Kurohasu - wioska na bagnach

[Kujaku Haruka]

Wciśnięta pomiędzy mokradła a cieniste olchowe zarośla, Kurohasu to odizolowana, milcząca wioska, o której rzadko kto mówi z własnej woli. Jej nazwa pochodzi od czarnych kwiatów specyficznej odmiany lilii wodnych, które porastają stawy i wolno płynące kanały, oplatające osadę jak sieć żył. Ziemia w tym miejscu jest grząska, a niemal każda ścieżka biegnie po drewnianych kładkach lub po kamieniach, które z czasem i tak zapadają się w błocie. Mgła często nie znika przez cały dzień, a po zmroku wydaje się, że cienie drzew poruszają się same. Mimo to, gleba jest żyzna i bogata w minerały - co zapewne tłumaczy, dlaczego mieszkańcy dalej tu żyją i uprawiają ryż, zbierają dzikie zioła i żyją z tego, co da im las i bagna.

Odległa od większych traktów, Kurohasu służy niekiedy jako schronienie dla wygnańców, ludzi ukrywających się przed wojną lub prawem. Swego czasu leżała w obrębie ziem rodziny Fukuhara, której wielu przedstawicieli służyło z dumą na Murze. Teraz, kiedy plemiona Dzikich przeszły przez te ziemie, a z posiadłości odłamu rodziny Uchiha zostały tylko zgliszcza, Kurohasu nie płaci daniny nikomu.

Interesujące lokalizacje w obrębie wioski:

Zatopiona Świątynia Shōzoku

W południowej części wioski, na skraju rozlewiska, znajdują się ruiny starej, częściowo zatopionej świątyni poświęconej Susanoo. Drewniane belki wystają z wody jak gnijące kości, a jedynie kamienna podstawa ołtarza pozostała nietknięta przez czas. Miejscowi nadal zostawiają tam ofiary – ryż, kwiaty, nawet krew zwierząt – mając nadzieję, że uspokoją duchy topielców, którzy nie wciągną kolejnych ofiar pod wodę.

Chatka Zielarki Yume

Yume to samotniczka, której obecność w wiosce jednych uspokaja, innych przeraża. Mieszka w drewnianej chacie częściowo wrośniętej w ziemię, porośniętej mchami i porostami. Tworzy maści, eliksiry i środki uspokajające – niektóre z nich używane są również jako trucizny. Mówi się, że zna „język wody” i potrafi rozmawiać z istotami z bagien, dzięki czemu dotarła dalej pośród bagien, niż ktokolwiek inny.

Martwe Drzewo (Shinda Ki)

Na północ od wioski, tuż przy zarośniętej ścieżce prowadzącej do dawnego szlaku handlowego, stoi pojedyncze, martwe drzewo – wysokie i osmolone, jakby uderzył w nie piorun. Nie ma gałęzi, a jego pień jest pusty i otwarty niczym usta. Mieszkańcy wierzą, że to miejsce przeklęte – jeśli ktoś przenocuje w jego cieniu, nie wraca już nigdy taki sam... o ile w ogóle wraca.

Dom Starszego

Choć niepozorny, ten dwuizbowy, kryty trzciną dom na lekkim podwyższeniu pełni funkcję centrum wioski. Starszy wioski, Sōnan, to człowiek niemy, który komunikuje się przez znaki i gesty. Jego spojrzenie wydaje się zawsze nieobecne. Mimo to, nikt nie kwestionuje jego decyzji. Plotka głosi, że sam jest Uchihą - bękartem, którego wyrzekła się rodzina Fukuhara, ale który dalej wiernie jej służy po dziś dzień.

