Szlak transportowy

[Uchiha Hiromi]

~ 11/... ~

~ Ario ~

~ Wyprawa rangi S~

~ Skaczący po Górach ~
~ Wiosna, rok 395 ~

Widać było, że Tengu byli zainteresowani rozmową z Ario, słuchaniem tego, co miał do powiedzenia, tym bardziej, że w swoich słowach zahaczał o to, o czym oni sami mówili. Pewnie byliby mu w stanie wyjaśnić coś więcej o pieczęciach, jakich potrzebowali – bądź Ario byłby w stanie zaprezentować to, co sam umiał. Być może było to to, czego Tengu potrzebowali. Może też pokusiliby się o jakieś dodatkowe wyjaśnienie, gdyby nie to, że nie było na to czasu.

Ryk, dźwięk łamanych – nie tylko gałęzi, ale też całych drzew – przeszył powietrze, wstrząsnął okolicą i górami wokół. Nieliczne kamienie zostały poruszone i spadły niewielka lawiną w oddali, szczęśliwie nie robiąc krzywdy nikomu – jeżeli nikogo tutaj nie było. Cóż, Ario wydawało się, że nie.

W tym samym czasie klon Ario, znajdujący się w lesie, spoglądał na szarżujące Nue. Każdy jego krok sprawiał, że ziemia drżała, a powietrze wypełniał ciężki, wibrujący dźwięk jego pomruków. Potężne ciało bestii, o łapach większych niż pień dorodnego drzewa, torowało sobie drogę przez las, pozostawiając za sobą zniszczenie. Klon nie miał wiele czasu na reakcję.

Zanim bestia zdołała zbliżyć się na niebezpieczną odległość, klon skupił chakrę, tworząc gęstą chmurę dymu dokukiri, która wystrzeliła w stronę Nue. Dym, nasycony substancją mającą osłabić siłę i wytrzymałość fizyczną przeciwnika, rozprzestrzenił się błyskawicznie, otulając masywną sylwetkę yokai. To jednak nie spowolniło stworzenia, które - owszem, nawdychało się trucizny, ale nie wydawało się, że jakkolwiek została spowolniona.

Furia Nue zdawała się nie mieć granic. Zbliżyła się do klona, rozdzierając powietrze potężnym rykiem. W jednej chwili, Nue uniosła masywne łapy wielkiego kota i zaczęła drapać. Nie była wystarczająco blisko, żeby dotknąć klona, ale nie musiała. Jej ostre pazury, przecinając powietrze, tworzyły krótkie, silnyne podmuchchy, tworzące szerokie ostrza tnące z różnych stron i pod wszelakimi możliwymi kątami. Cięło to drzewa, krzewy oraz klona, który poczuł, że się rozpływa, a cała wiedza, którą zdobył uderzyła w Ario. Tak samo, jak rozwiana mgła, zniszczone drzewa i nowa polana, która wytworzyła się zaledwie kilkaset metrów od niego i dwóch Tengu. 

Nue zaryczała. Ario - chociaż nie poczuł na twarzy podmuchu wiatru, zobaczył jego efekty nawet tak daleko, pochylające drzewa i strącające liście z drzew. Stworzenie było niedaleko, teraz osłabione i nie wiedzące, że ktoś jeszcze był na jego terenie. 

Wizualizacja Nue

  Ukryty tekst

[Ario]

Chociaż przybysze zza muru wydawali się interesującym obiektem badań, nadal na powierzni znajdywały się dwa w rozumieniu Ario Bijuu, które przez tamtejszych nazywane były Yokai. Czy dzicy posiadali jakieś Yokai w swoich szeregach? Czy były silniejsze niż bijuu? Jeżeli tak, to skąd Kyuubi na terenach dzikich? To podstawowe pytania, które nachodziły głowę Ario. Tak jak wcześniej miał zamiar złapać albo przynajmniej pomóc złapać jakiegos Bijuu dla klanu Ayatsuri, teraz traciło to sens. Tym bardziej, że Yokai były dwa - podobne. Albo takie same? Potrafiły się klonować? Używały ninjutsu czy to rodzic z dzieckiem.

Ario nie był zachwycony sytuacją, ponieważ im dłużej myślał, tym mniej wiedział i sytuacja wymykała mu się spod kontroli, czego nie lubił. Miał wrażenie, że już wszystko jest załatwione, a teraz musiał zaczynać od nowa.

Kuglarz miał podstawowy plan, jak zmęczyć trochę bestię i spróbować ją wyłączyć z chakry, ale musiał najpierw zrozumieć jej umiejętności. W związku z tym, gdy tylko poinformował, że wchodzi w tryb bojowy, tak też się stało. Wyciągnął średni zwój i wyciągnął z niego 6 podstawowych marionetek [B, C, D, E, F, G] tworząc obłok dymu. Momentalnie podłączył się do nich nićmi chakry, po czym sam skierował się na najwyższy punkt - gdzieś w okolicach górskich. To miała być dobra miejscówka do obserwowania zachowania Yokai i zbierania danych, podczas gdy marionetkami będzie go próbował osłabiać. Póki co oberwał z trucizny, która powinna przynajmniej w teorii go osłabić, ale tego miał się dowiedzieć dalej.

