Siedziba władzy

[Ryukuro]

~ 3/14 ~

~ Shindo~
Wojna gangów - C

Shindo nie tylko miał okazję, żeby pokazać mafii gdzie raki zimują, ale też z racji na swoją przeszłość miał wewnętrzną motywację, by z wyjątkową dokładnością zadbać o zmiecenie z powierzchni ziemi wszystkich, których spotka w magazynie. Miał ochotę zebrać najważniejszą z głów, czyli Panią Treserkę mimo tego, że musiał sobie zdawać sprawę, że ta na pewno przewyższała siłą przeciętnego Doko! I podobnego zdania był jego oficer Masaru. Uśmiechnął się do niego i przyjacielsko poklepał po ramieniu.
- I to jest duch wojownika! Z tym, że Czerwony Tygrysy by się przez ciebie przeszedł nawet nie zauważając, że kogoś zdeptał. Za wysokie progi dla Doko. Nie martw się na pewno poza nią będzie paru silnych skurwysynów do rozwalenia. Trzymaj się blisko mnie i jakoś to będzie.
Ludzie, zdając sobie sprawę z powagi sytuacji, a także tego, że prawdopodobnie czeka ich bardzo chaotyczna walka na obcym terenie pieczołowicie przygotowywali swój sprzęt do misji. Grupy zostały utworzone dosyć sprawnie. Shindo oczywiście wybrał tą, która zapewniała mu największe szanse na porządne mordobicie. W grupie szturmowej poza oficerem i Jugo było parę osób, które wyglądały jakby mogły dużo wnieść do bitwy to znaczy trzech ciężkozbrojnych żołnierzy. Ubrani w metalowe pancerze z katanami przy pasie wydawali się najbardziej elitarnymi z zebranych wojowników. Duma każdej armii zawodowi ciężkozbrojni zaprawieni w bojach. Samo noszenie pancerzy wymagało już nie lada uwarunkowań fizycznych z tego musiał sobie zdawać sprawę sam Shindo. Poza nimi było jeszcze pięciu strażników miejskich. Wszyscy z włóczniami i lekkimi skórzanymi pancerzami. A do tego odziany w luźne szaty jeden wojskowy łucznik. Na otwartym polu mógł pewnie wiele zdziałać, ale łuk i kołczan na strzały wydawały się sprzętem, który mógł nie być najbardziej poręcznym w wale w zamkniętym magazynie. Razem 11 osób licząc głównego bohatera. Wyglądało na to, że najtwardsi zdecydowali się iść w największy ogień.
W grupie drugiej było 12 strażników miejskich. Nic specjalnego. Co więcej, wielu z nich sprawiało wrażenie troszkę przerażonych, a przynajmniej zestresowanych. Ich morale były ewidentnie niższe od kadry wojskowej. Zostali wyrwani z ciepłych posadek i skierowani na jakieś mordobicie w terenie. Grupa ratunkowa składała się z trzech osób. Jeden Shinobii z rangą Doko i dwie osoby w białych kimonach. Po symbolach na ich ubraniach było widać, że to personel medyczny.
Jako że nikt nie miał pytań i wszystko wydawało się ustalone to ekipa mogła wyruszyć do celu. Spokojnym krokiem wyszli z urzędu i skierowali się do dzielnicy magazynowej. Mimo że wiele osób pewnie najchętniej by tam pognało na złamanie karku wszyscy rozumieli, że forsowanie się przed rozpoczęciem operacji mogłoby skończyć się tragedią. To co warto odnotować to jednak to, że niektórzy strażnicy miejscy zaczynali coś do siebie szeptać i ukradkiem pokazywać na młodego Jugo. Być może niektórzy zaczynali coś kojarzyć, ale droga była krótka, zadanie ciężkie a młody bohater zamaskowany swoimi symbolami więc na razie nikt nie werbalizował swoich podejrzeń dostatecznie głośno.
******** Dzielnica magazynowa jak sama nazwa wskazywała była częścią miasta gdzie zbudowano obok siebie wiele magazynów. Głównie korzystali z nich kupcy i rzemieślnicy magazynując swoje produkty. Gdzieniegdzie były wystawione jakieś warty pojedynczych najemników opłacanych przez gildie handlowe, ale ogólnie późnym popołudniem nie było tam żywej duszy. Większość pracowników magazynowych albo dopiero zmierzała do swoich domów albo już tam była. Nikt już nie pracował. Jedyne miejsca gdzie jeszcze można było usłyszeć rozmowy to pojedyncze małe robotnicze bary tu i ówdzie. W końcu gdzie lepiej prowadzić taki interes jak nie w miejscu gdzie pracują potencjalni klienci. Poza tym jednak była cisza i spokój.
Szerokie utwardzone drogi pozwalały bez problemu na wymijanie się nawet sporych wozów. Na chwilę przed wmaszerowaniem na uliczkę, która była ich celem oficer podzielił ludzi na jeszcze pomniejsze grupy wydając bardziej precyzyjne rozkazy. To co najbardziej interesujące dla bohatera to grupa szturmowa miała po prostu popędzić do budynku przez główne drzwi i je zabezpieczyć a następnie opanować budynek. Szturm mieli otwierać ciężkozbrojni wojownicy przebijając się jak najdalej mogli. Za nimi Shindo i Oficer kierujący się prosto do głowy przedsięwzięcia czyli Czerwonego Tygrysa. Zadaniem tej pary była neutralizacja najbardziej problematycznych celów. Tył zabezpieczali strażnicy miejscy i łucznik.
Akcja powoli nabierała tępa. Budynki były ustawiane w rzędzie obok siebie obok drogi. Drużyna szturmowa dała radę zakraść się na tył magazynu, który był ich celem. Magazyn był drewniany i miał 200 metrów długości i na 50 szerokości. Wysoki na parę metrów, ale pozbawiony dodatkowych pięter. Wejścia były dwa i wszystkie od frontu. Duża ciężka brama przez którą mogły wjeżdżać wozy oraz małe zwyczajne drzwi zaraz obok. Obok nich stało dwóch zakapiorów opartych o ścianę i palących papierosa. Do budynku światło wpadało za pomocą małych okienek umieszczonych przy samej linii dachu. Pytanie brzmiało czy drzwi lub brama były otwarte.
- Jakieś ciekawe pomysły? Jeśli brama jest zaryglowana a drzwi zamknięte na klucz to ugrzęźniemy próbując się dostać do środka. Możemy we dwójkę spróbować wejść przez okna u góry i otworzyć od środka drzwi pozostałym. Ale to oznacza, że będziemy przez dłuższą chwilę zdani na siebie. Mam techniki mogące zniszczyć te drewniane wrota, ale chciałbym oszczędzić troszkę czakry na samą walkę. Jeśli masz jakieś lepsze pomysł, które pozwalają zaoszczędzić energię oraz nie wskakiwać na hura do rzeźni to jestem otwarty.
Zwrócił się ściszonym głosem do bohatera Oficer.

z/t viewtopic.php?p=221709#p221709

Oficer - Masaru

[Shindo]

ROK 394

Wykonałem z dwie proste sprawy, które w żaden sposób nie wymagały zatrudnienia mojej osoby, ale skoro klientki dobrze płaciły to nawet nie zamierzałem protestować. Doskonale zdawałem sobie sprawę z tego co by powiedział Hashi jakby odrzucił taką prostą dobrze płatną robotę. Kiedy poczułem, że spełniłem swój obowiązek wobec zastępcy mojego przyjaciela, a zarazem szefa biura detektywistycznego udałem się do siedziby władzy. A właściwie do siedziby straży miejskiej, ktoś mógłby się zapytać czego tam szukałem, a ja w sumie odpowiem, że sam nie do końca wiedziałem. Najprawdopodobniej próbowałem uzupełnić pustkę w sercu jaką przysparzał mi brak mojego przyjaciela i jego asystentki nową znajomością. Mianowicie poszedłem odwiedzić oficera Masaru, wszedłem prężnym krokiem do budynku w którym stacjonowało dowódco osady. Udałem się do sektora w którym byli przedstawiciele straży miejskiej, nie byłem zbyt miło przywitany. Oczywiście tylko przez tych którzy zdołali mnie rozpoznać, jednakże w żaden sposób nie byłem zaskoczony. Podszedłem do okienka gdzie przyjmowani byli interesanci.
- Dzień dobry, chciałbym się zapytać czy zastałem oficera Masaru ?
Po drugiej stronie siedział młody strażnik miejski, który nie odrywając spojrzenia ze swojej jakby się zdawało papierkowej roboty odpowiedział mi
- Dzień dobry, a to pech, ponieważ właśnie minął się pan z oficerem. Co prawda może pan do spróbować dogonić, nie mógł odejść daleko.

Podziękowałem serdecznie odchodząc od biurka, doskonale zdawałem sobie sprawę z tego w jak bardzo gorącej wodzie kąpany jest Masaru i z pewnością nie byłbym go w stanie w tym momencie dogonić. Znaczy byłbym w stanie, ale kierunek który obrał był dla mnie znakiem zapytania. Wychodząc na zewnątrz budynku zdałem sobie sprawę, że jest mi najzwyczajniej w świecie przykro. Liczyłem, ze spotkam się z moim kompanem z ostatniej misji. Chwilę pogadam i od słowa do słowa pójdziemy do baru na jakiegoś drinka po którym wskoczymy w samo serce mafii. Zabijemy kilku skurwysynów i O! Noc się skończy, kac zostanie, a osada Shigashi no Kibu będzie czyściejsza przynajmniej o kilka gnid. Niestety ta urocza wizja którą zaplanowałem dla nas nie zostanie zrealizowana dzisiejszego dnia. Nie pozostało mi nic innego jak wrócić do domu, poczytać kilka zwojów które zabrałem z biblioteki, zjeść coś i położyć się spać. Zdecydowałem, że jutrzejszy dzień spędzę w pracy i rozwiąże chociaż z jeszcze jedną sprawę. Było to o tyle istotne gdyż minęło sporo czasu od ostatniej misji, wykonałem i wykonam zadania dla biura detektywistycznego także ze spokojną głową będę mógł sięgnąć po kolejne zlecenie dla osady przeciw mafi.

