[EVENT] Umocnienia pod twierdzą

[Sugiyama Orochi]

- Ach, w porządku. Myślałem, że jak to coś od Ayatsurich, to będzie bardziej skomplikowane w obsłudze, ale jak to po prostu duża kusza, to faktycznie damy sobie raczej radę. W takim razie do zobaczenia później. - skinął głową majstrowi, a następnie odszedł ku swojej ekipie. Ta, jak się okazało, była nieco mniejsza niż ostatnio. Pozdrowił wszystkich, machnąwszy do nich ręką już z daleka.

- Czołem, panowie! Żyjecie po tym dźwiganiu ostatnio? Mnie plecy jeszcze wczoraj doskwierały. - uśmiechnął się, ściskając jeszcze prawice każdego, po czym skinął głową. - Ta, dostaliśmy coś odrobinę trudniejszego, ale raczej tylko w teorii. Widzicie te ustrojstwa na szczytach wież? - wskazał dłonią najbliższą z balist. - Tym będziemy się dzisiaj bawić. To balisty, taka duża wersja kuszy. Mamy zmierzyć, jak daleki i jak blisko są w stanie strzelić. Najdalszy strzał zaznaczamy zielonym kamieniem, najbliższy - czerwonym. W połowie pomarańczowym. Potem trzeba będzie jeszcze zmierzyć, ile to dokładnie metrów i zapisać to na zwoju. - podniósł w dłoni papier, gdzie trzeba było zapisać wyniki testów. Potem rozglądnął się po ekipie.

- Myślę, że na początek musimy wszyscy podejść do jednej wieży i w ogóle zapoznać się z obsługą tego, postrzelamy tak losowo, wyczujemy tę maszynę. Każdy powinien mieć okazję, zobaczymy komu też najlepiej idzie i wtedy się jakoś dokładniej podzielimy już do konkretnych testów. Poza tym pytanie do was - któryś z was umie pisać? Przydałby się chociaż jeden poza mną, żeby notować i mierzyć. A, jak macie jakieś pytania albo pomysły to też dawajcie. - spytał ich, licząc na jakiś odzew.

[Uchiha Tsuyoshi]

Cel... pal!
Sugiyama Orochi: Misja rangi D [Zlecenie specjalne - Kōtei się zbroi]
3/7Haru oczywiście podłapał historię z plecami i trudnościami w funkcjonowaniu po ostatnim noszeniu i odpowiedział:
- Nie, my nie mamy takich problemów. Pierwszego dnia co prawda nas bolało, ale drugiego dnia pani Kiyomi rozmasowała plecy dokładnie każdemu z nas. Kijem treningowym - wytłumaczył dość przystępnie to, co się działo. Najwyraźniej nie dostali żadnej taryfy ulgowej po wykonanej misji i być może nawet nie przeszkadzało im to jakoś specjalnie. Pewnie już przywykli.

W dalszej kolejności młody Sugiyama wytłumaczył im na czym miało polegać dzisiejsze zadanie. Rzeczywiście, było bardziej skomplikowane, ale nie było to nic, czego nie mogliby objąć swoimi głowami. Gdy shinobi tłumaczył, reszta kiwała głowami i spoglądała to na wieże ze sprzętem antyoblężniczym oraz na wóz.

- Ja umiem pisać i czytać. Reszta... chyba nie na tyle dobrze - odpowiedział Haru spoglądając na resztę ekipy, wyczekując czy ktoś zgłosi sprzeciw wobec takiego postawienia sprawy. Nikt tego nie zrobił. Nikt też nie miał pytań - te prawdopodobnie zrodzą się w trakcie. Cała szóstka ruszyła zatem do twierdzy, wchodząc na mury po wąskich schodach i udając się na niewielką wieżyczkę na północnym murze, na której ustawiona była jedna z balist. Był to rzeczywiście raczej prosty sprzęt, który przypominał wielką kuszę, z tą różnicą że naciąg osiągało się nie przez kręcenie korbką, a średniej wielkości kołem z czterema wystającymi rączkami*. A właściwie podwójnym kołem, bo było ono skonstruowane tak, żeby mogło nim kręcić dwie osoby nie przeszkadzając sobie wzajemnie. Obok poukładanych było sporo strzał, które jednak wbrew temu co było napisane w zwoju nie były treningowe. Mierzyły około półtora-dwóch metrów i były wyposażone w doskonałe, ostre jak brzytwa groty. Na myśl o czymś takim włos aż jeżył się na głowie.

