Shi no gēto - Jednostka Badawca

[Yami]

Dawna siedziba sił Shinsengumi, umiejscowiona w samym środku długości muru. Brama, która stanowiła przejście między nowym a starym światem nie istniała. Olbrzymia wyrwa była wynikiem destrukcyjnej siłu demona o dziewięciu ogonach. W ciągu miesiąca od najazdu naprawiono znaczną część budynków wykorzystując do tego drewno z okolicznych lasów. Niegdyś dumna twierdza broniąca kontynent teraz stała się jednostką badawczą. Stacjonujący tutaj Shinobi zajmują się głównie zabezpieczeniem Atarashi przed prześlizgującymi się Yokai. Część z nich bada okolice muru w celu określenia prawdziwych metod, zabezpieczających kontynent przed tymi potworami z bajań.

[Yami]

Zgodnie z podjętą decyzją opuściłem Atarashi następnego dnia z czwórką sensorów. Cieszyło mnie, że Yumeki zdecydowała się przydzielić mi tą samą straż co ostatnio. Zdążyłem się już z nimi w pewien sposób zjednać i wyrobić między nami odpowiednią formę braterstwa. Mimo, że byli tak naprawdę moimi strażnikami (a nie strażą) nie zmieniało to faktu, że w przypadku zagrożenia zrobię wszystko aby zapewnić im bezpieczeństwo.
Gdy dotarliśmy na miejsce Shi no Geto było doszczętnie zrujnowane. Od momentu przejścia oddziałów dzikich miejsce pozostawała martwe. Sławnej bramy między światami już nie było. Potężna wyrwa w murze była swego rodzaju symbolem, który chciałem zachować. Dzicy widzieli w nim odzyskanie wolności, ja widziałem w nim przestrogę wobec moich działań. Nie byłem w stanie określić gdzie jest Jinchuriki dziewięcioogoniastego, on z kolei wiedział to doskonale. Jeśli spróbuję uciec... może się okazać, że skończę jak ten mur.
Rozbiliśmy obóz niedaleko zniszczonego magazynu. Nie było budynku zdatnego do zamieszkania. Istniała możliwość spania bezpośrednio w murze jednak z uwagi na niebezpieczeństwo zawalenia nakazałem nocne biwakowanie. Każdy z nas miał na szczęście namiot a ja zestaw do gotowania. Razem z Yumiko zajmowaliśmy się gotowaniem, dzięki temu kuchnia wschodu i zachodu spotkała się w jednym garnku, czasem z mieszanym rezultatem.
Analiza zniszczeń, oszacowanie czasu odbudowy, potrzebnych narzędzi, ilości materiału i zasobów ludzkich. Tym zajmowaliśmy się pierwszego dnia. Zbierałem wszystkie opinie do kupy i przygotowywałem wstępny raport. Część z budynków należałoby postawić w całości od zera, część udałoby się naprawić za połowę kosztów. Musiałem określić, które są najpilniejsze. Padło na baraki i magazyn. Centrum dowodzenia na ten moment nie będzie potrzebne, zwłaszcza, że ma to być jednostka badawcza. Kuźnia i warsztat będą potrzebne podczas dalszych prac odbudowy ale nie w tym momencie. Ludzie muszą mieć zapewniony dach nad głową a materiału nie mogą ulec zniszczeniu ze względu na złą pogodę a zbliżała się przecież zima. Zbrojownia na ten moment też odpadała. Obiady wciąż pracujące osoby mogą jeść w barakach. Stadnina też się przyda ale dopiero po zbudowaniu wszystkiego, teraz konie mogą odpoczywać w zrujnowanych, lecz wciąż chroniących przed wiatrem budynkach, jeśli będzie miejsce również i w magazynie. Jeśli już będziemy mieli baraki i magazyn trzeba będzie pomyśleć nad czymś w rodzaju szpitalu. Zima i prace do odbudowy będą stwarzały dużo okazji do nabawienia się chorób. Obecność Iryoninów będzie potrzebna. Potrzeb w zasadzie było od groma jednak musiałem określić po kolei najważniejsze elementy całej układanki. Kilka razy zastanawiałem się czy by nie poszukać kupki śniegu aby schodzić w niej rozgrzanej od pomysłów głowy. Pojawiła się jednak inna rzecz. Z doniesień wynikało, że w okolicy były gorące źródła. Czułem, że Kokuou będzie zadowolona. Poziom pałacowy to nie będzie ale lepszy rydz niż nic.
Organizacja pracy przebiegała pomyślnie. Miałem niestety niewiele czasu dla siebie. Z 6 dostępnych godzin uciąłem dwie aby podszkolić swoje umiejętności. Zdecydowałem się poruszyć ponownie wątek o którym rozmawiałem z Kokuou. Czwórka sensorów pilnowała mnie na zmiany. Kiedy jednak przychodziła pora na moje ćwiczenia prosiłem Kentę aby udał się ze mną poza tereny Shi no geto. Nie na tyle daleko aby reszta sensorów straciła ze mną kontakt. Około 300m. W środku lasu znajdował się solidny kamień, na którym siadałem i próbowałem samemu wytworzyć gęstą parę, taką samą jaką tworzyła niegdyś Kokuou. Instruowała mnie co robię nie tak, jednak same ćwiczenia były niczym poruszenie ręki, której nie masz. Była to rzecz mocno frustrująca. Większość nauki technik rozbijałem na czynniki pierwsze. To była chyba pierwsza nauka, która wymagała realnej praktyki i nic więcej. Mimo prób nic mi nie pomagało, chociaż przypomniałem sobie o pewnej rzeczy.
Moja nauka zdolności kontroli chakry była możliwa dzięki gorącym źródłom, tutaj również takowe się znajdowały. Ludzie przychodzili tutaj wieczorami aby odzyskać utracone ciężką pracą siły. Budynek stworzony za czasów Shinsegumi nie został zniszczony, był stanowczo za daleko od głównej jednostki kiedy nastąpił atak. O tej godzinie jednak nikogo tutaj nie było. Razem z Kentą zanurzyliśmy się w gorącej wodzie. Było to błogosławieństwo. Dawno nie czułem się tak dobrze, mięśnie puściły i w pewnej chwili myślałem, że zmęczenie wygra i zasnę. Druh mnie jednak przywrócił do świadomości kiedy długo nie odpowiadałem. Mogłem ponowić trening. W tym miejscu czułem, jakby naturalnie ta "trzecia ręka" ruszała się a ja musiałem to wyczuć i próbować naśladować. Wciąż była to tytaniczna praca imaginacji jednak to Kenta zauważył, że para wokół mnie niby się poruszyła. Byłem na dobrej drodze... jednak już po godzinie musieliśmy wyjść. Było nam już obu zbyt gorąco. Należało iść na spoczynek.
Każdego dnia zaczynało iść mi coraz lepiej. Byłem w stanie nie tylko kontrolować ale także i wypuszczać z siebie gorącą parę. Wiedza z znajomości technik Futonu w znaczącym stopniu się przydała. Mogłem jej elementy zacząć zawierać w dalszej nauce. Nadszedł jednak moment w którym byłem już w stanie tworzyć parę a tym samym podgrzewać już ten zbyt gorący Onsen. Nie było już potrzeby wykorzystywać go do dalszej nauki.

