Światynia Shichi-fukujin 七福神

[Ryuujin Kodai]

Nie byłem bohaterem, nie byłem już wojownikiem, nie byłem też do końca shinobim. Kim więc tak naprawdę się stałem po tym wszystkim czego doświadczyłem? Byłem za słaby. To była poprawną odpowiedź którą wyznaczała mi dalszą ścieżkę. Ścieżkę która prowadziła mnie by zdobyć siłę potrzebną do zdefiniowania mojej osoby, nadania sensu istnienia. Chyba właśnie dlatego zrobiłem to co zrobić musiałem by mieć pewność, że nikt nie opowie o czymś co mogłoby powiązać ród Jūgo z tym miejscem.
Oczywiście nie obyło się bez dalszych przeszkód, a przynajmniej próby stworzenia przeszkód. Wróg chyba nie był świadom, że osobiście gotów byłem pozbyć się wszystkich i wszystkiego byleby wykonać swoje zadanie. Zero emocji, zero sumienia.
Gdy drzwi się zatrzasnęły, a z młodego zaczął wydobywać się dym moim pierwszym skojarzeniem była trucizna wobec czego próbowałem odsunąć się bezpiecznie i wstrzymać oddech by się nie nawdychać gazu nawet mimo większej odporności na toksyny. Natychmiast też przeszedłem do kwestii wydostania się z pułapki. Ktokolwiek zatrzasną drzwi powinien zacząć składać ręce do modlitwy by błagać o lekką śmierć. Ja z kolei transformowałem swoje ramię w topór którym miałem zamiar usunąć drzwi kilkoma solidnymi ciosami. Jednocześnie odpalając wyższy poziom senninki. By następnie zaraz po wydostaniu się na zewnątrz zdecydować się na to że zabawa dobiegła końca.
Jeśli ktoś liczył na boską łaskę i zrozumienie to niestety nie było tego w planach. Energia natury naturalnie pochłaniana przez moje ciało zaczeła się zbierać powodując pewne zmiany w wyglądzie ale też w moich umiejętnościach, które postanowiłem wykorzystać do wykrycia żyjących istnień w tym chorym miejscu, a następnie ruszyłem w ich kierunku z jasnym celem. Rozwiązanie problemu i pozbycie się świadków.

  Ukryty tekst

[Arii]

15/19

Zła Strona Medalu
Wyprawa A- Ryuujin Kodai

---

Shinobi nie miał łatwego życia, każdy kto był coraz wyżej w tej hierarchii i świecie o tym wiedział. Wykonywanie brutalnych zadań należało do codzienności takiego człowieka. Ryuujin wiedział o tym i nie przejmował się tym na zaś. Prędzej wolał się wydostać z tego pomieszczenia przez jakiś dziwny gaz i wyciekający dym z ciała dziecka. Zamienił rękę w topór i zaczął uderzać w drzwi. I gdy drzwi się rozsypały nagle dostał w plecy potężnym wybuchem i wleciał w ścianę po drugiej stronie. Odczuł mały ból i mógł nawdychać się dymu po wybuchu. Kiedy otworzył oczy zauważył, że ze wszystkich pomieszczeń wydobywa się fioletowy gaz powoli zajmując cały korytarz. Jeszcze moment a nie będzie widział nic innego niż fiolet. Czas uciekał a robiło się coraz niebezpieczniej. Musiał podjąć decyzję co robić. Nikogo tutaj nie widział, więc kto zamknął pomieszczenia? Czyżby jakieś udoskonalenia? Czuł powoli, że wpadł w czyjąś pułapkę i robiło się coraz bardziej gorąco. Musiał przypomnieć sobie co mówił dzieciak... Kto został w tej dziwnej placówce, jakiegoś chorego doktora? I gdzie mógł się znajdować?