* - proszę się nie sugerować do końca obrazkiem misji

Hop tutaj

[Sugiyama Orochi]

- No nic, w takim razie ci inżynierowie będą musieli oglądnąć ten sprzęt. My tylko obsługiwaliśmy. Ale i tak lepiej, że to teraz wyszło, niż gdyby nagle się rozwaliła w trakcie samej bitwy. Dobrze się spisaliście. - uśmiechnął się Orochi pokrzepiająco, w istocie zadowolony ze swoich podwładnych. Jak na gości, którzy jeszcze parę tygodni temu tak bardzo nie wiedzieli co ze sobą zrobić, że aż próbowali porwać kogoś dla okupu... cóż, robili naprawdę dobre postępy i młody Suigyama miał nadzieję, że dalej tak będzie - i że znajdą sobie miejsce we wspólnocie mieszkańców Kotei.

Skinął głową zarówno majstrowi, który go wcześniej wprowadził w szczegóły, jak i inżynierom z pustyni, do tych ostatnich nawet się przyjaźnie uśmiechając. Zaraz potem odchrząknął.

- Cóż, zgodnie z poleceniem - przetestowaliśmy wszystkie maszyny, sprawdzając maksymalny i minimalny zasięg każdej oraz badając pod jak bardzo elastycznym kątem są w stanie operować. Odpowiednie odległości zostały oznaczone, do tego moja drużyna została wstępnie przeszkolona z użytku i z tego, jak celować w odpowiednie... cóż, cele. Przy trzech maszynach nie było problemu, niemniej przy ostatniej, kiedy próbowaliśmy ustalić minimalny zasięg w bieżącym ustawieniu, maszyna po zwolnieniu blokady się złamała, mniej więcej w połowie podstawy. Użytkowaliśmy ją tak samo, jak poprzednie, nie odnotowaliśmy też wyraźnych skaz na sprzęcie tuż przed testem. Poleciłem swoim ludziom, żeby przypilnowali i nie ruszali niczego, także panowie eksperci... - wskazał uprzejmie na inżynierów z Unii. - ...będziecie mogli sami ocenić, co poszło nie tak i pomóc w naprawie, by wszystkie były w dobrej kondycji. Niemniej, pozostałe maszyny sprawują się świetnie, obsługa jest bardzo intuicyjna, a po odpowiednim wyczuciu ciężaru strzał, napięcia oraz wiatru - potrafią nieść pociski całkiem daleko i celnie. -

Uznał, że drobna pochwała zdolności Ayatsuri może tutaj zostać dobrze odebrana i być może chętniej przyjrzą się problemowi.

[Uchiha Tsuyoshi]

Ayatsuri coś popsuli
Sugiyama Orochi: Misja rangi D [Zlecenie specjalne - Kōtei się zbroi]
1/7Wszyscy, nawet przedstawiciele Ayatsuri z uwagą wysłuchali słów Orochiego. Co do samych Ayatsuri, to byli to ludzie odziani nieco bardziej w stylu, który był charakterystyczny dla pustyni, ale poza tym i nieco bardziej śniadą cerą nie wyróżniali się niczym. Skoro pracowali jako mechanicy to najprawdopodobniej nie byli to osobnicy potrafiący mieszać chakrę, ale mimo to byli lepiej lub gorzej biegli w sztukach charakterystycznych dla tego klanu. Jeden z nich był nieco wyższy, twarz miał bardziej "surową", a drugi z nich nieco niższy i nie wyglądał na tak zaciętego. Orochi mógł odnieść wrażenie, jak temu pierwszemu pulsowała z poirytowania żyłka na skroni, czego niestety nie zmieniły komplementy w stosunku do trzech sprawnych balist.

- To niemożliwe - pokręcił głową - to jakieś bzdury, ktoś musiał coś pochrzanić, albo nawet celowo złamać tę balistę żeby zrzucić to na nas i teraz żądać zwrotu pieniędzy. Sprzęt Ayatsurich nie łamie się „ot tak”, rozumiecie? – z każdym słowem nakręcał się coraz bardziej, a jego niski ton głosu nadawał złowieszczej aury temu co mówi. Ten drugi zagadkowo milczał.

