Koszary Straży

[Kaito Mizukane]

Zlecenie specjalne B - Wojna Światów
Gōsui
"Cienie nad Okayama" _____________________________
Posty:
MG: 4
Gōsui: 3
_____________________________

Dotarłeś do koszar straży Sarufutsu, był to masywny, dwupiętrowy budynek o drewnianej konstrukcji, z mocnymi, kamiennymi fundamentami. Przy wejściu znajdowała się niewielka kapliczka poświęcona ochronnym bóstwom oraz Susanoo, gdzie potrzebujący duchowego wsparcia mogli odmówić modlitwę. Wejścia pilnowało dwóch strażników, nie wyróżniali się wyglądałem na tle pozostałych stróżów prawa. Jeden z nich pokierował cię we właściwe miejsce.
- Idzie pan tą ścieżką do samego końca, a następnie w lewo będzie tam zbiorowisko osób. Musi pan ustawić się w kolejce do stanowiska i tam już panu wszystko powiedzą.
Pożegnał się życzliwym uśmiechem i wrócił do swojego odpowiedzialnego zajęcia.

Gdy dotarłeś tam gdzie zostałeś pokierowany, mogłeś dostrzec zbiorowisko wielu indywiduum stojących i czekających aż ktoś im przydzieli zlecenie które będą mogli wykonać. W końcu dobiłeś się do stanowiska za którym siedział urzędnik który tak samo jak strażnicy nie wyróżniał się na tle swoich konfratrów z urzędu.
- Rozumiem, został pan przysłany z ulicy. Rozumiem, że zdaje sobie pan sprawę ze skali niebezpieczeństwa ? Misja na dzikich to nie będzie byle spacer. Jeżeli jest pan zdecydowany to zapraszam do środka, proszę poszukać mężczyznę z pomarańczowym irokezem o imieniu Bishamon. Jest on jednym z kapitanów dysponującymi rozkazami.

Strażnik
Urzędnik

[Gōsui]

Zdaje się, że nie wszyscy mieszkańcy tych stron tracili podczas dłuższej wymiany zdań. Urzędnik jak i strażnik w koszarach który kierował mnie gdzie trzeba się zgłosić, a przy okazji też do kogo trzeba się zgłosić, byli dużo bardziej sympatyczni niż inwalida z początku tej... Nazwijmy to, wycieczki.
Niebezpieczeństwa powiada pan? W sumie nie myślałem o tym w tej kategorii, nie mniej jednak myślę że sobie poradzę. W swoich stronach byłem trochę wyższej rangi, nie chwaląc się miałem zadatki na Kōgo ale to już inna kwestia. No ale ale, dziękuję za troskę i niech bogowie mają cię w opiece dobry człowieku. Trochę zmyśliłem, trochę pod kolorowałem, coś tak przeinaczyłem i tak jakoś mi wyszło drobne kłamstewko licząc że dla kogoś takiego znajdzie się ciut więcej grosza niż dla zwykłego Dōkō. Uznałem też że nie ma sensu chwalić się pochodzeniem bo kto jak kto ale wojacy na pewno wyczują mój akcent typowy dla morskich klifów. Na odchodne poklepałem faceta po ramieniu i ruszyłem we wskazanym kierunku rozglądając się za opisanym mi mężczyzna, którego raczej ciężko było przegapić biorąc pod uwagę specyficzną fryzurę jak i jej kolor. Gdy go namierze bezzwłocznie kieruje się w jego stronę już z oddali unosząc rękę ku górze dając mu znać Abu zaczekał bo mam do niego sprawę. Noooo chyba że siedzi w miejscu to nie unoszę bo było by to głupie.
Witam, Gōsui, ochotnik w sprawie polowania na dziką zwierzynę zza muru. Zażartowałem na dobry początek przedstawiając się przy okazji. A pan to zapewne nie kto inny jak sam Kapitan Bishamon. Polecono mi bym się do pana zgłosił.

[Kaito Mizukane]

Zlecenie specjalne B - Wojna Światów
Gōsui
"Cienie nad Okayama" _____________________________
Posty:
MG: 5
Gōsui: 4
_____________________________

Bez trudu odnalazłeś swojego kapitana był to potężnie zbudowany mężczyzna o postawie przypominającej lwa. Posiadał według opisu pomarańczowe włosy postawione na sztorc jak płomienie, z dłuższymi pasmami opadającymi z tyłu aż do ramion. Jego oczy miały intensywny jak włosy, pomarańczowy kolor. Na twarzy miał tatuaż 火 , co oznaczało ogień. Jego twarz pokazywała niezachwianą pewność siebie która ubrana była w drapieżny uśmiech, jakby swoją postawą chciał pokazać, że zawsze był gotowy do walki. Nosił czarny bezrękawnik, odkrywający tors pokryty licznymi bliznami, długie spodnie tego samego koloru jak i potężnie zabudowane buty.

- Witaj, jestem Bishamon, cieszę się że do nas dołączysz. Naszym zadaniem będzie udanie się do małej wioski Okayama. Jest to miejsce regularnych starć, ludność tam mieszkająca dostała już nie raz w kość, tak samo jak i tym razem. Jeden z mieszkańców przyszedł do nas z informacją, że zwiększyła się częstotliwość napadów dzikich na ich ziemię. Ostatnio na tyle się rozbestwili, że zaczęli porywać tamtejszą ludność. Według naszych zwiadowców nieopodal Okayamy dzicy musieli utworzyć jakiś mały przyczółek z którego atakują. Nasz cel obrona wioski, pojmanie jednego czy dwóch dzikich w celu zdobycia informacji gdzie ten obóz się znajduje i finalnie rozbicie go w drobny mak. Jeżeli natkniemy się na porwaną ludność naszym zadaniem dodatkowym będzie ich ocalenie... Jednakże jeżeli ich ratunek ma oznaczać naszą porażkę w walce z dzikim to będziemy musieli dopisać do listy ofiar kolejne osoby. Zrozumiałeś ?

Następnie mężczyzna wskazał wyjście z koszar
- A teraz chodź, na zewnątrz czeka na nas reszta drużyny.

Bishamon

[Gōsui]

Facet zdawał się być całkiem rozgarniętym dowódcą, a przynajmniej tak stwierdziłem po jego słowach, ponieważ logika którą się kierował przypominała mi tą którą kierowałem się sam. W końcu jakby brutalnie jego słowa w sprawie ludności cywilnej nie brzmiały tak należy pamiętać, że martwi nie ocalimy już nikogo. Tak zwane mniejsze zło, a i na wojnie nie zawsze da się bawić w bohatera. Niekiedy po prostu ofiara jest niezbędna, nawet wtedy gdy ponieść ją muszą niewinni.
Przyjąłem panie dowódco, wedle rozkazu. Odpowiedziałem wykonując delikatny ukłon niby aktor na zakończenie sztuki Przy okazji myślę, że znacząco nasze szanse wzrosną gdy będę wiedział z kim przyjdzie mi stanąć ramię w ramię. Pan kapitan wybaczy ale nie chciałbym się dowiadywać w trakcie walki, że żaden z moich kamratów nie zdolny jest użyć techniki shinobi podczas gdy narażał bym swoje życie licząc właśnie na takie działanie. Dodałem gdy już wraz z irokezem ruszyliśmy w kierunku który wskazał. Czy było to niegrzeczne? Możliwe. Czy się tym przejąłem? Niespecjalnie. W końcu jak do tej pory całkiem nieźle się bawiłem zabawą w to całe wojsko. Może tylko mój stopień mógłby być wyższy ale nie ma co narzekać. Ciekaw byłem też czy dostanę odpowiedź na moje pytanie bo choć nietaktowne to było dokładnie tak jak mówiłem. Lepiej wiedzieć czego się spodziewać po sojusznikach. Jeśli jednak informacja zostanie przede mną zatajona z racji, iż byłem bądź co bądź najemnikiem to skłaniam się przepraszająco tylko z góry zakładając że może być to oddział karny. Zbieranina zbrodniarzy którzy jak wygrają to fajnie, a jak zginął to odbyli swoją karę i też fajnie. W takim wypadku tym bardziej musiałem mieć oczy dookoła głowy.