Kunisaku przeszedł do podstawowej formacji bojowej w jego przypadku - pięć marionetek [C, D, E, F, G] miało rozłożyć ramiona i nogi na boki i zacząć się kręcić w bardzo szybko sposób imitując podwójne demoniczne shurikeny, zaś jedna z marionetek miała iść pierwsza [Marionetka B] i w ludzkiej formie prowokowac Yokai. Ario chciał, by najpierw w bezpiecznej odległości lalka [Marionetka B] sprawiła, by Yokai za nią podążał, zaś pozostałe kukły [C, D, E, F, G] atakowały ją głównie po kończynach, starając się przecinać tam, gdzie powinny być ścięgna i unieruchomić bestię. Ario znał już atak który tworzy podmuchy, stąd starał atakować tak, by być gotowym na uniki za wczasu. Oprócz tego pozostałe lalki miały uważać na ogony, bo zakładał, że mogą też w jakiś sposób być oddzielnym logicznym bytem.

Przede wszystkim walka miała polegać na bezpiecznym osłabianiu Yokai, a nie szarży. To była walka na wykończenie, więc Ario atakował w momencie, jak wiedział, że uwaga Nue jest odwócona.

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

~ 12/... ~

~ Ario ~

~ Wyprawa rangi S~

~ Skaczący po Górach ~
~ Wiosna, rok 395 ~

Ario, nie tracąc czasu, skoczył na pobliską półkę skalną, znajdującą się około 25 metrów nad dnem doliny. Była to jedna z niewielu stabilnych struktur w tym terenie – szeroka na około 4 metry, z lekkim nachyleniem ku dolinie. Dawała mu względnie dobrą widoczność na cały obszar.

Z tej wysokości Ario mógł ocenić teren walki. Dolina miała około 200 metrów długości i szerokość sięgającą 120 metrów w najszerszym punkcie. W centralnej części znajdowała się rzeka – szeroka na około 10 metrów, o nierównym nurcie, gdzieniegdzie przyspieszającym przez wystające korzenie i skały pod powierzchnią. Brzegi rzeki były stosunkowo płaskie, ale nieregularne..

Dolina była wypełniona drzewami, głównie iglastymi, które rosły w dość dużych skupiskach. Większość z nich miała około 20-25 metrów wysokości, z grubymi pniami, co sprawiało, że mogły posłużyć zarówno za osłonę, jak i przeszkodę w manewrach. Wschodnia część doliny miała nieco rzadsze drzewa, co dawało więcej przestrzeni do walki, ale też pozostawiało mniejszą ilość kryjówek. Część drzew było powalonych - prawdopodobnie przez poruszającą się Nue.

Po północnej stronie doliny, około 100 metrów od rzeki, znajdowało się wejście do jaskini, które Ario dobrze kojarzył z wcześniejszych eksploracji. Było ono szerokie na około 8 metrów, a jego ciemne wnętrze zdawało się pochłaniać światło słoneczne. Skały wokół jaskini nosiły ślady wcześniejszych walk – głębokie rysy i pęknięcia były widoczne nawet z jego perspektywy. Była tam też bariera, którą nałożył.

Obecnie było słonecznie, co oznaczało dobrą widoczność, ale też sprawiało, że cienie były wyraźne i mogły dać Nue okazję do kamuflażu w ciemniejszych miejscach doliny, zwłaszcza wśród drzew i w pobliżu jaskini.

Z obecnego miejsca Ario mógł zobaczyć Nue, oddalonej o około 50 metrów od jego pozycji. Bestia znajdowała się na skraju gęstszej części lasu, tuż przy rzece. Jej masywne ciało wyróżniało się na tle zieleni, a otaczająca ją aura zdawała się wibrować w powietrzu. Każdy jej ruch powodował kolejne zniszczenia w terenie, co sprawiało, że dolina powoli traciła swój pierwotny kształt. Pomimo osłabienia, nadal przepełniała ją wściekłość.

Ario nie zwlekał. Po szybkim rozpoznaniu terenu i pozycji Nue, zaczął działać zgodnie ze swoim planem. Po podłączeniu nici chakrowych do sześciu marionetek, skierował je do akcji, każdą z nich umieszczając w przemyślany sposób, aby maksymalnie kontrolować pole walki.

Marionetka B – główna przynęta była wysunięta na około 20 metrów przed Nue, w połowie drogi między bestią a nim i półką skalną, gdzie się znajdował. Poruszała się naturalnie, imitując człowieka, aby sprowokować yokai do ataku. Miała unikać bezpośredniej konfrontacji, zamiast tego zwabiając bestię w kierunku strefy ostrzału pozostałych marionetek.

Pięć marionetek rozdzielił w formacji półkolistej wokół Nue, zachowując odległość 30-40 metrów od bestii, aby mieć miejsce na manewry. Każda z nich miała rozłożone ramiona i nogi, przygotowane do szybkiej rotacji – imitując podwójne demoniczne shurikeny. Ich głównym celem było atakowanie kończyn Nue, precyzyjne cięcia w miejscach, gdzie powinny znajdować się ścięgna, by stopniowo osłabiać ruchliwość bestii.

Nue została sprowokowana przez przeciwnika - przez przynętę zarzuconą przez Ario. Ruszyła przed siebie, wydając z gardła coś pomiędzy wyciem, rykiem a dźwiękiem wydawanym przez drapieżnego ptaka. Jej ciało, chociaż złożone z najróżniejszych zwierząt, poruszało się dość szybko, ale widać było, że poprzednio użyta mgła spowodowało, że wyraźnie zwolniło. Wydawało się, że zmusza się do tego, żeby poruszać się szybciej, ale nie do końca dawała radę. Niemniej jej oczy - demonicznego stworzenia - widziały wszystko, dostrzegały marionetkę, która ją prowokowała i próbowała ją złapać w pysk, pacnąć łapą. Zabić. Zniszczyć. Zjeść.

Nie była wystarczająco szybka.