  Ukryty tekst

[Yami]

Prace odbudowy trwały pomyślnie. Większość ludzi wiedziała już co robić, wymagane raporty wciąż były potrzebne a jedyne biurko jakie miałem to w zrujnowanym budynku administracji, gdzie połowy ściany nie było i wpadał do środka przeraźliwy chłód. W tym miejscu jednak miałem względu spokój. Dodatkowo znajomość podstawowej kontroli gorącą parą sprawiało, że miałem okazję do dalszych ćwiczeń jak i sposobności do ogrzania ciała. Korzystanie z chakry wiązało się z pojawieniem znajomych twarzy raz na jakiś czas ale w pewnym momencie przestali się zjawiać. Domyślałem się, że zdążyli już wyczuć odpowiednią sygnaturę chakry tej "techniki" więc doskonale wiedzieli co robią i, że nie miałem za bardzo co kombinować. Ja z kolei wykorzystywałem chakrę aby gorącą parą "zasłaniać" wyrwę w ścianie aby wpadające powietrze było... znacznie cieplejsze. Nie chciałem zamienić się w sopel. Gdy czułem coraz to chłodniejsze podmuchy wypuszczałem ustami gorące powietrze, które kłębiło się wokół wnęki. Pod względem chakry był to dość kosztowny proces jednak zyski były ogromne. Coraz łatwiej przychodziło mieszanie się ze sobą chakry. Miałem też wrażenie że jej temperatura odpowiednio wzrastała. Kombinowałem więc z ilością chakry, jej proporcją, gęstością oraz szybkością wydmuchiwania. Dawno nie bawiłem się w ten sposób.
Ołówkiem zakończyłem spisywanie raportu dla przywódczyni Mateki informującej o przebiegu odbudowy oraz potrzebnych rzeczy. Z tym drugim zawsze były problemy. Mieliśmy spore potrzeby, jednak dokładnie to samo dotyczyło Atarashi. Klan, który targał ze sobą skałę z nieba wyruszył na północ i również budował swoją stolicę. Problem drewna rozwiązaliśmy wielkimi połaciami lasów znajdujących się w dawnych terenach za murami. Pomagałem przy użyciu technik Futon z "karczowaniem" drzew. Budulca nam więc nie brakowało. Potrzebne były narzędzia a ich z pomocą chakry się jednak nie udawało zrobić. Dostawy z innych rejonów wciąż nie były możliwe do zrealizowania. Gdyby wyszła informacja o kupieckich transportach do Atarashi... źle to by się skończyło dla kupca, którego personalia by wyciekły. Westchnąłem. Poczułem jak palce mi zamarzają. Wypuściłem ustami ponownie zmieszana chakre w stronę wyrwy, miałem nadzieję, że będzie utrzymywać się dłużej inaczej chakry nie starczy mi na dalszą papierkową robotę... a miałem ją do zachodu słońca.

