Obóz Yuki Mikoto

[Gōsui]

Ciężko się nie zgodzić, w końcu wiedza to do potęgi klucz, a biorąc pod uwagę że ten klan od genjutsu i tych szkarad, Mateki to tylko jeden z czterech o których słyszałem. Są jeszcze Orochi, Kujaku i Soma. Jestem ciekaw którzy są najsilniejsi. Choć wolałbym testować to w zupełnie innych warunkach niż na polu bitwy gdzie chwila zbyt dużej uwagi skupionej na jednym przeciwniku mogła okazać się zgubna. Jeden celny cios w plecy i po wszystkim...
Następnie okazało się, że odrobina alkoholu faktycznie dobrze wpłynęła na Shinsa który z gościa robiącego problem by zdradzić swoje imię zmienił się w osobę która nawet bez proszenia demonstrowała swoje zdolności. Co biorąc pod uwagę fakt, że niebawem możemy zostać sojusznikami miało jak najbardziej rację bytu i sens. W końcu łatwiej się współpracowało gdy wiesz czy twój sojusznik zdąży uciec z pola rażenia twojej techniki lub czy wymaga wsparcia gdy zostanie zaatakowany na konkretnym dystansie.
Ciekawsza sztuczka Odparłem słysząc dźwięki i rozglądając się z zainteresowaniem wokół Ja raczej bym stawiał na wybuch notki w połączeniu na oślepienie. Wydaje mi się że skoro sterują melodią tymi potworami to ich wzrok musi skupiać się na swoim celu, a jeśli cię nie zobaczą to nie będą mogli wydać rozkazu. Tak przynajmniej mi się wydaje. Przedstawiłem swoje przemyślenia po czym po chwili milczenia uśmiechnąłem się w zawadiacki sposób W sumie to tak sobie myślę, że może byśmy się zmierzyli? Wiesz lekki sparing żebyśmy też nabrali większego doświadczenia we wspólnej walce jeśli mamy stanąć niedługo razem w walce. Wolałbym wiedzieć kiedy iść Ci z pomocą hahahaha, to jak?

[Shins Hyo]

Orochi, Kujaku i Soma. Tych nazwisk Shins nie słyszał. Nic nie wiedział o ich umiejętnościach. Ale dzięki rozmowie dowiedział się, że nieznanych mu klanów są już tylko 3. A to dobrze, bo nie ma ich zbyt wiele. Umiejętności shinobich po tej stronie Muru są bardziej różnorodne, a przynajmniej bardziej liczne. Oznacza to, że jeśli trafią na wrogą drużynę to z dużym prawdopodobieństwem mogą trafić na przeciwników z wszystkich wrogich klanów. Oby tylko przeżyli to spotkanie, a nie padli przy pierwszym kontakcie. Ale takimi drobnostkami będą się martwili później.

Po pokazie swoich umiejętności Shins napił się jeszcze trochę Sake i zagryzł darmową rybką. Pomysł z oślepieniem przeciwnika, który przedstawił Gōsui również miał sens. Jeśli musisz wydawać polecenia swoim minionom, czy to klonom, czy to przyzwanym demonom, to będą one tylko tak skuteczne, jak Twoje umiejętności dostrzeżenia wroga. Jeśli ktoś Cię oślepi skuteczność przyzwańców mocno spada, a w zasadzie się zeruje - "Słuszna uwaga, aczkolwiek wydaje się to rozwiązaniem tymczasowym. Zniszczenie instrumentu jest dosyć permanentne. No, wiadomo, że może go naprawić, ale to raczej nie wydarzy się na polu walki. Ale tak, notki czy granaty na pewno będą skuteczne na krótki czas, a często tyle wystarczy, by wygrać".

Sparing? W sumie ciekawy pomysł. Mógłby wtedy przetestować jak bardzo Doko jest jego gospodarz. Może się zaskoczy i Gōsui okaże się ukrytym talentem, który zaora Shinsem po ziemi? Ale byłby wstyd! Ale w sumie czemu nie, najwyżej dowie się, że jeszcze wiele mu brakuje, może pozna jakieś nowe sztuczki. Albo i nie, to w najgorszym razie będzie z tego trochę zabawy - "No dobra. Czemu nie. Jeszcze nigdy nie walczyłem w sparingu. Do średniej rany? Tylko trzeba znaleźć kogoś, kto nam posędziuje. Macie tu jakąś arenę albo co, jakiś plac treningowy? Może znajdzie się tam ktoś, kto mógłby nas asekurować? I w razie czego podleczyć po wszystkim".

