Wioska Osake

[Daisuke]

Przeskoczenie przez lecącą w niego kulę ognia, po tak długim pobycie i zaadoptowaniu się do lejącego się żaru z nieba, było właściwie formalnością. Daisuke nakręcony zdjętymi limitami oraz własną chęcią rozerwania się po długim czasie przestoju w jednej wiosce znowu poczuł żądzę krwi. Pierwsza ofiara skończyła gdzieś na ścianie. Kolejna miał równie dużo pecha i nawet sztuczki z Katonem jej nie pomogły. Nakasada dostrzegł to niemalże jak w zwolnionym tempie, a w dodatku jakby bezpośrednio widział pękające kości i wnętrzności swojej ofiary. Głowę mu praktycznie wcisnął do środka, nogi pod impetem straciły pewnie kilka centymetrów, gdy kości się złamały i zsunęły. Niebywała umiejętność, żeby z karła zrobić jeszcze mniejszego karła. Włócznik był człowiekiem wielu talentów.

-Jak wyjdziecie po dobroci to nie zapierdolę każdego! Ostatnia szansa, bando chujków. Dwóch już gryzie piach- Kolejne krzyki z przepitego gardła przeszyły okolicę. Nie robił sobie nic wielkiego z tego jak bardzo zdzierał swój instrument mowy, kilka tonów niższa mowa nawet do niego pasowała. Ponownie wyskoczył na dach, z którego przeprowadził swój poprzedni atak, a potem kolejnymi susami ustawił się na środku placu, gdzie rozpoczęło się jego spotkanie z bandą niskorosłych. Nogi lekko ugięte w kolanach, oczy otwarte na maksa, szeroki, wręcz maniakalny uśmiech, który pokazywał jego wszystkie piękne ząbki (aż cud, że przy takim stylu życia nie wypadły mu ani nikt mu ich jeszcze nie wybił). Mimo że oferował im możliwość poddania się, nie spodziewał się specjalnie dużej chęci współpracy. Ale ziarnko zostanie zasiane. Oni będą się męczyć, będą wątpić, będą myśleć. A on nie. On po prostu będzie ich kasował jeden po drugi, bezmyślnie, działając pod wpływem pierwotnego instynktu. Gotowy do skoku, gotowy do obiegnięcia kolejnej kuli lub uchylenia się od kolejnego świstu powietrza. Nawet założył sobie łuk ponownie na plecy, aby mieć wolne obie ręce.

  Ukryty tekst

[Sasame]

~ 19/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Napędzany żądzą krwi a także podjudzony kolejnym pięknym zabójstwem, Daisuke tylko ostrzył apetyt na kolejnego karła, który miał zginąć z jego ręki. Starając się wpłynąć na morale pozostałych przy życiu niskorosłych mężczyzn, Daisuke zaczął wykrzykiwać mniej lub bardziej zgodne z prawdą oświadczenia o swojej litości, jednakże żaden z jego niewielkich przeciwników nie wydawał się chcieć skorzystać z jego szczodrej oferty. Zadowolony ze swojego sprytnego planu, Daisuke był przycupnięty na swojej grzędzie i tylko czekał aż kolejny z brzydali wyściubi nos z kryjówki. Tym co jednak przykuło uwagę były... Pióra, które wydawały się spadać z nieba. Ni z tego ni z owego, wszędzie dookoła Daisuke zaczęły spadać śnieżnobiałe pióra, lawirując w powietrzu niczym motyle. Ich taniec mógł wydawać się nawet delikatnie hipnotyzujący, jednak Nakasada nie mógł pozwolić żeby go to rozproszyło. Kątem oka ujrzał delikatny ruch w budynku obok i poniżej jego punktu obserwacyjnego.

