Sklep z wyposażeniem

[Ario]

Ario wszedł do swojego ulubionego sklepu, w którym przepuścił już tyle pieniędzy, że można by za to wykupić połowe Ningyo-shi. Skąd ten młody pacynkarski wariat miał tyle ryo? A no właśnie - po prostu Ario sie nie opierdzielal tylko robil wiecej, niz jedna misje na miesiac. To była naprawdę jedna z niewielu osób, która się tak bardzo przykładała do wszystkiego. Ostatnie zwycięstwa tylko napawały go dalszym entuzjazmem, a on sam był gotowy do tego...by dalej tworzyć.
- Dzień dobry, oto lista zakupów. - powiedział krótko, przekazując co kupuje.

  Ukryty tekst

Z/T http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 45#p173161

[Tamaki Hyūga]

Przesyłka do Ario

  Ukryty tekst

[Ario]

Ario dotarł do sklepu, cały czas będąc trochę zmeczonym po ostatniej misji, jednakże w jego przypadku wizyta w sklepie działała jak taka dożylnie wstrzyknięta kawka, a nawet i z 10. Nie ma chyba mocy, która mogłaby go przytrzymać w tym miejscu. To był lalkarski raj, chociaż w dzisiejszej wizytacji chłopak robił dość małe zakupy, jak na niego. Bardziej było to uzupełnienie wszystkiego po ostatniej bitwie, niż jakieś wykupywanie nowych rzeczy. Niestety, będzie musiał odłożyć więcej, jak zamierza co chwilę tworzyć nowe mechanizmy. Ario przywitał się, kupił co miał kupić i wyszedł, bez większych scysji. Ario grzeczny shinobi.

  Ukryty tekst

Z/T http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 01#p175601

[Renkuro]

Renkuro wszedł do sklepu który z łatwością odnalazł. Mieszkał tutaj od urodzenia, a mimo to samego sklepu bardzo chyba nigdy nie odwiedzał. Zawsze gdy coś mu było potrzebne, jego matka mu to kupowała kiedy to sama szła na zakupy. Po tym jak skończył posiłek w pustynnym dango i wyszedł na dwór, puścił się biegiem prosto do omawianego miejsca chcąc zdążyć przed zamknięciem. Poznał w karczmie nową osobę, dokładniej z klanu Sabaku, ale niestety nie mógł poświęcać jej więcej czasu, grafik go gonił. Musiał jak najszybciej zrobić zakupy i zająć się treningami oraz składaniem lalek. Wszedł do sklepu i po pół godzinie płacił już przy kasie jakieś chore kwoty za ekwipunek który sobie zażyczył. Priorytetem było złożenie nowych lalek oraz zakupienie nowej lalki sklepowej. Za resztę pieniędzy zamierzał dokupić tyle pomniejszego sprzętu ile się dało. Po rozliczeniu się ze sprzedawcą zapakował części do kukły do wora, a drobniejszy sprzęt do torby i ruszył miejsca w którym mógłby znaleźć miejsce by się wyspać.

  Ukryty tekst

z/t

[Ario]

Ario dotarł do miejsca, w którym wszystko się zaczynało i kończyło. Sklep z wyposażeniem. Chłopak zostawił tu majątek, a na jego widok sklepikarz zapewne dostawał spazmów, odliczając już procent marży, na którym zarobi. Sentoki był przyzwyczajony do tego, że miał przygotowaną listę zakupów, a także dokładnie rozpisane, które z materiałów chce zakupić. Proces zbierania przez sklepikarza wyposażenia był zwykle długotrwały, a czas ten Ario poświęcał na oglądanie różnych nowości. Niestety, nic nie wpadło mu w oko, więc jak tylko otrzymał swoje części, przekazał należne wynagrodzenie, a także pożegnał się, mówiąc, że jak będzie w okolicy to napewno wpadnie. Cóż, obietnica godna członka Kropli, która zostawiła wizję bogactwa dla zwykłego przedstawiciela kupieckiego.