---

  Ukryty tekst

[Gōsui]

Wiesz to zniszczenie instrumentu też wydaje się nie być zbyt trwałe jak nad tym teraz myślę. W końcu pomyśl Shins-san, jakbyś do wykonywania swoich technik jak mój ojciec wykorzystywał konkretny przedmiot to wówczas albo jest on specjalnie wzmacniany, a twoja zdolność do unikania tak by go nie zniszczyć jest kluczowa ale jeśli już by do tego doszło to nie wiem jak ty ale ja miałbym przy sobie zapasowy. Po chwili przemyśleń postanowiłem dołożyć swoje pięć gorszy aby uczulić mojego gościa na fakt, że skupienie się na konkretnym atakowaniu instrumentu Matekich może być mniej opłacalne niż się to wydaje. Choć niewątpliwie to też była opcja niekiedy może prostsza niż zagłuszanie i oślepianie przeciwnika. Szczególnie że nie każdy nosił w kieszeni manufakturę notek wybuchowych.
W sumie czemu nie. Myślę, że mamy dostatecznie czasu skoro do tej pory nic się nie wydarzyło w związku z tym zleceniem o którym słyszałem. Byle byś mi ręki nie urwał Shins-san bo to już poważniejsze obrażenia ale jak nie doznamy ciężkich uszkodzeń to jako zapraszający jestem za. Mam tylko jedną prośbę. Chciałbym skorzystać z czegoś nowego i chciałbym abyś nie mówił głośno w moim obozie o tym co zobaczysz. Dodałem na koniec szeptem, nachylając się do Shinsa i zasłaniając usta ręką. Następnie wstałem i gestem nakazałem mu iść za mną, po drodze mijając bar na którym zostawiłem sakiewka z pieniędzmi zgrabnie przejętymi przez Wujka.

z/t + Shins Hyo

[Shins Hyo]

Następny temat: viewtopic.php?p=225591#p225591

[Gōsui]

Gdy po zakończonym sparingu zostawiłem Shinsa na polanie sam wróciłem do obozu odebrać swoje zamówienie od Wujka i następny czas kręciłem się po okolicy obserwując nastroje w obozie, a te nie były najlepsze. Gdy przechadzając się dostrzegałem jakiś problem starałem się możliwie jak największej grupie ludzi pomóc. Łagodząc kłótnie, pomagając w pracach tym którzy sobie z nimi nie radzili czy po prostu znajdując chwilę na wysłuchanie ich i przekazanie dobrego słowa.
Teraz jednak siedziałem przy jednym z prowizorycznych stolików na skrzynce zwrócony w stronę namiotu Mikoto popijając chyba bardziej wodę niż sake ale z braku laku lepsze to niż otwarcie zamówić wodę. Obserwowałem uważnie ludzi szukając czy to poznanego jakiś czas temu Shinsa czy może innych przyjezdnych najemników. Byłem ciekaw jak wiele osób wciąż jest zainteresowanych nawet jeśli nie bezinteresownym to wciąż wsparciem naszej sprawy. Choć nie mogłem mieć pewności czy aby część z nich nie zjawiła się tu z plotek jakie krążą o tym iż Ryuzaku wywarło wystarczającą presję by Mikoto się ugięła i zmusili ją do spłaty długu angażując się w kolejną wojnę.
Nie sądzę by to było najrozsądniejsze rozwiązanie... Rzuciłem sam do siebie bawiąc się pustą czarką opierając głowę na ręce zapartą łokciem o blat prowizorycznego stołu z ewidentnie znudzoną, a może nawet i zrezygnowaną miną .

[Shins Hyo]

Poprzedni post: viewtopic.php?p=225767#p225767

Do Ryuuzaku no Taki Shins Hyo przybył niedawno. Bywał już w tej prowincji dawniej, choć samego miasta nie pamiętał za dobrze, że rzadko się zdarzało, by odwiedzał większe ośrodki miejskie. Tym razem zrobił wyjątek od swoich dotychczasowych nawyków, gdyż postanowił zmienić swoje życie i bardziej zaangażować się w wydarzenia, które miały mieć wpływ na losy świata. Albo chociaż jego kawałka. Nie sądził, by miał się kiedykolwiek stać centralną postacią owych zmian, ale zdecydował się być aktywnym świadkiem wydarzeń, a nie jednym z tych, którzy o wszystkim dowiadują się z opowieści.

