Dzielnica magazynowa

[Ryukuro]

Każde szanujące się miasto ma dzielnicę magazynową i nie inaczej jest w Shigashi. W tym miejscu życie toczy się od rana do godzin popołudniowych kiedy to pracownicy powoli wracają do swoich domów. Później nie ma tutaj żywej duszy poza sporadycznymi patrolami straży i najemnymi osiłkami pilnującymi poszczególnych magazynów paru bogatszych kupców. Jedyny wyjątek to stojące przy niektórych magazynach niewielkie karczmy lub herbaciane w których pracownicy mogą wypocząć a handlarze za dnia omówić warunki transakcji w bardziej kameralnej atmosferze.
Za dnia szerokie, brukowane ulice wypełnione są wozami i ludźmi zajętymi codziennymi obowiązkami. Magazyny zbudowane z ciemnego drewna i wzmocnione solidnymi, żelaznymi okuciami, rozciągają się wzdłuż całej dzielnicy. Każdy z nich posiada ogromne, ciężkie drzwi, często lekko uchylone, przez które widać wnętrza pełne skrzyń, worków i beczek. Przechowywane są tu różnorodne towary – od jadalnych, przez jedwab, aż po beczki smoły. W powietrzu unosi się zapach najczęściej magazynowych dóbr czyli ryżu, zmieszanego z wonią herbaty i egzotycznych przypraw, co tworzy specyficzną atmosferę tego miejsca. Przy wozach i magazynach uwijają się ich pracownicy i tragarze. Odgłosy rozmów kupców, stukot kół wozów oraz skrzypienie drewna tworzą ciągły szum, który rozbrzmiewa po całej dzielnicy. Często można natknąć się na grupy kupców negocjujących ceny lub omawiających przyszłe interesy. Część z nich to lokalni handlarze, inni zaś przybyli z sąsiednich prowincji.
Dzielnica magazynowa może nie jest sercem miasta, ale jest pełna ukrytych sekretów. Każdy magazyn to osobna historia. Niektóre są opuszczone, inne należą do mafii a jeszcze inne to miejsca tajnych spotkań.

[Shindo]

- Kurwa ! Chciałbym się zmierzyć z czerwonym tygrysem... Gdyby nie ta jebana ranga Doko... Chuj w dupę namiestnikowi Shigashi, gdybym miął rangę chociaż Akoraito to pewnie oficer Masaru inaczej by na mnie spojrzał. A sam z nową mocą, teraz gdy jestem wstanie obudzić w sobie pełne ucieleśnienie demona, czuję, wiem że tygrysy białe, zielone, żółte, czerwone czy kurwa sraczkowate są w moim zasięgu.
Byłem niepocieszony na myśl, że jednak będę grał drugie skrzypce rozwalając pomniejszych skurwieli jednak nie kłóciłem się, przyjąłem decyzję lidera naszej grupy uderzeniowej z pokorą. Podniosłem głowę, rzekłem:
- Tak jest proszę pana
i odszedłem na bok.

Gdy wszyscy już się wyszykowali, co niektórzy to nawet buty wypastowali jakby na dziwki szli, z czego się nawet trochę uśmiałem. Jednak w całym tym zamieszaniu zauważyłem, że zaczynam robić się troszkę popularny wśród "kolegów". Widziałem u niektórych wielki wysiłek umysłowy, chcąc się chyba upewnić, że ja to ja. Też mnie to rozbawiło, bo niektórzy przybrali miny jakby srali, a inni jakby myślenie samo w samo sprawiało im fizyczny ból.

Przez głowę, przeszło mi pomachanie im albo podejście i zagadnie. Zastanawiałem się nad tym drugim co by mi kurwy znowu czasem nie podeszły pod nogi. Ewentualnie, że jak są zbratani z mafią to żeby sobie poszli bo jak to wykryje to znowu będę postawiony przed smutnym obowiązkiem wyeliminowania gagatka. Jednak to nie było teraz miejsce na tego typu akcję, chociaż bardzo kusiło... Los biednych dzieci był dla mnie najistotniejszy, na tyle że będę w stanie przeżyć przynajmniej tych co będą robić za mięso armatnie.

Gdy szliśmy w stronę magazynu, miałem okazję aby obejrzeć każdego uczestnika z bliska. Uśmiechałem się szeroko
- Z taką ekipą oczyszczylibyśmy Shigashi no Kibu w tydzień z tych wszystkich mafijnych psów.
Droga była krótka, nic ciekawego nie wydarzyło się podczas niej. Tu budynki, tam bar, idąc w ciszy dotarliśmy pod sam magazyn który wyglądał jak każdy inny.

Usłyszałem obawy i wstępny plan oficera Masaru, ku mojemu zaskoczeniu spytał mnie co sądzę. Ucieszyło mnie to, a po chwili skupiłem się, aby rozważyć sytuację na planszy. Po dłuższej chwili odpowiedziałem
- Nie znamy sił wroga i nie wiemy w jaki sposób pilnują bramy od środka i jaki jest rozkład żołnierzy. To brama więc pewno kilku będzie tam stało. Jeżeli czerwony tygrys jest naprawdę taki silny to wyczeka, aż największe armaty przestaną tak przeraźliwie strzelać. Bardzo możliwe, że od razu wkroczy do akcji, aby uniemożliwić nam przedostanie się, a my będziemy zajęci żołnierzami. Poza tym dzieci ne wiemy gdzie są i jeżeli zadziałamy głośno, robiąc rozpierduchę na początek to bardzo możliwe, że zostaną wykorzystane abyśmy się poddali... Nie to że tchórze ponieważ wskoczę do środka jeżeli będzie taka potrzeba, bez zawahania jednak jest tutaj aspekt dzieci... Sugerowałbym oficerze Masaru, abym wyszedł z naszym łucznikiem i przywitał się. Będziemy się napierdalać powolutku i spokojnie. Moja siła i pełny zasięg łucznika będą atutami w walce z nimi. Wy w tym czasie schowacie się i będziecie czekać. Jeżeli zobaczą, że jest nasz tylko dwójka nie powinni wyciągać dzieci jako asa przeciw nam. A przedłużające się walki z powodują, że wyciągniemy sporą ilość skurwysynów z magazynu możliwe że nawet wyjdzie czerwony tygrys. A wtedy grupa szturmowa odetnie im drogę powrotu, grupa druga i trzecia wytną w tym czasie wejście z boku magazynu, przecież to tylko cienka ściana... Warto jeszcze dodać, ze jak potańcówka zacznie się na całego to dzieci z pewnością ucierpią, nie wykluczone że i przez nasz techniki. Jednak to tylko sugestia, pan tu rządzi.
Skłoniłem się lekko, a moje ciało rwało się do walki. Chciałem rozszarpać tych wszystkich skurwieli na drobny mak, krew już się gotowała we mnie, jedynie czego teraz potrzebowałem to znalezienie ujścia

- Hihihihi bardzo dobrze. Oni będą siedzieć, a my będziemy mordować hihihihi
Uśmiechnął się do swych myśli, trwanie w tym stanie trwało zdecydowani za długo. Gdyż powoli przez mgłe mojej świadomości przedzierał się głosik mordercy... Oj tak, czułem, że dzisiaj nie jednego typa pozbawię głowy.

  Ukryty tekst

[Ryukuro]

~ 4/14 ~

~ Shindo~
Wojna gangów - C

Brak awansu i ostracyzm ze strony strażników to musiały być naprawdę uciążliwe wrzody na tyłku. Jak można było rozwiązać ten problem? Zapewne dalej robiąc swoje przy okazji najlepiej trzymając głowę nisko i się nie wychylając. Opcjonalnie można ruszyć na jakaś wielką wojnę i zostać bohaterem wojennym znanym na całym świecie. Ale opcja pierwsza też była dobra. Trudno powiedzieć czy to zebrane bury od przełożonych czy charakter Masaru, ale Shindo tym razem pokornie dostosowywał się do poleceń przywódcy. I na razie wychodziło mu to na dobre. Przywódca szanował jego opinię i pozwolił by ten zaprezentował własny koncept zdobycia magazynu. Skupiony wysłuchał całości i pokiwał, ze zrozumienie głową.
- Podoba mi się ten koncept, ale wprowadzimy parę drobnych modyfikacjami. Grupa druga już dostała rozkazy i zmienianie tego wywołałoby bałagan. Grupa ratunkowa za to nie ma możliwości wycięcia dziur, bo jest tam tylko jeden shinobi medyk. To twarde drewno. No i nie zapominajmy, że jeśli ktoś zostałby wewnątrz magazynu to najwrażliwsza drużyna zostałaby zniszczona. Ale możemy zrobić tak, że ty siłą otworzysz magazyn i zaatakujesz mafię wraz z łucznikiem. Gdy wystarczająco ściągniesz na siebie ich uwagę wycofasz się z magazynu a reszta grupy razem ze mną ich zaatakuje. Oczywiście na pewno ktoś jeszcze zostanie w magazynie, ale to wystarczająco rozproszy ich siły żebyśmy mogli bezpiecznie dotrzeć do dzieci. Zapewni też wystarczająco dużo miejsca żeby moja i twoja walka nie doprowadziła do ofiar postronnych. W granicach rozsądku będziemy mogli pójść na całość przez mniejszy ścisk jaki pojawiłby się walcząc w kilkadziesiąt osób w magazynie. Dobry plan. Ruszaj.
Dowódca wydał ściszonym głosem parę poleceń i drużyna przygotowała się do działania. Łucznik odetchnął głęboko i wyskoczył na ulicę z napiętym łukiem. Oddał strzał prosto w jednego ze strażników a zaraz potem w drugiego. Obydwa trafiły i obydwa nie okazały się śmiertelne. Wystarczyły jednak do położenia przestępców na ziemi. Krzyknęli zaskoczeni i niezgrabnie próbowali się podnieść. Droga była czysta. Teraz była kolej Shindo. Musiał podbiec do drzwi lub bramy i spróbować je siłą otworzyć. Mógł jednak liczyć na wsparcie łucznika, który poruszał się za jego plecami niczym cień.
Grupa szturmowa w swojej zaplanowanej formacji przystanęła kilkanaście metrów od bramy czekając na swoją okazję do odegrania planu. Wszystko spoczywało na barkach młodego Jugo. Przedostać się, zrobić bałagan i wyjść. Musiał mieć jednak na uwadze to, że wpadając samemu prosto do magazynu pełnego przeciwników prawdopodobnie znajdzie się także na celowniku tygrysa i jego ewentualnych pomagierów. Ryzykowane zagranie, ale sam ten plan zaproponował. Oficer na pewno w niego wierzył. Trudno powiedzieć czy reszta ekipy również, ale na pewno nikt nie kwestionował rozkazów tuż przed wielką rzeźnią.

