Osada Portowa Shinkai

[Gōsui]

Człowiek wybrał się na niesamowicie ważna i niebezpieczną misję od której może zależeć przebieg wojny. Spodziewałem się doświadczyć tu wielu, naprawdę wielu rzeczy, lecz nie byłem przygotowany na to, że chwilę po opuszczeniu obozu zjem tak dobry obiad. Był naprawdę fenomenalny jak porównać go do tego co jadłem w obozie Mikoto do tej pory dlatego swoich pochwał nie szczędziłem.
Niesamowite jakie to jest dobre. Nie wiesz co tracisz przyjacielu. Będę musiał polecić znajomym to miejsce. Kawałek jest ale dla tej kaczki warto przejść każdy kilometr. Mówiłem entuzjastycznie, zajadając się przy tym, a szczególnie tak aby pani kelnerka słyszała. W końcu jeśli miałem jej utkwić w pamięci wolałem zostać zapamiętany jako głośny klient chwalący ich jedzenie niż dziwny mruk albo co gorsza ktoś wypytujący o rzeczy o które wypytywać nie powinien.
Niestety Osamu ewidentnie się nudził. Nie skubną nawet jedzenia mimo moich zachęt. No cóż... być może wyczerpał swoją fajność fundując imprezkę w obozie na ten tydzień i teraz potrzebował być nudziarzem, może służbistą? Cholera go wie. Był dość enigmatyczny.
Gdy w końcu się zebraliśmy do wyjścia w progu trafiliśmy właśnie na wchodzących do środka naszych kompanów na co uśmiechnąłem się szeroko. O jak dobrze was widzieć. Właśnie wspominałem, że muszę polecić wam to miejsce. Niesamowite jedzenie tu serwują, a obsługa pierwsza klasa. Co prawda pewnie macie nam coś do przekazania ale to nie ma co tak stać w progu. Chodźcie. Po tych słowach skierowałem wszystkich do stolika przy którym niedawno siedziałem z Osamu. Czy zachowywałem się jakbym był u siebie? Być może. W każdym razie jak na razie na tej misji było klawo.

[Osamu]

Osamu nie ufał przybytkowi, w którym się znaleźli. Nie ufał Goseiowi. Możliwym było, że ten specjalnie zajada i poleca jadło, które zostało przyniesione po to żeby Białowłosy spożył truciznę. Nie miał zamiaru sprawdzać swoich podejrzeń więc nic nie robił sobie z prychającej i mało grzecznej obsługi. Miał na głowie kogoś kto lubi trwonić czyjeś pieniądze i to było za wiele dlatego to obsługujące nic, nie zrobiło żadnego wrażenia na przedstawicielu szlachetnego rodu Kaguya.
Pozyskiwanie informacji w tym miejscu było... Wyglądało inaczej niż to co zarysowała im Hoshi. Niebezpieczeństwo nie wisiało w tej mieścinie nad Nimi niczym wyrok ani żaden Dziki nie próbował wykraść im informacji. Przynajmniej póki co. Czuł się nieco dziwnie albowiem musiał dużo czasu spędzać z ludźmi, z którymi nigdy czasu spędzać nie chciał. Wygadany "sentoki", który już nie był najsilniejszym Doko czy amator Shins, który rzucał obiekcjami w kierunku dowódcy ich ekipy. Miał nadzieje, że coś się ruszy w kierunku właściwym ale kiedy już mieli opuścić karczmę to owy Shins skierował ich z powrotem na stoliki, a Gosei zapraszał wszystkich jakby był to jego lokal.-Gdzie Szef? Rzucił do Minoru wyraźnie patrząc na Niego. Shinsa traktował jak powietrze od ich wymiany zdań, a Gosei był do tej pory z Nim. Nie chciał używać imienia swojego towarzysza żeby czasami nie spalić bo chyba jeszcze nikt ich nie rozpoznał. Usiadł spokojnie w tym samym miejscu co poprzednio. Jeśli pojawi się obsługa to zamówi jedną herbatę i od razu za nią zapłaci.

[Minoru]

