Opuszczona leśniczówka

[Kyoushi]

Zapewnienia Misae, które wystosowala mające uspokoić jego ognisty temperament niewiele dały. Nie mógł ufać, że dba o jego nawodnienie częstują go jakimś jeszcze niesfermentowanym winem. To oszczerstwo. Jednak jego miłość była zbyt wielka by się gniewać, więc tylko się roześmiał i dał jej zadbać o poziom krwi w alkoholu, który krążył w nim każdego pięknego dnia. W międzyczasie podleczyła Souejka, który w pełni sił chciał przejść do treningu, a sam Shiroyasha jeszcze odniósł się do przytyku, w którym to zniknął na parę dni z radarów.
- Wtedy trzeba liczyć na Iczira, że mnie skąd koliwek wyciągnie, a jak nie to sam muszę się nauczyć panowania nad wymiarami czy ki chuj to ma być. Teleportację? - wspominał poniekąd żartując, jednak z drugiej strony pozostawiał sobie tę furtkę. Wiedział, że to nie przypadek że to właśnie jego przeniosło zupełnie gdzieś indziej niż kiedykolwiek mógł być i to nie obyło się bez użycia chakry.
Gdy przeszli już dalej, pomagał Matsudzie w opanowaniu niezwykłego i owianego już legendami jutsu. Także wypowiedział się na ponowny sparing z ognisty wręcz wzrokiem, który zajął się niebieskim płomieniem:
- Kurwa, oczywiście że tak. - a już po chwili przeszli nieco dalej by szlifować technikę Chidori, którą uczył się kuk. Białowłosy oczywiście pomagał i podpowiadał jak do tego dojść. Pokazywał także jak sam tego dokonał, wszystko dokładnie obrazując by zaoszczędzić na czasie. W końcu nie wiadomo było kiedy nadejdzie dzień i informację o tym, że nadszedł czas ruszyć na lidera.

  Ukryty tekst

Był wtedy nieco dalej od grupy, bo wszelkie zniszczenia jakie mógł powodować były wręcz niewyobrażalne, ale to już właśnie było ryzyko tego wchodząc na taki poziom technik. Jeden z kolejnych dni ciężkich treningów, które go czekały.

[Kyoushi]

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

  Ukryty tekst

[Souei]

  Ukryty tekst

[Souei]

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

  Ukryty tekst

[Souei]

  Ukryty tekst

[Souei]

I już był z powrotem. Niczym błyskawica pojawiał się w jednym miejscu, wcześniej oczywiście znikając z poprzedniego, aby zaraz być w jeszcze kolejnym. Tak, Souei nie brał jeńców jeśli chodzi o zmianę miejsca pobytu, choć aktualnie chciał skupić się jedynie na kilku chwilach odpoczynku i ciszy, które pozostały mu przed burzą. Matsuda naprawdę doceniał czas, jaki spędził z Klepsydrą i coraz częściej chodziło mu po głowie, aby doczepić się do nich na dłużej. Gdy wojna w Shigashi się skończy, a miał nadzieję, że tak się stanie po śmierci Ryuichiego, wówczas popyt na jego usługi może być przez jakiś czas ograniczony. Może będzie to dobry czas na poszerzenie swoich horyzontów? Usiadł obok Ichirou i Misae na kocyku, podrapał Hoyta za uszkiem. Przyniósł dla niego z miasta trochę wędzonej szyneczki, aby biedak też coś miał z tego całego czekania. Chociaż pewnie wcale nie miał tutaj źle. Yamanaka dobrze dbała o swojego pupilka, ale przecież dobrych smakołyków nigdy za wiele, a fenki nie tyją. Na pewno mu pójdzie w uszy.
- Jakie dalsze plany? - Zagaił, gdy atmosfera była wystarczająco luźna, aby wyglądało to jak zwykłe pytanie o pogodę. Był bardzo ciekawy, jakie wyzwania stawia sobie ta niewielka grupa. Jedno już znał od Kyoushiego, ale było ono dosyć świeże. Nie sformowali się oni przecież dopiero co tylko po to, aby stawić czoła Biju.
- Myślałem o tym twoim zaproszeniu z wcześniej. - Zwrócił się do Ichirou, ale tak naprawdę chciał aby usłyszeli to oboje, zakładając, że Kjosz jest gdzieś dalej, wciąż w swoim treningowym świecie.
- Gdy kurz w mieście opadnie, może będę miał dłuższą chwilę na mały urlop od Fugu. Co z tą długoterminową umową? - Zapytał już bez owijania w bawełnę, chociaż wiedział, że nie będzie to zwykłe najęcie zbira do wykonania brudnej roboty. Czuł, że przy boku tych ludzi może urosnąć ponad to miasto, które z jednej strony było jego domem i przystanią, a z drugiej zaczynało być trochę ciasne i duszne. Pazur miał nadzieję, że współpraca z nowymi ludźmi w zupełnie nowym otoczeniu może być dla niego jak haust świeżego powietrza, którego potrzebował aby nie zgnić w jednym miejscu.

