Posterunek Tsuma - Południowy Front

[Kujaku Haruka]

Struktura posterunku jest prosta, lecz solidna, zbudowana z lokalnego drewna i kamienia, które zapewniają ochronę przed surowymi warunkami klimatycznymi. Centralnym punktem jest drewniana wieża obserwacyjna, lekko wystająca nad linię drzew, z której strażnicy mogą wypatrywać potencjalnych zagrożeń. Wokół wieży znajdują się niewielkie budynki mieszkalne dla żołnierzy, z opalonymi i pokrytymi cienką warstwą gliny gontami, aby chronić nie tylko przed śniegiem, ale przede wszystkim przed ogniem.

Posterunek jest obsadzony przez niewielki garnizon, który składa się z doświadczonych wojowników z różnych klanów, dobrze wyszkolonych w walce. Żołnierze są uzbrojeni w tradycyjne bronie, takie jak łuki, włócznie i miecze, a pojedyncze osoby korzystają z nieco bardziej egoztycznch broni, jak łańcuchy, lub ogromne wachlarze. Dyscyplina i lojalność są kluczowe dla funkcjonowania garnizonu, a dowódczyni posterunku, kapitan Akame, jest znana z surowego, lecz sprawiedliwego podejścia do swoich podwładnych.

Wewnątrz posterunku panuje atmosfera skupienia i gotowości, a żołnierze regularnie ćwiczą, aby utrzymać swoje umiejętności na najwyższym poziomie. Mimo izolacji, posterunek jest dobrze zaopatrzony dzięki regularnym dostawom z pobliskiej wioski, co pozwala na utrzymanie morale wśród żołnierzy.

[Risu]

Choć nigdy nie lubiłam podróżować w ten sposób, przynajmniej nie musiałam się użerać z obecnością innych osób, przez co podróż mijała mi na tyle leniwie na ile mogłam sobie pozwolić. Po drodze często wykorzystywałam to do robienia sobie drzemek aby do późnej nocy podróżować dalej szlakiem. Kiedy tylko mogłam to łowiłam ryby w okolicznych rzekach czy jeziorach więc w połączeniu z zabranym po drodze suchym prowiantem, miałam pod dostatkiem jedzenia. Tak jak na początku podróży widziałam innych kręcących się w tą czy inną stronę, tak pod koniec boczny szlak, którym podróżowałam był rzeczywiście dość mocno opustoszały, ale jakiś czas po tym moim oczom ukazał się poszukiwany przeze mnie posterunek. Prawdopodobnie.
- Czy to posterunek Tsuma? - zapytałam się podchodząc do strażników, unosząc ręce aby były na widoku i trzymając w jednej z nich odznakę klanu. - Przynoszę wiadomość z Atarashi, prosto do dowódczyni Akame. - powiedziałam kiedy strażnicy potwierdzili moje przypuszczenia odnośnie miejsca w którym się znalazłam.

[Kujaku Haruka]

Zlecenie specjalne - "Wojna Światów" - Ranga D - "Wiadomości na wagę złota"
4/7
Risu

Zbliżyłaś się do posterunku, już z daleka legitymując się swoją odznaką i dając znać wartownikom, że nie jesteś wrogiem. Ci sprawdzili twoją odznakę, jeden z nich zamachał na przechodzącego opodal szczupłego wojownika o krótki włosach i eleganckim wąsie na twarzy, dobiegającego pięćdziesiątki.

- Rintaro-san! Posłaniec do Akame-dono. Zaprowadzisz ją? - krzyknął strażnik, zwracając uwagę tamtego, który podszedł do was, przy okazji pokazując mu też twoją odznakę, po czym oddając ci ją.

- Pewnie. Risu, tak? Zapraszamy, zapraszamy. - stwierdził jowialnym i pogodnym tonem mężczyzna, gestem zapraszając cię do wnętrza obozu. Widziałaś krążących po jego terenie żołnierzy, w tym przynajmniej kilkunastu rannych. Czuć było też zapach dobiegający z polowej kuchni, dokąd cię zresztą zaczął prowadzić Rintaro.

