Czarny Rynek Shigashi no Kibu

[Arii]

Jako jedna z osad kupieckich wiadome było, że wcześniej czy później powstanie Czarny Rynek, na którym kupcy, kolekcjonerzy i pasjonaci niebezpiecznych zwierząt będą mogli zakupić co tylko by chcieli. Rynek nie należy do żadnej z mafii, wstęp ma każdy.
Wejściem znajduje się w opuszczonej przez bogów części Rynku osady, gdzie każda menda znajdzie sobie miejsce do życia. Znajdujący się w ciemnej uliczce właz do podziemi obsługuje zakapturzona postać siedząca zawsze w cieniu, obserwując kto odwiedza rynek. Jeżeli ktoś zna specjalne chasło dla wyżej postawionych nie zamienia z nim słowa, tylko go przepuszcza. Gorzej ma się sytuacja z osobami, których nie zna. Wtedy przeprowadza z nimi pełen wywiad dotyczących wizyty w tym zacnym miejscu.

Do głównego pomieszczenia prowadzi długi na kilometr korytarz oświetlony świecami. Rynek żyje całą dobę, dlatego zawsze są tutaj tłumy.
Kiedy przekroczy się korytarz wchodzi się do ogromnej sali, której nie widać końca. Jest wysoka na cztery metry a dookoła otwarte są stragany lub wbudowane w ściany podziemi specjalne przedsionki, gdzie sprzedawcy reklamują swoje dobroci.

Tutaj znajdzie się wszystko, co tylko by się chciało. Od egzotycznych, niebezpiecznych zwierząt, po historyczne przedmioty, które "zaginęły" w dziwnych okolicznościach. Jest to również dobre miejsce, żeby szukać informacji na temat artefaktów i niebezpiecznych ludziach, którzy są poszukiwani.

[Rokudo Gaika]

Nie wiadomo co miał w głowie Gaika, kiedy się tak zachowywał, ale on raczej rzadko skrywał się za pozorami fałszu i dezinformacji. W końcu, po co uciekać się do takich narzędzi, kiedy wszystkie problemy można było bardzo łatwo rozwiązać przy pomocy solidnej dawki przemocy? Taką miał filozofię życiową i na razie go nie zawodziła. Śmiech dziewczyny zbył zupełnie. Nawet się nie zarumienił. Jeśli ona nie rozumiała, jak wspaniałymi stworzeniami są czworonogi, to nie było miejsce i czas, aby ją przekonywać do jedynego słusznego zdania w tej sprawie. Futrzane kulki nie dość, że były przesłodkie, to jeszcze uspokajały jak mało co. – Tak, jak każdy powinien. – Odpowiedział na jej pytanie, które zamaskowała w stwierdzenie. W końcu rolą pięściarza było ciągłe samodoskonalenie. Człowiek był naczyniem na perfekcje. Niechciany dziedzic rodu Rokudo nie specjalnie zwracał uwagę na to, co działo się dookoła, chyba że w kontekście podziału ludzi na ofiary i drapieżniki. Już chyba ustalili hierarchię pomiędzy sobą, dlatego, póki co nie było powodu, aby patrzeć na zamaskowaną kobietę w incognito w tych kategoriach.

Dziewczyna stanowczo za długo przebywała z gadatliwym kupcem, bo zaczynała przejmować jego charakterystyczne cechy. Srebrnowłosy jednak był dziś w dobrym nastroju i przetrawiał jeszcze sprawę ostatniego starcia z ciekawym przeciwnikiem. Ciekawiło go w sumie, czy przyjdzie mu jeszcze się raz bić z grubaskiem, ale pracownicy posiadłości Shimoyi mieli wobec niego jakieś sekretne plany, na które młodzieniec miał, delikatnie mówiąc wybimbane po całości. – Oczywiście, praca. – Skwitował zbyt długą wypowiedź dziewczyny, dając do zrozumienia, że nie był tutaj TYLKO dla przyjemności, no bo istotna była zawsze reputacja jako profesjonalisty. Był to jeden z niewielu łańcuchów, które trzymały wściekłą bestię, jaką mógł się stać w każdym momencie.