Urzędnicy popatrzyli się na siebie i pokręcili głowami. Odebrali od Orochiego zwój i notatki. Przez moment nie wiedzieli do końca robić – wyraźnie nie chcieli ustąpić, ale musieli jakoś przekonać tamtych, że nie mają racji. Wreszcie ten odpowiedzialny za to zamówienie, zwrócił się do młodego Sugiyamy:

- Orochi-sama, w ramach dodatkowo płatnego zlecenia, nie zechciałbyś nam pomóc w wyjaśnieniu tego problemu? Mam wrażenie, że będziesz to tego najlepszą osobą.

[Masashi]

Już tworzył kolejną kiedy usłyszał opinię Kierownika budowy na temat Senju. Tworzenie barykady stanęło a Masashi aż się wzdrygnął z powodu niekomfortowej sytuacji, w której się znalazł. Ewidentnie w Sogen oraz samym Kotei bycie Senju było absolutnym przekleństwem. W zasadzie to zastanawiał się czy aby jest bezpieczny.
- Chwasty? To wina Senju, że Mur upadł? Wie Pan że Senju i Uchiha łączą lata wojen i konfliktów? Niemal w każdej gałęzi rodziny Senju jakiś dziadek, babka lub ktoś jeszcze starszy został zabity przez Uchiha. Wielu żywi tą urazę do dziś. A teraz mają w ciemno rzucić się na pomoc i ryzykować własnym życiem? Zostawić żony i dzieci bo klan Uchiha nie dysponuje odpowiednim wojskiem? Senju stworzą dom dla swojej rodziny gdziekolwiek zechcą. Taki urok naszych zdolności. Ale nie jesteśmy wam winni niczego. Oszczędźmy sobie nieprzyjemnych komentarzy i skupmy się na pracy. - zdenerwował się no i wylał z siebie całą gorycz, która zebrała mu się na serduszku. To już druga sytuacja, w której jego klan został obrażony. Przecież żaden Senju nie musi tu być. Jeśli tak bardzo nienawidzą rodziny Masashiego to może lepiej będzie jak wszyscy Senju po prostu wrócą do domów?
Kontynuował tworzenie barykad już nie odzywając się słowem. Nie wiedział jak się zachować. Był tu tylko do pomocy ale uważał, że w tak ciężkiej sytuacji ostatnie czego potrzeba to zaognienie relacji z osobami, które przyszły pomóc? Co to niby miało na celu? Pokazanie swojej wyższości w Kotei?
Stworzył cztery barykady po czym podszedł do stanowiska z wodą. Chciał chwilę odpocząć bo jego nerwy wpłynęły na dodatkowe zmęczenie. Był dumny ze swojej pracy bowiem w kilka minut stworzył barykady, które normalnie ciosaliby pewnie z kilka godzin. Ewidentnie się przydał.

[Sugiyama Orochi]

Orochi machnął ręką, nawet nie myśląc w tym momencie o zapłacie, tylko o rozwiązaniu problemu. Skinął głową, po czym podszedł parę kroków do mężczyzny przekonanego o jakości produktów z pustyni.

- Panowie, nie dajmy się ponieść emocjom od razu. Nikt nie podważa zdolności klanu Ayatsuri, zresztą sam wiem o nich doskonale. Nazywam się Sugiyama Orochi i byłem ostatnich parę lat ochroniarzem Takedy Yuu, którego ojciec jest od dawna wartościowym kontrahentem Unii, bardzo sobie chwalącym tę biznesową współpracę - i to z wzajemnością ze strony klanu Ayatsuri, z tego co wiem. Niemniej, jedna z trzech machin w istocie się zepsuła, bez widocznej przynajmniej dla nas przyczyny. Może przejdźmy się na miejsce i dokonajmy oględzin? Pozostałe działają sprawnie, może to zatem kwestia tylko materiału w tym konkretnym przypadku. A może problem leży gdzie indziej, ale to będziemy mogli stwierdzić dopiero przy dokładniejszym badaniu, nieprawdaż? - zasugerował, stojąc cały czas w dość otwartej i swobodnej postawie, ton głosu starając się balansować między spokojnym i ugodowym, a nieco twardym - na tyle, by inżynierowie mieli pewność, że nie oskarża ich o niedopatrzenie, ale też z drugiej strony wymaga od nich wywiązania się ze swojej części umowy i sprzedania klanowi Uchiha działającego produktu.