  Ukryty tekst

z/t viewtopic.php?p=192177#p192177

[Ario]

Ario przyszedł do sklepu po czynnościach, które wykonywał u matki. Był zdeterminowany jak nigdy, a tym bardziej drażniła go jego własna niemoc. Ciągle słyszał, że jest wyjątkowy, a co mu po tej wyjąkowości, jak nie może naprawić własnej matki. Słowo naprawić, jest idealnym określeniem, jak Ario do tego podchodził. Zamierzął ją naprawić.

W sklepie podszedł do lady i przekazał listę rzeczy, które chce kupic. W rzeczach było kilka istotnych przedmiotów, które Ario zamierzał wykorzystać w najbliższej przyszłości. Między innymi fajne fanty, które znalazł w schemacie pozostawionym przez Enmou Pustynnego Niedzwiedzia, czy jakoś tak. Sprzedawca jak zawsze podskoczył na widok Ario, ale ten dziś nie był zbyt entuzjastycznie nastawiony. Położył listę na stole i czekal na odbiór częsci.

  Ukryty tekst

z/t viewtopic.php?p=192520#p192520

[Tetsurō]

To była dosyć trudna noc dla naszego Zielonowłosego bohatera. Otóż, kiedy tylko zakończył świętowanie ze swoim dziadkiem oraz siostrą, postanowił położyć się spać. W końcu dnia następnego miał być gotowy na kolejne postępy w śledztwie, co oznaczało, że musiał być pełny sił. Niestety, z tych wszystkich emocji, Tetsurō nie mógł zasnąć. Leżał on na swoim łóżku i rozmyślał, zastanawiał się dokąd zaprowadzi go to śledztwo. Czy będzie musiał stoczyć walkę, a jeśli ją przegra? Lub co gorsza, wygra ją, lecz jego przeciwnik zginie w trakcie pojedynku? Przecież każdy z nich ma rodzinę, znajomych - śmierć nie jest rozwiązaniem. Jednakże, czy jego przeciwnik byłby tak wyrozumiały? Te i różne inne myśli zaprzątały jego głowę, przez co dopiero w środku nocy udało mu się zasnąć.
Kiedy Tetsu się obudził, wiedział, że coś jest nie tak. Spał zdecydowanie zbyt długo. Zerwał się z łóżka i zaczął w pośpiechu ubierać. Dobrze, że przynajmniej wszystkie swoje ubrania przygotował dzień wcześniej. Kiedy już miał na sobie ciuchu na misję, zebrał wszystkie swoje zabawki potrzebne do ewentualnej walki i spojrzał w lustro. No tak... Zostały włosy.. Doprowadzenie ich do jakiegokolwiek ładu nie było proste, zawsze zajmowało za wiele czasu. Czasu, którego teraz nie miał. Nie chciał wyglądać źle, ale spóźnienie na umówione spotkanie byłoby o wiele gorsze. W końcu tacy perfekcjoniści jak on się nie spóźniają, co gorsza wiedział, że czekają go jeszcze po drodze zakupy. Przeczesał włosy ze dwa razy swoim grzebieniem, po czym schował go do kieszeni, być może będzie później na to czas. Ewentualnie, gdyby tylko gorący, pustynny wiatr okazał się jego sojusznikiem i postanowił trochę poukładać mu włosy, to by ten nie oponował. Po sprawdzeniu dwa razy, czy aby na pewno zabrał ze sobą wszystko, wyskoczył ze swojego pokoju niczym poparzony i wpadł do kuchni. Tam też zastał niespodziankę od siostry. Własnoręcznie zapakowane bento. Chłopak uśmiechnął się i spakował je ze sobą, po czym wziął jeszcze jakieś pieczywo na drogę. Musiał jeść w biegu, żeby tylko zdążyć na czas. Jak to bywa w takich momentach, postanowił wybrać najszybszą drogę - dachy. W linii prostej skierował się do sklepu, co kilka kroków zagryzając bułką.
Zielonowłosy wpadł przez drzwi jak burza, nie było czasu na chodzenie między regałami o oglądanie co takiego ciekawego przywieźli ze świata tym razem. O nie nie nie, zatrzymał się dopiero przed ladą, gdzie położył przygotowaną wcześniej listę zakupów. Miał nadzieję, że jego zamówienie zostanie zrealizowane bardzo szybko i że będzie mógł ruszyć w dalszą drogę. Na szczęście właściciel chyba wyczuł, że chłopakowi się śpieszy, gdyż od razy zabrał się za kompletowanie zestawu na ladzie.

