Rynek

[Nakuna Komi]

Haczyk zarzucony i połknięty!- wybrzmiało w mojej głowie kiedy to dostałam fanta i zgodę na większy procent od właścicieli.

Skoro wszystko układało się teraz po mojej myśli czas było wszamać kolejną pieczeń. Widziałam rozpacz którą mogę przecież zamienić w troszkę lepszą emocję prawda?
-Przecież nie chcemy tutaj nikogo wywalać z torbami spokojnie. Obietnica, że następne opłaty będą punktualne i 4% podwyżki powinno wszystkich zadowolić prawda?- po tych słowach uśmiechnęłam się szczerze.
Nie chciałam żeby nasi klienci nas nienawidzili czy też nie lubili. Nie chciałam też zostać porobiona na hajsik.
-To co chyba mamy umowę co?- zapytałam w końcu i jeśli tylko się zgodził odebrałam uzbieraną przez niego kwotę.
-Życzę dużo klientów!- rzuciłam jeszcze wychodząc i od razu skierowałam się do Amehari by wyjaśnić sytuację. Nie byłam pewna jak ona to przyjmie więc chciałam przedstawić swój punkt widzenia.
-No to tego. Nie mam całej kwoty, ale następna opłata będzie z nadwyżką!- powiedziałam lekko podniesionym głosem- Obiecuje, że tego dopilnuje!- tutaj już starałam się brzmieć bardziej pewna siebie.
-No bo w końcu mogłam wymusić te pieniądze na teraz już, ale chyba zależy nam na klientach którzy będą chcieli z nami współpracować jak najdłużej prawda? A wydaje mi się, że moja oferta wywołała u nich chociaż odrobinę sympatii.- ostatnie słowa powiedziałam troszkę ciszej, jak by lekko zawstydzona.

[Arino]

Misja D
9/11
~Pierwsze mafijne zadanie ~
Pogoda: Słonecznie

---

- 4 % dopłaty, tak, tak, będzie dobrze - zawołał skłaniając się kilka razy przed dziewczyną, dając jej oczywiście przygotowane już pieniądze - Jak najbardziej postaram się by następna opłata była punktualna! - zawołał właściciel sklepu z Yukatami za nią, skłaniając się jeszcze kilka razy. Gdy życzyła mu klientów jeszcze podziękował i wrócił do swojej pracy. Gdy Komi miała zmierzyć się z rekinią dziewczyną czekającą na zewnątrz.
Opisała całą sytuację w krótkich słowach, a Kinohisa, która tego słuchała stała tylko niewzruszona, zdając sobie dlaczego ta się tak guzdrze w środku. Nie znała tutaj nikogo, nikt z tego regionu nie był wcześniej pod jej nadzorem. Dopiero co dostała swoje przydziały i uczyła się z nimi żyć. Westchnęła patrząc na nią i pokiwała jednak głowę, posyłając jej nawet uśmiech.
Te lokale, które Ci pokazuję będą w twojej co miesięcznej jurysdykcji, ja jedynie będę sprawdzać później czy kwoty się zgadzają, a jak nie to będziesz miała problem. Jednakże postąpiłaś tam słusznie - stwierdziła, być może zaskakując Komi, która mogła się tego nie spodziewać od kobiety o rekinich zębach - Im więcej oni zarabiają, tym nasze zarobki są większe, koło więc się zatacza - stwierdziła filozoficznie wręcz. Jak zwykle też zabrała sakiewkę od Komi i wrzuciła do niej jakiś kamyczek. Po zaciśnięciu woreczka, wrzuciła go do torby i wskazała kierunek kierując ich kroki dalej.
Kolejne dwa sklepy, poszły wręcz bezproblemowo. Pracujące tam osoby, od razu po dowiedzeniu się z kim mają do czynienia dawali sakiewkę. Wiedzieli, iż jest czas właśnie płatności, więc nie mieli z tym żadnych problemów. Gdy tak szły, mijały właśnie sklepik z olejkami, którego szyld wykonany był z dobrej jakości drewna i jasno oznajmiał co się w nim znajdowało. Perfumy wręcz mamiły ich swoim zapachem. W końcu dotarły do kolejnej lokalizacji, warsztatu kowalskiego. Komi po raz kolejny weszła sama do środka, gdzie potężnie zbudowany mężczyzna kuł właśnie miecz, uderzając w niego wielkim młotem. Stal była rozgrzana do czerwoności. Każde uderzenie wywoływało iskry. Tak patrząc na niego zdała sobie sprawę iż jego biceps jest większy od jej głowy. Wzrostem również imponował, tak iż Komi poczuła się jak dziecko, które weszło właśnie do leża niebezpiecznej bestii.