[Kaito Mizukane]

Zlecenie specjalne B - Wojna Światów
Gōsui
"Cienie nad Okayama" _____________________________
Posty:
MG: 6
Gōsui: 5
_____________________________

- Doceniam twój zapał i jak najbardziej rozumiem skąd to pytanie jednak do oficjalnej prezentacji pozwolę sobie poczekać jak spotkamy się z resztą drużyny.
Wyszliście na zewnątrz, Bishamon rozglądał się chwilę po chwili ruszył jakby odnalazł to za czym tak się intensywnie rozglądał. Poszliście w stronę wysokiego drzewa które było na uboczu koszar. Spokojne miejsce bez przypadkowych ludzi, pod drzewem stały dwie osoby. Podeszliście do nich i prezentację drużyny wziął na siebie Bishamon:
- Słuchajcie jesteśmy w komplecie, każdy już z was zna cel misji, jednak to może nie wystarczyć aby wykonać zadanie pomyślne. Proponuję abyśmy w dwóch słowach powiedzieli o swoich zdolnościach, ja zacznę pierwszy. Jestem Bishamon, moją specjalizacją jest Katon.
Bishamon wskazał na kolejną osobę dając jej do zrozumienia, że teraz przyszła jej kolej na autoprezentacje
- Riku, medyk- powiedział medyk Riku który był szczupłym, wysokim mężczyzną o bladoniebieskich oczach, które miały w sobie radosne iskierki. Cechowały długie, srebrzyste włosy spięte w niski koński ogon.
Następnie kolej przyszła na:
- Witam na imię mi Takeshi, moja specjalizacja to walka bronią białą, a dokładniej mówiąc posługuję się bronią drzewcową - kończąc swoją odpowiedź wskazał na metalową kosę, która oparta była o drzewo. Takeshi miał posturę typowego wojownika, średniego wzrostu, widocznie umięśniony, z grubą szyją i szerokimi ramionami. Jego skóra miała odcień bieli, niemalże wręcz popielatej można było nabrać wrażenia, że jest to przeciwieństwo efektu zbyt długiego "siedzenia na Słońcu". Swoje kruczoczarne włosy strzygł bardzo krótko, co idealnie stanowiło idealną kompozycję jego osoby.
Bishamon obrócił się w twoim kierunku, dając ci do zrozumienia, że teraz przyszła twoja kolej.

Bishamon
Riku
Takeshi

[Gōsui]

Ewidentnie zacząłem darzyć dowódcę swojego rodzaju sympatią, może nie tyle że nazwałbym go dobrym człowiekiem ale na pewno rozsądnym. Dlatego skinąłem głową na znak że akceptuje wytłumaczenie i wspólnie wyszliśmy z koszar w miejsce gdzie...no cóż trochę się zaskoczyłem widząc tylko dwie osoby. Spodziewałem się prawdziwego oddziału oraz tego że jednak znajdzie się tu dużo żołnierzy nie posługujących się chakrą, a tymczasem moim oczom ukazało się dwaj niepozorni mężczyźni, no może z wyjątkiem tego z kosą. Ten wyglądał jakby umiał nią ruszać choć wiadomo że pozoru bywają mylące.
Gdy zbliżyliśmy się dostatecznie blisko i nadeszła wyczekiwana chwila na poznanie się wysłuchałem w milczeniu i starając na razie nie dać po sobie poznać lekkiego zawiedzenia. Gdy przyszła moja chwila, spojrzałem raz jeszcze po wszystkich zebranych, przechyliłem lekko głowę w bok.
Gōsui, korzystam z technik Suitonu a także znam się na leczeniu tak jak kolega Riku, miło mi was poznać chociaż jeśli wolno kapitanie. Absolutnie nie miałem zamiaru czekać na pozwolenie Sądziłem, że do naszej misji przydzielony będzie odrobinę większy oddział. Nie żebym kwestionował wasze umiejętności panowie. Tu już nie kryłem lekkiego zawiedzenia choć po chwili namysłu uznałem że mniejsza ilość świadków to możne nawet lepszy scenariusz dla mnie gdyby coś miało pójść nie zgodnie z moimi założeniami .

[Kaito Mizukane]

Zlecenie specjalne B - Wojna Światów
Gōsui
"Cienie nad Okayama" _____________________________
Posty:
MG: 7
Gōsui: 6
_____________________________

- Hahahahaha !!! Zabawny jesteś Gosui ! -płacząc ze śmiechu wydusił z siebie twój nowy kapitan
- A myślisz, że jak mielibyśmy wolne z trzy setki wykwalifikowanych shinobi to bawilibyśmy się w taką ciuciubabkę z dzikusami ? Pewnie, że nie od razu byśmy polecieli tam i wytłukli wszystkich co do nogi ! - mężczyzna odetchnął chwilę, temat dzikusów widocznie go nakręcał
- Zwiadowcy nie nakreślili jakiejś specjalnej siły oddziałów wroga więc z pewnością też i dlatego przydzielili do tej misji węższe grono. Pewnikiem, że przeciwników będzie sporo, ale tych naprawdę silnych jest tyle co kot napłakał. - zakończył swój wywód Bishamon rozejrzał się po wszystkich, wziął głęboki oddech i ponownie się do was odezwał:
- Ruszamy drużyno na razie możemy iść obok siebie. Jednak kiedy zbliżymy się do terenów wroga przechodzimy do formacji 1-2-1. Takeshi idziesz przodem pięć metrów za tobą Gosui i Riku, będzieli musieli się rozciągnąć idąc niejako po skrzydłach, ja wiem tak z trzy metry od środka linii którą wyznacza Takeshi w połączeniu ze mną. Ja będę szedł za wami kolejne pięć metrów. Słabym punktem naszej formacji niewątpliwie jest środek, ale z kolei zdołamy uniknąć dodatkowych ran. Pamiętajcie proszę, że dzicy wychowywali się w lasach więc zabawy z nim w ciuciubabkę na takim terenie może nie wyjść nam na dobre.

Ruszyliście, jeszcze w sielankowym nastroju.
- Ktoś już z was wcześniej brał udział w walce z dzikimi ? - zapytał Bishamon, a Riku i Takeshi podnieśli z wolna ręce. A ty czy podniesiesz rękę ?

