Osada Totsukawa

[Karogami]

Po ciężkiej przeprawie przez leśną gęstwinę, udało im się dotrzeć do miejsca, które nadawało się na obóz. Usunąwszy wszelakie elementy flory, która mimowolnie gdzieś poprzyczepiała się do jego ubrania, przysłuchiwał z uwagą to, co jego towarzyszka miała do powiedzenia. Mówiła z sensem, szybko i zwięźle. Widać było, że polowania to dla niej nie pierwszyzna.
- Dobrze, zajmę się rozpaleniem ognia, mam nadzieje, że uda nam się coś zjeść - Powiedział krótko licząc na to, że nie będzie musiał polować na miejscową legendę o pustym żołądku, który pomału zaczął mu przypominać o tym, że od dłuższego czasu nie ma w nim żadnej treści.
Wziąwszy się do pracy zaczął rozglądać się w okolicy za wysuszoną ściółką, patykami oraz większym kawałkiem drewna, który miałby podtrzymywać ogień. Starając się odszukać wszelkie elementy, które by się nadawały do rozpalenia, przy okazji rozglądał się, czy nie udałoby mu się odnaleźć krzemieni, które w tych górzystych terenach mogłyby występować. Owe krzemienie w dość konkretny sposób mogłyby ułatwić rozpalenie ogniska, aczkolwiek standardowa technika z wykorzystaniem patyków do pocierania i wytwarzania temperatury też się nada, choć jest dużo bardziej wyczerpująca. Kurogami miał nadzieję, że nie będzie żadnych problemów ze znalezieniem wcześniej obranych za cel elementów i kontynuował eksplorację, zwracają również uwagę na okolicę - Nie chciał bowiem paść ofiarą dzikich zwierząt takich jak wilki czy niedźwiedzie -.

[Rei Uta]

Misja D
Karogami

Post: 8/7
Późne Południe

Po rozpaleniu ogniska kobieta wróciła ze zdobytym jedzeniem, by wreszcie mogli zająć się zaspokojeniem pragnienia. Po wszystkim wytłumaczyła chłopakowi jak ma wyglądać ich zadanie oraz czego oczekuje po kimś jego pokroju.

– Staniemy po dwóch stronach lasu, przepłoszę dzika na twoją stronę na ty zadasz ostatni cios – Kobieta uśmiechnęła się szeroko, po czym wskazała krzaki znajdujące się zaraz za ich obozem.

– Pójdziesz tam i znajdziesz miejsce na drzewie, z którego będziesz widział najlepiej ich legowisko. Ja obejdę bagno lewą stronę, już wcześniej sprawdzałam teren – Kobieta dojadła resztę przygotowanego posiłku, po czym zabrała się za wykonywanie swojej części zadania. Zebrała z ziemi łuk oraz kołczan ze strzałami, po czym kiwnięciem głowy dała znak Karogamiemiu, że czas zacząć operację.

– Obyś nie chybił – Po tych słowach zniknęła wśród zarośli, a bohater pozostał sam. Jeśli poszedł za jej poleceniem, to po krótkiej podróży mógł dotrzeć do miejsca, które idealnie pasowało do jej opisu. Rozkopane bagna, które z daleka śmierdziały zapachem dzikich zwierząt. Mimo że obecnie nie było tam ani jednego stwora, bez wątpienia było to właściwie miejsce. Wokół miejsca ich lęgu stały szerokie drzewa, które mogły służyć za dobry spot do obserwowania. Odległość była również właściwa, inaczej bestie mogłyby zbyt wcześnie wyczuć łowce. Karogami musiał zająć pozycję i wybrać idealny moment by załatwić dzika, który będzie pasował do opisu… Gdy wszystko było już gotowe mogli zaczynać. Trzeba było jeszcze zastanowić się jak właściwie powalić ciężkiego stwora, tak by przy okazji nie zniszczyć zbytnio jego skóry.

Ashitaka
Bandzior