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Dialogi:
Torune

[Ryuujin Kodai]

Uwolnienie prawdziwej formy kosztowało mnie jak zwykle głównie utratę części swojej osobowości. Fizycznie czułem się lepiej niż kiedykolwiek wcześniej czując mieszankę podniecenia, euforii, gniewu przeżywając ekstazę. Nie robiłem tego za często ale musiałem bardzo mocno się skupić na tym by dokończyć swoją misję zamiast urządzać tu krwawą łaźnię.
Jak tylko rozwaliłem drzwi i nie zastałem nikogo za nimi poczucie złości się wzmogło, liczyłem że znajdę osobę odpowiedzialną za to, a tu dupa. Jednak mimo wszystko był pewien plus. Dym powinien zacząć się rozchodzić po większej powierzchni przez co raczej nie powinien wypełnić całych pomieszczeń po sufit. No chyba, że mają tu go całą tone i owa pułapka miała być ostateczną formą obrony. Bo jak autor sobie wyobrażał ilość potrzebną do wypełnienia tamtego pokoju albo chociaż późniejsze usunięcie tego dymu?
W każdym razie, nie widząc ani nie wyczuwając przeciwnika po tej stronie postanowiłem wziąć rozbieg i wlecieć w przeciwną stronę gdzie jak wspominał denat powinno się znajdować biuro jakiegoś gościa, a przy okazji może i tak wyczuje więcej osób do zaszlachtowania... Albo może zdarzy wrócić ten co to wyszedł. Jak będzie stary to go zabije...albo nie jak będzie młody to go zabije ... Odezwał się głos w mojej głowie. Jakby należał do mnie lecz mówił ktoś zupełnie inny. Ja w tym czasie jeśli dam radę to wciąż powstrzymuje się od wdychania trucizny, a mam całkiem wytrzymałe płuca, i wlatuje na pełnej w kierunku o którym mówił młody potwór.

  Ukryty tekst

[Arii]

16/19

Zła Strona Medalu
Wyprawa A- Ryuujin Kodai

---

Szybkie decyzje. Trzeba było właśnie teraz podejmować szybkie decyzje. I nie zamierzał skupiać się na niczym innym. Musiał się wydostać z korytarza śmierci, w który właśnie się zamieniał z każdą sekundą. Mimo szumiących myśli kogoś innego we własnej głowie wiedział, że musi przebić się przez drzwi na samym końcu korytarza. Dlatego wziął rozbieg i wbił się z całą swoją siłą w nie wlatując do ciemności. Wleciał na sam środek otchłani ciemności. Nic tutaj nie było, nie czuł gruntu pod nogami, kiedy zaczął spadać, tyłkiem i plecami poczuł, że zjeżdża w dół. Jakaś zapadnia? Cały czas było ciemno, czuł, że jest jeszcze niżej niż ta cała piwnica, ale nagle jego zmysł wyczuł jedno źródło czakry, spokojnie na niego czekające. Kiedy zjeżdżał do samego końca zauważył oświetlone pomieszczenie świecami. Na samym środku na krześle siedział staruszek z filiżanką herbaty. -Gość...- tylko tyle zdążył powiedzieć patrząc na potwora, który właśnie wkraczał do jego "gabinetu". Ryuujin zauważył, że wszędzie, WSZĘDZIE, wiszą ludzkie i zwierzęce trupy. Wypatroszone, połączone ze sobą. Spływała wszędzie wokół krew. Smród był niewyobrażalny, widoki jeszcze gorsze. Ale starzec siedział, czekając, jakby na śmierć z uśmiechem na twarzy. Nie wyglądał na przerażonego czy zakłopotanego. Wiedział, co do niego idzie i był z tego w pełni zadowolony. Mówił to Ryuujinowi zmysł sensoryczny, ale także instynkt.

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Dialogi:
Torune

[Ryuujin Kodai]