Co komu z niesprawnej machiny?

Jeżeli inżynierowie się zgodzili, poprowadził ich na miejsce zdarzenia, gdzie powinna czekać jego ekipa i pilnować, żeby nikt niepowołany nie dostał się w pobliże niesprawnej maszyny. Liczył na to, że usterkę będzie się dało w miarę szybko i bez większych kłótni ustalić, a samą maszynę - naprawić.

[Uchiha Tsuyoshi]

Ayatsuri coś popsuli
Sugiyama Orochi: Misja rangi D [Zlecenie specjalne - Kōtei się zbroi]
2/7Pomysł Orochiego mógł się wydawać dobry. Z pewnością wzbudził on entuzjazm na twarzy urzędnika, który zareagował zanim jeszcze jeden z Ayatsurich zdołał odpowiedzieć.

- To jest świetny pomysł. Sugiyama-sama, w takim razie mam uprzejmą prośbę o zaopiekowanie panów i wyjaśnienie wszystkiego na miejscu. Poszedłbym z wami, ale ciągle napływają nowi ludzie i muszę rozdzielać zadania z kolegami, nie możemy sobie pozwolić na przestój – wyjaśnił i na pewno nie przesadzał. Za każdym razem, gdy Orochi był w okolicy namiotu mógł dostrzec, że ktoś podchodził, odchodził, rozmawiał czy czaił się obok niego. Było tu bardzo dużo pracy, więc spełnienie prośby będzie z pewnością sporą pomocą.
- Pozostałych może pan zwolnić albo zabrać ze sobą – dodał jeszcze, zanim oddał inicjatywę Orochiemu i jego rozmówcom.

- Dobra, niech będzie. Chcę to zobaczyć. Ale jeśli faktycznie to wasza wina, to nie ręczę za siebie – warknął Ayatsuri. Ten wyższy i groźniejszy oczywiście, bo ten drugi zajmował się tylko obserwowaniem wszystkiego. W ogóle sprawiał wrażenie bardziej asystenta, niż samodzielnego inżyniera. Tak czy inaczej nie robił ani nie mówił nic, co sugerowałoby, że ma inne zdanie niż jego partner.

Nie pozostawało zatem chyba nic innego, niż ruszyć na górę, o ile nie pozostała już żadna kwestia, którą Orochi chciałby omówić z kimś na dole.

[Ai]

Zlecenie D - Senju w gościach [Masashi - Zlecenie Specjalne]
7/7

Słowa tego człowieka najwyraźniej uderzyły w klanową godność Masashiego. Cóż, skromnie ujmując sprawę to antypatia między tymi klanami jest wręcz legendarna. Pewnie, gdyby nie aż tak obraźliwy stosunek do bliższych lub dalszych członków rodziny zielonowłosego, Uchiha nie wypowiedziałby tak wielu słów. Gdyby to był ktoś, załóżmy należący do Kami, podejście Kierownika mogłoby być całkiem inne. Albo też by wręcz opluwał tych, którzy nie postanowili stawić się ze swoimi oddziałami. Nigdy nie wiadomo. Ale na pewno był starszy od Masashiego, więc na pewno znał burzliwą przeszłość między oboma rodami. -Mur upadł z winy tych bestii - Miał oczywiście na myśli ludy zza Muru. -Część winy spadnie na Senju, kiedy nie zatrzymamy tu dzikich i ruszą w głąb kontynentu. Kiedy Dzicy się rozleją po świecie, niczyje dzieci nie będą bezpieczne.- I na tym skończył swoją wypowiedź. Przynajmniej na razie.
Chłopak mógł odpoczywać. Nawet wcześniej wskazano mu miejsce, gdzie mógł znaleźć wodę. Kiedy zrobił sobie przerwę, nikt mu nie zwrócił uwagi. Faktycznie, z każdą barykadą oszczędzał czas kilku rzemieślników, którzy mieliby to wszystko wykonywać własnoręcznie, a też mimo wszystko potrzebował czasu nawet nie na złapanie oddechu, a na regenerację chakry.
Po pewnym czasie jednak podszedł do niego kierownik. -Jeżeli jeszcze potrzebujesz odsapnąć, w porządku. Jeszcze będziemy potrzebować byś trochę popracował. Myślę, że jeszcze przynajmniej drugie tyle co zrobiłeś. Najlepiej i trzecie. Bylebyś nam tu nie padł z wyczerpania. Gdy już ich odepchniemy, będziesz mógł być dumny ze swojej pracy. Kiedy tamci będą wyciągać drzazgi ze swoich fiutów.