Shindo
Strażnik

z/t

[Shindo]

ROK 394

Wstałem około południa i udałem się najpierw do domu Miko i Yasuo. W środku zastałem Miko z dziećmi, tak jak oczekiwałem
- Pani Miko sprawa wyjaśniona, już wszystko wiem.
- Idźcie dzieci pobawić się na zewnątrz.
Kobieta machinalnie posmutniała i wygoniła swoje pociechy, aby nam nie przeszkadzały bądź też nie słuchały przykrych, jak pewnie przypuszczały rzeczy na temat ich ojca. Jak się bardzo myliła ! Gdy usiadłem i napiłem się herbaty którą zostałem poczęstowany opowiedziałem jej jak wyglądał przebieg mojej pracy. Ze szczegółami opisałem jej wszystko co robiłem do momentu konfrontacji
- Uciąłem sobie pogawędkę z pani mężem...
- I co ? i co ???
Przerwała mi z wielkim przejęciem chwytając każde jednego mojego słowa.
- Spokojnie proszę się o nic nie martwić. Pan Shindo jest prawym mężczyzną, nie pracuje dla mafii, nie zdradza panią, a robi coś dla państwa, jednak prosił mnie o zachowanie tego w sekrecie przed panią. Dlatego nie powiem pani co to jest, a poproszę panią o zaufanie wobec męża i biura detektywistycznego Hashi.
Było widać, że kobiecie po tych wszystkich rewelacjach kamień spadł z serca, co też bardzo to mnie ucieszyło. Zwłaszcza, że już w o wiele lepszym nastroju nie próbowała wyciągnąć ze mnie co to dokładnie może. Odebrałem wypłatę i nie odmówiłem obiadu, którym również zostałem poczęstowany. Gdy siedziałem w tym ciepłym domu jedząc posiłek wraz z rodziną Yasuo, łza zakręciła mi się wokół oka. Szybko dokończył i przepraszając pospiesznie wyszedłem z domu... Dotarło do mnie, że mogłem to wszystko mieć, że miałem to wszystko, a straciłem. Zrodziła się we mnie gorąca potrzeba ochrony wszystkich rodzin, które nie zostały jeszcze dotknięte przez tą mafijną zgniliznę.
- Dosyć już kurwa tego wylegiwania się ! Czas zajebać kilku mafiozów !
Nogi już wiedziały gdzie zmierzać, a tymczasem po moim ciele rozlał się już pierwszy poziom mocy demona sprawiedliwości.
- Oczyszczę tą osadę z tego pierdolonego plugastwa ! Wybije wszystkich do póki to miasto nie zazna spokoju od ucisku tego zła.
W ustach jeszcze miałem posmak wspaniałej potrawki którą zaserwowała mi sympatyczna Miko. Pragnienie ochrony innych jeszcze nigdy tak czysto nie wybrzmiało w moim sercu.

Tak o to, nakręcając się z każdym krokiem dotarłem do siedziby władz osady Shigashi no Kibu chcąc wziąć zlecenie. Jednak nie byle jakie chciałem tym razem zajebać naprawdę kogoś silnego. Kogoś, kto pozwoli mi zapełnić pustkę niemocy i beznadziejne poczucie braku sprawczości. Liczyłem, że tym razem dzięki nie kwestionowanemu sukcesie z poprzedniej misji, nie będzie problemu z przydziałem zlecenia.

Shindo
Miko

[Arii]

1/17

Prawa Ręka Shigashi
Zlecenie Specjalne B - Shindo

---

Dzień dopiero się rozpoczynał. Interesy handlarzy hulały, aż miło było widzieć tłumy ludzi próbujących żyć w ciężkich czasach dla Shigashi no Kibu. Wojna iędzy Akiyamą i Ekibyo toczyła się za dnia i nocą, nie mieli już problemów w tym, aby włączyć do całej potyczki niewinnych ludzi. Po prostu traktowali ich jak zwykłe mrówki. Idąc w kierunku siedziby władz Shigashi widział u niektórych grymas lub przeżywaną żałobę. Wojna Gangów, jak ją zwykło się ostatnio tytułować, wpływała na życie innych, ale nikt zbytnio się też nie potrafił przed nią obronić. Ludzie próbowali żyć, ale ile jeszcze brakuje do całkowitego załamania się? Mógł tylko zgadywać, ale wszyscy już niedługo mogli się zgubić w tej całej potyczce. Ale co robią z tym władze?!

Takie myśli krążyły mu do samego wejścia do budynku a jego wewnętrzna bestia zadygotała, gdy tylko jakiś strażnik go minął parskając w jego stronę. Ludzie pamiętają i będą pamiętać to co się wydarzyło, ale czuł, że to nie była jedyna osoba, która tak reaguje na jego obecność. Również ludzie pracujący w tym budynku przyglądali mu się z niesmakiem. Z całego skupiska osób ktoś jednak podszedł do niego bez złych intencji. Była to kobieta w okularach, którą już miał okazję poznać przynajmniej z obserwowania jej podczas spotkania, które zakończyło się brakiem pozwolenia na awans przez włodarza tego przybytku. -Shindo, prawda? Dobrze się złożyło, że sam się pan pojawił. Rada na pana czeka. Nie pozwólmy im czekać.- odwróciła się i zaczęła prowadzić go w kierunku Sali Obrad. Ludzie patrzyli się na nich spod byka. Chyba ona również nie była zbytnio lubiana, bo otrzymywała jakieś kąśliwe uwagi w swoim kierunku. Po drodze zauważył kilka zamaskowanych postaci, które obserwowały wynoszenie mebli z gabinetów. Ale wyglądało to raczej na obserwacje ludzi, co robią, żeby nie mogli zrobić nic niewłaściwego. Nowa ochrona? Wcześniej ich tutaj nie widział...

Jak tylko doszli do sali zauważył, że tabliczka na wejściu się zmieniła. Teraz nie była to sala Rady Kupieckiej a Rady Pięciu. Restrukturyzacja? Kobieta stuknęła delikatnie w drewnianą zabudowę przesuwanych drzwi. -Kayasami. Przyprowadziłam go.- przez prawie trzydzieści sekund nie było żadnej odpowiedzi, aż w końcu ten sam zimny ton głosu przeszył drzwi i jego serce, które mogło czuć nadal złość na brak możliwej wyższej pozycji.-Wejść!- i kobieta rozsunęła drzwi wpuszczając go jako pierwszego, samej wchodząc jako druga, zamykając za sobą drzwi. Po cichu podreptała w kierunku swojego, chyba, pana, aby stanąć za jego krzesłem przypominającym tron. Ale Shindo teraz widział znaczne zmiany w wyglądzie sali. Okrągły, potężny stół stojący na środku otoczony był pięcioma tronami w równych od siebie odstępach. Nad nimi wisiały długie, szerokie żagle w kolorach: Błękitu, Fioletu, Złota, Czerwieni i Zieleni - tak samo jak obicia krzeseł. Na każdym z żagli był jakiś herb. Na złotym, gdzie siedział znany mu już mężczyzna, był borsuk. Gdyby chciał się przyjrzeć innym to kolejno prezentowały się tak: błękitny - żuraw, fiolet - wilk, czerwień - kruk, zieleń - żółw.

Na siedmiu krzesłach zasiadali jacyś ludzi a po ich prawicy stało po jednej postaci. Każdy teraz przyglądał mu się, aby ocenić czy nie popełniali błędu. -Cieszę się, że udało nam się Ciebie złapać, Shindo.- jako pierwszy odezwał się mężczyzna, z którym już się zapoznał. Mimo chłodnego tonu, siedział wyprostowany i w jego mimice nie było nic, co miałoby wskazywać na znudzenie, zażenowanie lub natychmiastowe wydalenie. Był spokojny a oczy mu się delikatnie iskrzyły. -Podejdź bliżej, żeby wszyscy mogli ci się przyjrzeć. Zaraz wszystko ci wyjaśnimy.- wskazał wolne miejsce przy stole, naprzeciw niego, gdzie chyba specjalnie było zostawione dość miejsca, aby móc stanąć otoczonym z prawej i lewej do przodu przez przyglądających się ludzi (oprócz chłodnego panicza zasiadało przy stole jeszcze trzech mężczyzn i jedna kobieta. jedno miejsce było puste. -Ostatnim razem nie potraktowałem Ciebie zbyt dobrze. Może zacznę od poprawnego przedstawienia siebie. Jestem, Batodan Ryutaro.- reszta siedziała w ciszy i nie wtrącała się. Czekała chyba, aby on się w końcu jakoś odezwał. Chociaż czy chciał coś jeszcze powiedzieć? Czyżby to miało być jakieś dziwne przedstawienie i go wrabiają w bycie klaunem?

---

Dialogi:
Batodan Ryutaro- klik!

[Shindo]

- Co za pierdolone kurwy !
Gorzko pomyślałem, o tych wszystkich leniwych dziwkach przykutych do biurka pozwalających, aby mafijne ścierwo panoszyło się po osadzie. Uważałem, że strażnicy powinni cały czas patrolować ulice i tępić w zarodku chociażby najmniejszy występek. A pisanie i papierologia ? Takie rzeczy to się kurwa skrybą daje... Odwzajemniłem niechętna spojrzenia, gdyż większość z tych darmozjadów budziła we mnie obrzydzenie.
- Gdzie jest Masaru, aż się go chyba spytam czy nie przyjmie mnie do straży... Kurwa mać !!! To jest to ! Zostanę strażnikiem, dadzą mi oficera i wszystkie te leniwe dziwki tak wytresuje, że nawet gra w kości będzie zakazana na ulicy.
Paskudny uśmiech wypełzł na mojej twarzy, czułem nowe powołanie, wręcz misje. "Głowa psuje się od głowy" - to powiedzenie przeszyło mnie i wszystko zaczęło się układać, utwierdzając mnie w słuszności swych dalszych kroków... Jednak los zechciał inaczej...

Zamyślony i rozpalony nową ideą szukałem Masaru, aby rozpocząć realizację mojej misji. Przez co nie rozpoznałem kobiety która z wolna do mnie podeszła i zagadała. Przywitałem ją chłodno, gdyż nie miałem ochoty iść do tego osobnika który odpowiada za ten wołający o pomstę do nieba obraz sytuacji w osadzie.
- Zgada się, Shindo. Czego....

