Wioska Osake

[Sasame]

~ 33/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Oba karzełki były zdecydowanie zaskoczone faktem że nie dość że Daisuke jeszcze żył po takim wybuchowym sierpowym, to jeszcze miał wystarczająco dużo oleju w głowie żeby składać poprawne zdania (a przynajmniej to pierwsze), chociaż skowyt jaki wydał z siebie Nakasada chwilę później każdego z nich wprawił w zakłopotanie i zdziwienie. Ale Dokku nie wyglądał jakby miał teraz kontynuować zastanawianie się nad stanem fizycznym i psychicznym swojego oponenta, więc od razu wziął kolejny zamach aby zaatakować spętanego wojownika. Jednak w tym momencie wydarzyło się coś czego niskorosły ani trochę się nie spodziewał, natomiast Daisuke wyczekiwał tego każdym kawałkiem swojego ciała.

  Ukryty tekst

Kiedy tylko poczuł jak ograniczający ruchy ścisk pnączy zniknął, od razu ruszył do działania. Cios karła już zmierzał w kierunku głowy Daisuke, jednakże ten, bez powstrzymujących go pnączy miał już możliwość zareagowania na atak i tak również wykonał. Cios Dokku nie dotarł do celu jednak eksplozja mimo wszystko nastąpiła i przetoczyła się przez ciało Daisuke, nie sprawiając mu jednak zbyt dużej szkody. Awanturnik jednak nie pozostawał dłużny i odpłacił się silnym ciosem w korpus przeciwnika, odrzucając go nieco do tyłu.

  Ukryty tekst

- Hihihi, chyba mamy mały problem. - zachichtał Happī, jednak pomimo jego nastawienia, w jego oczach dało się zobaczyć rosnące przerażenie.
- Już dwa razy oberwał, więc zaraz będzie po robocie. - zawołał Dokku, który wydawał się być kompletnie przekonany o sile swoich wybuchowych ciosów.

Legenda:
Happī
Basshufuru
Surīpī
Dōpī
Achū
Guramupī
Dokku

  Ukryty tekst

[Daisuke]

To do czego go doprowadzili będzie ich zgubą. Z taką dawką szaleństwa i determinacji nic nie powinno mieć szansy wygrać, a już zwłaszcza zdrowy rozsądek. Jeśli dodać do tego wszystkiego ogromne pasma mięśni, nie ograniczane przez wszystkie te bzdurne limity ludzkiego ciała, to był to przepis na absolutny szał.

-Po robocie to będzie jak wytrę waszymi głupimi mordami ziemię- Chyba spodobało mu się bardzo ekstrawaganckie dzielenie własnymi myślami z otaczającym go światem. Miał całkowicie w nosie co inni sobie o nim myśleli, wprost przeciwnie, bardzo mu nawet pasowało, gdyby mieli o nim jak najgorsze zdanie. Im bardziej się go bali lub lekceważyli tym mniej odpowiednio mogli podejść do walki. Tego typu przewaga była mało spotykaną taktyką, a wyglądało na to, że była to idea wprost stworzona dla Daisuke. Skoro już strategia została obmyślona, to pozostało tylko przejść do jej realizacji. Zerwał się wreszcie z utrzymujących go więzów i znów miał pełnię swoich możliwości. Czym prędzej skrócił dystans do tego wybuchowego chcąc mu odpłacić takim atakiem, który ten popamięta do końca swojego krótkiego życia. Udzieli mu lekcji jak powinien prawdziwy cios wyglądać, celując łokciem prosto w głowę. Następnie nie patyczkował się z tym drugim, na którego miał nieco inny pomysł. Skoro szpony miał już wysunięte to zrobi z nich użytek i wpakuje je prosto pomiędzy żebra drugiego z karłów.