Oficer - Masaru

[Shindo]

- Co ?! Nie to nie tak miało wyglądać. Ja chciałem tylko żeby wyszli z magazynu. Nic nie mówiłem o szerszym otwieraniu bramy. Kurwa mać !!!
Przekląłem głośno w myślach na brak zrozumienia z oficerem zanim jednak otworzyłem usta w sprawie protestu, Masaru ze znaną mu szybkością zdążył wszystko wyjaśnić i wydać rozkazy.

Zbaraniałem gdyż sam podejrzewałem, że gdybym miał siłowo rozwalić drzwi potrzebowałbym użyć zbyt drogocennych mocy które w późniejszych walkach z pewnością mogłyby okazać się kluczowe. Zastanawiałem się co tu począć, niestety dla mnie za długo. Chciałem aby łucznik zbliżył się ze mną do mafiozów i na miejscu byśmy ich załatwili, a ten wyskoczył rach ciach i już szykował się do strzału.
- Nie wierzę...
Przełknąłem głośno ślinę po czym popędziłem w stronę bandziorów pilnujących bramy. Gdy minąłem łucznika, już po chwili pierwsza strzała zdążyła mnie wyprzedzić. A zaraz za nią poleciała druga, dołożyłem wszelkich starań aby dobiec najszybciej jak tylko potrafiłem. Gdy jeszcze nie zdążyli pozbierać się po ataku łucznika w biegu wyciągnąłem dwa kunai`e. Trzymając narzędzia shinobi, poderżnąłem gardła obydwóm bandziorom. Oczywiście gdy do nich zbliżałem się, wypatrywałem jakiegoś kontrataku na moją osobą. Gdy ich tylko uśmierciłem niczym zahipnotyzowany, wsłuchiwałem się w odgłosy za bramą.
- TUM TUM ! TUM TUM !
Słyszałem tylko jak bije mi serce
- Rusz się ! Rusz się !
Nie wiedziałem czy ktoś się zbliża czy nie, jednak drzwi jeszcze się nie otworzyły. Ponaglając się w myślach wyszukałem spojrzeniem łucznika, chciałem aby nasz oczy skrzyżowały się. A wtedy palcem pokazałem na niego, następnie palcami palcami prawej ręki przebiegłem po lewej i wskazałem miejsce około czterdzieści kroków przed głównym wejściem. Chodziło mi aby odszedł we wskazane miejsce, miałem nadzieję że zrozumiał ten nieskomplikowany przekaz. Dzięki czemu mogliśmy wykorzystać w pełni jego potencjał.

Następnie dopadłem do ciał, przeszukałem je w znalezieniu klucza czy czegoś co mogłoby jakkolwiek nadać się do wykonania mojego zadania, jak chociażby klucz do mniejszego przejścia. Gdy kończyłem przeszukiwać zwłoki najpierw przypatrzyłem się bramie.
- Jak solidna by nie była ma swój słaby punkt
W zawiasach wypatrywałem swojej szansy, uznałem że świetnym pomysłem będzie przyklejenie notek do zawiasów i w zależności od której strony byłyby zawiasy zamierzałem ewentualnie dostosować się i na koniec po wybuchu wylecieć na dobrą stronę czyli na zewnątrz. Pod żadnym pozorem nie chciałem aby wpadły do środka gdyż byłoby to dla mnie na ten moment kłopotliwe w oszacowaniu strat jakie mógłbym ponieść. Mój dalszy plan opierałem właśnie na położeniu zawiasów.

Jeżeli jak do tej pory wszystko szło gładko zabrałem się za sprawne obcięcie głów mafiozom. Mieli już naruszoną szyję więc jedynie problem powinien stanowić kręgosłup, jednak jeżeli dobrze wygięło się głowę to można było bez problemu dostać się kunai`em do tej mniej wytrzymałej części i tam zerwać połączenie kości. Czułem jak krew wylewa się litrami, jednak mimo obrzydliwej scenerii sprawiło mi to wielką radość.



Shindo

  Ukryty tekst

[Ryukuro]

~ 5/14 ~

~ Shindo~
Wojna gangów - C

Plusem aktywnego i ruchliwego oficera była na pewno duża efektywność i zdolność pracy pod presją czasu jak obowiązek zebrania drużyny w bardzo ograniczonym czasie. Jego minusem za to mógł być krótki czas poświęcony na przedyskutowanie planu ze swoimi podwładnymi. Chociaż z drugiej strony nie musiał, bo był Oficerem. Shindo dostał stanowisko po części współpanującego operację a w pakiecie jeszcze stanowisko otwieracza bramy. Były w tym zapewne i zalety i wady, bo jednego ze stanowisk nie chciał, ale co zrobić. Za późno żeby się sprzeciwiać. No i nie było też innej alternatywy, bo ktoś musiał otworzyć bramę. Nie miał czasu na głębsze zastanawianie się, bo łucznik już strzelał do swoich celów. Nie można mu odmówić tego, że trafiał celnie. Niestety zabrakło mu siły, by pozabijać wrogów jednym strzałem. Na szczęście młody Jugo poprawił po nim robotę. I tak parę sekund po ciężkiej ranie od strzał tygrysy otrzymały po kolejnej ranie podobnej wagi.
Pierwszy bandyta będąc na czworakach nawet nie zauważył kiedy nóż prześlizgnął mu się po gardle. Drugi był troszkę bliżej, ale jeszcze dużo mu zabrakło żeby skutecznie postawić opór. Wstał i przyjął postawę bojową, ale swoją uwagę skupił na złamaniu drzewca strzały wbitej w brzuch. Ten błąd dużo go kosztował. Widząc nadciągającą śmierć zbyt późno by móc się bronić jedynie bezskutecznie próbował osłonić się otwartą dłonią. Obydwoje padło na ziemie powoli się wykrwawiając z rozciętych gardeł. Krew po cięciach bryznęła do góry brudząc całego Shindo.
Na razie plan toczył się bez przeszkód. Łucznik zrozumiał wysłany sygnał i natychmiast przemieścił się na wyznaczoną pozycję. Jako, że nie znalazł przy strażnikach żadnych kluczy chwilę później notka została podłożona prosto na metalowe zawiasy w grubej drewnianej bramie i wybuchła. Jedno skrzydło w dużej mierze zostało unicestwione. Zmieniło formę w grad drzazg lecących we wszystkie strony niesionych siłą wybuchu. Shinobi nie był jednak głupi i zachował dystans od miejsca detonacji więc jego ten problem nie dotyczył. Siła notki wystarczyła by zniszczyć metalowy zawias oraz rozsadzi drewniane deski. Drugie ze skrzydeł sporej bramy co prawda nie uległo zniszczeniu, ale poważnemu uszkodzeniu już tak. Drzwi otwierały się na zewnątrz więc podmuch wybuchu swobodnie je otwarł w tą właśnie stronę. Zaskrzypiały bezwładnie i pozostały w takiej pozycji. Gdy nastąpił wybuch zniszczono też grubą zasuwę, którą od wewnątrz zamykano wejście.
Grupa szturmowa uzyskała bezpieczny dostęp do magazynu co można uznać za postęp. Nie trzeba się było też specjalnie obawiać o to czy dzieci nie ucierpią od posłanych w przestrzeń ostrych drewnianych części bramy. Drzazgi bowiem zatrzymały się już kilka metrów od wybuchu w ciałach stojących przy bramie mafiozów. Prawdopodobnie zwabieni krzykiem dwóch strażników postrzelonych z łuku chciało lepiej zabezpieczyć bramę lub też wyjrzeć na zewnątrz przez strzelnice. Przez to, że Shindo chwilę przeszukiwał ludzi z podciętymi gardłami to przestępcy w budynku mieli czas by zbliżyć się do miejsca późniejszej eksplozji. Trzech z nich głośno krzyknęło mając wbite w różne części ciała drewniane kolce.
Dzięki otwarciu bramy Jugo mógł swobodnie objąć wzrokiem wnętrze przestronnej konstrukcji. Magazyn jak to magazyn. Przy jego ścianach nazbierane były różnego rodzaju skrzynie i worki. Ciekawiej było jednak na jego środkowej części. Na przeciwległym końcu 200 metrów od niego na długich stołach leżało kilkoro małych dziecięcych postaci. W centralnej części sali ustawione w rzędach znajdywały się krzesła. Wychodziło na to, że tygrysy naprawdę chciały tutaj zorganizować coś na wzór aukcji. Pomijając trzech rannych tuż przy wejściu w środku jeszcze było około 17 zamaskowanych mężczyzn. Nie różnili się między sobą w żaden szczególny sposób. Wszyscy biednie ubrani z nożami czy pałkami. Była tutaj jednak jedna niespodzianka. Dwie osoby, które odróżniały się wizualnie od otoczenia. Tuż obok dzieci stała ława na którą nałożono elegancki koc. Siedziała na niej wysoka kobieta w średnim wieku. Ostre rysy twarze, ciemny strój i ciemne włosy razem sprawiały, że wygląda naprawdę dostojnie. Część włosów było luźno rozpuszczonych a część spiętych w kok. Coś sobie popijała z kubka tuż obok leżącego nieruchomo dziecka. Wyglądała jakby przeteleportowało ją tutaj wprost z jakiejś eleganckiej kawiarni. Z zdziwieniem i zaciekawieniem spojrzała w kierunku autora dewastacji.
Drugą może nawet i ciekawszą osobą był siedzący obok niej mężczyzna. Tylko, że nie siedział na ławce a na ziemi. Pokaźnych rozmiarów drab miał może nawet trzy metry. Trudno było stwierdzić czy to figura bardziej atletyczna czy bardziej jak Akimichi. Raczej coś po środku. Jedno było pewne - był spory. Pewnie wyglądałby bardzo groźnie gdyby nie fakt jego durnego wyrazu twarzy. Dłubał palcem w zębie i wyglądał jakby nie należał do elity intelektualnej. Gdyby nie jego rozmiary ktoś mógłby się zastanowić czy może to nie jest jedno z dzieci do odratowania. Kobieta nie wstając ze swojego miejsca solidnie kopnęła go w plecy.
-Proszę proszę a kto to nas odwiedził? Obiekcie czwarty pobaw się z nową zabawką.
- Yyyy ale zieee naprawdę mmmogę????
Głos kobiety był stonowany i dystyngowany. Zupełne przeciwieństwo bełkotu, który wyprodukował jej towarzyszy. Wielkolud podpierając się ogromną dłonią wstał na równe nogi i się przeciągnął. I w tym momencie stało się coś co powinno zainteresować Shindo. Malutkie rzędy kwadracików zaczęły pojawiać się na ciele olbrzyma. Po paru sekundach przybrały łatwy do zinterpretowania kształt. Młody Jugo w wielkim mieście znalazł swojego rodaka. Czy na pewno zamierzał akurat w tej chwili podchodzić do biedaków na ziemi w celu odpiłowania im głów? Wyglądało na to, że zaskarbił sobie ich uwagę.

