bandyci zdecydowali się niepokoić po naszej stronie, szczególnie żerując na kupcach. Przy wyruszeniu podszkolisz trochę młodych ninja przy ochronie zapasów w czasie podróży? Możemy załatwić wszystko razem. Wyruszycie jutro, ja i tak muszę przygotować dokument. Trzeba dostarczyć jedzenie, broń i medykamenty na granicę i do Rantori. Tam będziesz mógł wyruszyć dalej, do obozu zwiadowców. Obecnie chyba jest…

Wstał i podszedł do stolika, gdzie miał rozłożoną mapę. Wskazał na nią.

- Na razie tutaj, trzy godziny od Rantori na północ. Na terenie wroga. Na razie wydaje się, że zostaną tam dłużej, bo tamta okolica wydaje się spokojna. Załóżmy, że się nie zwiną ani nikt ich nie zaatakuje.

Masahiro pokazywał na punkt na mapie, gdzie była zaznaczona niewielka wioska.

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka
Date Nao

[Azuma]

– Rozumiem obawy Masahiro-dono. Rola Sakki jest dla mnie ważna i choć moja nowa ranga oraz pozycja czynią działania trudniejszym, potrafię zachować profesjonalizm. Postaram się nie wykorzystywać uroku do celów politycznych – odrzekł z lekkim rozbawieniem na uszczypliwość przełożonego. Szybko jednak wrócili do powagi. Jego spojrzenie przeniosło się na mapę.

– Tak, połączymy te zadania. W rolę Sakki wejdę jak znajdziemy się w Rantori. Wcześniej mogę pełnić rolę eskorty… i nauczyciela. O kim właściwie rozmawiamy? Doko bez doświadczenia? – Informacja, że będą mogli wyruszyć już jutro, przyjął z zadowoleniem. Wierzył, że powinni to wyjaśnić jak najszybciej. Świadomość, że przy swoim boku mogli trzymać zdrajców, była druzgocąca. Obecność bandytów na traktach nie wydawała się przy tym tak absorbująca .

Azuma jeszcze raz przyjrzał się mapie, upewniając co do logistyki i potwierdzając plan działania. – Skierujemy się z transportem do Rantori. Z kolei zwiadowcy są obecnie za linią frontu, trzy godziny na północ od Rantori. Po dostarczeniu zaopatrzenia udam się do obozu już jako Sakki z rozkazem wezwania Irime-san do Sarufutsu. Wtedy dowództwo nad oddziałem przejmie najstarszy rangą zwiadowca. Z kolei nasz powrót będzie wyczekiwany przez oddział specjalny.

[Uchiha Hiromi]

~ 27/... ~

~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395, lato~

- Chyba Doko bez doświadczenia - stwierdził Masahiro, wracając do swojego miejsca pracy, żeby przejrzeć papiery i zobaczyć o kogo mu chodziło. - Wybacz… okropnie się czuję, że nie jestem pewien o kogo konkretnie chodzi. W głowie mam Yumiko-san, dziewczynę mniej więcej w twoim wieku, która ma problemy z pamięcią. Nie przypominam sobie, żeby była bezpośrednio z Kotei, bo inaczej bym są znał, chociaż z widzenia… - Zerknął do papierów i odetchnął z ulgą. - Tak, o nią chodzi. Zajmuje się małymi zadaniami to tu, to tam, ale potrzebujemy, żeby była pewniejsza siebie i godnie reprezentowała klan… Przy okazji zobacz co i jak. Może przekaż trochę wiedzy. Chwilowo w sumie mam tylko ciebie tutaj z Kogo…

Masahiro uniósł dłonie w nieco defensywnym geście, po czym lekko się roześmiał - nerwowo.