  Ukryty tekst

[Sumi]

~ 35/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Daisuke miał już powyżej uszu niskorosłych popaprańców i już był całkowicie nastawiony na kompletnie unicestwienie tej grupy. Fala uderzeniowa po ostatnim ataku Dokku, przetoczyła się przez ciało awanturnika, jednak ten nic sobie z tego nie zrobił i dopadł w bezpośredni zasięg do oponenta i sprzedał mu druzgocący cios łokciem prosto w twarz, sprawiając że ten zatoczył się zamroczony a z jego nosa ciurkiem zaczęła lecieć krew. Daisuke jednak nie czekał ani chwili i doskoczył do drugiego z widocznych karłów i jego również poczęstował atakiem ze swojego repertuaru, próbując wbić mu pomiędzy żebra oba ostrza wystające z karwaszów, jednakże nagłe wierzgnięcie w ostatniej chwili okazało się mieć zbawienny efekt i sprawiło że ostrza na prawym karwaszu zamiast zatopić się w ciele karła, zatrzymały się na żebrach, wbijając w nie, najpewniej bardzo boleśnie. Tym co teraz jednak mogło zgubić Daisuke, był fakt że obie ręce miał niejako zajęte przez Happiego a Dokku, który stał za Nakasadą już był zorientowany w otoczeniu i szykował się żeby wykonać atak na jego plecy...

  Ukryty tekst

Legenda:
Happī
Basshufuru
Surīpī
Dōpī
Achū
Guramupī
Dokku

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Wreszcie był wolny i mógł się nieźle rozkręcić. Było to od razu widać, że przeciwnicy pomimo przewagi liczebnej byli całkowicie stłamszeni przez niezwykłe wyczyny Włócznika. Jego ruchy, gibkość, siła oraz postawa przyćmiewały wszystko co do tej pory mogli oni zobaczyć w swoim marnym niskorosłym życiu. Jednego na chwilę ogłuszył, a drugiego chyba tylko jakimś zrządzeniem losu i nieco niewygodnymi zasadami tego świata nie przedziurawił na wylot. Przynajmniej chociaż żebra jednego z tych karłów stanowiły jakiś opór. Na tyle duży, że znów przez chwilę był nieco zablokowany.

Tym razem było jednak nieco prościej, bo blokada dotyczyła głównie rąk, a tam nie kończył się morderczy arsenał Daisuke. Wykonał on podskok, aby prostym kopnięciem odrzucić od siebie jak najdalej tego karzełka od wybuchów. Prosty, aczkolwiek solidny kopniak, który powinien załatwić sprawę. Przynajmniej na chwilę. Jeśli trzeba, to chętnie poprawi kolejnym kopem. Stworzenie sobie chwili czasu było małym priorytetem, aby wyszarpnąć swoje szpony z żeber kolejnego przeciwnika, a następnie poczęstować go nimi znowu. Tym razem nie w klatkę piersiową, a nieco niżej, jednymi ostrzami wbijając mu się w brzuch, drugimi rozciąć mu solidnie nogę na wysokości uda. Kilka bardzo wrażliwych miejsc, których trafienie nie będzie tak blokowane przez upierdliwe kości, a krwawienia, które wywoła położy nawet najtwardszego zawodnika.

  Ukryty tekst

[Sumi]

~ 37/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Daisuke zauważył że znalazł się w nieco nieciekawej sytuacji, jednakże to nie było jego pierwsze tango. Nic nie robiąc sobie z karła w którego miał wbite szpony, wykonał silne kopnięcie do tyłu, trafiając prosto w krtań Dokka, który po ciosie odszedł parę kroków w tył trzymając się za gardło i brocząc krwią i rozglądając się zaskoczonym aby następnie po chwili upaść ostatecznie na ziemię gdzie dokonał się jego żywot. Nakasada jednak nie obserwował tego widowiska, ponieważ skupił już swoją uwagę na drugim przeciwniku. Wyrwał brutalnie szpony a następnie szybkim ruchem zadał dwa głębokie szeregi cięć, sprawiając że Happi upadł przed siebie, lądując w ogromnej własnej kałuży krwi i wnętrzności, prawdopodobnie martwy zanim do końca zorientował się co się dzieje.

  Ukryty tekst

Po chwili spokoju jaka nastąpiła wraz ze śmiercią kolejnej dwójki niskorosłych, Daisuke zobaczył że spomiędzy budynków, wyszedł zataczający się ze zmęczenia Surīpī, który nawet nie wyglądał jakby miał chęć do jakiejkolwiek walki.
- Jaki ty jesteś twardy... Ale ty masz silną psychikę... - powiedział karzeł, upadając z wycieńczenia na ziemię i obserwując Włócznika pustawym wzrokiem.

