Szlak transportowy

[Uchiha Tsuyoshi]

Pisałem już, że Tsuyoshiemu coś nie pasowało, prawda? W każdym razie napiszę to jeszcze raz: wszystko to wydawało mu się bardzo podejrzane. Ogień wyglądał na bardzo realny, natomiast cała reszta była zwykłą farsą. Dlatego też kompletnie nie zdziwiło go to, w jaki sposób zareagował "Wielki Koto", gdy okazało się, że nie ma przed sobą strachliwego kupca, który uległ jego sztuczkom, a shinobiego, który mówiąc wprost nie będzie się z nim patyczkował. Wielki Koto zaczął uciekać gdy zauważył zbliżającego się w jego kierunku Makoto.

W tym momencie do Uchihy została skierowana dość niecodzienna prośba, bo Makoto poprosił o przyprowadzenie feralnego młodzieniaszka do niego. Shinobi nie wiedział po co, ale do tej pory Makoto pokazał, że ma łeb na karku - skoro zatem prosił o coś takiego, to musiał kryć się za tym jakiś większy sens. Tsuyoshi skinął więc głową z uśmieszkiem na ustach i ruszył w pogoń za nieszczęsnym uciekinierem.

Jeśli udało mu się go dopaść, złapał go za ubranie i od razu wyjaśnił:
- Spokojnie, nie wyrywaj się. Dotrzymuję słowa. Skoro odpuściłeś to nic ci nie zrobimy ani nie doniesiemy. Doprowadzę cię tylko do pana Makoto, bo chciałby z tobą porozmawiać - po tych słowach Uchiha zaprowadził go przed oblicze swojego zleceniodawcy, ciekawy dalszego rozwoju wydarzeń. Mężczyzna zadeklarował, że może sprawić, że życie młodego będzie lepsze, ale co tak naprawdę miał na myśli? Chce go wziąć pod opiekę? A może już go kiedyś spotkał? I dlaczego kupiec miałby być altruistą? Tsuyoshi miał nadzieję, że odpowiedzi na te pytania pozna w ciągu najbliższych chwil.

[Yami]

Misja rangi D

7/7
Uchiha Tsuyoshi

Dopadnięcie chłopaka było tylko kwestią czasu, bardzo niewielką jego ilością. Kilka większych susów i Tsuyoshi znalazł się przy uciekinierze łapiąc go za przysłowiowe fraki. Kilka wymachów rękami próbując się wyswobodzić ale koniec końców opuścił ramiona wyglądając jak zbity pies... bądź chłopak, który właśnie otrzymał kosza od dziewczyny.
Prowadząc "Wielkiego Kato" w stronę pracodawcy mogłeś zobaczyć drugą stronę głazów. Nie było za nimi nic intrygującego. Ciekawym jednak widokiem były ledwo dostrzegalne linki leżące na drodze. Jedne końce znajdowały się blisko miejsca wystąpienia wielkiego Kato. Ciągnęły się za kamienie i wchodziły w ziemię, która była spulchniona a więc coś niewielkiego musiało kryć się pod ziemią. Z bliska dostrzegłeś również, że prawy rękaw, czyli tej strony która dłoń puściła "niszczycielską" kulę ognia był bardziej opięty. Mogło to oznaczać, że znajdował się tam grubszy karwasz bądź jakiś mechanizm.
Kiedy chłopak został postawiony naprzeciw Makoto, szybko padł do ziemi, skłonił się w uległym geście i zaczął przepraszać i prosić o łaskę. Właściciel karawany tylko westchnął i przewrócił oczami. Przykucnął próbując zbliżyć się do chłopaka.
- Opowiesz mi coś więcej o nich - powiedział wskazując palcem w miejsce gdzie wybuchł jeden z płomieni - sam je zrobiłeś?
Chłopak podniósł głowę lekko zdumiony. Nie był jednak w pozycji aby kłamać.
- T-tak... prosty m-mechanizm do rozpylenia płynu i podpalenia go. Wysokoprocentowy alkohol bardzo szybko się spala i...
- Kontynuuj.
- I miał kompensować brak moich zdolności. Nie jestem silny, musiałem kombinować aby być bardziej wiarygodny. A jeśli ktoś by się zaczął coś podejrzewać to wchodził w grę ten miotacz. - Chłopak podciągnął rękaw i dostrzegłeś coś przypominającego wyrzutnię kunai. - miał przestraszyć zwykłych ludzi, wyrzyca nasączoną kulkę bawełny, która jest podpalana. Wygląda przez chwilę jak kula ognia...
Koto podniósł wzrok z błagalnym wzrokiem.
- Proszę mnie nie wydawać straży... nie będę próbował tego ponownie... widzę, że nie daje to rady już przy pierwszym spotkaniu i...
- Nie chciałbyś dla mnie pracować?
Zapytał niespodziewanie Makoto.

