Tymczasowa Siedziba Kropli

[Tanaka Misaki]

Misaki, szczerze powiedziawszy, nie wiedziała co teraz powinna zrobić w zaistniałej sytuacji. Nie miała żadnej wiedzy medycznej, a kiedy była ranna albo chora to po prostu szła do szpitala, albo oddawała się pod opiekę rodziców czy lekarza. Dziewczyna starała się raczej nauczyć się unikać poważnych obrażeń, aniżeli uczyć się jak sobie z nimi radzić. Może i było to leniwe podejście, jednak Misaki w pierwszej kolejności chciała nauczyć się walczyć, prawdopodobnie był w tym duży udział samej Sasame, która dla młodej Tanaki była wzorem do naśladowania.
Ognistowłosa miała także okazję do zobaczenia roztrojenia się Kisuke. Technika ta zdecydowanie nie była podstawowym Bunshin no Jutsu, a przynajmniej tak się jej wydawało. Co oznaczało, że Kisuke znał się dobrze na Ninjutsu. A może to była jakaś technika rangi C i po prostu to Misaki, znająca tylko techniki E, uznawała to za coś silnego? No cóż, na ten moment niezbyt miała jak się o to spytać. Jej uwaga w całości została skupiona na lalkarzu z pustyni i trawiącym go problemie.
-Grzyb? - zapytała cicho, próbując to przetworzyć. Mimo braku większej wiedzy medycznej to rozumiała, że w Ario nie zadomowiła się raczej rodzina borowików czy podgrzybków.
-Skoro to w tobie, to raczej nie przechodzi przez dotyk. No chyba, że Kisuke-san zapomni o higienie. Może to się przenosi z powietrzem?

[Yuki Hoshi]

Yuki Hoshi
Zima, Rok 393

---

Hoshi z zaniepokojeniem obserwowała, jak dwóch Kisuke wynosi ze sobą Ario, a następnie tupta za nimi zaniepokojona Misaki. Dwóch Kisuke dodatkowych Kisuke zdawało się w ogóle jej nie ruszać. Mieszkała z nim już od dawna i znała jego sztuczki.

Kiedy już wyszli, spojrzała na bałagan na podłodze i swoje ubrudzone tkaniny. Cóż, doskonale wiedziała, jak sobie z tym poradzić. Musiała tylko być delikatna, żeby nie zniszczyć materiału. Nic, będzie musiała się tym zająć. Ale to później. Teraz musiała zająć się gośćmi i zrozumieniem, co tutaj się w ogóle zadziało, po jaką cholerę dostała kłódkę, co się stało na tym całym Turnieju, że Ario wrócił z dwiema dziewczynami. Cóż, miał kogoś zrekrutować, tak. Ale dlaczego one i w ogóle co się zadziało (w mieście krążyły różne, niepokojące plotki w tej chwili).

Zebrała się w sobie, podniosła głowę i uśmiechnęła się do Sasame.

- Zapraszam głębiej, przygotujemy herbatę, coś do zjedzenia i porozmawiamy o wszystkim, teraz kiedy Ario-kun jest w dobrych rękach Kisuke-kuna. Kisuke-kun, pomógłbyś z herbatą? Sasame-san, może zawołasz Misaki-chan, żeby ta do nas dołączyła. Kisuke-kun sobie poradzi. A jeżeli nie, to jest ich dwóch przecież. A mają jeszcze swoich małych pomocników, jeżeli będzie trzeba.

Hoshi zaczęła trochę się krzątać, żeby odłożyć na bok wszystko, co jej przeszkadzało, następnie wskazała na inny pokoik, do którego odsunęła drzwi. Była tam niska ława z poduszkami dookoła, gdzie grupa mogła usiąść, wypić herbatę i porozmawiać. Było to też dobre miejsce do spożycia razem posiłku, który Hoshi miała zamiar przygotować później, chyba, że któraś z dziewcząt powiedziałaby, że jest głodna. Wtedy Hoshi ruszyłaby do akcji już od razu.

Pewnie wszystko zajęło trochę czasu, ale kiedy i herbata była gotowa i ciastka wyjęte, Sasame ściągnęła z powrotem Misaki, a Kisuke był gotowy, żeby usiąść razem z nimi, Hoshi przygotowała sobie spory brulion, dwa zwoje, ołówek i pędzelek z atramentem. Musiała być gotowa, żeby wszystko zaplanować, ale przede wszystkim, żeby się wszystkiego dowiedzieć.

- Zacznę od tego, że witam was serdecznie i cieszę się, że nas odwiedziłyście razem z Ario-kunem. Pewnie wróci za chwilę, nie martwmy się o niego. Jak rozumiem, byłyście z Ario-kunem w Sogen w czasie tego całego kończącego wojnę zamieszania. Miałabym nadzieję, że się zakończyło pozytywnie, niezbyt dobrze mnie tutaj traktują, bo jestem z Cesarstwa. Dlatego chciałabym, żeby wszystko już się uspokoiło. Nie pomagają plotki, które nieco was wyprzedziły. Wybaczcie więc, że zacznę od pytania o mój prywatny interes, ale… co się tam stało…?