  Ukryty tekst

Legenda:
Happī
Basshufuru
Surīpī
Dōpī
Achū
Guramupī
Dokku

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Jeden strzał, jeden trup, potem dwa cięcia i kolejny leżał, rozlewając na okolicę całą masę swojej posoki oraz wnętrzności. Doskonale dopełniali obrazu reszty swojej grupy, a także tego jak cała okolica wyglądała. Takiego obrazu to Daisuke nie widział chyba od starć w Kotei. Tam również trup ścielił się gęsto, ale tam Nakasada miał chociaż widownię i ludzi wdzięcznych mu za to zapłacić. Tym razem wydawało się, że robił to w całości za darmo. Pomścił pamięć ludzi z tej osady. Oczywiście całkowitym przypadkiem, po prostu grupka niskorosłych weszła mu w drogę i musieli ponieść tego karę, bez różnicy czy to oni doprowadzili to miejsce do takiego stanu czy rzeczywiście tylko je takie znaleźli.

-Zajebiście silną. Zawsze patrzę w oczy, kiedy z kimś rozmawiam. Nigdy nie wykonuję niepotrzebnych ruchów. Wystarczy mi pierwszych dziesięć słów, pięć pierwszych gestów jakiegokolwiek koleżki i już wiem, że w jego psychice czai się strach. On jeszcze nie zdaje sobie sprawy, że wkrótce będzie miał pełne portki. A wiesz dlaczego? Dlatego, że jego słaba psychika już wysłała mu kruka do nadciągającej kupy, że spotkanie jest w spodniach.- Skoro już miał ostatniego gościa w okolicy, to przeszedł się wprost do niego, szybkim ruchem zrzucając nadmiar krwi ze swoich pazurów. Na twarzy włócznika nadal było widać szaleńczą manię i chęć zabijania. Jego całkowicie białe oczy idealnie się komponowały z szerokim uśmiechem i zapewne krwią przeciwników, która ściekała z różnych partii jego ciała. Podszedł, przyłożył pazury do brzucha konającego i powoli, metodycznie przesuwał je kawałek do przodu, potem znowu cofał i dopychał coraz to wyżej. Gotowy był wsadzić rękę aż po łokieć, byle tylko szpony wyszły przez gardło.

  Ukryty tekst

[Sumi]

~ 39/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Surīpī wpatrywał się nieobecnym wzrokiem w Daisuke, który idąc powoli w jego kierunku wypowiedział swój monolog. Szpony błysnęły w powietrzu, zrzucając z siebie posokę pozostawioną na nich przez Happiego. Złowieszczy uśmiech gościł na twarzy Nakasady a niemalże demoniczne spojrzenie było utkwione w kolejnej, już ostatniej ofierze.
- C-Co...? - zapytał jeszcze raz niskorosły, kompletnie zbity z tropu jednak nie było mu dane dowiedzieć się, ponieważ szpony Daisuke wbiły się głęboko w jego ciało. Kolosalnym wysiłkiem, mężczyzna wepchnął pięść głębiej w trzewia z determinacją czekając aż ostro zakończony metal wyrżnie sobie drogę z powrotem na powierzchnię, co z resztą się stało.

  Ukryty tekst

Z uniesionym w powietrze karłem, Daisuke wyglądał jakby Suripi stał się jego nowm karwaszem, trofeum po rozbiciu grupy niestabilnych umysłowo mężczyzn, którzy dopuścili się takiej brutalnej zbrodni w tej bogom ducha winnej wiosce... Dopiero teraz, kiedy już opadły emocje i wszystko się uspokoiło, Daisuke zauważył na przeciwległym końcu wioski podest. Na podeście stało zdobione łoże na którym leżała kobieta. Miała ona alabastrową wręcz cerę, kompletnie pozbawioną wszelkich skaz, czarne jak noc włosy sięgające ramion a ubrana była w błękitno-żółte kimono z kilkoma czerwonymi akcentami. Leżała ona nieruchomo na łożu.

  Ukryty tekst

Legenda:
Happī
Basshufuru
Surīpī
Dōpī
Achū
Guramupī
Dokku

  Ukryty tekst

[Daisuke]

-Chujów sto...- Nieco już po czasie, ale jakże elokwentnie odpowiedział na to zadane mu pytanie. Zrzucił go z siebie jak jakąś niepotrzebną brudną ścierkę, która nagle zaczęła mu przeszkadzać. Oczywiście tekst, który wypowiedział Nakasada już do niczyich uszu nie dotarł. Wszyscy przeciwnicy gryźli piach, a właściwie to zrosili go swoją posoką (nie licząc tej części, która oblała Daisuke, jego karwasze i całą jedną rękę). Próbował to z siebie jakoś z zrzucić albo chociaż zetrzeć to co najbardziej mokre. Wreszcie jednak westchnął i zrezygnował z dalszego męczenia się z tym, bo wydawało się, że to prawdziwie syzyfowa robota, która zdawała się nie mieć końca.

