Kotlina za wzgórzami

[Azuma]

Kotlina za wzgórzami Kotlina oddalona dzień drogi od Surufutsu. Dominuje tu rozległa łąka, porośnięta różnorodną florą. Kręty strumień, który leniwie wije się przez okolicę dostarcza życiodajnej wody dla tutejszej roślinności i zwierząt. W przeciwieństwie do tętniącego życiem miasta, miejsce emanuje spokojem który od czasu do czasu zakłócany jest przez odgłosy natury. Kotlina otoczona jest wzgórzami, którego zbocza gęsto porastają drzewa. W ich otoczeniu, przy szumie liści i śpiewie ptaków, można odczuć kojącą atmosferę tego miejsca, które niewątpliwie pozwala na wytchnienie od zgiełku i hałasu, jednocześnie umożliwiając relaks i kontemplację.

Ekstrakt wątku:

• Kotlina położona jest dzień drogi od Surufutsu
• Obrzeża kotliny porasta gęsty las
• W rzece można od czasu do czasu dostrzec ryby

[Azuma]

Poprzedni wątek: Kaikan - Dom Gościnny

Streszenie po timeskip
Minęły tygodnie od Bitwy o Kotei. Wieści jakie dotarły do stolicy Soso, były dla przebywających tam Uchiha druzgocące. Świadomość utraty domu, przyjaciół, zerwanych na zawsze więzów krwi była ogromnym cierniem w sercu i umyśle Azumy. Na Hiromi te wieści również odbiły się negatywnie i jedyną pociechą w tym czasie była dla nich świadomość, że ich własne rodziny – brat Hiromi i rodzice Azumy przeżyli. Wspólne dzielenie tego bólu, jakoś ułatwiło im przetrwać ten trudny okres, dopełniając przy tym zobowiązań.

Dwójka posłańców, pozostała w Saimin. Zgodnie z wolą przywódcy klanu Uchiha, zostali i dopomogli w przygotowaniach do uroczystości zaślubin. Była to wielka i dość z nielicznych bo szczęśliwych okoliczności, jakie miały miejsce po uzyskaniu wstrząsających wieści. Gdy jednak wszystko dobiegło końca, ich rola w Saimin dobiegła końca. Mogli wrócić i oboje skorzystali z tej możliwości. Azuma nie mógł się doczekać chwili, gdy zobaczy i uściśnie rodziców. Cieszyło go, że Hiromi miała pozostać u jego boku.

Od tamtej pory minęły miesiące. Nastoletni Sentoki przeżył szok gdy okazało się, że jego rodzicielka urodziła. Po początkowym niedowierzaniu, naprawdę się ucieszył na widok maleństwa. Asami pozwoliła wszystkim na jakiś czas zapomnieć o tym z czym musieli się zmierzyć, jednocześnie na nowo wzniecając ducha walki. Choć klan został przetrzebiony, to jego nieliczni członkowie wciąż żyli, a dar Kazukiego i Miyuki pokazywał, że dalej mieli o co walczyć.

I z tym związane było kolejne ważne zdarzenie. Niedługo po powrocie został wezwany przez Masahiro-dono. Odbyła się wtedy poważna, dość otwarta rozmowa między tymi dwoma przedstawicielami podupadającego klanu. Masahiro przyświecał wtedy jasny zamiar, który wraz z upływem czasu i dla Azumy stał się zrozumiały. Miał awansować i jednocześnie zupełnie oddać duszę klanowi. Było ich tak mało, byli tak osłabieni, że każde nadające się tylko do tego ręce, miały zostać zaprzęgnięte do wzięcia spraw klanu w swoje ręce.

Następnego dnia był już Kogō. Jego dotychczasowe oddanie jako Sakki zostało docenione, a przyszła rola w klanie – przez rękę Masahiro, dokładnie nakreślona. Był nauczycielem, reprezentantem interesów klanu, obrońcą, a gdy trzeba było to i wojownikiem. Szczególnie teraz, gdy trwała wojna, a niedawni sojusznicy na nowo stali się wrogami, te dwie ostatnie role miały w najbliższym czasie, być najważniejsze.