Bishamon

[Gōsui]

Ewidentnie posiadałem ukryty talent komediowy, a przynajmniej tak mógł założyć kapitan bo ja sam nie uważałem tego za śmieszne. Bo przecież to było zwykle oszukiwanie ludzi. Łazi jakiś kaleki parch mówi, że szuka ludzi do bitki z dzikimi, a potem się okazuje że to wycieczka krajoznawcza z grą terenową. W cesarstwie wojny to były wojny, zajazdy to zajazdy a tu na kontynencie jakieś pitu pitu. Nic dziwnego, że inwazji nie odparli ...ehhh...
Nie żebym był pocieszony kapitanie bo liczyłem na prawdziwą bitwę, no ale jak to mawiają w moich stronach. Lepszy śledź w ręce niż mewa na żaglu. Czyli podsumowując idę z wami i nie wypisuje się z tego zadania. Po tych słowach ruszyłem z moją tymczasową załogą chem ku przygodzie w umówionej formacji.
Gdy padło pytanie o walkę z dzikimi mój zespół zrobił na mnie wrażenie oznajmiając, że mierzył się już z wrogiem. Głównie dlatego że oznaczało to iż albo mam drużynę tchórzy którzy przy pierwszej sposobności ratowali się ucieczką albo zaprawionych wojaków. Póki co bardziej stawiałem na opcję numer jeden ale kto wie. No i kapitan zdawał się być faktycznie doświadczony ale gdyby nie był to bym się zdziwił najbardziej z racji piastowanego stanowiska.
Jeśli o mnie chodzi to nie było jeszcze okazji ale wiadomo, że zawsze musi być ten pierwszy raz. Na szczęście skoro macie panowie, kapitanie, doświadczenie w walkach z nimi to czego mogę się spodziewać po naszym wrogu prócz tego że zna teren? Jakimi technikami mogą władać nasi przeciwnicy?

[Kaito Mizukane]

Zlecenie specjalne B - Wojna Światów
Gōsui
"Cienie nad Okayama" _____________________________
Posty:
MG: 8
Gōsui: 7
_____________________________

Szliście przed siebie wychodząc z osady, deszcz w końcu ustąpił. Krople, które jeszcze przed chwilą uderzały w liście i kamienie, nareszcie zamilkły pozostawiając po sobie wspomnienie i mokrą trawę. Powietrze pachniało świeżością, a spokojny wiatr poruszał koronami drzew, ściągając z liści resztki ulewy. Mogłeś zauważyć jak zza ciemnych chmur powoli zaczynają przebijać się promienie słoneczne. Droga którą podążaliście błyszczała od kałuż. Ziemia która zdążyła już dostatecznie dużo wchłonąć stała się na tyle mokra, że aż uginała się pod ciężarem stóp.

Bishamon zebrał myśli i po długim namyśle odpowiedział ci na pytanie.
- Jak do tej pory wyróżniamy cztery dzikie klany. Pierwszy korzysta z melodii do kontrolowania demonów, a artyści w dziedzinie genjutsu. Drudzy korzystają z pomocy węży. Trzeci to dziwne zjawisko bo są dwie osoby w jednym ciele. Na koniec został nam ostatni dziki klan, oni z kolei korzystają z takiej dziwnej materii ni to gaz ni to materiał, ale ich jeszcze w akcji nie widziałem. Pozostali ładują klasycznie z łuku bądź miecza... Dobra słuchajcie powoli się zbliżamy, ustawcie się w formacje.

Gdy się rozstawiliście, mogłeś usłyszeć jak Riku mruczy pod nosem coś co brzmiało jak:
-... czterech chłopa na misji ? Taka trochę impreza dla gejów.

Bishamon
Riku

z/t

[Uchiha Tsuyoshi]

Wiosna 395 roku

---

Podróż z Hachimantai do Sarufutsu jak zwykle nie zajęła Tsuyoshiemu wiele czasu. Obie miejscowości leżały na tyle blisko siebie, a Sentoki przemierzał trakt między nimi na tyle często, że znał go już prawie na pamięć. Dlatego poruszał się już niemalże odruchowo, zupełnie nie myśląc o tym, którędy i dokąd idzie. W tym czasie mógł się zastanowić nad tym, co może czekać go podczas kolejnego przydziału frontowego. Już po krótkiej chwili stwierdził jednak, że to całkowicie bez sensu - bo nijak nie szło przewidzieć gdzie go rzucą i co tam się wydarzy. Dlatego porzucił te myśli i po prostu szedł przed siebie, oczyszczając umysł ze zbędnych rozproszeń.

W samym Sarufutsu życie toczyło się zdecydowanie szybciej, niż w Hachimantai. Żołnierze, kupcy, podróżnicy - wojna ściągała do tego przyfrontowego miasteczka całkiem sporo wszelakiej maści osobników. Tsuyoshi przystanął na chwilę na centralnym placu, poprawił włosy i się rozejrzał. Jego celem było poprowadzenie takich ofensyw, żeby odsunąć front jak najbardziej od tej tymczasowej stolicy Uchiha. Czy było to jednak możliwe już teraz? Cóż, kto wie. Rozerwanie frontu pod Rantori siłą rzeczy musiało odciągnąć część sił wroga w tamte rejony, więc uderzenie tutaj mogło mieć powodzenie. Nie znał możliwości strategicznych armii Uchiha, ale na pierwszym miejscu postawiłby maksymalizację zysków ze zwycięstwa pod Rantori. W innych rejonach frontu prowadziłby działania zaczepne mające związać jak najwięcej sił dzikich, by wróg nie mógł ich użyć do łatania dziur. Ale czy Uchiha mieli takie możliwości? Niestety tego nie wiedział nikt poza ścisłym dowództwem.

Kiedy dotarł do masywnego, drewnianego budynku będącego koszarami armii, wiedział już dokładnie, dokąd się kieruje. Pewnym krokiem, który zdradzał jego spokój i opanowanie udał się prosto do pomieszczenia, w którym wydawano przydziały misyjne. Po drodze salutował strażnikom i tym, którzy byli wyżej rangą od niego. To będzie pierwsza jego misja po awansie, ale przecież miał już doświadczenie w dowodzeniu ludźmi. Batalion F, z którym zdobył most Teppu... te wspomnienia będą mu towarzyszyć aż do grobu. To było coś niesamowitego, nie do zapomnienia.

- Uchiha Tsuyoshi, sentoki - przedstawił się, gdy już trafił do miejsca, w którym miał otrzymać przydział do konkretnej misji - przyszedłem po przydział na odcinek frontu - dodał krótko i żołniersko. Jego ton nie zdradzał żadnych emocji, choć gdzieś głęboko czuł delikatny dreszczyk niepewności. Gdzie trafi? Co go tam czeka? To wiedzieli tylko bogowie.

[Ario]

Uchiha Tsuyoshi
Misja Wojenna Rangi B
Kolejka 1/17

Wieża obserwacyjna

Tego dnia było dość słonecznie jak dzień wiosny. Świeżo po awansie, przemierzałeś ulice Sarufutsu, gdzie chcąc nie chcąc byłeś już w jakimś stopniu rozpoznawalny. Cechowałeś się sporym uznaniem ze względu na po pierwsze pochodzenie, a po drugie wysoką etykietę służbową, która szczególnie podczas warunków wojennych była doceniana przez większość shinobi.