Właśnie wtedy dostrzegł coś, co wcześniej musiało mu umknąć. Nic dziwnego, bardziej wywarło na nim wrażenie skala zniszczeń oraz mordu, który został tutaj wykonany. Teraz emocje z niego zeszły, zarówno bardziej ostał mu się w głowie widok całkowicie zniszczonej wioski, jak i poziom adrenaliny we krwi spadał, więc mógł się wreszcie uspokoić po swoim dość niespodziewanym szale. Podrapał się (tą czystszą) ręką po głowie, chyba nie do końca rozumiejąc co śpiąca kobieta robi na łożu na podeście, praktycznie w samym centrum tych wydarzeń. No ale pięknej niewiaście nigdy nie odmówi, więc ruszył w jej kierunku, aby przyjrzeć się jej z bliska, a potem kilkoma szturchnięciami spróbował ją obudzić.

[Sumi]

~ 41/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Daisuke w niedelikatny sposób pozbył się swojego nowego "karwasza" po czym skierował swoją uwagę na śliczną kobietę, która leżała na łożu na podeście. Atmosfera w wiosce wydawała się całkowicie zgęstnieć, jednak mimo wszystko była spokojna. Idąc w kierunku kobiety, Daisuke przyglądał się jej w zaciekawieniu i kiedy podszedł wystarczająco blisko, mógł zauważyć iż w rzeczywistości kobieta żyje i oddycha, więc wnioski nasunęły się same, prawdopodobnie spała, jednakże któż mógłby spać podczas takiego zgiełku i hałasu jaki panował wcześniej w wiosce kiedy siódemka niskorosłych mężczyzn prowadziła walkę na śmierć i życie z wędrownym awanturnikiem? Nakasada nie zastanawiał się nad tym zbyt głęboko i w typowy dla siebie, prostolinijny sposób zdecydował się spróbować przebudzić kobietę poprzez kilkukrotne szturchnięcie jej. Niestety nie dało to pożądanych efektów i czarnowłosa w dalszym ciągu leżała tam nieruchomo...

[Daisuke]

Szturchanie, najpierw lekkie, a potem złapanie jąza oba barki i mocniejsze wstrząsnięcie najwyraźniej też nie. Metoda na brutala zdawała się całkowicie nie działać. Kobieta jak spała na początku, tak w dalszym ciągu ucinała sobie najsmaczniejszą w życiu drzemkę, całkowicie nie przejmując się tym, co działo się wszędzie wokół. Daisuke próbował to sobie jakoś w głowie ułożyć ale nawet najlotniejszy umysł nie wymysliłby o co tutaj mogło chodzić. Twardy sen to domena zwykle mężczyzn (a przynajmniej tak łopatologicznie wnioskował Nakasada), więc z miejsca szukał innego rozwiązania.

-Ja to chyba dalej śnię- Parsknął śmiechem, sam do siebie, gdy dotarł do niego absurd tej sytuacji, ale wtedy dostałjakiegoś magicznego olśnienia. Gdyby to była jakaś baśń albo kreskówka, to zapewne nad głową pojawiłaby mu się teraz zapalona żarówka. Ale żarówki przecież nie istniały w jego świecie. No i ani żarówki, ani bardziej pasujące do klimatu świece, raczej nie pojawiają się tak po prostu przy przypływie geniuszu. W trakcie walki raczono go wieloma sztuczkami, jedna z nich niemalże położyła go spać. Nic więc dziwnego, że mógł się domyślić co stało się tej kobiecie. Szybka pieczęć do Kai i kolejna próba mocniejszego szturchnięcia, aby wybudzić ją spod działania genjutsu.

-Nie ma spania. Wstajemy- Swoim dość mocnym głosem także chciał doprowadzić do szybszej pobudki.

