Osada Totsukawa

[Kyoushi]

Siedział sobie zajęty samym sobą, gdy tylko pożegnał się z czarnowłosa, która zdecydowała już dziś ruszyć w kierunku Sogen. Miała ona zdać raport z wydarzeń, które miały tu miejsce. Miała obwieścić Sugiyamie, że zadanie białowłosego demona zostało wykonane. Zlecenie bezpośrednie Shirei-kana o wyeliminowanie ostatniego żyjącego zwolennika i powiernika Antykreatora zostało bezsprzecznie wykonane. Teraz pozostał tylko on i jego wewnętrzny pasażer, Matatabi która w końcu była wolna także i w jego jaźni. Przeszli do swobodnej rozmowy, których wcześniej z nią nie doświadczał. Mógł dowiedzieć się od tej istoty o wiele, wiele więcej niż mógł przypuszczać. Kolejny przeciwnik to już wyższa półka niż sam Antykreator, a protagonista tej historii miałby zostać sam Shiroyasha wysuwając się na czele tej wojny. Dzicy go Kompletnie nie interesowali, jednak sam Ogoniasty Demon jak najbardziej. A podobno miał być najsilniejszym i najbardziej wrogo nastawiony, więc tym bardziej przykuwał uwagę szermierza z Sogen. To kolejny z celów na jego nowej liście w nowej erze. Spotkać się z każdym Ogoniastym Demonem, skonfrontować, a może i zaprzyjaźnić? To się okaże. Być może nawet postanowi stać się pierwszym w historii shinobi, który przekona do siebie wszystkie Bijuu. Jinchuuriki pełną gębą.
"Kurama.. Będziemy gotowi Matatabi, obiecuję. Skoro ta walka nie była prosta to już się nie mogę doczekać tej walki. To czas na medytację i trening, już nie w samotności, bk zostaniemy tu razem. Skupmy się na wspólnym zrozumieniu i możemy osiągnąć wszystko!", na tyle na ile mógł to próbował przekonać swoją najbliższą przyjaciółkę. Pozostając za to z dala od ludzkości i populacji, postanowił on zgrywać się z demonem i oswoić tę potęgę by być gotowym na ewentualne spotkanie z bratem Nibi. To będzie dopiero szalona bitwa!

Z/t

[Karogami]

Wydarzenia ostatnich tygodni, kiedy to bandyci napadli, okradli i pogonili całą cyrkową trupę, do której przynależał Karogami, mocno zapadły mu w pamięć. Starał się ustalić co lub kto przyczynił się do tego, że ich mistrzowski fortel został przejrzany i stracili swój cyrk i małą fortunę, którą udało im się zgromadzić. Na szczęście życie cyrkowca, polegające na ciągłym przemieszczaniu się z miejsca na miejsce zapewniło pewną odporność na konieczność życia w podróży, ba, przyzwyczaiło go do takiego trybu życia, który stał się dla niego chlebem powszednim.
Szedłszy górskimi ścieżkami, udało mu się znaleźć trakt, który wydawał się dość często uczęszczany, gdyż gleba była mocno wydeptana, a kamienie odrzucone w stronę osuwiska, tak aby była przejezdna dla powozów.
Po pewnym czasie Karogami ujrzał wejście do osady, która może i nie była imponujących rozmiarów, aczkolwiek po przekroczeniu małej bramy wjazdowej, od razu można było wyczuć, że jest to miejsce mocno nastawione na handel.
Chcąc zorientować się w sytuacji, ruszył do karczmy, która zdawała się być sercem lokalnej społeczności. Zajmując miejsce przy stole, w jednym z kątów przybytku, wykorzystując swoją wiedzę z pracy w cyrku, jak nie rzucać się w oczy, zaczął przysłuchiwać się rozmowom zarówno lokalsów, jak również przyjezdnych, licząc na to, że uda się wyłapać jakieś ciekawe informacje.

[Rei Uta]

Misja D
Karogami

Post: 1/7
Poranek

Smród, dym i ogólny hałas. To pierwsze co zdążył wyłapać, zanim na dobre nie wszedł do przydrożnej karczmy. Świat się zmieniał, a drogi które kiedyś były bezpieczne teraz stawały się praktycznie nieprzejezdne. Karogami ruszył przed siebie, starając się wyłapać dla siebie, chociaż kilka cennych informacji. Ogólny rumor nie pozwalał skupić się na jednym głosie, dlatego zadanie, jakiego się podjął wcale nie było takie łatwe. Wielu mężczyzn odwracało się w jego stronę, zaraz, gdy tylko zbytnio się zbliżył. Gdy wreszcie udało mu się przedostać przez tłum kupców i innych podobnych jemu, dotarł do kontuaru, za którym stał siwy jegomość. Facet mógł mieć, ze sto lat, sądząc po tym, jak obchodził się z nalewaniem sake spragnionym konsumentom. Nie było co liczyć na szybką obsługę, jeśli dziadek w ogóle usłyszy, że ktoś go woła. W pewnej chwili tuż obok siebie Karogami usłyszał obcy głos, który skierowany niemal do jego ucha był głośny i wyraźny.