Nie tego się spodziewałem, nie tak miało się to zakończyć dlatego w chwili w której znalazłem się twarzą w twarz z starcem ewidentnie pogodzonym ze swoim losem postanowiłem zmienić swoje zamiary. Zamiast jednym ruchem pozbyć się mężczyzny chciałem przedramieniem przyprzeć Ci go ściany za nim naciskając na gardło aby utrudnić mu oddech jednocześnie robiąc to ja tyle delikatnie by go przypadkiem nie rozsmarować na ścianie. Przybliżyłem się do niego tak by nasze czoła niemalże się stykały, a starzec który trzymany przeze mnie dyndał nogami kilka centymetrów od podłogi słyszał mój ciężki oddech. Spoglądałem mu głęboko w oczy jednocześnie pilnując wszystkiego wokół za pomocą zmysłu sensora.
- Kim jesteś staruchu? Czy to ty jesteś odpowiedzialny za porwania i cierpienia tych wszystkich istnień? - starzec nie mogę ujrzeć mojej pełnej nienawiści twarzy skrytej za maską ale mógł bardzo wyraźnie słyszeć drżący od wściekłości ton tak chłodny że gdyby zmieszać z nim chakre zdolny byłby zamrozić palący się ogień - Dopuściłeś się zbrodni za które czeka cię tylko jeden los ale za splugawienie tego miejsca gwarantuje Ci, że dopiero po drugiej stronie doświadczysz prawdziwego cierpienia. Po tych słowach daje facetowi jeszcze chwilę żeby się wypowiedział, a następnie jeśli będą to tylko jakieś pierdoły ręką przekształconą w topór wykonuje powolne cięcie z takim naciskiem by rozciąć jego ciało na pół od dołu ku górze.
Jeśli chłop padł trupem cofam przemianę aż do klątwy wcześniej orientując się tylko w sytuacji wokół sensorem by rozejrzeć się po miejscu w którym się znalazłem. Skoro był to jego gabinet to mogły się tu znajdować jakieś zapiski może coś mówiące czym się tu zajmował ten człowiek, a może dodatkowo informacja o osobach powiązanych z tym miejscem.

  Ukryty tekst

[Arii]

17/19

Zła Strona Medalu
Wyprawa A- Ryuujin Kodai

---

Gniew prowadził Ryuujina, nawet nie zatrzymał się na chwilę spadając po tej dziwnej ślizgawce, po prostu ruszył na starca, wywracając jego krzesło, przelatując kilka metrów do przodu, aby podeprzeć go uniesionego o ścianę. Patrzył się przez dziurki maski na starca, który cały czas się uśmiechał, chwycił go za nadgarstki. -Wy ludzie jeszcze nie wiecie, co was czeka. Piekło w końcu się otworzy i zaznacie prawdziwego bólu, który dla was przygotowaliśmy. Kotei i Shigashi było początkiem... Wszystko ma swój początek na tych dwóch padołach... Eksperymenty nam wyszły... W końcu... Zaznacie... TRAGEDII!- starzec wypowiedział tylko to. Wprost się nie przyznał, ale w jego oczach widać było determinację. Nie miał fizycznych szans z Jugo, białowłosy mógł przejść do kolejnego etapu, którym było przecięcie na pół mężczyzny. Trup opadł przepołowiony na kamienną podłogę. Dopiero teraz Ryuujin miał czas przyjrzeć się pomieszczeniu. Wyglądało to jak kamienna stajnia, gdzie wisiały wszędzie trupy. Nigdzie nie było tutaj trupów, nie czuł już niczyjej chakry. Nie wiedział, jak głęboko pod świątynia się znajdował, ale zamierzał rozejrzeć się tutaj, aby znaleźć jakieś wskazówki. Przy każdym trupie ze złączonych ciał zwierząt i ludzi wisiała kartka pergaminu z zapiskami w ilu procentach był to człowiek a w ilu zwierzę. Wszystko wyglądało jak z okropnej historii do straszenia gawiedzi w karczmach. Przechodząc przez kolejny tuzin ciał odnalazł jakiś mały stolik, na którym były prowadzone notatki dotyczące "Przeszczepów". Czyli tak to się nazywało... Przeczytał tam o możliwościach łączenia części ciała kogoś innego z drugą osobą otrzymując niebywałe efekty... Czy właśnie to tutaj próbowano zrobić? Połączyć zwierzę i ludzi? Niedaleko od stolika były jakieś drzwi...

