Dwór Rodu Tanigawa

[Yami]

Misja rangi C
6/14
Umemoto Mei

Obudziłaś się w środku nocy. Brak snów, brak jakichkolwiek bodźców, które doprowadziły do pobudki. Organizm uznał, że tego potrzebowałaś, jednak powodów długo by szukać. Podeszłaś do okna. Brak chmur pozwalał oglądać rozgwieżdżone noce niebo. Piękne białe punkty na tle czarnego tła a pośród nich księżyc w pełni. Wydawał się większy niż innymi nocami. Było w tym widoku coś zapierającego dech w piersiach. Coś ci jednak nie pasowało. Artysta odpowiedzialny za ten piękny obraz natury postanowił jednak, że pozbędzie się jednego z milionów punktów. Nie byłaś pewna czy tylko ci się przywidziało ale byłaś przekonana, że jeden z jasnych punktów zgasł i już nigdy nie zaświecił się na nowo. * * * Czekałaś na swoją towarzyszkę przed bramą wjazdową do dworu Tanigawa. Co prawda nie była określona konkretna godzina jednak "z samego rana" nie mogło oznaczać pory popołudniowej. Minęły trzy obroty klepsydrą świtu, była to też twoja pierwsza godzina czekania. Piętnaście minut temu przyjechał woźnica, który miał zabrać was do Nami-shin. Biorąc pod uwagę fakt, że tym razem idziesz na misję z cywilem bez zdolności korzystania z chakry wydawało się to rozsądne aby odpowiednio oszczędzać siłę swojego towarzysza. Towarzysza, którego jeszcze nie było i jego pojawienie patrząc z perspektywy ostatniej nocy mogło być wątpliwe.
W ciągu kolejnych trzydziestu minut Mei dostrzegła Kimono w kolorach sakury i właścicielkę tego wspaniałego odzienia. Dziewczę było uśmiechnięte i nie wykazywało oznak zmęczenia. Prawdę mówiła Sakaguchi o niebywałym talencie w zakresie dochodzenia do siebie po libacji alkoholowej. Jedyne czego nie mogła się pozbyć to zaczerwienione policzki i oczy, z których wczoraj popłynęło tyle łez.
- Wybacz, że musiałaś na mnie tyle czekać. Jednak musiałam przygotować jeszcze kilka dokumentów. Służba zaraz je przyniesie i będziemy mogli wyruszać w drogę. Zdążyłaś już coś zjeść? Może poprosić lepiej kogoś o jakiś mniejszy posiłek na drogę. Trochę nam zejdzie a jeść wszak trzeba.
Kaito, który zwykłym nosić głównie wiadomości tym razem ciągnął ze sobą większą torbę, którą wpakował na wóz. Haruki podziękowała mu za ofiarowaną pomoc lecz nim się oddalił szepnęła kilka słów do jego ucha. Chłopak spojrzał na nią z bliska, pojawił się na twarzy pąs i skinął głową. Wrócił w ciągu pięciu minut z dużym zawiniątkiem.
- Oto i nasze drugie śniadania... choć dla mnie pierwsze.
Mówiąc to uśmiechnęła się uroczo. Weszła na wóz, usadowiła się tuż za woźnicą i ręką nakłaniała Ciebie abyś dołączyła do niej.
I w ten oto sposób zaczęła się podróż Haruki i Mei ku tajemnicom skrywanym przez wyspę Tankyu.

Haruki Horie
Sakaguchi
Kohaku Kobayashi
Ikari Tanigawa
Kaito

[Umemoto Mei]

- Nic się nie stało Haruki Horie-san. Jestem przystosowana do takich sytuacji i nie mam im nic przeciwko. – ukłoniła się grzecznościowo, witając już ją jak na samuraja przystało, zanim się nie wyprostowała i następnie ruszyła do wejścia na wóz, ewentualnie pomagając dyplomatce, jeżeli ta przyjęła dłoń. – Jak się spało? Jakieś ciekawsze sny? Z mojej strony na szczęście żadne, ale wyspałam się już w nocy… - rozpoczęła próbę konwersacji, zezując na zawiniątko, w którym był posiłek. Aż nici w jej ciele się przekręciły, wraz z jej żołądkiem. Już dawno utraciła przyjemność z tak zwyczajnej czynności, obecnie wręcz unikała jedzenia póki nie czuła głodu. Tak jakoś… ciężko jej to było wytłumaczyć.
- Podziękuje, ale dziękuje za troskę. Nie jestem głodna i przyznaje, nie lubię spożywać posiłków, jest to dla mnie niekomfortowe. Wybacz. – zrobiła delikatnie skinięcie głową, choć z na moment smutniejszym wyrazem, sprawnie jednak wracając do swojej stonowanej mimiki. Nie była pewna jak prowadzić do końca konwersacje, ale pozostawało jej się na razie cieszyć, że doszła do siebie, po wczorajszej libacji. W tej chwili, mimo rozmowy, wyczuliła już swoje zmysły – mając zamiar potraktować swoją misję absolutnie poważnie.

[Yami]

Misja rangi C
7.1/14
Umemoto Mei

Dziewczyna rozwinęła pakunek z drugim śniadaniem. W środku znajdowało się kilka słodkich, świeżych bułeczek. Aromat poniósł się po wozie sprawiając, że nawet Mei poczuła uścisk żołądka. Para wydobywająca się z nich była widoczna. Horie chwyciła jedną z bułeczek i zaczęła przerzucać je między dłońmi, widocznie były bardzo gorące. Pierwsza w końcu trafiła do ust dziewczynie. Lewą rękę położyła na policzku i rozpłynęła się z rozkoszy na Twoich oczach. Zamknięte powieki, uśmiech na twarzy i przeciągłe "mmm". Kiedy zniknęła pierwsza bułeczka Haruki wyciągnęła bułeczki w Twoją stronę.
- Na pewno nie chcesz? Są wyborne. - głowę skierowała w stronę woźnicy - A Ty Maki? Przed nami długa droga, siłę trzeba mieć.
Woźnica przyjął poczęstunek, podziękował za niego i zjadł póki był jeszcze ciepły.
- A jak mi się spało... powiem szczerze, że nic mi się nie śniło i przespałam całą noc spokojnie bez większych problemów. Co prawda kiedy już wstałam to odczułam ogólne zmęczenie ale w takich chwilach nie ma nic lepszego niż zimna kąpiel. Pobudza krążenie i ducha... a przynajmniej tak słyszałam.
Rozmowa trwała, pogoda dopisywała, psy szczekały a karawana jechała dalej

Haruki Horie
Sakaguchi
Kohaku Kobayashi
Ikari Tanigawa
Kaito

z/t