Światynia Shichi-fukujin 七福神

[Kutaro]

Wyprawa B
Toshiro
5/28 kolejek

Młodszy ninja na początku był sceptyczny co do osoby Nishiyamy. Nie każdy przepadał za byciem łapanym za ramię przez obcych ludzi. Nawet jeśli nie było to żadne zamierzone uchybienie w stronę Doko. Słysząc jednak ofertę, która była całkiem wygodna, na początku się skrzywił ale po chwili kiwnął głową na zgodę. Wysiłku wymagało to od niego minimum, a zawsze było to nieco więcej Ryo w sakiewce. No i pewnym bonusem było wpisanie do akt. Formalnie misje D wiele nie znaczyły, jednak zawsze lepiej wyglądała jedna więcej w dokumentach w siedzibie władzy. Przez moment na jego twarzy pojawił się grymas “trzeba było powiedzieć dwieście”, ale po chwili przeżuł ten problem i wystawił dłoń po pieniądze i list.
- W porządku, niech będzie to sto. Hiroki Seiji Doko. - Przedstawił się bo w końcu to było dla niego najważniejsze. - A od kogo list? - Również zapytał o to samo. Następnie go wziął i ruszył w kierunku domów mieszkalnych. Patetyczną wypowiedź o “marnym doko” przyjął bez słowa, choć niewykluczone, że pozwolił sobie na obrót oczami wobec takich zapewniem.

Kiedy Toshiro ponownie powrócił pod świątynię, tym razem już o umówionej porze, było tu znacznie mniej ludzi. Nawiasem mówiąc, ciekawym zagadnieniem była sytuacja, gdyby ciemnowłosy nie pojawił się przy stoisku z talizmanami. Co jeśli pojawiłby się następnego dnia? Również otrzymałby identyczną wiadomość mówiącą, że ma się pojawić tego wieczoru? Bardzo możliwe, że sprawa nie była, aż tak nagląca, a kobieta była dosyć uniwersalnym posłańcem dla Saisei. Jeśli taka była sytuacja to dobrze było to wiedzieć na przyszłość.
Tuż obok kompleksu religijnego znajdował się mały park, o ile w ogóle można było go tak nazwać. Trzy drzewa, parę krzaczków i równie kilka miejsc do siedzenia. Raczej pełnił funkcję ozdobną, niż miał być lasem w mieście. Co tylko było podkreślone przez dobrze zadbane rośliny i ogólną czystość. Na jednej z ławeczek siedział rozparty mężczyzna w małym słomianym kapeluszu. Widząc Nishiyamę już z dosyć dużej odległości lekko skłonił ów nakrycie głowy witając przybyłego oraz leniwie zaprosił go machnięciem ręki.

[Ryuujin Kodai]

Ruszyłem w dalszą drogę, na której już tym razem mijałem jakiś ludzi. Co prawda wciąż żaden nie wyglądał na tyle interesująco czy po prostu podejrzanie by wzbudzić jakoś bardziej moje zainteresowanie. Oczywiście chcąc nie chcąc zdołałem też za słyszeć części ich rozmów , choć te prawdę mówiąc nie specjalnie brzmiały jak coś sensownego. Zwykle bajdy zalęknionych ludzi, plotki wędrujące płynące od człowieka do człowieka miały tendencje do bycia przesadzonymi. Wystarczyło by po drodze osoba lub dwie odpowiedziały coś od siebie i tak oto powstała bardzo szybko okoliczną legenda o demonie zmieniającym ludzi w żywe trupy. Dobre sobie.
Niestety nie wszystko na mojej drodze było przesadzoną plotką, bo gdy na niebie zaczynały zjawiać się pierwsze gwiazdy mi udało się dotrzeć do świątyni, a dokładniej przed jej brame która na pierwszy rzut oka gościnnością nie grzeszyła. Uzbrojeni strażnicy, świątynia zamknięta...cóż może powinienem się cieszyć, że bestia z legend pozwoliła mi tu dotrzeć nie atakując mnie po drodze. Z drugiej strony jeśli to naprawdę byłby jakiś demon to w sumie wcale bym się nie dziwił, że stwór mnie nie ruszył. Pewnie wyczuł że dostałby łomot i skończyłoby się to całe łobuzowanie.
Nie chciałem tracić czasu, a nocleg a świątyni o tej porze był nawet dobrym pomysłem. Zbliżyłem się więc do strażników skłaniając im nisko.
- Witajcie dobrzy panowie, wpuście proszę do świątyni przybyłem złożyć dar Panom Szczęścia, a i noc mnie zastała schronienia szukam. - zwróciłem się z prośbą z zdecydowaną pokorą w tonie.