[Kisuke]

-Spokojnie. Nie rzucaj się tak. Moja specjalność to robale, które przenoszą choroby. Zakażenia mi nie straszne- Jeden z Kisuków próbował uspokoić Ario, ale obaj dali mi małą swobodę ruchów, choć gdy ten tylko próbował pójść o własnych nogach, momentalnie stracił równowagę. Drugi Kisuke szybko go złapał, a po chwili pomógł mu pierwszy, ten który się wypowiadał.

-A jeśli to zakaźne, to właśnie przybyłeś z największego spędu ludności na świecie do najbardziej zatłoczonego miasta na świecie. W dupie mam czy mnie... nas zakaziłeś. Trzeba się jak najszybciej dowiedzieć co to- Odstawiając Ario powodu na schodki, drugi Kisuke przejął inicjatywę, prezentując młodemu lalkarzowi jak w złej sytuacji się postawił, jeśli rzeczywiście miałby racje i to czy będzie teraz trzymany przez jedną osobę więcej nie robiło specjalnie dużej różnicy.

-Yhmmm...- Powiedzieli obaj Kisuke na komentarz Ario o jego "sprawnym dole" po czym obaj parsknęli śmiechem. Sytuacja była potencjalnie bardzo zła, ale najwidoczniej każda wersja młodego Aburame odebrała komunikat o sprawdzeniu stanu jego ciała nieco inaczej. Nie żeby kogoś, zwłaszcza Kisuke, obchodziło czy Ario jest W TYCH SPRAWACH sprawnym. Może prędzej Hoshi, z racji na swoją płeć. Ale żarty szybko się skończyły, gdy Ario zarządził całkowitą izolację.

-Masz, tym się owiń- Kisuke przyłożył jedną dłoń do plakietki na swoim przedramieniu, po czym odpieczętował z tamtejszej pieczęci kilka metrów zwiniętego bandaża. Dawniej Aburame właśnie w taki sposób ukrywał swoją twarz podczas pierwszych misji, zrezygnował z tego stylu na rzecz bardziej oficjalnej stylówki. Żadnej maski nie posiadał, więc to musiało mu wystarczyć. Odrobina materiału powinna przecież zatrzymać wszelkie wydzieliny i ewentualnie utrudnić zakażenie. Nie znał się na tym, ale skoro maska miała to umożliwić, to i bandaże również. Tamowały znacznie większe ilości krwi z ran, więc i z tym sobie poradzą, idąc chłopskim rozumem.

-W szpitalu będą mieli medykamenty i innych lekarzy, którzy Ci pomogą. Nie możemy tutaj zostać. Misaki, wróć proszę do środka- Przekonywał swoje dobrego przyjaciela, żeby ten go chociaż raz posłuchał i zrobił coś co było planem Aburame. Ario chadzał własnymi ścieżkami i miał własne spojrzenie na świat. Teraz pewnie też by chciał wszystko zrobić sam, ale to mogło nie wystarczyć. W szpitalu powinni mu pomóc, jeśli odmówią, to Kisuke sam upewni się, żeby uzyskali dostęp do wszystkiego co będzie lalkarzowi potrzebne, nawet wbrew zaleceniom władz szpitala. Jeśli szło o życie najbliższych, Hiroe nie będzie bawił się w półśrodki.

---

-Nic się nie zdarzało! Nic nie wiedzieliśmy, bo prawie nigdy go tutaj nie ma. Nic nie wspominał, nic nie sugerowało, że coś mu jest. A to nie wygląda na coś nowego!- W międzyczasie całego tego zamieszania przed wejściem, to w środku pozostał trzeci Kisuke, który nadal nieco poddenerwowany odpowiedział na wątpliwości Sasame, przy okazji nie rozwiewając żadnych z nich. Nadal nie było nic wiadomo skąd, jak i dlaczego Ario się pogorszyło w tak spektakularny sposób. Dopiero spokój, opanowanie i uśmiech Hoshi poprawiły sytuacje. W czasie gdy jedni wariowali, ona podeszła do całej sprawy bardziej na chłodno, jak to miała w zwyczaju. Młody ninja poniekąd zastanawiał się czy to kwestia wyłącznie jej charakteru, jej zdolności czy też może to coś co charakteryzowało pochodzących z cesarstwa. Kisuke delikatnie kiwnął głową, potwierdzając, że pomoże, po czym zabrał się za przygotowywanie herbaty.