- Dobra, dobra, może nie będę więcej narzekał. Jakoś sobie damy radę. Zawsze dajemy. Musimy też wiedzieć, kiedy mniej więcej przybędziecie… hmm… Wyślę z wami Shizakiego. I tak potrzebuję zaufanego Gazo w Rantori. Potem go podmienię, bo jest lepszy w długodystansowych misjach, ale na razie jest co jest, będzie co będzie, a jak jebło to jebło… Jutro rano ma być gotowa dostawa, więc bądź gotowy rano. Sam was odprowadzę, bo muszę ci przekazać rozkaz. Na dzisiaj masz wolne, zgłoś się przed świtem.

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka
Date Nao

[Azuma]

Azuma skłonił głowę, słuchając nowych instrukcji. Uśmiechnął się cieńko słysząc żart Masahiro-dono o braku ludzi, szczególnie Kogo. Nawet pomyślał czy o to nie zapytać, ale ostatecznie ugryzł się w język. Na tym etapie chyba nie chciał wiedzieć, ani tego czy na zebraniu klanowym innych Kogo równiez nie będzie. Takie rozważania odciągały go od celu o którym tu rozmawiali.

– Rozumiem. Zajmę się i jednym i drugim – powiedział Azuma, zyskując na chwilę bardziej swobodną postawę. – Skupię większą uwagę na Yumiko. Zobaczę z czym mamy do czynienia. Postaram się coś jej wpoić, mam nadzieję że nie pójdzie ten czas na marne. Oby szybko się uczyła. – A tez nie było to powiedziane. Informacja o utracie pamięci była niepokojąca, choć też nie była czymś niezwykłym. Wielu młodych ninja utratę Kotei przypłaciło ogromna traumą. Kilku do tej pory się z tego nie pozieralo. Na przykład Saori, ona na swój sposób z tym walczyła. Był ciekaw kiedy i czy w ogóle poradzi sobie z własnymi demonami.

– W porządku – dodał, gdy od Masahiro dowiedział się o dodatkowym ninja dołączonym do ich małego oddziału. – Dodatkowa para oczu i jednocześnie zaufany Gazo w Rantori, mogą okazać się bezcenni, w naszej sytuacji... Będę gotów przed samym świtem – potwierdził. – Dany czas wykorzystam na przygotowanie i odpoczynek. Dziękuje – Azuma skinął głową.

Po krótkim pożegnaniu, Azuma opuścił gabinet. Miał teraz czas na krótki sen i mentalne przygotowanie się do aresztowania Kōgō. Wiedział, że na razie wykonał w tym kierunku pierwszy krok i nie może jeszcze spocząć na laurach. Nadchodząca misja być może miała być najważniejszą w jego dotychczasowej karierze. Wytropienie i zlikwidowanie szpiegów w własnych szeregach, było kluczowe dla przetrwania.

[z/t]

[Uchiha Hiromi]

~ 28/... ~

~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395 ~

Przed Siedzibą Władzy Uchiha (oraz całego Północnego Ryuzaku) był niewielki tłum. Zebranie się ludzi przed wschodem słońca nie było częstym zjawiskiem, ale nie można było powiedzieć, że zdarzało się szczególnie rzadko. Teraz na placyku stały dwa wypchane zapasami wozy, które były zapełnione dużymi zwojami oraz kilkoma skrzynkami. Kręciło się przy nich kilkoro cywilów, którzy mieli zająć się powożeniem tych wozów oraz ich współpracownicy. Przygotowane zostały też konie dla ninja, którzy mieli się nimi opiekować w czasie drogi. Konie były trzy.

- Zdecydowaliśmy się na zabezpieczenie części wysyłanych zasobów poprzez zapieczętowanie ich w zwojach. Nie spodziewam się, że tym razem bandyci zaatakują, chociaż byłoby dobrze, bo ta grupa by ich zdjęła i na jakiś czas mielibyśmy spokój. Ale chciałbym sprawdzić, czy to podejście się sprawdzi. Wysyłamy zapasy od shinobich dla shinobich, jednocześnie zmniejszamy objętość, przez co możemy przesłać więcej.