  Ukryty tekst

[Arii]

8/19

Zła Strona Medalu
Wyprawa A- Ryuujin Kodai

---

Mężczyźni spojrzeli się na białowłosego, który zmierzał w ich kierunku. Jeden ze strażników wyszedł mu naprzeciw, aby zablokować mu drogę. -Skąd do nas zmierzasz nieznajomy?- nie zamierzał owijać go w bawełnę. Nie wyglądał na przyjemniaczka, który wpuszczał każdego, ale widać było, że jest delikatnie zestresowany. Dało się wyczuć w powietrzu, że coś jest nie tak tutaj. -Daj spokój, Jin. Wpuść pana. Niech zostawi ofiarę. Mamy mnóstwo wolnych pokoi w świątyni. Mnisi również się ucieszą z jakiegoś gościa chcącego pomodlić się do bogów.- drugi wydawał się spokojniejszy, ale również zestresowany. -Dobrze, wchodź. Idź od razu na sam przód, cały czas prosto. Tam będzie Mnich Torune. On ciebie pokieruje.- i nagle za pstryknięciem palców bramy otworzyły się. Wszedł na potężny, kamienny plac, z którego®ego posadzek wyrastało kilka potężnych drzew o czerwonych liściach. Rzeczywiście, kiedy doszedł do głównej kaplicy klęczał tam pod posągiem (chyba Amaterasu) mnich o łysej głowie z dość sporymi czerwonymi koralami zarzuconymi na szyję. Modlił się z uchyloną głową ku ziemi. -Czego tak zagubiona dusza, jak ty tutaj szuka?- odezwał się głębokim, niskim głosem podnosząc głowę znad posadzki i odwracając się w jego stronę. Był dość młody, może w jego wieku. Ale miał dziwną energię automatycznego respektu, którą się do kogoś czuło.

---

  Ukryty tekst

Dialogi:
Torune

[Ryuujin Kodai]

Nie ukrywając poszło łatwiej nie się spodziewałem, nie musiałem nawet się bardziej rozwodzić nad tym kim byłem, po co przybyłem i tak dalej. O po prostu strażnicy zdecydowali że mnie wpuszczą i nie kryłem że w sumie to tak zdawało mi się że powinny działać świątynie. Miały być dostępne dla wiernych. Z kolei po chwili zastanowienia się, praca strażnika świątynnego musiała być naprawdę trudna skoro chłopaki muszą wpuszczać ludzi i jednocześnie chronić to miejsce i kapłanów przed tymi, którzy przybyli tu z niecnymi zamiarami..Dlatego rozumiałem fakt towarzyszącego im stresu.
Gdy już przekroczyłem bramę, osiągnąłem kolejny etap w swojej misji, a zdawać by się mogło, że jak na razie wszystko toczy się dobrym torem. Nawet fakt, że pierwszym mnichem jakiego poznaje jest ten który miał się zgłosić do mojego rodu o pomoc. Jednak ponieważ nie miałem takiej stuprocentowej pewności czy on to rzeczywiście on, a nie ktoś kto znalazł się tu przypadkiem albo jakiś zły brat bliźniak nie czułem się zdecydowany by grać z nim w otwarte karty.
- Witaj mnichu Torune, nazywam się Ryuujin z Nawabari, handlarz maskami. - tu wydobyłem jedną z masek które miałem przy sobie i zasłoniłem na moment twarz demonstrując swój towar - Przybyłem by złożyć dar bogom i noclegu szukam, różne rzeczy się o tej okolicy słyszało. Ludzie gadają ale ja wierzę że bogowie w tak świętym miejscu ochronią nas przed złym. - kończąc to zdanie ponownie schowałem swoją maske i bardzo uważnie się przyglądałem reakcjom brata Torune.