W czasie gdy Hoshi postanowiła podpytać o wydarzenia z Sogen, o których z chęcią zapewne posłuchaliby wszyscy, Kisuke zaczął podawać herbatę. Najpierw postawił wszystkim (całej czwórce) kubki, po czym przyniósł sporych rozmiarów dzbanek, z którego rozlał każdemu przygotowany napój. Rola pomocy domowej chyba dobrze mu zrobiła. Zajął czymś swój umysł i nie panikował już na temat swojego przyjaciela. Zostawił go przecież w rękach dwóch innych Kisuków. Skupiony na polewaniu, nie przestawał słuchać o wydarzeniach z Turnieju. Bardzo chętnie usłyszałby spokojniejszą i pełniejszą wersję wydarzeń, aniżeli to wszystko przeplatane nagłymi wybuchami pomysłowości i wielotorowości Ario.

[Ario]

Ario spojrzał na Kisuke, który mówił mu, na temat wytrzymałości robaków.
- W normalnej sytuacji, tak. Ale grzyb to nie choroba, a byt. Przynajmniej z tego co ja wiem. Nie wiem jak będzie reagować, więc bądź ostrożny. - odparł. Lalkarz był bardzo doświadczonym medykiem, przede wszystkim w dwóch aspektach. Po pierwsze przeprowadził już trzy przeszczepy w swojej karierze, a po drugie był medykiem bitewnym, ratującym ludzi bezpośrednio podczas walki. Jednakże obsługiwanie chorób, a tym bardziej sytuacji w której się znalazł, była dla niego nowością.

- Próbuję znaleźć sytuację, skąd to jest. Podczas walki z Iwaru było intensywnie, ale nie trafiła mnie ani razu...pierwsze objawy były też po walce. To coś reaguje na duże upływy chakry. - wymieniał Ario, jakby analizował sytuację sam dla siebie, ale na głos przy Kisuke. - Gdyby ktoś rozpylił coś w powietrzu, to objawy miałoby dużo więcej osób i mielibyśmy prawdziwą epidemię. Sasame i Misaki jednak nie wykazują nic. Może to ze względu...na ich strukturę ciała. - chłopak złapał się za głowę i schylił do przodu. Tysiące myśli przechodziło mu przez głowę. Nagle wyprostował się. - Jak był wybuch siedziby, to wpadłem na podziemną kondygnację. Tam gdzie były stawiane fundamenty pod Siedzibę Władzy w Sogen. - powiedział cicho. - Od razu zaniepokoił mnie stan siedziby, a przecież to jeden z pierwszych budynków, które się stawia, więc był bardzo stary. - dodał.
- Podczas stawiania takiej siedziby, musieli się wkopać w ziemię, a ze względu, że robili to dawno, nie mieli jeszcze dobrej metody zabezpieczenia całości przed wilgocią. - zaczął wyjaśniac. - Samo Sogen sąsiaduje z jednej strony z morzem, a z drugiej z Prastarym lasem. Dużo powietrza i wilgoci. Idealne miejsce do rozwoju pasożytów. Przez setki lat tam nikt nie zaglądał, a wybuch musiał sprawić, że uwolniły się zarodniki, które poszły w powietrze. Tak jak te grzyby leśne, co jak się naciśnie to wypluwają chmarę. Gdy spadłem na ziemię, byłem nieprzytomny i dlatego tego nie widziałem. Nie wiem ile tam leżałem, ale wychodzi na to, że wystarczająco długo. - spojrzał ponownie na jednego z Kisuków. - To jest moja teoria.

Ario owinął się bandażem wokół twarzy, po czym wysłuchał propozycji Kisuke o szpitalu. Spojrzał na ziemię i wtedy zadziało się coś dziwnego. Kuglarz poczuł dziwne uczucie, którego raczej nie czuł na codzień. Był zmartwiony tym, że Kisuke...Kisuke nie rozumie. Dla Ario raczej nie było ratunku, nie w tej formie. Musiałby ktoś mu przeszczepić płuca. Dodatkowo chłopak nie może zbytnio używać dużych ilości chakry, by nie pobudzać go do rozrostu. Musiał opracować jakiś medykament, który pozwoli mu na chwilowe zatrzymanie rozwoju pasożyta. Sam byt odżywia się tkanką żywą, stąd musiał jakoś wprowadzać zamiennik do swojego organizmu.

Nie chciał mu tego wszystkiego mówić. Kisuke nie był medykiem i nie było sensu go stresować.
- Przynieś mi tylko mój plecak. Pójdę do szpitala, ale sam. - wyjaśnił. - Wy musicie zając się organizacją. Pomóż Hoshi wszystko zorganizować. Jak mi się poprawi, to muszę iść na pustynię, zamknąć pewną sprawę. Wrócę z matką i zajmę się badaniami. Nad nią i nad sobą. A potem pomścimy Tamaki.

