Wioska Osake

[Sasame]

~ 3/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Pomimo znanej sobie awersji do piaszczystego krajobrazu Daisuke jakimś cudem spędził w krainie Samotnych Wydm wystarczająco dużo czasu aby przyzwyczaić się do denewującego, szorstkiego i znajdującego każdy zakamarek surowca. Stojąc na szczycie wydmy z umownym mieczem w dłoni, mężczyzna pozwolił ulżyć swojemu pęcherzowi, patrząc w tym czasie na odległy słup dymu, który niby nie musiał oznaczać czegoś złego, jednak patrząc na jego rozmiary i kolor, Daisuke po dłuższym zastanowieniu się, miał pewność że nie mogło to pochodzić od zwykłego paleniska czy ogniska. Kiedy już kartofle zostały odcedzone, wojownik wytrzepał się z piasku jaki nawiał na niego wiatr (najpewniej starając się aby ziarenka nie wpadły w miejsca gdzie światło słoneczne rzadko kiedy docierało), po czym ruszył wartkim krokiem w kierunku niewiadomej jaką była sąsiednia wioska.
Przyzwyczajony do trudności jakie niosło za sobą podróżowanie po wydmach, Daisuke relatywnie szybko przebył drogę dzielącą go od drugiej wioski a ciągle rosnący smolisto czarny słup dymu całkowicie usuwał problem nawigowania. Kiedy Nakasawa był już w miarę blisko celu, wiatr wiejący mu prosto w twarz zaczął przynosić ze sobą zgrany chórek.
"Hej ho! Hej ho! Rabować by się szło! Hej ho! Hej ho! Hej ho, hej ho hej ho! Rabować by się szło! ...

[Daisuke]

Daisuke już zacierał ręce. Im większy i czarniejszy dym, tym większy pożar. A im większy pożar, tym większa szansa na zostanie bohaterem i dostanie za to odpowiedniego wynagrodzenia. Lekki kacyk po wczorajszej popijawie to mu zniknął jak ręką odjął, piasek stał się jakiś mniej denerwujący, a o ludziach z Osake to już całkowicie zapomniał. Może to kwestia wizji zdobytego bogactwa, a może po prostu odlanie się, nieco pozwoliło mu się odprężyć i nakręcić.

-Co to za pojeby?- Gdy usłyszał chórek śpiewający, co musiał (o dziwo) przyznać, całkiem przyjemną melodię, to mimowolnie to pytanie wciskało mu się w usta. A Daisuke, jak to Daisuke, zanim pomyśli, to już zdąży powiedzieć. Tak też było i w tym przypadku, ale nie silił się jakoś specjalnie aby zaznaczyć swoją obecność. Pierwszym krokiem na drodze jego bohaterstwa było określenie co trzeba zrobić, a drugim równie istotnym, było znalezienie tego, kto mu za to zapłaci. Uznał, że jedno i drugie znajdzie tam skąd dochodzą słowa pieśni rabunkowej. Poprawił swój łuk na plecach, sprawdził czy kolejny raz przypadkiem nie złamał włóczni oraz czy zapięcia w rękawicach się nie zatarły od piachu, który w razie czego wysypał też ze środka, żeby mu nie podrażniał wrażliwej skóry. Gdy zbliżał się do miejsca, gdzie spodziewał się spotkać rabusiów, to nie myślał nawet o kryciu się po kątach czy obserwacji z jakiegoś wysokiego dachu. Wparował główną ulicą w sam środek tego zamieszania.

[Sasame]

~ 5/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Daisuke nie potrzebował żadnej większej zachęty i od razu, bez żadnych zbędnych podchodów ruszył w głąb osady, chcąc przekonać się na własne oczy co jest powodem zamieszania a co ważniejsze, kogo może uratować, żeby dostać jakąś sowitą wypłatę za swoje wysiłki. Widok, który mężczyzna zastał na głównym placyku pomiędzy budynkami, nie był jednak czymś na co dało się psychicznie przygotować. Na powbijanych w ziemię palach wisiały powykrzywiane i palące się kawałki ludzkich ciał, głowy z twarzami w wyrazach bólu i przerażenia leżały na stosie nieopodal a reszta rozczłonkowanych ciał leżała na wielkiej stercie pomiędzy palami i wokół tańczyło i śpiewało czterech niziutkich, liczących sobie nieco ponad metr, nieco zdeformowanych mężczyzn. Nie zauważyli oni póki co Daisuke, więc w dalszym ciągu miał on po swojej stronie element zaskoczenia...