[Uchiha Tsuyoshi]

Oczywiście ze złapaniem młodego hochsztaplera nie było żadnych problemów. Kilka chwil po tym, jak został on spacyfikowany przez Tsuyoshiego, stał (czy raczej klęczał?) on przed Makoto, wyznając wszystkie swoje przewiny szczerze jak przed bogami na sądzie. Uchiha stał obok i przyglądał się spokojnie. Sam miał go zapytać o to, co się stało i w jaki sposób wytworzył ten ogień, ale jego zleceniodawca go wyprzedził.
Wyglądało więc na to, że Kato, choć niezbyt rozgarnięty, był całkiem pomysłowy. To cecha, którą się ceni, szczególnie w biznesie. Kiedy więc Makoto zaproponował mu pracę, to po początkowym uczuciu zaskoczenia u Tsuyoshiego wszystko zaczęło składać się w jedną całość.
- Pomyśl dobrze, zanim odpowiesz, Kato - powiedział shinobi - taka okazja może się nie powtórzyć. Widać że z ciebie łebski chłopak, a jeśli trafisz na dobrego mentora to możesz naprawdę dobrze się ustawić - wyjaśnił. Był zadowolony z tego, że wypadki potoczyły się w takim kierunku. Przecież gdyby jechał z jakimś innym, mniej rozumnym kupcem, wszystko mogłoby się skończyć na tym, żeby nastolatka pogonić z drogi, a może nawet i obić mu żebra kijem. Makoto przy pomocy Uchihy był jednak w stanie rozwiązać sytuację całkiem zgrabnie i pożytecznie. O ile oczywiście "Wielki Kato" będzie miał na tyle rozumu, żeby skorzystać z szansy, jaką postawił przed nim los.

[Yami]

Misja rangi D

8.1/7
Uchiha Tsuyoshi

Słowa właściciela karawany nie tylko poruszyły młodzieńcem ale również i Tsuyoshim. Ten drugi jednak szybko zrozumiał co się kryło za tym posunięciem. Dobro chłopaka było drugorzędne, najważniejsza była dobra inwestycja, która mogła się przenieść w dość znaczące zyski. No tak przeklęci kupcy, patrzą tylko i wyłącznie na zyski! Choć może... ten był inny od reszty? Pytanie tylko jak często można natrafić na takiego białego kruka wciągu życia?
Nie zważając na ostateczny cel Tsuyoshi postanowił przekazać swoją dobrą radę chłopakowi, który dopiero po tym jak spojrzał mu w twarz zrozumiał, że rzeczywiście nie zdarzy mu się żadna krzywda.
- Ja was... a wy chcecie dać mi pracę? Wszyscy się zawsze śmiali z moich dział... mówicie, że są niezwykłe?
Łzy zaczęły zbierać się w kącikach oczu. Nie wydawało się aby były krokodyle. Chłopak rzeczywiście się wzruszył tym wszystkim. Jego pasja nigdy nie była doceniona i najwyraźniej z braku funduszy musiał na części odpowiednio zarobić. Skorzystał z niewłaściwej drogi, która doprowadziła go do tego miejsca. Kto by się spodziewał, że czyn za który jednemu utnie się rękę będzie dla innych szansą na lepsze życie.
- Będziemy mieli postój w Makui, z której najpewniej pochodzisz. Łatwo nas znajdziesz tak więc jeśli interesuje Ciebie ta oferta... zbierz klamoty i widzimy się wkrótce.
Chłopak powstał niemal od razu.
- Tak, ja... dziękuję i... nie zawiodę... będę na pewno będę... jeszcze nikt nigdy nie potraktował mojej pasji jak Pan... dziękuję... Tobie również.
Zwrócił się w kierunku Tsuyoshiego a następnie pędem pognał w kierunku wioski.
- Skoro jedziemy w tamtym kierunku moglibyśmy go zabrać ale... lepiej nie wchodzić mu teraz tym na głowę. Ruszamy.
I tak karawana mogła ruszyć dalej.