[Kisuke]

Na temat zakaźności, grzybów, bytów i Kikaichu nie było sensu się spierać. Co do tych pierwszych rzeczy to Ario był specjalistą, więc jego obawy musiały mieć uzasadnienie, ale kwestię żywotności i odporności robaków były dla niego nieznane. Stąd też małe obawy Kisuke. Owady także nie wykazywały strachu, wprost przeciwnie, były gotowe przetestować się w całkowicie nowych warunkach i przystosować do nowego zagrożenia. Ich zdolność do adaptacji była niezwykła i jeśli w ten sposób mogły się kolejny raz przysłużyć swojemu nosicielowi, to tym bardziej były gotowe zaryzykować swoje życia.

-W takim razie Sogen ma przesrane. Nie dość, że rozwalono im Turniej, to teraz jeszcze czeka ich zabawa z... Tym czymś. Czekaj... Byłeś w środku siedziby gdy ją wysadzili? - Tereny Sogen, z tego co Kisuke kiedyś słyszał, były terenami bagnistymi, więc wilgotność tam mogła być kluczowym problemem. Jeśli jednak teoria Ario się sprawdzi, to czekają ich tam spore kłopoty. Trzeba by się tam wybrać i pomóc. Niestety Kisuke nie będzie miał takiej możliwości. Może inni będą chętni? Dwie nowe Jugo raczej nie przepadały za sogeńczykami, a do tego mogą nie mieć ochoty wracać do tego miejsca po takiej traumie. Chyba pozostanie tylko przygotować pomoc tutaj na miejscu, w Ryuzaku. Szybko cofnął się do poprzedniej wypowiedzi swojego kolegi, który jak gdyby nigdy nic po prostu przyznał, że praktycznie pogrzebało go żywcem w ruinach budynku.

-Weź mnie ze sobą- Powiedział jeden Kisuke, wskazując na tego drugiego, który w tym czasie stał nieco bliżej Ario, aby go ewentualnie asekurować. Nie musiał chyba nic więcej dodawać, bo Ario powinien wiedzieć, że taka drobna pomoc może mu się przydać, a w tym czasie sam Kisuke pozostanie tutaj na miejscu i zajmie się najpotrzebniejszymi rzeczami.

-Jak przestanie ci być potrzebny to sprzedaj mu solidnego kuksańca- Jednak postanowił coś dodać. Drugi z Kisuków lekko się oburzył, przywdziewając minę obrażonego dziecka. Ale to było tylko na chwilę, do doskonale zdawał sobie sprawę z tego co należy zrobić. Wyglądało na to, że powoli krystalizował się pewien pomysł na najbliższą przyszłość. Ario jak zwykle w rozjazdach, jak zwykle w trasie. Ciężko było go utrzymać gdziekolwiek w miejscu. No ale taki już był i Kisuke się do tego przyzwyczaił. Podał mu dłoń, na pożegnanie. Mimo że drugi Kisuke jeszcze z lalkarzem zostanie, to ten pierwszy zostanie tutaj i zajmie się "organizacją". Trzeba wiele rzeczy szybko ustalić i wdrożyć w życie. Na całe szczęście Aburame ma wiele swoich rąk do pomocy i jeszcze więcej odnóży swoich owadów. Powinien sobie poradzić.

[Sasame]

Pokiwałam głową, nieco uspokajając się pod wpływem aury roztaczanej przez Hoshi i wróciłam do pomieszczenia służącego za kuchnię i usiadłam we wskazanym miejscu.
- Misaki-chan, chodź do nas. Ario-san i Kisuke-san sobie poradzą. - zawołałam kuzynkę po czym skupiłam się na prośbie Hoshi, aby opowiedzieć jak najbardziej szczegółowo o wszystkim co wydarzyło się w Kotei. - Chyba najlepiej będzie zacząć od początku. Turniej przebiegł w większości bez problemów. Pierwsza i druga runda zostały dokończone bez... Dodatkowych atrakcji. Później jednak, wydaje mi się że pod koniec trzeciej rundy walk turniejowych, doszło do walki pomiędzy Antykreatorem pod postacią wojownika z Ryuzaku a Masahiro Uchihą. Podczas walki ten pierwszy również ujawnił swoją tożsamość i chyba próbował zabić swojego przeciwnika, ale skończyło się na ucięciu jego ręki. Wtedy również musiał zostać przekazany jakiś sygnał, ponieważ w całej stolicy Uchiha doszło do wielu eksplozji a także zaczęły się walki na pełną skalę. Żołnierze z Cesarstwa zaczęli atakować ludność cywilną i podpalać budynki. My z Misaki byłyśmy wtedy w posiadłości przekazanej Karmazynowym Szczytom na czas Turnieju, jednakże szybko ruszyłyśmy do portu gdzie wraz z jeszcze jednym uczestnikiem turnieju i grupką strażników miejskich udało się nam powstrzymać jednego z Jeźdźców Hana. Pozostali jego poplecznicy również byli obecni w Kotei i z tego co mi wiadomo to chyba wszyscy zostali pokonani i zabici, poza jednym z nich. Cesarz Morskich Klifów wdał się chyba również w walkę z innymi liderami, jednak ostatecznie został zmuszony do odwrotu z pola bitwy i wycofania swoich żołnierzy, po tym jak Han został pokonany i zapieczętowany. Skala zniszczeń w Kotei była masywna, ale Uchiha od razu zabrali się za odbudowę. Jak opuszczaliśmy ich stolicę z Ario to już było widać że do roboty zabrał się w zasadzie każdy kto tylko był w stanie a pewnie jeszcze kolejni ludzie przybywają tam aby pomóc. - opowiedziałam wszystko co mi przyszło do głowy w związku z wydarzeniami w Sogen, czekając na wszelkie pytania aby doprecyzować wszelkie kwestie, które by mogły bardziej nurtować Hoshi bądź Kisuke.