Ważni NPC:
Sakatanda Moko - właściciel sklepu z Yukatami
Kinohisa "Amehari" Hōzuki - Świeżo awansowany szpon rodziny Yoshida
~Liczba znaków: ~

[Nakuna Komi]

Nie dostałam po łbie. Jest dobrze.- myślałam kiedy to okazało się, że moje ruchy spodobały się rekinkowi. Zauważyłam też, że do sakiewki dziewczyna coś wrzuciła.
-Co tam wrzuciłaś do wora?- zapytałam chcąc się dowiedzieć w końcu następnym razem cały ten obchód będę robiła sama.
Następnie ruszyłyśmy dalej. Myk myk. Dwa kolejne sklepy poszły jak z bicza strzelił. Byłam nawet troszkę w szoku jak to gładko idzie. W końcu jednak trafiłyśmy do miejsca które różniło się aurą od całej reszty. Był to warsztat kowala. Kiedy wkroczyłam do środka zobaczyłam co znaczy kto tworzy tutaj taką aurę. Był to przepotężny kowal z potężnym młotem i jeszcze większym głowa. Od całego tego żelastwa, aż zakręciło mi się w głowie. Przecież on ma więcej mięśni w łapie niż ja w całym ciele.- pomyślałam obserwując olbrzyma. Wiedziałam, że akcja tutaj może być albo ciekawa, albo mega hujowa. Postanowiłam zacząć jednak jak zwykle.
-Dobry!!- rzuciłam kiedy tylko ucichł cios młota i zasygnalizowałam pierwszy znak mówiący kowalowi na co powinien patrzeć.
-Długo zajmuje przygotowanie takiej klingi na zamówienie? Może by mi się jakaś przydała żeby nie skończyć jak Washi.- nawiązałam rozmowę pokazując drugi znak i jednocześnie dając znać, że poprzedni przedstawiciel feniksów się tutaj nie pojawi. Bacznie jednak obserwowałam kowala. Nie wiedziałam jaką jest osobą i jak powinnam do niego podejść. Śmieszek? Poważny sztywny pal? A może tym co nic nie mówi. Miałam nadzieje się tego szybko dowiedzieć i wykorzystać to w celu dostania woreczka z hajsem.

[Arino]

Misja D
10/11
~Pierwsze mafijne zadanie ~
Pogoda: Słonecznie

---

- Znacznik z imieniem. Tak by łatwiej dało się później sprawdzić kto zapłacił, a kto nie - stwierdziła Kinohisa, w odpowiedzi na jej pytanie. Miało to w końcu sens. Jeżeli się coś nie zgadzało, to w ten sposób, można łatwo było się dowiedzieć, kto jest temu winny. I znowu pytanie, dlaczego przy pierwszym tego nie zrobiła? Coś musiało być najpewniej na rzeczy.
W końcu jednak dotarli do warsztatu kowalskiego, w którym było gorąco. Dlatego też najpewniej kowal pracował tylko w spodniach i skórzanym fartuchu. Gdy Komi zawołała do niego z wesołym dzień dobry, spojrzał na nią. Mała i pokazała znak też mafijny. On jednak przestał na nią patrzeć i wrócił do kucia miecza. Należało w końcu kuć póki gorące. Chwilę trwało nim wrzucił broń do wody z której strzeliła bardzo dużo pary wodnej. Po chwili ją wyciągnął i wtedy dopiero na nią spojrzał. Podał cenę za miecz, ta od razu powaliła Komi.
- I nie zamierzam płacić takiemu szczeniakowi jak ty. Jeszcze Cię okradną i ponownie zażądają twoi przełożeni kasy, nie ze mną te numery. Jeżeli nie kupujesz, to wypad - stwierdził wskazując jej wyjście. On nie zamierzał widać postępować z nią łagodnie. Była teraz w ciężkiej sytuacji, jednak na zewnątrz była Amehari, jednak w następnym miesiącu, jej już nie będzie i co wtedy?

Ważni NPC:
Fumine Arimei - kowal
Sakatanda Moko - właściciel sklepu z Yukatami
Kinohisa "Amehari" Hōzuki - Świeżo awansowany szpon rodziny Yoshida
~Liczba znaków: 1,268 ~

[Nakuna Komi]

Oczywiście, że w końcu musiała się pojawić górka. Tylko czemu ta górka musiała się okazać taką potężną górą mięcha i mięśni z młotkiem i rozgrzanym kawałkiem metalu. Sytuacja była by dużo lepsza gdyby przeszkodą okazał się piękny puszysty piesek leżący na wejściu do sklepu. Takie problemy to mogła bym rozwiązywać całymi dniami. No, ale cóż trzeba było coś zrobić. Jako, że koleś od początku zaczął traktować mnie z góry to przestałam nawet udawać w jego stronę być miła.
-Mnie okraść? A może tak ktoś tutaj wpadnie i te gorące węgle się rozsypią po całej kuźni? A może pojawi się jakiś człek który stwierdzi, że masz bardzo fajne rzeczy, ale chciałby je przyjąć za darmo? Komuś mogą też zawsze nie spodobać się twoje mięśnie lub twoje zachowanie i najzwyczajniej w świecie skończysz z kosą między żebrami?- zaczęłam przedstawiać czarne scenariusze by wbić mu je do głowy i chociaż troszkę obniżyć morale. Jednocześnie złożyłam też dwie pieczęci. Węża i szczura by rzucić technikę. Chciałam by pobył w niej tylko chwilkę. Cokolwiek tam zobaczy mnie nie interesowało. Ważne żeby poczuł strach, dyskomfort i wiele różnych niemiłych emocji.
Po chwili jednak ją przerywam w taki sposób by stać prosto przed jego twarzą.
-A tego wszystkiego możesz uniknąć dając mi te cholerne pieniądze. Proste prawda?- zapytałam w końcu i czekałam na reakcje góry mięcha.