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Dialogi:
Torune

[Ryuujin Kodai]

No i tak oto szaleniec padł trupem w kałuży własnej krwii i flaków we własnym gabinecie w pośród całej sterty truchła które sam tu powywieszał. Okolica też była pusta więc po przeszukaniu znajdujących się na miejscu dokumentów, z których część traktującą o procesie przeszczepiania cudzych narządów bądź kończyn postanowiłem sobie pożyczyć tak aby w przyszłości nikt przypadkiem nie próbował powtarzać tu tych bluźnierczych i pomylonych procederów, natknąłem się na tajemnicze drzwi. Drzwi które kierować mogły do miejsca jakie należało zbadać jeszcze nim finalnie opuszczę to miejsce.
Tak więc nie myśląc długo dezaktywowałem też topór-łapę i ruszyłem w ich stronę przy okazji depcząc lub jeśli przechodziłem obok zwyczajnie kopiąc gdzieś w bok truchło doktorka szaleńca. Zastanawiałem się tylko nad tym co mówił o Kōtei i Shigashi. W mieście kupieckim mnie jeszcze nie było, a Kōtei kojarzyło mi się tylko z porażką przy inwazji dzikich...
Niestety nie posiadałem wystarczająco dużo informacji by móc rozwikłać sens jego słów dlatego postanowiłem zachować to dla siebie zarówno w razie pytań mnicha jak też w przypadku zdawania później raportu. W każdym razie ruszyłem w stronę drzwi żeby zbadać gdzie te prowadzą obierając ponownie strategie kontry w razie ataku na mnie lub jeśli ja pierwszy zobaczę zagrożenie to wlatuje na pełnej z potężną plombą na dziąsło frajera.

  Ukryty tekst

[Arii]

18/19

Zła Strona Medalu
Wyprawa A- Ryuujin Kodai

---

Drzwi wprowadziły go w wąski, długi korytarz prowadzący do schodów w górę. Patrząc do góry nie widział końca w ciemnościach. W końcu zjechał jeszcze niżej... Nie mógł wiedzieć, gdzie idą, ale pozostało mu tylko się wspinać i nienarzekać. Droga wydawała mu się wydłużać, ale w końcu dostrzegł światło padające na ścianę - docierał do samego końca schodów. Kiedy tylko wszedł na ostatni schodek zauważył kolejne skalne przejście, poczuł chłodny wiatr a kiedy przeszedł przez szeroką jaskinię dotarł do wyjścia... Nie wiedział, ile tak naprawdę czasu minęło od wejścia w to diabelskie miejsce. Ale widok, który zobaczył wynagradzał mu wszystko. Słońce powoli wstawało pokazując piękno gór i okolic. Mógł głęboko odetchnąć. Po boku jaskini widział na potężnych ścianach gór świątynie... Czekała go żmudna wycieczka do świątyni. Ale czuł w płucach, że to już koniec i świątynia znowu mogła otrzymać wszelkie błogosławieństwa. W brzuchu powoli też mu burczało, przeszedł przez wytyczone przez kogoś kamienne drogi, aby kolejne dwie godziny później ponownie wkroczyć na teren świątyni. Na placu zbierali się powoli mnichowi patrząc na niego bacznie. Był cały umorosany krwią i brudem. Po środku stał Torune, który patrzył się na jeden z posągów, z którego oczu płynęły łzy. -Udało mu się... Bogowie znów do nas zawitali...

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Dialogi:
Torune

[Ryuujin Kodai]

Misja dobiegła końca, a przynajmniej tak też mi się wydawało. Gdy zacząłem zbliżać się do wyjścia klątwa również się cofnęła by nie pozostawić śladów mogących ułatwić powiązanie mojej osoby z rodem Jūgo. W końcu gdybym tego nie zrobił, musiałbym zabić wszystkich którzy by mnie ujrzeli, a naprawdę nie chciałem śmierci mnichów.
Gdy ujrzałem widok tak bardzo kontrastujący z tym co musiałem oglądać do tej pory, tak bardzo piękny zza maska z oczu spłynęła mi samotna łza, a ja sam zacisnąłem mocniej pięści niemal bezwładnie padając na kolana. Nie było to spowodowane jakimkolwiek zmęczeniem fizycznym, a ranom jakich doświadczyła moja dusza. Spuściłem głowę wbijając na moment wzrok w ziemię, na tyle krótko by nikt nie mógł podbiec i mnie podnosić ale na tyle długo by było to dostrzegalne. Młody chłopiec i ten szczeniak, było mi ich żal gdyż zostali w to wplątani wbrew swojej woli. Mimo to musieli umrzeć bo nie mogłem ryzykować że to co im się przytrafiło zagroziło by wykonaniu przeze mnie zadania. Tak. To była cena jaką musiałem płacić za to by stać się silniejszym, by móc konkurować z takimi bestiami jak lis wśród dzikich. Sam musiałem stać się Zeroogoniastą bestią, nawet jeśli kosztem miałoby być rozszarpanie mojej duszy na strzępy i skazanie się na wieczne potępienie i agonię w trzewiach Boga śmierci.
- Wasza świątynia została oczyszczona gdyż wszystkowidzący wzrok bogów przejrzał tych którzy dopuścili się znieważenia tego miejsca. Ród opiekujący się tym miejscem niech wyczyści podziemia, są one pełne bluźnierczych eksperymentów które należy zniszczyć, a teraz. Chwała Szczęśliwiej Siódemce. - odparłem po czym ruszyłem dalej do siebie by zdać raport, liczyłem że moje słowa w razie jakiś prób określenia kto tu pomógł sprawią że oczy wszystkich zwrócą się ku rodowi Hyuuga.