Dodatkowo zdezorientowana została innymi marionetkami. Na te już nie zwracała uwagi, dopóki te nie trafiły jej łap swoimi ostrzami. Jedno, drugie, trzecie trafienie, czwarte, piąte. Ario widział z daleka, że nie obrażenia zadawane nie były głębokie, ale było ich wystarczająco dużo, a marionetki były na tyle szybkie, że zwierzęce łapy zostały poważnie pokaleczone. Bestia zaryczała, wyraźnie z bólu, jeszcze bardziej wściekła, uderzając łapami dookoła, strącając kolejne i kolejne drzewo, ale nie była zorientowana, co ją uderza. Wiedziała, że przed nią jest jedynie marionetka B, która ją prowokowała - znajdująca się mniej więcej pomiędzy Ario a Nue.

Nue jeszcze raz skupiła chakrę i wysłała w stronę Marionetki B podmuch powietrza, machając pokaleczonymi łapami. Ostre jak miecze podmuchy cięły po drodze drzewa i zmierzały (niezamierzenie) również w stronę Ario, ale ten bez większego problemu mógł marionetkę odciągnąć i przeskoczyć w inne, bezpieczne miejsce - co wydawało się rozsądne, ponieważ siła uderzenia w górską ścianę spowodowała podcięcie głazów i ziemi oraz lawinę, która zaczęła schodzić z wysoka. Półka skalna nie miała szansy wytrzymać, ale gdziekolwiek Ario się udał, był bezpieczny. To jednak odrobinę go rozproszyło, a Nue rzuciła się do ucieczki w stronę jaskini.

Wizualizacja Nue

  Ukryty tekst

[Ario]

Walka z Nue nie była czymś, co Ario zakładał od samego początku. Raczej został do niej zmuszony, ale też nie narzekał pod kątem tego, że zyska nowe doświadczenie. Z tak wielką bestią, tym bardziej pochodzenia bijuu-owego nie walczył, a w nowej formie potrzebował też formy sprawdzenia.

Poprawne rozpoznanie terenu i zabezpieczenie jednego z Nue przed wydostaniem się na zewnątrz zezwoliło mu na walkę tylko z jednym naraz, co było dość dużym ułatwieniem. Chłopak był trochę zaskoczony tym, że wielcy obrońcy praw człowieka, czyli ludziopodobni strażnicy wycofali się i nie zamierzali się przyłączyć do walki. Z tego co zapowiadali, tak bardzo zależało im na bezpieczeństwie, a tymczasem zostawili wszystko nieznajomemu. Ario z drugiej strony spodziewał się takiego obrotu spraw. Im dłużej żył, im więcej miał doświadczenia, tym częściej widział, że finalnie to on musi podwinąć rękawy i załatwić jakiś problem. Tak się akurat stało, że nie przeszkadzało mu to zbytnio. Wychodził z założenia, że sam najlepiej jest w stanie wszystko zrobić i nie jest mu potrzebna jakaś pomoc.

Nie mniej sytuacja z Nue rozwinęła się w taki sposób, że wszystkie ataki doszły celu i bestia stwierdziła, że ucieknie do jaskini. Ario nie spodziewał się, że skieruje się akurat tam, ale chyba był to najlepszy możliwy obrót spraw. W związku z tym, Kunisaku miał w głowie plan przechwycenia pierwszego z jak to nazywali przybysze - yokai. Wyciągnął małą kulkę z kieszni i rzucił w kierunku najbliższej marionetki, by ta przechwyciła ją poszybowała nad uciekającego Nue. Reszta lalek miała nadal zaganiać potwora w kierunku wrót.

Plan był prosty. Ario wiedział, że bestia nawet z rozpędu nie da rady przebić bariery i się od niej po prostu odbije. W związku z tym wyczekiwał tego momentu, aż ta przyjmie głową obrażenia i będzie ogłuszona, by wtedy Marionetka z kulą wystrzeliła z góry w Nue pocisk. Ario wtedy przeleje chakrę w kulę i odpali najsilniejszą technikę pieczętującą jaką zna - Lwie Działo.

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

~ 13/... ~

~ Ario ~

~ Wyprawa rangi S~

~ Skaczący po Górach ~
~ Wiosna, rok 395 ~

Faktycznie, wydawało się, że nieznajomi nie mieli zamiaru pomóc. Ario ich nawet za bardzo nie widział, wtopili się w cień. Być może nie chcieli przeszkadzać shinobiemu, który miał zdolności, jakich jeszcze nie widzieli. Tym bardziej, że marionetek Ario było całkiem dużo i radził sobie doskonale.

Po przeniesieniu się na inną półkę skalną i ataku Nue na miejsce, gdzie stał przed chwilą, widział, że lawina, która zeszła po tym, jak atak uderzył, była dość potężna i chyba zeszło pół góry (no, może to trochę przesada, ale dość dużo drzew, kamieni i ogólnie zbocza spadło). Wzniecił się kurz i pył i minęło trochę czasu, zanim opadł.

To jednak nie przeszkadzało Ario ani Nue. Oboje byli poza chmurą pyłu i widzieli się nawzajem. A przynajmniej Ario widział Nue, jak uciekała do jaskini, którą faktycznie wcześniej zabezpieczył. Bestia była bardzo szybka, szczególnie, że była bardzo niezadowolona z powodu bycia zaatakowaną i poranioną, więc dopadła do jaskini dość szybko.

I odbiła się od wejścia.

Wściekle zaryczała, zdezorientowana wycofała się, po czym z pazurami natarła na wejście do swojego domu. Nie miała jednak szans.

