Zapomniana świątynia i okolice

[Osamu]

Użycie kamiennego smoka było bardzo nieodpowiedzialne ze strony Osamu... Kolejna informacja o wpływie tej dziwnej czarnej mazi na jego umysł. Prowadzi go to do kretyńskich czynów tylko po to żeby kogoś zabić. Dotonowy twór zrobił dokładnie to co miał zrobić bo zmiótł z powierzchni ziemii tego skurwiałego doktorka i nie pozostawił złudzeń kto tutaj wygra i przeżyje. Problemem było jednak to, że cały budynek zawalił mu się na głowę. Miał w głowie jednak pewien pomysł, który może pomoże mu się wykaraskać z tarapatów. Zaczął wysyłać chakre w celu rozmiękczenia gleby, może uda mu się uciec z potrzasku i przejść do jakiejś komnaty, która się trzyma. Miał też w głowię to, że ta dziwna maź mogła płatać mu figle i zakrzywiać spojrzenie na rzeczywistość. Sam już nie wiedział co czynić i jeśli ten plan nie wypali to sam nie był pewien co dalej zrobić.



CHAKRA:

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):Założona zbroja, Ochraniacz na czoło z symbolem "Zjednoczonych sił Sogen".

  Ukryty tekst

[Minoru]

Wyprawa B:
“Ewolucja”

  Ukryty tekst

Osamu

---

Kolejka 17:
Osamu: 16
Minoru: 17

---

Sytuacja w jakiej znalazł się Osamu daleka była od optymalnej. Właśnie zwalił sobie na głowę całe pomieszczenie, grzebiąc razem ze sobą wszystkie swoje twory i przygważdżając się do podłogi, bez możliwości poruszenia. Jeśli doszukiwać się jakichś plusów, to na pewno było nim to, że mięso armatnie wydawało się wyczerpać. Teraz trzeba było tylko wydostać się spod gruzów… jakoś.
Lecz i na to, nasz bohater, miał w zanadrzu swoje sztuczki. Nie mogąc za bardzo się poruszyć, zaczął wysyłać do podłoża, swoją chakrę. Efekt był niemalże natychmiastowy, gdy znajdująca się pod nim gleba, zaczęła zmiękczać swoją formę, pozwalając mu na wejście w nią, bez najmniejszego problemu. Już po chwili był wolny i mógł rozpocząć mozolne przemieszczanie się na zewnątrz. Szkoda tylko, że musiał to robić po omacku gdyż nie potrafił widzieć przez skały ani wyczuwać niczego dalej niż dwa metry.
Nie wiedział ile czasu zajęło mu odnalezienie innego pomieszczenia, lecz był potwornie wyczerpany i niemalże wypruty z chakry gdy, w końcu udało mu się wyjść. Wyłonił się w tym samym pomieszczeniu, w którym odbył się pierwszy pojedynek. W tym, w którym zabił przywódców tej pożal się panie boże bandy najemników. Gdy tylko wychylił swoją głowę, poczuł jak dopada go potworne zmęczenie. Ba mógł mieć nawet wątpliwości, czy da radę wyjść o własnych siłach. Problem ten został jednak rozwiązany, gdy ktoś pochwycił go za jego białe włosy i uniósł do góry niczym dorodną rzepę.
- Dobrze się spisałeś… - Znajomy głos zawibrował mu w uszach. Trzymająca go osoba rzuciła nim o ziemię, tak że Osamu wylądował na plecach, dzięki czemu mógł dostrzec właściciela głosu. A był nim on sam. Drugi Osamu, pokryty od stóp po głowę w dużej ilości tatuaży z czarnej mazi, spoglądał na niego z góry z wyższością.
- Nie byłem pewien, czy stać cię na to co odjebałeś… ale muszę przyznać, że zgrana z nas para… - Ten drugi Osamu uśmiechnął się szeroko, jakby przypomniał sobie właśnie coś dobrego.
- Tak trzymaj. Tak długo jak będziesz mi zapewniał rozrywkę tak długo ja zapewnię ci większą moc! A mam jej jeszcze dużo, dużo więcej. - Roześmiał się, lecz umilkł po chwili, ponieważ do pomieszczenia wszedł jeszcze ktoś. Tą osobą był doktorek, który umarł już chyba dwa razy, a jednak wciąż wracał.
- Eksperyment powiódł się. Okazałeś się odpowiednim hostem dla mej klątwy! - Oznajmił starzec, poprawiając okulary na swoim nosie i zbliżając się do leżącego na ziemi Osamu.