Nie skończyłem, gdyż dziewczyna sobie poszła nie czekając na moją odpowiedź.
- Rozumiem, czyli chuj w moje zdanie. Doskonale wiedziała, że jestem Shindo... Ech... To chyba chodzi o tą moją sprawę. Mam nadzieję, że rozstrzygną ją pozytywnie. Jakby nie patrzeć ma za sobą dwie misje C, w których przysłużyłem się miastu... Chociaż chwila to chyba jednak nie to... Jak rada chcę mnie widzieć to raczej na pewno nie to... Mają mnie w dupie, jestem dla nich pionkiem, a takie rzeczy jak werdykt można wysłać listownie przez posłańca. Bądź przez grupę uderzeniową gdyby jednak rozstrzygnięcie nie potoczyło się dla mnie tak jakbym sobie tego życzył.

Doszliśmy do drzwi rady, ale już nie kupieckiej, wywołało to uśmiech na mojej twarzy.
- Jak miło ! Jakieś zmiany, Amaterasu spraw proszę aby nowa władza była bardziej kompetentna.
Jednak gdy usłyszałem znajomy mi głos który nakazał wejść do sali, przestałem się modlić.
- Ech... Zapomnij, że prosiłem bogini.
Skwitowałem w myślach i wszedłem do sali która nie dość, że zmieniła wygląd to do tego mieli chyba jakieś ichniejsze spotkanie. Ludzi było bardzo dużo jak na standardowe spotkanie przy kawie. Rozejrzałem się po sali przyglądając się wszystkim zgromadzonym i mojej uwadze nie umknął fakt, że namiętnie mi się przyglądają.
- To na pewno nie dotyczy fałszywych oskarżeń rzuconych we mnie. Jednak to wygląda jakby coś ode mnie chcieli.

Nie czułem się skrępowany czy nie komfortowo będąc obiektem obserwacji tak wielu ludzi. Jako najemnik doświadczałem tego wiele razy, dlatego zrobiłem tak jak pouczał mnie onegdaj szef naszej bandy. Wyprostowałem się, podniosłem do góry brodę i pewnym krokiem acz spokojnym usiadłem we wskazane mi miejsce... Typek się przedstawił, a dla mnie najważniejsze było jak sądziłem, że sam tutaj nie rządzi, co już napawało optymizmem na lepsze jutro. Zastanawiałem się jak to ugrać dla siebie, jeszcze nie wiedziałem, co ode mnie chcą. Jednak wiedziałem, że coś chcą i to jest niepowtarzalna okazja, aby uzyskać dobrą nagrodę. Po chwili zastanowienia chrząknąłem i powiedziałem na głos
- Wolna ręka w zabijaniu mafiozów, wolna ręka w ich traktowaniu. Jak trzeba będzie wyciągnąć z nich informację to wyciągnę, ale zrobię to po swojemu.
Dałem im sekundę na zrozumieniu moich słów po czym dodałem
- A i byłoby miło wielka rado, jakbyście wycofali fałszywe oskarżenia wobec mnie, przy okazji ściągając tą gównianą pieczęć.
Skończyłem swoją wypowiedź pokazując język na którym widniał znak po technice pieczętującej.

[Arii]

2/17

Prawa Ręka Shigashi
Zlecenie Specjalne B - Shindo

---

Podszedł do stołu, aby przysiąść, ale zauważył, że jest tylko miejsce do stania. Czyli nawet jeżeli nie była to stara Rada Kupiecka mieli swoje zasady w hierarchii, że zwykły chłopczyk z ulicy, nawet jak załatwia dla nich zadania nie przysiądzie się i nie będzie tutaj siedział jak równy z równym. Ale nikt mu nie przerywał wszyscy spoglądali na niego, słuchając jego słów, niektórzy się uśmiechnęli. Była to jedyna kobieta przy stole na jego lewo z długimi kasztanowymi włosami, delikatną, zaróżowioną skórą i niebieskimi oczami. Ubrana była w czarne kimono z niebieskimi obszyciami a na wierzch miała nałożone białe kimono z niebieskimi wstawkami na rękawach. Naprzeciw niej, prawo od Shindo, siedział mężczyzna ubrany w zielone kimono, z nastroszonymi czarnymi włosami i opartą kataną o oparcie. Obydwoje przyglądali mu się z wesołymi iskierkami w oczach. -Haha, muszę przyznać, że już Ciebie lubię! Stawiasz prosto sprawę! Lubię konkretnych ludzi!- uśmiechnął się do niego i zaklaskał. Jego głos był głęboki, ale zarazem kojący. Zupełnie inne doświadczenie niż przy Ryutaro. Dodatkowo był żywszy, ciągle gestykulował i wszystko było widać na jego twarzy. -Zeirin Hisagi, tak a propos. Nie ma tutaj już takich sztywniaków, jak poprzednio, więc mów mi po prostu Hisagi.[/color]- zaklaskał jeszcze raz, na co pozostali mężczyźni w sali się skrzywili. -Inimikidao Hanami. Miło Cię poznać, Shindo. Dobrze, że stawiasz nam swoje warunki. Zlecenie, które przygotowaliśmy nie należy do najprostszych i dobrze znać twoją cenę. Każdy z nas zna twój przypadek, dobrze się z nim zapoznaliśmy zanim ciebie tutaj zaprosiliśmy, dlatego cieszy mnie, że wiesz czego od nas chcesz.- jej głos był kojący jeszcze bardziej, ciepły, słodki jak miód a uśmiech rozgrzać mógł serca wielu. Czy ta Rada na pewno jest prawdziwa? Dwie na 3 osoby były już co najmniej przyjemne i do dogadania się.

Crząknięcie przerwało ich wymianę zdań. Batodan machnął dłonią w powietrzu. -Przechodząc do konkretów. Zgadzamy się na Twoje warunki. Hisagi przyjrzy się w tym czasie jeszcze raz twojej sprawie i ściągniemy ci tą pieczęć.- kąciki ust uniosły mu się delikatnie do góry. Jeden tron został odsunięty i wstał wielki grubas z przepasanymi wokół czarnej bawełnianej koszuli łańcuchami z narzuconym postrzępionym, czarnym kimonie na wierzch. Gdy się odezwał cała sala zadudniła -Boken, jak już inni się przedstawili. Jak zauważyłeś zapewne brakuje nam jednej osoby przy stole. Jest to ktoś kto zdecydował się na ten ruch pozbawienia poprzedniej władzy praw i miejsca tutaj a kto ostatecznie przez mafię nie może wjechać na tereny Shigashi bez wywoływania ich alarmów. Gdyby to się wydarzyło od razu mógłby zostać zlikwidowany. Głównym problemem jest jedna osoba, która współpracuje z każdą z mafii. Jak widać to im aktualnie już nie przeszkadza. Jest bardzo przekupną osobą, dlatego znanymi sobie informacjami żongluje i przerzuca między nimi patrząc na efekty swoich działań.- wyciągnął spod brzucha (prawdopodobnie coś co mogło być pasem) zwój, który mu podrzucił, aby mógł mu się przyjrzeć. Po rozwinięciu okazał się mapą. Ale nie Shigashi lub okolic. Nie kojarzył całkowicie tego co widział. -To tereny, które są mało znane zwykłym ludziom a tylko mafie i szemrane gagatki tam chodzą. Czarny Rynek Shigashi, kolejny z instrumentów działalności całej Trójcy. Kupisz tam dosłownie wszystko i każdego. Tam ukrywa się ta osoba.- gdy skończył swój wywód usiadł. Dalszą część przejął mężczyzna w czerni i złocie z chłodnym podejściem. -Nazywa siebie Wielkim Informatorem. Nikt z nas i naszych ludzi go nigdy nie widział. Wiemy tylko tyle, że posiada umiejętności czytania w myślach i ciężko znaleźć lepszego sensora. To wskazuje, że może pochodzić z klanu Yamanaka a to oznacza, że jest niebezpieczny. Możliwe, że będzie obstawiony ochroną wszystkich z mafii, dodatkowo dochodzi twoje poruszenie wśród Strażników, któremu teraz nie zaradzimy. Czy podejmiesz się znalezieniem tego osobnika i sprowadzeniem go przed Radę likwidując wszyst...- do sali nagle bez zapowiedzi wszedł wysoki na prawie dwa metry, szeroki w barach, ubrany w żółte kimono w dziwnym kroju i czarne, szerokie, bufiaste spodnie mężczyzna z twarzą "złego chłopca". Wszyscy spojrzeli w tamtym kierunku. -Podejmie się tego. Przeprowadzę go do Rynku.- mężczyzna bez żadnego pardonu podszedł do stołu i przyjrzał się mu. Miał długie włosy zawiązane w długi kuzyk, sięgający niżej niż jego pośladki. Był szeroki wszędzie, zajmował trochę miejsca i wydawał się niebezpieczny.

Wszyscy zaniemówili i się nie odzywali. W końcu Hisagi i Boken zaczęli się śmiać. Ryutaro westchnął. Hanami się uśmiechnęła. Pozostała trójka całkowicie nie reagowała tylko patrząc na całe zajście. -Shindo, poznaj Sona. Główny Ochroniarz brakującego przy tym stole. Jak już zdążyłeś zobaczyć nie lubi się samemu przedstawiać.- chłodny mężczyzna wydawał się tutaj o wiele bardziej wciągnięty w interakcje i można by powiedzieć, że trochę się pobudził. -Podejmiesz się tego zadania z nim? Nie będzie lepszej osoby do wprowadzenia ciebie na Czarny Rynek.

---

Dialogi:
Batodan Ryutaro - klik!
Zeirin Hisagi - klik!
Inimikidao Hanami - klik!
Boken - klik!
Son - klik!