  Ukryty tekst

[Arino]

Misja D
11/11
~Pierwsze mafijne zadanie ~
Pogoda: Słonecznie

---

Kowal nie zamierzał się przejmować młodą dziewczyną, która nawet nie wyglądała jakoś specjalnie groźnie. Ot dziewczynka, która myśli, że będzie mu grozić. Washi to przynajmniej był chłopem i miał jaja. A ta tutaj? Westchnął, gdy w końcu otworzyła swoje usta do rzucania gróźb. Widać, będzie musiał jej pokaząć, kto tutaj rodzaje karty. Ale czy to byłoby mądre? Gdyby wiedział z kim ma do czynienia, zdecydowanie drugi raz postanowi tak nie postępować. Ta od razu rzuciła na niego Jutsu, zsyłające na niego mroczne wizje. Od razu ruszył do gaszenia kuźni, robiąc przy tym wielki rozgardiasz wewnątrz. O mały włos też nie wywrócił dziewczyny przy tym, jednak sprawnie zdołała go uniknąć. Choć przez to olbrzym i tak przebiegł tuż obok niej, gdy on tłukł coś niewidocznego dla niej. Jednak szybko postanowiła go uwolnić, a on spojrzał na nią. Widział jak czerwieniej, chwycił ją za ramię. Był wściekły. Widziała w jego oczach wręcz żądzę mordu.
- Co to było!? - wrzasnął.
- Puść ją - powiedziała chwytając go za ramię Kinohisa. Nawet ona wydawała się przy nim niewielka. Widząc jak chwyta ją też za dłoń, pomyślała iż chyba zaraz będzie po nich dwóch. Dłoń jej przełożonej wydawała się taka mała. Jednak to on był w szoku, a ona dopiero wtedy się uśmiechnęła. Jego ręka puściła dziewczynę, a on upadł na kolana. A Kinohisa go tylko trzymała za ramię. W końcu jednak go puściła i podeszła do kowadła, jej mięśnie znacznie się powiększyły. Wtedy podniosła kowadło, które przestawiła na kontuar. W tym starciu, drewno wręcz nie miało startu do przełożonej Komi
- Młoda coś powiedziała - powiedziała spokojnie. Mężczyzna nie dowierzał w to co widział. Kobieta podniosła kowadło i to nie zbyt się nawet wysilając. Ile ona miała pary? Mężczyzna błyskawicznie dał pieniądze Komi i patrzył z przerażeniem na Kinohisę.
Gdy wyszły, odebrała sakiewkę i wypytała ją o to jak planowała to zrobić. Jeżeli usłyszała o Genjutsu, to pochwaliła dziewczynę, jednak stwierdziła iż w tym dziewczynie niezbyt pomoże. W końcu ona sama się na tym zupełnie nie znała. Była mięśniakiem, zabójcą. Stwierdziła jednak, by strasząc pokazywała ją i jej rekinie zęby. Tak będzie bezpieczniej. Po tym wydarzeniu, już nigdzie nie było problemów, a Kino została pokazane miejsce w jednej z niższych rangą kryjówek. Dopiero w kryjówce, wróciła do pytania o Smoki, tłumacząc kim są i kim są tygrysy. O zażyłościach między mafiami. Odchodząc przypomniała, iż tatuaż jest podkreśleniem oddania dla Rodziny i tylko dzięki niemu można awansować. Jeżeli chciała być pracownicą mafii, nie musiała go sobie jednak robić.

Misja zakończona Sukcesem

To Jutsu jest uzależnione od znajomości Celu. Kuźnie to jednak miejsce, które nie łatwo podpalić węglami czy okraść, dlatego na niego ten sposób nie zadziałał.
Ważni NPC:
Fumine Arimei - kowal
Sakatanda Moko - właściciel sklepu z Yukatami
Kinohisa "Amehari" Hōzuki - Świeżo awansowany szpon rodziny Yoshida
~Liczba znaków: 1,268 ~

[Nakuna Komi]