W ten sposób zbliżyłeś się do swojego celu - miejsca, które znałeś doskonale. Stanowisko z przydziałami. O dziwo, gdy wszedłeś do koszarów, nie było niewiadomo ile ludzi. Chyba trafiłeś w jakąś przerwę obiadową, lub przynajmniej lunchową, ponieważ oprócz dwóch wartowników, z którymi wymieniłeś honory nie widziałeś nikogo. Skierowałeś się więc po przydział i dopiero tam napotkałeś dwie dziewczyny, chyba w wieku Hiromi, którą już zdążyłeś poznać, a może troszkę młodsze. Dziewczyny wydawały się plotkować i rozmawiać o czymś, pochichując i musząc zasłaniać usta, by nie były za głośno.

Dopiero gdy zbliżyłeś się na tyle blisko, że przyłapałeś obie dziewczyny na śmianiu się, te zerwały się jak rażone piorunem. Nie mniej, po chwili odetchnęły, widząc, że to nie jest ich żaden przełożony. Były to chyba jakieś nowe pracownice koszar, bo nigdy wcześniej ich nie widziałeś. Jedna z nich, ta która powinna siedzieć na stanowisku obok, zlustrowała Cię wzrokiem i zarumieniła się odrazu, jasno dając Ci do zrozumienia, że chyba wpadłeś jej w oko. Była chuda, miała czarne włosy związane w dwa kucyki, które opadały jej na wysokość ramion. Oceniałeś ją jako ani brzydką, ani ładną. Ot, normalna dziewczyna. Druga zaś była dużo bardziej urodziwa, miała kok i bardziej wyzywający makijaż, w tym czerwoną szminkę na ustach. Jakby próbowała wyglądać oficjalnie, ale przestrzeliła trochę w kreacji i wyglądała bardziej wyzywająco, jak oficjalnie.

Dziewczyna odchrząknęła, po czym poprawiła się na siedzieniu. Niestety, druga była tak zafascynowana Twoją osobą, że wyrwała się pierwsza.
- Uchiha Tsuyoshi, prawda? - Ty w tym momencie potwierdziłeś swoje imię, nazwisko i rangę, po czym powiedziałeś, że przyszedłeś po przydział. - Aj, znam Cię. Czytałam o Tobie w raportach. Wykonujesz super pracę na rzecz naszego klanu! - była ewidentnie podekscytowana Twoją osobą i nie bardzo wiedziała chyba, jak sobie z tą sytuacją poradzić, tak więc zaczęła wydawać z siebie właśnie takie dziwne, chaotyczne dźwięki.

Wtedy też ta druga szturchnęła ją łokciem, by się odsunęła, a ona sama skinęła do Ciebie głową. Przybrała kamienną twarz, starając się być poważna, jednak no ten makijaż sprawiał, że miałeś wrażenie, jakby Cię kokietowała. Cokolwiek próbowała, robiła to bardzo nieumiejętnie, co wskazywało jednocześnie na jej brak doświadczenia na tym stanowisku.
- Miło mi Cię poznać, Uchiha Tsuyoshi-san. Przydział, oczywiście. - powiedziała, po czym sięgnęła po listę zwojów, którą miała w szufladce. - Mam ciekawy przydział ale... - zaczęła, po czym nagle pojawiła się ta druga.
- Nie dawaj mu tego no, daj to komuś innemu.

Na te słowa widziałeś, że kamienna maska zniknęła momentalnie, a sama nie wiedziała za bardzo jak zareagować. Nie mniej znowu szturchnęła koleżankę i wyciągnęła ten jeden zwój. Na jego widok, ta co Cię "lubi" przewróciła oczami.
- Jenyy, ale Ty jesteś. Po co go z nim wysyłasz. To dziwak.
- Daj mi pracować. - syknęła w jej kierunku i wtedy dopiero tamta wróciła do swojego stanowiska.

Dziewczyna, która Cię obsługiwała poprawiła się na krześle, po czym rozwinęła zwój.
- Mamy pilną misję do wykonania. Oznaczona jest jako misja rangi B. Na południowym odcinku frontu jest strażnica obserwacyjna, która została niedawno wzniesiona. Niestety, jej ułożenie jest fa-ta-lne, podkreślam fa-ta-lne dla naszego klanu i innych sił, ponieważ rzutuje na dolinę i pozostałości muru. Misja zakłada, przedostanie się za granicę północnego ryuzaku, a także wysadzenie wieży obserwacyjnej. Oczywiście przy tym eliminacja wrogów i tak dalej. - kobieta odwróciła zwój na drugą stronę. - Do misji został przydzielony...eee...władze... - ewidentnie zastanawiała się jak Ci to powiedzieć. - Władze uznały, że punkt jest na tyle strategiczny, że nie może iść na misję jedna osoba, mimo, że jest to misja rangi B. W związku z tym przydzieliłyśmy tam jeszcze...ehh...jeszcze pójdzie z Tobą Yatta Uchiha, on jest w randze Kogo, ale...
Nagle pojawiła się druga dziewczyna, która zrobiła taki gest, jak się pokazuja, gdy ktoś jest świrnięty.
- Dziiiiwaaak.
- Ładunki wybuchowe zostały mu już wydane, tak więc nawet lepiej, że nie będziesz nosił tego przy sobie, no bo jakby coś poszło nie tak, no to...wiesz...BUM. - dziewczyna zaimitowała rękami wybuch. - Jak coś, to on siedzi przed koszarami, czeka aż ktoś z nim pójdzie, no, a że Ty pierwszy przyszedłeś po przydział, to musiałam Cie tam dać...arigato, Tsuyoshi-san. - dziewczyna skinęła przepraszająco głową. - Jak coś, to łatwo go znajdziesz, bo ma pomarańczowe włose. Jest dość niski, nie tak jak Ty, Tsuyoshi-san.

I tu była najlepsza ciekawostka, bo nikogo nie widziałeś przed koszarami...a może nie przyjrzałeś się wystarczająco dobrze?

[Uchiha Tsuyoshi]

Wiosna 395 roku

---

Dzień zapowiadał się na bardzo spokojny i gdyby nie to, że Tsuyoshi szedł właśnie po przydział frontowy, to myślałby pewnie o spędzeniu go w jakiejś sielskiej atmosferze odpoczynku, zapewne w Hachimantai. Jednak jeszcze przed otrzymaniem misji, Uchiha został postawiony w dość... niecodziennej sytuacji. Okazało się, że za ladą w pokoju, w którym przydzielano misje siedziały dwie dziewczyny, których obecności bynajmniej się chłopak nie spodziewał.

- Widzę, że nieźle się tutaj bawicie - powiedział do urzędniczek, gdy nakrył je na śmieszkowaniu sobie z czegoś. Wyglądało na to, że były tutaj nowe, bo nigdy wcześniej ich nie widział, a na pewno by je zapamiętał. Były też bardzo młode i chyba... niezbyt doświadczone? Ale po kolei, bo chichotanie to nie wszystko, co go zaskoczyło - dalej było już tylko ciekawiej. Okazało się, że jest on znany tym pracownicom siedziby, a co więcej... chyba najzwyczajniej w świcie lecą one na niego. Wyglądało na to, że ostatnie sukcesy wojenne w jego wykonaniu miały konsekwencje, których by się w życiu nie domyślił. Przez moment rozważał, jak się zachować w obliczu tak jednoznacznego ujawnienia stosunku do jego własnej osoby. Nie ma co ukrywać - bardzo mu to schlebiało, choć postawa tych dziewczyn nie była w stu procentach godna pochwały (mówiąc delikatnie).