Minoru co prawda wiedział, że wchodząc do wybranego przez Ariiego przybytku natkną się na Osamu i Gosuia. Czego się jednak nie spodziewał to to, że stanie się to zaraz przy wejściu do budynku. Nie używał on przez cały czas swego szóstego zmysłu, wiedząc że jeżeli przesadzi to wpierw rozboli go głowa, a w ostateczności może stracić swój zmysł na jakiś czas.
– Ohayo. - Powitał pozostałą dwójkę, siląc się nawet na uśmiech, jakby natknął się na swych najlepszych przyjaciół. Nigdy nie było wiadomo kto ich obserwuje, dlatego też dobrze było, żeby wyglądali na dobrych kumpli aniżeli najemników.
Gosui, wydawał się również dobrze odgrywać swoją rolę, ponieważ natychmiast zaczął ich zapraszać do środka i wychwalać tutejsze jadło. Rakurai skinął mu ochoczo głową. Skoro mieli jeszcze przez chwilę tutaj posiedzieć, to równie dobrze mógł zjeść coś pożywnego. Być może miał to być jego ostatni dobry posiłek. Zrobił więc krok do stołu gdzie stała wyraźnie zirytowana kobieta, gdy nagle usłyszał słowa Osamu, który chciał usilnie dowiedzieć się gdzie też znajdował się ich przywódca. Wydawał się przy tym niezwykle poważny i nawet odrobinę nadąsany.
Rakurai uśmiechnął się do niego i wskazał palcem w kierunku drzwi. Co miało być jasnym sygnałem, że na zewnątrz.
– Coś załatwia. Ale nie martw się, mam na niego oko. - Mrugnął do niego, wskazując ręką, zapraszająco, w kierunku stołu. Pierwsza część zdania miała mieć wydźwięk „Nie interweniuj”. A druga „Używam mego sensora”. I tak rzeczywiście było, co jakiś czas spoglądał w kierunku Ariiego, chcąc sprawdzić czy nie zmieniła się jego pozycja, lub też czy jego chakra nie buzuje, ani też czy nie jest pod wpływem genjutsu.
– No dobrze. Poproszę coś treściwego. Chciałbym wypchać swój brzuch czymś ciepłym i smakowitym. A i herbatą bym nie pogardził. - Zwrócił się do kobiety, zamawiając coś dla siebie. Nie wiedział co było tu najbardziej zjadliwe, więc pozwolił kobiecie wybrać za niego. Następnie gdy tylko zostawiła ich w spokoju, zwrócił się do swych kompanów.
– Byłem w porcie i popytałem tamtejszych marynarzy. Wyobraźcie sobie, że zdradzili mi, że można tu łowić naprawdę ogromne ryby, ale żadna łachudra nie chciała mnie zabrać ze sobą! Na całe szczęście szef dowiedział się, że w centrum zbierają ludzi na polowanie na grubego zwierza. Nie jest to co prawda łowienie ryb, ale też ujdzie. - Nie był mistrzem w szyfrach, lecz miał nadzieję, że tamci zrozumieją co miał im do przekazania. A jak nie, to musieli cierpliwie siedzieć na dupskach aż nie pojawi się Arii i sam wszystko wyjaśni.

[Arii]

Chłopak uśmiechnął się do mężczyzny, kiedy ten się przedstawił i wprost powiedział, że zarządza tym wszystkim. Pierwszy przystanek odwiedzony. Teraz wystarczyło, aby posunąć akcję trochę dalej, bo robiło się zbyt niemrawo a chłopaki wiecznie na niego czekać też nie będą. -Sprawne oko, Misami-san.- uśmiechnął się i założył jedną rękę na biodrze. -Shinobi od kilku lat, ale przestało to być dobrym zawodem, dlatego zebrałem grupę podobnych do mnie, aby odnaleźć zaginione skarby tego kontynentu. Niestety… te, które najbardziej nas zainteresowały są na terenach frontu… a wiemy, jak…- ściszył tutaj głos -Uchiha reagują na wspomnienie o Dzikich.- pokiwał głową patrząc na załadunek karawany. -Sporo osób w osadzie dokładnie wiedziało, gdzie mnie skierować. Rybacy nie mieli miejsca, ale odesłali mnie wprost do ciebie.- nie zamierzał wspominać narazie o kobiecie zarządzającej tym kurwidołkiem. Za to wiedział skąd Minoru wrócił i że zdobył takie same informacje co on, dlatego zamierzał odpowiednio je wykorzystywać do tej zabawy. -Więc co przewozimy?- tak, praktycznie oznajmił już mężczyźnie, że jest jego opcją i to… biorącą udział w tej eskapadzie. Nie chciałby, aby było to totalnie niezgodne z prawem ich prowincji, ale jeżeli taka będzie cena ich przykrywki… nie będzie miał żadnego wyboru, aby tak było.

[Shins Hyo]

Shins i Minoru wpadli na Gosuia i Osamu w drzwiach karczmy, po czym całą czwórką skierowali się z powrotem do stolika, przy którym stała poirytowana kelnerka. Hyo spodziewał się, że właśnie uprzątnęła po dwójce jego towarzyszy, a oni właśnie wracali do tego samego stołu. Spodziewał się też, że źródłem irytacji mogło być zachowanie owej dwójki - na ile zdążył ich poznać mogli zaleźć za skórę, zbyt gadatliwy już-nie-najsilniejszy-doko-w-Cesartwie Gosui, oraz nic-nie-mówię Osamu. Dynamika między tymi dwoma mężczyznami musiała budować spore napięcie u postronnych.

Gdy wracali do stolika Hyo zauważył, że przedstawiciel rodu Kaguya postanowił go ignorować, ale nie przejął się tym faktem. Jeśli ninja z pustyni ma zamiar zachowywać się jak nadąsany dzieciak to jego sprawa, Shins nie miał zamiaru się tym przejmować, ani w jakikolwiek sposób na gto reagować. Tak długo, aż nie zaszkodzi to ich zadaniu. Niemniej Minoru musiał powtórzyć wszystko to, co przed chwilą powiedział im Shins, a to na dłuższą metę może stać się irytujące.