  Ukryty tekst

[Yami]

Pierwsze znaki zimy nie powstrzymywały nas przed odbudową kluczowych budynków. Kontynuacja prac teraz kiedy puch okrył mur była już niemożliwa. Musieliśmy czekać na wiosnę. Większość ludzi została odprawiona do Atarashi, zostałem w zasadzie ja i moja czteroosobowa straż. Tak jak wcześniej większość czasu poświęcałem na nadzór prac teraz miałem więcej wolnego czasu. Miałem też więcej czasu aby rozwijać własne zdalności ale również więcej czasu aby badać wnętrzności muru i grzebać w starych dokumentach, które zabrałem z archiwów byłego Kotei. Badania szły bardzo opornie. Teren do zbadania był olbrzymi oraz nie wiedzieliśmy czy na przestrzeni całego muru nie znajdują się jakieś ukryte schowki, które zapewniłyby nam dodatkowych informacji.
Po południu przygotowywałem gulasz z lisa. Dostrzegliśmy go kawałek od obozu. Potrzebowaliśmy świeżego mięsa a ja robiłem w tej grupie za kucharza. Przed opuszczeniem wioski zakupiłem sporą ilość przypraw aby zapewnić nam odrobinę radości na uboczu. To był odpowiedni moment aby je wykorzystać. Nie omieszkałem jednak nie wykorzystać pozyskiwanych zdolności aby przyprawić to mięso w zupełnie inny sposób. Mięso na parze. Powolnie wypuszczałem ustami gorącą parę. Musiałem bardzo uważać kontrolując ilość wypuszczanej chakry. Zdawać by się mogło, że zadanie jest błahe ale wymagana kontrola chakry znacząco podnosiła poziom trudności. Ostatecznie udało mi się to osiągnąć. Część posiłków również zacząłem wykonywać w ten sposób aby sprawić aby korzystanie z tej pary stało się dla mnie naturalne. Przy poradach Kokuou próbowałem ją też odpowiednio kontrolować. Do tej pory jedynie wypuszczałem chakrę ustami, jednak jeśli to wciąż była moja chakra powinienem ją odpowiednio kontrolować. Kończyło się różnie ale czułem, że taki sposób pozwoli mi na lepszy rozwój własnych zdolności.

  Ukryty tekst

[Shins Hyo]

MISJA DLA YAMIEGO
Misja Rangi C
1/14 (co najmniej) Ostatnie przygody Yamiego zaprowadziły go w kierunku, którego jeszcze kilka miesięcy temu na pewno by nie przewidywał. Kto na jego miejscu spodziewałby się, że po inwazji Dzikich na Sogen znajdzie się on po ich stronie pomagając im walczyć z Yokaiami - głównym powodem inwazji na zachód. Pierwsze starcia z demonami, które powoli zalewały cały świat, a przed którymi Mur miał chronić miał już Jinchuuriki za sobą, a teraz skupiał się na poszukiwaniu wiedzy, która mogłaby pomóc mu zrozumieć czym Yokaie są i jak im się przeciwstawić. W tym celu, wraz z obstawą, udał się do Shi no Geto, najważniejszej twierdzy chroniącej cywilizowany świat przed zagrożeniem ze wschodu, będącej główną siedzibę organizacji, która miała być za to odpowiedzialna.