- Musisz być głodna po podróży, a Akame-dono na razie i tak jeszcze kończy zebranie, także kwadrans albo dwa jej raczej nie przeszkodzą. Zjemy coś, opowiesz co słychać w Atarashi, bo my tutaj to prawie odcięci jesteśmy, wiemy tyle co się dzieje na froncie i co nam mieszkańcy pobliskiej wioski opowiedzą, jak do nich ktoś zawita... czyli w sumie nic. No, a potem cię do dowódczyni zaprowadzę. - zaproponował radośnie, wyraźnie zaciekawiony i ucieszony możliwością rozmowy z nową osobą.

---

Urzędniczka
Shigemi
Rintaro

[Risu]

Wylegitymowanie się przy wejściu do obozu okazało się jeszcze prostsze niż wstępnie zakładałam i już po chwili zawołali do mnie jakiegoś starszego mężczyznę, który miał zaprowadzić mnie prosto do dowódczyni abym mogła dopełnić obowiązku... A przynajmniej tak mi się wydawało, jednak moje plany zostały szybko pokrzyżowane przez tego samego mężczyznę, przez co ledwo powstrzymałam poirytowane westchnięcie. Już miałam odmówić posiłku, jednak w tym momencie do moich nozdrzy dotarł zapach z kuchni polowej a własne ciało obróciło się przeciwko mnie i poczułam jak przez moje trzewia rozchodzi się zawstydzający pomruk.
- Ekhem... No w ostateczności mogę coś skubnąć, skoro i tak musimy zaczekać na panią dowódczynię. - powiedziałam obojętnym tonem, czerwieniąc się lekko z zażenowania po czym podążyłam za Rintaro. Kiedy wzięłam już swoją porcję jedzenia wraz z mężczyzną usiedliśmy a w trakcie posiłku podzieliłam się z nim nowinami z Atarashi a przynajmniej tym co obiło mi się o uszy i mogłoby zainteresować jego czy innych spragnionych wiedzy wojowników z frontu.

[Kujaku Haruka]

Zlecenie specjalne - "Wojna Światów" - Ranga D - "Wiadomości na wagę złota"
5/7
Risu

Zasiedliście przy jednej z ław i już po krótkiej chwili przyniesiono wam strawę, ryż z warzywami, do tego nieco mięsa drobiowego, wyraźnie sprowadzonego z okolicznej wioski. Prosty, ale jak na wojsko - całkiem solidny posiłek. Z zadowoleniem jedliście oboje, dyskutując na temat ostatnich wydarzeń, przy czym głównie - naturalnie - mówiłaś ty. Rintaro kilka razy roześmiał się nawet podczas twojej relacji, zwłaszcza kiedy opowiadałaś mu o paru wpadkach, kiedy chociażby złowione przez waszych rybaków ryby zostały wyśmiane przez nielicznych, pozostałych na ziemiach Atarashi kolegów po fachu jako absolutnie niezdatne do spożycia i bezwartościowe, albo jak cały jeden oddział shinobi spędził tydzień w lazarecie cierpiąc na "Zemstę Czerwonookich", kiedy struli się jagodami przez przypadek i musieli biegać co i rusz do latryny. Zresztą, sam Rintaro też opowiedział Ci co nieco o tym, co działo się w obozie.

- Idzie nam całkiem dobrze. Udało nam się zerwać kilka dostaw na tereny czerwonookich, chociaż faktycznie kosztowało nas to kilkunastu ludzi... No ale na tym polega wojna, prawda? Czasami ty zaskoczysz przeciwnika, czasami przeciwnik ciebie. Ostatnia potyczka była ciężka, musieliśmy się wycofać... No, ale zobaczymy, może kolejna lepiej się powiedziedzie, prawda? - skomentował, siorbiąc zupę. - A właśnie, coś ciekawego ze stolicy wieziesz ze sobą? Może nas ktoś zmieni? Większość z nas nie widziała już rodziny z dobre dwa miesiące... - spytał z nadzieję, zerkając na twoją torbę.

---

Urzędniczka
Shigemi
Rintaro