[Sumi]

~ 43/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Nie było sytuacji w których Daisuke się patyczkował i najwyraźniej budzenie śpiących niewiast również nie należało do czynności, które wykonywał delikatnie. Filigranowa kobieta najpierw została kilkukrotnie szturchnięta a kiedy to nie dało upragnionych efektów, złapał ją za ramiona i potrząsnął nieco bardziej stanowczo. Ciało śpiącej zostało mocno wstrząśnięte, a jej głowa i ramiona latały jak u szmacianej lalki, jednak mimo wszystko nic nie wskazywało na to żeby miała się od tego wybudzić. Szare komórki w przepitym mózgu Daisuke zaczęły na chwilę działać na wyższych obrotach aż wreszcie wspólnymi siłami udało im się wyprodukować połączyć kilka kropek i spłodzić jeszcze jeden pomysł na to w jaki sposób mógłby postąpić ze śpiącą niewiastą. Złożył dłonie w pieczęć barana i wypuścił impuls chakry do ciała kobiety. Nagle, ta jakby tknięta poruszyła się i szybko wstała.
- G-Gdzie ja jestem? Co tu się stało? - powiedziała zdezorientowana kobieta, rozglądając się wokoło. Zaraz po tym jęknęła i złapała się za głowę, prawdopodobnie zamroczona tym że podniosła się tak szybko. Kiedy już poczuła się lepiej uniosła wzrok na swojego wybawcę i odsunęła się odruchowo, widząc zaprawionego w bojach, pokrytego krwią Daisuke. - Kim TY jesteś?

[Daisuke]

Budzenie niewiast nie było jego mocną stroną. Po pierwsze to trudno go posądzać o jakiś przejaw delikatności. No a po drugie, co dla niektórych jest dość oczywiste, zanim niewiasty wstawały po wspólnej nocy, on już dawno wyskoczył przez okno i był kilka Ri poza miastem. No całe szczęście wymyślił inny sposób i oto przebudzenie stało się faktem. Dobrze, że Daisuke czasem pamiętał jeszcze te najbardziej podstawowe sztuczki, które próbowano mu wciskać za jego młodzieńczych lat. Zwykle były to jutsu całkowicie bezużyteczne, ale jak widać przydatniejsze w kontaktach z pięknymi białogłowymi.

-Daisuke, pani- Przywdziewając na twarz swój olśniewający i oczarowujący uśmiech nr 3, wykonał teatralny ukłon oraz postanowił się przedstawić, jednocześnie tytułując dziewoję bardzo ładnym tytułem. To bardzo często działało, więc i tym razem, właśnie takimi prostymi sztuczkami chciał zapunktować sobie u tej kobiety.

-Wioska została zaatakowana, zrabowana i spalona przez bandę niegodziwych kar... karygodnych przestępców- Po przedstawieniu samego siebie, przyszedł czas, aby opisać pięknymi słowami swoje dokonania. Prawie się w połowie zapomniał i gdy już miał mówić o karłach, poprawił to szybko na inne sformułowanie, które brzmiało dużo lepiej i wynioślej. Ręką wskazał powoli przejeżdżając po okolicy prezentując zniszczenia oraz śmierć, które się tutaj dokonały, wskazując także na tych karzełków, których pokonał. A przynajmniej na tych, którzy leżeli martwi gdzieś tutaj blisko.

-Co ty tutaj robisz, pani? Mieszkałaś tutaj? To miejsce nie wydaje się już bezpieczne, powinienem cię zabrać w bardziej odpowiednie miejsce- Gdy już opisał swoje dokonania, szybko przeszedł do tego, aby wypytać ją samą o to co mogła robić w takim miejscu oraz zaproponować bohaterską i męską pomoc w dostarczeniu do lepszego miejsca. Jak prawdziwy dżentelmen nie mógł przecież dopuścić aby taka bezbronna osoba pozostała sama w miejscu, które wyglądało jak to.

[Sumi]

~ 45/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Kobieta powoli wydawała się uspokajać, widząc że mimo takiej aparycji, Daisuke nie wydawał się mieć złych zamiarów w stosunku do niej. Rozejrzała się jeszcze raz na spokojnie po okolicy, zauważając teraz również więcej szczegółów.
- Ja... Jestem Shirayuki. Nie wydaje mi się żebym kiedykolwiek była w tej wiosce... Ostatnie co pamiętam to że podróżowałam... Jechałam z... Moją rodziną. Podróżowaliśmy z Hyuo do Ningyo-shi w Sabishi ale... Nie pamiętam w ogóle drogi po wyruszeniu z Atsui gdzie zrobiliśmy przystanek. Wyjechaliśmy wczesnym rankiem z Kinkotsu, żeby przebyć jak najwięcej drogi nim wiosenne słońce zacznie w pełni smażyć... Pamiętam jak zauważyłam lecący klucz ptaków a później spadające pióra... - opowiedziała kobieta, wyraźnie starając się wytężyć umysł w poszukiwaniu jakichkolwiek dalszych wydarzeń jednak nie wyglądało jakby miało jej się to udać.
- Wszystko później wydawało się być jednym długim snem z którego niewiele pamiętam, jedynie od czasu do czasu były jakieś przebłyski. Kojarzę kilku, niewielkich mężczyzn ale nie mam pojęcia kim oni mogliby być albo co mogłoby to oznacząć... - dodała na koniec kobieta opierając twarz w dłoniach.