[Kyoushi]

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

  Ukryty tekst

Białowłosy przesiadując na łące, całkiem niedaleko swoich przyjaciół spoglądał jedynie w niebo, czekając na ostateczne decyzje. Jeśli o niego chodziło to był całkiem gotowy by lać, bić i oczy podbijać. W końcu to było teraz priorytetem.
- Są jakieś informacje od informatorów? - dopytał z ciekawości, gdy tylko podszedł do swoich, którzy zaczynali się zbierać, a był to i dla niego znak, że chyba pora najwyższa przestawić swoją mentalność na to co było codziennością - wojna.

[Arii]

1/21

Diabelskie Nasienie
Grupowe Zlecenie Specjalne S (przeciw Tygrysom)– Misae, Kyoushi, Souei, Ichirou

---

Spotkanie po tak długim czasie objawiało się w różnoraki sposób. Niektórzy próbowali w spokoju spędzić wspólnie czas i obgadać co się u nich działo w tym czasie a niektórzy lubili dać sobie po pysku. Gromada, dla niektórych legendarnych postaci, o których tylko słyszeli i zobaczenie ich mogłoby być szokiem, powoli kończyła dobroci między sobą. A czas był przejść do interesów. Zaczęli rozmawiać ze sobą na temat planów, dogadywać wszystko i ustalać priorytety. U wszystkich w ostatnim czasie wydarzyło się niezwykle dużo i niezwykłych rzeczy. Jeden z nich zostawał krok po kroku Shirei Kanem swojego klanu, inni brali udział w wielkich bitwach, zaręczali się a jeszcze inni mogli pochwalić się rzezią w pałacu pewnej rodziny...

Słońce powoli zaczęło zachodzić obniżając delikatnie temperaturę. Zawiał wiatr i powietrze zaświszczało między koronami drzew. Liście zaszeleściły, trawa zakołysała się i nagle, jakby znikąd za pomocą magicznej różdżki na drzewie na przeciw ich zbiorowiska znalazła się kobieta w ciemnej, skórzanej zbroi ze złotymi ornamentami i obszyciami. Pod zbroją miała na sobie tradycyjne, czarne kimono. Na ramionach opadały jej długie, czarne warkocze. Patrzyła się na nich, aż w końcu zatrzymała się na Soueiu. -W końcu cyrk objazdowy zawitał w pełnym składzie.- zeskoczyła z drzewa i powolnym krokiem podążyła ścieżką, gdzie siedzieli. -Yushi Unamami. Piąty Kieł Akiyamy. Miło w końcu zobaczyć Białowłosego Smoka.- ukłoniła się ceremonialnie przed Souei'em, gospodarzem wszystkich zebranych. -Ale nie tylko... Prawdziwe legendy. Przegrany Kotek Kyoushi z martwego Sogen. Pustynny Dzietny Kochanek Ichirou. I piękność Uchiha, ekhem...- przerwała na chwilę teatralnym kaszlem -Piękność Yamanaka, wybacz mi, Misae-san.- wszystkim ukłoniła się po kolei z należytym szacunkiem, mimo uszczypliwych przydomków. Na twarzy miała dziwny uśmieszek. Ni to radosny, ni szyderczy. Coś na granicy... -Jesteście gotowi? Chciałabym przekazać wam najnowsze raporty i wasz cel, na który czekaliście cały ten czas.- wyprostowała się i wyciągnęła zza pasa złoto-czarny zwój. Czekała na potwierdzenie wszystkich w pełnej ciszy. Oczywiście w trakcie mogło się też coś wydarzyć... Co mogło przerwać pewien schemat, który wyćwiczyła. Dlatego obserwowała, szczególnie ciskając pewną ilość swoich iskierek w oczach do Kyousha. Była ciekawa czy jest taki jak w opowieściach. Cała reszta nie skupiła na tyle jej uwagi, nawet kolega z rodziny, który robił świetną robotę i wyglądał jak największy zakapior w Shigashi.

---

Dialogi:

Yushi Unamami - klik!

[Ichirou]