W tym czasie, Ario skoordynował swoją marionetkę i bardzo sprawnie przekazał jej Lwie Działo. Chakra została przelana, pocisk pieczętujący poleciał w stronę Nue, całkowicie ją unieruchamiając i blokując przepływ chakry. Bestia, chociaż bardzo zdenerwowana, wściekła i próbująca się wydostać - nie mogła. Chakra bestii została zablokowana i ta powinna czekać i leżeć na ziemi, przy jaskini, aż Ario nie zdecyduje, co z nią zrobić.

Bo pewnie nie wiedział, co zrobić z takim yokai.

Okazało się jednak, że nie było to takie proste. Chakra, zablokowana, nie mogąc utrzymać formy, zaczęła się ulatniać, a bestia, chociaż nadal wyglądająca na wielką, potężną i wściekłą, powoli niknęła, jakby stawała się niewidzialna. Pieczęć blokująca chakrę jakby zablokowała całe jestestwo Nue i rozpraszała się ona w powietrzu, chakra z niej ulatywała i znikała.

Nue została pokonana.

Wizualizacja Nue

  Ukryty tekst

[Ario]

Ario obserwował cały wątek dotyczący Nue z bezpiecznej odległości. Okaleczenie jej, sprowokowanie do ataku, następnie ucieczka i uderzenie w odpowiednim momencie z Lwiego Działa poskutkowało przygwożdzeniem i wyłączeniem z walki jednego z Yokai. Z tego co Ario pamiętał, tego większego. Chłopak wyprostował się i ruszył w kierunku ubezwłasnowolnionej chimery.

Zaczął zastanawiać się co z tym fantem zrobić. Z tego co mówili przybysze, to jest chakra która zmaterializuje się w innym miejscu. Czy miejsce jest wybrane? Ario nie do końca wiedział, jak działają Bijuu, wszak nie zdążył poświęcić jeszcze czasu na badania tego aspektu, ale miał dziwne poczucie, że są to bliźniacze twory. W związku z tym, zachodziło pytanie - czy z Yokai można zrobić Jinchuriki?

Podszedł na bezpieczną odległość i przyglądał się przez chwilę leżącemu Nue, po czym sięgnął po największy ze swoich zwojów. Kompletnie nie miał pojęcia, ile chakry posiada w sobie yokai czy bijuu, ale zakładał, że bardzo dużo. Czy jego zdolności pieczętujące będą wystarczające? Czy duży zwój pomieści tą ilość? No i najważniejsze pytanie - czy to w ogóle dojdzie do skutku. Jeżeli to się uda, kontynent będzie w posiadaniu czegoś co pomoże im dalszą inwigilację wroga zza muru. Tamci ukradli najsilniejszego z Bijuu, pytanie pozostaje jak silny jest Nue w rankingu Yokai. Chociaż i tak Ario wiedział, że nawet jak mu się uda, to wciąż jest tylko połowa pełnego Nue. Albo i jakaś w ogóle część.

Chłopak cicho westchnął. Nie dowie się, dopóki nie spróbuje. W związku z tym, rzucił zwój w kierunku Nue i przelał chakrę. Musiał sprawdzić, czy ta technika zadziała.

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

~ 14/... ~

~ Ario ~

~ Wyprawa rangi S~

~ Skaczący po Górach ~
~ Wiosna, rok 395 ~

Ario na pewno spróbował, tego nie dało się ukryć. Nue - w dalszym ciągu była przyszpilona przez lwie działo. Chakrowe rzeczy, które się miały dziać się zadziały, kiedy Ario rzucił zwój. Zastanawiał się, czy takie Nue się tutaj zmieści. Czy da się zapieczętować. Czy…

Cóż… nie dało się. Zwój z techniką pieczętującą nie zadziałał. To wyglądało tak, jakby po prostu pieczęć była nieodpowiednia i nie odesłała Nue nigdzie. Nue została. Chociaż ciężko było powiedzieć, że "została". Jej chakra coraz bardziej się rozpraszała, jej postać stawała się przezroczysta, a chakra rozchodziła się w powietrzu i znikała.

Nue zniknęła.

Ario nic o niej nie wiedział. Nie wiedział czemu pieczęci nie zadziały, czemu była najpierw w formie fizycznej, a potem rozpłynęła się, jakby była jakimś duchem, stworem. Na pewno była z chakry - wyłącznie z chakry. Tak się wdawało.

Nastąpiła teraz cisza i spokój. Kurz opadł. Dolina powoli się uspokajała, mając teraz zupełnie inny wygląd. Nic jednak nie wydawało się tak naprawdę zmienić. No, może poza chatką na szczycie urwiska, które właśnie powstało po zawaleniu się zbocza góry. Pewnie była wcześniej gdzieś głębiej, ale teraz - była na skraju przepaści.

Wizualizacja Nue

  Ukryty tekst

[Ario]

Ario stojąc nad pieczętowanym Nue zastanawiał się, czy ta operacja się uda. Chakra nagle jednak zaczęła wyparowywać i finalnie z pieczetowania nie pozostało nic. Wbite lwie działo nie miało pod sobą żadnych oznak bestii. Tym bardziej zwój nie dał rady nic wciągnąc, aż Ario upewnił się dwa razy, że zwój pozostał pusty. Bez większego pośpiechu schował więc go na swoje miejsce a sam kucnął przy pozostałości po Nue.

Tutaj był zaskoczony swoją reakcją, bo odruchowo chciał dotknąć i powąchać ziemię po Yokai, jednak przypomniał sobie, ze nie bardzo ma jak poczuć zapach, gdyż od pewnego czasu inaczej wszystko postrzegał. Następnie kuglarz podniósł się i spojrzał w kierunku zawalonej jaskini. Raczej nie miał jak uciec, a wykopywanie go zajęłoby dużo czasu. Teoretycznie pytaniem jest czy jak jeden Nue nie zniknął, to czy i drugi też nie powinien zniknąć. Kunisaku miał ciągle więcej pytań niż odpowiedzi.