[Daisuke]

Okolica wyglądała naprawdę po solidnych przejściach. Daisuke był w wielu parszywych miejscach, obracał się wśród ludzi o wątpliwym pojęciu estetyki, często widział krew i śmierć. Był nawet w zniszczonym Kotei po Turnieju. Sporo widział, a na wiele rzeczy już po prostu nie zwracał uwagi. Ale tutaj, musiał przyznać, choć nie na głos, że taki widok nawet u niego spowodował nieprzyjemne uczucie w żołądku i obrzydzenie. Ktokolwiek to zrobił, był tylko bandą dzikich zwierząt. Gorszych w swoim podejściu nawet od samego Nakasady. To wszystko upraszczało. Będzie jeszcze prościej. Jak chociaż źle na niego spojrzą, to pozbędzie się ich nawet bez świadków. Jego własny kodeks, który ciężko nazwać moralnym, był jakimś wyznacznikiem, którego się trzymał. Tutaj przekroczono tą linię. Jakieś resztki człowieczeństwa najwyraźniej Daisuke dalej miał w sobie zachowane.

-Stać i się nie ruszać. Ten, który pierwszy się ruszyć zarobi strzałą w łeb- Uprzednio rozejrzał się po okolicy, próbując nie zwracać szczególnej uwagi na pocięte i nadpalone fragmenty ciał oraz trupy. Szukał kogoś żywego, kogoś z tej wioski. Jakiegoś dziecka, kobiety, może kogoś starszego. Takich zwykle oszczędzało się na sam koniec. Mimo, że odpaliłby każdego z tych kurdupli bez chwili wahania, wolał mieć widownię. Dla samego stania się bohaterem w ich oczach, ale przede wszystkim dla nagrody. Potrzebował trochę kasy, żeby wyrwać się Osake i ruszyć dalej. Gdy już szybko ocenił otoczenia, sięgnął po łuk i dopiero wtedy się odezwał, z naciągniętą strzałą na cięciwę.

[Sasame]

~ 7/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Daisuke kompletnie nie był przygotowany mentalnie na widok jaki zastał na placu, jednak powstrzymał wszystko w sobie a także podjął decyzję, że nie pozwoli żeby ludzie odpowiedzialni za to co wydarzyło się w osadzie uszli z miejsca zbrodni. Kiedy ujrzał czterech niskorosłych mężczyzn, od razu wiedział co robić. Nakasada wpierw rozejrzał się jednak po okolicy aby upewnić się czy nie ostał się ktokolwiek z wioski, niestety w żadnym budynku nie zauważył on ani trochę ruchu czy nie dosłyszał żadnych dźwięków. Z przygotowaną strzałą wyskoczył z ukrycia i wycelował w osobliwie zachowujących się dziwaków. Ci słysząc słowa Daisuke zamarli. Tylko jeden z nich stał w pozycji umożliwiającej mu spojrzenie na intruza.
- Hej ho, podróżniku! Nie ma potrzeby unosić broni! - powiedział donośnie mężczyzna, jednak w dalszym ciągu nie ruszył się resztą ciała choćby o milimetr.

[Daisuke]

Brak widowni skwitowane zostało lekkim cmoknięciem niezadowolenia. Nie tak to sobie wyobrażał, a robienie za darmo wydawało mu się mało interesującą opcją, chociaż tak jak stwierdził wcześniej, takich pojebów odstrzeli nawet gdyby wioska była całkowicie opustoszała. Dla własnego rozładowania emocji oraz powrotu na dawne tory, żeby sprawdzić czy te kilka tygodni chlania na zadupiu pustyni nie osłabiło jego umiejętności. Trzeba przyznać, że dość dziwna forma rozgrzewki, no ale co kto lubi.

-Nie ma potrzeby, żebyś otwierał ryja niepytany- Równie donośnie co tamten karzełek to Daisuke się odezwał, szybko pacyfikując próby dogadania się z nim.. Jak zwykle okazał pełną elokwencję, empatię oraz zrozumienie drugiej strony. W tym aspekcie najwyraźniej ani odrobinkę się nie zmienił, nie potrzebował nawet rozgrzewki. Ironiczny uśmieszek, który pojawił się na jego twarzy, potwierdzał, że z tego powodu bardzo się cieszył. W połączeniu z jego lekko zapijaczoną mordą oraz oczami wyrażającymi chęć mordu był to sygnał, że lepiej go nie prowokować. Niestety dla tej grupki, ich wyczyny już wystarczyły aby go rozjuszyć.