[Ario]

Ario podniósł się powoli i skinął głową, po czym podał dłoń Kisuke.
- Byłem w środku, ale wyrzuciło mnie na obrzeża budynku. Jednakże tak jak mówie, budynek zawalał się do środka, bo kolumny podtrzymywały boki. Gdyby strukturę robili Ayatsuri, to zapewne całość zawaliła się tak, że po prostu piętra spadły by na parter. A tutaj wszystko zawaliło się do środka. - wyjaśnił w spokoju chłopak. - Pamiętaj to co Ci powiedziałem. Potrzebujemy więcej siły, ponieważ nie sądziłem, że są na tym świecie tak silni Shinobi. Musisz przekroczyć swoje ograniczenia i wejść na nowy poziom. Będzie nam to potrzebne. - powiedział Kunisaku, po czym skinął głową i ruszył w kierunku szpitala.

Całą podróż Ario analizował, co tak naprawdę może począć w swojej dziwnej sytuacji. Nie wiedział ile czasu mu zostało, ale wiedział doskonale, że musi dokończyć wiele spraw, więc trzeba było działać sprawnie. Zgodził się na wizytę w szpitalu tylko po to, by nie musieć tłumaczyć wszystkim dookoła, czemu jest to zły pomysł. Z drugiej strony też była możliwość, że ktokolwiek rozpozna chorobę i zleci leczenie, ale to nie było takie proste. To co na liczył, to ewentualnie medykament, który wstrzyma rozwój jego przypadłości.

Gdy tylko doszli do szpitala, Ario stanął, cicho westchnął i popatrzył na Kisuke.
- Dalej sobie już poradzę. - odparł, po czym sięgnął po kunai i wbił w ramię Kisuke, by ten zrobił magiczne PUFF i zniknął.
- Dziękuję. - odparł, po czym chwilę myślał, czy nie odwrócić się i nie udać się bezpośrednio w inne miejsce, ale finalnie wszedł do środka.

Z/T viewtopic.php?p=174862#p174862

[Tanaka Misaki]

Asysta Misaki, przy zagrzybionym Ario, nie była potrzebna, czemu nie można się było dziwić. Ognistowłosa przedstawicielka szczepu Jugo nie posiadała przecież wiedzy medycznej, a jedynie swoje opinie i przemyślenia. Nie mniej, coś kazało jej iść za tą dwójką... albo trójką, zależnie jak na to patrzeć. Ostatecznie jednak została zmuszona by ponownie udać się do wnętrza siedziby, wołana przez głos starszej kuzynki.
-Hai, hai... - Odpowiedziała, chociaż zapewne zbyt cicho, by Sasame to usłyszała, po czym skierowała się z powrotem w miejsce, z którego tutaj przyszła. Zajęła miejsce przy ławie, niedaleko swojej kuzynki i przeniosła swoją uwagę na Hoshi, obserwując jej zachowanie i poczynania. Bez wątpienia kontrastowała dość mocno z lalkarzem, ale trudno było tego nie robić. Ario był.... dość nietypowym człowiekiem. Jeśli chodziło o rozmowę między starszą z Jugo oraz przedstawicielką klanu Yuki, Misaki przysłuchiwała się temu w ciszy, co jakiś czas kiwając głową, jakby na potwierdzenie słów kuzynki. W tak zwanym międzyczasie, dość nieśmiało, dziewczyna postanowiła spróbować przygotowanego przez Hoshi poczęstunku, głównie ciastek. Co prawda wzięła tylko dwa, nie chcąc wypaść nietaktowanie. W końcu dopiero się poznali, a ona już dobierała się do słodkiego...
-Rozumiem, że Hoshi-san również nie słyszała o technice wskrzeszania umarłych? - postanowiła zapytać dla pewności, chociaż z góry założyła, że raczej nie.
Nadęci Uchiha, ofochani i wystrojeni Senju i przekokszone jutsu - podsumowała w myślach obraz turnieju, jaki pozostał jej w pamięci.