[Shindo]

Czekałem na ich reakcje, wszystkie były właściwie pozytywne co mnie bardzo, ale to bardzo zasmuciło
- Kurwa, skoro tak gładko to przyjęli to oznacza, że nie będzie to łatwe zadanie, oj nie.
Pomyślałem chwilę po czym jak już wszyscy się przedstawili na szybko rzuciłem spojrzenie na mapę którą przed chwilą dostałem od Bokena. Nie rozpoznałem Shigashi, a kiedy zacząłem już podejrzewać, że jest to mapa jakiś podziemnych tuneli to zostałem wyprowadzony z błędu. Gdyż jak się miało okazać jest to mapa przedstawiająca czarny rynek osady Shigashi no Kibu.
- Wow, to jest naprawdę cenna rzecz.
Z uznaniem zapoznawałem się z nowym nabytkiem kiedy dotarł do mnie cel mojej misji
- Kurwa mać ! A co ja im mówiłem ? To ma być kurwa wolna ręka ? Takiego śmiecia należy zdjąć od razu, a ja mam mu urządzić piknik ? Noż do kurwy nędzy co za gówniana misja.
Grymas niezadowolenia pojawił się na mojej twarzy. Miałem protestować jednak zanim zdążyłem kto inny przerwał rządzącym, był to niejaki Son. Który na dzień dobry już mnie wkurwił, bo co to niby za rozporządzanie mną ? Kiedy wygadał się, zignorowałem go kompletnie i odniosłem się do rady.
- Nie do końca chyba rozumiecie jakie narzędzie trzymacie w rękach. Prosicie młot kowalski, aby przy uderzeniu nie zgniótł robaka... Postaram się sprostać temu zadaniu, cel idealnie wpasowuje się jako obiekt który chciałbym zlikwidować. Dlatego pozwólcie mi chociaż zmiażdżyć mu rękę czy nogę będzie to kara za konszachty z mafią... Pytanie tylko czy zdajecie sobie sprawę, że nie mam zdolności, aby przyprowadzić go wam po cichu. Mogę go przyprowadzić zaraz po misji, wchodząc do środka z wielkimi "fanfarami". Jak będzie naprawdę ważny to mafie naślą tu zaraz cały kordon swoich. Nie zrozumcie mnie źle, dla mnie to nawet lepiej bo nie będę musiał ich ścigać. Jednak te leniwe biurwy co przyklejone są do biurka zamiast wyjść na ulice i pomagać mieszkańcom to pewnie zawału dostaną. To też nie jest dla mnie problemem, pytanie tylko czy macie tego świadomość i jesteście przygotowani na taką ewentualność ? Jeżeli nie, to nie wiem czy w takim przypadku lepiej nie umówić się w jakimś punkcie. Dostarczę go wam bądź waszym ludziom którzy udadzą się do was. A ja w tym czasie poczekam na "psy gończe", które pewnie zaraz zostaną za mną wypuszczone. Bo śladów też nie potrafię zatrzeć, polegając na chłodnej analizie dzięki pracy detektywa potrafię znaleźć ślady, ale nie zatrzeć.
Rzuciłem na światło kilka kwestii które mogły im umknąć, podkreślając co ważniejsze z mojego punktu widzenia. W końcu też wypadało odnieść się do nowego przybysza.
- To ja decyduję czy podejmę misję, a nie ty. Przypominam, że nie byłoby tematu gdybyś był bardziej wykwalifikowanym ochroniarzem. Bo to naprawdę smutne, że szanowny członek rady na tyle nie wierzy swej straży przybocznej, że boi się wejść do własnej osady. Gdybym to ja miał go ochraniać to kazałbym wszystkim grajkom śpiewać, że wejdziemy głównym wejściem. W przeciwnym wypadku robicie dokładnie czego oczekują te jebane mafijne dziwki, że nasza władza zrobi z siebie kompletną kpinę, wchodząc tylnymi drzwiami do własnej osady.
Och tak, irytacja i lekkie podkurwienie, zagryzłem zęby i zacisnąłem mocno pięści.
- Oj tak, będę kurwa dzisiaj mordować.
Zwróciłem się do rady z diabolicznym uśmiechem
- Jak Son nie jest na strzała i nie będzie mi właził pod nogi to może iść ze mną. Swoją drogą macie jakiś pomysł jak się dostać to mojego celu ? Zwykłego kmiota z ulicy nie przyjmie, mnie osobiście co przychodzi do głowy to związać Sona i rozpowiedzieć, że jestem w posiadaniu ochroniarza jednego z radnych. To jest najlepsze co wymyśliłem, ale sami przyznacie, że idea ma kilka luk i potrzeba trochę szczęścia.

[Arii]

3/17

Prawa Ręka Shigashi
Zlecenie Specjalne B - Shindo

---

Przedstawienie trwało w najlepsze a Shindo nie zamierzał się powstrzymywać i hamować. Po prostu storpedował ich mnóstwem informacji, pomysłów, wytknięć i przeszedł w końcu do najważniejszego. Przybysza, który zamierzał dyrygować nim i rozkazywać podczas zlecenia, które przypadło mu w przydziale od Rady. Wszyscy siedzieli cicho. Hisagi podśmiechiwał się pod nosem a reszta po prostu obserwowała, co może się wydarzyć. Z miejsca wstał Ryutaro przerywając całą komedię. Teraz gdy dało się go widzieć w pełnej okazałości widać było, że był wysokim, postawnym mężczyzną, dodatkowo poruszał sie cicho i z wdziękiem. -Shindo. Lat 31. Wychowywałeś się pod Karmazynowymi Szczytami dokarmiany przez ludzi po pracy na roli. Gdy podrosłeś dołączyłeś do najemników. Po kilkunastu latach podróży osiadłeś pod Shigashi no Kibu ze swoją żoną i córeczką. Żona zaszła w drugą ciąże. Gdy opuściłeś dom, aby podprowadzić niejakiego Hashiego twoja rodzina została zamordowana w brutalny sposób w akcji przeprowadzonej przez nowicjusza Feniksów. Popadłeś w alkoholizm, ale to właśnie ten skromny Hashi wprowadził ciebie do osady i dał ci zatrudnienie. Coś pominąłem?- przeszedł całą długość stołu, aby stanąć naprzeciw niego. Był o głowę wyższy od niego, ale patrzył się inaczej niż przy pierwszym spotkaniu. Wzrok był zimny, kalkulujący, ale skupiony na nim i starający się opanować dziką dusze detektywa.

-Mogę cię zapewnić, że wiemy wszystko co potrzebne i to nie twoje umiejętności intelektualne sprawiły, że zaproponowałem ciebie do tego zadania.- Ryutaro uśmiechnął się delikatnie odwracając się bokiem do całej rady, która nie reagowała. -Zostałeś przeze mnie wybrany, bo masz pewien cel, który jest dla nas jasny i też go posiadamy. W dodatku masz swoje warunki, które przewidziałem. I jesteśmy w stanie je spełnić. Twoim zadaniem jest przyprowadzenie nam Yamanaki. To w jakim stanie go tutaj przyprowadzisz nikogo nie obchodzi. Ma być żywy.- spojrzał mu się jeszcze bardziej w oczy i usłyszał, że Hanami chrząka, aby dopuścić ją do głosu. Zbytnio również nie czekała na tą możliwość i od razu przeszła do sedna. -Mówiąc po krótce. Chcemy, żebyś zrobił szum i hałas wśród mafii. Zdobędziesz dla nas ich informatora i mają się o tym dowiedzieć. Rada Kupiecka bawiła się z mafiami w kotka i myszkę, ale uwierz posiadali warunki, żeby zapobiec rozprzestrzenianiu się Rodzin. Ale nie robili tego, ponieważ mieli swoje interesy z każdą z rodzin. Mafia tutaj siedziała i zarządzała Shigashi. Dlatego... Zmieniliśmy wszystko. Mafia nie ma tutaj swoich zasięgów i się tutaj nie dostanie. Tym zajmiemy się my. Ty bądź naszym narzędziem, jak sam napomknąłeś i zabij jak najwięcej mafiozów na Czarnym Rynku. Niech Ekibyo, Akiyama i Yoshida się dowiedzą o tym, że nie będziemy się już ukrywać, ponieważ jesteśmy gotowi wziąć udział w wojnie o Shigashi.- kobieta tłumaczyła wszystko tak jak nauczyciel swoim uczniom. Wszyscy patrzyli się na nią z uwielbieniem mogła uchodzić za główną aktorkę tego spektaklu teraz, ale jej wzrok mógł uspokoić nawet najdzikszą bestię.

Son przeskoczył z nogi na nogę. Batodan to zauważył i ponownie zwrócił się do Shindo. -W dodatku Son w niczym nie zawiódł. Wszystkie akcje, które zostaną wykonane w następnych dniach są przygotowane przez niego. Możemy go nazywać Głównym Ochroniarzem, ale tak naprawdę jest prawą ręką Shimoyi Satoshiego, czyli naszego ostatniego członka. Shimoya się nie boi wkroczyć do Shigashi. Ba! Zrobiłby dokładnie to co powiedziałeś i nawet więcej, aby dać pstryczek w nos każdemu z mafii. To bardziej chodzi o nas i naszą decyzję. Nikt z nas nie wykonuje żadnego ruchu jeżeli większość jest temu przeciwna. Shimoya-san jest dla nas zbyt cenny i zbyt ważny, aby go stracić przed ostateczną walką. Dodatkowo jeżeli go poznasz to chętnie udzieli ci pewnych informacji dotyczących każdej z mafii. Jego żona również lata temu została zabita przez Akiyamę. Dlatego od ponad dziesięciu lat wszystkie swoje środki kieruje w walce z nimi i jest zagrożeniem dla wszystkich Liderów tych rodzin. Posiada informacje o każdym w tej osadzie, dlatego jest tak cennym członkiem społeczności.
-Jeżeli skończyliście swoją randkę to ja przejdę do sedna.- Son ustawił się na wprost Shindo patrząc się na niego beznamiętnie -Nazywaj siebie młotem, kowadłem, ostrzem, kijem w dupie swojego szefa detektywa... Mam to w dupie. To ja znam osobę, która ściągnie ci tą pieczęć i to dzięki mnie dostaniesz się do Czarnego Rynku i wykonasz swoje zadanie. I uwaga... nie będzie żadnych teatrzyków. Nie jesteśmy dziećmi a jak mi się wydaje wojownikami. Więc wparowujesz tam i robisz kołchoz. Do tego przydają się twoje umiejętności, nie do odgrywania kogoś kim nie jesteś, bo jak widać tracisz szybko kontakt z rzeczywistością i popadasz w marazm ciemności.- mężczyzna punktował wszystko, mówiąc prawie tak samo, jak on, chociaż bardziej opanowanie. -Za godzinę bądź na Rynku. Znajdę tam ciebie. Tam zaczyna się podróż do Czarnego Rynku. Miej przy dupie mapę i nie daj się zauważyć strażnikom.- odwrócił się i po prostu skierował się do wyjścia. Nie żegnając się z nikim po prostu wyszedł.