– Nie będzie ci łatwo chłopie – Gdy Karogami odwrócił się w stronę źródła dzwięku, mógł zauważyć niewysoką dziewczynę. Nieznajoma była ubrana w zielony strój, który zakrywał niemal całe jej ciało. Na jej garderobę składały się jeszcze wysokie buty, w których Karogami mógł zauważyć rękojeść sztyletu, drewniany łuk ustawiony teraz pod barem oraz czerwony płaszcz obszyty białym futrem. Dziewczyna z uśmiechem zerknęła na młodzieńca, po czym odezwała się starając przekrzyczeć tłum.

– Napij się, ja stawiam – Dopiero teraz chłopak mógł zauważyć butelkę, którą obca mu kobieta miała postawioną obok siebie, oraz dwa kaganki na sake. Prawdziwy zbieg okoliczności… To co miało się stać leżało już tylko i wyłącznie w rękach bohatera. Co właściwie było jego celem?, oraz jak miało wyglądać jego przyszłe życie. Nagura był wyrzutkiem i nie należał do nikogo, tylko on sam kierował swoim losem.

[Karogami]

Spojrzywszy na kobietę, Karogami spokojnie obciął wzrokiem kobietę, wyłapując szczegóły jej ubioru, które w dość oczywisty sposób wskazywały na to, że jest lokalnym bądź przejezdnym myśliwym. Nic z resztą w tym dziwnego, gdyż jest to jedno z głównych lokalnych źródeł dochodu. Spojrzawszy na flaszkę trunku, postanowił się przysiąść i przystąpić na propozycję kobiety. Mimo wszystko czuł pewną dozę niepewność, zważywszy na fakt iż całkiem niedawno padł ofiarą ataku bandytów wraz z jego trupą.
Zdawał sobie sprawę, że myśliwi często też parają się zleceń polegających na wytropieniu zwierzęcia bądź.. człowieka ! Mimo wszystko nie chciał popadać w jakąś paranoję. Raczej nie widział sensu w tym bandyci mieli go specjalnie ścigać, tym bardziej, że praktycznie wszystko udało im się złupić.
Mimo wszystko przysiadając się do kobiety, dyskretnie zajrzał do czarki sake, czy przypadkiem nie znajduje się tam jakiś płyn bądź proszek.

- Skoro tak twierdzisz. Życie myśliwego również nie jest usłane różami, więc chyba muszę ci zaufać na słowo. - Uśmiechnął się dyskretnie. Wziął do ręki kaganek, uniósł go w geście podziękowania i czekał na reakcję kobiety. Uznał, że zanim wypije pierwszy toast, poczeka aż kobieta weźmie łyk alkoholu. Tak dla przezorności.

- Nazywam się Karogami. Twoje zdrowie ! A tak przy okazji, jak się nazywasz? Możesz mi powiedzieć coś ciekawego o tym miejscu ? Jest tu coś interesującego do roboty?- Zapytał, trzymając kaganek w ręku i próbując odgadnąć intencje swojego rozmówcy. W międzyczasie starał wolnym i spokojnym ruchem rozejrzał się po sali, sam do końca nie wiedział czego szukając. Może kogoś, kto by podsłuchiwał ? Zazdrosnego męża, który gotów by był strzelić mu prosto w ryj ? Zbłąkanego członka trupy ? Kto wie..

[Rei Uta]

Misja D
Karogami

Post: 2/7
Poranek

Kobieta spojrzała na zamaskowanego młodzieńca, przez chwilę, zastanawiając się nad swoją odpowiedzią. W środku wciąż przybywało nowych gości, którzy z chęcią zbaczali ze szlaku by chociaż na sekundę odpocząć w bezpiecznym miejscu. W pewnej chwili czarnowłosa rozlała sake po obu kagankach, po czym z uśmiechem na ustach podsunęła jeden w stronę Karogamiego.