Po powrocie do stolika Minoru i Shins zamówili coś do jedzenia - "Dla mnie dzik w beszamelu i piwo kraftowe, chmielone na zimno" "Poproszę gulasz i herbatę" - dobrze będzie zjeść coś ciepłego, a może to być ostatni ciepły posiłek na tej misji. Albo przynajmniej w najbliższym czasie. Cholera wie, jak karmią na morzu. A u dzikich to pewnie jakieś to co się tam spożywa, po tej stronie frontu może nie być uznawane za jadalne - "Nas skierowano właśnie do tego faceta, co z nim teraz Szefu rozmawia. Ale w sumie większych szczegółów nikt nam nie podał, więc musimy poczekać na wieści. A w międzyczasie" - tutaj skierował swoje słowa już konkretnie w stronę Minora - "Pytałeś o moje ubranie. Szczerze mówiąc, to nie wiem jak się nosi w moich stronach, gdyż nie wiem nawet skąd pochodzę. Rodzice wędrowali po całym świecie, a ja razem z nimi. Także nie wiem skąd pochodzili. Kilka lat temu zmarli w czasie jakiejś zarazy, która wybuchła w czasie jednej z wojen między klanami. Szczerze mówiąc nie do końca umiem sobie przypomnieć, gdzie się wtedy znajdowałem, też mnie gorączka zmogła i w zasadzie wywieźli mnie stamtąd mnisi, jako jednego z nielicznych chorych, którym udało się przeżyć. Także mój styl ubioru to inwencja autorska. Takie ubranie jest najprostsze w skompletowaniu".

---

  Ukryty tekst

[Ario]

---

Kampania przeciwko Dzikim

Arii, Gosui, Shins, Osamu, Minoru - Gōsutoburanchi, Oddział Widmo

---

Godzina 19:00 W momencie gdy podchodziliście do stolika, kelnerka kończyła wycierać stolik. Widzieliście jak dziewczyna przegryza wargę, ale stara się zachować maksymalny profesjonalizm w tym co robiła. Bezpardonowo zajęliście miejsca przy stolikach, po czym Minoru odrazu zaczął zamawiać coś treściwego. Jego dziewczę akurat widziało pierwszy raz, ale przelotnie spojrzała na Gosuia i Osamu, nic jednak nie mówiąc w ich kierunku. Następnie ponownie wróciła wzrokiem do sensora.
- Dziś serwujemy faszerowaną kaczkę z ryżem za 20 ryo, do picia jest herbata zielona albo jaśminowa za 5. Do około dwóch godzin będzie jeszcze panierowana ryba, swieża. Mamy też w ofercie coś mocniejszego jak chcecie. - powiedziała, po czym ponownie zerknęła na Gosuia. - Ktoś jeszcze będzie przychodził? Bo nie chcę dwa razy chodzić, dziś jest duży ruch. - dodała.

Rzeczywiście, w przybytku było sporo ludzi, ale też się rotowali. Ci co kończyli posiłek wychodzili, w niektórych miejscach trwała pomniejsza libacja, jak to w takich sytuacjach bywa. Nie mniej, nikt na Was nie zwracał uwagi, ani Wy też nie słyszeliście żadnych ciekawych informacji. Raz tylko ktoś napomknął, że ciekawe skąd tym razem będzie ryba, ale nic więcej Wam to nie powiedziało.

W międzyczasie jak Shins prosił o Gulasz i herbatę, to kobieta odwróciła się i powtórzyła, co jest dziś w menu. Nim jednak od Was odeszła, chciała zebrać zamówienie od wszystkich, po czym wystawiła rękę zbierając należne ryo z góry. Gdy to zrobiła, zostawiła Was w spokoju byście mogli dokończyć rozmowę.

[Przyjmijmy, że najpierw składacie jej zamówienia, a potem dopiero swobodnie rozmawiacie. Wpiszcie kto co zamawia a następnie odejmijcie sobie ryo]

Arii zaś niczym mistrz kamuflażu, zaczął grać w rozgrywanie dowodzącego karawaną. Sprzedając mu bajeczkę o swoim imieniu, a także chwaląc go za sprawne oko, wydawał się kupować sympatię mężczyzny.
- Mizami, nazywam się Mizami. - poprawił Ariiego, wysłuchując wszystkiego co miał do powiedzenia. Następnie pokiwał ze zrozumieniem głową. - Widzę, że moja legenda dociera nawet do portu. Świetnie mi to słyszeć, wuj będzie dumny. - powiedział ewidentnie zadowolony, totalnie mając chyba w dupie fakt, że każdy w osadzie wie, że to on jest odpowiedzialny za szykowanie kontrabandy do dzikich. - Tak, dobrze, że Cię odesłali. Szykujemy transport kupiecki, jak zresztą widzisz. Do samej granicy jest w miarę spokojnie, ale po tamtej stronie jest...ciężko. Gram z Tobą w otwarte karty, więc żebyś wiedział - dzicy są różni. To nie ludzie, to podludzie. Ale ich pieniądze są jak najbardziej realne. Jest też dużo bandytów, w związku z tym zawsze zabieram wszystkich, którzy chcą jechać. Płacę sporo, bo 1000 ryo od każdego kto jest chętny jechać. Na ten moment mam trzech rekrutów, ale ilu by Was nie było, to biorę wszystkich. Płatne dopiero po dotarciu do celu. - gdy zapytałeś o to co przewozi, pokiwał jedynie głową. - Głównie alkohol, ale i narzędzia ninja. Trochę sztuki. Wyruszamy dziś za jakieś 2 godziny, to co - jesteście zainteresowani?