Oficer - Masaru

Czerwony tygrys - Pani Treser

Obiekt 4

[Shindo]

Co prawda szkoda było tej jednej notki wybuchowej którą odwinąłem od kunai`a jednak przyznałem, że zrobiła swoją robotę. Odetchnąłem z ulgą gdyż nie byłem w stanie przewidzieć wszystkich konsekwencji i rozwoju wydarzeń po wybuchu. Na moje szczęście i tak jak się mogłem spodziewać porwane dzieci nikt nie przetrzymuje zaraz przy ich jedynej drodze ucieczki. Toteż nic im się nie stało, z drugiej strony wystarczająco blisko podeszli wszyscy ci na których liczyłem. A gdy pył już opadł po moim małym przedsięwzięciu szybko oceniłem sytuację i doszedłem do wniosku, że los się do mnie uśmiechnął. Bowiem nie byłem w stanie rozrysować sobie lepszego scenariusza, chociaż może z jeden czy dwa byłem w stanie znaleźć lepsze, ale w kontrze do tysiąca tragicznych nawet nie narzekałem.

Wypatrzyłem wzrokiem liderkę, jej przydupasa i pozostałych mafijnych psów do ubicia. Nie licząc wrogiej głowy operacji czułem, że przy pełnym wybudzeniu demona jestem w stanie ich wszystkich zabić. Jednak nie mogłem tego zrobić, przez jedną rzecz od razu na nich nie pobiegłem choć wszystko cokolwiek było mi święte świadkiem ledwo co się powstrzymałem.
- Dzieci ! Muszę wywabić tych skurwysynów !
Sam widok dzieci przysporzył mi nowej fali złowieszczej energii o mało nie pozbawiając mnie zmysłów. Widok dla mego serca przeraźliwy, aż zgrzytnąłem zębami. Jednak wiedziałem, ze nie mogę tam wbiec, zbyt duże ryzyko że któreś zginie. Przekierowałem swój gniew na co innego. Na oczach mafiozów, splunąłem na ich martwych towarzyszy co pilnowały bramy na zewnątrz i z upiorem maniaka dalej odcinałem głowę. Trzęsąc się, zakrzyknąłem
- Wytresowana kurwo ! Nie dość, że zrobiłaś mi chujowego loda ! Bo kto to widział, żeby w tym wieku tak się krztusić, zwłaszcza jak się ma więcej lodów na koncie niż włosów na głowie ! To jeszcze mnie ojebałaś z forsy ! Jesteś mi winna dwieście ryo ! Klęknij prze de mną, a może ci wybaczę stara ruro!

Rzuciłem w ich kierunku obcięte głowy i zacząłem się wycofywać do tyłu. Wolną ręką tak żeby nie widzieli pokazywałem łucznikowi, żeby również zaczął się cofać. Obserwowałem bacznie sytuację, a w głowie już miałem zarysowany plan ataku. Wszystko zależało od tego kto mnie zaatakuje kto będzie na mnie pędził i spróbuje zrobić mi krzywdę. Najważniejsze było, żeby ich sprowokować i wywabić na zewnątrz. Im więcej tym lepiej, nawet jeśli zatrzymałbym się na jednym reszta powinna wyjść popatrzeć. A wtedy kolejne założenia zostaną zrealizowane i już nic mnie nie powstrzyma aby ich wszystkich zajebać jak psów.

Idąc do tyłu cały czas kpiąco spoglądałem na czerwonego tygrysa rodziny Ekibyo. Zastanawiał mnie ten przydupas co jak się chyba okazało również miał w sobie demona. Jednak szybko się z tym pogodziłem, mój wewnętrzny potwór był zdecydowanie silniejszy. Przebudzenie nastąpiło w trakcie utraty najbliższych, z chęci zemsty, z poczucia braku sprawiedliwości na świecie. Otrzymana moc która się we mnie przebudziła, była niczym innym jak chęcią przywrócenia przez świat równowagi.

  Ukryty tekst

[Ryukuro]

~ 6/14 ~

~ Shindo~
Wojna gangów - C

Shindo zdecydował się jak rasowy psychopata sprowokować swoich przeciwników odciętymi głowami i wyzwiskami. Pewnie nie musiał się aż tak wysilać, ale na pewno to nie zaszkodziło. Wycofywał się powoli do tyłu a chmara przeciwników ruszyła za nim. Co prawda kilku obwiesiów i sam Czerwony Tygrys zostało w głębi magazynu, ale efekt został osiągnięty. Wszyscy się oddalali od dzieciaków poza Panią Treser. Te trepy raczej nie wezmą na swój cel przedmiotów aukcji. Zresztą pytanie na ile strażnicy miejscy pozwoliliby im się oddalić z miejsca zdarzenia mając przy sobie takich zakładników. Dzieci dodatkowo były nieruchome i odurzone więc prawdopodobnie trzeba by było je ciągnąć jak worki kartofli co nie sprzyja szybkiej ucieczce. A samą treserką zajmie się Masaru więc prawdopodobnie będzie trzymał rękę na pulsie. Tak czy inaczej, bitwa się rozpoczęła.
Bohater zignorował swojego kuzyna, a przynajmniej nie respektował jego możliwości. Ten za to jak najbardziej był zainteresowany swoją rodziną. Olbrzym rzucił się do przodu z zaskakującą szybkością i sprawnością. Jugo nie był tego pewien, ale chyba poruszał się tak samo szybko, jak jeśli nie ciut szybciej. Z łatwością dogonił w tłum swoich kompanów kierujących się do wyjścia z magazynu. To co zrobił było jednak zaskakujące dla wszystkich. Podczas biegu złapał za nogę jednego z bandytów zatrzymał się i cisnął nim jakby trenował rzut młotem. Tylko że młotem był w tej sytuacji żywy człowiek, który z wrzaskiem wzbił się w powietrzę i poleciał prosto w kierunku Shindo. Lecące zwłoki upuściły swoją pałkę i z krzykiem przemierzało przestrzeń. Sam Jugo po rzucie natychmiast wznowił swój bieg i ze strasznym wrzaskiem rozpoczął pogoń za swoim celem.
- Chce ci zajrzeć do brzusiaaaaa!
Pozostali przestępcy, widząc nieobliczanego dzikusa spuszczonego ze smyczy swojej szefowie w panice zaczęli odskakiwać na boki. Nikt nie był na tyle durny, żeby stanąć mu na drodze. Na chwilę obecną było oczywiste, że to ta rozszalała bestia wyskoczy pierwsza z magazynu i pogna prosto na swojego pobratymca. A dopiero za nim reszta mafiozów. Kątem oka Shindo mógł się zorientować, że jego przełożony, mimo że nie widział wnętrza magazynu dał radę połączyć kropki, że coś jest na rzeczy. Grupa szturmowa spięła się i przygotowała, żeby wbiec do magazynu zaraz po tym jak Obiekt 4 z niego wybiegnie. Taka decyzja była sensowna o tyle, że dużo bezpieczniej było, żeby strażnicy walczyli w środku ze zwykłymi bandytami niż mieliby się pałętać pod nogami, któregoś z tych dwóch potworów.
- Czy znasz może mojego tatusia lub mamusie? Zgubiłem ich! Wykrzyknął olbrzym.
Łucznik, który stała za Shindo nie podzielając spokoju ducha swojego towarzysza zbladł i trzęsącą się ręką nałożył kolejną strzałę na cięciwę. To nie był normalny przeciwnik, ale też nie zamierzał odpuścić mu pola. Pytanie tylko, czy jego łuk może coś zdziałać w tej sytuacji. Obiekt czwarty jak nazwał go Tygrys zachowywał się jak agresywne dziecko. Tylko że wyposażone w całkiem sprawny organizm.