-Ustawić się w rządku, ręce wysoko i szeroko. Któryś mi wyjaśni co się tutaj odpierdala?- Skoro tak potulnie posłuchali pierwszego polecenie, to postanowił z tego skorzystać. Zabawa w czerwone-zielone była ich ulubioną zabawą, bo zastygnięcie w tak różnych pozach mieli opanowane do perfekcji. W związku z tym pozwolił im się odrobinkę rozluźnić, ładnie ustawić i rozprostować ręce. Oczywiście wszystko po to, aby mieć ich na widoku jeszcze bardziej.

[Sasame]

~ 9/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Daisuke nie należał do tych co pierdolili się w tańcu, zwłaszcza jak zostali już zdenerwowani. Nie okazując choćby krzty chęci ugodowości, szybko uciszył karła, który się przed chwilą odezwał. Niskorosły jednak zareagował na te słowa jedynie cichym chichotem od którego niejednej osobie przeszłyby ciarki wzdłuż kręgosłupa. Zachowując swoje potulne usposobienie, czterech mężczyzn ustawiło się w szeregu, dzięki czemu awanturnik mógł im się w końcu lepiej przyjrzeć. Ten z którym rozmawiał był nieco grubszy od pozostałej trójki i miał dość gęstą i szeroką brodę. Z pozostałej trójki każdy z nich również wydawał się wykazywać jakąś charakterystyczną cechą. Jeden z nich wyglądał jakby miał zaraz zasnąć na stojąco, drugi delikatnie się wiercił i spuszczał wzrok na ziemię, obaj mieli dość długie brody a ta nieśmiałego wyglądała jakby była mocno wygnieciona i skołtuniona. Trzeci z nich patrzył dość głupkowatym wzrokiem na Daisuke, zupełnie jakby nie do końca rozumiał implikacje tego że właśnie celował w nich ktoś z łuku.
- Hihihihi, oczywiście wojowniku! Ja jestem Happī ci tutaj to Dōpī, Basshufuru i Surīpī. Jesteśmy podróżnikami i hihihihi, znaleźliśmy tą biedną, splądrowaną wioskę, więc chcieliśmy odprawić dla nich hihihi, pogrzeb. - powiedział ten sam niskorosły co przed chwilą i spojrzał uśmiechnięty na Daisuke.

[Daisuke]

-Znaleźliście... No popatrz kurwa, co za przypadek. Kto by pomyślał, że wypadki tak chodzą po ludziach- Parsknął śmiechem, ale z własnego żartu, w którym wyśmiewa tłumaczenia się Happiego. Nakasada chyba wreszcie trafił na jakiegoś śmieszka, który próbuje mu dorównać. Wygląda więc na to, że będzie mógł się z nimi chwilę pobawić, zamiast odstrzelić jedno po drugim jako jednoosobowy pluton egzakucyjny.

-To jak z tym pogrzebem? Macie już jakieś łopaty? Bo chyba macie szczęście, tak się akurat przypadkiem składa, że jestem podróżującym mnichem, specjalizującym się w ceremoniach pogrzebowych- Uznali go za idiotę, który mógł kupić taką bajkę, to postanowił z tego skorzystać, dodając do tego swoją część. Oczywiście łuku nadal nie opuszczał, uśmieszek nie znikał mu z twarzy, ale lekko ruch głową na boki sugerował, że skanował otoczenie swoim widzeniem peryferyjnym, aby zlokalizować jakieś przedmioty potrzebne do pochówku. Najważniejsze będzie wykopanie dziury. Ciał wszędzie wokół było dużo, więc Daisuke liczył, że skoro ta czwórka była taka chętna na pochowanie ich, to wyrobią się z tym zadaniem w ekspresowym tempie.