Masahiro obserwował przygotowania do wyjazdu, ubrany w swoje ciemnoczerwone kimono, z rękami skrzyżowanymi przed sobą i schowanymi w rękawach. Długie włosy, jak zawsze miał spięte w wysoki koński ogon, a jego przystojna twarz była bardzo zmęczona. Czyli wyglądała tak, jak zawsze ostatnio. Tłumaczył to wszystko mężczyźnie, który stał obok - Takedzie Masatoshiemu. Lider Północnego Ryuzaku, starszy mężczyzna o szpakowatych włosach i w eleganckim kimonie ze skromnymi zdobieniami, stał obok z lekko zmarszczonymi brwiami.

- Czyli, jeżeli ten sposób zadziała, powinniśmy zatrudnić Doko po jednej i drugiej stronie trasy. Skąd wzięliście ten pomysł?

- Pański syn…

Takeda się roześmiał serdecznie.

- Nie żartuj. To może być ciekawy przełom. Zobaczcie, czy pójdzie dobrze, bo jeżeli tak, zaimplementujemy to przy naszych dostawach z Ryuzaku. Potencjalnie to trochę ich do nas przekona. Daj temu wysoką rangę.

Shizaki stał sobie na boczku i jak tylko pojawiła się Yumiko, pomachał do niej, żeby podeszła. Azuma za to miał do załatwienia odpowiednie dokumenty od Masahiro i to tam miał podejść.

~ 1/... ~

~ Yumiko ~

~ Misja Wojenna rangi C ~

~ Te Zwoje Nie są Twoje ~
~ rok 395 ~

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka
Date Nao
Takeda Masatoshi
Uchiha Shizaki

[Azuma]

Zgodnie z danym słowem, Azuma pojawił się przed siedzibą władz z samego rana. Nie musiał nadrabiać braków sprzętowych, upewnił się jeszcze w domu, na spokojnie, że ma wszystko, czego potrzebuje. Najważniejszy w tym wszystkim był strój Anatsu no ki, który miał mu posłużyć za przebranie, gdy będzie zmierzał na spotkanie z Nishawarą Irime. Ten był bezpiecznie zapieczętowany.

Azuma już z daleka widział poruszenie. Na placyku stały dwa wypchane zapasami wozy otoczone cywilami i ninja. To nie było częste zjawisko przed wschodem słońca. Uchiha od razu zwrócił uwagę na duże zwoje, którymi zabezpieczono zapasy, łącząc to z wczorajszymi planami Masahiro o usprawnieniu logistyki. To był sprytny pomysł, na który z uznaniem patrzył Takeda Masatoshi, stojący obok Masahiro-dono.

Azuma zbliżył się, kierując swoje pierwsze, krótkie skinienie do Takedę Masatoshiego, a następnie całą uwagę poświęcając Masahiro-dono. Odebrał od Lidera przygotowane dokumenty. Azuma nie dopatrzył się w nich niczego, co mogłoby wzbudzić wątpliwości – pełna autoryzacja nie wzbudzała podejrzeń, dlatego dziękując, schował je do torby. Potem oddał się innym czynnościom – rozmawiał z przewoźnikami, sprawdzał mocowania na wozie. Kątem oka przysłuchiwał się rozmowom Liderów.

– Tak, dopóki w miejscu docelowym będzie sprawny w pieczęciach Ninja. W przypadku jego wyeliminowania zrobi się kłopot. No ale, od tego jesteśmy my, prawda? – zapytał, rzucając w kierunku Shizakiego, który stał na uboczu. Był to też niejako sposób na rozpoczęcie rozmowy.

Czekali jeszcze na trzecią osobę, która miała do nich dołączyć – Yumiko. Kunoichi, która należała do klanu Uchiha, ale mierzyła się z amnezją. Piastowała rangę Dōko, co oznaczało, że należało zwracać większą uwagę na jej działania. Mimo to, Azuma i Shizaki byli dobrej myśli.