Po krótkiej chwili zawahania postanowił jednak podjąć tę grę. Zlustrował dokładnie wzrokiem obie przedstawicielki przeciwnej płci - najpierw tę z kucykami, a później tę z kokiem. Zrobił to powoli, może nawet lekko ostentacyjnie, chcąc dać im do zrozumienia, że "mam na was oko - a teraz sprawdźcie, czy to dobrze, czy źle".

- Jestem tylko zwykłym chłopakiem z Hachimantai, ale mi również was poznać - wzruszył ramionami teatralnie z przesadną skromnością, ale był to początek przedstawienia - doprawdy, nic tu takiego by się emocjonować. Ale skoro już czytałyście o mnie to powiedzcie, co o sądzicie o mojej dotychczasowej służbie. Z pewnością czytałyście te zwoje żeby lepiej zrozumieć sytuację na froncie i poszerzyć swoją wiedzę, prawda? - podpuścił je - to na pewno wychwyciłyście coś, co mógłbym poprawić. Przyjmę każdą radę, w końcu od tego może zależeć moje życie - powiedział, ciekawy jak z tego wybrną, żeby nie okazały się kompletnymi ignorantkami. Jeśli jednak faktycznie powiedzą coś mądrego, to zaskarbią sobie jego szacunek.

Dalej rozmowa zeszła już na temat jego misji. Oczywiście Uchiha słuchał uważnie każdego słowa, które padało z ust tej z czerwonymi ustami i jej koleżanki, nie bacząc na jej manierę. Z grubsza zrozumiał o co chodzi, ale nie byłby sobą, gdyby nie dopytał o szczegóły. I przy okazji... nie podkręcił nieco atmosfery. Kiedy usłyszał o południowym odcinku frontu na moment stracił orientację co do tego, o czym rozmawiają, ale szybko uświadomił sobie naturę tej pomyłki. Kiedy skończyła mówić, popatrzył na dziewczynę z kokiem zalotnym, przeciągającym się spojrzeniem i powiedział:

- Wiesz, jeśli wrócę z tej misji cały, to możemy wybrać się razem na obiad. Ale pod jednym warunkiem... - zapauzował, wprowadzając napięcie, pozwalając żeby w głowach dziewczyn zapanował mętlik - że do tego czasu będziesz potrafiła wskazać na mapie, gdzie jest północ, a gdzie południe - powiedział tym razem nieco poważniejszym tonem, w duchu powstrzymując się od parsknięcia śmiechem, po czym przeniósł wzrok na dziewczynę z kucykami - no chyba, że koleżanka nauczy się tego wcześniej. Wtedy pójdę z nią - dodał niefrasobliwie. Ciekawe, jaka będzie ich reakcja. Zaczną gorączkowo studiować podręczniki z geografii? Pozabijają się wzajemnie? A może obrażą się na Tsuyoshiego, rozumiejąc że się z nich naigrawa?

Niezależnie od tego, Sentoki nie tracił z oczu po co tu przyszedł i że co jak co, ale na froncie mało kto się śmieje. Bardzo zaciekawił go charakter jego misji. Wyglądało na to, że tym razem przyjdzie mu działać za linią frontu, nawet jeśli niedaleko. I nie mniej ciekawe było to, z kim miał współpracować.

- Yatta Uchiha? Kogo? Nazywacie Kogo dziwakiem? Dziewczyny, ogarnijcie się... uh, nawet nie znam waszych imion - powiedział już zdecydowanie poważniej, niż wcześniej - w każdym razie, szacunek do starszych rangą to podstawa i nie życzę sobie takich uwag w stosunku do shinobi, a już na pewno nie kogoś o takiej randze. W zasadzie to mógłbym was teraz podkablować albo do Orochiego, albo gorzej - do jego ojca. Nie zrobię tego tylko jeśli mi powiecie, dlaczego ma taką opinię i czego się po nim spodziewać - dodał, cały czas poważnie. Oczywiście nie zamierzał na nikogo skarżyć - ani do Orochiego (bo ten był zbyt łagodny, żeby im cokolwiek zrobić), ani do jego ojca (bo to za duża pierdoła, żeby do niego z tym chodzić), ani do kogokolwiek innego. Ale takie informacje o przyszłym partnerze w misji mogły mu się przydać, dlatego znowu je podpuścił. Poza tym wprowadzanie ich w zakłopotanie było dość zabawne i Uchiha nie mógł się od tego powstrzymać.

- Dobra, a zanim będę musiał was opuścić - jakieś informacje co do tego, gdzie najlepiej przedostać się za linię frontu? Jakaś mapka? Spodziewane siły wroga? Jakieś inne, ważne informacje? Chyba nie chcecie, żeby stała mi się krzywda, co? Bo to mogłaby być wasza wina, jeśli czegoś byście mi nie przekazały. Pomyślcie tylko o tym. "Tsuyoshi Uchiha poległ na misji, bo urzędniczki nie przekazały mu, że w okolicy stacjonuje patrol elitarnych wojsk wroga". Tak by mówili na moim pogrzebie. Symbolicznym oczywiście, bo przecież nikt nie zdołałby ściągnąć mojego ciała z powrotem od dzikusów! - powiedział, a z każdym słowem jego ton nabierał coraz bardziej dramatycznego charakteru. Oczywiście było w tym sporo przesady, ale chciał w ten sposób zmotywować dziewczęta do tego, żeby przypomniały sobie każdy detal, o którym wiedzą.

[Ario]

Uchiha Tsuyoshi
Misja Wojenna Rangi B
Kolejka 2/17

Wieża obserwacyjna

Po pierwszym spotkaniu z "urzędniczkami", odrazu wychwyciłeś, że coś jest nie tak. Zamiast poważnego człowieka, na poważnym stanowisku, zobaczyłeś dwie nastolatki, które wydawały się...dobrze bawić. Skąd one się tu wzięły, a co najważniejsze - kto do tego dopuścił? W każdym razie, postanowiłeś przez chwilę dać sobie trochę rozrywki i zagrać z dziewczętami w ich grę...a nóż widelec, coś więcej uda Ci się dowiedzieć o całej sytuacji.

Gdy powiedziałeś do nich, że nieźle się tutaj bawią, to ta, która miała na Ciebie ewidentnie ochotę, uśmiechnęła się i zaśmiała, machając ręką, jakby to było nic, zaś ta druga, udająca profesjonalistkę, chyba trochę zorientowała się o czym mówisz i dlatego też próbowała odrazu przyjąć poważaną minę (co z jej umalowaniem i usposobieniem totalnie nie wychodziło).