[Yuki Hoshi]

Yuki Hoshi
Zima, Rok 393

---

Kiedy Sasame zaczęła opowiadać o tym, co się stało w czasie Turnieju Pokoju, twarz Hoshi z uprzejmej i uśmiechniętej zamieniła się w zimną, nieprzeniknioną maskę. Stało się to w momencie, kiedy zaczęła mówić o Cesarstwie. Jedyne, co Kisuke - jako jedyny znał dobrze Hoshi - mógł zauważyć, były jej dłonie, zaciskające się w pieści na jej kolanach. Była jednak spokojna.

Nikt nie widział, że Hoshi była przerażona.

- Rozumiem - powiedziała w końcu łagodnie, rozluźniając dłonie i sięgając po herbatę, upijając z niej łyka. - Bardzo smaczna, dziękuję, Kisuke-kun - zwróciła się do młodego mężczyzny. Potrzebowała chwili, żeby zebrać swoje myśli.

Sasame opowiadała ze swojego punku widzenia, a Hoshi była zmuszona wyłuskać informacje, które były dla niej istotne. Antykreator pokonany. Dobrze. Cesarstwo znów wywołujące wojnę - źle. Cesarz uciekający - źle. Ludzie pozabijani - źle. Jeźdźcy pokonani - dobrze. Technika wskrzeszania zmarłych - dob… co?

- Misaki-san, czy zechciałabyś opowiedzieć więcej o tej technice? Nigdy o czymś takim nie słyszałam - poprosiła.

Kiedy już Misaki opowiedziała o technice, Hoshi zdołała zebrać swoje myśli.

- Najważniejszym pytaniem teraz jest, czy klan Uchiha bądź inni nie potrzebują naszej pomocy. Dajmy dzień czy dwa na zasięgnięcie słuchu wśród innych. Z innych rzeczy, chciałabym się dowiedzieć, co z Cesarstwem. To już kolejny konflikt wywołany w krótkim czasie. Wiem, że teraz jestem w Ryuzaku i moje miejsce jest tutaj, przy Kropli, ale chciałabym zrozumieć, co powoduje Cesarzem oraz liderami klanów. Będę musiała znów zaciągnąć języka. Czy jest coś jeszcze, o czym możecie mi powiedzieć? - zapytała.

[Kisuke]

Kisuke podający herbatę usmiechnął się w kierunku Hoshi, niby posyłajac jej tylko serdeczny uśmiech, ale patrzył na jej reakcję. Cesarstwo stanęło po "złej stronie". Co prawda różne osoby, różnie definiowały która strona byłą tą właściwą, ale raczej nie mogą liczyć na współczucie reszty świata, gdy Cesarz sprzymierzył się z samym Antykreatorem, który w dodatku poniósł kolosalną porażkę.

W tym czasie drugi Kisuke stanął u progu drzwi, nie wchodząc dalej do pomieszczenia, a jedynie opierając się ramieniem o ścianę i krzyżując ręce na wysokości klatki piersiowej. "Trzeciego" brakowało, więc każdy mógł spokojnie założyć, że ten ostatni wyruszył z Ario w kierunku szpitala. Co prawda niezbyt daleko wspólnie razem zaszli, bo Ario jak zwykle uznał, że ze wszystkim poradzi sobie sam i bez chwili zawahania po prostu władował "swojemu" Kisuke cios kunaiem pod żebra. Dla pozostałych w tym pomieszczeniu było to właściwie nie do zarejestrowania, ale Kisuke o tym wiedział. Westchnął jedynie, pomstując w myślach na swojego ekstrawaganckiego przyjaciela. Inni mogli uznać, że to kwestia trudnych rozmów o Sogen, Cesarstwie i ludziach, którzy będą potrzebowali pomocy.

-Jeźdźcy Hana posiadali bardzo niezwykłe zdolności. Wojna, z którym mierzył się Ario, podobno potrafiła używać technik zarówno należących do samurajów, jak i przypominających tych, które potrafią Jugo. Jeśli inni byli równie przedziwnym połączeniem... To bardzo dobrze się stało, że nie chodzą już po tej ziemi- Dodał od siebie Kisuke, lekko wtrącając się w rozmowę i przekazując tą część, którą sam już się dowiedział w toku wcześniejszych rozmów. Rozmyślał także nad czymś bardzo mocno. Zmarszczone brwi wskazywały, że nad czymś się zastanawiał. Jakie powinni podjąć kolejne kroki? Ario miał rację, że trzeba będzie mocno się podszkolić, ale to wymaga czasu, który musieli również poświęcać na pomoc Kropli i ludziom, którzy tu przychodzili. A z każdym dniem będzie tylko coraz gorzej. Nie wiadomo jeszcze co z Cesarstwem. Na całe szczęście nie planowali oni uderzać na Kaigan, ale w obecnej sytuacji ten rejon będzie jednym z najgorętszych. Na pewno trzeba będzie zdać o tym raport shirei-kanowi. A właśnie!