- Tak się zastanawiam, gdzie jesteś. - powiedział Ario głośno. W jego mniemaniu, rozmawiał z kukłami, a gdzieś tutaj schowany jest Ayatsuri, który je kontrolował. - Ale nie będę Cię szukał, bo uznaje zagrożenie za wyeliminowanie. Jeszcze chwilę posiedzę i popatrzę, czy Nue jest w stanie się wydostać. Jak nie, to będę stąd odchodził. Jednak jak dowiem się, że coś się dzieje mieszkańcom, przyjdę i wyeliminuję Cię osobiście. - poinformował głośno.

Po czym ruszył w kierunku budowli, która się odkryła.

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

~ 15/... ~

~ Ario ~

~ Wyprawa rangi S~

~ Skaczący po Górach ~
~ Wiosna, rok 395 ~

Do kogo Ario mówił, nie było do końca wiadomo. Wydawało się, że mówi do bestii, która właśnie rozpłynęła się w powietrzu i zniknęła bez śladu. No dobrze, może nie do końca bez śladu - zniszczenia w dolinie były dość znaczące.

Słyszeli go jednak wojownicy czy ptakoludzie - w zależności od tego, jak Ario ich widział - sfrunęli oni z drzew, z których obserwowali walkę. Dlaczego nie brali w niej udziału? Ario mógł o to zapytać, ale czy chciał to zrobić.

- Pokonałeś Nue, przynajmniej na jakiś czas, wojowniku z Ayatsuri - powiedział jeden z nich, kiedy wylądowali niedaleko Ario. - Nie znaliśmy twoich metod, dlatego nie włączyliśmy się do walki. Nie chcąc ci przeszkadzać. Teraz będziemy mieli na uwadze twój styl walki i przekażemy reszcie naszego rodzaju, abyśmy dowiedzieli się więcej i przygotowali na walkę z innymi zagrożeniami, ramię w ramię.

- Chcieliśmy też poinformować cię, że twoja wiara, że pochodzimy zza muru - nie, nie pochodzimy zza muru. Pochodzimy stąd, sami byliśmy zapieczętowani lata temu przez ludzi, którzy potrafili pieczętować stworzenia, które, tak, jak my, fizyczną formę mają inną, niż ludzie. Ale ich chronimy.

- Jedna Nue zniknęła, druga jest uwięziona. Ta pierwsza wróci, ale może będzie spokój przez jakiś czas i walka będzie nas czekała później - dodał pierwszy. - Jak długo będzie trzymać twoja bariera. Będziemy jej strzec, aby nie wydostała się, a jeżeli się wydostanie - będziemy walczyć.

Trochę informacji spłynęło na Ario, jednak nie miał jeszcze wszystkiego. Jako dość inteligentna osoba, mógł jednak trochę rzeczy złożyć do kupy. Na pewno miał informacje, które mógł, jeżeli chciał, przekazać światu.

- Idziesz do chaty Skaczącego po Górach? - zapytał Tengu, kiedy Ario przeniósł swój wzrok na szczyt góry, gdzie była chatka, do której chciał zmierzać. Wydawało się, że stworzenie, przynajmniej jedno, chciało mu towarzyszyć.

[Ario]

Gdy Ario ruszył w kierunku chaty, to co uważał za marionetki sfrunęło i zaczęło iść obok niego, dzieląc się z nim informacjami. Kunisaku przystanął i przyjrzał się jeszcze raz ich budowie.
- Myślałem, że jesteście marionetkami Ayatsuri, a on gdzieś się tu chowa. Jednak rzeczywiście, jeżeli potrzebowaliście obserwować mój styl, to nie jesteście Ayatsuri. W sumie bije od Was inna aura, a więc nie jesteście nim. Szkoda, bo myślałem, że kolejny Ayatsuri z doświadczeniem bojowym byłby w klanie. - to powiedziawszy ruszył dalej i wysłuchał co miały do powiedzenia Tengu, czyli tak jak przedstawiali się przybysze.
- Ten Wasz...Nue nie był wymagającym przeciwnikiem. Chociaż ciężko mi to ocenić, bo już nie pamiętam kiedy mogłem walczyć nie chroniąc kogoś jednocześnie, a także bez choroby. Cóż, to był mój pierwszy sprawdzian od momentu nowego ciała. Dawno nie czułem się tak mocny. - to ostatnie powiedział jakby ciszej, do siebie.
- Chwila. Czyli Wy nie jesteście klanem? To by się zgadzało, bo nie widziałem Was na wojnie, a byłem chyba w jej samym środku. Czym dokładnie jesteście w takim razie i kto Was zapieczętował za murem? Przyznam, że nie znam do końca tej historii, bo jej nie badałem. Na murze jednak byłem raz i nie wyczułem stamtąd żadnej bijącej mocy, a badałem jej struktury. Na czym więc polegała to blokada? - i chociaż Ario nie czuł, że brnie właśnie w kierunku wielkiej tajemnicy, był dość zainteresowany tą historią. - Co do tego drugiego uwięzionego pod ziemią, mógłbym spróbować nałożyć pieczęć na cała górę, ale nigdy nie robiłem tak dużego pieczętowania. Jest założona blokada na wyjściu z jaskini, jednak to bardziej sztuczka, niż pełnoprawna pieczęć. Nie mniej, ktoś kto nie będzie miał dokładnej wiedzy jak ją zdjąć to jej nie zdejmie. - Ario stanął i odwrócił się w kierunku zakopaliska, jakby się zastanawiał. - Może go jakoś wyciągnę, zastanowię się zaraz. - dodał, po czym skierował sie ponownie do chaty, która jak się okazała, miała nawet swoją nazwę.
- Możecie iść ze mną, dopóki nie krzywdzicie ludzi, nie zrobię Wam krzywdy. - poinformował, widząc, że jeden z skrzydlatych wyraźnie obawiał się tego co zobaczył. - Kim jest ten Skaczący po Górach? Czemu ludzie z wioski o nim wiedizeli? Opowiedźcie mi to ze szczegółami, chcę to zrozumieć.

