Szlak transportowy

[Yuki Hoshi]

~ 17/... ~

~ Yami ~

~ Wyprawa Rangi B ~

~ W poszukiwaniu siebie ~

Kobieta westchnęła na siebie głęboko i lekko pokręciła głową, prawdopodobnie przewracając oczyma. Może już nie była na ciebie aż tak zła. Na pewno nie zauważyła, że odwróciłeś wzrok od niej.

Bo właściwie miałeś rację. Kobietą była atrakcyjną. A z uśmiechem każdy wyglądał ładniej.

Może jednak byłeś farciarzem.

W każdym razie nie było teraz czasu na dywagowanie o tym - ani o tym co które z was pomyślało, ani czego chciało. Na razie musiałeś się dostać do, jak się wydawało, obozu bandytów. I miałeś na to plan, który wytentegowałeś nawet całkiem sprawnie i szybko.

Suzumebachi dokładnie zaobserwowała twój ruch i to, co jej przekazałeś. Dość sprawnie dobyła wakizashi i, patrząc na ciebie, pokiwała głową, dotknęła ostrej krawędzi oraz pokazała cios - chcąc ci pokazać, że zrozumiała to, co miałeś na myśli. Zanim zdążyłeś się oburzyć, obdarzyła cię kolejnym uśmiechem, dotknęła twojego ramienia, dając ci do zrozumienia, że żartowała i na potwierdzenie swoich słów, zrobiła szybki ruch rękojeścią tanto, wskazujący na to, że uderza w kark i ogłusza. Poczekała na twój znak i ruszył, niemal bezszelestnie, przez las, tak, żeby obejść patrol i zajść ich od tyłu.

Widziałeś jak przemyka. Była bardzo sprawna i cicha. Chyba mogłeś jej zaufać.

Sam skupiłeś się na swoim zadaniu. Miałeś trochę trudniejszą drogę, bo tak, jak Suzumebachi obchodziła mężczyzn od tyłu, tak ty musiałeś przekraść się przed nimi. Jednak bez większego problemu udało ci się przemknąć między drzewami. Ci ludzie, chociaż, teoretycznie czujni, nie byli w stanie dostrzec przemykającego ciebie. Trochę większy problem był z tym, który był twoim celem, na wieży. On obserwował uważnie teren. Cóż, na tyle uważnie, na ile potrafił w swoim nieco znudzonym stanie.

Technika chodzenia po drzewach bardzo szybko spowodowała, że mogłeś postawić kilka kroków na boku drzewa, a także odpowiednio przejść przez strażnicę, żeby dostać na platformę na drzewie i stanąć na niej za strażnikiem.

Był to zwykły koleś, o prostym ubraniu i prostej broni przy pasie oraz łukiem i strzałami. Przy nim był sporej wielkości gong, w który pewnie uderzał w razie niebezpieczeństwa. Obserwował on leniwie patrol, który szedł na dole. I chyba się zaniepokoił, bo, kiedy tam byłeś, napiął się i wychylił z platformy. Szybkie spojrzenie powiedziało ci, że Suzumebachi akurat dopadła do swoich celów i ich ogłuszała. Szczęśliwie zanim mężczyzna wydał z siebie jakikolwiek odgłos, uderzyłeś go tył pleców i ogłuszyłeś. Mężczyzna jakby wychylił się do przodu, chcąc wypaść z platformy na drzewie, popchnięty lekko twoim ciosem.

[Yami]

Widząc ostrze wakizashi i delikatnym palcu przejeżdżającym po nim powieki musiały mi się rozszerzyć. Przecież jeszcze chwilę temu mówiłem o wartości życia a ona... sobie ze mnie zażartowała. Przez chwilę nie bardzo wiedziałem co na to odpowiedzieć ale koniec końców opuściłem głowę z uśmiechem na twarzy. Nie było to wymuszone ani natarczywe, miejsce co prawda było nie na miejscu ale możliwe, że wyczuła moje napięcie i chciała je odpowiednio poluzować. Wszak podczas całej mojej wyprawy nie robiłem nic poza intensywnym myśleniem nad kolejnymi krokami jakie powinienem powziąć. Doskonale wiedziałem, że rozluźnienie i chwila odpoczynku jest potrzebna inaczej człowiek nie wytrzyma napięcia co zakończyć się może dokładnie tak jak podczas konfrontacji z Kokuou. Kolejne problemy zaczęły wchodzić mi na głowę i nie mogłem znaleźć sposobności aby odciąć się od tych wszystkich natrętnych myśli choć na chwilę. Powoli to wszystko we mnie narastało i kto wie czy ten prosty gest Suzumebachi nie był mi właśnie potrzebny.
Udało mi się zakraść do drzewa na której była platforma. Pracę ze skradaniem musiałem wykonać jednak bardzo ułatwiło mi to zadanie czas postoju opryszków w tych lasach. W pierwszych dniach niewątpliwie byli bardziej czujni jednak teraz? Od co najmniej kilku dni nie działo się u nich nic ciekawego. Szum lasu, jednolita sceneria, do tego widok bardzo mocno przysłonięty przez korony drzew. Uwaga osoby siedzącej na górze bardzo szybko zostaje zastąpiona znużeniem. Zbiór tych oraz jeszcze innych czynników pozwolił mi na zbliżenie się oraz obezwładnienie.
Ogłuszony leciał do przodu ale nie bardzo mi to przeszkadzało. Przyspieszy proces zejścia na ziemię. Wraz z lecącym mężczyzną skoczyłem do przodu również i ja. Złapałem go w locie i po wylądowaniu odłożyłem delikatniej na ziemię.
- To teraz tylko zabrać z widocznej ścieżki, związać i wypytać co i jak.
Przeciągnąłem "zwłoki" w krzaki, które były zdawały się dobrze chronić przed oczami. Podobnie z robiłem z jednym z członków patrolu, którego złapałem za nogawkę i tak ciągnąłem po ziemi. Kiedy już zebraliśmy ich do kupy, wyciągnąłem żyłkę oraz bandaż, przy ich pomocy zakneblowałem dwójkę, oraz związałem trójkę plecami do siebie. Dlaczego tylko dwójka była zakneblowana? Bo jeden z mężczyzn, chyba z patrolu, musiał wygadać nam wszystko co wiedział po przebudzeniu a do tego idealnie sprawi się pieczęć, którą opracowałem. Po nałożeniu jej knebel ponownie znalazł się w jego ustach a ja zacząłem wybudzenie, czy to przez niewielkie plaskacze i ciche nawoływania do oblewania wodą z manierki czy zwoju jeśli nie pomoże. A gdy dojdzie to wszystko do skutku pozwolę zacząć od krótkiego ostrzeżenia.
- Polecam być cicho i odpowiadać tylko na nasze pytania, w przeciwnym razie ta urocza dama skróci ciebie o głowę. - mówiąc to kciukiem wskazałem na Suzumebachi, a kiedy w oczach dostrzegłem przerażenie i twierdzące kiwania głową wyjąłem knebel i zacząłem przesłuchanie.
Większość z nich brzmiała jak klasyczne spytki w strażnicach "Ilu was łącznie jest, gdzie znajduje się wasz obóz, kto wam przewodzi, jakie są wasze plany, kiedy oczekują waszego patrolu w obozie, czy pośród was są osoby posługujące się chakrą, ile jest tych osób, kto jest najsilniejszy w obozie i czemu tak sądzisz... etc. etc." Nie mogło z całą pewnością trwać takie przesłuchanie więcej jak 10min trzeba było wszak działać stosunkowo szybko.