______ W kotlinie zjawił się z samego rana. Towarzyszyła mu Hiromi. I mu i jej przyświecał jasny cel. Chcieli poznać bardziej zaawansowane techniki. Dlatego dobrze spakowani, zaopatrzeni w prowiant, opuścili Surufutsu i zdecydowanie oddalili się w bezpieczniejsze okolice południa, gdzie raczej nikt nie powinien im przeszkadzać. Miejsce które znaleźli obfitowało w przestrzeń, a także jakby poszukać to i w zwierzynę. Dzięki temu, nie musieli zanadto martwić się o prowiant, nawet wtedy gdyby skończyły się ich zapasy. W zamian mogli skupić się zupełnie na treningu.

– Naprawdę nie powinnaś tego brać do siebie. To tylko ptak, ani kot ani pies. A do tego dość dziki…Dopiero próbuje go ucywilizować - wzruszył ramionami, gdy tego dnia usłyszał ponownie narzekania Hiromi co do Kuro, czarnej wrony która od opuszczenia Saimin i Soso, towarzyszyła Azumie, czyli poniekąd dwójce obecnych tu ninja. Od momentu jak wrona została dostrzeżona przez Hiromi, ta próbowała ją pogłaskać, co niekoniecznie podobało się Kuro, który za każdym razem kłapał z niezadowolenia dziobem, nie raz ani nie dwa dziobiąc przy tym ostro. Ptak, tak jak i Hiromi, był po prostu uparty.

Rozbili obóz dość blisko rzeki, niedaleko zagajnika, ale roztropnie oddaleni od drzew. Burze w Północnym Ryuzaku pojawiały się nagle, były też gwałtowne, ale na szczęście równie szybko potrafiły zniknąć. Tego dnia nie wyglądało na to, że nie będą musieli mierzyć się z podobnymi wyzwaniami, ale jak to mawiali starsi, nigdy nie ma zbyt wiele ostrożności. W dużej mierze się z tym zgadzał, jego doświadczenie podpowiadało mu to samo.

Hiromi zajęła się swoim bagażem, Kuro odleciał w stronę pobliskich drzew, a Azuma pozbył się niepotrzebnego, zalegającego ekwipunku. Miał jasny plan na trening i właśnie przeszedł od planów do realizacji. Za cel wybrał skupisko głazów, znajdujących się przy nurcie rzeki. Odetchnął, a w następnej chwili zaczął mieszać chakre i formować pieczęć. Gdy nabrał powietrza do płuc, było już pewne z jaką sztuką ninja zamierzał się mierzyć i że trening właśnie się zaczął. Jego cel wydawał się bezpieczny, nienarażający okolicy na niepotrzebny pożar…

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Rok 395

---

Hiromi była lekko obrażona, kiedy Azuma ot tak sobie stwierdził, że nie powinna brać do siebie tego, jak się zachowywała wrona w stosunku do niej. Łatwo było mu powiedzieć. Cholerne ptaszysko robiło wszystko, żeby zrobić jej na złość. Podkradało jedzenie, dziobało ją i raz nawet ukradło monetę z jej dłoni, kiedy chciała kupić coś słodkiego Azumie i jej samej, kiedy akurat się spotkali przypadkiem w Sarufutsu i mieli chwilkę, żeby zamienić ze sobą słowo. Niestety, słodycze wtedy były już podane, więc Hiromi, nie mając więcej drobnych, pobiegła do domu, żeby zabrać więcej monet, ale kiedy wróciła, Azuma nie miał już za dużo czasu i nie mieli jak porozmawiać.

Hiromi uważała, że ta wredna wrona robiła to specjalnie.