Krew się w mnie gotowała. Ten zasrany kowal jest do wyjaśnienia. Jeszcze nie wiem kiedy, ani nie wiem jak, ale się go pozbędę lub uprzykrzę mu życie najbardziej jak tylko potrafię. Niemniej jednak całą sytuację uratował rekinek który chociaż na to nie wyglądał posiadał nadludzką wręcz siłę. Kiedy więc ta mnie uwolniła stanęłam za nią i uśmiechnęłam się wrednie. No i po co skakałeś zesrana góro mięcha i tak będziesz mi płacił.- powiedziałam do siebie w myślach żeby jeszcze bardziej nie psuć sytuacji.
W końcu jednak wyszłyśmy z hajsem, a ja zostałam wypytana o mój plan. Miał on jedną lukę- miałam za mało informacji o tym typie. Następnym razem kiedy tutaj przyjdę będę wiedziała o nim wszystko. Czy ma rodzinę, czego się najbardziej boi, czy ma jakieś długi. Moja kolejna próba musi bowiem skończyć się powodzeniem.
Niemniej jednak dalsza część zbierania haraczy poszła całkiem sprawnie i nie doszło już do żadnych incydentów ot zwyczajne odbieranie paczek od właścicieli sklepów. Następnie udałyśmy się do jednej z kryjówek w której to uderzył mnie przyjemny chłód. Dobrze było zejść ze słońca i w końcu się gdzieś schować. Tutaj też dowiedziałam się o stosunkach z innymi mafiami, a także że ten tatuaż naprawdę mi się przyda. Ehh, muszę coś z tym zrobić.- pomyślałam i znalazłam jakieś miejsce na kanapie na które się walnęłam kładąc sobie pod głowę nową Yukate.
Tam sobie leżałam i myślałam, aż w końcu usnęłam.

[Arino]

Misja D
1/7
~Podżegacz ~
Pogoda: Słonecznie

---

Komi mogła spokojnie odpocząć w kryjówce, po ciężkim dni i chodzeniu po mieście za dnia. Była miłośniczką wieczorów i nocy, gdy zaczynało się robić ciekawie. Otwierano kasyna, puby oraz palarnie. Słońce też tak nie grzało. Po tym jak została zostawiona sama sobie Komi mogła cieszyć się tym wszystkim. Jednak następnego już dnia blisko po południa w kryjówce pojawiła się białowłosa, dobrze już znana Komi. Ta zaczęła zabierać po kolei osoby do osobnego pokoju, jedna po drugiej osoby później opuszczały kryjówkę, w większości z miną zdeterminowanej osoby. Niektóre jednak opuszczały jakby nic się zupełnie nie działo. Każdy z wychodzących wołał też po imieniu następną osobę. W końcu wypadło też na kolej Kino, która musiała stawić się przed Amehari, która wskazała jej krzesło przed sobą. Zaznaczyła też coś na pergaminie. Sięgnęła do szuflady i położyła na biurku sakiewkę z pieniędzmi.
- Twoja tygodniówka - powiedziała i usiadła wygodniej - Tak jak mówiłam, wczoraj dobrze się spisałaś. Powinnaś też w ciągu miesiąca odwiedzać te miejsca i poukładać sobie z nimi harmonogram zbierania opłat. Im mniej masz przy sobie opłat, tym mniej stracisz jak ktoś cię okradnie - Widać było iż co jakiś czas, spogląda na coś ukrytego za wielką torbą - Nie każdego dnia dostaniesz od nas zadania, jednak nie oznacza to iż możesz nic nie robić. Zbieraj informacje gdzie się da. Kupcy często wiedzą o pewnych ruchach finansowych przed innymi, dzięki temu rodzina może odpowiednio inwestować swoje środki. Noś ze sobą ołówek oraz te karteczki - powiedziała wyciągając z torby worek. W końcu skupiła wzrok już w pełni na Komi.
- Mam dla ciebie dzisiaj kolejne zadanie, jednak nim Ci powiem o nim, masz coś co chciałabyś mi przekazać? Udało Ci się wczoraj trochę bardziej zżyć z osadą? - zapytała wpatrując się w młodą mafiozę.

Ważni NPC:

Kinohisa "Amehari" Hōzuki - Szpon rodziny Yoshida

[Nakuna Komi]

Sen dobrze mi zrobił. Mimo, że nie narobiłam się za dużo cała ta akcja mnie zmęczyła. Błagający typek, jakiś sklepikarz co mi nie ufa i ten cwel kowal. Wszystkie te nieprzyjemne myśli zniknęły kiedy tylko zamknęły mi się oczy i zaczęłam śnić o dobrym jedzeniu i jakimś drineczku. Przyszedł jednak nowy dzień, a wraz z nim nowe problemy. Kiedy tylko wstałam zobaczyłam jak rekinek zabiera do pokoju jakieś osoby które później gdzieś wychodzą. Już wiedziałam co się tam świeci i nie podobało mi się to. Gdzie mój drink?- zapytałam sama siebie oczekując na moją kolej. Kiedy ta w końcu nadeszła usiadłam na wskazanym krześle i czekałam na ścięcie. Jak się jednak okazało początek rozmowy był naprawdę przyjemny. Otrzymałam hajsik za misję i to nawet więcej niż się spodziewałam. Do tego kolejne słowa które wylatywały z ust rekinka nie pogarszały całej sytuacji.
-Zżyć z osadą? Nie wiem co powiedzieć. Siedziałam tutaj, obserwowałam ludzi i usnęłam. Nazwij to jak chcesz, ale mi się wydaje, że czuje się troszkę bardziej jak u siebie, a mniej jak w gościach. Dobra drzemka zawsze pomaga.- odpowiedziałam z uśmiechem.
-Mam jeszcze pytanie co do wczorajszego dnia. Ten kowal. Wiesz jak on się nazywa? Chciała bym zdobyć na niego jakiegoś haka zanim udam się tam ponownie bo chyba nie za bardzo przypadliśmy sobie do gustu.- po tych słowach wydałam z siebie dźwięk który miał udawać śmiech i podrapałam się po głowie.
-Ale mniejsza z tym. Co dzisiaj dla mnie ciekawego przygotowałaś.- dodałam po chwili chcąc mieć to za sobą i iść wydać zarobione pieniążki.