Gdy trafił do Ryuuzaku zrobił zakupy by uzupełnić swój ekwipunek, po czym wyruszył zbierać plotki i pogłoski odnośnie możliwości jakie miał na zatrudnienie najemnik przybywający w te okolice. I co ciekawe okazało się, że największe szanse na taki kontrakt można mieć odwiedzając nie stolicę, a obóz rebeliantów z Cesarstwa Morskich Klifów. Rebelianci Ci planowali aktywnie kształtować sytuację i plotki głosiły, że będą szukali wojowników, którzy zgodzą się pracować dla ich sprawy. Dlatego też Hyo zabrał swoje rzeczy i udał się właśnie tutaj, do Wioski Hachimantai, w której rebelianci pod wodzą Mikoto Yuuki mieli swój obóz.

W samym obozie Shins bardzo szybko poznał Gosuia, samozwańczego najsilniejszego Doko w Cesarstwie Morskich Klifów. Początkowo nie potraktował tych deklaracji poważnie i sądził, że skoro mężczyzna jest Doko to nie może prezentować sobą wysokiego poziomu. Okazało się jednak, że jest inaczej. Hyo zgodził się na sparing i bardzo szybko zdał sobie sprawę, że jego przeciwnik prezentuje bardzo wysokie zdolności kontroli nad swoim jutsu. Po tym wydarzeniu postanowił wzmocnić niektóre ze swych technik i tak oto ostatnie kilka dni spędził na treningu.

Teraz jednak, gdy skończył trening wrócił do obozu, by po raz kolejny spróbować znaleźć zatrudnienie. Poprzednio rozejrzał się już trochę po obozie, z resztą nocował w nim od kilku dni, więc mniej więcej orientował się, co gdzie jest i dlatego też bez większych problemów udało mu się zlokalizować odpowiednie miejsce. Rano, choć nie przesadnie wcześnie, zjadł śniadanie, przygotował ekwipunek i wyruszył ku namiotowi Mikoto. Jeśli najemnicy mieli się gdzieś zbierać, to pewnie właśnie tam.

Gdy przyszedł na miejsce mógł zauważyć, że siedzi tam już jego jedyny znajomy w tym obozie - Gosui. On też czekał na zlecenie. Czemu więc nie mieliby poczekać razem? Poszedł kupić sobie coś do picia, a następnie podszedł do nie-do-końca-Senju - "Witaj ponownie, mogę się dosiąść?" - zagadnął mężczyznę, po czym nie czekając na odpowiedź usiadł obok - "Jakieś wieści na temat nadchodzących wypraw? Czy jeszcze nic nie wiadomo?".

---

  Ukryty tekst

[Osamu]