[Arii]

8/19

Zła Strona Medalu
Wyprawa A- Ryuujin Kodai

---

Mnich patrzył się na maskę, która nie miała nic specjalnego w sobie. Wstał otrzepując i gładząc szaty. -Złożyć ofiary? Każdy wierzący ma do tego, zapraszam.- mnich raczej podchodził do tego też z rezonem. -Nawabari jest dość daleko, Ryuujinie. Kilka świątyń jest w tamtym kierunku.- Torune podszedł do niego -W ostatnim czasie nie jest tutaj zbyt bezpiecznie. Noce są straszne, dlatego siedzę tu i modlę się do starożytnych, aby zesłali swoje błogosławieństwo na świątynie... Niestety już nikt nas nie chroni. Nie wiem dlaczego... A może wiem...- zrobił się bardzo rozżalony i smutny mówiąc ostatnie zdanie. Mnich wyglądał na zatroskanego. Ale chyba domyślał się kim jest Ryuujin, ponieważ nie zatrzymywał się w wyjaśnieniach. Ściszył trochę głos, jakby ktoś miał ich podsłuchiwać. -Nocą coś tutaj grasuje. Nigdy wcześniej bogowie nie wpuszczali tutaj takiego zła... ale nie jest dobrze. W odmętach zapomnianych wszystkim w tej świątyni coś się rodzi... Wierni przestali nas odwiedzać przez to, że to czuć. W samym powietrzu.- rozejrzał się w ciemne zakamarki między ścianami a filarami. -Gdyby znalazł się ktoś kto przywróciłby błogosławieństwo naszych strażników... byłby to cud. Klan Koseki nie potrafi się niestety tym zająć...- mnich spojrzał mu się prosto w oczy, jakby... nagabując o to?

---

  Ukryty tekst

Dialogi:
Torune

[Ryuujin Kodai]

Uśmiechnąłem się w zawadiacki sposób wysłuchując nie bezpośredniej prośby mnicha kładąc mu jedną ze swoich ogromnych łap na ramieniu.
-Myślę, że twoje modlitwy mnichu zostaną wysłuchane, a i cud zdarzyć się może bo gdzie prędzej jak w świątyni? - zabrałem rękę aby się nie spoufalać za bardzo - W których miejscach świątyni widywano złego? I jak trafić do tych odmętów, jeśli to nie problem udałbym się tam na modlitwę w odosobnieniu.
Nie miałem ochoty tracić za wiele czasu, tym bardziej że jeśli dobrze zrozumiałem mnich nawet podał mi miejsce które należałoby sprawdzić. Trochę podejrzane bo w końcu czy Koseki nie mogli zwyczajnie odciąć tamtego miejsca od reszty świątyni? W końcu uchodzili, a przynajmniej sami o sobie twierdzili że mają najwytrzymalsze techniki... Z drugiej strony skoro sobie tu nie radzą być może były to tylko czcze przechwałki i ślepo powtarzane głupotu przez inne rody. Cokolwiek. W sumie teraz nie było to aż tak istotne, teraz czekałem na okazje żeby się zmierzyć z tym co nawiedza to miejsce. Demon? Ciekawe który z nas potrafi być straszniejszy.

  Ukryty tekst

[Arii]

10/19

Zła Strona Medalu
Wyprawa A- Ryuujin Kodai

---

Ryuujin nie zamierzał siedzieć tutaj całej wieczności od razu chciał wiedzieć, gdzie ma zmierzać, aby wyzbyć się tych demonów. Mnich patrzył się na niego i kiwnął głową. -Wschodnie skrzydło. Jest tam posąg Tsukuyomi. Za nim znajdują się schody do zamkniętej od dwustu lat części świątyni. Wejście jest pięć kilometrów w dół, według starych zapisków ksiąg.- powiedział, ściszając głos. -Niewiaodmo czy korytarze wyglądają tak samo, ale od razu jak się wejdzie do środka powinno być widać wejście do komnaty modlitw, gdzie pierwsi Mnichowie oddawali hołd starym bogom.- opis nie był zbyt wymagający i trudny. Dostał odpowiednią dozę informacji. Pytanie czy odpuści od razu swoje przebranie i zajmie się tym, jako prawdziwy Ryuujin ze szczepu Jugo. Wejście nie znajdowało się też daleko a posąg udało mu się od razu namierzyć, to co najważniejsze, że pierwsze drzwi do tej wejścia były delikatnie uchylone...