Weszli na Rynek, a nastrój żółtookiego wyraźnie się pogorszył. Za dużo słów, szeptów za jego plecami działało niepokojąco źle na tę tykającą bombę zegarową, jakim był sam pięściarz. Dla wszystkich, potencjalnych ofiar jej wybuchu jednak było kilka pozytywnych wiadomości. Pozytywny nastrój związany z zakupami zwierzątka utrzymywał go jeszcze na bezpiecznym poziomie. Uśmiechnął się krzywo, spoglądając na melinę, którą niemal rozwalił kilka dni temu, po czym podążył do dosłownego ścieku, gdzie były prowadzone podejrzane interesy. – Nie miałem przyjemności. – Ostatnie słowo nieco zaakcentował. Chyba niespecjalnie miał to na myśli, ale wejście na miejsce, gdzie tyle osób było ściśniętych, jak sardynki w puszce nie mogło się odbić pozytywnie na jego samopoczuciu, prawda?

[Arii]

7/28

[C] Kici Kici Miau Miau Rokudo Gaika

-To zaraz zobaczysz.[/color]- powiedziała idąc wzdłuż korytarza. Po drodze mijali zamaskowanych paniczów, który nie byli zbytnio interesujący, dla niego. W końcu wkroczyli do ogromnej sali, która rozciągała się bardzo, bardzo daleko. Zdumiewające było to, ile straganów było otwartych i ile ludzi o tej porze dnia tutaj dokonuje transakcji. Gaika widział, że niektórzy zasłaniają twarze, ale duża część ma to gdzieś. Czyżby zasada, że nikt nie wyjawi czyjejś tożsamości? Przechodził obok straganów, gdzie leżały rożne zwoje, księgi, amulety i inne dziwactwa. Każdy ze sprzedawców, jednak nie był tak namolny, jak Ci u góry. Dobrze wiedzieli, że jeżeli ktoś coś będzie chciał kupić to znajdzie odpowiednią osobę a towaru i klientów nie zabraknie w tym miejscu, więc nie było kłótni o takie rzeczy.

Dziewczyna, jednak nie zatrzymywała się do momentu zauważenia wyrytego w skale pomieszczenia, gdzie zasiadywał odziany w bardzo bogate kimono mężczyzna o czarnych, długich włosach. Na swoich kolanach trzymał kotka. A raczej można powiedzieć malutkiego tygryska syberyjskiego. Bialutki tygrys w czarne pręgi rozłożony na nich mruczał, jak ten go głaskał. Gdy tylko dziewczyna do niego podeszła, kotek spojrzał się niebieskimi oczami na Gaikę. Zaś mężczyzna na Mię, która spojrzała się na niego z szerokim uśmiechem. -Hikari! Długo, żeśmy się nie widzieli! Słyszałam, że interes się rozkręca!- mężczyzna uśmiechnął się do niej w odpowiedzi, jednak zapatrzył się na Gaikę.
-Mia-chan! Jak miło Ciebie widzieć! Widzę, że dorobiłaś się obstawy u Shimoyi! Nieźle Ciebie tam traktuje.- skwitował szybko głaskając kota i przyglądając się dwójcę. -Czy czegoś Wam potrzeba?
-Zanim to co Nam potrzeba. Chciałabym jednak dowiedzieć się, czego chciał od Ciebie Hachi ze zgrai Yami’ego.- facet od razu się wyprostował. Rozejrzał się i pokazał, żeby szli za nim. Wstał wraz z kotkiem na ramionach i ruszył przed siebie.
-Więc po to jest Ci mordobijca, Garō?- Spojrzał się kątem oka na siwowłosego, ale dziewczyna nic nie odpowiedziała. Spojrzała się tylko na mięśniaka. Był znany nawet w takich ciemnych zakątkach. Cóż za zdziwienie mogło to w nim wywołać. -Wprowadzać tutaj, Miu, jednego z czarnej listy Shigashi w takim półświatku to naprawdę odwaga, wiesz o tym?
-Shimoya-dono, nie boi się takich rzeczy. Garō jest grzecznym chłopcem i słucha się swojego szefa. Możesz go potraktować jak swoje zwierzaki. Odpowiednio trzymany i utrzymywany przy rozrywce nie zerwie się z łańcucha.- dziewczyna patrzyła się na ich przewodnika, których ciągnął ich pomiędzy różne stragany, nie wiadomo, gdzie idąc. Na porównanie dziedzica Rokudów zaśmiał się i pokiwał głową. Ale czy samemu chłopakowi się to spodoba? Jak narazie znad ramienia Hikari'ego patrzyły na niego niebieskieoczka pomiaułkując od czasu do czasu i wychylając mały języczek przed ząbki.