Strażnik
Urzędnik
Kierownik

[Masashi]

Pijąc wodę chłopak obserwował prace, które miały miejsce dookoła. Wielu ludzi uwijało się w pocie czoła. To sprawiało, że w młodym Senju pojawiła się iskierka nadziei, że może uda im się odeprzeć siły wroga. W każdym razie on nie zamierzał ginąć na froncie. Mógł pomóc czy wesprzeć ale do walki to on się nie nadawał zupełnie. Niech już to sobie załatwiają Uchiha.
- Dobrze wracam do pracy – powiedział jakby do siebie przeciągając się i wykonując kilka skłonów. Ponownie przeszedł w miejsce gdzie wcześniej ustawiane były palisady. Złożył pieczęć i zaczął tworzyć nowe twory. Znał swoje limity więc wiedział, że stworzy drugie tyle i będzie potrzebował dłuższej przerwy. Niestety kreatywne tworzenie Mokutonu zjadało jego zapasy chakry w dość szybkim tempie. Ale pewnie następnego dnia będzie mógł się ponownie pojawić na miejscu by stworzyć kolejne. W zasadzie to nawet nie wiedział ile czasu na przygotowania pozostało.

[Ai]

Zlecenie D - Senju w gościach [Masashi - Zlecenie Specjalne]
8/7

Młodzieniec odpoczywał, zasłużył. Faktycznie obserwacja tego, w jaki sposób obywatele Kotei pracują, jak są ze sobą zgrani i wzajemnie sobie pomagają... mogła podnosić na duchu. Zwłaszcza, że poza osobami pochodzącymi z Sogen, czy nawet sięgając nieco dalej, z całych wietrznych równin, były tu osoby, których wygląd mógł wskazywać na pochodzenie z wielu innych prowincji. Widać, że mimo wszystko, Uchiha nie byli w tym sami. A sam Masashi był jednym z wielu trybików, które mogły przyczynić się do tego, aby obrona tych terenów faktycznie się powiodła. Czy będzie szedł na front? Siłą go nie rzucą. Chyba. Kto wie czy chcieliby pchać jednego, młodego Senju na front. Jakby chcieli, aby zginął - byłaby to niezła opcja, Uchiha o taką śmierć nie dałoby się obwiniać. Jednak nikt go siłą nie trzymał, to na pierwszą linię najpewniej też go siłą nie wrzucą.
Wrócił do pracy i... no napracował się. Nie wiem czy kiedykolwiek był zmuszony tak uparcie wykorzystywać swoją chakrę, jak to miało miejsce teraz. Choć kto wie, jeżeli zostałby w osadzie na czas wojny, może i by chronić siebie, musiałby posługiwać się swoim reberu i do utraty przytomności. Tak teraz, były to kontrolowane warunki, gdzie nikt nie chciał tracić pracownika z powodu głupoty, jaką byłoby calkowite oprożnienie się z chakry. W sumie pracując i odpoczywając spędził tu dobre kilka godzin. Kiedy już opadał z sił i raczej miał zakończyć pracę, zobaczył jak ponownie zbliżył się do niego kierownik.
-Dobra robota, tu twoja zapłata. - I rzucił mu mieszek. Każdy zasługiwał na wynagrodzenie za swoją pracę, niezależnie od pochodzenia, tak i on dostał swój przydział. Zostało mu teraz odpocząć, może spożytkować zarobione ryo.

MISJA ZAKOŃCZONA

Strażnik
Urzędnik
Kierownik

[Sugiyama Orochi]

Brew Orochiego nieco drgnęła, słysząc arogancję w głosie inżyniera, jednak zdusił gniew w sobie. Pamiętał opowieści Yuu o przybyszach z pustyni, którzy byli tak dumni ze swoich konstrukcji i starał się pamiętać, że taka postawa świadczy po prostu o pasji, z jaką pracują. Ponadto mogli być zmęczeni podróżą na drugi koniec świata i nieprzystosowani do zdecydowanie bardziej wilgotnych i chyba bardziej wietrznych terenów Sogen. A na pewno bardziej błotnistych. Musiał wierzyć, że mimo wszystko profesjonalizm mężczyzny wygra i nie będzie próbował wcisnąć mu bzdur. Dlatego może odrobinę wymuszenie, ale uprzejmie uśmiechnął się i wskazał kierunek, w którym powinni się udać.