  Ukryty tekst

Gdy wszystko było gotowe, nasz zielony bohater położył przed sobą odpowiednią ilość pieniędzy i popakował zakupy po kieszeniach. Skłonił się ładnie sprzedawcy, a następnie ruszył co sił w nogach znowu na dachy, licząc, że nie spóźni się aż tak bardzo, jak to wyglądało w jego głowie...

Z/T

[Ario]

Ario wszedł do sklepu, oglądając się za siebie. Matka siedziała nieruchomo w marionetce, która przypominała żółwia i trzymała mocno jedną z lalek, którą chłopak postanowił wziąć z jej ołtarzyka. Gdy tylko jej to wręczył, wydawała się być dużo spokojniejsza. Na tyle, by nie rzucać się w lalce. Ario nie chciał zamykać kopuły, bo wtedy z boku mogłoby to wyglądać conajmniej na uprowadzenie.

Chłopak szybko podszedł do lady i przekazał kartkę z rozpisanymi rzeczami, które chce zakupić.

  Ukryty tekst

Z/T viewtopic.php?p=207155#p207155

[Ren]

Raczej nieczęsto odwiedzała sklepy, gdzie zazwyczaj inni shinobi zaopatrywali się w narzędzia niezbędne do walki. Powód tego był bardzo prosty - zwykle wszystko to, czego akurat potrzebowała, było w stanie zaproponować jej własne ciało.
Tym razem jednak miała powód, by tu zawitać - i zrobiła to czym prędzej, im tylko mogła. Początkowo pokręciła się trochę po sklepie z umiarkowanym zainteresowaniem, z wrodzonym (a może jednak wyuczonym) skąpstwem podchodząc do jakichkolwiek zakupów. Z niechęcią dobrała parę drobiazgów, które mogłyby kiedyś faktycznie jej się przydać, i położyła ja na blacie, czekając na obsługę.
Dopiero, gdy dobiła pierwszego, mniej niezwykłego targu, wyciągnęła dziwne ciężary, które podczas jej ostatniej wyprawy zostawił za sobą krwiożerczy staruszek o niezwykłej wytrzymałości. Były wyraźnie zniszczone - potrzebny był jakiś zręczny rzemieślnik, który mógłby doprowadzić je do stanu, w którym Kaguya mogłaby je na siebie włożyć. Metalowe obciążniki głucho opadły na blat. Na pierwszy rzut oka nie wyglądały na coś, co będzie aż tak ciężkie.
- Dacie radę coś z tym zrobić? - Spytała cicho, nachylając się nad ladą. - Ile to będzie kosztowało? - Palce Kaguyi nerwowo bębniły o blat, gdy handlarz przyglądał się jej znalezisku. Nie była przyzwyczajona do takich wydatków, nie była też przyzwyczajona do wydawania dużych sum pieniędzy na samą siebie. Ba, nie była nawet przyzwyczajona do tego, ile Ryo ostatnio znajdowało się w jej sakiewce. Roztrwanianie pieniędzy sprawiało, że czuła się winna, zupełnie tak, jakby robiła coś, czego nie powinna.
Usłyszała kwotę i mina Kaguyi nieznacznie zrzedła. Przez chwilę milczała, zatrzymując spojrzenie ciemnych oczu na zniszczonych ciężarkach - rozsądzając, czy byle znalezisko jest w ogóle warte takiej inwestycji. Przez chwilę próbowała się targować, ale bez przekonania. W końcu westchnęła ciężko, odliczyła połowę kwoty i położyła na blacie.