– Nazywam się Ashitaka i jak słusznie zauważyłeś jestem myśliwym. – Odpowiedziała spokojnie, pochłaniając całą zawartość alkoholu jednym haustem.

– W tym miejscu można jedynie pić, rabować albo właśnie tak jak ja zarabiać na zwierzętach. – Kobieta przez chwilę wodziła wzrokiem po ludziach, którzy podeszli do barku, po czym kontynuowała nie spuszczając z nich wzroku.

– Jestem tu chyba tak jak ty z przypadku, ale jeśli szukasz zajęcia to mogę mieć coś dla ciebie – Kobieta ponownie przeniosła spojrzenie na młodzieńca, uśmiechając się do niego w czarujący sposób. Kobiety chciały i zdecydowanie potrafiły manipulować mężczyznami.

– Mam kontrakt na białego dzika, który podobno występuje w tej okolicy… Chciałam nająć tu kogoś do pomocy z lokalnych, ale oni mówią, że to duch lasu i że nie będą na siebie klątwy ściągać… Zacofane cymbały. – Dziewczyna ponownie złapała za flaszkę, rozlewając alkohol, po czym przemówiła do Karogamiego z drobną irytacją w głosie.

– To co, chcesz wejść w drogę siłom wyższym i ustrzelić ze mną tego mitycznego stwora? – Dodała głośniej, tak by każdy obok mógł ją usłyszeć. Najwidoczniej miała całkowicie wywalone na miejscowe legendy.

Ashitaka

[Karogami]

Widząc jak kobieta ochoczo przechyliła przysłowiowego kielonka, Karogami nie pozostawał dłużny i w ramach toastu, który sam rozpoczął, szybkim zwinnym ruchem również wypił całość alkoholu nalanego do kaganka, przysłuchując się odpowiedziom jego towarzyszki. Widocznie los splótł drogi dwóch przejezdnych, którzy raczej nie pasowali do tej osady, a teraz mają podjąć się wspólnego zadania.
- Nigdy wcześniej nie widziałem białego dzika, to mogłoby być ciekawe. - Rzekł, po czym postanowił nalać drugą kolejkę.

Przemyślawszy wszystkie za i przeciw, doszedł do wniosku iż skóra rzadkiego zwierzęcia może być dość lukratywnym towarem, który będzie można sprzedać za przyzwoitą sumę pieniędzy, co miało dość istotne znaczenie, ze względu na fakt iż po ostatnich zakupach, Karogami raczej groszem nie śmierdział.
Ponadto ciekawość zjadała go od środka, bowiem nigdy wcześniej nie miał okazji towarzyszyć żadnemu myśliwemu podczas polowania. Umiejętności tropienia, skradania i wyłapywania wskazówek w lesie może być bardzo przydatną wiedzą na przyszłość.

- Nie ma się co zastanawiać, chętnie się podejmę z Tobą tego zadania. - Rzucił lekko podekscytowany.
- Czy białe dziki, nie licząc umaszczenia, posiadają jakieś cechy lub zachowania odstające od normalnych dzików ? Nie jestem ekspertem ale z tego co się orientuję to dziki nie są ani mistrzami kamuflażu, ani skradania, raczej bazują na szybkości i sile podczas swoich szarż. Popraw mnie, jeżeli plotę głupoty - Po chwili skonfrontował swoją wiedzę, powołując się na podstawowe informacje, które zasłyszał podczas pobytu w cyrku.

W międzyczasie sprawdził zapięcia kabury i torby i rozejrzał się raz jeszcze po sali. Jeżeli miejscowi uważają ów dzika za przeklętego, to raczej nie są zachwyceni faktem, że zakłócimy spokój ducha lasu. Z drugiej strony w zasadzie mało go to interesowało. Totsukawa nie jest miejscem, gdzie młody mężczyzna planował zagrzać miejsce na dłużej, wobec czego nie była to jakaś przeszkoda, która miałaby uniemożliwić bądź zniechęcić do podjęcia się zadania.
- Jak ustalimy szczegóły, to w zasadzie jestem gotowy do działania. Jako, że dysponujesz wiedzą i umiejętnościami w zakresie polowania, dostosuje się do Twojego planu. - Rzucił krótko, czekając na reakcję Ashitaki.