  Ukryty tekst

[Yuki Hoshi]

~ 18/... ~

~ Yami ~

~ Wyprawa Rangi B ~

~ W poszukiwaniu siebie ~

Udało ci się złapać znokautowanego mężczyznę w locie i odłożyć na ziemię, kiedy na nią opadłeś. Cóż, byłeś synem kupca, ale jakieś umiejętności jednak miałeś. Swoją drogą jedną z rzeczy, nad którymi mogłeś się zastanawiać było to, czy już byłeś shinobim (bez pana) czy jeszcze nie.

Swoją drogą, nie wiedziałeś, czy samurajka miała swojego pana czy była roninką. Trochę ci opowiedziała o sobie i tym, że chciała założyć swoje dojo, ale była tajemnicza.

I bardzo ładna, co chyba zacząłeś zauważać.

Chwilę popracowaliście razem nad złożeniem ciał w jedno miejsce, związać i zakneblować. Musieliście działać szybko, w końcu nie używaliście żadnych szczególnych środków na utrzymanie mężczyzn nieprzytomnych - tylko proste zdzielenie w karczycho, głowę lub plecy. Zwykle w ten sposób tylko na kilka chwil pozbawiało się kogoś przytomności. Udało się wam to bez większego problemu jednak.

Już po chwili, marnując trochę wody z manierki, otrzeźwiłeś jednego (pozostała dwójka też zaczęła jakieś odgłosy wydawać, ale byli zakneblowani i szło im to wolniej). Mężczyzna się szarpnął, jęknął i otworzył oczy, próbując skupić swój wzrok na lesie czy tobie, czy kobiecie przy tobie.

Zacząłeś od ostrzeżenia, które zwróciło uwagę "uroczej damy". Urocza dama na ciebie spojrzała z jedną uniesioną brwią i miną zapowiadającą "jeszcze o tym porozmawiamy", ale po chwili odwróciła się do mężczyzny i spojrzała na niego, kładąc dłoń na swojej katanie i wysuwając ją kciukiem z saya. Tylko trochę. Żeby mężczyzna widział ostrze.

Chwilę mu jednak zeszło na dojście do siebie - najpierw zwymiotował na siebie, potem popatrzył z przerażeniem na ciebie. No i zaczął odpowiadać na twoje pytania.

Ilu was łącznie jest - trzydziestu czterech. Gdzie znajduje się wasz obóz - kilometr w głąb lasu. Kto wam przewodzi - Hanzo. Jakie są wasze plany - jeść, pić, żyć w tym przeklętym świecie, który za chwilę umrze. Kiedy oczekują waszego patrolu w obozie - chuj wie, jak przyjdą, to będą. Czy pośród was są osoby posługujące się chakrą - tak. Ile jest tych osób - kilku. Kto jest najsilniejszy w obozie - szef. Czemu tak sądzisz - bo jest kurwa szefem.

Odpowiedzi były udzielane bez wahania - nie miał zamiaru nadstawiać swojego karku za tą szajkę, najwyraźniej.
Widziałeś jak przemyka. Była bardzo sprawna i cicha. Chyba mogłeś jej zaufać.

[Yami]

Ciężko określić czy ktoś odpowiada sam z siebie czy za sprawą nałożonej pieczęci jednak po oczach wiedziałem, że mężczyzna raczej nie będzie przeciwny udzieleniu takiej odpowiedzi. Skupiony na pytaniach i odpowiedziach nie dostrzegłem ukradkowego spojrzenia Samurajki na słowa o "uroczej damie" o czym przekonałem się znacznie później ale o tym kiedy indziej, teraz liczyło się coś zupełnie innego. Ujęcie reszty grupy. Trójka już znajdowała się w naszych łapach, pozostała tylko 31. Musiałem jeszcze upewnić się w kilku kwestiach.
- Kilku to znaczy ilu? Opisz mi jak wyglądają i jakie są ich zdolności.
Gdy tylko skończył odpowiadać na pytania zbliżyłem rękę do prawego karwaszu, przelałem odrobinę chakry do pieczęci RaikoKenki a w moim ręku znalazł się pięć notek wybuchowych. Tak tylko wyglądały ale w rzeczywistości były tylko wabikami nie posiadających wybuchowych zdolności. Przykleiłem je do punktów wrażliwych wiązania tak, aby pomimo użycia najprostszej techniki linki z nich nie spadły.
- Poczekacie tutaj aż wrócimy i nie będzie zbyt głośno inaczej... Boom. - podniosłem się i skierowałem w stronę Suzumebachi - to chyba wszystko... idziemy dalej?