[Arino]

Misja D
2/7
~Podżegacz ~
Pogoda: Słonecznie

---

Słysząc słowa swojej podwładnej, zdała sobie z czegoś nagle sprawę i sięgnęła do jednej z szuflad, gdzie leżała książeczka. Zapomniała o niej na śmierć, jej właścicielem oczywiście był Washi, który robił notatki na temat ochranianych przez niego punktów. Podała ją Komi, która mogła się przekonać iż jest tak naprawdę okładka ze wstążką, która splata wszystkie karty w jedno. Bardzo zmyślny sposób, każda też karta była u góry opisana o kim mówi. Był tutaj naprawdę pokaźny zbiór informacji na temat każdej osoby związanej z tymi interesami. Wystarczających do przyciśnięcia odpowiednio dźwigni.
- Ta książka zawiera wszystko co Washi wiedział na jego temat, jest tu też zbiór obiektów, z których będziesz ściągać opłatę przeciwpożarową. Jedna ważna rzecz, ta książka nigdy w całości nie może opuścić kryjówki, jest zbyt drogocenna. Wyplątuj sobie z niej kartki jak potrzebujesz, ale nigdy nie wynoś w całości. Jeżeli będziesz miała coś nowego, tworzysz dwie kopie, jedną do swojej książki, jedną dla mnie, rozumiemy się? - zapytała, wpatrując się w nią uważnym wzrokiem. Informacje były niezwykle cenne, a ich opuszczenie mogło stanowić wiele problemów dla rodziny. Dlatego, nigdy nie mogły one opuszczać takich miejsc i nie wolno było dać się śledzić, gdy kierowało się do kryjówek. Zbyt wiele by na tym rodzina mogła stracić, a to kończyło się przynajmniej kilkoma ściętymi głowami.
- Po mieście kręci się podżegacz, który nas szykanuje. Zwala wszystko co złe na nas, należy się nim zająć dyskretnie. Twierdzi iż jesteśmy winni podpaleniu - mówiła, podnosząc jakiś dokument - Czterech polanek leśnych, kilku lokali oraz okradani świątyń z różnych drogocennych i duchowych przedmiotów - przekręciła oczami - Zmusisz go by stopniowo zaprzestał swojej wrogiej działalności wobec naszej rodziny działalności i zaczął szykanować kogoś innego. Dowiesz się też dla kogo pracuje - stwierdziła wpatrując się w nią uważnie - Późne popołudnie jest okresem pracy krzykaczy, zlokalizuj go i zajmij się tym - stwierdziła, dając mu też dobry rysunek, z wyglądem człowieka. Widać, było iż reputacja rodziny jeżeli chodzi o informację nie brała się znikąd. Na drugiej stronie było podane miejsce, gdzie jest jego skrzynia z której krzyczy i nawet przybliżone miejsce zamieszkania. Pracował na południowym targu, a w nocy kierował się na Osiedle Koromizu.

---

Ważni NPC:

Kinohisa "Amehari" Hōzuki - Szpon rodziny Yoshida

[Kubomi]

Shigashi no Kibu. Miasto, które spełniało każdą zachciankę. Jednak czego można w końcu spodziewać się po osadzie, które była osadą handlową? Stolica kupców i bogactwa, więc białowłosej nie dziwiła taka postać rzeczy. A jako mieszkaniec korzystanie z tutejszych luksusów, było wspaniałą częścią dnia. Ubrana w swoje najlepsze, choć nie odświętne, kimono w czerwonej barwie o srebrnych akcentach i motywach motyli i ciem, oglądała z zainteresowaniem to co miała przed oczami – zatrzymując swój wzrok na sklepiku z olejkami. Ostatnio poświęcała trochę czasu, ucząc się jak dbać o siebie i swoją urodę, w końcu kobieta powinna traktować samą siebie jak dzieło sztuki! Przynajmniej było to dla Kubomi bardziej zrozumiałe niż siedzenie nad kukiełkami większość swojego życia, była sortem lalkarza, który preferował prace nad sobą niż tworami. Dlatego bez zastanowienia wkroczyła do przybytku, chcąc trochę poprzyglądać się, rozejrzeć szczególnie za owocowymi zapaszkami, by spokojnie je sobie wybrać i zakupić. Uśmiech praktycznie nie schodził jej z twarzy, gdy mogła oddać się tak prostym czynnościom jak zakupy, była czasami nieogarnięta w takich życiowych sprawach, ale to nie jest to co było dawniej.
Co dalej planowała? Jakaś lepsza restauracja była by wspaniała dla jej brzuszka, w końcu można czasami zjeść lepiej, co nie? Posiliłaby się jakimś kurczakiem przyrządzonym przez profesjonalistę, a potem… palarnia na spędzenie czasu w relaksie, brzmi doskonała kropka nad i. Prawda? Zamierzała swój plan życia niemal natychmiastowo wprowadzić w życie, w końcu warto skorzystać z czasu, co nie?