-Liderzy których klanów byli na Turnieju?- Zapytał, bo przebywaniu w środku takiej mordowni mogło oznaczać bardzo długą listę zgonów. Wysłannicy Aburame także mogli ponieść tam śmierć. Martwił się o stan swojego rodu. Tyle kwestii do rozwiązania, a tak mało czasu. Kisuke czuł, że jak szybko nie weźmie się w garść to cała ta sytuacja go przytłoczy.

[Sasame]

Kiedy Misaki wspomniała o osobliwych technikach z których korzystał pokonany przeze mnie i Daisuke mężczyzna, skinęłam jej głową aby zachęcić ją do opowiedzenia o tym aby zaspokoić ciekawość Hoshi.
- Tak, to prawda. Zarówno Han jak i jego Jeźdźcy byli potwornie silnymi shinobi i bardzo dobrze że wreszcie udało się ich wyeliminować. - przytaknęłam słowom Kisuke, po czym kiedy Hoshi skierowała do nas swoje pytanie, spojrzałam na nią. - Cóż, z pewnością Uchiha teraz są w sytuacji gdzie przyda im się każda para rąk do pomocy, jednak kiedy opuszczaliśmy Kotei wraz z Ario-sanem, było widać spory napływ rzemieślników i budowniczych ze wszystkich stron świata. Bądź co bądź, dla nich jest to świetna szansa aby się wzbogacić i rozwinąć w swoim fachu. - powiedziałam szczerze po czym zastanowiłam się nad pytaniem Kisuke. - Hmm, wiem że na pewno z Karmazynowych Szczytów przybyła rządząca z klanu Yamanaka, z Unii była spora delegacja, jednakże wydaje mi się że nie było w niej żadnego lidera, na pewno był lider Kaminari raz lider Nara... No i oczywiście Cesarz Morskich Klifów ale wydaje mi się że towarzyszyła mu jeszcze jakaś liderka z Cesarstwa. No i wydaje mi się że był również ktoś ważny z Ryuzaku, jednakże nie pamiętam dokładnie kto to był ani jak się nazywał. Możliwe że jeszcze ktoś mi umknął ale to jeżeli sobie przypomnę to powiem. - powiedziałam, wymieniając każdą osobę, która przyszła mi do głowy w związku z pytaniem Aburame.

[Tanaka Misaki]

-Jeśli mnie pamięć nie myli, część z nich wyszła z trumien, które pojawiły się na statku. Pod podkładem było ciał jeszcze więcej, ale nie jestem pewna czy miały te samo przeznaczenie co te na pokładzie. Fakt faktem, tych które już wstały, nie dało się zniszczyć w konwencjonalny sposób. Nie było krwi, a każda rana się szybko zasklepiała i truposz wracał do walki. Same w sobie nie były jednak wyzwaniem jeśli chodzi o walkę... tylko ciągle wstawały. - wytłumaczyła, na swój sposób, nie będąc pewna jak to ubrać w słowa. Bo jak taiuser miałby wytłumaczyć coś tak, nawet jak na świat shinobi, dziwnego.
-Nie widziałam całej walki z jeźdźcem bo zeszłam pos pokład, gdzie Uchiha próbowali pozbyć się "nieużywanych ciał" i puścić cały statek z dymem. - podsumowała, mając nadzieję, że jakkolwiek to Hoshi pomoże, następnie zaś pozwoliła innym mówić.
-Czy to znaczy, że czeka nas droga powrotna do Sogen? -. Zapytała swojej kuzynki, niezbyt chcąc wracać do Sogen.

[Yuki Hoshi]

Yuki Hoshi
Zima, Rok 393

---

Hoshi skinęła głową, rozumiejąc, że raczej będzie musiała posłuchać plotek w ratuszu, żeby się dowiedzieć czegoś więcej, bo Sasame i Misaki może i tam były, ale nie wiedziały, że należy interesować się tymi ważnymi rzeczami na najwyższych szczeblach. Sama Hoshi rozumiała to na tyle, że pomoc ludziom była bardzo uzależniona od tych wyższych sfer.

I tak miała zamiar jutro iść do ratusza po zlecenia. Uda się jej pewnie zdobyć jakieś informacje tam. O ile nie aresztują jej jako kobiety z Cesarstwa. Do tej pory tylko traktowali ją jak trędowatą, ale teraz… no, w zależności, co się działo. Musiała się dowiedzieć. Może też w końcu będzie trzeba sobie zrobić papiery Ryuzackie, ale przykro na myśl jej było, że miałaby porzucać Cesarstwo i swój klan. Miała tam ludzi, na których jej zależało. Nawet, jeżeli już przed wojną stamtąd odeszła.