z/t -> Brama osady i główny trakt

[Daisuke]

Wszystkie tamte wydarzenia zostawił już za sobą. Han, Antykreator, Wielki Zły Tego Świata, Tańczący Gdzieś Tam, czy jak tam jeszcze inni mieli pomysły go nazywać był pokonany. Sogen w kompletnej ruinie, ale w dobrych nastrojach. Świat zmierzał ku lepszym czasom, choć obecnie nie było zbyt kolorowo. Teoretycznie sielanka i wspaniałe życie. A jednak opuszczający tutejsze rejony wojownik zdawał się być niezwykle pesymistycznie nastawionym. Bez różnicy czy nie chciał się rozczarować, czy po prostu nie miał żadnych nadziei na poprawę sytuacji. Albo po prostu przyczyną jego nienajlepszego humoru był brak wystarczającej ilości alkoholu. Ostatnimi dni przyzwyczaił się raczej do tego, że podawano mu wszystko czego chciał. Ale on tak nie potrafił siedzieć i ociekać dobrobytem. Powrócił na szlak, biedny, bez większego grosza przy duszy, idąc dalej przez świat.
[z/t]

Dokąd: Daishi
Przez: Antai -> Yusetsu -> Soso -> Daishi
Środek transportu: Piechotą
Czas podróży: 4x 30 minut = 2h

[Shinsu]

Poprzedni post: viewtopic.php?p=201854#p201854

Shinsu zdawało się jakby wczoraj dopiero opuszczał Pustynię, by zaznać więcej świata. Była to jego pierwsza podróż i spodziewał się, że zapadnie mu głęboko w pamięć. Nigdy jednak nie przypuszczał, że aż tak bardzo. Oczekiwał, że pozna nowych ludzi, wykona kilka zadań, zwiedzi nowe okolice, różniące się znacząco od jego ojczystego Tsurai. To, co jednak otrzymał przeszło wszelkie jego oczekiwania.

Wydarzenia ostatnich miesięcy z całą pewnością odcisnęły piętno na przedstawicielu rodu Douhito. Chłopak brał udział w wojnie w obronie klanu Uchiha, choć do obrony Sogen nic go nie zobowiązywało. Potem z rozpędu udało mu się załapać na Turniej Pokoju, gdzie nawet wygrał dwie walki. Ale sam turniej z pokojem miał wspólną tylko nazwę, gdyż w trakcie 3 rundy doszło do zamieszek i nieoczekiwanego ataku Cesarstwa. Na szczęście dla gospodarzy niespodziewany atak udało się odeprzeć.

Ostatnie wydarzenia sprawiły, że czas uciekł Shinsu'owi między palcami. Sam już do końca nie potrafił policzyć, jak długo nie było go w domu i miał wrażenie, że to czas najwyższy, by tam wrócić. Albo przynajmniej w tamtym kierunku skierować swoje kroki. Poza tym zostawanie w Sogen było ryzykowne - lepiej było nie przekonywać się, czym będzie 3 nieszczęście, które zawita w te progi, a zawita na pewno. W końcu tak osłabiony klan był idealnym kandydatem do bicia. No - i chyba wojna z Cesarstwem jednak się nie skończyła, kto wie, czy teraz nie dojdzie do eskalacji konfliktu?