---

  Ukryty tekst

Dialogi:
Torune

[Ryuujin Kodai]

Wysłuchałem uważnie słów mnicha oraz zlokalizowałem miejsce do którego miałem się udać. Cóż więc mi zostało jak nie udać się do wspomnianej części świątyni aby raz na zawsze zakończyć problemy które męczyły to miejsce. Przeciągnąłem się donośnie ziewając, wciąż z uśmiechem na ustach i obróciłem w tamtym kierunku.
- Pozwólmy więc czcigodny mnichu by fortuna znów zaczęła sprzyjać temu miejscu. - mówiąc to zacząłem kierować swoje kroki do zejścia w dół - Byłbym wdzięczny gdybyś dopilnował by do świtu nikt tam nie chodził. Będzie to bardziej komfortowe zarówno dla was jak i dla mnie. Dodałem stojąc parę kroków dalej obrócony plecami do Torune ale nie czekałem na odpowiedź.
Gdy schodziłem w dół w mojej głowie zostało już postanowione, że w przypadku natknięcia się na kogokolwiek będzie się wiązało z eliminacją tej jednostki. W końcu by pokonać bestie czasem trzeba było stać się bestią, a kto do tego nadaje się bardziej niż członek rodu Jūgo? To nas ludzie określają mianem potworów i trzeba było jakimś farbowanym lisom wyjaśnić dlaczego lepiej nie próbować ubiegać się po ten tytuł.

  Ukryty tekst

[Arii]

11/19

Zła Strona Medalu
Wyprawa A- Ryuujin Kodai

---

Mnich kiwnął głową na słowa mężczyzny, aby pilnować tego wejścia. Zabezpieczenie się w takiej sytuacji, żeby nikt nie był mu ciężarem było kolejną dobrą decyzją w takiej sytuacji. Udał się we wskazane miejsce w pełni przygotowane na to, co mogło się wydarzyć. Już same plotki na temat tego, że jest to miejsce opuszczone przez bogów mogło dużo mówić o tym, że ktoś nie chciał, aby się zbliżać do tego miejsca, aby odstraszyć wszystkich mieszkańców świątyni i odebrać im nadzieję. Ryuujin jednak wiedział, że bycie bestią to nie tylko nazywanie się nią i krew mogła mu buzować na samą myśl o tym, żeby pokazać swoje prawdziwe obliczę. Wchodząc do opieczętowanego przejścia od razu trafił na długie, kamienne schody w dół. Nie wiedział jak, ale ściany mieniły się zielonym światłem, ale żadna pochodnia nigdzie nie wisiała. Magia? A może jakaś pradawna technologia? Nie wiedział tego, ale długa droga ciągnęła się w dół, nie czuł nic dziwnego wchodząc głębiej w dziwne korytarze, aż w końcu trafił na rozwidlenie się dróg. I czuł, że z obydwu cuchnie śmiercią. Pytanie... co śmierdziało mu mniej? Prawo czy lewo? Mogło od tego zależeć o wiele więcej niż mu się wydawało. Intuicja mu podpowiadała, że nic nie będzie tutaj lepszą opcją i czego by nie wybrał stanie się coś okropnego.

---

  Ukryty tekst

Dialogi:
Torune

[Ryuujin Kodai]

Ściany tego miejsca były naprawdę interesujące i pewnie gdybym trafił w to miejsce w innej okoliczności byłbym skłonny zachwycać się nad nieprawdopodobnym ścianami podziemnej części świątyni. Jednak do bycia turystą brakowało mi więcej niż mniej. Miałem swoją misję, cel który miał zostać zrealizowany.
Przemieszczałem się spokojnym krokiem uważnie przypatrując korytarze szukając oznak czyjejś obecności ale również różnego rodzaju potencjalnego systemu ostrzegania. Głupio by było wejść w żyłkę z dzwoneczkiem dając znać przyszłemu denatowi, że śmierć po niego idzie. Jeszcze by skurwysyn, o ile był to człowiek czy ścierwo jeśli faktycznie miała by to być jakaś wynaturzona poczwara w stylu olbrzymiego węża którego kiedyś zabiłem miało czas na skruchę. Nic z tego.
Gdy doszedłem do rozwidlenia korytarzy stanąłem przed wyborem, jednak nie zastanawiałem się zbyt długo który kierunek miał być lepszy który gorszy, w końcu zapewne oba były złe. Odruchowo skręciłem w prawą odnogę kierując się węchem, słuchem i wzrokiem. Wszystkimi podstawowymi zmysłami w celu wykonania zadania. Cały czas gotowy by w razie niespodziewanego ataku ustawić się bokiem żeby przepuścić strzał lub jeśli atak byłby zbyt obszerny by kontrować go moją technika taijutsu.