Stwierdziła, że wystarczyło wypytywania młodych kobiet. Nie po to tutaj były, chociaż Hoshi miała ogromny głód wiedzy teraz i wewnętrznie była bardzo zdenerwowana. Nie pokazywała tego, postanowiła skupić się na kuzynkach.

- No dobrze, dziękuję bardzo za informacje. Chciałam powiedzieć, że bardzo mi miło, że zechciałyście nas odwiedzić. Chciałam teraz skupić na tym, dlaczego zdecydowałyście się tutaj pojawić. Czy Ario-kun powiedział wam wszystko? Czy jesteście, aby dołączyć do Kropli i pomagać nam w poprawie życia ludzi, którzy nie mają tych, którzy mogą im pomóc. Obecnie jesteśmy dość niewielką grupą, ale w pewien sposób udało nam się poprawić życie w okolicy. Więc… co was tu sprowadza i czy mogę odpowiedzieć na wasze pytania. Mogłybyście też opowiedzieć coś o sobie.

[Sasame]

Słysząc pytanie kuzynki a także kryjącą się za nim niechęć, spojrzałam najpierw na Hoshi a następnie ponownie na Misaki.
- Mimo iż w Sogen z pewnością potrzebują pomocy, wydaje mi się że nasze talenty będziemy mogły lepiej wykorzystać tutaj, na miejscu, zwłaszcza biorąc pod uwagę niechęć klanu Uchiha do szczepu Juugo. Może i należy się nam od nich szacunek za przybycie na wydarzenie i obronę ich stolicy, jednak z pewnością nie jest to wystarczające dla każdego z nich, więc jestem przeciwna wracaniu do Kotei. - powiedziałam uspokajająco do kuzynki, jednak również chcąc przekazać Hoshi, że wysyłanie nas z powrotem do Sogen to niekoniecznie dobry pomysł. Kobieta zaś zdecydowała się przenieść rozmowę na bardziej lokalne tory, co przyjęłam z uśmiechem.
- Nam też jest bardzo miło że możemy tutaj być. Ario-san powiedział nam że organizacja Kropla zajmuje się pomocą osobom potrzebującym w miejscu gdzie nie ma się kto nimi odpowiednio zająć. Tak właściwie mogłabym z czystym sumieniem przyznać że robiłam to samo w Nawabari, stolicy mojego szczepu i okolicach, więc jest to dla mnie chleb powszedni. Nawabari, jednak posiada wielu zdolnych shinobich a także jest pod ochroną za strony naszego szczepu a także blisko klanu Koseki, więc nie uważam aby jedna czy dwie kunoichi więcej zrobiłyby tam tyle ile mogłybyśmy zdziałać tutaj, dołączając do Kropli i pomagając wam w waszej misji. - odpowiedziałam Hoshi po czym upiłam nieco herbaty zaparzonej przez Kisuke.

[Tanaka Misaki]

Misaki znów raczej słuchała, a nie brała czynny udział w dyskusji. Podzieliła się posiadanymi informacjami z Hoshi i teraz niezbyt wiedziała co powiedzieć. Jak to już miała w zwyczaju, dziewczyna oddała obowiązek prowadzenia rozmowy swojej kuzynce, która jak zawsze świetnie się sprawdzała w zarówno w sytuacjach, gdzie wymagany był dialog jak i takich, gdy trzeba było komuś złamać kilka(naście) kości. Na wspomnienie o relacjach, które panowały miedzy Uchiha i Jugo, Misaki prychnęła, nieco zbyt głośniej niż chciała. Gdy się zorientowała co takiego zrobiła, tylko pospiesznie opuściła głowę, wracając do przysłuchiwania się. Na koniec padło zaś pytanie ze strony Hoshi, skierowane w kierunku dwóch ognistowłosych. Tanaka niezbyt wiedziała co odpowiedzieć, co takiego Yuki chciała od niej usłyszeć.
-Nie będę ukrywała, że rangą, umiejętnościami i doświadczeniem jestem sporo za swoją kuzynką... Do niedawna zajmowałam się tylko prostymi misjami jak to z Doko bywa... Co mi przypomina, Sasame-san, pamiętaj, że mamy jeszcze sprawę Doktorka do rozwiązania. Poświęciłaś już temu dużo czasu, więc chciałabym ci pomóc w schwytaniu go. - Zmieniła nagle temat rozmowy, zwracając się w kierunku kuzynki by przypomnieć o misji, którą zajmowały się przed pójściem na turniej.
-Wiem, że to nieodpowiednie z mojej strony ale... nie cierpię klanu Uchiha. Nie mówię tutaj o każdym mieszkańcu Sogen, ale o posiadaczach tego ich dojutsu... Chciałabym, żeby Hoshi-san była tego świadoma nim zdecyduje się mnie przyjąć. - powiedziała z wyraźnym wahaniem, zaciskając dłonie w piąstki. Nie uważała tej cechy za powód do dumy, ale nie chciała ukrywać, że widziała użytkowników Sharingana jako potwory.