Azuma wziął się za trenowanie tego, co chciał wytrenować, a ona, chociaż włączyła swój sharingan, absolutnie za nim nie nadążała. W zamian za to, zajęła się ustawieniem ich namiotu oraz przygotowaniem miejsca na ogień i w ogóle, na zrobieniu ich małego obozowiska przyjemnym miejscem, ze wszystkim, co trzeba, pod ręką. Zaczęła nawet już gotować wodę na herbatę, a kiedy na to czekała, wyciągnęła ze swojej torby zestaw zwojów, które dostała od brata - z rozrysowaniem i wytłumaczeniem technik, których chciała się nauczyć. Wcześniej poprosiła i Masahiro i Orochiego, żeby pokazali jej odpowiednie ruchy, dzięki czemu je skopiowała i wiedziała, czego tak naprawdę szukała. Podobnie odwiedziła medyka, żeby pokazał jej co i jak, żeby teraz, kiedy chciała trenować, mogła sobie wszystko odtworzyć, przetrenować i doprowadzić ruchy, pieczęci i techniki do perfekcji.

Kiedy woda się zagotowała, a Azuma zrobił sobie przerwę, Hiromi zrobiła herbatę i odstąpiła od ich miejsca obozowania i zajęła się swoim treningiem.

  Ukryty tekst

[Azuma]

Otoczenie lokalizacji, sprzyjało skupieniu i regeneracji. Kotlina była znacznie oddalona od Surufutsu. Nie docierały do nich informacje z frontu, a odseparowani od tych wydarzeń, mogli w zupełności oddać się treningom. Jedyne, co ich zmuszało do przerwy, to zmęczenie – potrzeba odpoczynku, posilenia się i napojenia. Tutaj na szczęście Hiromi, zupełnie zadbała o ich komfort. Przygotowała posiłki, nawet parzyła herbatę. To wymuszało i na Azumie pewne zachowania. Od czasu do czasu szedł nad rzekę, aby złowić jakąś rybę, którą mogli potem usmażyć i urozmaicić sobie ten jadłospis. Innym razem, obserwował poczynania Hiromi, zwłaszcza gdy sam w tym czasie odpoczywał.

– Całkiem nieźle Hiromi. Przyznam się, że nie widziałem wcześniej takiej kombinacji ciosów. To Rankanken? – żywo zainteresowany przyglądał się poczynaniom Hiromi z aktywowanym sharinganem. Taka seria ciosów mogła sprawić problem mniej biegłym przeciwnikom w sztuce taijutsu, ale ten półobrót… Mógł skutecznie zmylić nawet bardziej zaawansowanych użytkowników tej sztuki.

  Ukryty tekst

Gdy Hiromi udała się na odpoczynek, Azuma ruszył na swoją stronę łąki, ponownie zbliżając się bardziej do rzeki. I tym razem zamierzał ćwiczyć sztukę katonu, a zatem chciał zminimalizować skutki ćwiczeń.

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Rok 395

---

Kiedy Azuma ją pochwalił - a do tego nawet skopiował jej ruchy - zaczerwieniła się z dumy. To był chyba największy komplement, taki kiedykolwiek otrzymała. Chłopak mógł zobaczyć, jak dziewczyna promienieje, ale trochę też “zwala to” na przygotowanie - kopiowanie ruchów brata i proszenie jego przyjaciela o pomoc. No i zwoje z informacjami. Mimo tego jednak, że próbowała jakoś się “wytłumaczyć”, była bardzo zadowolona.

Sama obserwowała, z włączonym sharinganem, na jego trening i technikę, której się uczuł. Po raz kolejny jej udowadniał, jak bardzo był imponujący i wspaniały. I jak bardzo cieszyła się, że byli sobie bliscy. Oczywiście, nie próżnowała - w tym samym czasie przygotowała dla nich kolejne posiłki - przekąski oraz oporządziła rybę, żeby była gotowa na wieczór, kiedy mieli zjeść kolację. Trochę też powalczyła z Kuro, który chciał ukraść lekko błyszczącą gumkę do włosów - którymi miała włosy związane.

Czas im mijał względnie przyjemnie. Trochę z dala od zmartwień, ale nie bezczynnie. Kiedy Azuma skończył swoją serię ćwiczeń i odpoczywał, ona zaczęła swoją.