Te parę dni upłynęło nader leniwie. Można stwierdzić, że nawet całkiem przyjemnie mimo że braku jakichkolwiek wygód. W ciągu dnia koczowali bowiem głównie w jakiejś biednej dziczy niczym wędrowni Kaguya. Ten ascetyzm, brak ciągłych zawirowań, spraw do załatwienia i przyciągania uwagi tłumów był na swój sposób kojący. Z czasem w miejsce wręcz sielankowego spokoju zaczęła pojawiać się jednak nuda i rosnące zniecierpliwienie, bo ileż można było tkwić w takiej monotonii. Ichirou kilka razy rozruszał swoje, niestety, nie najmłodsze kości, ale na pewno nie w takim stopniu jak pozostali koledzy, chętni do wzajemnego obijania sobie mord. Resztę kalendarza zapełnił nadrabianiem zaległości z kompanami i po prostu na odpoczynku.
Coś wreszcie się zadziało, wręcz jak na zawołanie, ponieważ już poprzedniego dnia Seinin zaczął głośniej marudzić, głównie do Soueia, że Akiyama coś wolno się zbiera i marnują tylko czas na oczekiwaniach.
- Zimno się robi, wracajmy do Fugu za chwilę… - mruknął do reszty, otulając się szczelniej płaszczem, kiedy zaświtał chłodniejszy, wieczorny wiatr. Nie dziwne, że taka sugestia jako pierwsza padła z jego strony. Był przecież z pustyni, a przy tym z całej czwórki najbardziej rozpuszczony jeśli chodzi o wygodny styl życia.
Zanim jednak petycja o relokację w przyjemniejsze miejsce została rozpatrzona przez resztę, grono zebrane w pobliżu opuszczonej leśniczówki powiększyło się o dodatkową, wyczekiwaną i zarazem niespodziewaną osobę. Ichirou nie był pewien, czy czasem przed momentem nie uciął sobie małego komara, bo jakoś nie zarejestrował przybycia kobiety, a jedynie jej nagłe pojawienie się gdzieś na jednym z drzew. Nie było to jednak na ten moment tyle istotne, co sprawa, z jaką zjawiła się u nich paniusia.
– Piąty Kieł? Macie jakiś ranking i walczycie między sobą o pierwsze miejsce, czy liczba po prostu z losowego nadania? – odpowiedział na jej dziwne, trochę teatralne powitanie, które chyba dawało jej jakiś rodzaj satysfakcji. Podniósł się wtedy do pionu, ponieważ wcześniej siedział na trawie oparty o pień jakiegoś drzewa.
– Jesteśmy gotowi. Rozumiem, że wy też? – odparł, otrzepując dłonią płaszcz na wysokości tyłka. Przeniósł wymowne spojrzenie bursztynowych oczu na zwój, który trzymała kobieta. – Prezentujesz nam te informacje, czy przekazujesz do rąk? – wciął się w zaistniałą pauzę, chcąc możliwie sprawnego przejścia do konkretów. Zamienił się zatem w słuch albo wyciągnął otwartą dłoń w oczekiwaniu na zwój.

[Souei]

Niestety nie doczekał się odpowiedzi na zadane Ichirou pytanie. Przez tyle dni czekania na informacje, Yushi musiała się wciąć akurat teraz, gdy Matsuda chciał porozmawiać na ważny dla siebie temat. Trzeba to będzie jednak odłożyć na później, ponieważ priorytety były jasne - najpierw Tentora, a potem reszta. Poza tym, nie należało od razu zakładać, że będzie jakieś "po". Zlecenie dotyczyło przecież głowy mafijnej rodziny, więc na pewno nie będzie łatwo, ale za to na pewno będzie ryzykownie.
Na widok pięknego Kła, który pojawił się wśród nich znienacka, Pazur wstał z kocyka, a następnie wysłuchał przydługiego powitania, które było odrobinę żenujące. Już po pierwszy dwóch wymienionych osobach, Souei zaczął rozglądać się niekomfortowo po znajomych i przepraszać ich wzrokiem. Cóż, nie zamierzał jej przerywać tego... czegoś, bo ostatecznie to nie on powinien zapadać się teraz pod ziemię, ale i tak trochę się za nią wstydził. Nie skomentował tego jednak słowem, bo oczywiście nie był w pozycji do wygłaszania takich uwag pod jej adresem. Zamiast tego przeczekał cierpliwie* i dopiero po tym krótkim wstępie odezwał się do Ichirou w te słowa:
- W sumie to nie wiem. To chyba tylko po to, żeby się nie pomyliło jak ktoś imię przekręci... - Wzruszył ramionami, bo w sumie sam do końca nie wiedział jak działa ta numeracja. Jak nowy Kieł wstępuje w ich szeregi to zastępuje jakiegoś innego i przejmuje jego numer, czy po prostu wchodzi na koniec listy i wszystkim numeracja skacze o jeden w górę? Ciekawe zagadnienie, ale niestety to nie było dobry moment również na takie rozważania. Skup się Sołek. Westchnął głośno, jeśli Unamami rzeczywiście czekała na werbalne potwierdzenie każdego z nich osobno.
- Tak. Jesteśmy gotowi. - Wypowiedział formułkę, o ile była niezbędna, aby ruszyć sprawę do przodu. Ciekawiło go, jak precyzyjne będą zdobyte informacje, na które przecież czekali naprawdę bardzo długo, bo Pazur spodziewał się, że zakulisowa wojna szpiegów trwała nie tylko od kilku ostatnich dni, przez które tu koczowali, ale również bardzo intensywnie od początku otwartej wojny między Rodzinami.

  Ukryty tekst