  Ukryty tekst

[Arii]

12/19

Zła Strona Medalu
Wyprawa A- Ryuujin Kodai

---

Wybranie prawej strony mogło być czymś dobrym albo czymś złym. Tego dowiemy się na pewno o wiele później. Narazie włos mógł mu się jeżyć, ponieważ cisza, dziwne światła i smród czegoś okropnego prowadziły go do przodu. Kilka minut w takich odmętach i nagle dotarł do szerokiego korytarza z kilkoma drzwiami otwartymi na oścież. Kiedy spojrzał do pierwszego zobaczył rozerwane zwłoki na stolę ze skórą zaczepioną o jakieś haki. Ciało było już pustym korpusem. W następnym pokoju widział zwierzęce zwłoki tak samo zostawione jak wcześniej ludzkie. Dookoła wisiały jakieś pergaminy porozwieszane po całych pokojach. Ciężko było mu coś z tego zrozumieć, ale ktoś przeprowadzał tutaj eksperymenty... diabelskie eksperymenty. Próba połączenia człowieka ze zwierzęciem? Zebranie jakiś dziwnych cech i połączenie jej ze sobą? Gdzieś odczytał "Projekt Chodzący Trup". Nagle w jednym z pokoi na końcu korytarza usłyszał, że coś upada i się tłucze. Skupiło to jego uwagę w pełni. W takich warunkach wszystko wyglądało jak jakiś koszmar. Pod Świątynią, żeby ktoś zrobił sobie miejsce do takich rzeczy?

---

  Ukryty tekst

Dialogi:
Torune

[Ryuujin Kodai]

Sceneria w jakiej się znalazłem była iście jak z horroru i zapewne komuś o słabych nerwach i żołądku nie udałoby się utrzymać jego treści w sobie widząc te rozkrojone niekompletne zwłok. Do tego jeszcze ten cały napis niby szyld baru mający zapewne dodatkowo wzbudzić strach u każdego kto postanowił by się tu zapuścić.
- Chodzące trupy... - mruknąłem sam do siebie pod nosem z cynicznym uśmiechem na twarzy. Nie podobało mi się to wszystko co tu widziałem, jednak ja nie byłem z pierwszej łapanki. Uczestniczyłem w bitwie o Kōtei, którą przegraliśmy. Widziałem prawdziwy strach, ból i śmierć o którym ludziom się nie śniło w momencie gdy zjawiła się ta lisa bestia. Mierzyłem się ze swoimi rodakami, prawdziwymi potworami w ludzkich skórach którzy gotowi byli zdradzić ród. Nawet z wynaturzeniem będącym przerośniętym wężem! Nie dało się mnie tak łatwo złamać. Co innego wkurwić bo fakt że pod świątynia mieściło się takie miejsce napawało mnie nie tylko obrzydzeniem ale i gniewem.
Gdy usłyszałem jak coś się stłukło obróciłem się w tamtą stronę, a na mojej twarzy malował się grymas niezadowolenia. Bardzo dużego niezadowolenia. I choć w pierwszej chwili pomyślałem sobie "tam się chowa" i chciałem by skurwiel odpowiedzialny za to co tu się działo widział moja twarz gdy własnoręcznie otworze mu czaszkę to jednak wyciągnąłem dłoń za siebie by sięgnąć po jedną z zakupionych przeze mnie masek. Ta którą chwyciłem przedstawiała coś na kształt małpy w pionowe zielone pasy. Ubrałem ja zakrywając swoje lico i zdecydowałem się pokryć swoje ciało cierniowym wzorem który w tych warunkach i dodatkowo ukrytą twarzą nie powinien się rzucać w oczy. Następnie ruszyłem w kierunku źródła dźwięku. Nie miałem zamiaru wypuścić stąd nikogo żywego dlatego gdybym dostrzegł cel rzucam się na niego wyprowadzając potężny cios pięścią z zamiarem zabicia. W przypadku gdyby jednak okazało się że to ja pierwszy zostanę zaatakowany to obracam się na pięcie by ustawić się do swojej techniki defensywnej i kontruje gnoja.