[Risu]

Po otrzymaniu ostatnich informacji skłoniłam się Shigemiemu po czym oddaliłam się i wykorzystałam resztę czasu aby odpocząć i położyć się odpowiednio wcześnie spać aby o świcie czekać już przy bramie na mojego towarzysza. Plan choć dobry, okazał się o tyle nieskuteczny że niechęć do wstawania tak wcześnie rano wygrała z jakimiś zalążkami dyscypliny, przez co doczłapałam się z nietęgą miną do miejsca spotkania akurat na czas jednak na szczęście Ody tam jeszcze nie było, więc w głowie przeklęłam, niezadowolona z tego że miałam jeszcze kilka minut na sen a i tak bym była na czas. Kiedy zaś starzec przyszedł, okazał się być dość nieciekawej aparycji a do tego nie zachowywał się jak przystało na towarzystwo damy, obleśnie plując i rzucając we mnie swoją torbą, którą ledwie złapałam, będąc w lekkim szoku spowodowanym jego zachowaniem.
- Yhymmm... Ruszajmy w takim razie... - powiedziałam niemrawo i wyruszyłam za nim a moja twarz wyrażała sporą dozę niezadowolenia, choć starałam się możliwie jak najbardziej tego nie okazywać. Jeżeli będzie trzeba podczas podróży przedzierać się przez podmokłe tereny to skupiam chakrę w stopach, pomagając sobie i przechodząc bezpośrednio po niej aby nie pobrudzić swojego ubrania.

Nazwa

Kinobori no Waza

Ranga

E

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Statystyki

Siła

---

Szybkość

użytkownika

Wytrzymałość

---

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Technika pozwala na odpowiednią kumulację chakry, dzięki czemu ninja może się poruszać po powierzchniach niedostępnych dla normalnych ludzi - w zakres tych umiejętności wchodzi zarówno chodzenie po ścianach i sufitach, jak i chodzenie po wodzie. Technika nie pozwala na unikanie technik wymagających wejścia w nie.

[Kujaku Haruka]

Zlecenie specjalne - "Wojna Światów" - Ranga D - "Pogromczyni duchów"
4/7
Risu

Ruszyliście w drogę, głównym traktem, mijajac stopniowo odbudowywane okolice Atarashi, które tu i ówdzie nosiły jeszcze ślady Wielkiej Bitwy. Staruszek w drodze był raczej milczący, czasami tylko mamrocząc coś do siebie. Co jakiś czas spotykaliście innych wędrowców, niekiedy wyglądających jak shinobi, z rzadka większą grupę. Koło południa zresztą, przy jednej z takich grup Toshiyuki zatrzymał się na moment, nie pozwalając ci iść dalej - stał na poboczu, obserwując podejrzliwie uchodźców i dwa wozy przykryte derką, spod których wystawały domowe przedmioty, jakieś garnki, szafki, czy rozłożona rama łóżka. Przez moment zdawał się węszyć, a nawet sięgnął po swoją torbę, rzucając wyciągniętą z niej garścią zwierzęcych kości na ziemię, mamrocząc coś pod nosem i spoglądając w niebo i nasłuchując wiatru, ignorując jakiekolwiek pytania. Dopiero potem poczuł się najwyraźniej na tyle usatysfakcjonowany, żeby ruszyć dalej - nie omieszkał jednak splunąć na drogę, patrząc na wozy w oddali.

Podróż zajęła wam jakieś dwa tygodnie. Stopniowo obserwowaliście zmieniający się krajobraz. Widziałaś też już z daleka zarys pozostałości po Murze, jednak w którymś momencie zamiast iść dalej w jego kierunku - drogą, którą wcześniej przeszły plemiona - odbiliście na bok, wkraczając na bagna, gdzie w istocie co jakiś musieliście użyć chakry, aby nie ugrząść na trasie. Przestałaś się dziwić, dlaczego ta lokalizacja była tak wygodna dla ewentualnych agentów Uchiha - mało komu chciałoby się tutaj zapuszczać.

Kiedy zbliżaliście się do Kurohasu, nagle usłyszałaś głos Toshiyukiego.

- Co wie o yokai? Jakie widziała, kogo straciła przez duchy? - spytał bezpośrednio, najwyraźniej... ciekawy twoich doświadczeń w tym temacie?