  Ukryty tekst

Legenda:
Happī
Basshufuru
Surīpī
Dōpī
Achū
Guramupī

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Oferta, najlepsza jaką Daisuke mógł dać, z najszczerszymi chęciami jakie mógł mieć, została najzwyczajniej w świecie olana. Żadnego słowa komentarza, żadnego parsknięcia, żadnego uśmieszku, który mógłby zobaczyć. Wkurzało go to. Nie lubił być ignorowany, a robienie pokazu było wpisane w jego styl walki. A tutaj nie dość, że nie miał publiki, którą mógłby ratować, to nawet jego przeciwnicy próbowali udawać że nie istnieją. Gorsze od postawienia Włócznika w takiej sytuacji było chyba tylko wylanie mu zimnego, starannie przygotowanego piwa na porannego kaca-giganta. To wystarczyło, aby uznać rozmowy za zakończone.

-Czas minął. Zdechniecie tu jak śmiecie- Obwieścił wszystkim wszem i wobec, że ich los został przez nich przypieczętowany. Tak jakby próba ataku na niego nie była już podpisaniem wyroku śmierci. Może ktoś się jeszcze łudził, że skończy się to inaczej. Teraz chyba nawet ci co mieli największą wiarę w próby pogodzenia się, podania sobie rączek i w ogóle w honorowość takich jednostek jak Nakasada, mieli już postawione wszystko na talerzu.

Kolejny wychwycony ruch oznaczał kolejny atak z morderczymi intencjami. Nie czekał ani chwili, nie zawahał się ani przez moment, po prostu ruszył szybkim pędem do budynku przez najbliższe okno, aby wpaść tam i odszukać swój kolejny cel. Był gotowy do kolejnych uników, chociaż te latające piórka to tak właściwie nie wydawały mu się specjalnie groźnie, więc pozwolił je sobie nieco zignorować. Nie ignorował natomiast tego, że ten którego dostrzegł wciąż żył, więc gdy tylko go zobaczył, czym prędzej próbował wsadzić mu swój łokieć prosto pod żebra przeciwnika. Im bardziej rozsmaruje go po ścianie, tym bardziej będzie z tego zadowolony.

  Ukryty tekst

[Sasame]

~ 21/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Daisuke pomimo drobnego zastania spowodowanego urlopem od porządnego ruchu przez ostatni czas jaki spędził w wiosce Osake, czuł się w zasadzie dobrze, może jedynie trochę śpiący, jednak możliwe że to po prostu było spowodowane nadmiernym piciem alkoholu przez ten czas. Tak czy inaczej, kiedy tylko ujrzał kątem oka ruch w kolejnym z budynków, nie czekał na specjalne zaproszenie. Napiął się jak struna i po czym pomknął z zawrotną prędkością w stronę wypatrzonego oponenta, przebijając się przy tym przez jedną ścianę. Zgodnie z planem zadał cios łokciem, mając na celu po raz kolejny zabić przeciwnika na miejscu, jednak karzeł z głupawym wyrazem twarzy wydawał się mieć niesamowite szczęście.

  Ukryty tekst

Śmiercionośny łokieć Daisuke minął go o kilka milimetrów, ponieważ karzeł potknął się na wystającym kawałku ściany, przez co jego trajektoria ruchu była niezgodna z instynktownymi wyliczeniami jakich dokonał Nakasada. Cios łokciem jednak rozkruszył na kawałki część budynku, zasypując zarówno jego jak i Dōpīego gradem nieszkodliwych odłamków piaskowca.

  Ukryty tekst

Legenda:
Happī
Basshufuru
Surīpī
Dōpī
Achū
Guramupī

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Sen i wkurwienie. Daisuke powoli zaczynał tracić kontakt z rzeczywistością, nie rozumiejąc czy jest w środku walki czy to po prostu majaki po kolejnej mocno zakrapianej imprezie. Wtedy często miał takie przeświadczenie, że zaczyna widzieć coś czego widzieć nie powinien. Zwykle wynikało to ze zmęczenia i nadmiernej ilości alkoholu, ale teraz przecież czuł się świetnie. Adrenalina szybko wypłukała resztki alkoholu, a otwarcie bram znosiło limity, które ciało na siebie nakładało, co także przyspieszało wyczyszczenie organizmu z niepożądanych substancji.