  Ukryty tekst

[Yuki Hoshi]

~ 19/... ~

~ Yami ~

~ Wyprawa Rangi B ~

~ W poszukiwaniu siebie ~

- Trzech? Może czterech. Nie wiem jakie mają zdolności, rzadko pokazują. Chodzą po drzewach, coś tam plują wodą czy innym ogniem. Ja się ja tym nie znam. Szef jest najważniejszy, potrafi naprawdę mocno mordy obijać - wyjaśnił pytany mężczyzna, patrząc na ciebie z szeroko otwartymi oczyma.

Chyba za dużo na temat zdolności nie mogłeś się dowiedzieć. Cóż, pewnie dowiesz się później.

Kiedy znów ruszyliście przez lat, tym razem nie musząc się rozglądać za śladami, bo droga teraz była oczywista. Jednak mieliście teraz trochę jeszcze czasu na porozmawianie ze sobą. Suzumebachi, kiedy wyszliście poza zasięg uszu mężczyzn, w końcu zdecydowała się coś powiedzieć.

Okazało się, że jej spojrzenie wcale nie było związane z "uroczą damą".

- Jak na osobę, która twierdzi, że ma niezachwiany kodeks moralny i nie chce zabijać, bardzo chętnie postraszyłeś innych tym, że ja mogę. Dlaczego nie wziąłeś tego brzemienia na siebie? Nie to, że nie jestem przyzwyczajona na zabijanie w imieniu mojego pana… ale właśnie, w imieniu pana, a nie towarzysza spotkanego na drodze. Nie jestem zła, jestem zainteresowana tym, co myślisz.

Przeszliście razem jeszcze kawałek i w końcu zaczęliście docierać do prześwitu wśród drzew. Tutaj było kilka platform zbudowanych na drzewach, a stali na nich ludzie, wypatrujący. Po szybkim spojrzeniu zauważyłeś dwie, spodziewałeś się jeszcze kilku, otaczających polanę. Przez drzewa widzieliście drewniane budynki - ciężko było powiedzieć, jakie były, bo były jeszcze za drzewami.

Żeby dotrzeć do prześwitu, musieliście przejść - albo lasem, wśród krzaków, albo wydeptaną ścieżynką. No, mogliście jeszcze zaryzykować skakanie po gałęziach drzew. W każdym z tych wypadków ryzykowaliście wykrycie. Zdjęcie obserwującego bandyty również skutkowało byciem zauważonym przez co najmniej dwóch na innych platformach.

[Yami]