Uesugi ostrożnie stawiał kroki w nieznanym sobie środowisku. Niby był już tutaj podczas wielkiej bitwy z dzikusami ale teraz te okolice funkcjonowały całkowicie inaczej. Ryuzaku no Taki teraz poszerzało swoje wpływy i jednocześnie wspierało chyba wszystkie klany, które nie były w stanie się obronić. Zbieranina, która musiała walczyć o prawo do życia. Osamu doskonale rozumiał to w jakiej sytuacji są rody takie jak Uchiha czy Yuki, które łapią się wszystkiego tak jak kiedyś Kaguya, którzy wędrowali między piaskami pustyni.
Widział, że ludzie tutaj są zdeterminowani. Widział jak oddziały szkolą się oraz utrzymują w gotowości. Dostrzegł też w jaki sposób obóz jest chroniony i całkiem podobało mu się to sprawne zarządzanie jak na taki chaos jaki tutaj musiał panować. Wszystkie jego dywagację cały czas mąciła temperatura. Było nieprzyjemnie jak dla kogoś z pustyni. Niby był ubrany jako tako ale zdecydowanie nie spełniało to norm na taką pogodę. Pokręcił głową... Ciężko było powiedzieć czemu. Czy to bardziej z ciężkiego szoku jaki pogoda na Nim wywierała czy może dlatego, że chciał się skarcić, że nie jest przygotowany. Musiał sobie później dokoptować coś więcej.
Krążył trochę po obozie, którego nie znał. Nie miał tutaj od razu przedstawionego celu tak jak ostatnio w bitiwe o Kotei. Tutaj nikt go nie wprowadzał. Musiał samemu zakręcić się przynajmniej do momentu, w którym będzie miał okazję oficjalnie się przedstawić. Miał pewność jednak, że Nariko-sama na pewno wysłała listy o jego przybyciu jako wysłannika dobrej woli.
Wszedł pod namiot, który chyba był czymś co przypominało bar lub kantynę. Udało mu się dostać kubek ciepłej herbaty, która no niestety nie była w smaku tak wspaniała jak te pustynne ale miała w sobie najważniejszą rzecz. Była ciepła i wspaniale działała w tej byle jakiej pogodzie, która go otaczała. Próbował znaleźć sobie miejsce żeby usiąść i wtedy dojrzał dwóch dość wyjątkowych gości. Zamaskowany niczym islamska kobieta facet właśnie stał nad rózowo włosym chłopakiem. Podszedł do Nich bo była spora luka między Nimi, a lokalsami. Miał nadzieje, że tak jak i on nie pochodzą stąd i uda im się znaleźć wspólny język. -Można się dosiąść? Zapytał spokojnie jakby próbując się uśmiechnąć. Sam nie wiedział co dalej. Relacje z ludźmi miał zbite niemal do zera i teraz był postawiony przed czymś nowym.
Jeśli pozwolą mu się dosiąść to będzie chciał ich trochę poobserwować żeby wyczuć jaka dynamika tutaj panuje i z kim w ogóle ma do czynienia. Jednak pamiętał o tym, że reprezentuje swój wspaniały klan. -Nazywam się Osamu Uesugi. Jestem Sentokim rodu Kaguya. Przedstawił się dumnie ale w dość opanowany sposób. Miał nadzieje, że tyle wystarczy, przynajmniej póki co.

[Gōsui]

Siedziałem tak trochę znudzony, trochę zrezygnowany i pogrążony w myśleniu o niczym bawiąc się pustą czarką gdy ni stąd ni zowąd pojawił się mój znajomy z przed paru dni. Pierwsza myśl jaka przeszła mi przez głowę to że chyba za bardzo sobie pozwoliłem się rozkojarzyć że nie zauważyłem kiedy się zbliżył... chyba że to była jakaś jego sztuczka i taka mała zemsta za wcześniejsze niewielkie kłamstewko. Bo co prawda byłem Dōkō oficjalnie w papierach jednak poniekąd dlatego że nie prezentowałem swoich wszystkich asów z rękawa.
Oooo mój tajemniczy znajomy. Shins prawda? Jasne sia... zacząłem mówić gdy ten bez czekania na odpowiedź zaczął sadzać tyłek i wtedy najpewniej rozproszony tym wszystkim, bo również nie zauważyłem kiedy zjawił się kolejny nieznajomy. Białe włosy, ciemna karnacja jak na tę warunki pogodowe, wysoki jegomość. Akcent też zdradzał, że raczej nie był stąd. Czyżby kolejny najemnik? Pomyślałem wskazując jedną beczkę z sąsiedniego stolika aby gość sobie dostawił. W końcu w grupie weselnej. Śmiało panie sentoki Osamu z rodu Kaguya. Ja nazywam się Gōsui, najsilniejszy Dōkō Shabondama z Cesarstwa Morskich Klifów. Mrugnąłem porozumiewawczo do Shinsa Co cię tu sprowadza? Czyżbyś postanowił szukać pracy w innych rodach? Czy może ród Kaguyja postanowił się zainteresować sprawami Ryuzaku? Shinsa nie przedstawiałem uznając, że jak zechce to zrobi to sam, zaś na jego pytanie nie odpowiedziałem bo nowy gość całkowicie wybił mi je z głowy. Jednak w moim tonie nie było złośliwości, ot czysta ciekawość.