Gdy szli tak w kierunku Chaty, Ario pomyślał jeszcze o jednej rzeczy.
- Jedna rzecz mi nie daje spokoju. Powiedzieliście, że Yokai to jest pochodna chakry, tak jak Bijuu, ale gdy próbowałem ją zapieczętować do zwoju to się ulotniła. Czemu? Z jakiego powodu zwykłe pieczętowanie nie zadziałało?

Kunisaku czuł się trochę jak w momencie gdy poznawał legende o Kaguyi. Im więcej wiedział, tym czuł, że odkrywa dopiero wierzchołek góry z informacjami.

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

~ 16/... ~

~ Ario ~

~ Wyprawa rangi S~

~ Skaczący po Górach ~
~ Wiosna, rok 395 ~

Ario przynajmniej dowiedział się czegoś o swoich towarzyszach w tej chwili i dotarło do niego, że nie były to inne marionetki. Chociaż było to dość ciekawe - marionetki w kształcie Tengu. Z całą pewnością mogłyby spowodować, że zwykli ludzie byliby zadziwieni. Chociaż Ario nie miał jeszcze pojęcia, jakie stosunki do yokai mieli zwykli ludzie. Miał się, jednak, prędzej czy później, dowiedzieć.

Tak, jak cała reszta świata ninja.

- Dla nas Nue był potężny, zbyt potężny na nasze możliwości. Dlatego, nawet jeżeli my zostaliśmy odpieczętowani, chcieliśmy, żeby Nue został w pieczęci. Niestety, nie udało się to - stwierdził w odpowiedzi jeden z Tengu, który szedł z Ario. - I nie, nie jesteśmy klanem. Nie takim, jak ludzie, chociaż żyjemy w grupach - dodał. - Nie jestem w stanie powiedzieć, kto nas zapieczętował. Byliśmy, potem nas nie było. Pochodzimy z Karmazynowych Szczytów. I nagle minęły lata, a ludzie o nas zapomnieli. Nie potrafimy również udzielić informacji na temat muru.

- Nue uwięziony pod ziemią, jeżeli ta pieczęć nie osłabnie, tam trochę posiedzi. Był słabszy niż ten na zewnątrz. Minie czas, zanim zgromadzi wystarczająco mocy, żeby wyjść. Nie wiem, czy dłużej zacznie temu tutaj powrót, czy wzmocnienie tamtego.

- Nie krzywdzimy ludzi, o ile ludzie nie krzywdzą tych, którzy krzywdzą mieszkańców Szczytów oraz nie krzywdzą przyrody tego miejsca. Karmazynowe Szczyty to święte miejsce, o pięknej, nieskalanej naturze oraz wspaniałych istotach ludzkich i duchach zamieszkujących to miejsce. Należy bronić je całymi naszymi siłami.

Szli w stronę chatki Skaczącego po Górach - Ario musiał trochę sam poskakać po górach, żeby dostać się po urwisku na górę, za to Tengu podleciał sobie. Po kilku minutach wspinaczki oraz niewielkich lawinek - struktura góry była naruszona, trochę czasu musiało minąć - znaleźli się na górze - dość płaskim szczycie. W czasie drogi, Tengu wyjaśnił, ponownie, że Skaczący po Górach był kimś, kto chronił ludzi wokół, tak, jak Tengu. Był jednak o wiele bardziej przyjazny i mieszkał tutaj już dawno, zanim Yokai powróciły. Raczej spędzał czas z daleka od ludzi i z daleka od Tengu. Teraz jednak nie pokazywał się od dawna.

Kiedy już byli na górze, zobaczyli domek - chatkę, w typowej górskiej zabudowie. Była dość zadbana, z zasadzonymi kwiatkami pod ścianami, ładnie pomalowana, z zagrodą, gdzie stała jedna biała koza o dość dużych rogach. Żuła ona trawę, ale kiedy zwróciła uwagę na pojawiających się ludzi (w tym ptakoludzi), zabeczała głośno, stanowczo dając o sobie znać.

Tengu w międzyczasie wyjaśnił o co chodziło z pieczętowaniem.

- Po prostu nie znasz pieczęci, która może zapieczętować chakrę Yokai.

[Ario]

Dopiero po dłuższej chwili, gdy Ario wdrapał się na samą górę, a Tengu podleciał, ten połączył kropki.
- Czyli Wy też jesteście Yokai. - powiedział trochę oskarżycielsko, patrząc, na nich, ale nie wykonał żadnej bojowej sztuczki. Lalki, które leciały w obstawie Ario poruszały się powoli, nie wysuwając żadnych ostrzy. Kunisaku przyglądał się przez chwilę Tengu. - Czyli żyliście na całym kontynencie, aż coś zapieczętowało Was za murem, potem mur został roztrzaskany i pieczęć osłabła, a więc yokai powróciły na swoje dawne tereny. Jeżeli to prawda, jesteście bardzo starzy. - lalkarz podsumował ich bytność nazywając ich po prostu "starymi". - Skoro jednak pomagaliście ludziom, to po co ktoś miałby akurat Was pieczętować za murem? Jeżeli jesteście pochodnym bijuu, to czemu zostawili po tej stronie dużo większą moc, a Was wygnali za mur? Na wojnie rzeczywiście, coś wspominali o zagrożeniu duchowym, ale nie sądziłem, że to chodzi o Was. No i, że tak szybko wrócicie na swoje miejsca. - Lalkarz obserwował unoszące się w powietrzu yokai, po czym ruszył w kierunku chatki.
- Na szczęście mam teorię na ten temat. Raczej mnie nie oszukujecie, bo po co, moglibyście po prostu odleciec, albo pójść w swoją stronę. Zaś Wy też będąc po tamtej stronie nie wiedzieliście co dzieje się na kontynencie. Czemu nie ma o Was żadnych wzmianek w historii? Ile jest rodzajów Yokai? Jak wielu Was tam zapieczętowano? Skoro aż 4 klany dzikich zebrały się po to, by przed Wami uciec, a na własne oczy widziałem oręż jakim dysponują, to oznacza, że musicie być bardzo liczni...albo... - Ario spojrzał na kozę. - ... są Yokai, które siłą dorównują bijuu. Mogliście rzeczywiście być zagrożeniem dla ludzkości, dlatego ktoś na tyle silny, by zebrać Was wszystkich, prewencyjnie wygnał Was na tamtą stronę. Czemu nie wziął ze sobą bijuu? Nie miał siły? Bijuu były w posiadaniu klanów? - te drugie pytanie zadał bardziej do siebie.

Nie czekając na reakcję Tengu, ominął kozę i wszedł do chatki się rozejrzeć.
- Wróćmy do pieczętowania. Nauczcie mnie jak pieczętować Yokai. Da się zapieczętować yokai jak bijuu, czy tylko odesłać je tak jak robiłem? Czy zapieczętowany yokai ma takie same zdolności jak np. jinchuriki? Jak mi pomożecie, to wyciągnę tego mniejszego Nue i go odeślę, lub zapieczętuję. - Lalkarz zaoferował na koniec układ Yokaiom. Pytanie, czy byli dobrymi negocjatorami.

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

~ 17/... ~

~ Ario ~

~ Wyprawa rangi S~

~ Skaczący po Górach ~
~ Wiosna, rok 395 ~

Yokai patrzył na Ario przez swoją maskę, po chwili nabrał powietrza i głęboko westchnął. Wydawało się, że zbiera się w sobie, żeby odpowiedzieć na pytania, które miał Ario, a których było bardzo dużo. Ostatecznie wyciągnął nieco dłonie i zrobił spokojny ruch nimi, żeby Ario zwolnił.

- Nie wiem. Na wiele z Twoich pytań po prostu nie potrafię odpowiedzieć. Co było za Murem, sam musisz się dowiedzieć. My byliśmy zapieczętowani tutaj i tutaj wróciliśmy. Nasze pieczęci osłabły, kiedy te z Muru pękły. To, co było tam, to nie nasza sprawa. Nie wiem dużo o bijuu, wiem, że istnieją i wiem, że jeden z nich ma swoją świątynię w tych górach. Zakładam, że inne też mają gdzieś swoje świątynie. My też mamy swoje świątynie.

- Jeżeli chodzi o wasze wzmianki, nie wiem. Ile jest rodzajów? Nie wiem, wiele. Ale ludzie o nas wiedzieli, zawsze nas czcili bądź się nas bali. Pytaj tych, którzy nie są przepełnieni pychą, którą daje chakra, którą ludzie chcą być tacy, jak my. Na nic więcej nie potrafię ci odpowiedzieć. Może nasz władca by potrafił, ale droga do klasztoru jest daleka i niebezpieczna.

Koza spożywała trawę, ale kiedy Ario na nią spojrzał, to podniosła łeb i zabeczała na niego przeciągle. Kiedy jednak ją mijał - kiedy się do niej zbliżył - zniknęła. Nie rozpłynęła się, ale Ario poczuł ruch powietrza, może nawet wychwycił delikatny ruch i… kozy nie było.

- Nie umiemy pieczętować innych takich, jak ja. Nie musielibyśmy używać kobiety z klanu Yamanaka, żeby podtrzymywać słabnącą pieczęć, gdybyśmy byli w stanie ponownie Nue zapieczętować. Jesteśmy wdzięczni, że zamknąłeś Nue w jaskini i nie będzie w stanie się stamtąd wydostać.

Cóż… chatka jak chatka, w tym momencie najbardziej zaskakującym było to, że kozy nie było, a Tengu nie zareagował na to szczególnie. W tej sytuacji wnętrze chatki nie wydawało się zajmujące, o ile Ario nie zdeklaruje, że nie zwrócił uwagi lub zignorował to, co się działo, żeby przejrzeć dom.

[Ario]

W tej całej rozmowie spojrzał na Kozę, odszedł trochę i gdy spojrzał na nią ponownie, ta zniknęła. Kunisaku pierwsze co przystanął i gapił się w to jedno miejsce. Widział takie coś na turniejach.
- Genjutsu? - zapytał wskazując na miejsce, w którym była koza. Następnie prewencyjnie złożył pieczęć i użył "Kai" by sprawdzić, czy nie jest pod wpływem czyjegoś działania.
- Ta koza to znowu jakieś...Wasze Yokai'owe zwierzę, czy jestem pod wpływem jakiejś techniki? Raczej nie zdarzają się znikające kozy. - dodał.