Wszyscy teraz patrzyli się na Ryutaro, który powinien przejść dalej. -Po prostu daj siebie mu wprowadzić tam i rób wszystko po swojemu. Niczego nie ukrywaj i niczego nie tuszuj. Przyprowadź tego kogoś tutaj. Wtedy usuniemy ci pieczęć i zastanowimy się, co z tobą dalej. Bo chyba chciałeś awans, prawda?- kolejna cenna nagroda wskazana. Czyżby musiał trochę ugryźć się w język i przeboleć, jeżeli chciał się wspinać po hierarchii shinboiego w tej osadzie? Gdy zamierzał już wyjść Hisagi rzucił do niego: -Uważaj na to co mówisz do Sona. Może nie wyglądać, ale prawdopodobnie ze wszystkich naszych ludzi tylko on mierzyć się może z Kłami, Pazurami i Płomieniami. Ludźmi będącymi pod przewodnictwem głów rodzin. W dodatku ty jesteś Doko a on Seininem. Chciałbym ciebie jeszcze zobaczyć, dlatego uważaj na język i przynieś cel misji.

---

Następny Post możesz pisać już tutaj

Dialogi:
Batodan Ryutaro - klik!
Zeirin Hisagi - klik!
Inimikidao Hanami - klik!
Boken - klik!
Son - klik!

[Ayumu]

Mieszkańcy po obu stronach są szczęśliwi... To złudzenie było niezwykle istotnym elementem tej układanki. Na jak długo? Jeśli mur runie, jedna bądź druga strona rzuci się na drugich. Mordując tych słabszych. Ale były tu zmiany. Na pewno od poprzedniego pobytu, strażnicy byli lepiej wyposażeni i ogółem, prezentowali się poważniej. To była szansa - w końcu brak przekupnej straży zmniejszał przestępczość, a uczciwi i pracowici obywatele mogli wtedy osiągnąć sukces. Nie potrzebowali oni wtedy obietnic, złotych gór, a także złotych posągów smoka. Potrzebowali sprawiedliwości, która ochroni ich przed przestępcami. Nic więc dziwnego, że mogło być im lepiej. Z drugiej strony darmozjady liczące na połączone mafijne skarbce pewnie też się cieszyły, ale było to zgubne. Teraz może zorganizowani, ale za jakiś czas, ktoś pewnie wpadnie na pomysł podkradzenia pieniędzy, które już zostały złupione na innych mafiach, które te miały z łupienia mieszkańców. Nieskończony krąg. A pomyśleć tylko, co mogłyby osiągnąć rody kupieckie, gdyby zgarnęły finanse z mafii. Z umiejętnością operacji złotem na skale kontynentu, z korzystnymi transakcjami, z ich wiedzą handlową. Shigashi mogłoby stać się nie tylko miastem dobrym do życia, ale też potęgą.

Ayumu wielokrotnie dziękował Kinoko, uważnie jej wysłuchując. Dość dużo się od niej dowiedział na temat tego, co działo się w wiosce i jak wyglądał ogół tej nieciekawej sytuacji. Nie wiedział, jak dokładnie jest po drugiej stronie muru, ale o tym pewnie się dowie od Rady Pięciu, którzy mogą mieć dla niego zadanie. Dowiedział się natomiast, że walka toczy się na bokach konstrukcji dzielącej Shigashi Północne od Shigashi Południowego, jak najmniej przeszkadzając mieszkańcom. No i że Akiyama ma swoje przejścia. Ważne informacje. Ayumu zastanawiał się, jak może pomóc najbardziej. Jego umiejętności nie obejmowały skrycia się ani tropienia, ale gdyby został wysłany w oddziale straży z kimś, kto dostrzeże cel, to jego szybkość, umiarkowana siła i osłabianie przeciwnika mogło zdziałać cuda nawet prze nierównej walce.

Po jakimś czasie dotarł nareszcie do siediby Rady. Nie spieszył się, nie biegł, ale szybkim równym krokiem na swych długich krokach uważnie obserwował miasto, przez co może nie był tam najszybciej, ale też się nie zmachał i mógł dostrzec te wszystkie zauważone rzeczy dotyczące straży. No i przemyśleć sprawę. Przed siedzibą napotkał dwóch strażników.
- Jestem Ayumu. - Przedstawił się, wyciągając papier z bramy. - Yamanaka Kinoko skierowała mnie tutaj, gdybym chciał pomóc P... Shigashi. - Nie był stąd, ale nie podobał mu się ten podział. Nie chciał powiedzieć Północnemu Shigashi. Wolałby, żeby było całe i zjednoczone. Bez rozlewu krwi. O tym, co może zrobić, raczej zadecydują w środku. Ale póki co widział, że wioska dba o swoich ludzi, żeby dobrze było tym, którzy pozostali i czuli się bezpiecznie. I dla takich zwykłych ludzi Ayumu poświęcał się przez ostatnie lata, walcząc z przestępcami i najeźdźcami. Nie powinno być inaczej i w tym momencie.

Badał też wzrokiem strażników. Jeśli tacy trzymali tutaj pieczę nad mieszkańcami, to powinni być w stanie sprostać wysłannikom Akiyamy. Jeśli oceni ich zdolności i siłę teraz, będzie wiedział, z czym się można spotkać po drugiej stronie muru. Gdyby jedna strona przeważała, już dawno byłoby po wojnie, a nie jest. Z jakiegoś powodu mafia musiała się odgrodzić od rodzin kupieckich, a rodziny kupieckie musiały jakoś sobie radzić, by się bronić. Wydawać by się mogło, że rygor, odsiew plew i rezygnacja tych, którzy szli na łatwy zarobek spowodowała, że strona Północy została z ludźmi bardzo zdeterminowanymi i to takimi, którzy potrafili o siebie zadbać. I może to też wpłynąć na Shinobi - dobór dobrze wyszkolonych, którzy też panują nad swoimi emocjami, zamiast takich, co są żądni krwi i dręczą słabszych. Tak, potężne cielsko Ayumu i jego zwiększone możliwości panowania nad swoimi emocjami udowadniały, że znalazł się we właściwym miejscu. Może sam nie wygra tej wojny, ale może przyczyni się, do przeważenia szali na korzyść północy, jesli zostanie i im pomoże, a taki miał zamiar.

Dodatkowo, Terumi jakoś nie mógł się doczekać spotkania z Radą. Jakoś tak nigdy wcześniej nie był przez władcami regionu. Może i region podzielony przez wojnę domową, ale to ciągle najwyższa władza w całym regionie Shigashi no Kibu. I z czasem mogą zostać obaleni, albo mogą zostać jedyną pełnoprawną władzą. Jeśli staną się włodarzami i umocnią to, co osiągnęli w Północnym Shigashi, a także rozszerzą na cały region... Zdolni, przedsiębiorczy ludzie, dobrze wyposażona i zdeterminowana straż pozbawiona korupcji, być może dobre przeszkolenie. Z przejęciem skarbców Mafii, na prawdę, mogliby nawet zagrozić Yusetsu podzielonemu na trzy kraje. A z drugiej strony, dla kupców liczył się zysk. Pokonanie i dominacja oznaczały stratę partnera handlowego. A więc potężne handlowe Shigashi mogłoby sprawić, by na świecie było bezpieczniej, a ludziom żyło się lepiej. Mieli by rynek zbytu dla towarów, bez przymusowych haraczy i gróźb wobec rodzin. To piękna wizja. Rozpościerała się w głowie poparzonego, który czekając na akcpetację strażników rozmasował swe dłonie.

[Arii]

4/x

Jaszczurki
Zlecenie Specjalne "Wojna O Shigashi " A - Ayumu

---

Ayumu dostrzegał tworzącą się różnicę wokół. Widział coraz więcej szczegółów i czuł tak wiele emocji, które mó∑iły mu, aby dołączył do tej strony i ją wspomógł. Znał swoje możliwości i to co mógł wnieść w tym starciu. Strażnicy wyglądali na świetnie wyszkolonych i postawnych. Na pewno wiedzieli jak użyć swojej broni. Jeden z mężczyzn kiwnął głową i przyjął od ciebie dokument. Rozwinął go odpieczętowując pieczęć i przyglądając się temu, co było tam napisane. -Drugie piętro. Możesz wejść.- odpowiedział, oddając mu dokument i robiąc mu przejście. Ayumu mógł w spokoju wejść do budynku, w którym jak mógł się domyślić mogło się dziać.

I tak też było. Od samego wejścia wszędzie biegali ludzie zanosząc następne dokumenty. Wokół biurek stało wielu żołnierzy i shinobich przestawiających następne pionki na mapach. Z tego co usłyszał wszędzie przechodzono przez analizę następnych zleceń i sytuacji, które gdzieś pomiędzy uliczkami się przytrafiały. Kiedy przechodził na schody mijał kilka osób wracających z góry, które uśmiechało się. Dosłyszał, że kolejne inwestycje zostały zatwierdzone i dofinansowane przez radę. Kiedy doszedł do góry zauważył czarnowłosa, drobną kobietę z przewiązanym kokiem. Nosiła białe kimono i w ręku trzymała jeden zwój. Kiedy odwróciła się i go zobaczyła, poprawiła okulary. -Ayumu-san, czekałam na pana.- podeszła do niego. Zatrzymałą się równo z przesuwanymi drzwiami przy którym®ich wisiała drewniana tabliczka Rada Pięciu. -Zapraszam. Rada jest już w komplecie. Otrzymaliśmy potrzebne informację od Kinoko-san.- i rozsunęła drzwi. Ayumu zobaczył okrągły stół. Kobieta zasunęła za nimi drzwi i ruszyła ku stołowi. Okrągły, potężny stół stojący na środku otoczony był pięcioma tronami w równych od siebie odstępach. Nad nimi wisiały długie, szerokie żagle w kolorach: Błękitu, Fioletu, Złota, Czerwieni i Zieleni - tak samo jak obicia krzeseł. Na każdym z żagli był jakiś herb. Na złotym, gdzie siedział znany mu już mężczyzna, był borsuk. Gdyby chciał się przyjrzeć innym to kolejno prezentowały się tak: błękitny - żuraw, fiolet - wilk, czerwień - kruk, zieleń - żółw. Pod każdą ktoś zasiadał. Przed każdą z osób stała tabliczka z ich imionami. Każdy wyglądał na dostojnego i poważnego.