[Rimuru]

Misja C
3/15
~ Okradanie Mafii, jest Głupotą ~
Pogoda: Słonecznie
Jesień 393, Południe

---

Kubomi zwiedzała miasto rozkoszując się przyjemnym słoneczkiem, który mimo jesiennej pory nie schował się za chmurami. Był to naprawdę przyjemny jesienny dzień, a młoda kunoichi postanowiła skierować swe kroki ku jednemu z przybytków jak że wspaniałego miasta kupieckiego Shigashi no Kibu. Tym przybytkiem był "Pachnidła Panny Aketora", duży sklep, który o dziwo nigdy wcześniej nie przyciągnął uwagi młodej tygrysicy. Budynek, jak wiele tych w centrum, był dwupiętrowy i na wejściu zobaczyła mnóstwo kwiatów, a pomiędzy nimi stały niewielkie flakoniki. Jak na te porę też dnia, nie było tutaj mało klientek. Trzy kobiety właśnie rozmawiały z wysokim i przystojnym mężczyzną, który pokazywał im flakoniki, otwierając je ostrożnie i lekko kropiąc nadgarstek dziewczynie, która zgodnie z sugestią powąchała zapach na swojej ręce i zadowolona pokazała rękę swoim przyjaciółką, a te pokiwały głową. Kubomi wchodząc do środka, nie spodziewała się iż tak szybko ktoś podejdzie do niej.
- Witam Panienkę, nazywam się Wakana Aketora, w czym mogę pomóc? - zapytała kobieta ubrana w wygodne kimono i mająca, długie brązowe włosy, sięgające jej pasa. Na jej twarzy widniał szczery uśmiech, tej kobiecie widać było iż zależy nie na sprzedaży, a na samej osobie, z którą może rozmawiać. Słysząc odpowiedź Kubomi, lekko się skłoniła i poprowadziła ją do pułek ułożonych schodkowo na których krańcach były małe drzewka bonsai, bardzo starannie przycięte. Idać do tego miejsca, mogła zobaczyć poprzednie, gdzie znajdowały się małe doniczki z kwiatami. To co mogło na chwilę przyciągnąć jej uwagę, było stoisko obok, gdzie znajdowały się tak jak i tutaj pułki stopniowe, lecz zamiast na stopniach, tam znajdowały się dwa posągi, jeden przedstawiał kobietę, a drugi mężczyznę. Oba posągi, były pozbawione ubrań, lecz nogi obu posągów były skrzyżowane, zasłaniając dolne części ciała.
- Tutaj mamy pachnidła wyrabiane z owoców - wskazała niewielkie flakoniki - Te tutaj to tylko próbki, które są troszeczkę słabsze od tych co mamy na zapleczu, bo już trochę wywietrzały od ciągłego otwierania. Tej wielkości są oryginalne fiolki, w różnych kształtach - rzekła, wskazując dużo większą buteleczkę, znajdującą się na półce. Te rzeczywiście miały różne, kształty jednak każda była zakorkowana i była nałożona tkaninowa pieczątka. Były również podpisane jaki zapach reprezentują.
Pułki przed Kubomi były wypełnione pachnidłami, każda fiolka miała niewielki rysunek owocu lub owoców, a na czarno były kanji z nazwą. Pod nimi były również niewielkie tabliczki, też z rysunkiem i podpisane, co dokładnie znajduje się w fiolce. Była też i cena, jednak na bokach półek, czasem w środku, wskazując progi cenowe. Nie wyglądało to aż tak drogo, jeżeli brało się proste pachnidło, jednak im bardziej skomplikowane tym cena była znaczniejsza.
- Jeżeli bym mogła coś zaproponować, proponowałabym te, ze względu na Panienki jasną cerę - rzekła, dotykając najpierw zwykłego pachnidła bezowego, później takiego z połączeniem z innymi kwiatami. Nie dotknęła jednak niczego z najwyższej półki, gdzie ceny były bardzo wysokie. Wraz z decyzją Kubomi, poprowadziła ją do lady, gdzie na półce, obok lady stał piękny flakonik, wypełniony lekko pomarańczową zawartością i rysunkiem aksamitki. Sprzedawczyni poszła do magazynu, prosząc o cierpliwość, dając jej chwilę ponownie na zastanowienie się nad swoim wyborem. Piękne szkło przyciągało jej uwagę. Jednak cena była bardzo wygórowana, jednak opis poniżej i połączenie kwiatów wiele mówiło. Ararani, prezentowały się ładnie, ale czy pachniały również tak wspaniale, by tyle na nie wydać?
Właścicielka, w końcu jednak powróciła, niosąc wybrane przez Kubomi pachnidła, które mogły się jej spodobać, zasugerowała również dobranie olejków do ciała, które powinno nakładać się po kąpieli w gorących źródłach. Był oczywiście one mniej skomplikowane niż perfumy, jednak były również w połączeniu z bzem, który uważała za dobre połączenie dla młodej kunoichi z mafii.
Wychodząc czuła, iż jej sakiewka jest odrobinę lżejsza, jednak sprzedawczyni była w stanie odpowiedzieć na wszystkie pytanie Kubomi dotyczące pachnideł oraz olejków. Zostawiła również na chwilę Kubomi, gdy ta potrzebowała chwili do zastanowienia, odchodząc i zajmując się ustawianiem jednego ze stoisk. Dzięki czemu Kubomi mogła zobaczyć, iż to miejsce jest zupełnie nowe, wszystkie meble były nowe, nie było na nich wręcz śladów zużycia, a mimo to miejsce cieszyło się dużą popularnością, gdyż co chwila, ktoś przychodził i zajmował się tą osoba, ktoś z pozostałej tutaj trójki pracujących ludzi. Musieli mieć niezłe przychody, zwłaszcza z tak dobrym umiejscowieniem, jakie mieli. Kilka minut bowiem od nich znajdował się centralny punkt miasta, gdzie znajdowały się największe lokale i niedaleko również było ogromne kasyno, górujące nad wszystkim. Wiele osób, chwaliło tam też nieziemskich kucharzy, którzy gotowali wręcz nieziemsko. Jednak najpewniej ceny też grały swoją rolę. Niedaleko znajdowało się jednak sporo restauracji i knajpek, oferujących naprawdę przyzwoite jedzenie.