[Sasame]

~ 11/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Żaden z mężczyzn nie wydawał się zrażony sytuacją, prawdopodobnie podejrzewali że Daisuke póki co łyknął ich tłumaczenie, więc czteroosobowa grupa osobliwych czuła się bezpiecznie.
- No taaak, taaak, wielka tragedia, wielka tragedia. Nie mamy pojęcia co tu się mogło wydarzyć, po prostu chcemy teraz... Godnie pochować tych biednych ludzi, hihihi. - powiedział Happī. Dōpī w tym czasie w dalszym ciągu utrzymując swój nieskażony inteligencją wyraz twarzy, pokiwał energicznie głową.
- N-No bo j-jak m-mielib-byśmy t-to tak z-z-zostawić? - wydukał Basshufuru, rumieniąc się niesamowicie i międoląc w dłoniach brodę. Surīpī zaś chwiejąc się nieco na nogach wydawał się chyba uciąć sobie lekką drzemkę na stojąco.
- Hihihi, oczywiście że mamy, są o tam, tam za winklem, pozwól że po nie pójdę. Bardzo szczęśliwie się złożyło że akurat się nam trafił, hihihi, mnich wędrowny. - powiedział Happī, wskazując na pobliski budynek po czym ruszył powoli we wskazanym wcześniej kierunku.

Legenda:
Happī
Basshufuru
Surīpī
Dōpī

[Daisuke]

-Stój- Krótki, ale bardzo jasny komunikat, wydobył się z najgłębszych trzewi Daisuke. To był ten moment, kiedy wiesz, że nie żartuje i że lepiej nie próbować z nim dyskutować. Wzrokiem oraz lekkim ruchem łukiem wskazał zbyt roześmianemu Happiemu wrócić na swoje miejsce do reszty tej dziwnej zgrai. Biorąc pod uwagę dukającego i śpiącego, to tylko ten gadatliwy wydawał się jakimś problemem. Całkiem interesująca była to zbieranina. Trzeba przyznać, że ktokolwiek ich stworzył lub podsunął pomysł by wspólnie podróżowali to musiał być albo na ostrym cugu alkoholowym albo przyćpał coś mocniejszego.

-Po co macie się przemęczać? Wystarczająco dużo już zrobiliście. Pozwól że wam pomogę- Udawany uśmiech oraz łagodniejszy ton głosu szybko wrócił na twarz Daisuke. Pójście po łopatę albo sprawdzenie co w ogóle jest za rogiem postanowił zając się samodzielnie. Okrążył więc łukiem czwórkę karłów, ciągle mając w nich wycelowany łuk i spróbował tak się ustawić aby sprawdzić co jest za tym rzekomym winklem z bezpiecznej odległości. Zapewne bezpiecznej dla każdego innego, bo przecież Nakasada to powinien bardzo chętnie wdawać się w bezpośrednie i nagłe zagrożenia. Nie był jednak bezmyślną górą mięsa i przeczuwał, że coś mocno się tutaj nie klei. Potrzebował tylko dostrzec to co jest przed nim nadal ukryte.

[Sasame]

~ 13/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Daisuke nie miał zamiaru pozwolić karłowi wejść za winkiel i warknięciem kazał mu się zatrzymać i wrócić na miejsce. Happī głośno przełknął ślinę ale następnie posłusznie, z podniesionymi rękoma, przeszedł z powrotem w miejsce gdzie stał do tej pory.
- Hihihi, bardzo przepraszam panie wędrowny mnichu. Hihihih, znajdziesz wszystko czego potrzebujesz tam za winklem, hihihi. - powiedział Happī chichocząc pod nosem, jednak ciężko było powiedzieć czym było to spowodowane, jednak chyba po prostu był on wesoły z natury. Dōpī nagle dostał czkawki, przez co podskakiwał śmiesznie, jednak w dalszym ciągu stał w tym samym miejscu i rozglądał głupkowatym wzrokiem po okolicy. Surīpī w dalszym ciągu sobie drzemał na stojąco a Basshufuru spoglądał ukradkowo na Daisuke, jednak za każdym razem kiedy ich wzrok się spotkał, karzeł odwracał się speszony i zarumieniony.
Nakasada w dalszym ciągu trzymał osobliwą czwórkę na celowniku i udał się w kierunku wskazanym przez chichoczącego. Daisuke powolnym i ostrożnym krokiem wyszedł za budynek i zerknął we wskazane miejsce. Tam... Nic nie było. W momencie kiedy "Wędrowny mnich pogrzebowy", podniósł wzrok na czwórkę karłów, usłyszał nad sobą dziki wrzask i ujrzał spadającego na siebie kolejnego karła, który kichnął i wywołał przy tym silną falę powietrza, która jako pierwsza uderzyła w Daisuke a zaraz po niej wpadł na niego rozpędzony karzeł, nie powaliło to jednak potężnego mężczyzny na ziemię ale manewr ten strącił mu strzałę z cięciwy, uniemożliwiając strzał.