[Shins Hyo]

Shins jeszcze dobrze nie usiadł, ledwo zadał swoje pytanie - to właściwe, o zlecenia, nie to o siadaniu - a ich rozmowa została zakłócona przez kolejnego podróżnika. Jego wygląd i akcent zdradzał, że nie był on mieszkańcem Ryuuzaku, a Hyo, bazując na swoim doświadczeniu mógł spodziewać się, że pochodzi z Pustyni, jednak nie był w stanie określić jego przynależności klanowej. Nie musiał tego jednak robić, gdyż przybysz przedstawił się sam, co mocno ułatwiało dalszą rozmowę. A skoro i Gosui postanowił dokonać autoprezentacji, to najwyraźniej przyszła pora i na Shinsa - "A ja jestem Shins Hyo, wolny strzelec" - Freelancer chciałoby się powiedzieć. Albo najemnik. Można było użyć wielu określeń - "Widzę, że już zakosztowałeś delikatesów tutejszej oferty napoi. Muszę Cię uradować, bo w temacie posiłków jest tylko lepiej" - słowa były oczywistym sarkazmem, Hyo zastanawiał się, czy obaj rozmówcy załapią, o co mu chodzi - "A wracając do mojego pytania, Gosui. Wiadomo już coś na temat nowych zleceń?" - ta kwestia była chyba obecnie najważniejsza. Jeśli były nowe informacje dotyczące tego, jakie zadania będą do wykonania, to z całą pewnością będzie to lepszy temat do rozmowy, niż kulinarne zdolności kucharzy z Cesarstwa Morskich Klifów. Szczególnie, że tym drugim mogli obrazić lokalnych smakoszy, a to niechybnie zakończy się awanturą.

---

  Ukryty tekst

[Osamu]

Ku swojemu zdziwieniu to został przywitany dość otwarcie i chętnie zaproponowano mu żeby usiadł. Zdziwiło go to, że w taki sposób został potraktowany... Przecież był obcy. Nie wierzył w to, że tak szybko można przejść do jakiejś tam konwersacji. Skrzywił się kiedy różowy chłopak sam siebie nazwał najpotężniejszym doko. Co to w ogóle znaczyło? Osamu wiedział, że jako Doko można przedstawiać wysoką jakość w bitwie bo sam był w tej sytuacji całkiem niedawno. Wcale by na to nie zwrócił uwagi ale pycha jaka biła w tej wypowiedzi spowodowała, że pokręcił głową. Odrzuciło go to nieco od tego chłopaka.
-Zamierzam wesprzeć walkę z dzikimi. Walczyłem już przeciwko Nim w bitwie o Kotei. Odpowiedział już w swoim stylu tak żeby Gosei mógł wyczuć, że jego rzucanie o byciu najsilniejszym Doko znacznie nie spodobało się Uesugiemu. Osamu kierował się prostą zasadą: Udowodnij albo nie przeszkadzaj. Póki co ten uczniak tylko gadał choć Białowłosy miał nadzieje, że ten pokażę mu dlaczego ma się za takiego wyjątkowego. -Pracuje dla klanu Kaguya. Krótko zamknął rozmowę na temat tego czy Kaguya planują mieć kontakt z innymi klanami. -Pewnie jako Doko wielu traktuje Cię z góry i bez szacunku. Z całą pewnością brzmiał poważnie mimo, że chciał się uśmiechnąć to jednak etykieta nie pozwalała mu na to nawet jeśli rozmówcą był obcy Doko.
Był też tutaj niejaki Shins Hyo, który przedstawił się jako wolny agent. Nie stwierdził jasno swojej przynależności co mogło oznaczać wyrzutka. Uesugi podniósł brew kiedy to usłyszał komentarz na temat tego, że niby kuchnia jest tutaj słaba. No była słaba, w porównaniu z pełną różnych smaków pustynią to tutaj było blado. Jednak nie zamierzał obrażać gospodarza. -Jest ciepła. Czyli wystarczy. Taki komentarz musiał wystarczyć. Nie miał okazji próbować tutejszej strawy. Jedyne co zjadł na tych ziemiach to trochę medykamentów ostatnim razem.
Uważnie przysłuchiwał się jednak temu o czym dwaj panowie rozmawiali. Shins dopytywał czy coś wiadomo o zleceniach. Osamu wytężył słuch albowiem sam był bardzo chętny żeby się zaciągnąć i móc zacząć zyskiwać zaufanie tutejszej władzy, które było niezbędne do wykonania jego misji.