[Osamu]

Cóż finał w wykonaniu Osamu pozostawiał wiele do życzenia ale nie potrafił jasno myśleć... Coś go pchało do jak największej destrukcji i jak największej liczby ofiar. Ciężko było zdefiniować teraz to jak się czuł ale jasnym było, że jest daleki od optymalnego stanu. Udało mu się uciec ze śmiertelnej pułapki, w którą sam się wpędził. Kosztowało go to bardzo wiele, chakry i takich zwyczajnych fizycznych sił. Słaniał się na nogach i kiedy miał się przewrócić to jego podświadomość sprezentowała mu bardzo ciekawą rozmowę... Był pewien, że to tylko urojenia od zmęczenia ale było w tym coś dziwnego... Aura drugiego Osamu pokrytego czarnymi znakami była po prostu zła. Skrajnie odmienna od jakiejkolwiek ludzkiej, którą do tej pory spotkał. Dochodził do tego pewien wzrost jego własnych możliwości kiedy zauważył te plamy... Musiał z kimś o tym porozmawiać jak się stąd wydostanie.
Nagle pojawił się ten dziwny dziad, który jak się okazuje jednak przeżył bliższe spotkanie z kamiennym smokiem. Osamu był zawiedziony i nawet przy tym ogromnym zmęczeniu dało się zauważyć jego brak aprobaty na twarzy. -Co muszę zrobić żebyś w końcu zdechł? Rzucił od razu jak zauważył tego kretyna. -Jakiej kurwa klątwy? Co Ty pieprzysz? Zadał swoje pytanie i raczej wątpił w to, że dostanie odpowiedź. Próbował zerwać się na nogi i przyjąć jakąkolwiek postawę do obrony przed tym upierdliwym starcem.

Chakra

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):Założona zbroja, Ochraniacz na czoło z symbolem "Zjednoczonych sił Sogen".

  Ukryty tekst

[Minoru]

Wyprawa B:
“Ewolucja”