[Rei Uta]

Misja D
Karogami

Post: 3/7
Poranek

AshItaka wyglądała na zadowoloną, zwłaszcza że tak szybko udało jej się znaleźć osobę skórą do niszczenia miejskich legend. Młodzieniec zadawał swoje pytania, a dziewczyna popijała sake, jednocześnie nie przypominając kogoś, kto bardzo przejmował się tym, że większość ludzi na sali wbija morderczy wzrok w jej plecy. Jeśli ona faktycznie chciała podjąć się tego zadania, należało to zrobić szybko i bez zbędnych cyrków. Dziewczyna wreszcie zakończyła sączenie alkoholu, po czym odezwała się do bohatera, rozwiewając jego wątpliwości.

– Ten dzik jest normalny jak cała reszta… Jedyne, co ma w sobie cennego, to futro, które z czasem stanie się coraz bardziej wypłowiałe, a sam towar nie będzie już tak bardzo pożądany jak teraz… Za głowę tej bestii skapnie nam niezła sumka, jeśli zrobisz wszystko, co ci powiem to i tobie rzucę coś ekstra do wypłaty – Dziewczyna w lekkim stanie odurzenia odeszła od blatu, po czym uśmiechnęła się zawadiacko do bohatera kontynuując.

– Spotkamy się za kilka godzin u wylotu z traktu… Będzie tam stał stary drewniany znak z kierunkiem. Załatw swoje sprawy ja załatwię jeszcze kilka swoich i możemy ruszać. Jeśi nie masz nic do roboty to rozejrzyj się po okolicy… Nie ma to jak ten sielankowy folklor miejsca opuszczonego nawet przez nadzieję. – Zaśmiała się do siebie, jak gdyby jej żart wyszedł bardzo dobrze, jednak jedynym odbiorcom, który go zrozumiał była właśnie Ash Itaka. Słońce wzeszło już wysoko na niebie, obwieszczając, że właśnie nastało południe. Nasz bohater miał teraz możliwość zrezygnowania z zadania, które bądź co bądź mogły mu ściągnąć na głowę kilku fanatycznych mieszkańców. Ashitaka powoli opuściła karczmę, wybierając drogę na górę budynku, gdzie wynajmowany pokoje. W pewnej chwili chłopak mógł zauważyć jak kilku drabów wstaje od stolika, powoli, ruszając w jej kierunku… To co teraz się stanie zależało w dużej mierze od poczynań Karogamiego.

Ashitaka

[Karogami]

Wysłuchawszy słów Ashitaki, przechylił on jeszcze jedną czarkę sake, przyswajając wszystkie informacje, mimo iż nie było tego za dużo. Zdecydowana część jego przypuszczeń się potwierdziła więc nie czuł większego zaskoczenia. Dodatkowo możliwość zarobienia ekstra kaski za głowę dzika, powodowała że młody mężczyzna z jeszcze większym entuzjazmem mógł podjeść do sprawy. Ponadto fakt, że jako jeden z nielicznym będzie miał szansę zobaczyć i zapolować na białego dzika również wywoływało w nim pewny rodzaj podniecenia, chociaż początkowo nigdy by sam siebie nie podejrzewał o takie emocje.

- Dobrze więc, przystaję na Twoją propozycję. Spotkajmy się w wyznaczonym miejscu. - Odparł krótko, pozwalając kobiecie pierwsze opuścić przybytek.
Jak można było się domyślić, część ludzi była mocno niezadowolona z naszych poczynań, czego skutkiem był fakt iż za kobietą postanowiła podążyć kilku niespecjalnie ciekawych mężczyzn.
Nie chcąc jednak wszczynać burdy w karczmie, gdzie finalnie do nich mogłyby się przyłączyć kolejne zastępy pijanych wioskowych natrętów, postanowił dyskretnie wstać od baru, podziękować za alkohol gospodarzowi i dyskretnie wyjść za nimi, chcąc się upewnić co do intencji tej hałastry. Ponadto Kuragami chciał również wyczekać odpowiedni momenty, aby nie narobić problemów w wiosce przynajmniej do momentu ukończenia misji.
- Zaczyna robić się ciekawie. A ja narzekałem, że w tej dziurze nic ciekawego się nie wydarzy - Pomyślał podczas opuszczania karczmy i w miarę możliwości starał się dyskretnie podążać za potencjalnymi osobnikami. W tym tłoku nie udało mu się ustalić ich dokładnej liczby, dlatego też chciał się upewnić z iloma wieśniakami będzie miał potencjalnie do czynienia.