Pijany nie był! Co najwyżej na lekkim rauszu, więc nie było opcji, żeby tak najzwyczajniej w świecie uciął mu się teraz film. Skrzyżował swoje ręce, uderzając o siebie swoimi karwaszami, wydając z siebie krótki okrzyk oraz wykonując mocniejsze tupnięcie w ziemię. Uwolniona została kolejna blokada. Zrobiło się jakby gorącej, a na jego ciele zaczęły wychodzić bardzo mocno widoczne żyły. Powoli dochodził do swojej granicy, dawno nikt go nie zmusił do takiego wysiłku. Jeden cios łokciem może i był nietrafiony. Teraz przyszedł czas aby to naprawić. Najlepszym rozwiązaniem był więc grad ciosów, w brzuch, w głowę, po rękach. Wszędzie gdzie tylko mógł, aby zmyć temu jednemu głupkowaty uśmieszek z twarzy. Skoro się o to sam prosi, to nie powinien mieć nic przeciwko, prawda?

  Ukryty tekst

[Sasame]

~ 23/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Nakasada pomimo znużenia wykrzesał z siebie kolejną dawkę sił i przełamał kolejną barierę ograniczającą jego ciało. Całe zmęczenie momentalnie odeszło z piórka zniknęły, jednak tylko na chwilę, chociaż wojownik nie widział już tego, w pełni skupiony na karle, któremu udało się oszukać przeznaczenie.

  Ukryty tekst

Na leżącego Dōpīego spadł grad ciosów. Każde uderzenie skutkowało głośnym trzaskaniem kości i co raz to mocniejszym wbijaniem niskorosłego mężczyzny w podłogę. Po całej serii ten był mocno obity, jednak mimo wszystko wciąż żył. Podłoga wokół Daisuke i Dōpīego jednak nie była w aż takim dobrym stanie już po poprzednim ciosie łokciem i zawaliła się sprawiając że obaj spadli na parter w tumanach kurzu. Na moment zapadła głucha cisza, przerywana jedynie ciężkim sapaniem jakie wydawał z siebie karzeł, który próbował wstać na równe nogi i walczyć z oponentem.

Legenda:
Happī
Basshufuru
Surīpī
Dōpī
Achū
Guramupī

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Jak ręką odjął! Wystarczyło nieco kości rozprostować, a zmęczenie zniknęło. Nic dziwnego, że Daisuke potrafił tygodniami chodzić w cugu alkoholowym, a nie odbijało się to w żaden sposób na jego zdrowiu, możliwościach i masie mięśniowej. Był po prostu zbyt idealny. Wszystko co osiągnął idealnie współgrało z tym jakie życie chciał prowadzić. Nikt nie mógł mu wejść w drogę, nikt nie mógł mu czegoś kazać. Mógł mieć wywalone na wszystko i wszystkich. I wgniatać w ziemię takich robaków, którzy tego nie rozumieli.

Grad ciosów był lekcją, którą ten karzeł nie zapomni do końca życia. Już Daisuke był gotowy o to zadbać. Nawet lot z piętra w dół, przez podłogę, której sam pomógł się zawalić, nie był w stanie go powstrzymać. Wprost przeciwnie, bardzo chętnie z tego skorzystał. Grawitacja to prawie tak brutalna siła jak on sam, więc wystarczyło tylko wyprostować rękę i wbić ją prosto w żebra przeciwnika. Odłamki kości same zrobią robotę, nawet jeśli z pozoru dłoń nie narobi zbyt dużych szkód. Jeśli nadal próbował coś stękać albo jego klatka piersiowa sugerowała, że oddychał, poprawiał kolejnym ciosem. I kolejnym. I kolejnym. Do skutku aż wreszcie pozbędzie się tego przeciwnika, po czym wyskoczy z budynku szukać kolejnej ofiary, jedynie spluwając koło trupa poprzedniego oponenta.