Zdobycie informacji o potencjalnych zdolnościach przeciwnika to jedno, sposób w jaki ktoś o nich opowiada to drugie. Mężczyzna nie wykazywał większych emocji kiedy to mówił. Sposób w jaki formował zdania również były bardzo neutralne. Nie wyczułem strachu ani fascynacji ani szczątków adoracji. Mogło to oznaczać, że ten najsilniejszy szef musiał mieć bardzo przeciętne zdolności wśród Shinobi z którymi mogli się kiedyś zetknąć. Z drugiej strony biorąc pod uwagę, że głównym ich celem są zwykłe wioski istnieje nie zerowa szansa, że zdolności ich kapitana nigdy nie ujrzały światła dziennego. Z drugiej strony z wypowiedzi sołtysa uciekali przed wojną co niesie ryzyko starcia z jakimiś shinobi. Gdybym miał go sklasyfikować stwierdziłbym, że jest najprawdopodobniej na poziomie Akoraito, a reszta to silniejsi Doko. Gdybym był sam miałbym wątpliwości ale jeśli ma być ze mną uczestnik niedawnego turnieju czuję się spokojniej. Pozwoliłem więc ponownie zapytać o wygląd lidera i osób korzystających z chakry albowiem nie dostałem odpowiedzi na to pytanie.
Kiedy już zaczęliśmy się oddalać zacząłem myśleć jak najlepiej zabrać się za całą grupę. Trzydziestka to zdecydowanie za dużo na pełną kontrolę sytuacji. Najsilniejsi pewnie będą wypoczywać w centrum skoro maja słabszych od siebie do wykonywania brudnej, niechcianej roboty. Jeśli uderzymy w pierwszą linię zaalarmujemy tych, którzy najbardziej mogą namieszać. Jeśli jednak uda nam się bezpiecznie do nich zbliżyć obóz wpadnie w szok a to najgorsze co może się dla nich zdarzyć. Jeśli dowódca zostanie pojmany żołnierze tracą morale. Jeśli zrobimy to odpowiednio sprawnie i szybko kto wie może puszczą broń i sami się poddadzą. Przynajmniej taki jest plan. No i z tych rozmyślań wyrwała mnie Suzumebachi zadając mi dość nietypowe pytanie. Nie sądziłem, że użycie starej zagrywki kupieckiej może ją tak zaintrygować. Była jednak w jej wypowiedzi rzecz, która gdzieś tam ukuła.
- Zrobiłem to tylko i wyłącznie dlatego, że zacząłem z nim rozmawiać. Jest to jedna z metod negocjacji, kiedy jedna z osób próbuje się utożsamić z negocjowanym a drugi jest negatywnie do niego nastawiony. Osoba siedząca po drugiej stronie będzie bardziej chętna utrzymania relacji z tym "miłym" co sprawi, że będzie bardziej przychylny na niekorzystne warunki jakie zostały mu postawione. - odczekałem chwilę po czym spojrzałem w jej stronę. Mówiła co prawda, że nie jest zła ale... - i nie jest tak, że mój kodeks jest niezachwiany... i ja rozumiem, że są sytuacje bez wyjścia. Często są wynikiem tego, że sam jestem za słaby. A co do bycia słabym... mam pewien pomysł.
Dwie osoby patrolowały las i jedna siedziała na wieży obserwując sytuację. Nikt więc nie dziwiłby się gdyby patrolujący wrócili do obozu. Byli oni jednak związani więc nie mogli tego zrobić. Gdyby tylko istniała jakaś prosta technika, która pozwalała na zamianę w kogoś innego, gdyby tylko była taka technika.
- Wybacz jeśli poczujesz się obrażona tym pytaniem ale... Henge no Jutsu nie jest Tobie nieznane, czyż nie? Jedna pieczęć, zamieniam się w jedną osobę, Ty w drugą i wchodzimy do środka spokojnie. Można bardzo łatwo ich zaskoczyć biorąc pod uwagę, że raczej tak prostego podstępu nie będą się spodziewać.
Kiedy tylko usłyszę potwierdzenie sam zamienię się w mężczyznę, którego przesłuchiwałem. Znałem jego głos a to może okazać się bardzo kluczowe w niedługim czasie. Posiadałem co prawda technikę która mogłaby mi pomóc ale przy Henge mieszanie chakry jest niemożliwe. Chyba będę musiał coś na to kiedyś poradzić ale nie teraz. Wówczas nie będzie większych problemów aby po prostu iść przed siebie.
Jeśli jednak jakimś cudem Samurajka nie znała Henge (co bardzo źle będzie o niej świadczyć) trzeba było ustalić inny plan na miejscu. Patrząc po ilości osób które obserwowały teren najlepszą opcją byłoby się zwyczajnie przekraść. Najchętniej zmieniając się przy pomocy Henge w coś mniejszego ale... pojawia się podobny problem co wtedy. Tym razem byłoby to bardziej problematyczne. Nie miałem sposobu aby bezpiecznie i cicho kogoś wyeliminować z daleka. Mógłby użyć Shurikenów ale... nie byłoby to bezpieczne dla nich. Wszystko inne albo by zaalarmowało resztę albo posłałoby ich do piachu. Wychodziłoby więc, że przekradanie się lasem to najrozsądniejsza opcja. Ale zależało to od Samurajki i jej zdolności korzystania z podstawowych technik Ninjutsu. Mogłem chwilę poczekać ale... plany szybko klarowały się w głowie. Plan B i C muszą być pod ręką. Plan C był po prostu szturmem przy zdjętych ciężarkach a B... na B jeszcze poczekam.

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

~ 20/... ~

~ Yami ~

~ Wyprawa Rangi B ~

~ W poszukiwaniu siebie ~

Została Ci przekazana jeszcze jedna informacja: jak wygląda szef. Był wysoki, ale nie tak bardzo jak Yami. Miał dość krótkie, kasztanowe włosy, wąsy i kozia bródkę. Na lewej stronie twarzy widniała blizna, sięgająca od czoła przez oko aż do środku policzka. Był ubrany na zielono, nosił ze sobą łuk i krótkie ostrze przypięte do pasa. Osoby mieszające chakrę, z którymi przebywał, nie wyróżniały się zbytnio, mimo iż zostały również opisane. Ty i twoja towarzyszka nie powinniście mieć problemu z ich rozpoznaniem.

- Nie znam się na metodach negocjacji - odpowiedziała Ci Suzamebachi, marszcząc lekko brwi, kiedy szliście przed siebie przez las oraz wyjaśniłeś jej, dlaczego postąpiłeś tak, a nie inaczej. - Ale chyba nie chcę być tą negatywnie nastawioną. Uważasz, że wyglądam na negatywnie nastawioną? Mam taki wyraz twarzy? - zapytała, wskazując na siebie palcem.

Cóż, to zależało od Ciebie, jak Suzamebachi była przez ciebie odbierana, jak dlaa ciebie wyglądała wyglądała i czy wydawała się być negatywnie nastawiona. Na pewno rzadko się uśmiechała i zazwyczaj miała zamyśloną minę. Miała duże, niebieskie oczy, a jej ciemne włosy kontrastowały z jasną cerą i rumianymi policzkami. Czekała na twoją odpowiedź, wyraźnie zainteresowana. Przez chwilę nie spuszczała z Ciebie oka, ale po jakimś czasie odwróciła swój wzrok.

Przemyślałeś trochę plan i zadałeś pytanie o henge, na co kobieta skinęła głową.

- Tak, potrafię. Ale co zrobimy, gdy wejdziemy do obozu? - dopytała, gdy już zamieniła się w drugą osobę od patrolu. Wyglądała, szczerze mówiąc, niezbyt komfortowo.

- Więc? Jaki jest konkretnie plan? - zapytała.

Miałeś jeszcze chwilę na wyjaśnienie, co miało się wydarzyć. Informacje były ograniczone, ale decyzja ostatecznie zależała od tego, co wymyślisz. Suzamebachi, pozostawiona sama sobie, prawdopodobnie zadziałałaby tak, jak uznałaby za stosowne.

[Yami]

Zanim odpowiem dziewczynie na jej pytanie sam musiałem się zastanowić nad jej pytaniem. Czy wyglądała na negatywnie nastawioną? Z obiektywnego punktu widzenia była... urodziwa. Mogłem szukać bardziej neutralnego sformułowania ale taka była prawda. Sama uroda nie świadczy jednak o tym, że ktoś jest pozytywnie nastawioną osobą. Co więc świadczy o negatywnym nastawieniu? Nie licząc rzeczy sprzecznych moralnie wchodziło w to sposób bycia. Z całą pewnością górowałem posiadaną negatywną aurą. Multum wątpliwości, brak ufności wobec innych, nawet towarzyszy. To co bardzo odczuwało się podczas podróży to brak jej chęci do podejmowania inicjatyw do jakiejkolwiek rozmowy co sprowadzało do bardzo nieprzyjemnej atmosfery która nas otaczała, ja tak to widziałem. Była niczym płomień świecy, który nie poruszy się póki w niego nie dmuchniesz. Czy taka osoba jest negatywnie nastawiona? Bynajmniej, pojawia się jednak pytanie czy jest pozytywnie nastawiona? Również nie można udzielić jednoznacznej odpowiedzi.
- W pierwszych dniach naszej podróży potwierdziłbym. Teraz... - skierowałem wzrok w kierunku Suzumebachi. Podczas tego "pościgu" pokazała cechy jakich nigdy wcześniej. Uśmiech, poczucie humoru oraz inicjatywa. Pomaganie innym było sensem jej życia. Było niczym drewno dla jej płomienia, podsycało go, czyniło cieplejszym i jaśniejszym. Uśmiechnąłem się nieznacznie spoglądając jej w oczy - teraz... nie byłbym tego taki pewny.
A teraz co w kwestii Henge i wejścia do obozu. Samo wejście to jedno ale co będziemy robić jak już tam wejdziemy? Obóz nie mógł być zbyt duży biorąc pod uwagę fakt, że jesteśmy w lesie, znaczna część "budynków" mieszkalnych będzie wyglądała skromnie, nie mieli przecież czasu aby odpowiednio się zadomowić. Z definicji lider również będzie przebywać w miejscu o wyższym standardzie życia. Pozwoli to łatwiej go namierzyć i o ile to możliwe pochwycić. Tylko jak, Futon nie posiada technik, które by to umożliwiały. Futon może nie ale... Z dużej torby wyciągnąłem Zwinięte dwa kawałki Bandaży po 7.5m każdy. Obwiązałem sobie nimi nadgarstki. Wcześniej musiałem jednak zdjąć z ukrytą pod karwaszem wyrzutnię pomocniczą a także obszyte grubszą skórą rękawiczki inaczej byłoby stanowczo za dużo rzeczy na moich ramionach.
- Najpierw zorientujemy się jak to wygląda od środka a potem spróbujemy zidentyfikować tego ich szefa. Kiedy tylko będzie dostatecznie blisko, spróbuję pojmać go przy pomocy tych bandaży tylko wzmocnionych chakrą. Co wtedy się zacznie się robić ciekawiej ale mam nadzieję, że pojmanie ich szefa sprawi, że większość albo się podda albo da nogi za pas. Jak coś pójdzie nie tak... wówczas nie będzie się to różniło niczym względem tego co pewnie sama byś zrobiła. Chyba, że masz inny pomysł, z chęcią wysłucham. Raczej nie mam doświadczenia w tego typu sprawach i zdaję się na przeczucie.

  Ukryty tekst

[Yuki Hoshi]

~ 21/... ~

~ Yami ~

~ Wyprawa Rangi B ~

~ W poszukiwaniu siebie ~

To, co wyszło z twoich ust na temat Suzumebachi nie do końca pokrywało się z tym, co na jej temat myślałeś. Przeprowadziłeś bardzo długi proces myślowy, w którym stwierdziłeś, że była ładna. Cóż, już od jakiegoś czasu to zauważałeś i wyrażałeś. Niepewność i brak zaufania do ludzi bardzo przez ciebie przemawiały i przez to oceniłeś Suzumebachi, jak oceniłeś.

Twoje słowa jednak chyba fały jej trochę do myślenia. Zmarszczyła brwi i się zamyśliła, ale ci nie odpowiedziała. Nie wydawało się, że zauważyła twój uśmiech nawet, chociaż ją nim obdarowałeś.

Zdaje się, że oboje nie byliście najprostszymi ludźmi.

Kiedy wyjaśniłeś kobiecie plan i skinęła ona głową, chociaż wyglądała bardzo niepewnie.

- Nie, nie mam innego pomysłu. W sensie, nie mam innego pomysłu na to, jak ich podejść po cichu. Weszłabym tam po prostu, jako ja i zażądała honorowego pojedynku… ale też rozumiem dlaczego chcesz działać bardziej… podstępnie - dokończyła koślawo, kopiąc, w tej dziwnej, zmienionej formie kawałek mchu. Pewnie tak zakłopotana wyglądała całkiem uroczo, ale, no cóż, nie w formie lekko łysiejącego mężczyzny pod trzydziestkę. - Zobaczę, jak to będzie przy tobie, Yami-san.

Szerokimi oczyma obserwowała, jak ściągasz z siebie wyrzutnię. Nie spodziewała się, że coś takiego w ogóle masz. Zmarszczyła brwi, kiedy zobaczyła, że zawiązujesz na nadgarstkach bandaże. Ona sama miała wyłącznie swoje miecze, jeżeli chodziło o wszelaki sprzęt ninja czy broń. Nie mogła za bardzo ci pomóc. Pewnie musiałbyś ją przekonać do innego rodzaju broni bądź dokładnie przejrzeć, co miała przy sobie.

Po ustaleniu planu ruszyliście.

Zostaliście zauważeni dość szybko. Ludzie z platform spojrzeli w dół i widzieli was - jako swoich kolegów - idących w stronę polany. Bez problemu zauważyłeś, że coś było nie tak - pewnie byli trochę zdziwieni i zaskoczeni tym, że szliście tamtędy, bo mogła to nie być droga patrolu. Jednak nie wydawało się, że mieli zamiar wszczynać alarm, po prostu was obserwowali.

Już po wyminięciu kilku krzaków zobaczyłeś, że… no cóż, myliłeś się co do tego, że obóz musiał być postawiony w środku lasu i na szybko nie mógł być duży i musiał być skromny. Obóz był… zaskakująco solidny. Wydawał się trochę większy niż by wskazywała podana liczba ludzi, którzy mieli tu mieszkać - bandytów. Domy były zrobione z drewna - desek i były rozmieszczone po elipsie otaczającej plac, gdzie były ogniska. Był jeden budynek, który wyglądał na stołówkę, inny - na zbrojownię, a jeszcze inny był dużą chatką mieszkalną, która pewnie należała do Hanzo - szefa. Wszystko wydawało się też dość dobrze zorganizowane - mieli tutaj miejsce na ćwiczenie walk wręcz i bronią, a także stanowiska do ćwiczenia strzałów z łuku oraz broni miotanej.

I sporo osób ćwiczyło i trenowało. Mogłeś policzyć dziesięć, które w tym momencie albo strzelało z łuku albo walczyło na miecze. Dwie osoby zajmowały się przygotowaniem posiłku, inni rozmawiali i odpoczywali. Szefa - mężczyzny, którego opisywał mężczyzna z patrolu - nie było nigdzie widać.

Nikt na was nie zwrócił większej uwagi.

[Yami]

Plan samurajki, nie różnił się od przypuszczenia jaki mogłaby mieć, frontalny atak. Jedyna widoczna różnica to chęć podjęcia honorowego pojedynku. Biorąc pod uwagę ostatnie wydarzenia obciążające grupę skończyłoby się to walką z całą ich zgrają. Co może wszak zrobić samotna kobieta w środku lasu? Z pewnością dopiero po kilku odciętych dłoniach zmieniłaby się ich wizja względem niej. Ustaliliśmy jednak już wstępny plan i chęć wzięcia ich "podstępem".
Koniec końców skierowaliśmy się w stronę obozu. Kiedy tylko osoby z "punktów obserwacyjnych" dostrzegli nas i obserwowali nasze ruchy podniosłem na chwilę rękę ot gest przywitania. Biorąc pod uwagę jak pilnie nas obserwowali musiało wskazywać na to, że już coś ze mną nie pasowało, jednak nie wszczęli alarmu.
Sam obóz, który tutaj przygotowali nie mógł zostać nazwany miejscem postojowym a pełnoprawną bazą wypadową. Grupa była niesamowicie zgrana i każdy doskonale wiedział jakie jest zadanie. Bardzo zaniepokoiła mnie przestrzeń odpowiedzialna za doskonalenie umiejętności w walce jak i w dystansie.

To właśnie ten punkt był naprawdę intrygujący i zaczął powoli zmieniać mój sposób postrzegania tej grupy. Nie ćwiczyli dla samego rozwoju, widać było determinację oraz zmęczenie. To nie mogła być zwykła grupa rabusiów. Musiało stać za nią coś zdecydowanie więcej. Zupełnie jakby się na coś przygotowywali. Raczej nie do napadu na wioski dookoła. Musieli mieć znacznie większy cel na oku. Taka grupa nie da rady straży większych miast, atak na małe wiązałby się z zbyt dużymi stratami względem zysków. Do siania "terroru" wśród okolicznych wsi, nie potrzebowaliby się tak zbroić. Czyżby jakieś wewnętrze porachunki?
Biorąc pod uwagi te wszystkie czynniki wątpiłem w udany przebieg wstępnego pomysłu o spacyfikowaniu szefa. Choć z drugiej strony... może za bardzo kombinuję? Przecież mężczyzna pod wpływem techniki powiedział, że ich aktualny cel to zwykła egzystencja. Z drugiej strony osoba wysłana na patrol mogła tak myśleć. Szef mógł mieć jakieś plany ale podzielił się nimi tylko z zaufanymi. I jak tu odpowiednio działać? Jeśli miałem wątpliwości wciąż dobrze byłoby iść pierwotnym planem. Skierowałem się więc do dużej chaty, która zdawać by się mogło może należeć do Hanzo. Dwukrotnie stuknąłem w drzwi i jeśli nie dostanę odpowiedzi to zwyczajnie pchnę drzwi do środka jeśli jednak takową usłyszę wystarczyło odpowiedzieć głosem jak najbardziej zbliżonym względem mężczyzny który odpowiadał na pytania.
- Może to nic istotnego ale wieśniacy chyba coś kombinują.

  Ukryty tekst

[Yuki Hoshi]

~ 22/... ~

~ Yami ~

~ Wyprawa Rangi B ~

~ W poszukiwaniu siebie ~

Spojrzenie na bandytów całkowicie się zmieniło, kiedy już wszedłeś do ich obozu. Zaskoczyły cię treningi, solidne budynki, organizacja. To nie było to, co sobie wyobrażałeś. Musiałeś trochę przewartościować swoje myśli. Jednak szybko zrozumiałeś, że musi tutaj mieć miejsce coś większego.

Twoja towarzyszka szła obok ciebie i była bardzo spięta. Bardziej niż zwykle, a zazwyczaj była już dość spięta. Teraz była kompletnie nienaturalna i nie poruszała się tak, jak mężczyzna z patrolu. To przyciągało uwagę kilku osób, którzy skierowali spojrzenia na was, ale poza tym nic się nie działo. Jednak ich nerwowe oczy były na was skierowane.

Kiedy dotarliście do tego domu, nikt nie strzegł wejścia. Pewnie, jeżeli chodziło o ochronę, skupiali się na patrolach i obserwacyjnych platformach.

- Yami-san… - mruknęła Suzumebachi troche nerwowo, gdy zapukałeś, le dając ostrzegawcze spojrzenie, które byłoby urocze, gdyby była sobą, a nie mężczyzną po trzydziestce.

Minęła chwila, a drzwi się otworzyły. W progu stał mężczyzna dość wysoki, chociaż nie tak wysoki jak Yami w swojej normalnej postaci. W tym momencie był półnagi, ubrany tylko w luźne spodnie, ale trzymał w rękach zieloną koszulkę, którą właśnie zakładał. Łatwo zauważyłeś, że jest zbudowany jak shinobi, z widocznymi mięśniami pod skórą. Miał czerwonobrązowe włosy, wąsy i brodę, a także sporą bliznę na twarzy, przecinającą lewą stronę jego twarzy.

- Haru, co z tymi wieśniakami? - zapytał ziewając, zakładając koszulkę i drapiąc się po boku, wyglądając na zaspanego.

Hanzou

[Yami]

Wiedziałem, że odchodzenie za bardzo od normy może doprowadzić do niepotrzebnego przykucia uwagi. Wciąż mieliśmy jeden konkretny cel, który klarował się z każdym krokiem. Zwykłe obserwowanie otoczenia mogłoby być dość niespotykane jak na osobę, która musiała być tutaj już wiele dni. Jeśli jednak będzie tylko spoglądać na pobratymców i nie zmieniać kierunku w jakim idzie... wówczas bardzo łatwo taką osobę pominąć i uznać ją jako zwykłe tło. Ludzie w obozie również przechodzą z jednego miejsca na drugie. Gdybym teraz zaczął się kręcić najpewniej uznaliby, że jest coś ze mną nie tak. Dalsza kwestia była już zależna od relacji panujących w grupie. Fakt, że Suzumebachi nie czuła się komfortowo. Jeśli miałbym teraz ją uspokajać, wówczas mogłoby to być równie nieciekawe. A tak... mogło wyglądać to jak chęć złożenia niezbyt przyjemnego raportu.
Dlatego kiedy w końcu stanąłem naprzeciw mężczyzny wiedziałem z kim mam do czynienia. Według opisu był przywódcą bandy i jego wykluczenie mogłoby doprowadzić do upadku grupy. W końcu był uznawany za najsilniejszego, a co się stanie jeśli Twój blask i nadzieja zgasną? Człowiek pogrąży się w rozpaczy. Bardzo niepokojący sposób myślenia ale niestety bardzo właściwy. Pytanie jednak czy chciałem w Tym momencie zaatakować nieprzygotowanego mężczyznę czy może jednak dowiedzieć się jakie są jego plany? Biorąc pod uwagę kwestię honoru... wówczas byłoby to sprzeczne z jej kodeksem a to z kolei zakończyłoby się suszeniem mi głowy i kto wie czy nie dalszym kroczeniem za moim cieniem.
- Kombinują - odparłem swoim głosem. Wątpiłem aby moja imitacja mogłaby kogoś oszukać. No i nie mówiłem tego głośno. Lepiej aby koledzy z obozu nie słyszeli tego. - zanim zaczniesz krzyczeć bądź atakować wpuść nas spokojnie do środka abyśmy mogli porozmawiać. Jesteśmy cywilizowanymi ludźmi, nie bądźmy barbarzyńcami i znajdźmy rozwiązanie z której wszystkie strony mogą być zadowolone.
Miałem nadzieję, że mężczyzna nas wpuści abyśmy mogli porozmawiać. Istniała szansa, że uznałby to za pułapkę i jednak przeszedł do błyskawicznego działania. Wówczas nie pozostawałoby mi nic innego jak sięgnąć po podobne środki. Biorąc jednak sytuację w jakiej znalazł się mężczyzna oraz sposób w jaki przemawiałem powinien zmusić go do myślenia. Był półnagi a to oznaczało, że nie posiadał przy sobie żadnej broni, nie byłby w stanie się skutecznie obronić nawet jeśli posiadał zdolności do kontroli chakry. Problemem mogłaby być tężyzna fizyczna dla niektórych ona stanowiła najlepszą broń.
Był to dostateczny powód aby pozostać czujnym i przygotowanym na atak. Jeśli by do niego doszło powłoka chakry, która pozwalała mi uzyskać kształt "Haru", musiałaby pęknąć a bandaże na ramionach napełniłbym chakrą aby następnie obwiązać Hanzou i trzymać go w żelaznym uścisku. Nie wiem czy to by wystarczyło aczkolwiek miałbym taką nadzieję.

  Ukryty tekst

[Yuki Hoshi]

~ 23/... ~

~ Yami ~

~ Wyprawa Rangi B ~

~ W poszukiwaniu siebie ~

I tak oto stanąłeś naprzeciwko mężczyzny, którego opisano Ci jako przywódcę bandy. Wiedziałeś, że jego wykluczenie mogłoby oznaczać koniec dla grupy, o ile nie znalazłby się ktoś, kto mógłby go zastąpić.

Kiedy przemówiłeś, próbując go sprowokować do wpuszczenia was do środka, mężczyzna lekko zmarszczył brwi, patrząc ci prosto w oczy. A potem przeciągle ziewnął.

- Muszę się odlać i coś zjeść - stwierdził, następnie skinął na waszą dwójkę, żebyście poszli za nim. Sam skierował się w krzaki przy domu, w którym mieszkał. Suzumebachi ruszyła za nim, ale oczywistym było, szczególnie teraz, że czuje dyskomfort. Hanzou ruszył za dom, gdzie zsunął trochę spodnie, żeby sobie ulżyć, mając kompletnie wywalone na to, że za nim szliście. - To tego, co ty tam pierdolisz Haru? Co te wsioki kombinują? Spaliliśmy im cholerną chatę, żeby nie fikali, a oni co? W ogóle trzeba było im kontrolnie przyjebać, a nie przyłazić.

Hanzou skończył załatwiać potrzebę i podciągnął spodnie. Suzumebachi odwróciła twarz, żeby nie patrzeć na mężczyznę i ten to zauważył. To, jak mówiłeś oraz jej zachowanie powodowało, że wyglądał na podejrzliwego.

- Więc co ty pierdolisz, Haru? Wytłumacz się. Doskonale wiesz, czemu te jełopy mają nie podskakiwać i co się stanie, jeżeli zaczną. Zawsze możemy sobie stąd iść i zostawić ich na pastwę losu.

Hanzou

[Yami]

Zaczęło się dziać coś nietypowego. Mimo, że używałem swojego naturalnego głosu. Nie podrabiałem głosu mężczyzny którego wcześniej przepytywałem. Biorąc pod uwagę zgranie, widziane za sprawą ogólnego porządku i rozdysponowanie zadań spodziewałem się, że znają się na tyle dobrze aby wyczuć, że coś jest nie tak. Spotkałem się natomiast z brakiem jakichkolwiek emocji, a raczej z bezprecedensowym olaniem sprawy, dosłownie biorąc pod uwagę, że mężczyzna poszedł się odlać. Nawet nie chodzi o to, że użyłem swojego naturalnego głosu! Użyta wypowiedź powinna dać mu do zrozumienia, że nie jestem jego przełożonym. Takie działanie wywołało jedynie u mnie szok próbując zrozumieć co się właśnie działo.
W głowie gdzieś kręciła się myśl, że wszystko jest podstępem, który ma tylko doprowadzić do popełnienia błędu. Jego wypowiedzi również sprawiały, że chciałem przejść do działania nie chcąc dalej marnować czasu. Była jednak jedna bardzo zastanawiająca kwestia. Dlaczego Hanzou mówi o gnębieniu mieszkańców ale potem powiedział coś o "zostawieniu ich na pastwę losu". Były to słowa, które zapaliły jakąś świece w mojej głowie. O czym on do cholery mówił. Brzmiało to tak jakby w rzeczywistości próbowali ich przed czymś chronić pobierając za to odpowiedni haracz.
Musiałem przypomnieć sobie słowa sołtysa. Mówił o problemie przez dłuższy czas oraz tym, że nikt nie obchodzi sytuacji ludzi na obrzeżach regionu. Brak środków na zatrudnienie shinobi doprowadza do sytuacji kiedy realnie muszą płacić komuś innemu, kto odstrasza grupy, które są bardziej "niehumanitarni". Westchnąłem.
- Wysłali jakichś shinobi, którzy aktualnie z Tobą rozmawiają więc śmiało wytłumacz mi czemu jełopy mają nie podskakiwać i czemu to byłoby dla nich źle jeśli byście sobie "poszli".
Z tymi słowami zacząłem jeszcze bardziej obserwować otoczenie, zwłaszcza strefa trenujących strzelanie z łuku była najbardziej niebezpieczna. Powątpiewałem że zakończy się to wszystko dobrze, raczej czekała mnie i Suzumebachi walka, choć ta druga aktualnie była bardziej zawstydzona zachowaniem Hanzou. Sam wolałbym uniknąć walki jednocześnie pomagając wieśniakom, niewątpliwie stanę na rozdrożu tego co właściwe a tego co dobre dla wszystkich. Plus fakt, że powiedziałem o tym o co poprosili mieszkańcy teraz są w położeniu raczej straconym, skoro "trzeba było im przypierdolić aby nie fikali".

  Ukryty tekst

[Yuki Hoshi]

~ 24/... ~

~ Yami ~

~ Wyprawa Rangi B ~

~ W poszukiwaniu siebie ~

Mężczyzna zaskoczony, natychmiast się rozbudził. Jego ciało momentalnie napięło się w oczekiwaniu, ale po chwili odruchowego zaskoczenia, jego twarz ukazała lekki uśmiech.

- Nie jesteście shinobi - odpowiedział, spojrzawszy prosto w Twoje oczy - Jesteście błaznami, którzy bawią się w obrońców, unikając prawdziwej odpowiedzialności. Nie udawaj świętego, kiedy nie jesteś gotów stawić czoła prawdziwej obronie świata, jakiego znamy.

Suzumebachi obok ciebie zdawała się drżeć, a jej ręka niespodziewanie sięgnęła do boku, gotowa do akcji.

- O czym ty mówisz? - zapytała, nie przejmując już się tym, by użyć innego tonu niż ten, który był jej własnym.

- Naprawdę jesteście tak naiwni, że nie wiecie, iż bijuu rozwaliło Mur? - pytał Hanzou, a na jego twarzy zagościł rozbawiony wyraz.

Na twarzy Suzumebachi malowało się zdziwienie, a wraz z nim pojawiał się lęk. Wycofała się o krok

- K-kiedy to się stało?

Hanzou, nie ukrywając swojej złośliwości, podał datę, która była identyczna z dniem, w którym spotkałeś się z Suzumebachi po raz pierwszy. Wydawało się, że również ona zauważyła tę zbieżność, bowiem jej spojrzenie, pełne napięcia, przeniosło się na ciebie. Hanzou jednak nie przestawał mówić.

- Nie wiecie o jebanym Murze! - jego głos był tak głośny, że zwrócił uwagę wielu osób w obozie. - No dalej, pokażcie się! Chcę zobaczyć twarze tych błaznów, którzy mają zamiar przegonić jedynych potencjalnych obrońców tych wieśniaków.

  Ukryty tekst