Mapa poglądowa:

Oficer - Masaru

Czerwony tygrys - Pani Treser

Obiekt 4

Do admina:

  Ukryty tekst

[Shindo]

Osiągnąłem sukces połowicznie mianowicie z prowokowałem do wyjścia sporą ilość mafijnych psów. Zbyt duża ilość jednakowoż została w środku, oczywiście fiaskiem okazało się, że treserka dalej nie wzruszona była tam gdzie wcześniej. To mnie zasmuciło i poirytowało. Cofając się zwróciłem uwagę na przydupasa zwanego obiektem, który coś tam do mnie zagadywał kokieteryjnie, że mnie wypruję i tym podobne. Chociaż musiałem przyznać, że ten numer z miotnięciem swojego we mnie był naprawdę dobry. Zaskoczyło to mnie i to bardzo jednak lecące w moją stronę ciało wyrwało mnie z szoku. Bez problemu zrobiłem unik, a w ciało które wylądowało obok mnie wbiłem w szyję kunai. Cały czas patrzyłem się jak wrogie wojska przysuwają się do mnie. Powróciłem do spokojnego cofania się, schowałem bronie i już obmyśliłem swoje uderzenie w głowie. Zanim jednak podjąłem działania zwróciłem uwagę na łucznika który się lekko trząsł.
- Spokojnie, nie przejmuj się tłuściochem ! Wycofaj się na kolejne pięćdziesiąt kroków i strzelał do pozostałych.

Gdy byli już dostatecznie blisko rozpocząłem zawiązywanie pieczęci niezbędnych do wykonania techniki, dzięki której wszyscy włącznie ze mną stracą widoczność

  Ukryty tekst

. A wtedy, wydobyłem z siebie pełną postać demona sprawiedliwości. Moje ciało zwiększyło się, nabierając sporych gabarytów, nowy strzał chakry wypełnił nie tylko całe moje ciało, ale też wyraźnie wyczuwałem energię dookoła mnie. Szara masa przysłoniła całe moje ciało, a tęczówki zmieniły kolor na krwiożerczą czerwień
- Ubije jak psy !
Krzyknąłem przeraźliwie na całe gardło, z ledwością byłem w stanie nad sobą zapanować. Podczas mojego przeobrażenia sięgnąłem jedną ręką po cztery shuriken`y, a drugą po kunai na którym była owinięta już notka wybuchowa. Przed misją w domowym zaciszu wszystkie swoje kunai`e tak przygotowałem. W raz z przywołaniem postaci demona, otrzymałem nowy zmysł, mianowicie byłem w stanie wyczuć ludzi po ich chakrze (sensor), ten zmysł był dla mnie jak węch czy wzrok. Bez problemu odnalazłem przeciwnika w pobliżu mnie o największej aurze i rzuciłem w niego shuriken`ami. Od czekałem chwilę i przewidując gdzie może się udać rzuciłem kunai`a z notką wybuchową. Pierwsze dwa ataki miały ściągnąć jego defensywę i pole manewru, prawdziwa armata dopiero się zbliżała. Nie chcąc tracić czasu gdyż wiedziałem, że w tej formie nie mam zbyt dużo czasu. Najszybciej jak to tylko możliwe podbiegłem do grubaska i pierdolłem go z całych sił, gdy uderzenie doszło do celu przemieniłem swoją rękę i użyłem mojej atutowej techniki

  Ukryty tekst

. Ramię rozrosło się w coś co mogłoby przypominać kwiat z którego zamiast pyłku wylatuje chakra. Liczyłem, że mój najsilniejszy atak zabije go na miejscu, jednak nie chciałem pozostawiać niczego przypadkowi. Zanim ściągnąłem przywołanie demona i wróciłem do postaci z samymi tatuażami, po ciosie rzuciłem w grubaska jeszcze jednym kunai`em z notką wybuchową. Po rzucie oddaliłem się w lewą stronę patrząc twarzą na wejście przy okazji wracając do pierwszego poziomu mocy. Czułem, że w tym momencie dobrze byłoby wycofać się i zorientować w sytuacji. Liczyłem, ze po moich zapewnieniach łucznik ogarnie się i zacznie wystrzeliwać wszystkich przeciwników którzy zaczną wychodzić z kłębu dymu. Ja sam wyciągnąłem dwa kunai`e z notkami wybuchowymi, nie zamierzałem nimi rzucać, a na wszelki wypadek być gotowym na odparcie ataku. Dzięki czemu również nie powinno sprawić mi problem płynne przejście do kontrataku.

Wszystko działo się błyskawicznie, jednak zdążyłem zauważyć iż w formie demona sprawiedliwości czuje spokój. Oczywiście żądzą mordu i fala agresji wylewa się ze mnie na wszystko i wszystkich. Jednakowoż dzięki tej formie czułem się uzależniająco spokojnie, cały świat przestaje mieć wtedy znaczenie jestem tylko ja i ludzie do mordowania. Coś pięknego.

W oczekiwaniu na rozwój sytuacji, gdyby moje czekanie zbyt długo się przedłużało zamierzałem wycofywać się powoli do tyłu. A wtedy krzykiem planowałem wyciągnąć bandziorów w moim kierunku aby łucznik miał wolne pole do popisu.
- Ej ! Kurwie syny ! Którego to matkę wczoraj ruchałem !?

Shindo

  Ukryty tekst

[Ryukuro]