Następnie wykonałeś pierwszy cios. Po pierwsze umniejszyłeś sobie status do zwykłego chłopaka, pochodząc z dość kluczowej rodziny Uchiha, po drugie zadałeś im pytanie o szczegóły Twojej służby. Twoja fanka zagrała w tę grę bez zbytniego namysłu.
- Nie no, jak zwykły chłopak. Jesteś Uchiha Tsuyoshi, Twój brat to Hiroto, a Twoja siostra to Harumi, przywódczyni straży. O matko, chciałabym być taka jak ona. Jest wzorem do naśladowania dla każdej szanującej się dziewczyny. Twój brat zaś...to też niezłe ciacho. - tutaj mogła trafić do Ciebie pierwsza ważna informacja. Dziewczynie chyba zależało przede wszystkim, na kimś "sławnym", albo w miare "ustawionym". Jednak nadal, gdy zadałeś drugie pytanie o Twoje osiągnięcia, to dziewczyna w koku zaczęła nerwowo rozglądać się na boki, jakby szukała jakichś wskazówek.
- E...eto...no...jesteś yyy...bohaterem wojennym...chyba, nie? Walczysz z dzikimi, to musisz trenować, aby stać się silniejszym. - powiedziała, starając się zachować powagę. - Może zacznij...trenować jakąś dodatkową dziedzinę? Może...raiton? Albo Futon? - o, to już nie było źle, jak potrafiła rozpoznać jakieś rodzaje dziedzin.

Jednak Tsuyoshi był tym razem wysuniętym napastnikiem i nie odpuścił tak łatwo. Skomentował pomyłkę kobiety jeżeli chodzi o fronty, obiecując, że wybierzesz się z nią na obiad, jak tylko nauczy się kierunków świata...a jak nie, to pójdziesz z tą z kucykiem. No i tak jak ta z kokiem, co udawała profesjonalistkę zalała się rumieńcem, który zmienił się w czerwonego buraka, tak ta z kucykami w ogóle nie zrozumiała aluzji, a w jej oczach pojawiło się coś, co nazwałbyś, że w oczach pojawiły się symbole "ryo", oznaczające prestiż i prosciutką ścieżkę do bycia Uchihową Housewife przy boku znanej osobistości. Ta z kokiem jednak próbowała wybrnąć i wyciągnęła pośpiesznie mapę.
- Nie no dobrze mówię, patrz. Tutaj jest punkt, tutaj jest Ryuzaku, tutaj Atarashi...aaaa, bo ja odwrótnie patrzę, bo mapa jest do góry nogami i dla mnie to było jak południe, tak, rzeczywiście masz rację, przepraszam. - jednak w tym momencie niczym ninja pojawiła się kobieta w średnim wieku. Szczupła, wysoka, z czarnymi długimi włosami i jednocześnie okularami na nosie. Nie mogłeś nic wyczytać z jej twarz, poza tym, że stała i przyglądała się całej sytuacji. Dziewczęta jej nie zauważyły. Były zbyt zajęte Tobą. Jednak Ty wtedy tez przybrałeś już inną formę.

Zdenerwowałeś się o to, jak dziewczyny wypowiadały się na temat wysoką rangą shinobich w Twoim klanie. W Twojej głowie było jedno - nikt, kto walczył na froncie, kto zderzył się z brutalnością dzikich i zagrożeniem świata zewnętrznego, nigdy nie oceniłby tak szybko kogoś, kto na codzień stawia na szali swoje życie. Zirytowany, bo jednak w tym momencie przestało być to zabawą, zestrofowałeś obie, że nawet się nie przedstawiły, po czym dodałeś, że szacunek do starszych rangą to podstawa.

Wtedy obie otworzyły usta, bo chyba nikt ich nigdy tak nie ochrzanił, a jeszcze dodatkowo miały zapewne w głowie wizję, że nawet jak nie podkablujesz ich do Orochiego, to do kogoś innego. Spojrzałeś ukradkiem na kobietę, która uniosła brew pytająco, jednak nie w Twoim kierunku, a ich - i dodatkowo jeszcze założyła ręce na siebie, oczekując tego, co dziewczyny powiedzą. Obie były przerażone, ale to ta z kucykiem zaczęła pierwsza sypać informacjami jak z rękawa.
- Noo...nie ukończył akademii, a jest Kogo, to chyba dziwne?
- Z nikim nie rozmawia, podobno nawet czytać nie umie.
- Pochodzi z sierocińca, podobno nawet kiedyś zdezerterował z wioski.

Z każdym tym słowem widziałeś, jak twarz kobiety za nimi robi się po kolei - różowa, czerwona, purpurowa. Nagle jednak ciśnienie jej puściło i wybuchnęła.
- Wynocha. OBIE, WYNOCHA! - wydarła się niemalże na nie, a gdy tylko te zorientowały się, że ktoś za nimi stoi, aż podskoczyły. Ta co siedziała przy biurku podskoczyła tak bardzo, że kolanem uderzyła w stolik i wszystko co na nim było podskoczyło, łącznie z herbatą, która wylała się dookoła. Ta w kucyku zaczęła kłaniać się w pas i przepraszać na zmianę z salutowaniem, ta z kokiem nie wiedziała co ma zrobić, bo raz rozlana herbata, dwa Ty, trzy ta kobieta - wszystko jej się dosłownie - pojebało - i już nie wiedziała co zrobić, tak więc szybko rękawem wytarła herbatę, po czym zerwała się, ukłoniła w pas, potem starała się zasalutować, a następnie czmychnąć bokiem, jednak tą akurat kobieta złapała za rękę - Nie myśl sobie, że ujdzie Wam to płazem. Wynocha do pokoju socjalnego i macie tam na mnie czekać. Porozmawiamy sobie o tym, co tutaj zaszło. Jeżeli wierzycie w Boga to módlcie się, by dziś Orochi-sama nie był obecny w koszarach, bo nie ręczę za siebie. - dodała, po czym puściła ramię dziewczyny, która uciekła w popłochu jak szczur.

Kobieta odprowadziła ich wzrokiem, poprawiła okulary i usiadła na stanowisku przed Tobą. Cicho odchrząknęła, przytykając pieść do ust, po czym zaczęła sprzątać stanowisko. Pozbierała wszystkie porozwalane papiery, po czym gdy zobaczyła niechlujnie wytartą herbatę, przeprosiła Cię, wstała, przyniosła ścierkę, pozmywała, posprzątała wszystko i dopiero wtedy jak usiadła, zajęła się Tobą.
- Przepraszam za to zajście Tsuyoshi-san. Biorę pełną odpowiedzialność za pozostawienie ich dwóch samych na stanowisku. Myślałam, że zdążę do toalety i że wytyczne dotyczące przydziałów misji i wyjaśnienia szczegółów były jasne. - powiedziała. - Nie chcę jednak się tłumaczyć. Martwię się tylko co pomyśli Yatta-kun, ale on będzie napewno wyrozumiały. - dodała.

"Yatta-...kun?".