  Ukryty tekst

[Sasame]

~ 25/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Nabuzowany, niemal do granic możliwości Daisuke miał Dōpīego jak na talerzu. Karzeł próbował jeszcze wykrzesać coś z siebie i Zebrał w ustach chakrę aby wykonać technikę, jednak druzgoczące uderzenie Daisuke sprawiło że zamiast wypluć mocny strumień wody, parsknął jedynie, wydychając przy tym swój ostatni oddech. Nakasada jednak dla absolutnej pewności władował w przeciwnika jeszcze kilka silnych uderzeń, masakrując wnętrzności tamtego i rozchlapując ich trochę na podłogę, ściany i samego siebie.

  Ukryty tekst

Po upewnieniu się że zmasakrowane zwłoki na podłodze przed nim, absolutnie za żadne skarby nie wstaną i nie będą kontynuować walki, Daisuke podniósł się znad swojej ofiary i splunął na podłogę obok, przygotowany aby teraz upolować kolejnego niskorosłego. Tamci jednak najwyraźniej nie kwapili się aby zdradzić swoją pozycję przed dzikim, śmiertelnie niebezpiecznym wędrownym mnichem pogrzebowym. Z tego co orientował się Daisuke, zabił już trzech karłów, jednak jedynie jednego z nich wdział podczas rozmowy na środku wioski.

Legenda:
Happī
Basshufuru
Surīpī
Dōpī
Achū
Guramupī

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Jeden cios za drugim. Każdy kolejny przynosił jeszcze więcej rozbryzgującej się krwi, jeszcze więcej bólu ale w ostateczności jego atak przyniósł to co przynieść powinien. Śmierć. Nie było już czego zbierać. Podniesienie ręki na Daisuke zawsze kończy się w ten sposób i im więcej osób zda sobie z tego sprawę, tym lepiej dla nich. No i dla samego Nakasady, bo nie będzie musiał latać po całej niemal doszczętnie zniszczonej wiosce w poszukiwaniu kilku konusów. Widok okolicy był krwiście przepiękny. Splunięcie obok rozwalonego truchła było tutaj niczym truskawka na torcie. Niczym zimne piwko na porannego kaca. Niczym najgorsza wóda po paskudnym dniu.

Powrócił na plac, aby tam w spokoju (w bardzo delikatnie tego słowa znaczeniu) poczekać na kolejnych. Jeśli oni chcieli go pokonać, to proszę bardzo. Czekał na nich nie-goły i ani trochę nie wesoły. Póki co strategia ta sprawdzała się bardzo dobrze, może jedynie lekkie potknięcie z kulą ognia nieco go osmoliło, więc pozwolił się teraz otrzepać. Nadal zachowywał czujność i wyczekiwał na dobry moment by znów przejść do ataku. Lekko przykucnął, przykładając dłoń do ziemi. Niecierpliwił się. Nie lubił tak po prostu sterczeć jak widły w gnoju. Prawie nikt nie lubił, a Daisuke to był wręcz przypadek specjalny braku cierpliwości. Musiał więc coś zmieniać, aby nie zacząć latać po wszystkich domach jak poparzony.

  Ukryty tekst

[Sasame]

~ 27/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Daisuke szybko uporał się z kolejnym z karłów i czekał aż następny się nawinie, żeby jego również sprać na kwaśne jabłko. Muskularny mężczyzna wyszedł na plac, tym razem rezygnując ze swojej grzędy na jednym z budynków. Stąpał twardo po ziemi, gotowy żeby w każdej chwili rzucić się na przeciwnika, który pojawiłby się spomiędzy budynków. Kiedy wreszcie usłyszał wyczekiwany odgłos otwieranych drzwi, obrócił się szybko aby od razu wystrzelić jak strzała z łuku, jednakże poczuł że jego stopy były zapadnięte w ziemi, całkowicie uniemożliwiając mu zmasakrowanie kolejnego niskorosłego.

  Ukryty tekst

Basshufuru, ponieważ to właśnie on się teraz pokazał, szybko złożył jedną pieczęć i z ziemi dookoła Nakasady wystrzeliły dwa kamienne kolce, jednak wytrenowane do granic możliwości ciało, mimo unieruchomienia, zareagowało instynktownie, minimalnie zmieniając ustawienie aby szpikulce nieszkodliwie go ominęły.