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Anzou]

Ciekawy był fakt, że stolicę klanu Uchiha Anzou znał niemalże doskonale. Spędził tutaj wiele chwil, zarówno tych dobrych jak i tych fatalnych... Każdy krok, który był bliżej domu w pewien sposób go uspokajał. Młodzieniec miał odpowiednie zapasy żywnościowe i był gotowy do tego, aby ruszyć w podróż do domu. Tam było jego miejsce i czuł, że właśnie tam jest potrzebny. Tam zapewne spotka Hanę, o ile nie stała się jej krzywda. Kaminari nie zamierzał protestować gdyby którykolwiek z Uchiha zapytał go o miejsce podróży, nie miał na to sił, nie po tej całej walce, która miała miejsce. Trzeba nadrobić wszelkie braki... Kaminari musi stać się silne, aby zapewnić bezpieczeństwo temu światu!

Dokąd: Antai
Przez: Bezpośrednio
Środek transportu: Piechota
Czas podróży: 30 min

[Sasame]

Podróż Ario, Misaki i Sasame Dokąd: Ryuzaku no taki
Przez: Bezpośrednio
Środek transportu: Piechota
Czas podróży: 30 min (15:08 - 15:38)

[z/t]

[Hana]

Wreszcie było bezpiecznie. Nie trwało to długo, jak dziewczyną zajęli się pomniejsi medycy. Pokazali sposób, jak opatrzyć rany i podali jej środki przeciwbólowe. Twarz miała obwiązaną bandażem i było duże prawdopodobieństwo, że zostanie ślad w postaci blizny. To nieznaczne przebarwienie na skórze po rozcięciu zapewne powinna traktować z dumą. Rodzina mogła być już mniej zadowolona, że została ranna. Bądź co bądź straciła sporo krwii podczas ostatnich potyczek. Walki w końcu się skończyły, dlatego Hana marzyła już tylko o odpoczynku. Powinna też zjeść jakiś posiłek, żeby wyzdrowieć najszybciej, jak to możliwe. Była co prawda gotowa do drogi przez cały czas. Szczęśliwie podołała wyzwaniu i nie została stratowana przez żadną katastrofę. W międzyczasie dowiedziała się wszystkiego, co możliwe o zdarzeniach z innych miejsc. Nie za wiele, gdyż wszędzie panował podobny chaos. Każdy też trudno wspominał przeżyte zdarzenia. Najbardziej Hana była wdzięczna losowi, że Anzou i delegacji z Antai nic się nie stało. Wbrew pozorom Kaminari dobrze wykonali swoją rolę i nie odwrócili się od problemu. Mimo znikomej zażyłości względem panującego w Raigeki przywódcy, to Hana była wstrząśnięta wieściami od śmierci Shirei-kana. W końcu był symbolem klanu i największym autorytetem pośród każdego shinobi w wiosce. Strata jego siły mogła mocno wstrząsnąć morale całego rodu.
Na następny dzień miała zamiar wyruszyć. Nie chciała zwlekać i przegapić przyszłej ceremonii. Byłoby to nietaktem, a rodzina nie wybaczyłaby jej tego do końca życia. Złożenie kondolencji wydawało się dla każdego shinobi i kunoichi rzeczą obowiązkową. Na tym się skupiała, oraz na fakcie, że nie była już zwykłym uczniem. Przeszła odpowiedni chrzest bojowy, który powoli miał wskazać jej dalszą ścieżkę rozwoju...

zt. - Raigeki

Dokąd: Antai
Przez: n/d
Środek transportu: Pieszo
Czas podróży: 30 min

[Shinsu]