~ 7/14 ~

~ Shindo~
Wojna gangów - C

Bandzior przeciął powietrzę jak błyskawica i uderzył o ziemię tuż obok Shindo. Zderzenie z drogą doprowadziło do poważnych, ale nie śmiertelnych obrażeń. Jednak bohater nie zamierzał popuścić żywemu pociskowi i zainwestował czas w dźgnięcie go nożem. Dwie poważne rany sprawiły, że ten bezwładnie wyłożył się jak długi na ziemi i zaczął dogorywać cichutko brocząc krwią. W tym czasie jego główny przeciwnik sprawnie pokonał całkiem długi dystans. Mimo to detektyw miał jeszcze wystarczająco dużo czasu by jeszcze gestem odesłać łucznika na wysunięte z tyłu pozycje, by mu nie zawadzał w walce a samemu wykonał parę kroków wstecz. Bez problemu przeszedł do wdrożenia swojej strategii w życie.
Złożył pieczęcie i dym z ninjutsu zakrył kilka metrów kwadratowych terenu. Prawdopodobnie nikt z tutaj zebranych nie miał możliwości zobaczyć co działo się w centrum chmury a byłoby na co patrzeć. Zwyczajne pseudo tatuaże zostały zamienione na okropne ciało bestii. Kolce, nadmiar masy i groźnie wyglądająca skóra. Straszniejsze chyba były tylko zdolności tego monstrum. Gniew uderzył ze spotęgowaną siłą w psychikę Shindo, ale ten dał radę go poskromić. Z pełną jasnością umysłu mógł działać dalej. Mimo braku informacji zmysłowych wyczuł gdzie jest przeciwnik i cisnął tam cztery metalowe gwiazdki. Co by jednak nie mówić o tym przerażającym potworze to poza wieloma niewątpliwymi zaletami jedną z nich nie było na pewno poprawienie się zdolności w seido. Prędkość rzuconej broni nawet zwiększona dzięki wzmocnionej percepcji była ciut wolniejsza od szybkości Obiektu 4. Ten bez większych problemów dał radę odskoczyć od lecącej broni. Metal zadźwięczał odbijając się od podłoża i swobodnie opadając.
Nie pozostając biernym ręka przeciwnika się wydłużyła i w biegu chwyciła zwłoki bandyty. Trudno powiedzieć czy to był jakiś wybitny plan czy po prostu małpa małpowała. "Skoro z tej dziwnej chmury dymu wyleciał w niego atak to należało odpowiedzieć dokładnie tym samym. Rzucić czymś w chmurę dymu tak samo jak ona cisnęła czymś w niego". Tak wyglądała logika tego człowieka. Przyciągnął rozciągniętą kończynę do siebie i ponownie tego dnia rzucił swoim żywym pociskiem. Tak się składało, że w podobnym czasie poleciał w jego kierunku drugi troszkę groźniejszy od pierwszego atak Shindo. Czyli kunai z notką. Ten manewr jednak również nie dał rady sięgnąć olbrzyma. Lecące ciało bandyty spotkało się w locie z wybuchowym pociskiem tworząc krwawy wybuch. Kawałki ciała zaczęły spadać w okolicy a ziemia natychmiast została pokryty krwią.
Obiekt pędził dalej do przodu przemieniając swoją prawą rękę w znaną detektywowi technikę Jigoku Burō. I wtedy spotkali się twarzą w twarz. Shindo w nowym ciele wyskoczył na swojego przeciwnika z wielką doładowaną czakrą łapą planując zakończyć to jednym ciosem. Obydwoje się zamachnęli i ich pięści zderzyły się ze sobą. Z jednej strony potężna technika najwyższych rang znanych ludzkości a z drugiej cios wzmocniony jedynie średniej klasy przemianą pięści. Skutek był oczywisty. Przyśpieszony ludzki taran zmiażdżył pieść agresora i w ciągu ułamków sekund sprawił, że całość ręki, aż po bark Obiektu 4 zmieniła swój stan skupienia z fizycznego na płynny. Cel ataku odleciał kilka metrów ledwie dająca radę utrzymać stojącą postawę.
Jednak sam Shindo również musiał się zmierzyć z bólem, który pojawił się w jego ręce. Nie mógł odmówić swojemu rodakowi krzepy. Jego kończyna na chwilę opadła bezwładnie tak jak nakazała jej grawitacja. Mógł nią ruszać, ale nie była w pełnej sprawności. Na pewno składanie pieczęci mogłoby być dosyć problematyczne. Czuł, że odniósł średnią ranę. Dalsze wymachiwanie tą kończyną w walce było możliwe, ale na pewno niepewne. Nie można było teraz na niej w pełni polegać. Był jednak w dużo bardziej wesołej sytuacji niż jego cel, który jedynie gorzko zapłakał z bólu i straty, której doznał.
- Mamusia mi tak robiła!
Jednak walka nie była jeszcze zakończona. Jugo mógł czuć, że będzie potrzebował przynajmniej drugiego tak silnego uderzenia by rozłożyć swojego rodaka na łopatki. Ten nadal był zagrożeniem chociaż teraz zapewne mniejszym. Stał w odległości około 8 metrów od naszego bohatera i bacznie mu się przyglądał. Skoro atak nie przyniósł skutków zdecydował się na defensywę. W tym czasie w waszym kierunku zmierzało jeszcze 6 bandytów, którzy z pałkami i nożami oraz trzęsąc portkami minęli go i zaczęli niepewnie podchodzić do potwora jakim się stał Shindo. Wcześniej się bali Obiektu 4. Teraz znaleźli kogoś kogo bali się jeszcze bardziej. Demona, który jedną łapą zmasakrował ciało ich sojusznika.
Jeśli chodzi o resztę pola bitwy to łucznik widząc co się dzieje wycofał się dalej niż wskazane mu 50 kroków. Tak jakoś trzy razy dalej i nie wydawało się, że zamierza zaprzestać swojego działania. Nie zamierzał sprawdzać czy aby na pewno Shindo nie był dla niego zagrożeniem. Podobnie kilku strażników z grupy drugiej, którzy obstawiali magazyn widząc młodego Jugo zaczęli się powoli wycofywać. Po ich minach i szeptach można było się zorientować, że rozpoznali w nim tego kto zabił kapitana na poprzedniej misji. Tym jednak razem nie zamierzali brać odwetu. Za bardzo się bali jego nowej formy. W ich oczach była mieszanina strachu i nienawiści. I to pewnie ta nienawiść pozwoliła im utrzymywać dalej pozycje. Bez niej zapewne już dawno by uciekali tak jak żołnierz łucznik.
Sama grupa szturmowa nie miała czasu podziwiać tego pojedynku, ponieważ już przepuściła swój atak i walczyła w magazynie oraz tuż przed nim. Nowa forma bohatera pozwalał mu wyczuć, że oficer kierował się prosto do czerwonego tygrysa, który nadal siedział przy dzieciach. Kątem oka można było uchwycić, że walka nabierała tępa. Tygrysy nie mając za dużych możliwości manewru podjęły walkę. Pomiędzy krzesłami kluczyli włócznicy próbujący sięgnąć swoich przeciwników na odległość oraz bandziory próbujące trafić pałkami odsłonięte obszary ciała swoich wrogów. Elitą byli jednak zbrojni żołnierze. Przeciwnicy z nożami czy kijami nie mogli się mierzyć z ich katanami oraz zbrojami. Szli dumnie przed siebie siekając kogo popadnie.

  Ukryty tekst

Oficer - Masaru

Czerwony tygrys - Pani Treser

Obiekt 4

Do admina:

  Ukryty tekst

[Shindo]

I wyszła amatorszczyzna, świeżo nauczona technika, pomyślałem ładnie komponuje się w moje nowe zdolności sensora. Trzy pieczęci związane i zamiast wypuścić dym na wszystkich to objąłem nim tylko siebie. Najgorsze w tym wszystkim było to, że zorientowałem się w momencie kiedy wyskoczyłem z chmury dymu. Z początku nie wiedziałem kto to jest skoro tak bez problemu omija moje ataki nic nie widząc. Jednak gdy wyskoczyłem na teren nie zainfekowany moją sztuką ninja wszystko stało się jasne. Oczywiście byłem lekko zaskoczony co i jak, gdyż nie tak to sobie w głowie planowałem. Jednak widząc pędzącego na mnie przeciwnika nie zostało mi nic innego do zrobienia jak zagryzienia zębów i skontrowaniu jego techniki, swoją najsilniejszą armatą której i tak miałem użyć. Cieszyłem się, że nie dostałem gonga na dzień dobry przy wyjściu z własnej techniki. Jednakowoż mogło to i tak być utrudnione gdyż na szczęście byłbym w stanie go wyczuć.
- Zajebę cię ! Aaaaargh !
Podbiegłem z okrzykiem bojowym na ustach, na sam koniec wyszczerzyłem ściśnięte kły i przyjebałem w oponenta z całej siły na jaką tylko było mnie stać. Wierzyłem w swojego wewnętrznego demona. Żołnierz sprawiedliwości nie mógł tak łatwo paść.

Nie myliłem się, wygrałem pojedynek na uderzenia i to znacznie. Na początku nic nie poczułem, na chwilę się zatrzymałem po ciosie po czym ruszyłem w kierunku niedobitego oponenta. Dwa kroki później w końcu dotarł do mnie przeszywający ból prawej ręki którą uderzyłem. Na chwilę opadła mi bezwładnie, z początku bałem się, że straciłem rękę gdyż nie byłem w stanie jej podnieś do góry. Na szczęście po chwili odzyskałem czucie choć instynktownie wiedziałem, że ta część mego ciała jest w lekko opłakanym stanie.

W tym trybie niewiele mnie to obchodziło gdyż:
- MORDOWAĆ ! JA CHCE MORDOWAĆ !
Miałem jeden przyświecający cel, choć w głowie było wiele myśli
- WYPRUJ FLAKI, ZETNIJ GŁOWĘ I NABIJ NA KUNAI, uratuj dzieci, WYRWIJ SERCA, ZJEDZ SERCA, uratuj dzieci
Nie byłem w stanie zablokować myśli przepełniających moją głowę, ale na szczęście byłem w stanie skupić się na jasnych prostych celach. Dzięki czemu, mój wewnętrzny demon nie był w stanie przejąć nade mną kontroli. Wyczułem, że Masaru zaraz rozpocznie swój pojedynek, chciałem trochę potwora zachować na wytresowaną, ale to już nie wchodziło w rachubę. Cel się zmienił musiałem za wszelką cenę oczyścić ten plac i dołączyć do oficera Masaru i najwyżej z mniejszym poziomem mocy wesprzeć go jak tylko będę umiał.

W tym momencie warto jeszcze wspomnieć o łuczniku który zdążył spierdolić. Jego postawa bardzo mnie wkurwiła i zdążyłem zapisać sobie w głowie, żeby wspomnieć oficerowi Masaru o jego dezercji. Na strażników miałem wyjebane, a właściwie to się cieszyłem, że nie podchodzą mi pod nogi. Nie wiem co bym kurwa zrobił jakby teraz któryś z tych bezużytecznych, biurkowych cweli z drugiej drużyny wejść mi w paradę.