Z/t

[Arii]

19/19

Zła Strona Medalu
Wyprawa A- Ryuujin Kodai

---

Mnich patrzył się na białowłosego ze łzami w oczach. Ukłonił mu się. -Nie wiem, jak Ci dziękować. Zostałeś zesłany przez Tsukuyomi i samą Amaterasu. Na zawsze zostaniesz w mojej pamięci i sercu... Dokonałeś cudu. Arigato!- można by powiedzieć, że nie tylko on to mówił. Wszyscy mnichowie i strażnicy otoczyli go w okręgu i ukłonili mu się nisko trzymając te pozy kilkadziesiąt sekund. Mogło to być chyba wystarczające dla prawdziwego bohatera. Gdyby tylko widzieli, co tam się wydarzyło... Już nigdy nie nazwaliby go bohaterem i cudem... Ale czy bogowie zawsze musieli być miłościwi? Jakość musieli dbać o wierzących i oddającym im hołd wiernym. A nie zawsze modlitwa mogła dokonać wszystkiego. Czasami tylko brutalna siła mogła tego dokonać. Ale teraz, kiedy Ryuujin wyruszył pozostawił po sobie miejsce skąpane we krwi, ale z zadowoleniem mnichów, kto®zy czuli, jak łaska boża do nich wróciła. Kiedy wyszedł poza bramę świątyni na jego ramieniu przysiadł mały wróbelek, rzadko spotykany w tym miejscu. Otrzymał informację od szefostwa, że zadanie zostało zakończone i żeby jak najszybciej ulotnił się z terenów świątyni, zanim ktoś z klanu Koseki go zauważył i chciał przesłuchać. To był koniec. Zadanie zostało wykonane, ale kto dokładnie chciał robić takie okropieństwa innym?

---

WYPRAWA ZAKOŃCZONA SUKCESEM

  Ukryty tekst

Dialogi:
Torune

[Ryuujin Kodai]

Misja została wykonana, skrzydlaty przyjaciel został przysłany aby wręcz utwierdzić mnie w tym przekonaniu, mnisi widzący tylko efekty, a bez wiedzy o środkach wykorzystanych do jego osiągnięcia byli przeszczęśliwi, żeby nie powiedzieć wniebowzięci. A ja, nie czekając długo ruszyłem w drogę na tyle szybko by zniknąć jak kamień w wodę i na tyle ostrożnie by nie rzuciła się nikomu w oczy moja ucieczka.
Choć oficjalnie sprawa była zakończona to w moim posiadaniu wciąż były dokumenty tego szaleńca o procesie tego eksperymentu, coś co dawało mi pewną myśl jak mógłbym stać się silniejszym niż dotychczas jednak wymagało to zapoznania się z tymi dokumentami, a z powodu braku mojej wiedzy na tematy medyczne prawdopodobnie zajmuje to znacznie wiecej czasu. No ale na to byłem przygotowany.
Oczywiście po powrocie udałem się do siedziby władzy by zdać stosowny raport w którym że szczegółami opisałem rzecz która miała tam miejsce, chłopca, szczeniaka i szalonego naukowca. Nie pominąłem też jego słów, tych które wyrzucił z siebie chwilę przed śmiercią czy losu młodych. Przedstawiłem wszystko tak jak było, za wyjątkiem przyznania się do faktu posiadania dokumentacji. To postanowiłem zachować dla siebie.

z/t