[Gōsui]

Zamaskowany kolega albo zmiękł albo chyba jednak bardziej spodobał mu się nowy kolega. Tak przynajmniej założyłem skoro od razu zdecydował się mu przedstawić, bo w końcu rozmawiając wcześniej ze mną manewrował i lawirował odpowiedziami tak by je udzielić ale nie odpowiedzieć na zadane pytanie, a tu? Proszę bardzo. No ale nic, każdy może mieć przecież własny gust i nie mnie było to oceniać.
Cóż, zdarza się ale tak to już działa. Wszędzie tam gdzie są rangi tam ci którzy znajdują się najniżej nie zawsze są traktowani uprzejmie. To chyba już taka specyfika zawodu. Odpowiedziałem na pytanie opalonego kolegi Z drugiej strony Osamu-san chyba również mogłeś tego doświadczyć zaczynając swoją karierę, chyba że rodzinne koneksje pozwoliły Ci zacząć od bardziej uprzywilejowanej rangi niż Dōkō? Westchnąłem gdyż w sumie to był całkiem smutny temat ale cóż można było z tym zrobić poza tym by samemu nie powielać złych wzorców? Nic. Tylko tyle i aż tyle. Shins-san cieszę się że mimo skromnych możliwości jakimi dysponujemy przypadła Co do gustu nasza kuchnia. Oczywiście był to żart. Sarkazm w tonie zamaskowanego (bo ponad stu kilogramowego chłopa) by mocno wyczuwalny.W sumie to się cieszę Osamu-san, że Twój ród postanowił wesprzeć Ryuzaku w walce z ludźmi zza muru i w sumie to Shins-san odpowiadając na twoje pytanie to słyszałem, że ma się zacząć coś wielkiego związanego z generałem sił nieprzyjaciół. Brzmi interesująco, prawda? Niestety w tej parę dni nie zdołałem zgromadzić większej ilości plotek...no przynajmniej nie takich które miałby sens. Chyba, że wierzycie w duchy. Zaśmiałem się na końcu po czym znów przeniosłem wzrok na wysłannika rodu Kaguya. Swoją drogą, wspomniałeś że brałeś udział w największej porażce ostatnich czasów przyjacielu, porażce pod Korei - tak? Brzmi niesamowicie interesująco, ostatnio z obecnym tu Hyu-sanem rozmawialiśmy o naszych doświadczeniach z najeźdźcami i jak się okazało obaj mierzyliśmy się z tym samym wrogiem. Klanem Mateki. Jednak planujemy wziąć udział w czymś większym przeciwko nimi więc może zechciał byś opowiedzieć nam o tym co o nich wiesz? Kto wie czy nie staniemy razem do walki, a wtedy znajomość zdolności wroga zdecydowanie ułatwiłoby nam zadanie. A skoro sam chcesz się z nimi mierzyć to wiesz, wróg mojego wroga i te sprawy.

[Arii]

Arii przechadzał się spokojnie po obozie z włożonymi do spodni dłońmi. Oddychał świeżym powietrzem i przyglądał się, jak wszyscy pracują w pocie czoła. Wszystko zaczęło coraz szybciej funkcjonować, morale niestety opadły po śmierci Mindy i też było to wyczuwalne. Ludzie obserwowali go z nienawiścią, respektem, neutralnością albo go wymijali. Odetchnął, od wczorajszego dnia nie miał nic w ustach, dlatego skierował się do czegoś w rodzaju kantyny w namiocie, gdzie stołował się cały obóz. Grali tam w karty, zakładali się, upijali i odpoczywali. To właśnie tutaj zaczęła się ta jedna wielka tragedia. Kiedy wchodził do środka zobaczył, że całkiem sporo ludzi już zasiada. Większości nie kojarzył, co mogło oznaczać, że pojawili się nowi rekruci lub najemnicy.

Przecisnął się miedzy beczkami, które były tutaj głównym umeblowaniem między stolikami. Jego wzrok głównie skupił ciemniejszy karnacją siwy chłopak, który siedzą wydawał się olbrzym. Zdecydowanie mógł tutaj górować wzrostem. Ale nie przeszkadzał nikomu idąc na przód do głównej lady. Usiadł tam i uśmiechnął się do kogoś w rodzaju barmana. -Małe ramen i trochę wody. Arigato.- dopiero teraz dostrzegł, że wszyscy przycichli oprócz stolika z siwym mężczyzną, dlatego dotarły dopiero niego zrywki ich rozmów, w której jeden z nich sarkastycznie wypowiadał się o jedzeniu w obozie. Medyk westchnął czekając na swoje jedzenie. Starał się nie zwracać uwagi na to, że wszyscy spoglądają na niego spod byka. Ale to też sprowadziło się do tego, że musiał po prostu słuchać rozgadanych chłopów z czego każdy próbował zmierzyć sobie fiuta miarą jestem lepszy, bo...

