Kryształowe jeziorko

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Aoi]

Misja D - Taiyō
"Z górki na pazurki"
1/7+

Watanabe Taiyō czy inne Słońce, jak zwali, tak zwali, jak pisali tak pisali, robiła coś. Co? Pewnie odpoczywała po męczących treningach, truciu dupy przez Starego Smoka czy innych takich rzeczach, mafijnych obowiązkach czy weekendowych robótkach. Zapewne marzyła o tym by móc się zrelaksować tak jak Pan Jash... ach, nie ta religia. Jak Pan Bóg, w którego wierzyła (Pieniądz? Używki? Kurtyzana dziesięć na dziesięć?) przykazał. Jednak, życie nie było takie proste, jak można sobie tego życzyć. Życie jest nobelon, jak to śpiewał klasyk, głowa jakiegoś Klanu, który nazywał się po prostu Klanem. Cóż to się stało, że skomplikowało tę jakże najprostszą czynność, ot. Jakiś wysoki Pan postanowił jej przeszkodzić, był w wieku średnim, z ryjem paskudnym jakby spadł z wysokości, a jego prawa połowa twarzy pomagała amortyzować ten cholerny upadek.

-Watanabe? - Zapytał głosem zachrypniętym, jakby do poduszki zawsze wypijał butelkę najbardziej perfidnego alkoholu, z tych, które miały kopać, a nie smakować. Ubrany był względnie zwyczajnie, cholera, gdyby nie ta morda, mógłby być nawet przyjemny dla oczu. Poprawił odrobinę swoje kimono w okolicy klatki piersiowej, było zaniedbane, a przy okazji tego, osunął się nieco rękaw ukazując tatuaż z podobizną smoka niewiele powyżej jego prawej dłoni. Jakby miała wątpliwości, któż to przybył, był to definitywnie ktoś z Akiyamy.

---

Paskudny ryjec

[Taiyō]

Czy istnieje coś lepszego na odpoczynek niż rzucanie kamieniami do jeziora? Pewnie tak, znalazłoby się kilka ciekawszych zajęć: kąpiel w onsenie, wlewanie sake po tylnej ścianie gardła, albo, o, ściskające ramiona jakiejś urodziwej damy, powszechnie nazywanej kurtyzaną, nierzadko również panną negocjowanego afektu. Tylko bez filtra. Wulgarnie. Teraz jednak nie wypada używać takowego określenia.

Dziś wyjątkowo miała ochotę robić absolutne nic. Bezmózgie topienie „kaczek” całkowicie się do tego zaliczało. Ot, siedząc u brzegu jeziora, wynajdowała coraz to fantazyjniej wyciosane, przez matkę naturę — rzecz jasna, odłamki skał, by później, zamaszystym ruchem, rzucić wspominanym przedmiotem o taflę Kryształowego Jeziora. Już jeziora, nie jeziorka. Sama w sobie ustaliła, że zdrobnienia są zwyczajnie zbędne i umniejszają rozmiarom zbiornika. Nie, żeby wierzyła w duchy, ale wolała nie ryzykować, że ten, który mógłby go strzec, tym razem uzna, iż to piekielna potwarz.

Usłyszawszy (nie)swoje nazwisko, zwróciła głowę przez ramię w kierunku, z którego dochodził obcy głos. Męski, ostry, jakby jegomościowi kto struny głosowe poharatał. Cóż, to zabarwienie niewątpliwie do niego pasowało, bowiem mordę miał pasującą do całości. Paskudną, pociągłą i umęczoną. Nie na to jednak zwróciła uwagę. Oj nie. Zaalarmowało ją to, że za żadne skarby znikąd go nie kojarzyła. A on, najwidoczniej — skoro znał jej nazwisko, już tak. Oznaczenie rozwiało wątpliwości, ale tylko te początkowe. Brwi blondynki ściągnęły się ku sobie, ale nim doszła do jakiegoś zaskakującego i światłego wniosku...

— Nie, nie Watanabe. Po prostu: Taiyō — odparła z przygłupim uśmieszkiem. — A ty to?

[Aoi]

Misja D - Taiyō
"Z górki na pazurki"
2/7+

Kiedy dziewczę się przedstawiło, on jedynie uniósł do góry jedną brew. Niektórzy mogliby powiedzieć, że posiadanie nazwiska mogło napawać jakąś dumą, choć zależne to jednak było skąd to nazwisko się wzięło. Jacyś Hyuuga, Uchiha, może i byli dumni z tego co im dała matka natura, a przynajmniej co im matka dała przez mniej lub bardziej naturalny poród, a tu faktycznie, może i nazwisko Watanabe nie było czymś, czym można się szczycić. Kto by machał na lewo i prawo wypalonym piętnem, jak jakieś naznaczone bydło?

-Ābo. - Uśmiechnął się krzywo, nawet nie dlatego, że jakkolwiek mu się nie podobała konieczność przedstawienia się. Ba, pewnie jakby chciał, to nawet by odebrał jej przyjemność poznania jego imienia. Po prostu ta morda nie pozwalała na ładniejsze uniesienie kącików ust. -Po prostu: Ābo. - No cóż, nie zaszczyci jej nazwiskiem rodowym, któregokolwiek z rodziców. No, taki z niego był wąż.

-Pani Faiyā potrzebuje asystenta przy przesłuchiwaniu jednego ptaszka. - Powiedział to nieco ciszej, nachylając się ku Słońcu, jakby ktokolwiek mógł go usłyszeć, ale los chciał, że niewielu było gapiów. Przy okazji podał też adres, pod którym miała się stawić - dom niedaleko parku. -Jakieś pytania? - I jeżeli jakieś miała to po uzyskaniu odpowiedzi, mniej lub bardziej cieszące ucho, mogła ruszać pod do wskazanego miejsca. A jeżeli nie miała... to też. Przy okazji, kiedy się tak nachylił, dało się wyczuć od niego aromat alkoholu. Ciężko jest żyć trzeźwo.

---

Z/t - kolejny post tutaj

---

Ābo