Hoshi Yuki - klik
Kodari Hoshigaki - klik
Mikoto Yuki - klik
Azumi Kuni- klik
Minda Hoshitsu - klik
Sugihaya Shitsuyo - klik
Rikisone Hone - klik
Aritsuka Umekiko - klik
Nozuki Kaneya - klik
Mizami Kuni - klik
Shi Kiyoko

  Ukryty tekst

[Gōsui]

Niech no zerknę, dwa, cztery czyli najpewniej jeszcze jedna osoba może dołączyć do nas . Najmocniej przepraszam za kłopot i zamieszanie. Już postaramy się być grzeczniejsi.Odparłem kelnerce uśmiechając się i żartobliwie puszczając jej oczko.
Na miejscu usiadłem tak jak wcześniej aby obserwować dyskretnie magazyn i ludzi wokół niego. Dałem czas reszcie ekipy na złożenie zamówień i gdy zostaliśmy już sami. O ile można było tak powiedzieć w tym miejscu gdzie ruch był dość intensywny. No więc jak tam zwiedzanie, widzieliście coś ciekawego? No i co najważniejsze gdzie zgubiłeś swojego partnera przyjacielu? Ostatnie pytanie skierowałem do Shinsa z racji faktu, że nie widziałem wśród nas Ariiego. Prócz tego oczywiście zachowałem kolegom z grupy tutejszą kuchnie dodając, że grzechem byłoby nie spróbować choć Osamu nie zjadł ani kawałka.
Oddając się takim nic nie wnoszącym rozmowom o niczym zerkałem też po sali. Dyskretnie ale szukałem kogoś kto mógłby nam się przyglądać podejrzliwie. Szczególnie kogoś kto w tym lokalu siedział już jakiś czas.

[Shins Hyo]

"To ja poczekam na rybkę, nie spieszy nam się. Te 2 godziny pewnie szybko miną. W takim razie tylko herbatę jaśminową poproszę. I informację, jak już przywiozą rybki." - Shins zdecydował się dać szansę rybie. Będą musieli chwilę poczekać, ale przecież mieli się zaciągnąć do karawany, więc pewnie spędzą tutaj całą noc. A rybka, rybka... Hyo nie był dużym fanem ryb, ale dobrze zrobiona potrafiła zadowolić gusta nawet wybrednego klienta. Miał nadzieję, że po tym co jadł ostatnio uda się mu zamazać wspomnienie podrzędnego jadła czymś, co przyjemnie będzie wspominać.

Kelnerka wysłuchała ich zamówień, pobrała opłatę (z góry!) i poszła zrealizować zamówienia. Widać było, że Osamu i Gosui dali jej popalić, choć może jej zachowanie było spowodowane również zmęczeniem przez duży ruch tego wieczoru. Gdy odeszła mężczyźni wznowili rozmowę między sobą - "A, no poszedł pogadać z dowódcą karawany. Pewnie za niedługo przyjdzie, ma się tutaj z nami spotkać. A zwiedzanie - no średnio, nie mają tutaj za dużo zabytków.".

---

  Ukryty tekst

[Osamu]

Uesugi wysłuchał tego co do powiedzenia miał Minoru i podziękował jednak za jakiekolwiek zamawianie. Nie miał zamiaru opłacać z góry napoju, który nie wiadomo gdzie i jak był przygotowywany. Przyjął do informacji, że będą musieli w tej podłej karczmie spędzić sporo czasu. Arii załatwiał im dojście do karawany przynajmniej z tego co udało mu się zrozumieć ze słów Rakuraia. Gosei chyba nie dosłyszał słów ich Sensora albowiem chciał wiedzieć gdzie jest Rzeźnik. Osamu był ciekawy kiedy równiez inni dojrzą to, że były najsilniejszy doko to półgłówek.
Shins nie bawił się w szyfry tak jak Minoru albowiem już w lesie pokazał, że jest wyjątkowej maści amatorem. Kaguya był zniesmaczony tym jak otwarcie udzielał informacji. Póki co tylko samuraj oraz ich dowódca byli warci czasu jaki został poświęcony przez Białowłosego. -Czyli pozostaje Nam czekać? Rzucił do shinobiego w służbie Uchiha. Miał nadzieje, że jest coś co pozwoli nieco przyspieszyć im ich wymarsz ale nic się na to nie zanosiło. Rozsiadł się więc wygodnie i oczekiwał tego co ma się wydarzyć.