Do odbudowy twierdzy zaangażowano niewielką grupę cywilów, którzy pomogli wznieść pierwsze zabudowania w miejscu starych, które z racji nieużytkowania przez wiele lat przestały spełniać swoją funkcję. Naprawy w pierwszej kolejności objęły budynki gospodarcze - jak pokoje mieszkalne, kuchnie zamkową, magazyny. Umocnienia zostały jedynie zabezpieczone, by nie stanowiły zagrożenia dla przebywających wewnątrz ludzi. Ciągłość prac została jednak przerwana przez nadejście zimy, choć większość budynków niezbędnych do funkcjonowania w tym miejscu była już gotowa. Zima była dosyć ostra, może nie była zimą stulecia, ale mróz i śnieg skutecznie uniemożliwiły transport towarów i progres budowlany, co dało mieszkającym tu ludziom, w tym także cywilom zaangażowanym do tej pory w odbudowę, czas na zwiedzanie okolicy.

Wraz z nadejściem pierwszych odwilży i roztopów wiele się zmieniło. Ilość osób, jakie miały zaangażować się w odbudowę zwiększała się, a wraz z nimi do zamku zaczęły przybywać pierwsze transporty z narzędziami i materiałami, których w tym miejscu jeszcze zrobić nie było można. Do lata powinni odbudować warsztat i kuźnię, być może zreperować największe uszkodzenia w murze, wtedy placówka uzyska samowystarczalność, niemniej póki co było do tego daleko. Nowi ludzie, którzy mieli pomóc w odbudowie oraz obsługa karawan z materiałami zaczęła przewyższać możliwości kwaterunkowe odbudowanych baraków. Potrzebne były dodatkowo stajnie i obory dla mułów i koni, których póki co jeszcze nie było na zamku. Na szczęście niedaleko, raptem kilka godzin marszu na zachód znajdowała się mała, opuszczona osada, w której ongiś mieszkać musieli Uchiha zajmujący się zaopatrzeniem Shi no Geto. Wiele z tamtych zabudowań było w na tyle dobrym stanie, że postanowiono wskrzesić również to miejsce.

Gdy prace zaczęły iść pełną parą, a nowa osada - nazywana przez cywilów Przeładunkową - w pełni zamieszkała Yami mógł usłyszeć, że w okolicy dzieją się różne dziwne rzeczy. Żaden z Dzikich nie przyszedł z tym ani do Yamiego, ani do sensorów, z którymi tam przebywał. Wydawało się, że cywile starają się ukryć tę informację przez shinobi, jakby bali się, że ta informacja może ich zainteresować. Do takiego zdarzenia doszło też i teraz, gdy Yami przechadzał się po murach, by skontrolować stopień zaawansowania prac nad remontem pewnego fragmentu muru mógł usłyszeć rozmowę dwójki cywilów - "Mówię Ci, to staje się coraz gorsze. Wcześniej niektóre rzeczy mogły się tylko trochę przemieszczać, może coś gdzieś spadło albo się zatoczyło tak, że trzeba było tego szukać. Ale teraz jest gorzej i gorzej. Mamy wrażenie, że..." - i dalej już Yami nie dosłyszał, gdyż cywile dostrzegli go i zakończyli rozmowę udając, ze zajęci są niemiłosiernie przenoszeniem kamiennych bloków.

[Yami]

Zima w Shi no Geto nie należała do przyjemnych. Północny niż znad rejonów Yinzin przyniósł ze sobą dużą wilgotność i mroźne powietrze. Wychodząc poza 4 ściany miało się wrażenie bycia zalanym przez miliony malutkich igiełek. W owej wiosce to mi udało się przeziębić ale korzystając z chakry Kokou byłem w stanie stworzyć odpowiednią strefę stosunkowego ciepła. Gorąca para otaczała moje ciało... i miejscami moich towarzyszy. Robiłem to głównie jako forma ochrony przed zimnem ale szybko doszło do mnie że delikatna forma zabezpieczenia jaką używałem nieświadomie była idealną formą ćwiczeń. Zwłaszcza jeśli wokół mnie byli również moi towarzysze. W pewnym zwróciłem uwagę, że mogę odpowiednio kontrolować i sterować parą sprawiając, że ta nie powodowała im żadnych szkód. Powiem więcej. Byłem w stanie, za sprawą pewnego pomysłu pośród gorących źródeł, wypuszczać parą całym ciałem. Wiązało się to jednak z mokrymi ubraniami, a to miało inne reperkusje. Kiedy kończyła się chakra dużo mocniej odczuwałem silne podmuchy zimna i zamarzające ubrania. Na szczęście zdarzyło się to tylko raz, od tamtego momentu bardzo uważałem kiedy mogę sobie pozwolić na taką chwilę luksusu