- Tsuyoshi-san, wracając do spraw najważniejszych, przedstawię Ci jeszcze raz szczegóły misji. Rzeczywiście mamy raport zwiadowczy, że klan dzikich postawił wieżę obserwacyjną niedaleko dawnego muru. W tamtych rejonach posiadamy kilka strażnic, a sama wieża sprawia, że nie bardzo mamy jak przeprowadzać operacji na terenie wroga. Każda próba podejścia kończy się ostrzałem z głazów...co jest dość nietypowym zachowaniem, bo nie napotkaliśmy żadnych maszyn oblężniczych. Inaczej mówiąc, podjęliśmy pierwsze próby zniszczenia tej wieży, jednak nikomu do tej pory się nie udało. - kobieta ukradkiem spojrzała, że została malutka plama na stole. Na jej skroni pojawiła się żyłka. Jakby walczyła, czy dokończyć Ci informację, czy najpierw posprzątać do końca. - Dowództwo uznało, że w tym regionie może dojść do prób przerzucania logistycznego między wodami. Co prawda, nie jest to najwęższy odcinek, ale gdyby Dzicy dogadali się z Cesarstwem, ten region byłby zagrożony wzmożoną aktywnością morską. Postawienie wieży obserwacyjnej w tym miejscu wydaje nam się być pierwszym krokiem do osiągnięcia tego celu, w związku z tym została podjęta decyzja o tym, że nawet mimo tego, iż misja nosi rangę B jako wyeliminowanie pojedynczego celu wojskowego, to zostanie przypisany jeszcze jeden doświadczony shinobi do tego. Nie możemy pozwolić sobie na to, by stracić Sentokiego przy próbie przejścia na tereny dzikich, a tym bardziej na niepowodzenie i ponownie wydanie środków, na ponowne rozpisanie i przydzielenie misji. Wasza misja zakłada więc dotarcie do punktu granicznego, przejście na stronę dzikich, odnalezienie wieży obseracyjnej, wysadzenie jej tudzież inne zniszczenie. Notki wybuchowe z tego co usłyszałam wybra ł już Yatta-kun z magazynu, tak więc on je zapewne przechowa. Nie przewidujemy wsparcia dla Waszej misji, jesteście zdani na siebie jednakże... - tutaj kobieta zrobiła przerwę. - ... Sojuszniczy Obóz Mikoto planuje dużą operację w tamtych rejonach. Istnieje szansa, że traficie na siebie. Wasza misja może być kluczowa dla powodzenia ich misji. Jeżeli na nich natraficie, postarajcie się wspierać.

Kobieta popatrzyła na boki, jakby czegoś szukała, ale finalnie nie znalazła.
- Yatta-kun zapewne czeka przed wejściem. Ma charakterystyczne pomarańczowe włosy, także nie powinieneś mieć problemu z odnalezieniem go. - wyjasniła. - Tsuyoshi-san, mam prośbę...wiem, że nie jestem na stanowisku, by Cię o co kolwiek prosić, ale...postaraj się być miły dla Yatty-kuna, nieważne co te dziewczyny o nim mówiły, to dobry człowiek.

[Uchiha Tsuyoshi]

Wiosna 395 roku

---

Wszystkie zagrywki Tsuyoshiego trafiły na podatny grunt, zupełnie tak, jak sobie to zaplanował. Doskonale się bawił, wyprowadzając dwie dziewczyny w pole, żeby padły ofiarą swoich własnych, przesadnych reakcji i oczekiwań. Co ciekawe, o ile ta z kokiem miała jeszcze jakąś autorefleksję, to za z kucykami szła jak w ogień. Śmieszna sprawa. Chyba nawet je polubił, bo w tym wszystkim były dość... nieporadne. I nieszkodliwe, przynajmniej dla niego. Dlatego ich meandrowanie, próby tłumaczeń i wybrnięcia z kłopotliwych sytuacji kwitował tylko uśmieszkiem, ale nie był przy tym zanadto złośliwy. Skrzywił się tylko na tę pozytywną uwagę o Hiroto. Jeszcze mu woda sodowa uderzy do głowy.

W pewnym momencie jednak żarty skończyły się definitywnie. I nie chodzi tutaj wcale o lekkie zbesztanie dziewczyn przez Tsuyoshiego za nazwanie Kogo dziwakiem. Tym razem zagrożenie zmaterializowało się w formie ich przełożonej. Była to szczupła, wysoka kobieta z czarnymi długimi włosami, nosząca okulary. No, jeśli ktokolwiek w tym pomieszczeniu miał zwrócić na siebie uwagę Tsuyoshiego w sposób inny niż służbowy, to ona była tego najbliżej. W każdym jednak razie, wślizgnęła się niezauważona za plecy urzędniczek i przez moment przysłuchiwała się rozmowie. Trafiła chyba na najgorszy fragment, bo to co obie powiedziały na temat innej osoby i jak piętnowały kogoś za to, gdzie się wychował, było rzeczywiście karygodne. Pozostałe bzdurki, które wygadywały były... no właśnie, zwykłymi bzdurkami, ale to było już za dużo. Stąd nie dziwiła Uchihy reakcja czarnowłosej na to, co zastała i jak momentalnie doprowadziła je do porządku. Sentoki stał i z mniszym spokojem obserwował to, co się działo, ale oczywiście się nie wtrącał.

- Spokojnie, nic się nie stało - odpowiedział na przeprosiny - dziewczyny faktycznie starały się przekazać mi wszystkie informacje, jakie miały, brak im tylko doświadczenia. Jedyne co rzeczywiście przeskrobały, to to, jak wyrażały się Kogo naszego klanu. Ale proszę im wybaczyć i być dla nich łagodnym. Po takim zdyscyplinowaniu na pewno się poprawią - powiedział i uśmiechnął się delikatnie. Miał nadzieję, że kiedy wyjdzie, pokoik socjalny nie stanie się miejscem krwawej łaźni i będzie mu dane jeszcze kiedyś spotkać się z tymi dziewojami.

Kiedy kobieta tłumaczyła mu po raz kolejny szczegóły jego misji, kiwał głową co chwilę na znak, że rozumie. Słuchał jej bardzo uważnie, notując w głowie wszystkie szczegóły. Misja faktycznie wyglądała na niebezpieczną, ale nic dziwnego, że dowódcy klanowi stwierdzili, że trzeba zlikwidować wieżę strażniczą, która panuje nad ważnym strategicznie obszarem. Nie umknęło również jego uwadze to, w jaki sposób kobieta mówiła o Yattcie. Musieli się dobrze znać. Może ona też jest Kogo? W sumie to chyba nie, bo nie siedziałaby za biurkiem i nie przepraszałaby Tsuyoshiego na prawo i lewo. Hm, ciekawe.

- Spokojnie, Yatta-san o niczym się nie dowie. A ja wyrabiam sobie zdanie o ludziach dopiero po bezpośrednim kontakcie z nimi, więc nie będę się kierował uprzedzeniami - zapewnił ją, po czym dodał - i dziękuję za te informacje o misji. Są bardzo cenne i uzupełniają to, co powiedziały dziewczyny. Chciałbym tylko zapytać jeszcze o jedną rzecz, bo informacja o innej grupie, która ma działać w tej okolicy jest szalenie istotna i trochę zmienia. Co to za ludzie? Ilu ich będzie? Jaki mają cel? I... czy będą wiedzieć o nas? Pytam, bo chciałbym wiedzieć, że na nich natrafiłem - kiedy już na nich natrafię, razem z Yatta-san. Chodzi o to, żeby się wspierać, albo przynajmniej żeby sobie nie przeszkadzać - wyłożył swoje wątpliwości wraz z prośbą o informację.