Odczuwał dziwny niepokój, kiedy przysłuchiwał się ich rozmowie o rangach, dzikich i tym podobnym. Wydawali mu się zbyt... wyczekujący zbliżających się zdarzeń. Możliwe, że dla niektórych był to idealny moment do zarobku, zdobycia doświadczenia, ale nikomu nie powinno palić się do bitki, aż tak bardzo. W końcu przed jego dłońmi stanęła misa z ramenem i gliniany kubek. Uśmiechnął się do mężczyzny i wydał mu złote monety za posiłek. -W końcu coś dobrego, jeszcze raz dziękuję.- pokiwał głową rozłączając pałeczki od siebie. -No to... Itadakimas!- złożył dłonie do modlitwy i zaczął jeść. Nie wtrącając się w dalsze dywagacje trzech mężczyzno-chłopców.

[Shins Hyo]

Tłum w polowej gospodzie, w której siedzieli Gosui, Shins i Osamu powoli gęstniał. Do środka co i rusz wchodzili nowi goście, którzy zajmowali ostatnie wolne miejsca. Spośród nowo przybyłych, krótko po samym Osamu, przyjście jednego z mężczyzn wzbudziło pewne zawirowania w dynamice tłumu - dało się zauważyć, że mężczyzna nie tylko był tutaj rozpoznawalny, ale również nie darzono go wielką sympatią. Hyo przez chwilę zastanawiał się, czy mężczyzna podejdzie do nich - dosyć osobliwego na tle reszty gości grona, ale póki co nie zdecydował się na to.

Sam Osamu również był ciekawym przypadkiem. Członek rodu Kaguya, który przybył tutaj niejako oficjalnie. Nie da się ukryć, że jego umiejętności mogą być dosyć unikalne na tle zdolności lokalnych wojowników. Z całą pewnością jego udział w działaniach wojennych może zaskoczyć wrogów, którzy w większości będą spodziewali się raczej oponentów z okolicznych klanów, a nie kogoś, kto przybył tutaj przez pół kontynentu. Co więcej, jego doświadczenie w walce z Dzikimi również było interesujące - Shins nie znał jeszcze nikogo, kto w bezpośredni sposób brał udział w walce o Kotei (czy też jak wspomniał Gosui - porażce pod Kotei) - "O, to jest coś interesującego. Opowiesz po krótce o bitwie? Wiele plotek i opowieści krąży, a każda mniej wiarygodna od poprzedniej. Jak przebiegała bitwa i co się właściwie tam stało?"

---

  Ukryty tekst

[Osamu]