Wróciła tydzień później po swoje zamówienie.

Robota została wykonana porządnie. Ciężarki oczyszczono ze zbieranego przez lata brudu, a rzemienie podtrzymujące obciążniki wymieniono na nowe, dzięki czemu cała konstrukcja na nowo stała się solidna. Ren zapłaciła resztę, a następnie przysiadła na ławce, od razu przywiązując je do swoich kostek - tak, jak zaobserwowała to u świętej pamięci Hana-Noboru. Nic bardziej prostego.
Dopiero, gdy spróbowała wstać, Kaguya poczuła, jak bardzo trudne stały się teraz dla niej nawet bardzo proste ruchy. Nie była przyzwyczajona do tego, że nie jest sprawna - początkowo trudno było złapać jej nawet równowagę, nie mówiąc już o swobodnym wykonywaniu kroków. Nie śmiała nawet spróbować podskoczyć czy podbiec - nie na czyichś oczach. Na czole Kaguyi pojawiła się kropla potu. Ten cholerny dziadek jednak miał coś w sobie; coś, jeszcze jakiś czas temu nie doceniała.

Bardzo powoli, niczym mucha w smole, wyszła.

  Ukryty tekst

z/t -> Siedziba władzy

[Tetsurō]

Wiosna 394

Fabułka Poprzednia Lokacja : Sabishi - Domek Tetsuro

---

To był spokojny wieczór, kiedy Zielonowłosy przekroczył próg sklepy. Wiedział, że oczekuje go tutaj sporo materiałów na przyszłe marionetki, więc spodziewał się, że spędzi trochę czasu w tych murach. Przywitał się ze sklepikarzem, po czym poprosił go o zapakowanie materiałów, samemu w tym czasie chodząc między regałami i wybierając różne drobiazgi, które mogą być przydatne w trakcie przyszłych misji. Ostatnio uczestniczy w coraz to poważniejszych zleceniach, wiec musi być gotowy na każdą ewentualność. To nie są już proste misje rangi D, które można wykonać w kilka godzin, teraz wyruszał na wielodniowe wyprawy, więc musiał mieć wszystko co potrzeba przy sobie.
Kiedy już nawybierał co potrzebuje, podszedł do sprzedawcy z wielkim koszykiem. Na ladzie już leżały zwoje z zapieczętowanymi materiałami, więc można było przejść do finalizowania zamówienia. Z racji tego, że młodzieniec pozostawiał w sklepie małą fortunę, sklepikarz dał chłopakowi zniżkę. Obaj doskonale wiedzieli, że to nie ostatnia wizyta, więc był to miły gest, który zachęcał do ponownych i częstszych zakupów. Zielonowłosy popakował wszystko do swoich zwojów i toreb a następnie ruszył w stronę domu. Wiedział, że jeszcze dużo rzeczy ma do zrobienia, więc nie ma co tracić czasu.

  Ukryty tekst

Z/T

[Mijikuma]

Nie zwlekam zbyt długo i pierwsze gdzie idę to sklep z asortymentem dla shinobi. Nie rozpraszam się, nie zachwycam się nad zupełnie nowym miastem w obcej dla mnie prowincji. Zasłonięty szatami przed słońcem (które dla mojej cery jest wyjątkowo zabójcze) pcham drzwi wejściowe do sklepu, do którego wpadam donośnie.
Rozejrzawszy się, nie dostrzegam niczego co by wzbudziło moje zainteresowanie. Czyli nie ma niczego, co wydaje mi się odbiegające od normy, ale to chyba całkowicie normalne, to nie tak przecież, że trafiłem do jakiegoś wyjątkowego miejsca, do którego trudno się dostać. Jeśli mogę to się nie ujawniam z swoim rodowodem, wystarczy, że jestem shinobi.
Już przy ladzie proszę o możliwość ujrzenia tutejszych wynalazków i wcale się nie zawodzę. Kupuję to, co mnie interesuje najbardziej oraz do tego jeszcze plecak i płaszcz z metalową maską tak sprawnie pomalowaną, by wyglądała jak drewniana. Zapłaciwszy i podziękowawszy, wychodzę ze sklepu w poszukiwaniu jakiegoś miejsca do odpoczęcia i przemyślenia kolejnych ruchów.