W każdym razie jeżeli chodziło o walkę gdy odzyskałem czucie, biegłem co prawda dalej, ale zmieniłem swoje plany. Zamierzałem wykorzystywać rękę jak najmniej, nie chciałem na niej zbytnio polegać. Dlatego sięgnąłem zdrową rękę do torby i wyciągnąłem z niej bombę świetlną którą miotłem przed siebie aby wszystkich skutecznie oślepić. Sam oczy miałem zamknięte i w zupełności polegałem tylko na zmyśle sensora. Przebiegając przez środek oślepionych bandziorów, wbiłem temu który był ustawiony najbardziej po środku kunai z notką wybuchową. Dzięki czemu zdetonowanie ładunku miało pociągnąć za sobą jak najwięcej zbirów. Tą taktyką nie tylko zamierzał minąć zgrabnie nie wartych mej uwagi śmieci. Głównym celem było oślepienie tego łysego pojeba, sprawdziłem czy prawa ręką jest się w stanie do czegokolwiek nadać. Miała służyć do zbicia obrony przeciwnika, jednak czy by się udało czy też nie, plan miałem taki sam. Najpierw przemieniłem swoją lewą ręką w dużą łapę

  Ukryty tekst

którą przyjebałem w grubaska z całej siły, gdy ręka doszła do celu zmieniłem rękę w tarana i poprawiłem uderzenie nieoczekiwanym drugim pierdolnięciem

  Ukryty tekst

. Dostosowując się do sytuacji planowałem wyciągnąć kunai i zająć się pozostałymi niedobitkami.


Shindo

  Ukryty tekst

[Ryukuro]

~ 8/14 ~

~ Shindo~
Wojna gangów - C

Shindo prawdopodobnie nie do końca przewidział, że technika, którą opanował skupiała się na pojawieniu się dymu wokół postaci i od jego pozycji był on uzależniony. Ktoś ewidentnie oszukał go w sklepie ze zwojami. Technika jednak i tak spełniła po części swoje zadanie czyli pozwoliła mu grzmotnąć swojego przeciwnika. Jego możliwości w tej formie były już mniejsze niż większe więc nie zamierzał marnować czasu. Błysk światła skutecznie sparaliżował natarcie tygrysów. Szybki rzut kolejną notką prosto w nadchodzącego trepa i bum. By zabić kogoś na miejscu nawet o bardzo mizernej wytrzymałości trzeba porządzenie przyłożyć z określoną siłą. Notka taką miała. Nieszczęśnik w którym znalazła się notka eksplodował zamieniając się w krwawą miazgę lecącej na prawo i lewo. W nie lepszej sytuacji byli jego kompanii. Zarówno stojący metr od niego towarzysz i dwójka w odległości dwóch metrów. Wszyscy po otrzymaniu ognistego podmuchu zmarli nim jeszcze ich zwłoki upadły na ziemię.
Pozostała dwójka pachołkowatych przeciwników zatrzymała się zdezorientowana. Potwór, którego chcieli uśmiercić błyskawicznie ich minął mknąć do swojego głównego rywala. Przez odniesione obrażenia poruszał się on wolniej niż jeszcze chwilę wcześniej. Nie była to jednak żadna przeszkoda w tym, aby móc dobiec do Obiektu 4 i wykonać na nim swój dwuetapowy atak. Twarda wzmocniona łapa przeniknęła przez blok przeciwnika zbijając jego niezdarną próbę obrony. Następnie bez żadnego problemu przyłożył lewą rękę do jego ciała i aktywował drugą technikę. Potężny taran uderzył wroga w klatkę piersiową odpychając na trzy metry do tyłu. Uderzenie go jednak nie powaliło. Obrażenia, które odniósł Shindo sprawiły, że stracił troszkę krzepy. Akurat tyle żeby zamiast zadać grubasowi kładącą go na deski ciężką ranę zaserwować jedynie średnią. Wytrzymałość olbrzyma musiała wywrzeć na nim wrażenie.
Dobijającej notki nie zdążył rzucić, ponieważ przeciwnik nie zamierzał tylko zbierać batów. Mimo, że miał nietęgą minę to po kolejnych obrażeniach to teraz od razu po ciosie rzucił się do przodu z wykrokiem uderzając otwartą dłonią w pieś Shindo. Nie była to technika wzmocniona czakrą, ale jeśli detektyw znał sztuki walki jak Rakanken to mógł rozpoznać tutaj defensywno-ofensywne uderzenie Hōshō. Atak był jednak znacznie słabsze niż to, które pokiereszowało jego rękę. Poczuł jednak nieprzyjemne mrowienie w klatce piersiowej oznaczające, że otrzymał niewielkie obrażenia. To również zmniejszyło jego fizyczne możliwości. Jego organizm nie był pancerny, ale nie można tego było porównać do ciosu zasadnego przez olbrzyma w momencie jego szczytowej kondycji.
Na szczęście dla niego nie przesunęło go to o nawet metr do tyłu. Musiał odstąpić od swojej przemiany zmieniając się w formę pośrednią. Na chwilę obecną miał za swoimi plecami dwójkę wracających do rzeczywistości bandziorów. Jeden z nożem drugi z pałką, który widzieli swoją okazję w ataku w jego plecy. Równocześnie na przeciwko jego twarzy ledwie kilkadziesiąt centymetrów dalej stał Obiekt 4 mierząc go szalonym spojrzeniem. Z jego ust kapała krew a z zmasakrowanego kikuta ręki po prostu się lała. Widać było, że zamierza wykorzystać to, że jego dłoń znajduje się tuż przy Shindo.
Reszta pola bitwy wyglądała przychylnie stronie szturmującej. Bandyci przed magazynem byli już w większości zabici. Wewnątrz kilku z nich jeszcze stawiało opór, ale grupa szturmowa metodycznie go oczyszczała. Chłopak stracił sensora więc nie mógł mieć, aż takiej pewności co się działo na tyłach magazynu, ale patrząc przez zniszczoną bramę, mógł się zorientować, że oficer podjął walkę z Czerwonym Tygrysem. Jego miecz płonął gdy zadawał ciosy w kierunku wydłużonych czarnych włosów dziewczyny. Tygrysica była użytkownikiem ninjutsu i to wnosząc po technikach co najmniej rangi B. Masaru mimo swojej krzepy nie mógł przebić się przez jej obronę a potem nie mógł poradzić sobie z gradem włosów zamienionych w senbony. Ale walczył nadal. Nic nie było przesądzone. Być może nawet użyłby obszarowych ognistych ataków gdyby nie to, że tuż za Panią Treser na stołach leżały dzieciaki. Ta nie próbował się nimi zasłaniać, ale na pewno traktowała to jako dobrą monetę.

Dodatkowo do poprzedniej teraz Lekka Rana Shindo

Oficer - Masaru

Czerwony tygrys - Pani Treser

Obiekt 4

Do admina:

  Ukryty tekst

[Shindo]

Wszystko weszło tak jak miało wejść
- Buahahahaha !
Wyszczerzyłem zęby, czerpiąc przyjemność ze sprawienia bólu grubasowi. Czułem, że te uderzenia nie są takie jakie powinny być, prawdopodobnie obrażenia które doznałem nie były tak powierzchowne jak mi się zdawało na początku. I gdy już omal co nie zacząłem triumfować nad przeciwnikiem ten wstał i mi przyjebał. Dostałem ponieważ dałem się zaskoczyć jego wysoką wytrzymałością, na szczęście był kretynem i uderzył w moją nową zbroję świeżo co kupioną. Uzbrojenie mimo iż przyjęło główny impakt ciosu to i tak przepuściło co nie co. W konsekwencji odczułem to uderzenie, ale nie zamierzałem teraz się poddawać czy używać jakiś wielkich technik przy tej odległości nie było czasu, a dwa mój limit demona sprawiedliwości właśnie się wyczerpał. Nie chcąc stracić nad sobą kontroli przeszedłem do drugiego poziomu mocy. Gdy grubasek cofał rękę, podskoczyłem chcąc pochwycić go za kołnierz, usiłowałem wyskoczyć lekko nad nim, przy okazji odchylając głowę do tyłu. Chciałem wykorzystać brak jego ręki na swoją korzyść, gdyż aktualnie miał ograniczone zdolności defensywne. Opadając, spiąłem całe ciało starając się wychwycić odpowiedni moment i złożyć się jak scyzoryk tak aby swoją siłą połączoną z impetem przyjebać mu z głowy w twarz. Po tej akcji puściłem jego kołnierz i wyciągnąłem kunai bez notki wybuchowej. Rozpocząłem dźganie starając się trafić w newralgiczne punkty mojego przeciwnika, chciałem go tym ostrzem najzwyczajniej w świecie wykończyć.
-Hahahaha ! A tak ci mamusia robiła ? A masz ! A masz ! Zdychaj !!!

W swoich kolejnych poczynaniach zamierzałem użyć dwóch salw po dwadzieścia senbonów w stronę dwóch niedobitych opryszków

  Ukryty tekst

, ich też zapragnąłem uśmiercić. Z każdym kolejnym przeciwnikiem czułem jak coraz bardziej nasycam się walką, odczuwając coraz to większą rozkosz z morderstw. Które były eliminacjami sprawiedliwości, bo przecież egzekucje na mafiozach takimi właśnie były. Zakrwawionym kunai`em zawędrowałem do tego co zostało z mojej techniki senbonowych włosów. Czyżby widział ruch ?! Wszystkie oznaki traktowałem tak samo - kunai`em po gardle.
- Hihihi ! Kwiczcie dla mnie jak prosiaczki ! Hahahahaha !
Omal co nie oddałem się całkowicie swojemu szaleństwo, upomniałem się, że walka dalej trwa i nie jestem w najlepszym stanie. Dlatego w momencie gdybym już zakończył pojedynek wyszukiwałem okazji aby się zregenerować. Z mojej ręki wyszła rurka którą wbiłem w świeżego trupa i zacząłem wyciągać z niego resztkę energii

  Ukryty tekst

.