  Ukryty tekst

W tym samym czasie pozostałe karły wykorzystały okazję jaką stworzył ich towarzysz i rozbiegli się na cztery strony, znikając z pola widzenia Nakasady.

Legenda:
Happī
Basshufuru
Surīpī
Dōpī
Achū

  Ukryty tekst

[Daisuke]

-Mhmmm- Mruknął jedynie Daisuke, który z każdą chwilą tej sytuacji był coraz bardziej zirytowany. Ta banda debili robiła z niego półgłówka i jeszcze sądzili, że tak po prostu dawał im się wplątać w tą historyjkę o przypadkowym znalezieniu tej wioski i próbie pochowania zabitych tutaj ludzi. Powinien im z miejsca odstrzelić jaja, a nogi wepchnąć do dupy, żeby wyszły im drugą stroną, ale zamiast tego raz w życiu postanowił być spokojny. Może za długo zasiedział się w tej wiosce? Może po prostu jest już za stary i zaczynają wychodzić efekty nadużywania pewnych wysokoprocentowych substancji? A może po prostu powinien przestać się z nimi cackać i zrobić to co powinien od początku. Już nawet nie zwracając uwagi, czy ktoś mu za tą pracę zapłaci.

Wszystko zmieniło się w ułamku sekundy. Wpadł w tak prostą pułapkę. Pierwszy atak z góry, drugi od boku. Trzeba było je rozwiązać w odpowiedniej kolejności. A kolejność mogła być tylko jedna. Okrzyk wydobył się z ust Daisuke, z jego ciała zwolniona została blokada, co natychmiast przełożyło się na widoczny efekt w postaci czerwonej skóry oraz oczu, które zrobiły się zupełnie białe. Wytrącenie mu strzały oznaczało, że przeszedł do tego co lubi najbardziej - walki wręcz. Nie wypuścił jednak swojej zabawki z dłoni, a zamiast pięści postanowił posłużyć się łokciem. Nieco przykucnął i wyprowadził cios łokciem w okolice splotu słonecznego przeciwnika. Zaraz po tym spróbował odskoczyć, jeśli było to konieczne odkopując najpierw przeciwnika (o ile ten próbował go zatrzymać). Kilka odskoków w bok miało mu dać przestrzeń oraz czas do zorientowania się co się tutaj działo. Oczywiście oprócz dwóch nowych, szybko wzrokiem spojrzał też na początkową czwórkę i to co oni wyczyniają.

  Ukryty tekst

[Sasame]

~ 15/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Pomimo początkowego zaskoczenia spowodowanego atakiem z ukrycia, Daisuke bardzo szybko pozbierał się w sobie i zabrał się za rozprawienie z pierwszym z karłów. Od Nakasady buchnęła chakra a nabrzmiałe od szybko krążącej krwi mięśnie i skóra zaczerwieniły się z wysiłku jakim było zrzucanie z siebie ograniczeń cielesnych. Błyskawicznie szybki cios łokciem wbił karła w ścianę budynku, niemalże przebijając jego klatkę piersiową na wylot i oczywiście zabijając go na miejscu, zostawiając zwłoki dyndające ponad metr nad ziemią w ścianie z piaskowca a na jego twarzy widniał uwieczniony wyraz pełnego zaskoczenia całą sytuacją.

  Ukryty tekst

- Ale heca, hihihi, Achū chyba nie wyjdzie z tego cało, hihihi- zawołał donośnie Happī, jednak jego głos odbijał się echem od budynków i Daisuke nie do końca był w stanie ustalić skąd dokładnie dochodzi. Basshufuru, Surīpī i Dōpī również robiegli się na wszystkie strony i poukrywali przed wzrokiem "Wędrownego mnicha pogrzebowego". Nad wioską zapadła teraz cisza, od czasu do czasu jedynie przerywana odgłosami palących się zwłok na głównym placu, bądź jękiem wiatru w szparach w zabudowaniach.