-Ayumu-san, miło nam ciebie widzieć. Podejdź bliżej.- jako pierwsza odezwała się piękna kobieta o jasnej cerze i błękitnych, dużych oczach. Ubrana była w przyległy, czarny kostium, na który narzucony miała biały, wełniany płaszcz. Krucze włosy rozpuszczone były na same ramiona, delikatnie falując na nich. -Inimikidao Hanami. Z czym do nas przychodzisz?- uśmiechnęła się do niego delikatnie i kojąco. Nad jej głową wisiał herb żurawia. Obok niej siedział mężczyzna o długich włosach z pięknie zdobioną jedwabną szatą. Nad głową miał herb borsuka. Patrzył się na niego chłodnym i oceniającym wzrokiem. Po jego prawicy siedział mężczyzna o zawiązanych w wysoki kok włosach, ubrany w zieloną szatę i odłożonej na ramieniu tronu katanie charakteryzował go herb wilka. Przed samym Ayumu siedział starszawy mężczyzna z długim wąsem przyglądającym mu się jak nowym kąskiem i jego herbem był żółw. Za jego plecami stał też rosły mężczyzna o długim warkoczu sięgającym prawie, że ziemi. Założone miał za plecami dłonie. Patrzył się na Ayumu kiwając głową.. I jako ostatni siedział obok niego grubawy mężczyzna o wyrazie twarzy odpychającym i oceniającym, nad jego głową był kruk.

Dialogi:
Batodan Ryutaro - Borsuk!
Zeirin Hisagi - Wilk!!
Inimikidao Hanami - Żuraw!
Boken - Kruk!
Satoshi Shimoya – Żółw!
Son - klik!

[Ayumu]

Drzwi zamknęły się za jego plecami bezszelestnie, jakby celowo nie chciały odciągać uwagi od tego, co działo się w środku. Tu nie było miejsca na nieistotne dźwięki. Tylko głosy tych, którzy decydują, i cisza tych, którzy słuchają. Ayumu spojrzał uważnie na herby i symbole na nich, ale symbole te nie obchodziły go. On sam także nie nosił symbolu Terumi, ani nie starał się o jego przywrócenie. Nie bez powodu. Klany zawodziły. Organizacje zawodziły. Ludzie ciągle ich potrzebowały. Ale Ayumu był na miejscu tam, gdzie najsłabsi i najbiedniejsi.

Sprawdzał wzrokiem wszystkich członków rady. Trzech mężczyzn o raczej dobrej posturze i sugerujących na dbanie o siebie, piękna kobieta, która pewnie musiała ciężko wywalczyć sobie miejsce głowy rodziny, gdy wśród kupców to mężczyźni wiedli prym. I ten ohydny Kruk, jeszcze z tym oceniającym wzrokiem. Ten się wybitnie nie spodobał poparzonemu, jakoś mu źle z oczu patrzyła. Ale każdy kto się tutaj znalazł musiał mieć wpływy, pieniądze i umiejętności. No i znajomości. Nikt od tak nie włada wioską, szczególnie kupiecką, szczególnie walczącą z poteżną mafią z środkami pieniężnymi trzech.

Przyjrzał się też mężczyźnie z długim warkoczem do ziemi. To musiał być jakiś ochroniarz, albo bardzo zaufany człowiek, skoro był tutaj, z Radą, a jednak nie zasiadał jako jeden z nich. Miał też jakąś taką aurę wojownika i lepiej byłoby z nim nie zadzierać. A może też być cennym sojusznikiem. Wilk z kataną miał jakiś taki samurajski sznyt, co sugerowało honor, ale równie dobrze mogło to być luźne skojarzenie. Żółw miał tego prawdopodobnie ochroniarza, więc może na przykład sam nie miał nic wspólnego z byciem shinobi.

W końcu nadszedł moment, gdzie poprosili go o jego wypowiedź. W końcu, co by to była za audiencja, jakby przybysz nie mówił nic? Taki jest cel, wysłuchać przybyszów, poddanych i inne takie. Z zaleceniem podszedł bliżej do stołu rady, górując nad ich siedzącymi sylwetkami.
- Inimikidao Hanami-sama, szanowna rado. Nie wiem ile zostało przedstawione w raporcie. Wiecie już, że nazywam się Ayumu. Przez ostatnie lata walczyłem tam, gdzie nie było panów, lub gdzie obrońcy brakowało. W lesnych ostępach kontynentu, na froncie z Dzikimi. Jestem weteranem z Kotei po tym, jak upadł mur, a nawet tam rzuciłem się w wir walki, na pierwszą linię, do grupy szturmowej. - Przedstawił pokrótce swoje dotychczasowe dokonania i kim w zasadzie był. Był prostym człowiekiem i mówił to z pokorą, nie żeby się chwalić, ale żeby przedstawić, kim jest. - Powrót po ponad roku do Shigashi no Kibu było dla mnie zaskoczeniem, a Yamanaka Kinoko-san zasugerowała, że powinienem udać się na audiencję, jeśli chciałbym jakoś pomóc. - Zacisnął pięść. - I jak widać, chcę pomóc. Nie mam zamiaru stać obojętnie jak mafia, która jakiś czas temu prowadziła wymuszenia i przestępczą działalność w jednej dzielnicy, sięga po całe miasto. - Trochę nie był pewien, czemu sta Yamanaka skierowała go na rozmowę z całą radą. Jak się zastanowić, to wystarczyłaby jedna osoba, albo jakiś urzędnik. No ale też był określony jako mający dużą ilość chakry, no może chodziło o porównanie do cywila. Kontynuował dalej.
- Urodziłem się w klanie Terumi, potrafię panować nad uwolnieniem wrzątku. Potrafię także walczyć wręcz. Nie pomogę wam z odbudową miasta, ale możecie mogę pomóc tam, gdzie odywają się starcia. Mogę osłabić nawet silnego wroga. Jestem szybki i, choć nie jestem mistrzem w żadnej dziedzinie, umiem walczyć wręcz. Mogę być tarczą dla waszych strażników i toporem opadającym na głowy smoków, które przekroczą mur. - Przedstawił swoje umiejętności. - W Shigashi no Kibu poddałem się ciężkiemu treningowi, który udoskonalił umiejętności walki. Niemal dwa lata temu, w tutejszej świątyni. Jestem coś winien temu miastu, a wy jesteście w sytuacji, w której możecie odebrać ten dług.

Wielkolud kończył powoli mówić, badając ich wyrazy twarzy. Czuł się nie na miejscu, bo nie miał pojęcia, że będzie mówił z władcami osady od tak. Nie rozmawiał nawet z Shirei-kanem klanu Terumi, gdy był mały, a tu, takie o, prosto z ulicy. I go przyjęli. Miał zamiar dowieść swego słowa. Jeśli ktokolwiek tutaj miał wiedzę nad zdolnościami Futtonu, a zapewne miał, bo Yusetsu było bardzo niedaleko, to wiedział, co przedstawiciele Terumi umieją. Przyspieszanie własnego ciała, kwas wyżerający defensywy. To, co robił Ayumu, to po prostu esencja tego. Nie potrafił wiele więcej, ale to czym się charakteryzowali Terumi, to umiał na bardzo dobrym poziomie...

Dręczyła go tylko jedna kwestia. Otóż to, co otrzymał w Ryuuzaku, ta dziwna pieczęć. To powodowało u niego zmianę zachowania i wzmożoną agresję. Niby pomaga z własnej nieprzymuszonej woli, więc nikt nie powinien się w to wgłebiać, ale z drugiej strony, gdy wpadnie w szał, nie chciałby, żeby ktoś wziął go za wroga. Może wyjdzie swobodna okazja jeszcze w droze rozmowy, bo uważał, że to ważne, ale z drugiej strony, nie chciał odkrywać wszystkich swoich kart.

Skłonił się lekko po swojej wypowiedzi, by okazać szacunek, ale nie było to ani dworskie, ani wyrafinowane. Trochę jakby chylił głowy przed starszym człowiekiem mijanym na szlaku.

[Arii]

5/x

Jaszczurki
Zlecenie Specjalne "Wojna O Shigashi " A - Ayumu

---

Siódemka osób przyglądała się tłumaczącego swoją osobę wielkoludowi z zainteresowaniem. Hanami uśmiechała się do niego a cała reszta panów patrzyła na niego różnie... Borsuk i Wilk oceniali jego ciało i kiwali głowami patrząc z zadowoleniem na nowy okaz. Żółwiowi zaświeciły się oczy, kiedy usłyszał z jakiego klanu jest ich gość, za to Kruk patrzył na niego z przymrużonymi oczami. -Ayumu-san, dziękuję za pełne przedstawienie. Nie będę chyba jedyną, która z zadowoleniem i otwartymi ramionami przyjmuje pana w naszych skromnych progach. Każda pomoc się przyda.- kobieta widać, że miała dyplomatyczne nastawienie a jej delikatność i miły wygląd mogły dobrze razem działać. -Boken-san, czy znajdzie się jakiś nocleg dla naszego gościa w twoich lokalach?- skierowała się do oceniającego go mężczyzny, który patrzył się na niego bez zaufania.

-Może i się coś znajdzie. Ale powiem wprost, że Ci nie ufam.- po tych słowach niektórzy poruszyli się w miejscach. Elegancki piękniś o pięknym stroju odchrząknął, piorunując swojego kolegę wzrokiem. Cała reszta odetchnęła a sam Kruk spojrzał się naburmuszony, gdzieś w bok.