  Ukryty tekst

Osamu

---

Kolejka 18:
Osamu: 17
Minoru: 18

---

Ziemia była zimna i kojąca rozgrzane ciało. A przynajmniej tak by pewnie stwierdziło większość osób, lecz nie Osamu. Jego ciało było tak przemęczone, że biedak zdawał się niczego nie czuć. Do tego jeszcze te omamy w postaci jego własnej, złej, kopi pokrytej tymi przedziwnymi znakami, które wcześniej dostrzegł na własnym ciele, a których teraz nie było. Wszystko to powodowało, że nasz bohater miał coraz więcej pytań. Tylko nikt nie mógł mu na nie odpowiedzieć. No prawie nikt, ponieważ niczym Filip z konopi wyskoczył staruch „nieśmiertelny” doktorek i zaczął znów opowiadać swoje pierdoły, które nic nie wyjaśniały. I Osamu zdawał podzielać ten pogląd, ponieważ wydarł się na niego, pełen złości, że staruch nie chciał pozostać martwym.
- Oh, przekonasz się w swoim czasie. - Doktorek przyłożył palec do swoich ust, jakby chciał uciszyć wrzaski Osamu. Nic nie robił sobie z tego, że białowłosy zaczął podnosić się z ziemi. Zupełnie jakby nie miało to większego sensu. Bo chyba nie miało, skoro został zabity już dwa razy, a i tak wciąż wracał. Wtem jednak wydarzyło się coś niezwykłego. Ten drugi Osamu prychnął głośno i odwrócił się w kierunku starucha.
- Popełniłeś ogromny błąd przywołując mnie do życia! Zginąłeś i będziesz ginął kolejne razy. - Ten drugi Osamu wszedł w interakcję z doktorkiem, a co ciekawsze ten odwrócił wzrok do niego.
- Oh, nie, nie, nie. Ja nie popełniam błędów. Możesz mnie zabijać ile chcesz, ale widzisz… tak długo jak istniejesz ty… ja zawsze będę wracał! - Oboje weszli w interakcję ze sobą. Co oznaczało, że oboje widzieli siebie.
Wtedy też, Osamu, ten prawdziwy, poczuł jak ziemia zaczyna się kręcić. A raczej to on sam zaczyna się kręcić. Ziemia zbliżyła się do niego nagle i niespodziewanie. A on sam poczuł jak traci przytomność od uderzenia. Zupełnie jakby ktoś odciął mu zasilanie.
Obudził się leżąc na podłodze w ciemnym przedsionku świątyni. Nie wiedział ile czasu leżał na ziemi, lecz nie mogło to być bardzo długo, ponieważ światło słoneczne wciąż wpadało przez główne wejście. Osamu mógł poczuć się jednak otępiały ponieważ nie zgadzało mu się nic. Gdy tracił przytomność, był w zupełnie innym pomieszczeniu. Przedsionek, był pomieszczeniem, w którym stoczył pierwszą bitwę z najemnikami. Do tego mógł dostrzec ciała najemników, ich przywódcy i co więcej, ciało doktorka, które leżało martwe kilka kroków od niego. Nigdzie nie mógł dostrzec również tego drugiego Osamu, a doktorek, który wracał co chwilę do życia, wyglądał jakby stracił tą przedziwną, umiejętność. Jego ciało było całkowicie obolałe, rozgrzane, zupełnie jak po bardzo silnej i długotrwałej gorączce. I właściwie wszystko mogło wydawać się snem, gdyby nie dwa punkciki znajdujące się na jego lewym przedramieniu i znikające w nich znaki, układające się w dwie litery, „H” i „A”.

Wyprawa zakończona sukcesem. Wyprawa kończy się wraz z następnym postem gracza.

[Osamu]

Osamu zadawał pytania i marudził na los, który nie pozwolił mu zabić tego starego dziada ale ten głos... To urojenie, które go prześladowało odkąd się tutaj pojawił. Nie wiedział co to znaczy, a doktorek który był bardzo żywy jak na kogoś trafionego kamiennym smokiem nie chciał ujawnić żadnych informacji. Białowłosy nie był pewien czy to od zmęczenia czy ten dziadyga coś faktycznie w Nim kombinował. Może genjutsu? Nie no powinien się zorientować po takim czasie. Ciężko mu było przyjąć do wiadomości to co faktycznie się dzieje.
Dużo zaczęło się wyjaśniać kiedy potencjalny wytwór zmęczonego mózgu Osamu przejął inicjatywę w rozmowie z dziadkiem, a ten zaczął rozmawiać z "czymś". To rodziło kolejne pytania ale przynajmniej miał teraz świadomość, że nie zwariował. Przynajmniej jeszcze. Jednak nie miał czasu na myślenie bo dość szybko zawirował świat i Uesugi padł ze zmęczenia. Miejsce, w którym się obudził było znajome ale to jednak nie miało dla Niego znaczenia. Musiał ruszać do domu... Musiał zdać raport Nariko, a ponad wszystko musiał ustalić co dzieje się z Nim samym. Został tylko z dziwnym znakiem na ramieniu i odpowiedziami dla swojego zleceniodawcy, któremu złoży wizytę ale najpierw sprawy ważniejsze. "H" i "A" miało zmienić jego życie tylko nie było wiadomo w jaki sposób. Ruszył ile tylko miał sił w kierunku Sabishi... Nie oglądał się za siebie bo chciał te przeklętą świątynie zostawić za sobą. Cel był jeden, Siedziby Władzy i spotkanie w trybie pilnym z Nariko-sama.

ZT