I dopiero teraz w pełni zregenerowany z kunai`em w ręku pobiegłem do magazynu chcąc pomóc oficerowi Masaru. Nie miałem już zbytnio sił, jednak nie wiele mnie to obchodziło. Dalej chciałem mordować, chciałem unicestwić wszystkich mafiozów, chciałem uratować dzieci. Myśl o tym ostatnim tylko mnie jeszcze bardziej rozwścieczyła, dodając mi kolejnej dawki energii. Biegłem do magazynu z krzykiem na ustach
- Wytresowana zdziro ! Jesteś moja ! Hahahahahaha !


Shindo

  Ukryty tekst

[Ryukuro]

~ 9/14 ~

~ Shindo~
Wojna gangów - C

Shindo był jak niezatrzymany taran. Mimo, że stanął mu na drodze twardy przeciwnik cały czas napierał spychając go do reaktywnego odpowiadania na sytuację. Ilość zużytych notek wybuchowych w tej walce wskazywała na zajadłość z jaką podjął się zmasakrowania swoich wrogów. To już nie chodziło o pieniądze a o zasady. Ilość Ryuo, która poszła z dymem w tej bitwie powoli przekraczała wartość wynagrodzenia jakie otrzyma nawet licząc premię. Nie kłamał mówiąc, że jest gotowy położyć swoje życie na szali aby powstrzymać zespół Czerwonego Tygrysa. A na pewno postawił na wadze swoją sakiewkę. To znaczyło więcej niż tysiąc słów.
Manewr który zdecydował się zastosować mimo, że znacznie mniej destrukcyjny niż poprzednie ataki był bardzo widowiskowy. Jego palce przejechały po karku Obiektu 4 i złapały go za szmaty. Słusznie zauważył, że przez brak ręki jego obrona będzie niepełna. Napiął mięśnie brzucha i wyprowadził uderzenie z główki skierowane prosto w twarz przeciwnika. Miało ono jednak jedną wadę. Jego przeciwnik jak udowodnił przed chwilą znał się na tajutsu. Mimo durnego wyrazu twarzy i ewidentnych problemów intelektualnych był podopiecznym Pani Treser. Został wyszkolony batem i łańcuchem na tyle żeby wiedzieć, że akurat w tym momencie należy pochylić głowę i lekko podskoczyć w kierunku Shindo. Atak czołem spotkał się z .... atakiem czołem. Zderzenie dwóch twardych czaszek.
Niestety dla mafijnego olbrzyma odniesione wcześniej rany sprawiły, że jego kontratak nie dał rady zadać obrażeń Shindo. Niewiele siły brakowało by się to udało. Ale się nie udało i taka była rzeczywistość. Detektyw za to mógł z satysfakcją poczuć jak coś w czaszce przeciwnika delikatnie pęka. Nie był to potężny atak zabijający na miejscu a raczej coś co zadało przeciwnikowi kolejną małą ranę odrzucając go do tyłu na kilka metrów. Wróg upadł na ziemię i już nie wstał. Skumulowane po całej walce rany razem dawały tak duże uszkodzenia organizmu, że był on śmiertelnie ranny. Teraz potrzeba było go tylko dobić lub też zostawić na kilka chwil żeby sam wyzionął ducha.
I gdy już miał nożem podkreślić swoją supremację mordując leżącego na jego plecach rozbiła się drewniana pałka. Dwójka mafiozów zdążyła do niego dobiec i sieknąć go tym co mieli. Chwilę po ciosie pałką sięgnął go nóż skierowany prosto w żebra. Na szczęście jedynie lekko rozciął skórę nie zadając żadnych obrażeń. Dwaj mafiozi byli zbyt słabi żeby móc się zmierzyć z młodym Jugo. Ten obrócił się do nich i poczęstował ich porządnymi ataki włosiem. Większość pocisków trafiła w swoje cele kładąc ich trupem na miejscu. Czując, że jego stan powoli był dla niego problemem zdecydował się skorzystać z kolejnej wysokopoziomowej techniki.
Z jego ręki wystrzeliła rurka wbijając się w martwego mafiozo. Już po paru sekundkach płynęła nią ciepła krew i organy wewnętrzne ofiary. Jugo mógł czuć jak powoli jego organizm odzyskuje siły a wszystkie doznane rany znikają niczym ulotny sen. Powoli odzyskiwał siły witalne. Czuł się jak nowo narodzony. Uczucie było tak piękne, że wielu pewnie celowo doprowadzałoby się do takiego stanu tylko i wyłącznie by móc się kimś pożywić. To było lepsze doznanie niż najpyszniejsze jedzenie jakie jadł.
Gdy po chwili skończył i obrócił się do dogorywającego nieruchomego i nieprzytomnego Obiektu 4 doskoczył do nich znany mu shinobi medyk z grupy ratunkowej. Przyklęknął na jedno kolano koło śmiertelnie rannego i zaczął kierować w jego kierunku zieloną energię.
- Nieźle. Udało ci się jednoosobowo wyczyścić całą ulicę. Teraz leć do magazynu pomóc Oficerowi, bo dalej nie dali rady przebić się do dzieci. Ja tutaj w tym czasie podleczę tego olbrzyma żeby nam nie wykorkował w drodze do aresztu! Dobra robota!
W tym samym czasie spłoszony przemianą łucznik słysząc, że walki ustały wychylił nieśmiało głowę zza magazynu obok. Obecne po tej stronie magazynu parę osób z grupy drugiej, która obstawiała pole bitwy by nikt nie uciekł nadal nie spuszczało wzroku z Shindo. Oni już wiedzieli kim był ten człowiek i co zrobił. Mimo tego, że teraz okalała go po części szara masa zamiast tatuaży wiedzieli, że to on. Pasował do opisów. Kilku z nich puściło się biegiem do medyka żeby jak tylko skończy skuć ledwo żywy Obiekt 4 w łańcuchy.
A tymczasem w samym magazynie walki powoli się kończyły. Małe straty odniesione przez drużynę szturmową sprawiły, że zabezpieczyli już prawie całość budowli. Paru przestępców było rannych gdy się poddawało. Kilku innych widząc, że opór nie ma sensu oddało się w ręce sprawiedliwości odrzucając broń i podnosząc ręce do góry. Aresztowania resztek stada tygrysów szły bez żadnego problemu.
Jedyną osobą, która dalej walczyła była sama Pani Treser. Oficer doskoczył do niej wykonując cięcie kataną, które zostało zatrzymane na skorupie z jej czarnych włosów. Chwilę później Czerwony Tygrys użyła dokładnie tej samej techniki co przed chwilą Shindo. Ostrzelała rywala włosowymi senbonami wyraźnie raniąc. Masaru był w tarapatach, ale nie odpuszczał. Złożył kilka pieczęci i wypluł z siebie parę małych ognistych kul przestając już zwracać uwagę na dzieciaki. Wyczuwał, że różnica sił pomiędzy nimi sprawi, że jeśli nie przestanie się hamować to może tam zginąć. Reszta grupy szturmowej nie mogła nawet podejść do dwóch walczących shinobich. Czarnowłosa machnęła rozrośniętymi włosami zatrzymując katonowy atak.

Oficer - Masaru

Shinobi z grupy ratunkowej specjalizujący się w Iryōjutsu
Czerwony tygrys - Pani Treser

Obiekt 4

[Shindo]

Patrzyłem jak moje ciało regeneruje się, wróciły we mnie wszystkie siły witalne
- Hahahaha ! Zajebiście !
Gdy już wyciągnąłem z mafioza wszystko co się tylko dało, odwróciłem się zginając rękę która jeszcze przed chwilą prawie, że nie nadawała się do użytku. I właśnie wtedy spostrzegłem medyka, myślałem z początku że chcę mi pomóc jednak ten chujek próbował wspomóc grubasa z którym przed chwilą walczyłem. Wkurwiłem się bo to już prawie zakrawało o zdradę. Nie tracąc czasu rozbiegłem się ze wszystkich sił i wyskoczyłem do góry, kolanem starając się wylądować na gardle grubasa.

Jak Vegeta Burter`a

- NIE WKURWIAJ MNIE ! ...- łypnąłem na medyka morderczym spojrzeniem okiem, które miało czerwoną tęczówkę jak u demona. Kunaiem pozbawiałem martwego mafioza głowy -... Oficer Masaru powiedział, że oszczędzamy tylko tych którzy się poddali ! On się kurwa NIE PODDAŁ ! Jego życie należy do mnie ! Nie marnuj chakry na te kurwy tylko naszych ratuj ! Jeżeli nie dostałeś takiego rozkazu, ostrzegam cię, że ponowna taka próba będzie odebrana jako zdrada!