  Ukryty tekst

Nadeszła odwilż. Wiosna sprowadziła na te tereny nie tylko sójki ale również i pracowników chętnych do dalszej pracy, czy to za sprawą wyższego zarobku, czy to za sprawą... w sumie nie wiedziałem czego innego. Możliwe, że polecenia samej liderki Matekich. Byłem zadowolony z tego jak to wszystko przebiega. Musiałem jednak mieć solidne baczenie na wszystkie materiały, narzędzia oraz nastroje w tym miejscu. Bez odpowiedniego planowania morale podupadną i będziemy siedzieć w stanie "odbudowy" przez następny rok, a na to nie mogłem pozwolić sobie ani ja ani Atarashi. Rąk do pracy zawsze potrzeba. Przechodziłem się przez Przeładunkownię. Możliwość przebudowy była zdecydowanie lepsza niż odbudowa, dlatego podjęcie decyzji o samej renowacji było słusznie. Podobnie zresztą Gorących Źródeł. Trzymając w ręku notes oraz ołówek zapisywałem spostrzeżenia i przebiegi prac gdy moje uszy wyłapały rozmowę dwóch cywili. Wynikało z niej, że pojawiały się problemy organizacyjne. Bardzo normalna rzecz. Mimo, że wynikało z niej, że problem zdaje się być powszechniejszy i mieć inną naturę nie mogłem dać wiary w ledwo pogłoski. Sprawiło jednak, że obserwując i zarządzając prace bardziej wyczuliłem swoje zmysły w kierunku podsłuchiwania trwających rozmów i określeniu czy rzeczywiście problem dotyczy większej grupy niż tylko dwójki osób. Widząc reakcję uznałem jednak aby ustawiać się w takich miejscach aby moja ekspozycja była minimalna, aby nie wzbudzać niepotrzebnie "paniki".

[Shins Hyo]

MISJA DLA YAMIEGO
Misja Rangi C
3/14 (co najmniej) Ostrożność przy dawaniu wiary w pogłoski miało wiele sensu, czasem jednak - co zaskakujące - potrafią być w nich nie tylko ziarenka prawdy, ale całe jej wiadra. Nie da się tego jednak określić, bez zapoznania się z nimi i skonfrontowania z ich z rzeczywistością. Yami postanowił ostrożnie dowiedzieć się, czy inny pracownicy również o nich słyszeli i skupił się na podsłuchiwaniu rozmów pracowników, którzy zaangażowani byli w odbudowę Osady Przeładunkowej. Nie wszyscy pracownicy oczywiście rozmawiali o dziwnych zjawiskach, jednak bystry chłopak mógł zauważyć, że spośród tych, którzy zakwaterowani byli na zamku można było wyczuć znacznie mniejsze napięcie, a i nie brali oni udziału w potajemnych rozmowach. Podobnie z resztą jak Ci, którzy przebywali tutaj tylko na chwilę - byli spokojniejsi, ale co i rusz można było zauważyć, że zdają się czegoś szukać, jak przed chwilą to położyli, a to nagle zniknęło.

"Przepraszam" - zagadną Yamiego jeden z nich - "Szukam podkowy, nie widziałeś jej? Koń zgubił swoją, gdy dojeżdżaliśmy i chciałem go podkuć. Pewien jestem, że ją położyłem obok, a ona nagle zniknęła!". Yami spróbował pomóc woźnicy-podkuwaczowi, ale mimo starannych poszukiwań nic nie znaleźli, przez co był on zmuszony iść po drugą i tłumaczyć się kwatermistrzowi, że zgubił tę, którą dopiero co dostał. Tego rodzaju zdarzenia na pewną nie pomogą na aprowizację.