Shins od kilku tygodni znajdował się w drodze do domu. Podróż szła mu zaskakująco powolnie. Częściowo przez to, że w trakcie podróży postanowił przeprowadzić trening, a częściowo nie umiał się zebrać do powrotu. Krążył to tu, to tam, co chwila schodząc z głównego traktu, niby to w poszukiwaniu jakiegoś zajęcia, ale chyba głównie dlatego, że nie miał co ze sobą zrobić. Niby podróż do domu jest jakimś zajęciem, problemem było jednak co potem? Co, jak już się przyjdzie w miejsce docelowe? Na to Shinsu odpowiedzieć już nie potrafił, więc przedłużał tę podróż, jak tylko mógł.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Shinsu]

Podróż przeciągała się, ale jak to zwykle bywa nawet powolne podążanie do celu z każdym dniem zbliża nas ku jej finiszowi. Tak i Shinsu mimo kluczenia, obierania ścieżek na około i wepchniętych treningów w czasie podróży z każdym dniem zbliżał się do prowincji pustynnych. Po drodze z Sogen leżała jeszcze inna kraina, ale Douhito w zasadzie przegapił przejście granicy, gdyż zielone tereny wydawały mu się poniekąd podobne jedne do drugich. Co innego trzy pustynne prowincje, ich różnorodność pozwalała na szybkie i bezproblemowe zorientowanie się, gdzie człowiek się znajduje. Tutaj drzewa zasłaniały za dużo i ciężko było czegokolwiek się dopatrzyć...

Dokąd: Atsui
Przez: Sakai
Środek transportu: Pieszo
Czas podróży: 1h

Następny post: viewtopic.php?p=204242#p204242

  Ukryty tekst

[Kamiyo Ori]

Powroty bywają trudne. Droga przez zniszczone Sogen w żadnym razie nie nastrajała optymizmem. Może, jakby był Senju, to cieszyłby się bardziej tym widokiem, ale kraj był bardzo osłabiony. Najbardziej ucierpieli najsłabsi, zwykli cywile. Na wojnie było dużo takich tragedii, a wycofujące się siły Cesarstwa dołożyły jeszcze kolejną porcję od siebie. Niby jakimś pocieszeniem mogło być dla przeciwników szalonego cesarza fakt, że nie osiągnęli właściwie niczego. Same straty i utrata twarzy w polityce międzynarodowej. Zima nadciągnęła nad wschodnie wyspy.

Kamiyo jednak nie myślał o polityce wielkich mocarstw. On był tylko małym trybikiem w większym systemie medycznym. Jego celem było pomagać potrzebującym, a nie rozważać o tym dla kogo to robi. W końcu cierpienie było uniwersalnym językiem i każda ze stron je doskonale znała. W związku z niespokojnymi czasami jednak zrezygnował z biwakowania w lasach, tak jak to robił wcześniej. Bardziej rozbijał się po karczmach i zajazdach. Były to też stanowczo lepsze warunki do nauki i powtarzania poznanej wiedzy. Podczas służby medycznej w stolicy regionu sporo czytał i jeszcze więcej pytał swoich kolegów po fachu. Ci dość chętnie mu odpowiadali, a on z tego korzystał.

  Ukryty tekst

Treningów po drodze jeszcze było przed nim wiele, ale o wiele więcej było drogi. Zwłaszcza że jego praca lekarza tak naprawdę nigdy się nie kończyła, a potrzebujący byli wszędzie.

  Ukryty tekst

[Kamiyo Ori]

Podróż trwała, a wraz z nią trzeba było odświeżyć kolejne treningi odebrane w stolicy Sogen.

  Ukryty tekst

[Kamiyo Ori]

  Ukryty tekst

[Kamiyo Ori]

Jak już najcięższe miał za sobą, to warto było wrócić i przerobić podstawy. Wszystkie techniki miały swój początek w sztuce Ninjutsu. Kontrola błękitnej energii była niczym klamra, spajająca ogromny wachlarz innych umiejętności shinobi, w tym nawet jego specjalność, zieloną chakrę.

  Ukryty tekst