[Rei Uta]

Misja D
Karogami

Post: 4/7
Poranek

Ashitaka ruszyła na górne piętro karczmy, starając się trzymać poręczy, która w tym przypadku była boskim wynalazkiem. Dziewczyna wiedziała doskonale, że alkohol nie był jej mocną stroną, jednak ciągle się łudziła, kończąc zawsze w ten sam sposób. Miała w planach polowanie na mityczne stworzenie, dlatego nie było czasu na marnowanie go przy kontuarze. Przez swe odurzenie nie była w stanie zauważyć, co dzieje się za jej plecami, zwłaszcza że w środku wciąż panował gwar i ścisk. Jej nowy towarzysz miał jednak więcej szczęścia, obserwując wszystko ze swego miejsca na końcu sali. Po chwili i on podjął decyzję o działaniu, powoli, ruszając za grupą trzech mężczyzn, która ruszyła po schodach za kobietą. Kagorami przecisnął się przez tłumy bywalców, po chwili, zanurzając się w ciszy i spokoju, jaka panowała na drugim piętrze… W pewnej chwili usłyszał ciche sapanie z pomieszczenia do którego prowadziły półotwarte drzwi, a jeśli spojrzał przez szparę zauważył jak dwóch drabów trzyma kobietę za ramiona w powietrzu, a jeden przypatruje jej się z zadowoleniem.

– Chciałaś zdobyć naszego dzika kurwo… Chyba najlepiej będzie połamać ci wszystkie kości, co wy na to panowie? – Dwóch mężczyzn uśmiechnęło się do siebie, coś tam, przytakując pod nosem, a ten trzeci, który był chyba mózgiem kontynuował.

– Ale szkoda takiego ciałka, więc wcześniej zabawimy się z tobą… I to wszyscy trzej w tej samej chwili. – Dziewczyna zwinnym ruchem wywinęła się z uścisku, jednocześnie zostawiając na twarzy największego draba bliznę po ostrzu, które błyskawicznie pojawiło się w jej dłoni. Tamten zawył z bólu, jednak jego dwaj towarzysze byli na tyle przytomni, że szybko ponownie ją obezwładnili ciosem w tył głowy.

– Aaaaaaa… Nie no, teraz to ta kurwa będzie cierpieć – Powiedział oszczpecony brzydal, trzymając prawą dłoń na policzku, z którego obficie sączyła się krew. Karogami widział wszystko przez szparę w drzwiach, jednak nikt nie widział jego… Jeśli chłopak chciał ratować dziewczynę, to chyba nie było lepszego momentu. Mógł też poczekać i dać sobie z tym spokój. To nie była jego walka, to nie były jego problemy… Przecież miał dość własnych.

Ashitaka
Bandzior

[Karogami]

Przypatrując się całej sytuacji, Karogami nie był szczególnie zdziwiony przebiegiem zdarzeń, tym bardziej zachowaniem osiłków, którzy stwierdzili, że jego zdobycz i potencjalny zarobek należą do nich. W głębi duszy wiedział, że tak być nie może. Oczywiście samo ich zachowanie i to czego zamierzają się dopuścić również jest karygodne i obrzydliwe z jego punktu widzenia, wobec czego nie było na co czekać, tym bardziej, że przeciwnicy zostali dość mocno rozjuszeni faktem iż jeden z nich otrzymał od kobiety pamiątkę, które będzie mu towarzyszyć do końca życia.
Mimo iż były to tępe osiłki, to mieli znaczącą przewagę fizyczną nad Kurogamim, który tężyzny nie mógł zaliczyć jako swojej karty atutowej. Ale miał coś, czego oni nie posiadają: element zaskoczenia, inteligencję i znajomość ninjutsu. Postanowił więc wykorzystać zamieszanie i przetestować swoje umiejętności, gdyż nie miał wcześniej okazji sprawdzić się w prawdziwej walce. Postanowił więc wykorzystać technikę Kasumi Jusha no Jutsu aby stworzyć w pomieszczeniu i korytarzu iluzje, które będą miały na celu zdezorientować a być może wystraszyć oponentów. Był to pierwszy element taktyki. Następnie miał zamiar wykorzystać zamieszanie oraz fakt iż nikt go nie zauważył i przy pomocy ściany szybko wspiąć się wewnątrz pomieszczenia idąc po ścianie i przyczepiając się do sufitu aby zobaczyć reakcję przeciwników i wyczekać odpowiedni moment aby przypuścić atak i uwolnić kobietę.
Reasumując wykorzystując element zaskoczenia, spróbował wspiąć się po ścianie i przyczepić do sufitu, po czym złożył pieczęcie Pies → Tygrys tworząc 6 iluzji, które zaczęły wychodzić zza drzwi (4) oraz spod łóżka (2), kierując się w stronę każdego z oponentów, po dwie iluzje na każdego, trzymując w ręku kunaie. W tym samym czasie Karogami miał czekać na dogodny moment do wyprowadzenia ataku.