Uesugi nie czuł się zbyt bezpiecznie w sytuacji, w której się poruszał. Rozmowy z obcymi ludźmi zawsze przysparzały mu kłopoty, a jeśli już chodziło o rozmowy z prawdziwymi obcymi czyli tymi spoza pustynii to już w ogóle. Niby był kolegą z Takashim, z którym przeżył trudy bitwy ale teraz to było coś nowego. Jego współpraca z tymi jednostkami wcale nie wpływała na jego bezpieczeństwo tak jak wtedy. Obserwował uważnie zachowania swoich rozmówców ale nie pozostawał ślepy na to co działo się wokół. Gęstniejący tłum czy jakaś dziwna zmiana atmosfery.
Gosui cały czas zaskakiwał biednego Białowłosego ninje z pustynnych krain. Był zdziwiony, że wojskowa hierarchia, którą kierowali się shinobi powodowała brak bycia miłym. Zdecydowanie ten różowy facet nie był w klimacie Osamu. Młodzieniec nie rozumiał tego jak jakikolwiek shinobi może być takim naiwnym durniem. Czuł się już tutaj zdecydowanie wyobcowany przez to w jaki sposób zachowywał się ten typ.
Nadeszła również nierozważna szpilka, którą próbował wbić w Osamu. Podniósł brew i westchnął kiedy ten zaczął wymawiać swoje kpiny o konotacjach rodzinnych. Zdecydowanie było to słabe zachowanie ale Białowłosy nie zamierzał w tym uczestniczyć. Nie zamierzał mącić swojego idealnego spokoju tak małą zaczepką. Dziecinnie jednak próbował wciągnąć do gry swojego mądrzejszego rozmówcę coś tam bełkocząc o porażce pod Kotei. -Uratowanie tysięcy ludzi nigdy nie jest porażką. Jeśli tego nie wiesz to chyba słusznie zostałeś wstrzymany jako Doko. Odpowiedział z wyczuwalnym chłodem w głosie. Miał już go dość.
Próbował szukać czegoś znacznie ciekawszego niż ten maluczki przeszkadzacz ale takich osób było jak na lekarstwo. Jego oczy szukały powodu, z którego atmosfera w tym "barze" stała się dość gęsta. Wszyscy spoglądali na jakiegoś chłopaka, który wydawał się dość nowoczesny z wyglądu. Zastanawiało go kim on musiał być skoro sprawił, że tutejsi tak na Niego zareagowali. Cóż może kimś podobnym do Osamu? Może to zło konieczne? Ciężko powiedzieć.
-Uchiha chcieli kupić czas dla ewakuowanego miasta. Najpierw negocjacjami, a później bitwą. Odpowiedział od razu Shinsowi jakby niszcząc plotki jakoby Uchiha chcieli wygrać z góry przegraną bitwę. Wszyscy wiedzieli, że muszą kupić sobie jak najwięcej czasu aby wrócić silniejszymi. -Odpieraliśmy ich tak długo jak się dało. Jednak klany Mateki, Soma, Orochi i Kujaku miały zatrważającą przewagę liczebną. Westchnął tutaj dość mocno i przymknął swoje oczy... Te obrazy nigdy nie znikną z Niego. Walczące demony, wszechobecny brud oraz śmierć. Zdrada Kuroia czy totalne skurwienie się Sabaku Jou w konfrontacji z faktami, które przedstawili. Coś wtedy totalnie i nieodwracalnie umarło w Osamu.
-Jakie plotki jeszcze słyszałeś pozą tą najgłupszą o wielkiej przegranej? Zapytał w sposób spokojny i bardzo otwarty. Nie miał Shinsowi za złe tego, że jest ciekaw. Bycie ciekawym świata to pierwsza droga żeby przestać być niedoinformowanym i aroganckim dupkiem jak na przykład siedzący z Nimi Gosui.

[Gōsui]

Po czym poznać największych przegranych? Gdy w porażce szukają jakiś dobrych stron by wypierać rzeczywistość i wmawiać przede wszystkim sobie że odniosło się sukces. No ale niestety tak już bywało szczególnie wśród zadufanych w sobie shinobich, że ciężko było pogodzić się z porażką... no chyba że nie do końca rozumiało się że ewakuacja ludności na obce ziemię i utrata własnych terenów jest porażką, a to ze udało się ewakuować obywateli to jedynie zapobiegnięcie przegrania wojny. Choć może to jednak ja się myliłem i tak naprawdę Mikoto już wygrała z Cesarzem tylko i Waneko i Mikoto też o tym nie wiedzieli. Cóż, tak też mogło być choć może z racji że białowłosy kolega nie uczestniczył w ewakuacji części ludzi z cesarstwa to jednak tego by już nie uznał za sukces. Kto wie?
Przyjrzałem się trochę zaskoczony odpowiedzią i ogólnym podejściem opalonemu koledze i uśmiechnąłem się z politowaniem ale z racji, że najemnicy się przydają to uznałem że nie będę nic mówić. Zresztą istniało ryzyko, że i tak by nie zrozumiał. Zastanawiało mnie tylko czy to kwestia różnic w akcencie czy po prostu głową mu się przegrzała od słońca. Jedno było pewne, Ci z rodu Kaguya maniery mają podobne do uliczników.
Prawdopodobnie możesz mieć rację, panie sentoki. Miejmy nadzieję, że obecność bohatera odmieni losy wojny i obyśmy tylko kolejny wielki sukces nie musieli świętować w następnym obozie po bohaterskiej ewakuacji. A niby miałem nie zaczepiać... Cóż, było to silniejsze ode mnie i mimo że pewnie mogło urazić to dumę pana bohatera to jednak wolałem mówić prawdę niż słodko pierdolić.