  Ukryty tekst

[Azuma]

Czas mijał, a ich pobyt w kotlinie za wzgórzami Surufutsu, jeszcze nie zbliżał się do końca. Oboje chcieli w pełni wykorzystać dany im czas na wzmocnienie się. Nie było tajemnicą, że po powrocie do nowej stolicy, od razu dołączą do głównego nurtu wydarzeń, toczących się w klanie. I choć przebywali razem, nie mieli dla siebie wiele czasu. Na zmianę trenowali, odpoczywali, zajmowali się przygotowaniem posiłków. Taki sposób działania był najoptymalniejszy i jednocześnie dawał komfort drugiej stronie, zdejmując z niej część obowiązków.

Nie zawsze jednak było tak, że tego czasu nie było. Czasem wzajemnie obserwowali swoje poczynania. I choć kątem oka zdawali sobie z tego sprawę, to nawet blisko nie byli tego, z jaką intensywnością to następowało. Za przykład mógł posłużyć Azuma, który kończąc przygotować posiłek dla ich dwójki, obserwował sharinganem poczynania Hiromi. Obserwując jej poziom chakry, oceniając na ile jeszcze będzie w stanie poświęcić się ćwiczeniom, mimowolnie zarejestrował moment wykonania od początku do końca kolejnej techniki, której nie znał.

  Ukryty tekst

A gdy się posilili i uprzątnęli po posiłku, to bardziej doświadczony Uchiha zabrał się do pracy. Tutejszy krajobraz, głównie za jego sprawą, ulegał powolnej degradacji. Wynikało to ze zniszczeń, poczynionych z wykorzystaniem niszczycielskiego żywiołu ognia. I chociaż osiemnastoletni Kogo starał się ograniczyć jak najbardziej skalę zniszczeń, nie zawsze było to możliwe. Szeroki repertuar technik żywiołu ognia, w większości dotyka większych obszarów. Zdarzały się jednak wyjątki.

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Rok 395

---

Mieli być tutaj jakiś czas. Hiromi miała sporo rzeczy do nauczenia, a nie chciała odchodzić stąd przed nauczeniem się większości z tego, co zaplanowała. Oczywiście, wymagało to czasu, który, szczęśliwie miała. Przynajmniej na razie. Kto wie, czy czasami nie przyjdą wieści o tym, że trzeba wracać.

Spanie pod gwiazdami, rozmowy, walka z cholerną wroną. Było całkiem przyjemnie, musiała to przyznać. Łatwo udało jej się rozproszyć od myśli, jakie ją nachodziły po tym, co się stało z Sogen (nawet jeżeli ona sama nie była emocjonalnie z tym aż tak związana), a jednocześnie mogła się skupić na swoich treningach.

O ile akurat Azuma nie trenował, bo jego widok był dla niej dużą przyjemnością.

Musiała się jednak wziąć za siebie, no bo co w końcu, kurcze blade.

  Ukryty tekst

[Azuma]

Azuma pomału zbliżał się do celu, jakim było dla niego w pełni opanowanie żywiołu ognia. Choć osobiście preferował bardziej skrytobójczy sposób walki, nie można było zaprzeczyć że czasem brutalna siła była niezbędna do złamania ducha walki, a więc i oporu przeciwnika. Wciąż trwał konflikt i niestety nie można było być pewnym jutra. Wszyscy musieli być gotowi do największych poświęceń.

Właśnie obserwował poczynania Hiromi. Azuma był zadowolony z jej postępów. Nastoletnia kunoichi sprawnie poszerzała asortyment znanych sobie technik, przechodząc od tych najprostszych do coraz zaawansowanych. On też korzystał z tej wiedzy – nie chodziło o samo skopiowanie techniki, ale również o uzmysłowienie sobie tego w jaki sposób przeciwnik mógł podejść do walki. Znając takie techniki, miał tą przewagę znajomości, a więc i sposobność do szybszej reakcji.