  Ukryty tekst

[Rei Uta]

Misja D
Karogami

Post: 5/7
Południe

Karogami miał swój plan i co by się nie stało, nie miał zamiaru z niego rezygnować. Spokojnie, wyczekując na odpowiedni moment zmieszał swoją chakrę, by wykorzystać zdolności, jakie daje mu bycie shinobim w starciu z jegomościami. Trzech drabów zajętych kobietą nawet nie zdawało sobie sprawy z tego, co się stało, gdy wokół zaczęły pojawiać się imaginację klonów. Dwóch z trzech mężczyzn z przerażeniem spojrzało w stronę tworów, które wydostały się spod łóżka, by po chwili inne wydostały się zza drzwi. Ten, który wydawał się przywódcą bandy w porę zebrał się w sobie krzycząc do pozostałych.

– Kurwa teraz nie macie odwrotu, łapcie za broń i zacznijcie…- Niestety nikt nie poznał tego, co mieli dalej robić, bo w tej właśnie chwili bohater niczym komiksowy heros spadł na niego z sufitu, przygważdżając wielkoluda do ziemi. Dziewczyna pierwsza ocknęła się na tyle by wiedzieć co robić, z uśmiechem, stwierdzając, że nowa postać na scenie jest chyba po jej stronie. Z prędkością, której mógł jej pozazdrościć niejeden samuraj, kobieta wyszarpała strzałę z kołczanu stojącego przy łóżku, jednocześnie unosząc łuk, który znajdował się obok. Wymierzając pocisk w stronę przeciwników splunęła na ziemię krwią z rozbitej wargi, po czym przemówiła do byłych oprawców.

– Chyba teraz wypada, żebyście opróżnili swoje kieszenie patałachy… Jeśli macie dość oleju w głowie to znikniecie z tego miejsca, zanim to wasze głupie łby zawisną nad czyimś kominkiem – Gdy przywódca stada zaczął również powoli gramolić się z ziemi, kobieta przycisnęła jego głowę butem do ziemi, odzywając się z miłościom niczym matka do swego rozbrykanego dzieciaka.

– Ty zostajesz… Chciałeś zrobić mi bardzo brzydkie rzeczy, tacy ludzie nie powinni chodzić po ziemi – Kobieta spojrzała na pozostałą dwójkę z morderczymi iskrami w oczach, które jasno wskazywały, że oszczędzenie ich było z jej strony aktem miłosierdzia. Towarzysze pojmanego przywódcy nawet nie starali się go uwolnić, w pewnej chwili, dając nogę z pokoju wypełnionego klonami Karogamiego.

– Dziękuję… Nawet nie wiesz jak bardzo jestem ci wdzięczna za to, co zrobiłeś – Przemówiła teraz cicho, wpatrując się w bohatera, który oszczędził kobiecie wiele upokorzenia i bólu.
– Zostaw mnie z nim… Spotkamy się tak jak ustaliliśmy na starym szlaku za godzinę – Po tych słowach kobieta podniosła z ziemi nóż, który wcześniej upuściła, przykładając go do przerażonego oblicza wielkoluda…

– To co… Potwórz jeszcze raz co chciałeś mi zrobić – Przemówiła, dopiero po tym, jak wyrzutek opuścił jej pokój. No cóż, nie zawsze warto było stawiać na siebie i swoich kolegów… Gdy przychodziło co do czego, człowiek uczył na błędach, jak bardzo można się pomylić. Misja Karogamiego wciąż trwała i chyba wypadało iść za wskazówkami dziewczyny, jeśli młody chciał odzyskać pieniądze, które wcześniej mu obiecano.

Ashitaka
Bandzior

  Ukryty tekst

[Karogami]