zt

  Ukryty tekst

[Nagareboshi]

Tak się składa, że ci z rodu Kaguya uwielbiali się pakować w otwarte paszcze, bowiem mieli swoje sposoby na to aby ta paszcza nie chciała się zamknąć od tak szybko. O ile po tym miała nie przypominać durszlaka podczas zalania wodą. Oczywiście ta niezdrowa pewność siebie w takich chwilach jednak się przydawała i pomimo iż od dziewczyny biła jakaś energia powagi i wyższości nad podchodzącymi do jej stanowiska osobami - to jednak młodziutki białowłosy stał uśmiechając się od ucha do ucha, z wyprostowaną piersią, a nie zginając kark jak jej poprzedni rozmówca.
Może ta pewność sprawiła, że nie zbyła go jednym machnięciem ręki i w ogóle zabrała się za przeglądanie tego stosu dokumentów. Nadął jeden z policzków nagryzając go od środka jakby to chciał pokazać, że bardzo się niecierpliwi tym ciągłym odrzucaniem możliwych zadań które miała rozłożone przed sobą.
- Oczywiście, że sobie z tym poradzę! - powiedział pewnie, choć w głowie nawet nie pojawiła się najmniejsza myśl o co tamtej może chodzić. I czy faktycznie się nadaje do danego zadania. Ale szukała tak długo w tych dokumentach, że faktycznie musiało być tam coś z czym poradzi sobie nawet taki amator jak on, prawda?
Wysłuchał swojego zadania i nieco mina mu zrzedła. Miał robić za tragarza jakiegoś zamówienia? Pewnie będą to jakieś zwoje potrzebne do urzędu, po które nikomu nie chciało się iść.
Jego ręka jednak bardzo szybko powędrowała po dokument, który po tym chwycił mocno w obie ręce, jakby obawiając się, że tamta dojrzy u niego to rozczarowanie i nic nie dostanie.
- Dobrze, ruszam jak najszybciej i za moment wracam z paczką! - Stanął na baczność kiedy to wydała polecenie, że ma się oddalić. Schował jeszcze tylko list do wewnętrznej kieszonki w obszernych fałdach materiału i obracając się lekko na pięcie ruszył biegiem w stronę schodów, które to tym razem pokonywał susłami wykorzystując swoją zręczność.

Dobrze wiedział gdzie jest sklep z wyposażeniem w tej części dzielnicy, bowiem tę znał niemalże jak własną kieszeń, nawet jeśli nie często tam wchodził, dla właściciela jego ród nie bardzo był dobrym partnerem do interesów, ze względu na fakt, że narzędzia ninja oni sami sobie wytwarzali, z własnych kości, oczywiście te takie podstawowe, ale które to pewnie były główną formą utrzymania takich sklepów.
Jeśli nie był niepokojony przez całą drogę przez nikogo to wszedł do sklepu zatrzymując się po przekroczeniu jego progu. Wziął wtedy kilka głębszych oddechów, aby to uspokoić swój oddech.
- Dzień dobry! Przyszedłem po odbiór zamówienia. - Rzucił po chwili rozglądając się za sklepikarzem i wyciągnął z kieszonki dokument dopiero wtedy kiedy to dostrzegł właściciela, albo sprzedawcę. Nie chciał wymachiwać tak ważnym dokumentem na prawo i lewo. To bowiem była jego pierwsza poważna misja i ostatnie czego by teraz chciał to zawalić ją ze względu na nagłe porwanie wiadomości przez podmuch wiatru który to wkradł się do środka i poniósł w miasto. Przez to jego błękitne oczy powędrowały w stronę drzwi jakby to właśnie one były największą przeszkodą i zagrożeniem w tej właśnie misji. Odsunął się od nich dodatkowo podchodząc do lady.