-Bardzo przepraszam za słowa naszego kolegi, Ayumu-san. Otrzymasz od nas miejsce w jednej z karczm jego rodziny. Dodatkowo Shimoya-san czy są jakieś gotowe zlecenia na taką okazję? Mamy tutaj jednego z bohaterów dzielnie walczących z Dzikimi, możemy wykorzystać jego umiejętności na naszą korzyść.- szelest jego szat był czymś przyjemnym dla ucha, kiedy podnosił dłoń w kierunku najstarszego z nich, z ochroniarzem za jego plecami. Shimoya patrzył się na Ayumu, jak na największy skarb.

-Ależ oczywiście, że coś się znajdzie! Ayumu-san jestem niezmiernie wdzięczny za twoje zaangażowanie w naszą sprawę! Toczenie tak nie-otwartej wojny z Sagakurą-san nie jest najłatwiejsze, brakuje nam czasami kogoś... kogoś... kogoś... z IMPETEM!- zaczął bardzo gestykulować i z zadowoleniem dziecka wypowiadać swoje słowa, jakby dostał najlepszy prezent na świecie. -Terumi, cóż za cudowny klan. Tym, którzy nie byli jeszcze w Yusetsu - musicie je odwiedzić! Piękne krainy! Po prostu PIĘKNE! Ale co ja tam będę mówić, po całej tej sprawie z Akiyamą zapraszam was do mojej posiadłości w Yusetsu! Miia-chan wszystko zoorganizuje, żeby tutaj wszystko funkcjonowało a my dobrze się zabawimy!- rozbrykał się i już chciał wchodzić na kolejny temat, kiedy usłyszał westchnięcie za swoimi plecami. Wielkolud z długim warkoczem uśmiechał się z politowaniem w stronę Ayumu, przepraszając za swojego szefa. -Ah tak, tak. Za bardzo odleciałem w swoich planach. Pierw zlecenia, Hibiki i dopiero wtedy... ŚWIĘTOWANIE! A teraz jak już mnie tak pośpieszają...- pogładził dwoma palcami jeden ze swoich długich wąsów. -Hibiki otrzymuje bardzo duże dostawy drogocennych rzeczy - nie przechodzą one przez ich bramy i strażników, którzy sprawdzają takie rzeczy. Według naszego informatora - Hibiki posiada specjalne przejście pod swoją południową część specjalnymi kopalniami. Jedna z takich Kopalni znajduje się w trzydzieści kilometrów od ich głównych bram. Dojść tam łatwo, ale jeżeli ufać informacją... Jest bardzo dobrze strzeżona i pełna pułapek. Hibiki szykowała się na to cały rok, więc ma kilka takich punktów, trochę jej niedoceniłem w tej kwestii...- staruszek nagle zmienił swoją postawę na bardzo poważną, jakby jego kalkulacje się nie sprawdziły i go gdzieś kłuły. -Ale gdybyśmy zaatakowali takie miejsce i je zablokowali - czarne interesy Namiestnika by powoli się kończyły. Z zewnątrz może udawać dobrą, ale mafioza zawsze będzie mafiozą. Zawsze będą przyświecać jej złowrogie plany. Zabiła w końcu dwie potężne głowy rodzin. Jest szczwaną jaszczurką i trzeba na nią uważać, tak samo jak na jej niebezpiecznych ludzi.

-Czy takie zadanie by ci odpowiadało, Ayumu-san? Oczywiście nie musisz dawać nam żadnej przysługi za dobro, którym ugościli ciebie nasi Mnisi. Dostaniesz zapłatę, miejsce do odpoczynku i strawę. Wszystkim się zajmiemy za twoją pomoc.- Borsuk uśmiechnął się do niego po całkiem długim wywodzie Shimoyi, który spochmurniał nagle na wspomnienia o Hibiki.

Dialogi:
Batodan Ryutaro - Borsuk!
Zeirin Hisagi - Wilk!!
Inimikidao Hanami - Żuraw!
Boken - Kruk!
Satoshi Shimoya – Żółw!
Son - klik!

[Ayumu]

No cóż. Ayumu nie powiedział nic, ale nie potrzebował żadnego noclegu od nikogo. Włóczęga jak on potrzebuje kawałka ziemi, na którym mógłby rozłożyć swoje wielkie ciało, a jakoś odpocznie i będzie w pełni gotowy. Nie chcieł ich jednak blokować z ich gościnnością, mógł czerpać benefity od bogatych, o ile nie byłyby kosztem innych, którzy potrzebują bardziej. Boken spoglądał na poparzonego nieufnie i patrzył się spode łba, a nawet ostatecznie wyraził swoje zdanie, że nie ufa nowemu przybyszowi. Gdy Boken to mówił, oczy wielkoluda mierzyły go i bez żadnych słów można było zrozumieć, że nieufność jest obustronna.

- Dziękuję za to ciepłe przyjęcie. - Odpowiedział Terumi, skłaniając się lekko na słowa Borsuka, gdy ten sprostował Bokena i w imieniu rady nazwał Ayumu wręcz bohaterem. Miał już sprawę gościnności załatwioną, ale była też sprawa jego zadania. Tyle, że zanim do niej doszło, to chwile potrwało. Satoshi Shimoya jednocześnie pasował i nie pasował osobowością do żółwia, który go reprezentował na herbie. Z jednej strony, żółw nie przedstawiałby takiej długiej nawijki, jeszcze nie takiej wolnej. Ayumu gubił się w tym, o czym ten człowiek, że tak można się wyrazić aż wprost, pierdoli. Jakie Yusetsu, jakie zabawy, jaki wypoczynek, jaki impet? DO BRZEGU CHOLERO, DO BRZEGU. Wręcz krzyczały myśli Ayumu, a oczy rozszerzały się i przez pięćioryjówki, mandarynki, przeszły do rozmiaru dojrzałych pomarańczy. Światło aż go raziło przez źrenice rozszerzone samą nawijką.

Próbował, na prawdę próbował przyjmować do siebie te wiadomości. Ale, szło to jak po gruzie. Przy tej nawijce... Ta gestykulacja. Nie no, po prostu nie. Cały ten słowotok, który wchodził w niego. I nawet gdy się skończył, to Borsuk zadał mu pytanie, a Terumi układał to sobie wszystko jeszcze w głowie. Czy takie zadanie by mu odpowiadało? Jakie zadanie? Co było tym zadaniem? A, kopalnia. No tak. Przerwanie operacji w kopalni. Chwilę zajęło, zanim poskładał to wszystko do kupy, zanim przeanalizował słowotok radnego.

- Przerwanie operacji kopalni. W porządku, podejmę się tego. Czy ta kopalnia jest aktywna? Chcecie zablokować przejście? Czy przejąć działalność kopalni? W przypadku wybica tych z południowego Shigashi, będę mógł wejść na ślepo i zabijać wszystkich, kogo napotkam, łącznie z górnikami. Ale z zespołem, ktory uwzględniłby kogoś z Doujutsu, możemy spróbować zmapować tunele, zawalić w odpowiednich miejscach i zabeczpieczyć teren na wasz użytek, odcinając go od tuneli z południa. - Zaproponował Ayumu. Wojny wygrywa gospodarka. Zablokowanie kopalni to jedno. Przejęcie byłoby podwójnym sukcesem. - Ale jeśli jest to już tylko tunel, to jak najbardziej mogę wejść, oczyścić go i zawalić. Ale dobre zestawienie użytkowników Dotonu i Dojutsu mogłoby utrzymać później przjęty teren. - Zaproponował, zgadzając się nie tylko na współpracę, ale dorzucając porady taktyczne. Fakt faktem, przejście na pełnej tunelem i na ślepo wybijanie każdego człowieka na jakiego się natknie brzmi obiecująco, ale strategicznie, to tylko ludzie, a miejsce dalej pozostanie. I od swoich podziemi będą mogli tam dalej przejść, robiąc nowy tunel czy odgarniając kamienie.

Dużo tu mogło być podejść, bo w tej wojnie z pewnością liczyło się wiele kwestii. Spokój dla mieszkańców i zapewnienie swojej strony, że jest tą słuszną. Stworzenie wizji takiej, żeby druga strona zazdrościła i próbowała przekroczyć mur, żeby wesprzeć kogoś innego. Ale tak na dobrą sprawę, wszystko rozbijało się o Hibiki. Jej osoba była tym, co jednoczyło południowe Shigashi, ale z drugiej strony, zabicie jej wydawało się niemożliwe. Drugą sprawą mogłoby być odcięcie jej finansowania, ale to też graniczyło z cudem - trzeba by było przejąć cały skarbiec. Tutaj atak na kopalnię odcinał jeden ze sposobów na transport z zewnątrz, ale nie jedyny. Poza tym, ciągle mieli zwykłe bramy i mury. To nie jest tak, że tam jest tylko ta kopalnia, żeby się dostać do południowego Shigashi, po prostu tak się to robiło potajemnie.

Póki nie ma pokoju, Shigashi nie będzie atrakcyjne dla kupców, ale pokazanie kontroli może przywrócić część handlu zagranicznego. W dodatku, jeśli uzyskają kilka dużych sukcesów w mieście, można by było poprosić o pomoc sąsiadów, którym nie byłyby na rękę rządy mafii. Może Unia akurat chciałaby zagarnąć kontrolę nad miastem, ale szczepy, jak właśnie oba podzielone Terumi, mogłyby mieć wystarczającą siłę do przeważenia szali, a niewystarczającą do zdominowania Shigashi. Jeśli Ayumu udowodni swoją wartość, to może poruszy ten temat, bo gdyby pojawiały się tutaj elitarne siły innych klanów i wspierały finansowo, jako inwestycję w szansę na zagarnięcie skarbca mafii, wszystko mogłoby się zmienić. Ciężko to było przyznać, ale nawet wsparcie szczepu Yogan do zalania lawą podziemnych przejść byłoby w sam raz. Cięższe do przebicia niż zwykłe zawalania skałami. No ale nic, poza tym. Ayumu był tylko wyrzutkiem. Nie reprezentował Terumi, a i prawdopodobnie nie zostałby przez nich wysłuchany. Nie był też w strukturach Shigashi, żeby cokolwiek proponować. Ot, był najemnikiem na zlecenie, chociaż chciał dobrze.