Karogami patrząc na całe zamieszanie, czuł delikatną satysfakcję z faktu, że po raz pierwszy miał okazję zastosować swoje umiejętności w praktyce. Ponadto cały czas patrzył na ręce osiłków, którzy zwątpili w szansę na zwycięstwo. Mimo iż ich trójka była dużo silniejsza, to prosty fortel pozwolił mu przechylić szalę zwycięstwa na swoją korzyść.
Dodatkowo warto zwrócić uwagę na kobietę, która mimo całej niekorzystnej sytuacji, bardzo szybko się ogarnęła i przejęła inicjatywę. Z jednej strony imponowało to młodemu mężczyźnie, z drugiej nieco dziwiło. Takie opanowanie i szybkość działania świadczyły o tym, że prawdopodobnie nieraz musiała znaleźć się w podbramkowej sytuacji.
- Zrób z nim co uważasz za słuszne. Do zobaczenia - Rzucił krótko, schodząc z osiłka, którego głowa tkwiła pod butem rezolutnej łowczyni.
Nie oglądając się za siebie, anulował iluzje, gdyż ich obecność była zbędna i ruszył w stronę wyjścia z pokoju. Krocząc korytarzem postanowił upewnić się, że dwie łajzy, które postanowiły uciec, nie zaczaiły się aby z powrotem wkroczyć do pokoju i odmienić całą sytuację. Po wybadaniu całej sytuacji Karogami miał zamiar wyruszyć w stronę miejsca spotkania, z którego to mieli ruszyć na polowania aby "zdobyć" miejscową legendę.

[Rei Uta]

Misja D
Karogami

Post: 6/7
Południe

Karogami zrozumiał, że to, kim się stał nie było już tylko dziecięcym marzeniem. Chłopak zyskał na sile, bez problemu, radząc sobie z drabami, którzy chcieli zniszczyć życie jego zleceniodawczyni. Bohater pozostawił Ashitake w samotności, licząc, że dobrze robi. Co prawda nie jemu to oceniać… Bandyci z pewnością nie wahali się w swych postanowieniach, jeśli i on chciał stać się silny nie było innego wyjścia. Chłopak opuścił karczmę, zwracając przy tym uwagę na ludzi, którzy siedzieli na dolnym piętrze. Na szczęście gwar rozmów i ogólny natłok ludzi skrzętnie uniemożliwiał zwrócenia uwagi na niedawny hałas dobywający się z góry. Cyrkowiec wyszedł z karczmy, po czym ruszył wzdłuż traktu, który prowadził do wyjścia z osady. Widoki były takie same jak wszędzie… Niskie chaty ustawione w cieniu drzew, drewno brudne od błota strzelającego spod kół przejeżdżających wozów. Dzieci biegały bez butów uśmiechnięte od ucha do ucha, mimo że na ich obliczach odbijał się brak wystarczających dostaw jedzenia. Chłopak przechodził środkiem drogi, czując na sobie spojrzenia osób, które wolały nie wchodzić w drogę osobie, która wyglądała na nietutejszą. W życiu mieli wystarczająco dużo problemów ze zwykłym ludzkim światem… To co działo się u shinobi już dawno przekroczyło skalę pojmowania dla prostego ludu. Karogami trafił wreszcie na wspomniany znak, po czym znalazł dogodne miejsce do siedzenia na wielkim kamieniu znajdującym się nieopodal. Miał z tego miejsca doskonały widok na okolicę. Czas mijał spokojnie, a on w pewnej chwili zauważył na horyzoncie samotną istotę zmierzającą w jego kierunku… Gdy istota zbliżyła się do jego pozycji, bohater momentalnie rozpoznała Ashitake, która z łukiem przewieszonym przez plecy machała do niego energicznie.

– Karogami… Już jestem, mam nadzieję, że nie czekałeś długo – Zaśmiała się złowieszczo, wiedząc, że chłopak może zaraz zadać to dręczące pytanie…

– Nie masz się co martwić, zajęłam się tamtym gościem… Już nigdy nic podobnego nie przyjdzie mu do głowy – Dziewczyna spojrzała na chłopca, po czym uśmiechnęła się jeszcze szerzej zasłaniając usta.

– To nie tak, jak myślisz… Nie zabiłam go. Ale można powiedzieć, że część jego męskości dojadają właśnie psy właściciela karczmy – Dzewczyna strzeliła karkiem, rozprostowując plecy.

– To co, możemy ruszać? – Zapytała na koniec, nie czekając na odpowiedź młodzieńca. Ashitaka zniknęła w lesie, wchodząc do niego zaraz za przydrożnym znakiem.

– Musimy dotrzeć do obozu, który przygotowałam dzień wcześniej, tam będziemy mieć najlepszy punkt do obserwowania zwierząt. – Dziewczyna zakończyła, po czym ruszyła przed siebie z gracją i zwinnością kogoś, kto spędzał w dziczy więcej czasu niż na solidnym gruncie. Ich misja jeszcze się nie skończyła.