  Ukryty tekst

- Ojoj! - powiedział karzeł, czerwieniąc się przy tym niesamowicie, jednak nie wyglądało żeby miał uciekać z podkulonym ogonem, więc można było założyć że najpewniej zaraz spróbuje jeszcze raz zaatakować Daisuke.

Legenda:
Happī
Basshufuru
Surīpī
Dōpī
Achū
Guramupī

  Ukryty tekst

[Daisuke]

-Marna sztuczka, pacany. Musicie się bardziej postarać!- Wykrzyczał z maniakalnym już wyrazem twarzy. Próbowali na wiele sposobów go pokonać. A on nadal stał, praktycznie nietknięty i nawet się nie zmęczył. Był niepokonany. Był już wręcz nieśmiertelny! Jego śmiech wkrótce dołączył do jego słów, a pięści szybko spróbowały rozbić fragmenty kolców, aby zrobić mu nieco miejsca. Nadal stał nogami w ziemi, ale to wydawało się niespecjalnie na niego wpływać. Spojrzał tylko i kolejny raz parsknął śmiechem. Banda dzieciaków próbująca przesunąć górę. Bawiło go to, a jednocześnie tak łechtało ego, że wszedł w taki stan maniakalny, że nic nie było go w stanie zatrzymać.

Nogi miał zablokowane, ale reszta ciała nadal była wolna, a skoro przeciwnik nie podejdzie na odległość pięści, to trzeba mu inaczej zrobić krzywdę. I na takie przypadki Daisuke miał już sposoby. Pierwszą myślą był oczywiście łuk, skoro normalnie napinał go z ogromną siłą, to co stało na przeszkodzie, żeby teraz użył tej broni ze zdjętymi limitami? Wydawało się to bardzo kuszące. Druga myśl była zdecydowanie lepsza i to właśnie na taki plan postawił. Trzeci, teraz już bardzo dobrze znany wszystkim w okolicy, okrzyk. Zwiastował dla przeciwników to co najgorsze. Dookoła Daisuke było widać energię, którą teraz już w "najzwyklejszy" sposób emanował. Brama Limitu. Limitu, który oznaczał potężne problemy dla bandy karłów. Czerwieniący się karzełek był oczywistą ofiarą. Jeden wymach ręką. Nakasada nawet nie ruszył się z miejsca, co w przypadku walczącego pięściami wydawało się dość dziwne. Ale skoncentrowana w mięśniach siła, której teraz nic już praktycznie nie ograniczało przekształcona została w potężną falę.

  Ukryty tekst

[Sasame]

~ 29/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Daisuke ujrzał zakłopotanego karła, jednak jego niemalże niewinna aparycja nie wywarła żadnego pozytywnego wrażenia na Nakasadzie a sytuacja w jakiej się znajdował, sprawiła że czerwone policzki niskorosłego działały niczym płachta w tym samym kolorze na potężnego, rozjuszonego byka. Dla niziutkich mężczyzn taki również mógł wydawać się czarnowłosy mnich, potężny, niepowstrzymany i prący przed siebie niczym taran, zupełnie jak to potężne zwierzę. Basshufuru wyglądał jakby miał złożyć pieczęć do kolejnego ataku, jednakże Daisuke nie miał najmniejszego zamiaru stać w tym czasie bezczynnie. Szybko uderzył pięściami w wystające obok kolce w zasadzie krusząc je przy pierwszym kontakcie a następnie skupił się w sobie, przełamując kolejną, wewnętrzną barierę. Potężne wzmocnienie spłynęło na wojownika, zmieniając diametralnie jego wygląd na co nieśmiały karzeł zareagował przestraszonym sapnięciem. Daisuke w zasadzie nawet nie zauważył momentu kiedy wydarł się z ziemi, jednakże teraz nie miało to najmniejszego już znaczenia, ponieważ miał bardzo jasno określony cel. W dramatycznej próbie ratowania się karzełek zaczął zapadać się pod ziemię, jednakże wymach Daisuke i fala zielona uderzeniowa, która postępowała po nim, przebyły dzielącą walczących odległość w mgnieniu oka i gładko przecięła ciało oponenta, który jeszcze przez ułamek sekundy po trafieniu, wydawał się nie do końca wiedzieć co się stało, nim osunął się w dwóch częściach na ziemię. Nie był to jednak koniec walki, ponieważ wnet z ziemi wystrzeliły brązowe korzenie, które ciasno oplotły awanturnika, uniemożliwiając mu jakiekolwiek większe ruchy.