Następnie niezależnie od werdyktu chciał przejrzeć chatkę, czy znajdzie tam jakieś interesujące informacje na jakikolwiek temat Skaczącego po górach.
- Czyli za dużo nie wiecie. W każdym razie mam inne pytania oprócz tej sprawy z kozą. Gdzie dokładnie i po co więzicie Yamanakę? Chcę do niej zajrzeć by ustalić, czy wszystko jest z nią w porządku i nie przetrzymujecie jej wbrew woli. - brzmiało to dość dziwnie dla Ario, ale z tego co zdążył poznać Tengu, Ci raczej nie byli groźni dla ludzi. W związku z tym, Yamanaka mogła być przetrzywana tylko z własnej woli, ale po co? Może Ario mógł pomoc.
- Druga sprawa, co to jest za bijuu i świątynia? Który dokładnie bijuu ma tutaj świątynie? On jest zapieczętowany, czy chodzi na wolności? - to kolejna istotna sprawa. Jeżeli gdzieś tutaj błąka się samotny bijuu, lepiej o tym wiedzieć.

Następnie, jeżeli Ario nic nie znalazł, to skieruje się z powrotem do wioski.
- Idę odbudować osadę. Jak chcecie możecie iść popatrzyć.

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

~ 18/... ~

~ Ario ~

~ Wyprawa rangi S~

~ Skaczący po Górach ~
~ Wiosna, rok 395 ~

Kai nie zadziałało na znikającą kozę - nie pojawiła się. Być może zniknięcie kozy raczej zwiastowało, że genjutsu się rozwiało, ale beczenie, które usłyszał z oddali świadczyło, że koza przemieściła się - na inny szczyt. Względnie niezbyt daleko w linii prostej - może ze sto metrów, ale pokonała przepaść, która dzieliła dwa szczyty. Przepaść mającą może z 20 metrów? Owszem, można było zejść i wejść bez problemu - szczególnie dla kozy, ale samo przemieszczenie się - zajęłoby czas. A tu raz-dwa, koza w zupełnie innym miejscu.

Chyba, że były to dwie różne kozy, ale wyglądały tak samo.

- To Skaczący po Górach. Pozwala ci obejrzeć chatę, tak mi się wydaje. Nie wiem, kim jest - przyznał Tengu, patrząc swoimi ukrytymi za maską oczami na kozę beczącą w oddali.

Kiedy wszedł do środka chatki, zobaczył jednoizbowe, niewielkie pomieszczenie, o surowych, drewnianych ścianach. Ciemne belki trzeszczały przy każdym kroku w środku lub podmuchu wiatru. Podłoga była z desek, miejscami wysuszonych i popękanych. Na środku leżała cienka, wysłużona mata tatami, lekko postrzępiona na brzegach. Przy jednej ze ścian stał prosty, niski stół z ciemnego drewna, a obok niego kilka poduszek do siedzenia. Prawie całą jedną stronę chatki zajmował stary, masywny kufer. Jest wykonany z ciemnego, niemal czarnego drewna, okuty metalowymi pasami, które gdzieniegdzie pokryła rdza. Jego wieko było porysowane i nosi ślady długich lat użytkowania. W kącie było małe, żelazne palenisko, jeszcze z resztkami popiołu po dawnej herbacie lub prostym posiłku. Z sufitu zwisał pojedynczy lampion z ryżowego papieru, który teraz, bez płomienia, tylko lekko kiwał się w rytm wiatru. W rogach izby było wiele sieci pajęczych, a samo miejsce było zbutwiałe i porośnięte mchem i porostami, być może niedługo mające się zawalić.

To, co przyciągnęło wzrok Ario, to pieczęcie. Na podłodze była pieczęć - fuin, który kiedyś coś tutaj przetrzymywał. Pieczęć, chociaż wyblakła, słaba, pozbawiona chakry i mocy - złamana - nadal była rozpoznawalna. Kiedy Ario się zbliżył i do niej pochylił, był w stanie odczytać ją - chociaż trochę. Jej znaki były w języku, który znał, ale były one starsze. Nie potrafił określić czasu, z kiedy one były - nie studiował, jak znaki zapisywania zmieniały się przez znaną historię, ale wydawały się czymś pomiędzy starymi tekstami, które czytał na temat legend o Kaguyi a współczesnym językiem. Znaczyło - były stare, ale nie super-stare. Dodatkowo, znaki, które widział, bardziej sugerowały o przetrzymywaniu chakry, nie przedmiotów. Nie jednak w technikach - przechowywanie technik i przechowywanie czystej chakry inaczej.

Nie byłby w stanie odtworzyć tej pieczęci bez większej ilości informacji.

A kufer… cóż, też był zapieczętowany. Tylko za pomocą prostszej pieczęci, którą można zdjąć sygnaturą osoby, która ją nakładała. Ot, zabezpieczenie. Pewnie złamanie jej skutkowałoby tym, że zawartość by się zniszczyła.

- Nie trzymamy Yamanaki - wyjaśniał tengu w trakcie, kiedy Ario się rozglądał. - Nie ma już czego wzmacniać. Yamanaka wróciła do swojego domu, a Nue wyszła na wolność.

- O Bijuu nic nie wiem, żeby chodziło po górach, ale świątynia jest głębiej w górach. Nie jestem w stanie podać ci drogi. Nie jest jednak w pobliżu, nie ma tutaj większego źródła chakry.

Kiedy Ario miał już wyjść z domku i skierować się z powrotem do wioski, żeby ją odbudować, przed drzwiami, nagle, znalazła się koza. Pojawiła się tak, jak zniknęła i zabeczała głośno, poruszając łbem tak, jakby kierowała Ario z powrotem do chatki i sama chciała tam z nim wejść.