[Arii]

-Tak, tak. Bardzo przepraszam, Mizami-san. Tak się podekscytowałem, że przejęzyczenie się wkradło. Bez urazy.- odpowiedział radośnie i skocznie, jak ci wszyscy weseli bohaterowie opowieści pełnych bohaterskich czynów, mocy przyjaźni i epickich pojedynków i zdobyczy. Z radością przyjął, że tacy, jak on będą potrzebni do tej karawany. I będą mogli na tym zarobić. Medyk przyjrzał się całemu zgiełkowi pakowania karawan i wysłuchiwał słów dowódcy. *Pieniądz Dzikich to nadal pieniądz* powtórzył w myślach. Domyślał się, że nie mogło być to zbyt piękne... Skoro Uchiha nie pomagali, osada musiała radzić sobie sama i tacy ludzie jak Mizami szybko znajdowali swoje dojścia do tego, aby się dorobić i nie wprowadzić zastoju. Czy się to komuś spodoba z jego grupy? Wątpił. Ale ich celem nie było moralne prowadzenie tego zadania, ale wykonanie misji jak najszybciej przy użyciu wszystkich dostępnych środków.

I nagle dosłyszał, że zatrudnił już trójkę do ochrony karawany. Bez patrzenia się w tamtą stronę wiedział, o kim mówi. To akurat mu się nie podobało. -Hmm. Towarzystwo. A co jeśli...- tutaj na chwilę się zamyślił i spojrzał się w oczy Mizamowi. -Co jeśli ja i moi ludzie weźmiemy połowę z tego co płacisz, zapewnimy wam najlepszą ochronę w tej części Ryuzaku z możliwością zabrania tego, co sami odnajdziemy na tamtych terenach? Ty masz trzy tysiące ryo za tamtych osiłków i od każdego z nas po kolejne 500 ryo. Łącznie zaoszczędzisz ponad pięć tysięcy Ryo. A i dostaniesz w cenie medyka. Oferta bym powiedział bardzo ciekawa.- spojrzał się na mężczyznę i uśmiechnął się. -Nie lubię się dzielić swoją pracą z większą liczbą osób. Moi są dobrze wyszkoleni i posiadają umiejętności, które ciężko przebić.- dopowiedział, aby tamten miał jasno rozstawione pionki na planszy. Dla osoby, która chciała zarobić 5500 ryo nie chodziło piechotą. Oferta Ariiego była dość szczodra. I ryzykowna. Tak samo jak bycie poszukiwaczem przygód, prawda?

[Minoru]