- Oczywiście. Zależy nam na ustaleniu źródła problemu, jakiekolwiek by ono nie było, a nie na zrzucaniu winy na kogokolwiek. Najważniejsze, żeby balisty działały jak trzeba w trakcie właściwego starcia. Proszę za mną. - odparł ugodowo, zapraszając ze sobą inżyniera oraz jego asystenta. W trakcie drogi postanowił dowiedzieć się jeszcze czegoś więcej o przybyszach. - Swoją drogą... znacie panowie moje imię, natomiast ja nie poznałem jeszcze waszych. Jak się do was zwracać? Dawno przybyliście do Kotei? - spytał, licząc, że chociaż odrobinę uda się ocieplić atmosferę, jaka panowała między nimi.

[Uchiha Tsuyoshi]

Ayatsuri coś popsuli
Sugiyama Orochi: Misja rangi D [Zlecenie specjalne - Kōtei się zbroi]
3/7Powstrzymanie się od powiedzenia tego, co się naprawdę myśli było prawdopodobnie dobrym wyborem w tej sytuacji. Eskalacja konfliktu mogłaby doprowadzić do zabetonowania się stanowisk i w konsekwencji do impasu. Co prawda wszyscy byli dorosłymi ludźmi mającymi świadomość, że gdzieś tam, wcale nie tak daleko czyha na wszystkich ogromne zagrożenie, niemniej jednak nawet w takich okolicznościach niektórzy wykazują się wyjątkowo daleko idącą butą.

W każdym razie, w związku z tym że Orochi zachował pozory uprzejmości, obaj Ayatsuri podążyli za nim na wieżę.

- Dobrze, dobrze, zobaczymy – odparł większy z dwójki – nasze imiona nie są ważne, ale żeby nie było że jesteśmy gburami. Hoiji Ayatsuri, a to mój współpracownik, Reiji. Jesteśmy tu, bo Panicz Yuu się uparł – wyjaśnił, choć z wyraźną niechęcią. Powodów takiego zachowania mogło być kilka, zresztą większość z nich została już wspomniana. Od siebie mogę dodać, że prawdopodobnie wcale nie są zadowoleni z takiego zlecenia i woleliby nie nadstawiać karku za ród Uchiha na pierwszej linii frontu (czy też blisko niej, bo szczęśliwie jeszcze tu nie dotarła).
Tak czy inaczej, cała trójka dotarła sprawnie na wieżę. Hoiji i Reiji stanęli obok maszyny, a ten pierwszy łypnął na nią okiem i powiedział:
- No dobrze, to jak to wyglądało tak właściwie – i zaczął ją oglądać.

[Sugiyama Orochi]

Na wspomnienie uporu Yuu, Orochi jednak lekko się uśmiechnął, tym razem szczerze.

- Cóż, faktycznie - panicz Yuu potrafi być uparty, aż do granic cierpliwości. Niemniej dziękuję, że poświęciliście swój czas i wiedzę, żeby pomóc naszemu klanowi - na pewno pomoże nam to ochronić naszych mieszkańców i przynajmniej spowolnić marsz Dzikich. - odparł uprzejmie, zapamiętując imiona obu mężczyzn. Może znajdzie potem Yuu i dopyta go o nich oraz o to, czy poza nimi ktoś jeszcze z południa ma przybyć, aby wspomóc Uchiha. Pamiętał, że wysyłał listy też do Unii, ale... nie wierzył zbytnio w powodzenie tego apelu - mieszkańcy pustyni byli bardzo daleko od nich i z pewnością mieli własne problemy. Niemniej, na turnieju Ichirou-sama oraz ten cały... jak mu było, Masahiro wspominał... Ario? Chyba tak. W każdym razie - obaj z pustyni, a ogromnie pomogli im przy Hanie, więc kto wie - może i tym razem odpowiedzą na apel. Na razie jednak mieli Hoijiego i Reijiego oraz ich balisty - a to już coś.

Na miejscu Orochi skinął głową na dwójkę, która obsługiwała maszynę podczas wypadku.