  Ukryty tekst

Gdy Hiromi udała się na odpoczynek, Azuma parę razy powtórzył to co przed chwilą było przez nastolatkę podejmowane. Na własnej skórze przekonał się ile należy włożyć wysiłku w wyskok, a także początkową prędkość aby ustanowić odpowiedni lot. Gdy z powodzeniem udało mu się wykonać kilka razy z rzędu manewr, ruszył do właściwego treningu dla siebie. Tym jednak razem, znacznie dalej odszedł od obozowiska.

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Rok 395

---

  Ukryty tekst

- Pieniek-kun już dłużej nie wytrzymał, a ja mam jeszcze całkiem sporo technik do nauczenia - wyjaśniła Azumie, kiedy wróciła z treningu i lekko się rozciągała, żeby się upewnić, że jej mięśnie nie będą w nocy narzekać. - A nawet jeszcze nie wkładam w to takiej siły, jaką planuję. Bo chcę poćwiczyć wkładanie więcej chakry we wsparcie moich mięśni, ale, cóż… muszę upewnić, że mam poprawną formę, a potem siła. A ty? Ile jeszcze ci zostało z tego, co zaplanowałeś?

  Ukryty tekst

[Azuma]

Obserwował poczynania Hiromi. Rzucało się w oczy to, że dość surowa dieta, a także intensywne, codziennie ćwiczenia wpłynęły zasadniczo na jej kondycję. Była sprawniejsza, smuklejsza, a jej organizm mógł coraz dłużej znosić trudy ćwiczeń. Czego nie można było powiedzieć o biednym pieńku, co też odzwierciedlało się w uśmiechu chłopaka, jeżeli tylko Hiromi się dobrze temu przyjrzała.

  Ukryty tekst

– Tylko uważaj z tą ilością chakry, brakuje tutaj jeszcze kraterów - stwierdził to pół żartem, pół serio, bo w istocie krajobraz coraz bardziej się zmieniał, im dłużej tutaj przebywali. Oczywiście natura miała potem przywrócić temu miejscu właściwy pejzaż, ale zanim by to nastąpiło… – Może spróbuj z głazami przy rzece, jeszcze parę ich zostało hmm… zawsze możemy się gdzieś dalej przenieść.

Hiromi spytała chwilę potem oto, ile jeszcze technik chciałby się nauczyć. Zastanowił się nad tym przez chwilę, oceniając upływ czasu w stosunku do oczekujących na nich obowiązki. – Z dziedziny katonu jeszcze tylko dwie, a potem… zobaczymy. Był dość zadowolony z poczynionych postępów, ale skoro do tej pory nikt ich nie wezwał, a Hiromi wciąż posiadała repertuar technik, który chciała zgłębić, to wciąż mógł coś znaleźć do nauki lub poprawy.

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Rok 395

---

- Do kraterów jeszcze dojdziemy. Ja na razie się przygotowuję do skupienia się na mojej całej sile - wyjaśniła Hiromi, całkowicie nie zauważając spojrzenia Azumy na nią. W ogóle czuła się cała dziwnie. - Wolę, mimo wszystko, pieńki, trochę się boję obić sobie dłoni i potencjalnie być bezużyteczna z połamanymi palcami, wiesz?

Jej dłonie i tak były już obite, chociaż palce niepołamane. Mimo wszystko przygotowała kolejny pieniek i jeszcze miała kojeny, który chciała przygotować na później.

- Kontynuuj ćwiczenia. Ja postaram się opanować moje techniki jak najszybciej. To tylko taijutsu, to nie jest szczególnie trudne.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Rok 395

---

  Ukryty tekst

Uznała, że skończyła trening, kiedy była już wykończona, a pniak miał wgłębienie. Po treningu jeszcze się rozciągnęła, po czym wróciła do Azumy i usiadła obok niego, zmęczona, a nawet trochę niezadowolona i znudzona. Nic jednak nie powiedziała, po prostu lekko się uśmiechnęła i oparła swoją głowę o jego ramię, odpoczywając.

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Rok 395

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Rok 395

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Rok 395

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst