Szlak transportowy

[Tetsurō]

Goniec i Wieża
Misja rangi A - Azuma & Hiromi kolejka: 14 / 19

Hiromi spadała a Azuma nie miał zbyt wiele czasu, żeby ją bezpiecznie ratować. Musiał postawić na najszybsze rozwiązanie, co niestety nie było najwygodniejsze. Podbiegł on w miejsce, w którym miała dziewczyna wylądować i podskoczył, dzięki czemu ta wpadła w jego objęcia. Zapewne gdyby warunki pozwalały, to byłaby to bardzo romantyczna scena. Wirujące w koło nich liście, odgłosy lasu, no cudownie. Niestety, wielki krab, który wyłaniał się z między drzew i łamał gałęzie trochę psuł atmosferę. Dlatego też nasza młoda dwójka postanowiła się ewakuować. Azuma cisnął za siebie kunai z notką, a następnie zaczął uciekać, łapiąc Hiromi za rękę. Wybiegli oni z chmury dymu i ruszyli przez las, starając się pozostawić to całe starcie za sobą. Krab co prawda próbował ich przez jakiś czas gonić, jednakże powstrzymał się z tym, ciężko powiedzieć, czy zatrzymały go gałęzie, czy może rozkaz jego stworzycielki.
Niestety, mimo tego, że Azuma był szybkim i zręcznym Shinobi, to Hiromi była uroczą kluseczką, a te choć były słodziutkie, to nie biegały zbyt szybko. Mimo, że nasza bohaterka dawała z siebie wszystko, to jak tylko Azuma przyspieszał za bardzo, to nogi w biegu jej się plątały, co mogło spowodować wywrotkę. Dlatego też nie mógł się aż tak bardzo spieszyć. Na szczęście jednak wydawało się, że pościg ustał, chyba ich nie gonili, a przynajmniej trzymali się z tyłu. Może tylko przegrupowywali się i ustalali dalszy plan. W lesie dookoła naszej dwójki było dosyć cicho, choć jednego mogli być pewni, Ich przedzieranie przez las na pewno pozostawiło dosyć wyraźny ślad, jeżeli ktoś będzie chciał ich wytropić, to zrobi to bez problemu. Oznaczało to, że mieli jedynie chwilę wytchnienia przed nadciągającą rudną drugą.
Hiromi w końcu miała trzy sekundy żeby odetchnąć i przemyśleć to co się wydarzyło. Kiedy się zatrzymali, mogła przyjrzeć się swojemu wybawcy. Mogła dostrzec, że po jego rękach cieknie krew, zdecydowanie był ranny, choć nie były to jakieś poważne obrażenia. Musiała to być sprawka Lwów, z którymi przyszło mu walczyć w trakcie pościgu. Być może to była dobra pora, żeby się zająć ranami? Pościg na pewno gdzieś był i bezpiecznie mogą założyć, że o ile za pierwszym razem chcieli porwać dziewczynę sprytem, to teraz będzie to atak frontalny. Tak więc, trzeba było odetchnąć, napić się wody i szykować się do kolejnego starcia. Kobieta Gazo zdawała się bardzo zdesperowana, jeśli chodzi i chęci rozmówienia się z Hiromi. Nie powiedziała czego chciała, ale jej ton był poważny, wspominała coś o skazywaniu na śmierć. Czyżby aż tak ważne to było??

Stary Sugiyama
Gazo

Hiromi/Azuma +9 Kolejek nadprogramowych

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Wiosna, Rok 394

---

Kiedy się zatrzymali w końcu, Hiromi oddychała płytko i czuła, że serce wali jej w piersi, jak młotem. Chyba też trzęsła się z przemęczenia, było jej słabo i ogólnie, była gotowa wypluć swoje płuca. W boku bolało ją niesamowicie. Powinna to czymś związać, wiedziała. Albo podleczyć. Ale nie miała ani na to siły ani na to ochoty. Chciała płakać i krzyczeć. Jej emocje były tak gwałtowne, że zaraz miała z siebie zrobić małe dziecko przed Azumą. Małe dziecko, które należy przytulić i uspokoić, żeby nie krzyczało.

Dlaczego to się działo, dlaczego…?

Podniosła swój wzrok i spojrzała na Azumę, chcąc coś powiedzieć, błagać o pomoc. Zobaczyła jednak krew na jego rękach. I to ją przywróciło do trybu zadaniowego. Przecież nie mogła się rozklejać i płakać przy kimś, kto potrzebuje jej pomocy. Musiała się skupić.

- Zaraz się tym zajmę, Azuma-san - powiedziała cicho, niemal bezgłośnie. Nie mając oddechu nie miała też głosu, ale próbowała się zmusić. - To tylko tyle krwi, nie wygląda to niebezpiecznie, ale nie możemy ryzykować, że złapiesz jakąś chorobę przez zakażoną ranę. Siadaj, pozwól mi…

Trzęsącymi się rękami sięgnęła do torby na pośladku, jednocześnie próbując zmusić Azume do tego, żeby usiadł. Wyciągnęła wodę i wtedy zauważyła, jak brudna od atramentu i innych rzeczy była. Jej rękawy były szerokie, więc były zagrożeniem. Dlatego szybko pozbyła się swojej bluzki, kładąc ją obok, a także zdjęła rękawiczki. Zaczęła od tego, że polała swoje dłonie wodą, a następnie jego ramiona ostrzegając.

- Będzie szczypać.

Trochę wody zostawiła, żeby oboje mogli wypić kilka łyków. Trochę to ją uspokoiło.

- Dobrze, tak jak mówiłam, że wygląda to źle. Raz-dwa sobie z tym poradzimy, odetchniemy i będziemy mogli ruszać w dalszą drogę - mówiła mu spokojnym tonem, jakby mówiła do swoich pacjentów. Trochę w końcu był jej pacjentem. Na jej dłoniach pojawiła się zielona chakra i przyłożyła je do ramion Azumy, żeby przesłać chakrę do niego i wyleczyć jego rany. - Mogą zostać po tym blizny, ale nie ma nic bardziej męskiego, niż shinobi z bliznami - klepała bez myślenia o tym, co mówi, po prostu chcąc, żeby poczuł się lepiej. Dlatego też pozwoliła swoim ustom płynąć, kiedy skupiała się na swojej chakrze. - Dziękuję, że tak szybko dotarłeś. Nie wiedziałam, jak ją dłużej przetrzymać. Wiem, że nie chciała mnie skrzywdzić, do czegoś mnie potrzebowała, chciała mnie rozdzielić z tobą, bo chyba bała się, że ich pozabijasz. Nie chciałabym, żebyś ich pozabijał, oczywiście, ale chyba jeszcze mniej chciałabym być porwana, więc… no… dziękuję za to, Azuma-san. Wiem, że to jest twoja praca i takie dostałeś zadanie, ale i tak jesteś moim bohaterem. - Uśmiechnęła się do niego, z trudem powstrzymując łzy. Teraz, kiedy się uspokajała, emocje z niej schodziły i gdzieś musiały znaleźć swoje ujście. Nie mogła też ich teraz wytrzeć - ani nie miała rękawa, ani nie mogła oderwać od niego swoich rąk. Koszulka z siateczki nie nadawała się do ocierania łez.

- Powiedzieli, że mają medyka… I że mi wyjaśnią wszystko, kiedy będziemy na miejscu. Napisałam "ptak" na drzewie, ale nie wiem, czy byś znalazł ten napis, bo musiałam być dyskretna. Tym bardziej, że zmusiłam się do zwymiotowania pod tym drzewem, w sumie paskudne, ale nie chcieli mnie krzywdzić, a ja byłam jak jakaś aktorka dramatyczna, udając, że połamałam żebra czy coś. Bo wiesz, strasznie uderzyłam w drzewo, bo mnie ten lew ciągnął i ja go potraktowałam kunaiem i wtedy się rozpękł i ja poleciałam ostro prosto na drzewo. Będzie siniak, na boku. Widzisz? - podniosła lekko ramię, nie zdejmując z niego swoich dłoni. Jeżeli Azuma lekko by się wychylił, mógłby zobaczyć kolorowy siniak tworzący się na jej boku.

  Ukryty tekst

[Azuma]

Biegli długo, wystarczająco długo by oddalić się od zagrożenia. Niestety nie na tyle szybko, by stwierdzić, że zgubili pościg. Ciągnięcie za sobą Hiromi, nie było być może najefektywniejsze, pozostawiało za sobą mnóstwo śladów, ale przynajmniej wciąż miał ją u swojego boku. Całą i zdrową. Tak mu się przynajmniej wydawało.

- Daj spokój, to nic takiego - chciał machnąć na to ręką, ale Hiromi na to nie pozwoliła. Jej instynkt nabyty w trakcie medycznego szkolenia, wziął górę. Zatrzymał przez chwilę dłużej spojrzenie, przyjrzał się jej twarzy i postanowił… nie protestować. Odniósł wrażenie, że kłótnia mogłaby doprowadzić do całkowitego, rozsypania się.

- Masz, załóż to na siebie - mruknął zdejmując płaszcz z siebie (szary, bez zdobień), którym mogła okryć swoje ciało. Wtedy pozwolił też, żeby zajęła się jego "obrażeniami".

- Przyznam szczerze, że niewiele z tego zrozumiałem. Wybrali w każdym razie, najgorszy z możliwych sposobów, bo bezpośrednio nas zaatakowali, Ciebie jeszcze porwali. Nie tak wzbudza się zaufanie i zwraca o pomoc. - Gdy usłyszał, że i nieznajoma i Hiromi nie chcieli by ich pozabijał, mocniej wydmuchnął przez nozdrza powietrze, co oznaczało nie wiadomo co. - Jeżeli czuła się choć trochę odpowiedzialna za swojego partnera, to teraz nie odpuści pościgu. A jeżeli zna się choć trochę na tropieniu, bez problemu nas znajdzie. Zostawiliśmy za sobą, bardzo wyraźny ślad.

Był szczery i może w tym wszystkim mało delikatny. Odpowiadała za to jednak adrenalina, która wciąż pompowała krew w jego ciele. Musiał się jednak uspokoić i zacząć myśleć w kontekście ich dwójki, a to ograniczało ich możliwości. Rozdzielać się z kolei nie zamierzał. Gdy Hiromi skończyła, podniósł się i obejrzał rękę. Nie było widać żadnych ran, ani zadrapań - Dziękuję Hiromi. Czy tym… też możesz się zająć? - spytał wskazując na pokaźnych rozmiarów stłuczenie na żebrach, które mu chwilę wcześniej pokazała. - Nie możemy tutaj zostać, a muszę być pewny że dasz radę w pełni być mobilna.

- Jeżeli dasz radę, napij się, a następnie wskakuj na drzewo. Dalej będziemy się przemieszac górą. Łukiem trochę nadrobimy drogi, ale może kupimy sobie więcej czasu, jak się nie będą mogli doszukać tropu. Wywołam pożar, który zatrze kierunek ucieczki. Korony drzew i dym powinny nas osłonić z nieba - powiedział, dzieląc się jednocześnie swoim planem.

  Ukryty tekst

Nie uśmiechało mu się wywoływanie pożaru, ale jak dla niego - była to żadna cena za ich bezpieczny powrót na ścieżkę wytyczonej podróży. Po wywołaniu pożaru, zamierzał jeszcze przez jakiś czas poruszać się obranym wcześniej kierunkiem, a potem łukiem wrócić na wcześniejszy trakt, tym jednak razem, trzymając się gąszczu drzew, a nie środka szlaku na którym łatwo ich było dostrzec.

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE
Głowa

• Ochraniacz na czoło z emblematem Uchiha

Sylwetka

• Szary płaszcz (bez żadnych zdobień)

Klatka piersiowa

• Kamizelka shinobi

Lewy pośladek

• Torba

Lewe udo

• Kabura broń

Prawe udo

• Kabura na broń

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

Goniec i Wieża
Misja rangi A - Azuma & Hiromi kolejka: 14 / 19

Nasi bohaterowie w końcu mieli chwilę na to, żeby odetchnąć. Rany, mimo tego, że niewielkie, to przypominały o sobie, dlatego też należało się nimi zająć. Rany Hiromi należały bardziej do tych, co jedynie groźnie wyglądały, będzie z tego kolorowy siniak, ale raczej nic wielkiego. Gorzej z rękami Azumy, krew sączyła się delikatnymi stróżkami a ból powodował, że nie mógł działać w pełni sprawnie. Na szczęście nasza bohaterka była medykiem, wiec mogła mu z nimi pomóc. Zajęła się nim jak jednym ze swoich pacjentów, powoli zaleczając jedną po drugiej. Była początkująca, więc proces trochę trwał, jednakże w końcu przyszła ulga. Po ranach pozostały jedynie niewielkie blizny, które Azuma może dodać do listy swoich męskich odznaczeń. Zdobył je podczas ratowania Hiromi, więc mógł nosić je z dumą równą tej płynącej z medali. Gdyby nie jego poświęcenie, to nie wiadomo jakby to się dalej potoczyło. Hiromi odleciałaby gdzieś na ptaku, niknąc za horyzontem, a nasz młodzieniec musiałby biegać i szukać tajemniczej bazy Gazo. Oczywiście, jeśli to tam by ją zabrali.
Odpoczynek był potrzebny. Mieli czas aby napić się wody i ustalić co dalej. Później przyszedł czas na ruszenie w dalszą drogę. Azuma postawił na radykalne rozwiązanie. Postanowił poświęcić część Sogenskiego lasu, posyłając w niego swoją ognistą technikę. Kula przetoczyła się przez drzewa, zajmując suchą ściółkę jak i gałęzie, powodując mały pożar, którzy z każdą chwilą narastał. Delikatny dymek zaczął się unosić a w powietrzu dało się wyczuć zapach ogniska.
Nasi bohaterowie stanęli na gałęzi dużego drzewa, gotowi do kontynuowania swojej ucieczki, kiedy to nagle z lasu wyleciały dwa długie, atramentowe smoki. Jeden leciał wprost na Azumę, a drugi kierował się na Hiromi. Oba rozszerzały swoje paszcze, chcąc zaatakować ich swoimi zębiskami. Dodatkowo, po gałęziach z ich prawej strony nadciągał kapelusznik, zbliżając się i chyba szykując się do starcia. Tym razem jednak był przygotowany na tajemne sztuczki młodego Uchihy, dlatego też nie patrzył na nich bezpośrednio, jedynie kontrolując mniej więcej gdzie się znajdują. Dzięki swoim sharinganom, oczywiście jeśli je uruchomią, to nasi bohaterowie dostrzegą, że lasem przemyka kobieta, utrzymując dystans i kierując swoimi smokami. kobieta miała w dłoniach swój zwój oraz pędzel, więc była gotowa do wyprowadzenia kolejnych ciosów, jeśli tylko będzie taka potrzeba. Z resztą, cały czas coś malowała, szykując odpowiedzi na różne scenariusze, które mogą nadejść. Atak nadciągał szybko, dla młodej Hiromi było to zbyt dużo, zdecydowanie nie była w stanie nadążyć za tym co się dzieje. Azuma musiał przejąć stery i ratować całą sytuację.

Stary Sugiyama
Gazo

Hiromi/Azuma +9 Kolejek nadprogramowych

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Azuma]

Hiromi zajęła się jego obrażeniami, które okazały się większym kłopotem niż początkowo myślał. Dopiero gdy rany zostały zaleczone, poczuł ulgę i to jaki dyskomfort wczesniej odczuwał. Był jej szczerze wdzięczny. Napoli się, odetchnęli głębiej, ale wiedzieli że nie mogą sobie pozwolić na dłuższy odpoczynek. Musieli działać. I tak zamierzali postąpić. Uchiha sformułował pieczęcie, a następnie wciągnął głęboko powietrze do płuc, które pod wpływem jego natury chakry, przeobraziło się w potężny strumień ognia, który następnie przybrał postać kuli. Ta poleciała przed siebie, paląc wszystko na swej drodze. Dodatkowo wywołując pożar, który był ich celem. Niestety, w tym momencie skończyło się wszystko co sobie zdążyli ułożyć. Przeciwnicy byli znacznie bliżej, niż sądzili.

  Ukryty tekst

– Hiromi… nie uciekniemy im. - zacisnął mocniej szczękę dostrzegając jak z różnych stron zbliża się do nich zagrożenie. Swoim sharinganem błyskawicznie oszacował zasoby chakry wszystkich obecnych na arenie walki, jednocześnie odnosząc ich szybkość poruszania się do jego własnej.

  Ukryty tekst

– Uważaj na tego w kapeluszu, jest niesamowicie twardy. Nie daj mu się schwytać. - powiedział, po czym wręczył dziewczynie woreczek z makibashim i notką wybuchową w środku. – Przelej na to własną chakre i zdetonuj gdy będziesz miała pewność, że sama tym nie oberwiesz. - dodał, a następnie nie tracąc więcej cennego czasu, wyskoczył do przodu, na spotkanie dwóm monstrualnym smokom.

Musiał wierzyć w to, że Hiromi przynajmniej na chwilę poradzi sobie z kapelusznikiem. Wsunął sobie w usta jedyną bojową pigułkę żywnościową, którą miał na stanie, a następnie użył specjalnej techniki klanowej.

  Ukryty tekst

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE
Głowa

• Ochraniacz na czoło z emblematem Uchiha

Sylwetka

• Szary płaszcz (bez żadnych zdobień)

Klatka piersiowa

• Kamizelka shinobi

Lewy pośladek

• Torba

Lewe udo

• Kabura broń

Prawe udo

• Kabura na broń

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Wiosna, Rok 394

---

Dziewczyna machnęła ręką na swojego siniaka, nie przeszkadzał jej aż tak, a nie chciała się męczyć, kiedy musieli ruszyć dalej. I tak była już bardzo zmęczona. Odetchnęła jeszcze kilka razy i rozciągnęła, być w stanie biec dalej. Azuma pewnie był świeży, nie to, co ona. Było zostać w Sakai, tak się kończy słuchanie mężczyzn! Stoisz w środku lasu, prawie naga (nie licząc ubrań, które miała na sobie oraz płaszcza, którym ją okrył), z obitym bokiem i perspektywą bycia porwaną przez Gazo, która powinna być wierna Kotei!

Po chwili okazało się, że jednak ich dogonili. Azuma wydał jej polecenie, wręczając woreczek. Z wybuchową notka! Jej! Niemal spanikowała, ale on miał na sobie o wiele cięższe zadanie. Ona tylko miała nie dać się złapać. Oczywiście, łatwiej powiedzieć, niż zrobić, ale Hiromi, tak jak Azuma, włączyła swojego sharingana. Chociaż trochę pomocy jej udzielił.

Trzymając w dłoniach woreczek, przelała na niego trochę swojej chakry, zeskoczyła na niższą gałąź i złożyła pieczęcie, jak szybko się dało.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

Goniec i Wieża
Misja rangi A - Azuma & Hiromi kolejka: 15 / 19

Sytuacja nie była najlepsza. Nasi bohaterowie liczyli, że będą mieli czas na bezpieczne wycofanie się, niestety leczenie, które wykonywała Hiromi nie szło tak szybko jak mogli zakładać. Proces był długotrwały przez jej ciągle początkujące umiejętności, to wystarczyło, aby przeciwnicy mogli się przegrupować i przygotować do ataku. Z jednej strony był las, który powoli zaczął się palić od techniki stworzonej przez Azumę. Z drugiej strony nadciągał kapelusznik, który coraz szybciej zbliżał się w stronę nasz dwójki. Był szybki, jednakże do tej, którą był w stanie osiągnąć Azuma trochę mu brakowało. Nasz czerwoonoki przejrzał go także swoim okiem, jedno błyśnięcie wystarczyło, aby dowiedział się, że jego poziom chakry jest prawie nie ruszony. Zdecydowanie było w nim dużo siły do dalszej walki.
Od frontu naciągały dwa atramentowe smoki, za nimi, kilkanaście metrów, biegła kunochi schowana między drzewami, widać było, że specjalnie utrzymuje dystans tak, aby nie dać się złapać w żadną nieciekawą sztuczkę, którą mogł przygotować Azuma. Wszyscy wiedzieli, że to on tutaj jest największym zagrożeniem, trzeba było go wyeliminować, aby w spokoju móc zająć się Hiromi. Na panienkę Gazo Azuma także rzucił okiem, jej sytuacja z chakrą była gorsza. Była mniej więcej w połowie swoich zasobów, może trochę ponad, widać było, że powoli jest zmęczona, jednakże dalej miała sporo energii do walki. Szybko to się na pewno nie skończy. Jeżeli chodzi o to jak szybko się poruszała, to była trochę wolniejsza niż kapelusznik, jednakże to nie tak, że była jakimś ślimakiem. No i w razie czego zawsze mogła polecieć na swoim smoku, a te już były zdecydowanie dużo szybsze.
Azuma przekazał swojej towarzyszce instrukcje, a następnie ruszył w stronę kobiety i jej smoków, wychodząc im naprzeciw. Chciał on rozpocząć od sztuczki swoim okiem, ta jednakże nie zadziałała, więc przyszedł czas na szyybki plan B. Złożył serię pieczęci a w koło niego uformowała się chmura czerwonych, płonących głów, które poleciały w stronę dwóch nadchodzących smoków. Te zderzyły się, całkowicie się niwelując. Oba gady zamieniły się w plamy atramentu, jednakże wszystkie ogniste głowy także zniknęły. Azuma miał drogę otwartą, mógł ruszyć na kobietę i wyprowadzić atak, tak jednakże też nie próżnowała. Kiedy tylko jej smoki się rozpadły, odwinęła kolejny kawałek zwoju i złożyła pieczęć, z którego wyskoczyły dwa bardzo duże, dwumetrowe tygrysy. Ona ustawiły się przed kobietą, blokując drogę Azumie, jednakże póki co stały, starając się wyczekać jego atak.
W tym czasie Hiromi miała swojego przeciwnika na głowie. Kapelusznik zmierzał w jej kierunku, zapewne chcąc ją porwać, ta jednakże miała swój plan, który zaczęła egzekwować. Przelała chakrę na notkę, którą otrzymała od Azumy, a następnie złożyła serię pieczęci. W koło niej pojawiło się 10 podobizn, które rozbiegły się po lesie. Kapelusznik westchnął, zdecydowanie nie miał czasu na takie zabawy. Na szczęście było dużo szybszy, dzięki czemu bez problemu był w stanie doskakiwać od klona do klona i próbować je łapać w dłonie, niestety dla niego, te za każdym razem znikały w chmurze dymu. Hiromi była zagubiona, przeciwnik był tak szybki, że nie była w stanie reagować na jego ruch. Ruszał się zbyt szybko, jednakże miała pewien plan. Kiedy ten doskoczył do jednego z jej klonów, rzuciła w niego przygotowaną wcześniej brudną bombą. Bomba doleciała za plecy klona i wybuchła, raniąc go odłamkami i samym wybuchem. Czyżby pierwszy raz Hiromi zraniła kogoś celowo? Niestety, nie miała czasu na takie rozmyślenia, musiała się gdzieś schować nim dym osiądzie. Wykonała ona susa, chcąc schować się za jednym z dużych drzew. Niestety, dla niej, jej przeciwnik było dużo bardziej doświadczony niż ona. Szybko pozbierał się otrzymanego ataku i ruszył przez dym, wprost na miejsce z którego rzucona została bomba. Nim Hiromi zdążyła się w pełni schować, ten dostrzegł ją kątem oka, dzięki czemu odbił się od gałęzi i wykonał skok w jej kierunku. Zbliżał się dosyć szybko, więc jeśli dziewczyna nie chciała zostać porwana, to musiała myśleć dalej. Szanse były nikłe, ale każda sekunda, którą zdobędzie, będzie sekundą dla Azumy do swobodnej walki z przeciwniczką.

Stary Sugiyama
Gazo

Hiromi/Azuma +9 Kolejek nadprogramowych

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Azuma]

Niestety, nie wszystko udało się tak, jak to sobie założył. Sztuczka, którą chciał zastosować nie zadziałała i musiał się ratować alternatywną techniką. Niszczycielski żywioł ognia wykonał swoje zadanie. Niszcząc monstrualne, atramentowe smoki, zmusił kobietę do użycia kolejnej techniki, do stworzenia kolejnych tworów - tym razem potężnych tygrysów, które złowrogo na Uchihe łypaly. Ile kobieta posiadała jeszcze sił, aby kontynuować z taką gwałtownością swoją walkę?

Jakby mało było zagrożeń z tej strony, co parę sekund młodzieniec zerkał też za siebie - na drugi pojedynek. Prosił Hiromi by kupiła mi kilka sekund i właśnie to czyniła. I choć postąpiła mądrze, stworzyła iluzje a potem także otrzymanej od niego woreczka z makibishi, to przeciwnik pomimo ponownego otrzymania poważnej rany, wciąż stał na nogach i nacierał. Hiromi nie miała wielu możliwości w takim starciu. Jeżeli chcieli się z tego wykaraskać, musieli wyjść z tego impasu.

- Hiromi-chan, wytrzymaj jeszcze trochę. Proszę. - niepostrzeżenie w jego dłoni znalazła się bomka chilii z charakterystyczną podobizną wojennego bohatera, Ichirou. Kobieta wciąż się chowała, w ten sposób chcąc uniknąć pułapki iluzji. Był to jednak marny trud. Wiedział jak to obejść, wystarczyła dywersja. Chwilę później podobizną Ichirou znalazła się pod drzewem, za którym stała kobieta. Bombka eksplodowała, a on ruszył na polowanie…

  Ukryty tekst

Spodziewał się, że kobieta opuści swoją kryjówkę, chcąc uniknąć przebywania w gryzącym i szczypiącym dymie chilli. A gdy to nastąpi, powinna wraz ze swym tygrysem dostrzec kilkunastu nacierających Uchiha, którzy tylko czekali na okazję do nawiązania kontaktu wzrokowego, jednocześnie unikając dostania się w zasięg ciosu tygrysa.

  Ukryty tekst

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE
Głowa

• Ochraniacz na czoło z emblematem Uchiha

Sylwetka

• Szary płaszcz (bez żadnych zdobień)

Klatka piersiowa

• Kamizelka shinobi

Lewy pośladek

• Torba

Lewe udo

• Kabura broń

Prawe udo

• Kabura na broń

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Wiosna, Rok 394

---

Zadziałało. Hiromi pewnie byłaby z siebie dumna, gdyby nie to, że cały czas była w niebezpieczeństwie bycia pojmaną. Teraz może jeszcze bardziej, że skrzywdziła mężczyznę tą bombką. Czy wiedziała, że to się stanie? Tak i nie. Rozumiała, że to notka wybuchowa i wybuchnie i zrobi komuś krzywdę, ale czy tak naprawdę się nad tym zastanawiała? Czy naprawdę to do niej dotarło?

Nigdy wcześniej nikogo nie skrzywdziła. Owszem, żyła w takich czasach i w takim świecie, że to, że ludzie się zabijali i ranili było normalne. Tylko no. Nie ona. Ona była od leczenia. Zaczynała dopiero. Fakt, że mogła kogoś zabić był dla niej nierealny. Była zwykłą dziewczyną, coś tylko umiała. Miało to do niej dotrzeć. Później. Kiedy adrenalina opadnie, kiedy nie musiałaby myśleć, jak sobie poradzić. Jej odpowiedziom na stres szczęśliwie nie było to, że zamarła, tylko było działanie.

Nie oberwała odłamkami. Dobrze. To się udało. Dlatego chciała się schować za drzewem - nie dlatego, żeby się przed nim schować. Miała nadzieję, że mężczyzna już nie będzie jej gonił, ale przeliczyła się. Musiała jeszcze trochę wytrzymać. Azuma na pewno skończy zaraz swoją walkę i dotrze do niej. A ona jeszcze trochę musiała unikać bycia złapaną.

Widząc, że mężczyzna wyłania się z dymu - złożyła pieczęcie, żeby w momencie, kiedy ją złapie bądź coś jej zrobi, była w stanie podmienić się z przedmiotem - najdalszym od niej - i takim w stronę Azumy. Jeżeli jej się udało - jak najszybciej próbowała się przemieścić w stronę chłopaka - nie żeby wchodzić mu pod jutsu, ale żeby - w razie czego - miał do niej jak najmniejszy dystans. Wierzyła… wiedziała, że poradzi sobie z kobietą Gazo i za chwilę do niej dotrze. Tym bardziej, że jeżeli będzie blisko, będzie mogła mu pomóc z chakrą. On na pewno by ją lepiej wykorzystał teraz niż ona.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

Goniec i Wieża
Misja rangi A - Azuma & Hiromi kolejka: 16 / 19

Hiromi miała więcej szczęścia niż zakładała. Udało jej się wytrwać ze swoim dużo silniejszym przeciwnikiem i to z użyciem podstawowych sztuczek i technik. Widać po nim było, że jest dosyć mocno poirytowany zaistniałą sytuacją. W trakcie lotu sięgnął do swojej torby i wyciągnął z niej niewielki przedmiot, który włożył do swoich ust i rozgryzł. Młoda Kunoichi próbowała uciec, zaczęła szykować technikę, jednakże jej przeciwnik był szybszy.. Dużo szybszy. Kiedy była w połowie czwartej pieczęci, ten zaskoczył ją od tyłu, jedną ręką złapał za ręce, uniemożliwiając składanie pieczęci, a drugą złapał przez biodra, przerzucając sobie przez ramiona. Może nie było to traktowanie jak księżniczkę, jednakże przynajmniej jej nie uderzył. Spojrzał się przez bark, gdzie dalej trwała walka, a następnie wykonał kilka susów wgłąb lasu, chcąc uciec z polany. W trakcie transportu młoda kunoichi mogła poczuć, że z jej ciała odpływa energia, tak jakby działo się to przez jego dotyk.

  Ukryty tekst

Azuma na pewno bardzo chciał zainterweniować na to co się działo na polu walki obok, jednakże najpierw musiał w pełni skupić się na swojej walce. Jeden zły ruch i znajdujące się przed nim tygrysy go dopadną. Musiał on najpierw wyeliminować ich właścicielkę, a dopiero później mógł ruszyć w pościg. Azuma po raz kolejny sięgnął do swojego ekwipunku i wyciągnął z niego bombkę z podobizną zbrodniarza wojennego bohatera pustyni. Uśmiechnięty Ichirou poszybował w stronę przeciwniczki i jak się po chwili okazało, miał on dosyć ostre myśli. Bombka wybuchła, wyrzucając sporo proszku chili w powietrze, który zaatakował zarówno oczy, nos jak i usta kobiety. Azuma od razu usłyszał jej kaszel. Tak jak zaplanował, kobieta zaczęła się wycofywać, jednakże nie było to w taki sposób, w jaki on zaplanował. Azuma ruszył przed siebie, w stronę chmury, jednakże kobieta się z niej nie wyłaniała. Co więcej, tygrysy ruszyły na niego, atakując ostatnią znaną pozycję Azumy. Wyminięcie ich nie było problematyczne, wystarczyło skoczyć w bok, dzieła te byłī sterowane, więc nie zrobiłyby nic bez wiedzy swojej pani. Dym po bombce zaczął się rozwiewać i wtedy też Azuma dostrzegł, jak z chmury wylatuje sześć czarno-białych ptaków. Każdy do ogona miał przyczepiony sznurek, na którym były zawieszone trzy notki. Leciały one po łuku, tak aby objąć swoimi eksplozjami jak największy obszar. Wtedy też nasz heros dostrzegł kobietę, stała kilka metrów za chmurą chili, rozglądała się dookoła siebie, co oznaczało, że sztuczka Azumy zadziałała, przynajmniej ta początkowa. Kobieta szybko jednak wymyśliła co zrobić w tej kwestii. Spodziewając się, jakich piekielnych sztuczek używa na niej jej przeciwnik, zaczęła biec w stronę chmury, przy okazji dosyć mocno zaciskając swoje oczy.

  Ukryty tekst

Oczywiście nie zapominajmy o tygrysach. Te po wyminięciu pozycji, w której powinien się znajdować Azuma i nie wpadnięciu na niego, zaczęły wycofywać się w stronę swojej twórczyni. Co oznaczało, że aktualnie siedzieli Azumie nia ogonie. Co prawda niespecjalnie i raczej łatwo będzie ich uniknąć, no ale byli w pobliżu, dzięki czemu będą mogły szybko zareagować kiedy tych ich Pani będzie ich potrzebować. A przy tak zaciętej walce będzie ich potrzebować na sto procent. A nawet dwieście!

Stary Sugiyama
Gazo

Hiromi/Azuma +9 Kolejek nadprogramowych

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Azuma]

Kątem oka dostrzegł, że doszło do zbliżenia nieznajomego z Hiromi. Dziewczyna nie mogła mu się dłużej opierać. Pochwycona, została następnie przerzucona mało elegancko przez ramię. Mężczyzna na moment się zatrzymał… jakby taksując czy pozostać i wspomóc swoją towarzyszkę. Jego szybka kalkulacja najwidoczniej podpowiedziała mu, że nie warto tego robić, bo nim siedemnastolatek zareagował na pochwycenie Hiromi, kapelusznik z dziewczyną ruszyli wgłąb lasu.

Nie mógł na to zareagować, bo jego walka wciąż trwała. Rzucona bombka z chilli zrobiła co do niej należało – wywołała atak kaszlu, a także zmusiła kobietę do wycofania się. Niestety, nie uczyniła tego w pożądany przez Azumę sposób. Kobieta cofnęła się do tyłu, wciąż przecierając oczy. W międzyczasie na przeciw Azumie wyskoczyły stworzone wcześniej przez kobietę atramentowe tygrysy. Te jednak najwyraźniej nie miały jako takiej świadomości – bo zaatakowały bezpośrednio poprzednią pozycje chłopaka, jego samego ignorując. Wykorzystał to, zbliżając się bardziej w kierunku kobiety. Wtedy jednak z dymu wyleciały kolejne atramentowe ptaki. Tym razem z notkami wybuchowymi…

– Cholera, nie mam na to więcej czasu! – był zirytowany, bo za każdym razem gdy mu się wydawało że jest już w stanpieprzejąc inicjatywę, działo się coś niespodziewanego, co burzyło jego plany. Tym razem było podobnie. Kobieta zdecydowała się zamknąć oczy, tym samym niwecząc efekt utworzonej przez niego iluzji. Co więcej, zdecydowała się udać w pozostałe kłęby gryzącego dymu z bombki chilli, najwyraźniej dochodząc do wniosku, że Azuma podążając za nią, w podobnym stopniu się upośledzi. Swoim sharinganem obserwował trajektorię poruszania się wszystkich atramentowych stworzeń, w międzyczasie rozważając ten manewr, gdy przyszło olśnienie...

  Ukryty tekst

Gdy tylko złożył ostatnią pieczęć, sięgnął do torby na lewym pośladku i wyciągnął dwa shurikeny. Odskoczył do tyłu, uważając by się nie nadziać ani na tygrysy, ani na ptaki, które lecąc po łuku i zawężając swój tor, musiały zostać w końcu również zostać objęte łatwopalnym dymem. A gdy ten się wystarczająco rozprzestrzenił, chłopak rzucił dwoma shurikenami, w taki sposób że w powietrzu się skrzyżowały, wywołując iskrę...