[Arii]

6/x

Jaszczurki
Zlecenie Specjalne "Wojna O Shigashi " A - Ayumu

---

Olbrzym widział po minach wszystkich, że również czekają, aż Shimoya zakończy swój piekielnie długi wywód. Następnie wszystko poszło już w kierunku Ayumu, który mógł podejmować odpowiednie decyzje, co zrobi. Hanami uśmiechnęła się zaś Batodan pokiwał głową ze zrozumieniem. -Kopalnie po tamtej stronie Shigashi powinny być nieczynne według naszych informatorów, ale w nich zawsze, któraś z rodzin coś szmuglowała lub szykowała. Można spodziewać się, że jednak coś będzie tam działać lub coś odkryjesz. Z założenia jednak chcielibyśmy całkowicie pozbyć się takiego miejsca. Chcielibyśmy, aby Hibiki i wszyscy jej poplecznicy poczuli, że nie są nietykalni. Te czasy już się skończyły.- powiedział to prostując się i patrząc się po reszcie, która nie zaprzeczyła jego słowom.

-Otrzymasz jako wsparcie Sona. Jest perfekcyjnym sensorem i nic mu nie umknie. Dodatkowo jest naszym najlepszym, najbardziej zaufanym, ale także najsilniejszym żołnierzem.- Satoshi wskazał dłonią a wielkolud za nim podszedł delikatnie do przodu, kiwając mu głową. -Nie ma też lepiej doinformowanej osoby w Shigashi. Zna każde tajne przejście mafii i odpowiednich ludzi. Wątpię, żeby ktokolwiek mógł ci coś zrobić, Ayumu-san, ale przy nim taka możliwość spada poniżej zera.

-Son również wypisze ci odpowiedni papier, aby nikt ze straży w Północnym Shigashi nie przeszkadzał ci w wykonywaniu zlecenia, gdyby go gdzieś obok nie było. Aktualnie wszyscy są bardzo zdyscyplinowani, ale czasami, aż za bardzo, dlatego lepiej nie reagować na wzmożoną czujność z ich strony.- i tak o to Son podszedł do niego i podał mu dłoń na przywitanie.

-Nie ma co tutaj siedzieć dłużej. Zarezerwujcie dla naszego gościa pokój w Irajgo. Po zakończeniu zlecenia tam go odprowadzę.- machnął do nich ręką i ruszył ku wyjściu, jakby całkowicie nie czekając na ich jakiekolwiek wskazówki lub polecenia. A oni wydawali się nawet nie chcieć tego robić. Uśmiechnęli się pod nosem, dając znać, że mogą opuścić salę, w której zasiedziali. Kiedy tylko ruszył za Sonem korytarzem ten nie patrzył się na niego, ale Ayumu czuł, jakby jednak było inaczej. -Walczyłeś z Dzikimi. Jacy oni są? Słyszałem jakieś plotki, ale jeszcze sam żadnego nie miałem okazji spotkać przez całą sytuację tutaj na miejscu.- zagadał przełamując pierwsze lody i schodząc po schodach w dół spojrzał się zza ramienia w jego kierunku. Wyglądał na naprawdę zaciekawionego jego osobą a szczególnie tą częścią jego historii. -Musiała być to naprawdę brutalna walka w takich warunkach, jakie panowały pod Sogen w tamtym czasie, co?

Dialogi:
Batodan Ryutaro - Borsuk!
Zeirin Hisagi - Wilk!!
Inimikidao Hanami - Żuraw!
Boken - Kruk!
Satoshi Shimoya – Żółw!
Son - klik!

[Ayumu]

Kopalnie nieczynne ułatwiały sprawę. To oznaczało, że nie będzie tam niewinnych osób, tylko i wyłącznie przedstawiciele mafii. Jedynej pozostałej przy funkcjonowaniu mafii Akiyama. Może nie oznacza to, że należy zabijać wszystkich, bo przecież mogą, skuszeni pieniędzmi, pracować dla nich ludzie bez umiejętności walki, ale jeśli ktokolwiek stawiłby opór, Ayumu nie będzie miał sumienia. Poparzony był zaopatrzony w notki wybuchowe, miał siłę mięśni i swoje Kekkei Genkai. Może wystarczy to na kilka przejść, szczególnie, jeśli będą strategicznie rozlokowane. Na dobrą sprawę Shinobi i tak mieli łatwo przejść na zewnątrz, a tunele kluczowe były dla wolnych i istotnych rzeczy. Skarbów, broni, posłów. Prowizoryczna demolka powinna utrudnić korzystanie z tych zespołów tunelowych na przynajmniej jakiś czas. Na tyle długi, by utrudnić już zaplanowane operacje.

- Rozumiem. - Sktwitował ze skinieniem głowy dane, które otrzymał na temat kopalni. Nie musiał dyskutować więcej na ten temat, dostał odpowiedź, która go w zupełności zadowalała. Szkicowały mu się w głowie plany, co ma robić, nie potrzebował też aż tak wsparcia innych osób. Ale nie spodziewał się, że dostanie wsparcie i to jeszcze takie. Son, reklamowany jako ich najsilniejszy wojownik. Ciężko było powiedzieć, czy to było ze względu na to, że zadanie jest trudne, czy też ze względu na to, że nie ufają mu i chcą go pilnować, a ten shinobi byłby w stanie go szybko wyeliminować, gdyby coś poszło nie tak. Tu trzeba ufać, ale kontrolować. Z drugiej strony, to ogromna szansa - jeśli z takim towarzystwem się wykaże, to Rada z pewnością doceni jego starania.

- Dziękuję za przyjęcie. Zrobię co w mojej mocy, by wykonać powierzone zadanie. - Powiedział, skłaniając się w stronę rady. Ale dalej nie było tu jakiegoś uniżenia, a jedynie grzeczność. Poczuł, że tak należy względem władców osady. Gdy wojownik do niego wyszedł i wyciągnął dłoń, Ayumu śmiało ją uścisnął. Poparzony nie był może najsilniejszy, szczególnie bez użycia klanowej techniki, ale był to męski uścisk. - Nie mogę się doczekać współpracy. - Powiedział na rozpoczęcie nowej przygody z innym shinobi. Sonem.

Niedługo później, załatwiwszy wszelkie formalności, opuścili pomieszczenie rady, by udać się na pacyfikację kopalni (wujek). Wojownik z Shigashi zagadał i okazał się być, przynajmniej na pozór, normalnym facetem, a nie jakąś bezmyślną maszyną do zabijania. Zagadał o dzikich. Popularny temat, a Ayumu wcale nie ukrywał nigdy, że bronił Kotei. Wręcz stało się to podstawą jego tożsamości i wpisem w ninja-CV, reklamującym jego umiejętności. No i miał opaskę na pamiątkę tamtych chwil.
- Kulturalnie trochę się różnią od nas, ale to dalej ludzie. Zjednoczeni we wspólnej sprawie i bardzo różnorodni. Wielu z nich nosiło tatuaże, czy pymitywne ozdoby, ale niespecjalnie różnili się od nas rozumowaniem. Znali nasze zwyczaje i przygotowali się na ten atak. Wyglądało, jakby oni znali nas, a my ich nie. - Zaczął tutaj od jednego ze spostrzeżeń. - Ale było ich wiele. Zjednoczyli się, bo uciekali przed czymś za murem. Nie wiem, co to mogło być, ale skoro tak potężna armia nigdy wcześniej się nie zebrała i nie zaatakowała Muru, musiało ich to bardzo zmotywować. - Opowiadał Terumi, idąc korytarzami siedziby, schodami na dół, by wyjść na zewnątrz. Czekał ze swoim ostatnim spostrzeżeniem, aż będą na zewnątrz i nie będzie tylu obcych uszu. Wyglądało to, jakby w każdej chwili miał mówić dalej, ale coś go hamowało.

- Traktowaliśmy ich jak dzikusów, ale walczą o swoje rodziny i swój lud. Oni nie są tymi złymi. To nie tak, że popieram ich wojnę, nawet po Kotei wróciłem na front w dawnym Sogen. Zagarnęli kawał ziemi, ludzie stracili domy. Dlatego z nimi walczę. Ale szanuję ich bardziej, niż tych, co wzbogacają się krzywdą biednych, wymuszeniami i przemocą na tych, którzy nie mogą odpowiedzieć. - Tutaj niepopularna opinia była o tyle ciekawa, że może Shigashi było daleko od frontu. Ale w Ryuuzaku swobodnie mogliby go za to zabić. Ale dla Ryuuzaku z kolei Ayumu pracował, walczac z dzikimi. Więc miał swoją opinię, ale głosił ją w miejscu, gdzie inni nie mieli wyrobionego zdania. - A walka w Kotei to masakra. Uchiha byli tragicznie zorganizowani, siły wroga przeważające, zjednoczone. Szczep Gazo, który pochodził zza muru, tak na dobrą sprawę w żaden sposób nie przedstawił mozliwości wroga. Trujące węże na dziesiątki metrów, sterowanie olbrzymami, zrośnięte bliźniaki, jakieś dziwne twory z parzącej chakry... Mieli siłę, ale też z każdą nową umiejętnością mieli element zaskoczenia. Jeszcze to błoto... Przemierzyłem wiele pięknych krain, ale Sogen na pewno nie jest jedną z nich. - Opowiadał o bitwie. - To była masakra. Nie mówiąc już o tym, że na naradach pokojowych, jeden z naszych zaatakował Króla Dzikich. Ledwie uszliśmy z życiem zanim bitwa się na dobre rozpoczęła. Gdy po długim czasie zarządzili odwrót do Sarufutsu, ledwie się przebiłem. To było piekło. - Opowiadał dalej, ale z tym piekłem jakby urwał.

- A ty jak trafiłeś do Shigashi? Urodziłeś się tu i szkoliłeś, czy jesteś przybyszem z zewnątrz? - Zagadnął towarzysza. Wiedział już, że jest sensorem i dobrze walczy, dlatego mógł sobie pozwolić na coś bardziej osobistego, a niekoniecznie związanego z profesją. Nie spieszył się jakoś specjalnie, bo nie musieli koordynować działań z innymi. Wręcz im bardziej będą widoczni teraz, jako mający jakiś cel, tym większa szansa, że jakiś szpieg zobaczy i ogarnie, że coś się święci, gdy najsilniejszy wojownik Shigashi wybywa na misję.