[Daisuke]

Cóż za wzruszająca historia, biednej, niewinnej rodziny, która pełna nadziei i szczęścia podróżowała sobie przez ten jakże piękny świat. Niestety jak to w takim przypadkach bywa, musieli zaoszczędzić na ochronie lub całkowicie o tym zapomnieć. Trafili na bandę rabusiów i ich przygoda dobiegła końca. Nie jedna łza byłaby uroniona po usłyszeniu tego, nie jedno serduszko by od tego pękło. Nakasada nie był takim typem człowieka. Serce to już dawno wyżarł alkohol, a łzy wszystkie wypłakał za dzieciaka. Nie było u niego współczucia, tylko myśli, aby wykorzystać taką okazję do własnych celów. Jak zawsze.

-Ptaki latają kluczem? A co to kurwa jest? Jakieś hasło? Pewnie nieprawidłowe- Pomyślał sobie na temat tego jednego fragmentu historii, który mu jakoś całkowicie nie pasował do reszty.

-Również spotkałem tą grupę na swojej drodze. Wykorzystują piórka do uśpienia swoich celów, a następnie atakują karawany. A właściwie wykorzystywali. Zadbałem oto, aby nigdy już nikogo nie skrzywdzili- Ponowna okazja aby pochwalić się swoim bohaterstwem i takiej szansy Daisuke nigdy nie przegapiał, wypiął subtelnie mocniej klatę do przodu, prezentując swoje spektakularne ciało. Już czuł, że ma tą sikorkę w garści musiał jeszcze tylko doprowadzić sprawę do końca.

-Masz, Shirayuki-sama, jakąś rodzinę lub znajomych w Ningyo-shi? Może zatrzymaliście się u kogoś w Kinkotsu?- Jej rodzina (ta z którą podróżowała) prawie na pewno gryzła już piach gdzieś na środku pustyni. To nie podlegało żadnej wątpliwości. Może później warto będzie jej o tym delikatnie przypomnieć, aby się nieco rozkleiła i szukała pocieszenia w jego ramionach, ale w tym momencie musiał pokazać swoje zainteresowanie oraz olbrzymią chęć zapewnienia jej bezpieczeństwa. Chciał, żeby ona widziała w nim swojego bohatera. To, jakie były jego prawdziwe intencje, były w tym momencie nieistotne, chociaż z oczywistych względów lepiej żeby nigdy się o nich nie dowiedziała.

[Sumi]

~ 47/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Daisuke próbujący doszukać się ukrytego znaczenia słów kobiety, mimowolnie mógł unieść jedną brew w zdziwieniu, jednak jego rozmówczyni nawet tego nie zauważyła, skupiona na następnych słowach wypowiedzianych przez mężczyznę.
- Udało Ci się z nimi rozprawić? A widziałeś może gdzieś moją rodzinę? Kogokolwiek jeszcze tutaj przetrzymywali? - zapytała się z nadzieją w głosie kobieta. Było widać po niej że jest dość mocno zdesperowana i jakakolwiek dobra informacja będzie dla niej dużą ulgą.
- Nie, niestety nie. Uciekaliśmy z Hyuo i zabraliśmy ze sobą cały dobytek jaki mieliśmy, słyszeliśmy że gdzieś w okolicach Ningyo-shi znajduje się wioska gdzie gorzelnicy mogę wspólnie odkrywać wspaniały świat trunków. Mój ojciec był właśnie jednym z czołowych gorzelników w Cesarstwie Morskich Klifów, jednak ze względu na to całe zamieszanie z wojną byliśmy zmuszeni opuścić wyspy. Mieliśmy nadzieję że uda się nam znaleźć nowe dobre miejsce do życia w tych stronach... - powiedziała kobieta wyraźnie posmutniała.