Legenda:
Happī
Basshufuru
Surīpī
Dōpī
Achū

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Pierwszy był dla niego niczym kichnięcie. Irytujące, a zakończone solidnym walnięciem. Podchodzenie do Daisuke na odległość w której znajdziesz się w zasięgu jego pięści jest bardzo złym pomysłem. A w dodatku próba zaatakowania go to właściwie wyrok śmierci. On był mimo wszystko łaskawy, nie pozabija ich wszystkich w tej jednej sekundzie, a pozwoli im na ukrycie swoich żałosnych czterech liter po zakamarkach tej zniszczonej osady. Potem poczeka, aż zaczną się lękać, pozwolą sobie na gest ostatniego natchnienia odwagi, aby go zaatakować, wtedy znowu pokaże im czym to się skończy. A na koniec pozwoli im błagać o swoje życia. Jak raz zdjął swoje limity, nie cofał się. Nawet kiedy był teraz wystawiony na kolejny atak.

-Dobra... Dawajcie! Próbujcie drugi raz! Ilu z was chce skończyć tak jak tamten debil?- Wydzierał się, jednocześnie zmieniając ciągle swoją pozycję, przeskakując pomiędzy narożnikami budynków, aby zlokalizować swoich przeciwników, a na koniec postanowił wskoczyć na któryś z dachów, którego konstrukcja wydawała się w miarę stabilna, aby z wyższej pozycji obserwować otoczenia. Szukał jakiegoś punktu zaczepiania, ktoś z nich będzie się musiał wychylić. Wtedy już całkowicie bez różnicy czy wyjdzie z podniesionymi rękami i błaganiem o życie, Daisuke będzie miał zamiar wykonać szybko doskok i zaatakować pięścią z powietrza. Kolejny mocarny atak w jego repertuarze. Chociaż chyba będzie musiał pomyśleć o czymś więcej, bo nawet jemu te kilka ciosów pięściami na krzyż zaczynało się nudzić.

  Ukryty tekst

[Sasame]

~ 17/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa rangi B ~

~ Człowiek z miasta ~

Daisuke czuł ogromną pewność siebie związaną z łatwym rozprawieniem się z pierwszym z przeciwników. W dalszym ciągu rozgrzany do czerwoności shinobi krążył po wiosce, starając się wykurzyć swoich przeciwników z ukrycia, jednakże na tą chwilę każdy z nich siedział cicho jak mysz pod miotłą i nie wychylali się ze swoich kryjówek. Kiedy Daisuke przycupnął w gotowości na dachu jednego z wyższych budynków, miał dobry widok na główny plac a także na wiele z przejść pomiędzy budynkami. W pewnym momencie w jednym z okien mignęła mu pomarańczowa tunika, którą miał na sobie jeden z karłów, jednak w tej samej chwili usłyszał świst zasysanego powietrza. Po odwróceniu się w tym kierunku ujrzał jak przez jedno z okien patrzy się na niego karzeł. Nie był to jednak żaden z tych, których widział do tej pory, ten był ubrany na bordowo a twarz miał wykrzywioną w grymasie gniewu. Daisuke nie potrzebował zachęty i kiedy tylko ujrzał następną ofiarę, od razu ruszył w jego kierunku. Mimo iż wystrzelił jak z procy, jego oponent był już przygotowany i posłał na spotkanie z wojownikiem kulę gorącego ognia. Nakasada przeleciał przez płomienny pocisk, niemalże nie odnosząc przy tym obrażeń i przebijając się przez ścianę, aby następnie ciosem znad głowy, zaatakował bordowego karła.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Guramupī, ponieważ tak właśnie miał na imię nieszczęśnik, który teraz nawinął się Daisuke pod rękę, nie miał nawet okazji aby zobaczyć jaki efekt wywarła na przeciwniku jego technika. Cios ręką trafił niskorosłego mężczyznę w sam czubek głowy a trzask jaki wywołał szereg łamiących się kości, rozniósł się donośnie, prawdopodobnie dało się go usłyszeć z każdego zakamarka wioski. Guramupī w zasadzie złożył się jak domek z kart, nogi miał powyginane w dziwnych kierunkach co mogło wskazywać na pogruchotane kości, zaś jego szyja wydawała się wręcz wsunąć w ciało, pod naporem pękniętej czaszki.

Legenda:
Happī
Basshufuru
Surīpī
Dōpī
Achū
Guramupī

  Ukryty tekst