  Ukryty tekst

Zaraz po tym kiedy to nastąpiło, z budynku naprzeciw Nakasady wyskoczył znany mu z wcześniej karzełek a jego ramiona iskrzyły się chakrą raitonu.
- Hihihi, a to ci heca, nie sądziłem że okażesz się takim upierdliwym przeciwnikiem dla naszej grupy ale teraz jesteś już skończony! - zawołał chichocząc Happī i podbiegł do unieruchomionego wojownika po czym zasypał go gradem ciosów

  Ukryty tekst

Ze względu na bycie unieruchomionym, Daisuke nie miał żadnej możliwości na unik, jednakże ciosy zadawane przez śmieszka nie powodowały większej reakcji u Nakasady, niż lekkie łaskotanie i mrowienie wywołane przez elektryzującą poświatę. W tym samym czasie, spomiędzy dwóch budynków na prawo od uwięzionego użytkownika Hachimon Tonkou, wyskoczył kolejny karzeł, tym razem jednak nie wyglądał on znajomo. Widząc jednak jego ruchy, Daisuke mógł bez problemu stwierdzić że był on o wiele lepiej wytrenowany od całej reszty swojej drużyny i poruszał się z zauważalnie większą prędkością.

Legenda:
Happī
Basshufuru
Surīpī
Dōpī
Achū
Guramupī
Dokku

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Ledwo co zorientował się, że udało mu się wydostać, to ponownie został złapany. Nawet niespecjalnie przejął się tym co zrobił z przeciwnikiem, który teraz uzyskał zdolność do podzielenia się. Szkoda, tylko że ponowne złączenie się nie wchodziło w grę. Najwidoczniej jego przeciwnicy będą musieli to jeszcze poćwiczyć. Uwaga Nakasady skupiła się natomiast na oplatający go pnączach. Czy jego przeciwnicy znali tylko same najbardziej wkurzające sztuczki, żeby utrzymać go w miejscu? Może na przyszłość warto żeby nauczyli się korzystać ze swoich pięści, byłoby nieco więcej zabawy. Chociaż jak się zastanowić nad tym jak takiego jednego pięściarza posłał na tamten świat jednym ciosem, to może rzeczywiście takie podejście było jedynym, aby mu sprawić problemy.

-Ty mały kurwiu! Tylko na tyle cię stać?! MOCNIEJ! NIC NIE CZUJĘ!- Próbując się ruszyć, z całkowtim niepowodzeniem, poczuł, że przeciwnik próbował przebić się przez jego niezniszczalne wręcz mięśnie. Ciało, ze zniesionymi wszelkimi limitami, było wręcz nie do ruszenia. Zarówno w kontekście prób zaatakowania go, jak i prób wydostania się. Daisuke w dalszym ciągu szarpał się każdym jednym mięśniem, byle tylko wydostać chociaż jedną kończynę. Nic nie powinno być go w stanie zatrzymać. Nic! I on to udowodni. A skoro nie szło pięściami, to trzeba było zacząć walczyć z głową. Więc na jaki to genialny pomysł wpadł Włócznik? Ano skorzystał z głowy, dosłownie próbując dyńką sięgnąć konusa przed nim. Jednocześnie próbując przynajmniej ruszyć palcami, spróbował uruchomić mechanizmy swoich rękawic. Wysuwane ostrza oraz wyrzutnie notek. Coś musiało zadziałać, prawda?