---

Urzędniczka
Shigemi
Oda Toshiyuki

[Risu]

Podróż w towarzystwie Ody okazała się nie dość że monotonna, to jeszcze do tego usiana jakimiś dziwnymi zachowaniami, które choć z początku grały mi na nerwach to po pewnym czasie nauczyłam się je po prostu ignorować i kiedy zatrzymywał się aby przeprowadzić... Sama nie wiem co, to po prostu stawałam nieopodal i czekałam aż skończy abyśmy mogli ruszyć dalej. Czas mijał nieubłaganie a podróż wydawała się stawać co raz bardziej uciążliwa. Kiedy pewnego dnia mężczyzna odezwał się bezpośrednio do mnie po dłuższym czasie bez rozmowy, potrzebowałam chwili aby zarejestrować że to co mówił to nie było jego zwyczajowe gadanie z samym sobą a w rzeczywistości zwrócił się do mnie.
- Hmmm? No wiem co nieco, ale moja rodzina zawsze mieszkała raczej bliżej Muru niż dalej, więc nie miałam aż takiej mocnej styczności z Yokai a na pewno upiekło mi się i nie natrafiłam nigdy na te złośliwe czy zabójcze. Nikogo nie straciłam przez nich, wszystkich zabili Uchiha. - powiedziałam lekko zachrypniętym głosem, który zdawałoby się odzwyczaił się od bycia używanym przez ostatnie dwa tygodnie podróży z małomównym starcem.

Nazwa

Kinobori no Waza

Ranga

E

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Statystyki

Siła

---

Szybkość

użytkownika

Wytrzymałość

---

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Technika pozwala na odpowiednią kumulację chakry, dzięki czemu ninja może się poruszać po powierzchniach niedostępnych dla normalnych ludzi - w zakres tych umiejętności wchodzi zarówno chodzenie po ścianach i sufitach, jak i chodzenie po wodzie. Technika nie pozwala na unikanie technik wymagających wejścia w nie.

[Kujaku Haruka]

Zlecenie specjalne - "Wojna Światów" - Ranga D - "Pogromczyni duchów"
5/7
Risu

Twój towarzysz podróży był... co najmniej nietuzinkowy, nawet jak na standardy i bogactwo kultur tworzących patchworkową familię plemion zza Muru. Jego zwyczaje jednak w końcu stały się dla ciebie... jeśli nawet nie normalne, to przynajmniej nienatarczywe. Ot, kolejny element tła. Wyrwana ze swoich przemyśleń, odpowiedziałaś mu zgodnie z prawdą.

- Znaczy, nie wie nic. Oni w swojej piąsteczce trzyma zwinięte, a o reikai, o shiniki, o yuukai... nic nie wie. Ciekawe. Ciekawe. - wymruczał pod nosem starzec, stukając kosturem o gościniec, który wił się pomiędzy mokradłami. - Ale dobrze, nauczy się w takim razie od starego Toshiyukiego, nauczy.- dodał, po czym przystanął i ogarnął laską przestrzeń dookoła, gdzie jak okiem sięgnąć panowały głownie bagna, z rzadkimi kępami lasów... oraz oczywiście Murem na horyzoncie.

- Niech zapamięta, że wszytko dookoła ma w sobie ducha. Większość śpi, niegroźna, ani nieprzydatna ludziom. Ale obudzić niektóre mogą się - i jak człek ze snu zbudzony może zarówno wściekły być, po prostu zaspany, albo pełen energii dobrych chęci - tak i yokai i kami mogą podobnie się zachować. Daleko nie szukać - oni, co to na melodię fletów jej klanu takie łase są... one wszytkie jak ze snu pięknego w mdłą rzeczywistość poranka wyciągnięte są, to i krwi ludzkiej łase, byle wściekłość ową ułagodzić. I tak jak i my, tak i one swój charakter i preferencyje mają, tak? Tak. Mokradła takowe, rzeki, i insze wody - wszytkie one chociażby kappa domeną mogą zostać. Kappy zna, słyszała o nich? -

Dzień chylił się ku końcowi, kiedy zaczęłaś dostrzegać coraz więcej czarnych lilii na oczkach wodnych dookoła, a w końcu zza wzgórza wychynęła już grupa chat, w dużej części wzniesionych na solidnych, ale obrośniętym mchem palach. Dostrzegliście mieszkańców wracających najwyraźniej z pól ryżowych, rozsianych po okolicy, którzy patrzyli na was nieufnie. Kilkoro osób zawołało dzieci bawiące się na zewnątrz do środka. Wyglądało na to, że nie czeka was wylewne przyjęcie - choć to sami mieszkańcy podobno was wezwali. Toshiyuki oczywiście nic sobie z tego nie zdawał robić, żyjąc w swoim świecie.

---

Urzędniczka
Shigemi
Oda Toshiyuki