- Pokażcie na sucho, co robiliście w momencie wystrzału. Chcieliśmy przetestować minimalny i maksymalny zasięg, przy poprzednich strzelaliśmy identycznie - najpierw naciąg cięciwy, potem załadowanie pocisku... wycelowanie i zwolnienie blokady. Potem powtórka. Normalnie szło bez problemu, tutaj... złamało się, jak widać - w tym miejscu. - stwierdził Orochi, samemu jeszcze przy pokazywaniu nachylając się nad sprzętem i na moment błyskając sharinganem, by upewnić się, że widzi dokładnie, gdzie powstało złamanie i jest w stanie w razie czego zasugerować chociaż, gdzie pęknięcie wystartowało.

[Uchiha Tsuyoshi]

Ayatsuri coś popsuli
Sugiyama Orochi: Misja rangi D [Zlecenie specjalne - Kōtei się zbroi]
4/7Dwójka ludzi, którzy poszli razem z nimi popatrzyła się na siebie niepewnie, ale od razu przystąpiła do prezentacji i opowiadania. Sęk w tym, że z ich opowieści nic specjalnego nie wynikało. To znaczy nie wynikało nic, co mogłoby rzucić większe światło na sam wypadek. Opowiedzieli oni i zademonstrowali zwyczajny proces korzystania z balisty. Nałożenie pocisku, uzyskanie naciągu, wycelowanie i strzał. Nic, co odbiegałoby od normy. Orochi również nic specjalnego nie zauważył, niestety tym razem nawet używając sharingana. Odnotował tylko po raz kolejny, że w baliście złamała się belkodeska (trudno inaczej to nazwać) stanowiąca podstawę całej konstrukcji. Mechanizm był jak na razie w porządku.
- To niemożliwe – pokręcił głową Hoiji. Obaj Ayatsuri dokładnie obejrzeli maszynę i taka była właśnie reakcja tego bardziej zaciętego z nich. Reiji z miną, z której ciężko było cokolwiek wyczytać (miał taką od samego początku), ponownie jednak nachylił się nad złamanym urządzeniem.
- Patrz – odezwał się po raz pierwszy dzisiaj i pokazał palcem na złamaną część – to z tej partii, o której rozmawialiśmy. Widać akurat jedna się taka trafiła akurat tutaj, dlatego z resztą zapewne nic się nie stało – powiedział, po czym westchnął, po czym po raz pierwszy zwrócił się bezpośrednio do Orochiego:
- To stało się przy pierwszym strzale czy już podczas dalszego używania? I zakładam, że resztę sprawdziliście i nie ma żadnych pęknięć? – zapytał neutralnym tonem.

[Sugiyama Orochi]

- Na razie chcieliśmy się dowiedzieć, co poszło nie tak przy tej. Pozostałych nie sprawdzaliśmy, bo nawet nie wiedzieliśmy, czego dokładnie szukać. Dlatego potrzebowaliśmy was, żebyście ocenili fachowym okiem. - odparł Orochi szczerze, choć jeśli dobrze zrozumiał - wina najprawdopodobniej leżała nie w konstrukcji, ale jak podejrzewał na początku - w samych materiałach użytych budowy. Co zwalniało ich samych z odpowiedzialności i może częściowo i Ayatsuri, ale to jednak oni powinni byli zadbać o jakość surowców i półproduktów, z których powstała całość. Dlatego, żeby nie mieli wątpliwości o powadze sprawy, dodał. - Belka złamała się pod sam koniec testów, przy kilkunastym z kolei strzale. Wtedy pocisk wystrzelił w zupełnie innym kierunku, pod mury, prawie zabijając jednego z robotników. Mieliśmy sporo szczęścia, dlatego chciałbym się upewnić, że w istocie pozostałe maszyny nie korzystały z tych samych części, co ta tutaj - bo jeśli dobrze rozumiem, przyczyną jest wada w jednej z części, tak? - zwrócił się do nich, uprzejmie ignorując wcześniejsze niedowierzanie i nie dając im powodu, aby czuli się zawstydzeni. Przynajmniej na razie.

- Myślę, że teraz możemy sprawdzić co z resztą i czy widać na nich jakieś pęknięcia. Czy tę tutaj da się szybko naprawić? - spytał od razu, licząc na pozytywną odpowiedź.