Kubomi przeszła do Kasyna "Kupieckie Szczęście" -> Kilik

- Nokura Seibo - Pazur, Tsume Wygląd
- Sakita Aketora - Właściciel sklepu z Olejkami "Pachnidła Panny Aketora"
- Wakana Aketora - Właściciel sklepu z Olejkami "Pachnidła Panny Aketora"

[Kubomi]

Rzadko miała okazję robić zakupy na kosmetyki do ciała, co częściowo wynikało z jej pracy i z tego, że sama nie była pewna tego co do niej pasuje i czy na pewno powinna. Jednak już wielokrotnie słyszała o swojej urodzie lub o tym, że każda dama powinna o sobie zadbać, nic dziwnego, że pod wpływem tych nacisków i sugestii zaczęła to robić częściej i częściej. Mimo tego, że była delikatnie to ujmując, upośledzona w zakupach tego typu, nie mówiąc o rozpoznawaniu co bardziej specyficznych rzeczy – jednak dawało jej to pewną formę radości. Oczywiście nie sam akt wydawania pieniędzy, to wręcz przeciwnie, ale to, że może zainwestować w samą siebie jest powodem do uśmiechu na twarzy. Poprawia to jednocześnie samoocenę, przynajmniej w jej przypadku. Spojrzała jeszcze raz na zakupione przez nią flakoniki z perfumami, jak i olejkami do ciała – wiedząc już czego użyje dzisiaj.
- Dziękuje za wysokiej jakości obsługę. – skłoniła się lekko, wypowiadając słowa jednak z nieukrywaną nutą wdzięczności. Doceniła rady, nigdy nie spodziewała się, że bez i raczej ten sort zapachów może do niej pasować. Jednak… dobrze, że sklep z tak profesjonalną obsługą istnieje. Nic dziwnego, że takową mają patrząc na ich położenie. Z tego co słyszała, w handlu trzeba umieć przyciągnąć i utrzymać w swojej orbicie klientów – jest to jak przeciąganie liny.
- A teraz… - mruknęła do siebie, słysząc burknięcie jej brzucha. Zarumieniła się lekko z zawstydzenia wyraźnie widząc moment, gdzie powinna teraz zaspokoić jej żołądek i złożyć mu ofiarę z czegoś wyjątkowo smacznego. Ruszyła powoli w kierunku centrum miasta, chcąc dzisiaj zaszaleć – skoro już trochę wydała, to nic się nie stanie jak wyda pieniążki na jedzenie naprawdę dobrej jakości. Kuchnia profesjonalistów to jednak jest coś. Podobno w tym kasynie byli świetni, więc czemu by nie przetestować? Zje coś i może zrelaksuje się przy jakieś prostej grze hazardowej? Dwie pieczenie na jednym ogniu!

[Genzou]