Rozsiedli się wygodnie przy jednym ze stolików, obsługiwani przez jedną, wyjątkowo niezadowoloną dziewoję, która pomimo tego, że miała właśnie aż czterech gości, zamiast cieszyć się z napiwku, wolała burczeć na lewo i prawo. Kulminacją jej zachowania było opryskliwe pytanie, czy spodziewają się jeszcze kogoś. Rakurai czuł jak rośnie w nim wzburzenie i nawet chciał odpowiedzieć kobiecie, by ukrócić jej zrzędzenie, lecz ubiegł go Gosui, który swym niczym niezmąconym spokojem i optymizmem odpowiedział kobiecie, że prawdopodobnie pojawi się jeszcze jedna osoba. Dopiero wtedy Minoru pozwolił sobie na złożenie zamówienia.
– Ja w odróżnieniu do mojego kolegi, nie jestem pewien czy będziemy tu przebywać aż tyle czasu, więc poproszę o kaczkę z ryżem, a do tego herbatę jaśminową. - Starał się przy tym zachować optymizm równy temu jaki okazał Gosui, choć nie był pewny czy mu się udało. Następnie odczekał chwilę by kobiecina odeszła, by wrócić do innych rozmów.
W końcu doczekał się odpowiedzi od zamaskowanego Shinsa, który opowiedział mu część swojej historii. Rakurai nie spodziewał się aż takiej wylewności, ale skoro jego towarzysz czuł taką potrzebę, to Minoru starał się wysłuchać co ma mu do powiedzenia. Jego opowieść wzbudziła w nim nici sympatii dla Shinsa. Utrata dwojga rodziców musiała być potwornie bolesna. Rakurai nie potrafił określić wieku Shinsa, który skrzętnie ukrywał swoje oblicze pod czarnym ubraniem, ale domyślał się, że musi być młody tak jak i większość mu towarzyszących. Pojawiła się również nutka zainteresowania. Gdy tylko Rakurai usłyszał, że jego rodzice zginęli w zarazie podczas wojny, natychmiast zaczął się zastanawiać czy nie chodziło może o wojnę Yamanaka z Hyuga. Lecz Minoru nie przypominał sobie by podczas tamtych czasów panowała na terenach Soso jakakolwiek zaraza. Szybko jednak uświadomił sobie, że przez ostatnie lata mieli tyle wojen, że tak naprawdę mogło mu chodzić o prawie pół kontynentu.
– Przykro mi z powodu twojej straty. Na pewno musiało ci być ciężko. - Starał się sympatyzować z Shinsem, całkowicie porzucając temat jego ubioru, który w tej chwili wydawał się być tematem całkowicie drugo, jeżeli nie trzeciorzędnym. Szybko jednak przeszli w swych rozmowach na tematy bardziej poważne.
Chęć zachowania dyskrecji przez Minoru i używania szyfrów, szybko spaliła na panewce. Ten sam Shins, który nie tak dawno podzielił się swoją ckliwą historią, teraz właśnie bez pardonu odpowiedział wprost na pytanie Gosuia, dotyczące tego gdzie jest Arii. Co więcej, szyfr Rakuraia wydawał się chyba zbyt zaszyfrowany, gdyż powiedział przecież wszystkim gdzie znajduje się Arii, a jednak Gosui postanowił zapytać o to ponownie. Jedynie Osamu, weteran z wojny o Kotei, wydawał się rozumieć o co chodziło Rakuraiowi.
– Mhm. - Mruknął do niego twierdząco, rozglądając się po sali i klienteli znajdującej się wewnątrz. Miał wiele pytań do Osamu. Wiele historii którymi mogliby się podzielić. Pewnie mogli również dopowiedzieć sobie wiele faktów z tamtego nieszczęsnego okresu. Lecz nie chciał robić tego w takim miejscu jak to. Nigdy nie wiadomo kto słuchał.
– Sądzę, że powinniśmy odrobinę zluzować i postarać się odsapnąć. Obawiam się, że może to być ostatni moment nim… no sami wiecie. - Czuł jak ich grupa jest potwornie nie zgrana. Podejrzewał, że będzie to stanowiło problem. Miał również przeczucie, że wynika to z jakichś animozji, które powstały już pierwszego dnia. Ba, sam nie ufał ich dowódcy i najchętniej wysłałby go do więzienia. Zdawał się jednak rozumieć, że jeżeli mieli wrócić z tej misji żywi, musieli wznieść się ponad swe negatywne uczucia i zacząć ze sobą współpracować.

[Ario]

---

Kampania przeciwko Dzikim

Arii, Gosui, Shins, Osamu, Minoru - Gōsutoburanchi, Oddział Widmo

---

Godzina 19:05 Kelnerka przyjęła zamówienie, ZEBRAŁA PIENIĄDZE (Minoru & Shinsu ), po czym oddaliła się do kuchni. Minoru zamówił kaczkę z ryżem i herbatą jaśminową, zaś Shinsu stwierdził, że poczeka na rybę i tym samym zamówił jedynie herbatę. Wydawało się, że na hasło, że wkońcu ktoś weźmie rybę, kelnerka nawet się ucieszyła, ale nawet jeśli to nie dała po sobie tego zbytnio poznać.

Gosui poszukiwał ludzi, którzy zwracają na nich uwagę, ale na ten moment raczej nie było nikogo takiego. Dużo osób, które tutaj były, przypominały trochę piratów, trochę jakichś rolników, trochę zakapiorów, ale o dziwo wszyscy zachowywali się w miarę kulturalnie. Nie było żadnych bijatyk, krzyków ani nic takiego. To znaczy hałas był jak w normalnej karczmie, ale bez ekscesów.

Finalnie, kelnerka przyniosła danie Minoru i dwa napitki - jeden również dla Minoru i jeden dla Shinsa. Potem zostawiła Was w spokoju.

Arii ewidentnie złapał wspólny język z dowódcą karawany, gdzie nawet przejęzyczenie nie było aż takim problemem. Kiedy jednak przeszedł do drugiej części - czyli robienia biznesów, mężczyzna podrapał się po brodzie.
- Rzeczywiście, to dobra oferta...ale zasady są takie, że każdy kto chce może dołączyć. Nawet jeżeli...ale kurde, Twoja oferta to nadal 5000 ryo. To dość dużo. Tylko nie wiem...musiałbym jakoś...

Wtedy też pierwszy raz trzej mężczyzni ruszyli się i podeszli do do rozmawiającego Ariiego i Mizamiego.
- Halo, co Tu się dzieje? Słyszałem, co mówiłeś. Chcesz się nas pozbyć? Pierwsi byliśmy do ochrony karawany, a nie obraź się, wyglądasz trochę jak pizdryk i nie sądzę, byś dał radę ze swoimi kolegami sam obstawić całość. Poza tym, jak jesteś medykiem, to ukłoń się, przeproś, a zapomnimy o tej sytuacji. - powiedział, przy czym Mizami odrazu zareagował widząc nerwową sytuację.
- Panowie spokojnie, tylko bez walk w centrum miasta. Jak cokolwiek się stanie, to straż przyjdzie i będzie po cały zarobku...! - powiedział wymachując rękoma.