  Ukryty tekst

[Sasame]

~ 31/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Daisuke był w tej chwili jednym wielkim kłębkiem wkurwienia. Nie ważne jak bardzo próbował się poruszyć, jednak ruchy jego ciała ograniczały się do delikatnego i powolnego przesuwania, nie było w ogóle mowy o zadaniu jakiegokolwiek ciosu za którym szłaby realna siła. Tym co się jednak udało Nakasadzie, było uruchomienie mechanizmu w jego rękawicach co poskutkowało... Wysunięciem szponów.

  Ukryty tekst

Happi widząc to odskoczył do tyłu.
- Hihihi, chyba sam tutaj niewiele zdziałam, Dokku, ten jest twój! - zawołał chichocząc Happī, kierując swoje słowa do zbliżającego się szybko drugiego karła. Ten ostatni, wyraźnie lepiej zbudowany od poprzednich, zwolnił nieco i szedł żwawym krokiem do Daisuke, podwijając przy tym rękawy.
- To za zabicie moich braci! - zawołał Dokku po czym wziął spory zamach aby następnie bezceremonialnie przywalić pięścią w twarz Daisuke. Sam cios był... Daisuke w zasadzie go w ogóle nie poczuł, był nawet słabszy od muśnięcia skrzydeł przelatującego obok motyla. Ale wtedy wydarzyło się coś jeszcze. Z ręki karła rozkwitła potężna eksplozja, powodując u Daisuke silny wstrząs. Awanturnikowi piszczało w uszach i był dość mocno oszołomiony.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Dym jaki zebrał się wokół głowy Nakasady skutecznie uniemożliwił obu karłom zidentyfikowanie obrażeń zadanych eksplozją, jednakże biorąc pod uwagę stęknięcie, mogli podejrzewać że jeszcze nie skończyli z nim.

Legenda:
Happī
Basshufuru
Surīpī
Dōpī
Achū
Guramupī
Dokku

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Całe te próby szarpania się, próby wykorzystania najdziwniejszych mechanizmów schowanych w rękawicach, które miał, a wszystko po to, żeby wysunęły się szpony. Nie było to zbyt imponujące zwycięstwo, ale chyba wystarczające, żeby przerazić przeciwnika, który bezskutecznie próbował go atakować. Daisuke zaśmiał się tryumfalnie. Nawet całkowicie unieruchomiony, wciąż takimi drobnostkami wywoływał przerażenie. I śmiał się tak dalej, nawet gdy drugi z nich zaczął gadać. I śmiał się tak dalej, gdy mu przyłożył w twarz. Uśmiech na jego twarzy oraz dobry humor zniknął razem z wybuchem, który powstał i ukrył twarz Nakasady w chmurce dymu.

-Ty jełopie pierdolony, zamknij już mordę, bo tego się słuchać nie da!- To już było przegięcie. Nacisnęli mu na odcisk i musiał z siebie to wszystko wyrzucić. Ale to nie był tylko zwykły krzyk pełen przekleństw i całkowitego braku sensu. To był prawdziwy pokaz załamania nerwowego. Ale nie takiego zwyczajnego, że ktoś zwija się w kłębek i zaczyna płakać. Zaczął rzucać kolejnymi przekleństwami, nieskładnymi zdaniami. No po prostu prawdziwy pokaz niezrównoważonej psychicznie osoby, doprowadzonej do tego stanu przez kogoś kogo uważał za znacznie gorszych od siebie. Tak sobie lubił robić z nich żarty. Dobrze, że nikt tego nie widział, bo gdyby mieli widownie, to zrobiłby z siebie prawdziwe pośmiewisko. Dalej się szarpał, ale tym razem to ze szponów chciał zrobić użytek. Chociaż lekko się przesunąć i zahaczyć o pierwsze pnącze. Ostrze powinno sobie prędzej czy później z tym poradzić. A jak puści pierwsze, to wszystkie kolejne też już będą miały trudniej.

  Ukryty tekst