Ashitaka
Bandzior

[Karogami]

Dotarłszy do ustalonego wcześniej miesjca, Kurogami przycupnął na kamieniu, który miał być miejscem spotkania z Ashitaką. Podziwiając majestat przyrody starał się odgadnąć jaka pogoda może ich spotkać podczas polowania. Starał się zwrócić uwagę na wiatr, chmury oraz inne zjawiska, które mogłyby mu chociaż trochę pomóc odgadnąć w jakich warunkach przyjdzie im się zmierzyć z legendarnym dzikiem.
W międzyczasie zastanawiał się jaki los spotkał ich nowo poznanego "przyjaciela". Z pewnością próba gwałtu, której chciał się dopuścić nie dawała mu dużych szans na wyjście bez szwanku.
Zanim jednak zdążył ułożyć sobie w głowie możliwe scenariusze, z oddali wyłoniła się znajoma postać, które pokrótce opowiedziała jaki los spotkał jej oprawcę
- Mogłaś się już nad nim zlitować i go zabić - rzucił ironicznie, uśmiechają się lekko z przekąsem.
Zeskoczył z kamienia, stają na nogach i zaczął się delikatnie rozciągać aby delikatnie pobudzić zastane od siedzenia mięśnie. W międzyczasie słuchał dziewczyny.
Po krótkiej rozgrzewce, upewnił się czy wszystkie torby i kabury się nie poluzowały, otrzepał spodnie i rzucił z kierunku łowczyni:
- Możemy ruszać. Jestem ciekawy tego legendarnego dzika. W międzyczasie możesz mi po krótce wytłumaczyć w jaki sposób powinienem się zachowywać podczas polowania, abym nie popełnił jakiegoś istotnego błędu - Kończąc swoją wypowiedź planował podążać wraz ze swoją towarzyszką w stronę obozu, które ponoć wcześniej przygotowała.

[Rei Uta]

Misja D
Karogami

Post: 7/7
Późne Południe

Ashitaka uśmiechnęła się jedynie na wzmiankę chłopaka o litościwej śmierci, po czym weszła do lasu prowadząc go w kierunku obozu. Słońce wzeszło już wysoko na niebie, a jeśli mieli jeszcze dzisiaj zaczaić się na zwierzynę trzeba było działać szybko.

- Wystarczy że będziesz robił to co ja i uwarzał żeby nie robić zbyt wiele hałasu- Dziewczyna odwróciła głowę w jego stronę, po czym z zalotnym uśmiechem zakończyła ten temat.

- Obóz znajduje się kilka minut drogi od jednego z dwóch miejsc gdzie te stworzenia spędzają noc. Jest tam pełno błota, wody i much które doprowadzają człowieka do szału - Ashitaka nie odwracając się zaśmiała się cicho pod nosem, po czym kontynuowała dalej temat.

- W karczmie pokazałeś że potrafisz dużo rzeczy... Jeśli faktycznie ten dzik istnieje, to razem go dorwiemy- Ich trasa biegła dalej przez gęsty las, który nie kończył się nawet na chwilę. Droga którą wybrała dziewczyna najzupełniej w świecie nie istniała, więc nie było co liczyć na łatwe zadanie. Czas biegł powoli, w miarę jak coraz bardziej zagłębiali się w zielone tereny otaczające osadę. Gdy słońce zeszło nisko, Karogami omal nie przewrócił się gdy w pewnym momencie po prostu wypadł z lasu na otwartą polankę. Czując na sobie kilka godzin wędrówki przez patyki i gęste zarośla, mogli wreszcie odsapnąć. Teraz znacznie lepiej widać było jak dużo czasu upłynęło, zanim nie dotarli do miejsca które najwyraźniej Ashitaka uznała za cel podróży. Dziewczyna zaczęła otrzepywać się z poprzyczepianych do ubrań części lasu, jednocześnie idąc wolno w stronę kilku powalonych pni. Dopiero wtedy chłopak mógł zauważyć że jest tam miejsce przygotowane na ognisko, dwa posłania zrobione z liści i mchu, oraz kilka innych obozowych przedmiotów.

- Zjemy kolację i zaczekamy do zmroku, później ruszymy do ich legowiska - Dziewczyna zdjęła z siebie cały niepotrzebny ekwipunek, rzucając wszystko na jedno z posłań. Po chwili sięgnęła po łuk i jedną strzałę, po czym z uśmiechem na ustach zwróciła się do Karogamiego.

- Ja coś upoluje a ty rozpal ogień - Po czym bez słowa zniknęła w cieniu pobliskich drzew. No cóż, skoro powiedział a to teraz czas na kolejny krok. Jego zadanie powoli zbliżało się do finału, jednak finał o pustym żołądku nie sprawia tyle przyjemności.

Ashitaka
Bandzior