W każdym razie, w tej sytuacji było 3 na 1, bo faceci podeszli dość blisko. Pytania były przede wszystkim dwa - czy ekipa z karczmy da radę zareagować, bo widzieli wszystko przez okno, oraz czy będzie ewentualnie potrzeba interweniować?

No i przede wszystkim - czy uda załagodzić się konflikt?

Hoshi Yuki - klik
Kodari Hoshigaki - klik
Mikoto Yuki - klik
Azumi Kuni- klik
Minda Hoshitsu - klik
Sugihaya Shitsuyo - klik
Rikisone Hone - klik
Aritsuka Umekiko - klik
Nozuki Kaneya - klik
Mizami Kuni - klik
Shi Kiyoko

  Ukryty tekst

[Arii]

I dostał dokładnie to, czego oczekiwał. Narazie wychodziło mu rozgrywanie szachów w osadzie, dlatego nie zdziwił się, jak trójka osiłków do nich podeszła. Głęboko w sercu się ucieszył na ten zbieg wydarzeń i się delikatnie uśmiechnął. -Oho. Przynajmniej uszy macie umyte, bo już myślałem, że będę musiał wysłać białym gołębiem wam zaproszenie, abyście w końcu się dołączyli.- dziarsko spojrzał na nich i wyszczerzył zęby. Mała prowokacja też była w cenie w tych czasach. Dodatkowo wyglądał jak pizdryk? Patrząc na to jak w ciągu roku jego ciało nabrało na masie i wzroście... Zabawne określenie, co jeszcze bardziej nowego poszukiwacza przygód rozbawiło. -Przykro mi, ale seans komedii skończył się dziś o dziesiątej. Wróćcie jutro, z lepiej naostrzonymi nożami.- prychnął, patrząc na ich ekwipunek prawdziwego "mafioza" osady. Zestaw starodawnej alternatywki i emosia.

Wzrokiem wrócił do Mizamiego i uśmiechnął się do niego, przyklaskując. Dodatkowo dowiedział się, że karawana mimo otwartości w terenie i wiedzy u innych nie była raczej za zezwoleniem kogokolwiek z zarządców tej osady. Takich informacji też potrzebował.

-Drogi Panie Mizami, aby oferta była ciekawsza i abyś nie musiał martwić się o jakieś problemy z komunikacją wychodzę ze świetnym rozwiązaniem.- odwrócił się do osiłków -Przed wejściem do osady znajduje się rozległy las. Wybierzcie się tam i tam załatwimy sprawę, aby Mizami-san nie stracił szansy na zarobek. Tam rozstrzygniemy, kto wyruszy z karawaną. Ale ostrzegam...- wyszczerzył się i wyprostował, tak aby jego koledzy mogli wszystko dobrze widzieć. -Nie odpowiadam za wpierdol, który dostaniecie.- wrócił wzrokiem do szefa ekspedycji. -Za dwie godziny, któraś z naszych grup do pana dołączy. A mogę zapowiedzieć, że jeżeli to będzie moja to nasza piątka będzie w pełni wystarczać do ochrony całości transportu. Bez trzech kamulców u nogi.- ominął trzech mężczyzn i pomachał im delikatnie, tak jakby zaraz mieli się zobaczyć. Szedł w kierunku karczmy - no chyba, że został zatrzymany lub zaatakowany a jeżeli tak się wydarzy - zamierzał użyć prostego manewru pomiędzy mężczyznami i palcem wskazującym dać każdemu pstryczka w czoło, nadgarstek i szczękę. W końcu żaden medyk nie zamierzał przed nimi się ukorzyć.

Jednak kiedy miał szansę wejścia do karczmy zrobił to szybko wyszukując swoją gromadkę. Stanął nad Osamu i uśmiechnął się do nich. -Załatwiłem nam małą rozgrzewkę.- dotknął barku Minoru i wskazał ruchem twarzy, aby obserwował tamtą trójkę. "Obserwował" to mało powiedziane w tym momencie. -Fuma-san, Naraku-san.- Fumą nazwał Osamu, Naraku to w jego mniemaniu Minoru. -Zrobimy sobie spacer po lesie. Ishida-san i Roi-san jeszcze chwilę odpoczną, ale za jakąś godzinkę wrócimy. Za dwie godziny wyruszamy, więc skorzystajcie z tego czasu dobrowolnie.- i nie dając zbytnio czasu do namysłu po prostu ponownie skierował się do wyjścia. Tak, aby Osamu i Minoru ruszyli razem z nim. Kiedy opuścili przybytek uśmiechnął się szeroko. -Idziemy za tamtą trójką.- i spojrzał się na Naraku-Minoru, aby ich prowadził. Trójka osiłków mogła gdzieś się schować, aby ci zmarnowali czas na dojście do lasu, ale... nikt nie zamierzał błądzić po lesie bezsensu skoro posiadało się prawdziwego sensora u boku. Dodatkowo mógł przetestować tą dwójkę w zwarciu. Minoru-san ostatnim razem nie miał czym się pochwalić, więc tym razem będzie miał, co robić. A Osamu-san mógł wykazać się swoimi umiejętnościami przed dwójką zarządzających tą misją.