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE
Głowa

• Ochraniacz na czoło z emblematem Uchiha

Sylwetka

• Szary płaszcz (bez żadnych zdobień)

Klatka piersiowa

• Kamizelka shinobi

Lewy pośladek

• Torba

Lewe udo

• Kabura broń

Prawe udo

• Kabura na broń

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Wiosna, Rok 394

---

Nie zdążyła. Cóż, facet był cholernie szybki, jakby stała obok też by się nie zdziwiła, że nie zdążyła. Jednak w czasie wykonywania techniki, miała jeszcze trochę nadziei. Dość szybko jednak ta nadzieja zniknęła, kiedy została pochwycona w silne - zbyt silne - i niedelikatne męskie ramiona.

Nie tak mówiły o tym historie, które czytały i sobie opowiadały.

- AZUMA-SAN! - zawołała, trochę desperacko, próbując wierzgnąć i się uwolnić, ale po raz kolejny została przetransportowana dalej. Miała tylko nadzieję, że Azuma się zorientuje, że kapelusznik ją złapał i za chwilę ruszy za nią w pościg. Była pewna, że tak.

No i została porwana.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

Goniec i Wieża
Misja rangi A - Azuma & Hiromi kolejka: 17 / 19

Hiromi przepadła gdzieś w leśnych ostępach. Azuma choćby chciał teraz ruszyć za nią w pościg, wiedział, że zostawienie kobiety za swoimi plecami to bardzo zła decyzja. Będzie go tak kąsać i opóźniać aż ślad bo jego towarzyszce przepadnie. Musiał on coś zrobić. Na szczęście szybko wymyślił plan, ryzykowny, ale chyba całkiem dobry. Przygotował technikę i wypuścił przed siebie chmurę gęstego dymu, samemu wyskakując do tyłu. Chwilę później rzucił w jej stronę dwa shurikeny, tak aby te zderzyły się tworząc iskrę. Ta doprowadziła do wybuchu, jednakże nie jednego. W chmurze znajdowały się ptaki z przyczepionymi notkami wybuchowymi, kiedy tylko ogień je pochłonął, także wybuchły, powodując ogromny łańcuch eksplozji. Były one tak głośne, że po raz kolejny spowodowały wzniesienie się wszystkich siedzących w okolicy ptaków. W panice zaczęły uciekać, a Azuma dołożył kolejną cegiełkę do pożaru lasu.

Niestety dla jego przeciwniczki, przez próbę przechytrzenia swojego przeciwnika, sama wpadła w sidła. W momencie wybuchu znajdowała się w samym środku chmurki z chili, która została objęta łańcuchem eksplozji. Kilkadziesiąt notek wybuchło, w lesie zrobiło się jasno.... Kiedy tylko sytuacja zaczeła się uspokajać, kilka drzew wyparował a sporo kolejnych się paliło. Atramentowe zwierzęta szybko zamieniły się w papkę, a na samym środku tego pogorzeliska Azuma dostrzegł zwęglone zwłoki. Z kobiety niewiele zostało. Jedynie zapach spalonego ciała oraz nie do końca spalony korpus. Makabryczny widok, jeszcze chwilę temu była całkiem zdrowym człowiekiem...

  Ukryty tekst

Stary Sugiyama
Gazo

Hiromi/Azuma +9 Kolejek nadprogramowych

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

Uchiha Hiromi
Wiosna, Rok 394

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Azuma]

Potężna eksplozja wstrząsnęła okolicą. Siła wybuchu, wzmocniona dodatkowo notkami wybuchowymi, była na tyle okazała, że wzbudziło nawet popłoch w okolicznym ptactwie. Jakby tego było mało, polana stanęła w ogniu, a gdy opadł wzniecony wybuchem dym, Azuma ujrzał to czego się spodziewał. Zwęglone ludzkie szczątki.

- W imię czego? - Jeszcze niedawno, ich klany wspólnie płaciły krwią za Kotei, a teraz ich członkowie się wzajemnie mordowali. Kiedyś, a właściwie nie tak nawet dawno, ten widok by go poruszył, może i sparaliżował. Jednak teraz… jedynie wywoływał refleksje nad tym, jak niewiele trzeba by niegdysiejsi sojusznicy, zmienili się w wrogów.

- Hiromi, idę po Ciebie - ostatni raz spojrzał na to co zostało z kobiety z którą się pojedynkował, a następnie zniknął z polany. Ruszył w pogoń za ostatnim przeciwnikiem. Azuma wiedział, że jest od przeciwnika szybszy. Szczególnie teraz, gdy kapelusznik niósł przewieszoną przez ramię Hiromi. Nie oznaczało jednak to, że parł przed siebie, nie zważając na nic. Zachowywał spokój.

  Ukryty tekst

Bez problemu zlokalizował kierunek ucieczki napastnika z ofiarą. Swoim sharinganem wypatrywał nie tylko śladów, ale i pułapek. To wszystko robił przy tym bezgłośnie, jak prawdziwy duch. Starał się do nich dotrzeć na tyle blisko, by mieć ich w zasięgu wzroku i jednocześnie samemu nie ujawniać własnej pozycji.