Idąc przez Osadę Yami mógł wyraźnie zauważyć, że grupki wieśniaków mieszkających tutaj zgadują się między sobą, ale gdy tylko podchodzi ktoś z zamku (w szczególności sam Jinchuuriki), albo któryś z dostawców - natychmiast ucinają rozmowy i udają, że dotyczyła ona czegoś innego. Nie dało się nie zauważyć, że w Osadzie dzieje się coś dziwnego, coś, o czym mieszkańcy nie chcą rozmawiać z obcymi i raczej z własnej woli tego nie zrobią. Na szczęście dla chłopaka, gdy skręcał za jedno z zabudować mógł nadziać się na dwójkę mężczyzn, którzy go nie zauważyli. Jeden z nich starszy, wyraźnie siwawy, a drugi młodszy, choć też raczej przekroczył barierę połowy długości swego życia - "Słuchaj, Tak dalej być nie może!" - mówił ten młodszy, wyraźnie poirytowany - "Nie wiem, co zrobili, nie wiem, skąd mają te cholerne notatki czy co to tam znaleźli, ale jak czegoś nie zrobimy, to wkrótce powariujemy. To jest coraz gorsze!" - młodszy mężczyzna zdradzał wyraźne oznaki podenerwowania z bezsilności - "NIC nie możemy zrobić, rozumiesz?!" - przerwał wypowiedź kolegi siwy mężczyzna - "Jeśli to, co przeczytaliśmy jest prawdą, to musimy poczekać na pełnię księżyca i złożyć ofiarę,, potem wszystko ustanie. Cierpliwości, wszystko się ułoży" - ciągnął, jednak w tym momencie z przeciwnej strony usłyszeliście trzask - to nadjeżdżał kolejny wóz, skutecznie ucinając rozmowę mężczyzn. Co teraz zrobi Yami?

[Yami]

Pozyskiwanie informacji szło stosunkowo łatwo. Trochę szczęścia trochę dedukcji aczkolwiek wszystko zaczynało jakoś układać się w jedną całość. Oparłem się o jedną z stert drewnianych belek. W jednym ręku trzymałem otwarty notatnik, w drugim ołówek, który teraz opierał się o kącik ust. Obserwując zapiski próbowałem znaleźć sedno sprawy. Wyglądało na to, że problem rzeczywiście istniał i nie był dziełem plotek. Biorąc pod uwagę skalę rozmów i niezadowolenia nie można było uznać wszystkiego za zbieg okoliczności. Szansa, że był to zwykły natłok losowych przypadków zdawał się być zbyt wysoki. Wspominając historię mężczyzny, który zgubił podkowę, szansa na kradzież jest znikoma. Zbyt dużo zbyt małych rzeczy, wartość miały jedynie użytkową, a patrząc po rodzaju rzeczy nie wskazywały na żadną konkretną czynność. Pojawia się więc opcja trzecia. Jesteśmy bardzo blisko terenów zamieszkałych przez Yokai, więc odpowiedź nasuwała się sama. Miałem nadzieję, że przy Sensorach oraz takim obłożeniu ludzi, dość niebezpiecznych ludzi będą trzymać się z daleka. Wychodzi na to, że jednak nie.
Miałem już zamiar zamknąć notatnik i udać się na spotkanie z "przyboczną strażą" gdy nagle usłyszałem rozmowę kilku mężczyzn. Powstrzymałem się aby nie narobić hałasu. Skupiłem całą uwagę na ich wymianie zdań. Ludzie wierzyli, że to Yokai, powiem więcej wynikało z niej, że ludzie już znali odpowiedni "sposób" na pozbycie się problemu. Problem taki, że nie podobało mi się użyte słowo "ofiara". Jeszcze chwilę temu ratowałem całe miasto przed składaniem ofiar a teraz planowali zrobić coś podobnego? Nie... nie może chodzić o ludzką ofiarę, życie człowieka za narzędzia... idiotyczne. Nie mniej jednak poddawanie się podszeptom Yokai było czymś czego nie chciałem w nowym Shi no Geto. Mieliśmy walczyć z tymi, które nam szkodziły.
Zamknąłem książkę. Kiedy strony skleiły się ze sobą i wydały ciche tąpnięcie znalazłem się już obok mężczyzn, kładąc rękę na ramieniu jednego z nich.
- Pełnię mówicie? Chętnie dowiem się jaki to festyn planujemy zrobić w niedługim czasie. Jeśli wszyscy weźmiemy w nim udział tym weselej czyż nie?

  Ukryty tekst