  Ukryty tekst

[Arii]

13/19

Zła Strona Medalu
Wyprawa A- Ryuujin Kodai

---

Wkurw na zbezczeszczenie terenów świątyni już wznosił się ku wzgórzom irytacji. Eksperymenty, które tutaj widział nie były ani święte, ani ludzkie. Bogowie rzeczywiście mogli przez to opuścić to miejsce, ale aktualnie musiał myśleć o tym, że możliwy przeciwnik jest w którymś z pomieszczeń obok i szykuje się na atak w niego. On po prostu wystrzelił w tamtym kierunku, nie będzie się z nikim bawił w żadne chowanego. Wstrzelił się w pokój na samym końcu i gdy chciał już wystrzelić do ataku, nikogo nie było w pomieszczeniu. Oprócz małego pieska wtulonego w pokaleczone dziecko, lezące obok szafki, trzęsące się ze strachu. Piesek wtulił się w dziecko. Na sierści miał pełno krwi. I nagle wszystkie drzwi trzasnęły i się zamknęły. Również te od tego pokoju. Dziecko zaskrzeczało przestraszone i pies jeszcze mocniej się wtulił w niego. -Znowu... To znowu się dzieje...

---

  Ukryty tekst

Dialogi:
Torune

[Ryuujin Kodai]

- Kurwa... - powiedziałem na głos z niekrytą złością swoją pierwszą myśl widząc jakiegoś gówniarza z pieskiem zamiast szkarady co się tu zaległa do ubicia. Zabawa w ciuciubabkę zaczynała być co najmniej męcząca.
Nie zbliżałem się do smarkacza ani zwierzęcia, nie wiedziałem co tu robili, a nie za bardzo chciało mi się dostać skalpelem w bok od kaszojada gdyby okazał się być jednym z tych pojebów co dopuścili się profanacji świątyni. Stałem tak w bezpiecznej dla mnie odległości od nich uważnie nasłuchując okolicy żeby nie dać się zająć od tyłu na wszelki wypadek i z lodowatym spojrzeniem i tonem wyzbytym jakiegokolwiek współczucia zwróciłem się do nich.
- Co masz na myśli mówiąc że to się znów dzieje. Mów szybko bo nie mam całego dnia. - nie zależało mi na uprzejmościach tym bardziej, że decyzja odnośnie losu tej dwójki zapadła już wcześniej. W końcu nie przybyłem tu jako bohater, a mój udział w tym wszystkim miał być tajemnicą.
- Ponoć ukrywa się tu jakaś bestią odpowiedzialna za zaginięcia ludzi. Gdzie to znajdę? Mów, a obiecuje że już nigdy Was nie skrzywdzi. - po uzyskaniu odpowiedzi od dzieciaka albo pieska eliminuje ich jednym szybkim ruchem tak by śmierć nastąpiła momentalnie. Nie chciałem ich cierpienia ale takie były moje założenia od początku.
Następnie ruszam we wskazanym kierunku lub po prostu dalej przeszukuje podziemie z identycznym jak wcześniej założeniem ataku i obrony.

  Ukryty tekst

[Arii]

14/19

Zła Strona Medalu
Wyprawa A- Ryuujin Kodai

---

Dzieciak patrzył się na białowłosego z przerażeniem, gdy ten ostro się do niego odezwał. -Hairio-san opuścił to miejsce kilka dni temu... jest tylko Fu-sama... zazwyczaj... jest w swoim gabinecie na końcu korytarza... ale nigdy stąd nie wychodziliśmy z Pio.- piesek zamruczał wtulony w chłopca. Niestety, Ryuujin chyba nie rozumiał, że byli ofiarami tego co się tutaj działo, dlatego postanowił ukrócić ich życia, które w tym zamknięciu nie mogły być najlepsze... Brutalna, ale szybka śmierć zakończyła żywoty pieska i chłopczyka. Nawet nie zauważyli tego co miało nadejść. Może i tak było najlepiej? Ale kiedy chciał wyjść drzwi były zablokowane i nie mógł wyjść. I usłyszał, jakby coś się otwierało i zasyczało. Nagle pomieszczenie zaczęło robić się fioletowe, jakiś dziwny gaz wydobywał się z bocznych ścianek pokoju i usłyszał kolejny syk. Kiedy spojrzał na trupa dzieciaka widział wydobywający się spod jego bluzeczki czarny dym. Co to mogło być?

---

  Ukryty tekst

Dialogi:
Torune