DLA RODZINY | MISJA RANGI D - "SPRAWDZIAN" EION POSTY
MG: 1
EION: 0
************************************************** Gdy wkraczałeś na tętniący życiem rynek w Shigashi no Kibu, zaczynało się powoli ściemniać. W jesienne popołudnie nie trzeba było długo czekać na zachód Słońca, jednak ognista planeta i tak leniwie poruszała się ku skrajowi widnokręgu. Nie przeszkadzała to jednak handlowi, ludzie zdawali się nie zauważać zmieniającej pory dnia. Nie spostrzegli również sędziwego latarnika który ospałymi ruchami zapalał latarnię po latarni. Tych ludzi interesowały tylko towary, pieniądze oraz jeszcze więcej pieniędzy, z wypiekami na twarzy przekrzykiwali się starając się ubić jak najlepszy interes:
-...za to naczynie sto pięćdziesiąt ryo i jest twoje - rzekł kupiec do pobliskiego klienta, temu jednak nie spodobała się cena. Zaczął kręcić głową i wyszeptał pod nosem coś co brzmiało jak: 'Drogo jak diabli'.
- U tego oszusta na końcu alejki dostaniesz podróbę tego oryginalnego naczynia za dwa razy więcej. Dobrze, w porządku, opuszczę ci nieco... Sto czterdzieści, najwyżej dziecku nie kupię onigiri które tak bardzo uwielbia.
Widocznie zawstydzony klient, szemrał coś pod nosem jeszcze ciszej. Nie dało się tego co prawda usłyszę z twojej odległości, natomiast kupiec zrozumiał wszystko. Gdyż jego reakcja była natychmiastowa, krzycząc w niebogłosy:
- ZŁODZIEI ! ZŁODZIEI ! Drogo !? Ty szubrawco ! Ludzie on chce mnie okraść !
Nie przyzwyczajony do takich targów, klient zainteresowany zakupem naczynia, ze strachu od razu wyciągnęła 140 ryo, odebrał naczynie i czym prędzej odszedł. Udało ci się jednakowoż usłyszeć rozmowę sprzedawcy z jego kolegą po fachu:
-...daj spokój, kupiłem wczoraj to badziwie za 30...
Idąc dalej widziałeś jak dwóch kupców sprzedających ramen wykłócało się między sobą kto robi lepszą zupę. Co przekładało się na handel, gdyż będąc w konflikcie nie zdążyli nic sprzedać. Byli natomiast świetną dywersją dla lokalnych złodziejaszków, którzy skrzętnie wykorzystali okazję do kradzieży. Zbierający się tłum gapiów był idealnym celem, a nawet sam dostrzegłeś przy dwóch osobach łatwy zarobek, przez ich niefrasobliwy stosunek do przetrzymywania swoich oszczędności.
Wychodząc na zewnątrz usłyszałeś jeszcze strzępek jednej rozmowy, najprawdopodobniej kupca z klientam
-...to jest moje ostatnie słowo, pięćset ryo i rozchodzimy się jak przyjaciele, każdy w swoją stronę.

Gdy byłeś już na zewnątrz, znalazłeś się wśród licznych kamienic. Pierwsze frontowe budynki, będące bezpośrednio połączone z targiem, wyglądały zachwycająco. Jak to jednak w życiu bywa im dalej las tym gorzej, a ty właśnie zmierzałeś w to gorzej. Pod twoimi nogami przypałętała się grupka dzieci bawiących się w berka, a które były pilnowane przez swoje matki które nieopodal pomiędzy dwoma kamienicami plotkowały w najlepsze. Jedna z nich akurat wieszała pranie, a druga na głos opowiadała jak to jej mąż, wczoraj wrócił po pracy pijany do domu. Nie przemierzyłeś zbyt wielkiej odległości gdy z pobliskiego, ciemnego zaułku, majacząca postać w oddali zawołała za tobą.
- Bracie Karatachi !
Głos był zimny i mroczny, przeszywający na wskroś. Czy pójdziesz się przywitać ? Mężczyzna zawołał rozkazującym głosem, jakby oczekując, że podejdziesz do niego.

[Eion]

MISJA D

2|15

---

Eion przechadzał się po ulicach Shigashi. Niemal co chwile słyszał i widział jak toczy się egzystencja mieszkańców tego miasteczka, a nie była to wizja zbyt pozytywna. Szczególnie w miejscu takim jak rynek. Tu ktoś kogoś okradł, tu ktoś kogoś naciągnął na większą ilość ryo przy zakupach, czy też ktoś komuś wyrządził krzywdę w jakiś inny sposób. Cwaniaków i złych ludzi tutaj nie brakowało. Eion zdawał się idealnie wpasowywać w otoczenie, bo zapewne sam przy pierwszej lepszej okazji naciągnąłby jakiegoś frajera, gdyby to tylko on stał po drugiej stronie straganu. Będąc obserwatorem wydarzeń, jakie mają miejsce na rynku, nie mógł pozbyć się dziwnego uczucia, że dzieli go od tych ludzi niewidzialna przepaść. Uczucie to najprawdopodobniej wynika stąd, że Eion należy do rodziny Akiyama, a Oni nie. On zarabia pieniądze w inny, znacznie bardziej wyrafinowany sposób. I w żadnym wypadku nie jest to naciąganie brudasów z rynku na kilka marnych Ryo.
Taki już ten zawód jest, że często daje o sobie znać w nawet najmniej oczekiwanym momencie. Tak było i teraz, gdy Eion krocząc zaułkiem, spostrzegł nieznajomego jegomościa.
-"Bracie?"- Pomyślał, gdy usłyszał tajemniczy głos. I to nie to, by dziwiło go, że ktoś go nazywa bratem. Gdy usłyszał to określenie, nie miał już wątpliwości. Wychodzi na to, że czeka na niego robota.
- Hmm? Co tym razem? - Odparł ze znużeniem.