Widząc jak nadbiegają trzęsi dupy z drugiej grupy rzuciłem:
- Śmierć dla wszystkich mafiozów i zdrajców Shigashi, nawet jeśli są to kapitanowie straży.
Spojrzałem na medyka i wkurwiony rozkazałem:
- Oddaj mi swój najdłuższy bandaż !... - znów wróciłem do strażników -... idźcie i zacznijcie do kurwy nędzy wyciągać dzieci ! Ja w raz z oficerem zajmiemy się tą kurwą ! Dlatego do kurwy nędzy przestańcie się ociągać ! Gdyby to były wasze dzieci też byście tak w chuja lecieli i chowali się za spódnicą kolegi !
Skończyłem przemowę, wyszarpnąłem z ręki medyka zarekwirowany bandaż, najszybciej jak tylko mogłem obwinąłem sobie go wokół lewej ręki. Schowałem kunai, poprawiłem zbroję i łapiąc głowę obiektu 4 w prawą rękę ruszyłem na spotkanie przeznaczeniu.

Będąc w środku zauwązyłem ostatnią walczącą parę, wziąłem głęboki oddech i wydarłem się na cały magazyn
- Wytresowana kurwo ! Zajebę cię ! Buahahaha !
Pobiegłem ze wszystkich sił, czułem że sporo już zużyłem chakry, ale nie mogłem pozwolić aby dzieciom coś się stało. W biegu rzuciłem głowę grubasa w jej stronę, ale bardziej wysoko niż w dal tak aby musiała podnieś głowę i choć na chwilę skupić się na obiekcie. Obserwowałem ją, gdy tylko podniosła wzrok zawiązałem pieczęć i starałem się aby tuż za sobą usłyszała mój przeraźliwy krzyk

  Ukryty tekst

- MAM CIĘ KURWO !
Czy się fortel udał czy nie, byłem już za bardzo nakręcony aby się zatrzymać, po prostu biegłem i realizował swój plan. Który polegał na tym, że po użyciu techniki

  Ukryty tekst

, przelałem chakrę do bandaża

  Ukryty tekst

i wystrzeliłem nim chcąc nim oplątać treserka. A wtedy z całych sił spróbowałem przyciągnąć ją do siebie, ale cały czas pilnowałem aby bandaż był naprężony. Cały ten misterny plan był po to, aby na koniec najzwyczajniej w świecie przyjebać jej ze wzmocnionej, wolnej ręki

  Ukryty tekst

Shindo

  Ukryty tekst

[Ryukuro]

~ 10/14 ~

~ Shindo~
Wojna gangów - C

Shindo miał bardzo ciekawe podejście do koncepcji zatrzymywania ludzi. W jego mniemaniu trzeba było odklepać by przerwać walkę a to, że ktoś nie może odklepać, bo umiera nic nie zmienia. Wzbił się w powietrze niczym majestatyczny orzeł i spadł na swoją bezimienną ofiarę. Stopa uderzyła niczym siekiera kata. Głowa z głośnym trzaskiem łamiącego się kręgosłupa została oddzielona od reszty ciała. Kto znał go bliżej pewnie nawet nie byłby zaskoczony jego aktami brutalnej i barbarzyńskiej przemocy gdyby to chodziło o normalnego mafiozo. Ale to co znajdywało się pod jego butem to był jego rodak z szczepu! Shindo bez mrugnięcia okiem zamordował innego Jugo. I nie uznał nawet za zasadne zastanowić się nad tym skąd taki a nie inny jego stan. Czy miał tak od urodzenia czy może został schwytany i złamany przez Panią Treserkę.
Strażnicy miejscy zatrzymali się widząc jak skończył Obiekt 4. Na ich twarzach malowało się niedowierzanie i nienawiść do detektywa. Medyk, który poświęcił całe życie na ratowanie ludzkiego życia był osobą, która szczególnie mocno potępiała eskalację przemocy gdy nie była już potrzebna. Z wściekłością zaczął wrzeszczeć na wojownika.
- Co ty kurwa odpierdalasz! On już nie walczył do cholery! Może był pod czyjąś kontrolą!
Ale bandaże grzecznie oddał. Nie zamierzał stawać w szranki z kimś kto właśnie zatłukł na śmierć całkiem potężnego przeciwnika. Zebrani w okolicy strażnicy też już mieli odpuścić, ale słowa o kapitanie ich rozjuszyły. Jeden z nich nawet próbował podbiec do Shindo, ale ten już dawno przemykał z zawrotną prędkością przez magazyn zostawiając niezadowolony tłum za sobą.
Teraz zmartwieniem bohatera była Tygrysica, która zdobywała przewagę nad Masaru. Początkowo wszystko poszło jak po maśle. Dziewczyna spojrzała na nadciągającego Jugo a chwilę później podniosła głowę rozpoznając ze zdziwieniem, że to co przeleciało nad nią to łeb jej podopiecznego. Głowa jej pieska przeleciała w powietrzu wywołując nieskrywany grymas irytacji. Następna technika ją rozproszyła. Odruchowo spojrzała za siebie w miejsce z którego miał dojść głos. Przeklęła pod nosem orientując się, że to był fortel. Było już jednak za późno i bandaż owinął się jej wokół nadgarstka. Próbowała zrobić krok do tyłu, ale napięty materiał na to nie pozwolił. Jej ruch został zatrzymany a pieczęć, którą trzymała by kontrolować swoje włosy zniknęła. Włosie opadło bezwładnie na ziemię.
Gdy jej ewidentnie ulubiona technika została zdezaktywowana bohater mógł zobaczyć cień zaskoczenia i strachu w jej oczach. Wzmocnił swoją pieść i przemieniony zmierzał by jej porządnie przyłożyć karząc za wyrządzone zło. Mieszanina emocji jednak szybko prysnęła a na twarzy pojawił się szyderczy uśmiech. Skorzystała z innej włosowej techniki, którą znała. Takiej, która nie wymagała pieczęci. Znał ją też Shindo, ponieważ niedawno z niej skorzystał. Jej włosy ponownie się uniosły i zamieniając w czarne jak węgiel senbony wystrzeliły przed siebie. 60 ostrych igieł zerwało się do lotu siekając napięty bandaż i uderzając w bohatera. Czarka potrzebna do użycia aż trzech technik rangi C została zamieniona w upiorny deszcz. Shindo musiał zamknąć oczy. Część igieł była wycelowana w bandaż, inna zwyczajnie go ominęła, ale spora ilość walnęła w całą powierzchnię jego ciała. Twarda zbroja powstrzymała większość igieł, ale potęga ataku doprowadziła do jej zniszczenia. Sznury pękły a blaszki zostały podziurawione jak sito. Metal z brzdękiem poupadał na ziemie.
Piękne lico również nie zostało oszczędzone. Igły boleśnie poharatały twarz powodując lekką ranę. Z nosa pociekła krew a jedno oko straciło swoją sprawność przez wbitą szpilę, która przebiła powiekę. Pieść niestety minęła ciało Czerwonego Tygrysa. Niczym trzcina na wietrze uchyla się o centymetry od nadciągającego ataku. Na tym jednak nie koniec. Z jej rękawa wyskoczył kunaia, który ciął skórę Shindo na wysokości prawego uda. Odskoczyła od niego w kierunku centrum sali. Masaru widząc co się święci skoczył do niej z kataną, ale ta zablokowała cięcie swoim kunaiem i frontalnym kopnięciem posłała go na brudną ziemię magazynu.
- Skarbie mierz siły na zamiary. Myślę, że jeszcze się spotkamy musisz zająć miejsce mojego podopiecznego.
Rzuciła do Shindo a następnie skoczyła na ścianę i pobiegła ku sufitowi. Z gracją kota wskoczyła prosto do przysufitowych okien zapewniających oświetlenie magazynu znikając im z oczu. Grupa szturmowa na sali mogła jedynie się temu przyglądać. Nikt z nich nie potrafił biec po ścianie. Wyjątkiem był oficer Masaru, który dopiero się zbierał po ciężkim kopniaku. Nie noszenie przez niego zbroi okazało się sporym problemem. Dopiero teraz Jugo mógł zobaczyć, że tamten w walce odniósł kilka ran. Wszystkie powierzchowne i raczej niezagrażające życiu, ale wyraźnie utrudniające poruszanie się. Jedyną szansą na zatrzymanie Tygrysicy była grupa druga, której obowiązkiem było nie dopuścić by ktokolwiek zbiegł.
Shindo nie mógł za nią ruszyć. Przerażający ból w miejscu w którym dziewczyna go cięła kunaiem sprawił, że musiał przyklęknąć. Noga pulsowała jakby mu ją odcinali piłą do drewna. Mimo swojej konsekwencji nie był w stanie funkcjonować. Miał wrażenie jakby mięso odchodziło od kości i zamieniało się w mielone. Sprawa była jasna. Specjalistka mafii od przesłuchań potraktowała go trucizną. Prawdopodobnie to było jedno z jej narzędzi służących do wyciągania informacji i łamania psychiki opornych. Teraz wykorzystane w obronie do której zmusił ją bohater. Każda racjonalnie myśląca osoba w tym momencie by się bała.

Zbroja zgodnie z mechaniką do naprawy w osobnym poście fabularnym. Lekka rana Shindo. Utrudnienia w widzeniu na jedno oko. Ból nogi tak wielki, że prawie puszczają zwieracze.

Oficer - Masaru

Shinobi z grupy ratunkowej specjalizujący się w Iryōjutsu
Czerwony tygrys - Pani Treser

Obiekt 4