To było jednak wszystko, co miał do powiedzenia. Wysłuchał odpowiedzi kobiety i chyba był to odpowiedni moment, żeby wyjść i zacząć szukać swojego nowego kompana. Był go bardzo ciekaw. Był to Kogo, ale musiał być też bardzo charakterystyczny, bo jednak takie plotki, jakie usłyszał, nie brały się znikąd. Tak jak powiedział wcześniej, zamierzał sobie wyrobić o nim zdanie na podstawie swoich doświadczeń. Bądź co bądź, w najbliższym czasie jego życie będzie zależało po części właśnie od tego Kogo. Szczególnie podczas misji o takim charakterze, każdy błąd jednego z nich może wpłynąć tragicznie na sytuację obu.

- No dobrze, to ja już chyba wszystko wiem - powiedział, gdy tamta odpowiedziała, na jego wcześniejsze pytanie - w takim razie, wyruszam. Proszę nie traktować zbyt surowo dziewczyn. I do zobaczenia - pożegnał się lekkim ukłonem głowy i wyszedł. Od razu skierował się przed siedzibę, tak jak poleciła mu czarnowłosa. Na miejscu zaczął się rozglądać za kimś, kto pasował do opisu, jaki mu podano, czyli był wycofany i przede wszystkim - miał pomarańczowe włosy. Jeśli znalazł już kogoś takiego, podszedł do niego, znowu delikatnie się ukłonił (jak nakazywała hierarchia – w końcu Tsuyoshi był niższy rangą) i powiedział:

- Yatta-san? Jestem Uchiha Tsuyoshi i zostałem wyznaczony do wspólnej misji na terytorium kontrolowanym przez Dzikich. Bardzo mi miło. Jestem gotowy, możemy wyruszać w każdej chwili.

[Ario]

Uchiha Tsuyoshi
Misja Wojenna Rangi B
Kolejka 3/17

Wieża obserwacyjna

Kobieta była miłą odmianą na niekompetencje młodszych pracownic, stąd poinformowałeś, że nic się nie stało. Twoja zleceniodawczyni chyba tak nie do końca uważała, dlatego pozwoliła sobie na drobny komentarz.
- Jak młodzież zna klimat wojny tylko z ploteczek w barze lub od rodziców, to później rosną takie nieświadome...indywidualności. Gdybym mogła, zrobiłabym szybko porządek, ale jest jak jest.

Powiedziałeś też, że Yatta nie dowie się o tej sytuacji, jednak chyba jej chodziło o to, że one też go musiały obsługiwać, a nie że tylko obgadywać. Nie mniej, był to tylko Twój domysł. Gdy dodałeś zaś, że wyrabiasz sobie zdanie o ludziach dopiero jak ich poznasz, to skinęła głową z uznaniem.
- Tak powinno być, jesteś dobrym przykładem dla innych, Tsuyoshi-san. Klan napewno jest z Ciebie dumny.

Nie byłbyś sobą, gdybyś nie dopytał o tej innej grupie, o której wspomniała Ci Uchiha. Ta popatrzyła się na Ciebie i cicho westchnęła.
- Nie mam do końca wszystkich informacji. Zdaje się, że przygotowywują się do operacji pochwycenia generała dzikich. Mikoto Yuki wkońcu postanowiła wesprzeć konkretnie walkę na froncie Dzikimi i oprócz standardowej pomocy, ma spróbować przechwycić generała imieniem Bubaigara, lub Bubaigawara, który dopiero co został nim mianowany. To też weteran wojenny, z którym ścierali się wojownicy, jednak ten zdążył ucieć. Teraz z tego co rozumiem, chcą go dopaść i wymusić zeznania i informację o startegicznych planach Dzikich, ich wojskach i tym podobnym. Nie wiem niestety nic więcej, ani kto będzie w tym zespole, ani jaki mają konkretnie plan. To byś już musiał rozmawiać bezpośrednio z Orochim. - poinformowała. - Najlepszym wsparciem dla nich będzie eliminacja wieży obserwacyjnej.

Tymi słowami też pożegnała Cię, bo uznałeś, że wszystko wiesz i też, aby surowo nie traktować dziewczyn. Kobiecie na chwilę wyskoczyła żyłka na skroni na wspomnienie o praktykantkach, jednak nie skomentowała tego w żaden sposób.
- Powodzenia, Tsuyoshi-san.

Gdy wyszedłeś z siedziby klanu, tych samych strażników stało na warcie, jednak nie interesowali się Tobą. Nie widziałeś za bardzo nikogo kto pasował do opisu, bo nikogo nie było. Zacząłeś więc się rozglądać i usłyszałeś po chwili dźwięk, jakby kliknięcia? Potem znowu? Ruszyłeś za tropem i rzeczywiście, zauważyłeś kogoś siedzącego na murku w cieniu. Chłopak był bardzo dobrze skamuflowany, bo tak naprawdę był na widoku, ale jakoś tak się ułożył, że na pierwszy rzut oka nie było go za bardzo widać.

Podszedłeś więc bliżej i dostrzegłeś, że zgodnie z opisem chłopak ma pomarańczowe włosy, miał na głowie czapkę i siedział do Ciebie tyłem. Miał też coś na wzór nauszników założonych na sobie. Gdy zrobiłeś kolejne kilka kroków, zobaczyłeś, że...siedział ze skrzyżowanymi nogami, łokieć miał na kolanie, a głowę podpierał na dłoni zgarbiony. Jego plecak leżał obok, a on sam...grał w shogi. Sam ze sobą. Łapał pojedyncze pionki i przesuwał je, po czym zabierał, cofał ruch i robił nowy, o wiele gorszy od poprzedniego. Cicho westchnął.

Gdy zbliżyłeś się już na tyle, by się przedstawić, chłopak zdjął nauszniki i założył je na karku. Wiedział odrazu o Twojej obecności. Odwrócił głowę i spojrzał Ci w oczy. To co widziałeś było bardzo ciężkie do wyjaśnienia...
- Cześć, tak, jestem Yatta...hmm...znam Cię, Ty jesteś Tsuyoshi Uchiha, brat Hiromi, prawda? - zapytał, po czym wyprostował w Twoją stronę rękę, by się przywitać. - Miło mi poznać, Twoja rodzina jest bardzo poważana. - przy czym lekko się uśmiechnął.

Tylko, że to nie był uśmiech. Patrzył na Ciebie z uśmiechem, jednak...on się w ogóle nie cieszył. W jego oczach był dziwny rodzaj pustki, jakby jakiegoś smutku, czy żalu, dobrze ukrytych emocji. Starał się za wszelką cenę sprawiać pozór byś nie odczuł tego w żaden sposób. Nie mniej, nadal jeszcze średnio pasował do opisu dziwka, o których mówiły nastolatki.

Gdy się przywitaliście, machnął do Ciebie dłonią, byś spojrzał na planszę.
- Kurczę, znasz się na shogi? Nie mogę wyjść z tej obrony, próbuję i próbuję, jednak...no nie idzie mi za bardzo. Bardzo chciałbym się nauczyć w to grać, ale niestety nie potrafię. Możesz mi doradzić coś co mogę zrobić w tej sytuacji? - zapytał.

Jeżeli znałeś się na shogach - miałeś przed sobą najbardziej podstawowy wariant obronny i niemalże podręcznikowy przykład, od którego powinno zaczynać się naukę. Skoro prosił Cię o pomoc w takiej sytuacji, to albo totalnie nie umiał w to grać, albo wręcz nawet mógł nie znać do końca zasad.
========== Yatta Uchiha