  Ukryty tekst

[Osamu]

Uesugi siedział tak spokojnie i tak cierpliwie jak tylko dało się siedzieć przy tych ludziach. Gosei i Shins nie robili sobie nic z tego, że byli na misji wychodzącej zaawansowaniem poza misje C. Przerastało ich najprostsze utrzymywanie tajemnicy. Kiepski los czekał Yukich skoro o ich sile stanowi najdurniejszy Doko oraz najemnik co sam nie wie po co tutaj jest. Wyglądał przez okno i obserwował uliczkę, w której wcześniej widział trzech drabów. Teraz te draby były blisko Ariiego i jego rozmówcy. Białowłosy spiął się nieco ale póki co nic się nie działo.
WERSJA A:

Oczy Osamu niemal błysnęły kiedy draby ruszyły energicznie w kierunku ich szefa. Nie miał zamiaru informować wszystkich tu zebranych o tym albowiem jeśli Rzeźnik był Rzeźnikiem i jeśli miał być ich szefem to taka sytuacja powinna być jak poranny spacer. Jego błękitne ślepia wpatrywały się w sytuacje, a chłopak był gotowy do reakcji jeśli Yorokobi będzie zagrożony. Jeśli tak się stanie to wybiegnie z karczmy złoży pieczęć węża i kiedy ziemna zbroja pokryje jego ciało ten wskoczy między zwaśnionych drabów, a swojego szefa. Nie będzie atakował ale będzie chciał odciągnąć Ariiego.

WERSJA B:

Oczy Osamu niemal błysnęły kiedy draby ruszyły energicznie w kierunku ich szefa. Nie miał zamiaru informować wszystkich tu zebranych o tym albowiem jeśli Rzeźnik był Rzeźnikiem i jeśli miał być ich szefem to taka sytuacja powinna być jak poranny spacer. Tak też się stalo, że ich misyjny lider dał radę i właśnie wchodził do karczmy. Poinformował właśnie Osamu i Minoru, a raczej Fume i Naraku, że mają gdzieś z Nim iść na rozgrzewkę. Pewnie trzeba było pokazać się z dobrej strony i Arii wziął tych najbardziej rozgarniętych w ekipie. Cóż Uesugi lekko się uśmiechnął i pokiwał głową. -Chodźmy. Powiedział z lekkością w głosie. -Naraku-san, Szef Nas chyba potrzebuje. Sam nie wierzył w to, że coś go tutaj rozbawiło. Całe to ukrywanie tożsamości i misja infiltracyjna było dla Niego bardzo interesujące. Autentycznie zaciekawiony wyszedł za Ariim. -O co chodzi? Zapytał spokojnie bez zbędnego strachu. Widział, że draby miały jakiś problem, a teraz był po prostu ciekawy dlaczego mają ich śledzić.

Chakra:

  Ukryty tekst

Jutsu:

Nazwa

Doton: Domu

Ranga

A

Pieczęci

Wąż

Zasięg

Na ciało

Koszt D: 45% | C: 35% | B: 25% | A: 15% | S: 10% | S+: 5% (całe ciało) (1/4 za małą naprawę, 1/2 za dużą naprawę) | D: 22,5% C: 17,5% | B: 12,5% | A: 7,5%% | S: 5% | S+: 2,5% (kończyna)

Statystyki

Siła

Użytkownika + 40

Szybkość

Użytkownika

Wytrzymałość

200

Dodatkowe Wymaga 80 siły i wytrzymałości. W przypadku nieposiadania wystarczającej siły i wytrzymałości, szybkość użytkownika maleje o brakujące punkty (np. komuś brakuje 5 siły i wytrzymałości, szybkość maleje więc o 10) do minimum 1. Zbroja utrzymuje się 5 tur, ale możliwe jest przedłużenie czasu jej trwania - pod koniec należy zapłacić pełen koszt techniki na kolejne 5 tur. Mała naprawa dotyczy maksymalnie rozmiarów jednej kończyny, a dużą naprawą jest wszystko ponad to.

Opis Po złożeniu pieczęci skóra na ciele użytkownika (lub na wybranej jego części) pokryta jest ciemnobrązową powłoką o twardości zbliżonej do kamienia. Technika gwarantuje solidną obronę, chroni przed technikami, notkami wybuchowymi, bronią miotaną oraz wieloma atakami Taijutsu oraz Bukijutsu. Powłoka nie chroni przed technikami Raitonu. Dzięki pokryciu skóry twardą powłoką rośnie też siła ataków wyprowadzanych wręcz.

Link do tematu

Klik

[/topis][/tab]

Zdolności:

  Ukryty tekst

Ekwipunek:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

ZNISZCZONA

, Ochraniacz na czoło z symbolem "Zjednoczonych sił Sogen".

  Ukryty tekst