Dialogi:
Mia
Hikari

[Rokudo Gaika]

No i zobaczył. Miasto pod miastem. Dzikie zakamarki podziemi, gdzie skryte przed ciekawskimi oczami były przeprowadzane transakcje pomiędzy obiema stronami miasta. Tą legalną, jak i tą niezbyt. Z umiarkowanym zainteresowaniem przyglądał się temu, co było rozstawione na stołach. W końcu tego typu pierdółki interesowały go tyle, co zeszłoroczny śnieg. W głębi ducha czekał na to, aż dojdą do miejsca, w którym mają zakupić futrzaną kulkę, której opieką miał się zająć Son. Jakiż to mógł być okaz, skoro musieli wręcz zejść do podziemi grzesznego miasta, którym było Shigashi? Jakaś rzadka rasa? Zaczynał się powoli niecierpliwić, co spowodowało przyspieszenie kroku.

W końcu dotarli do miejsca, gdzie miało dojść do transakcji. Świadczyły o tym malutki tygrys syberyjski na rękach mężczyzny. W tym momencie był w dobrych rękach, bowiem wydawał z siebie mruczący odgłos szczęścia, który był taki charakterystyczny dla tej grupy stworzeń. Rokudo niemal nie rozpłynął się na jego widok, jednak uszczypnął się szybko w udo, aby zachować fason.

Handlarz zwierzątkami wyraźnie znał się z Mią, której mówił w końcu po imieniu. Pamiętał w końcu, że dziewczyna miała jakąś tam reputacje w półświatku, skoro przy pierwszym ich spotkaniu tak mocno trzęśli portkami na jej widok. On sam jednak niespecjalnie był zorientowany w kwestiach, kto jest kim i dlaczego, bo w chcąc nie chcąc był jednak paniczykiem z dobrego domu. To jak ten dom go traktował, to już była zupełnie inna kwestia. – Mhm… - Mruknięciem przytaknął tylko na słowa handlarza, chociaż nie było w tym nic konkretnego. On nie był tu od przemów. Wolał czyny, które mówiły więcej niż tysiąc słów. W jego wykonaniu to najczęściej z wykrzyknikiem. – Jestem grzeczny, ale nerwowy. – Uśmiechnął się mężczyźnie w ten swój charakterystyczny, nieprzyjemny sposób. Szybko jednak się rozpogodził, gdyż noszony na rączkach kotek działał jak środek uspokajający na srebrnowłosego pięściarza.

[Arii]

9/28

[C] Kici Kici Miau Miau Rokudo Gaika

Hikari prowadził ich jeszcze przez chwilę przez stragany, aż w końcu odbił w jakiś oświetlony świecami korytarz. Po minucie weszli do pomieszczenia, w którym były w trzech miejscach kraty. Do jednej z nich podeszli. Pod ścianą siedział mężczyzna z opuszczoną głową. -To z nim chciał się spotkać. Posiada pewne informacje o ruchach Feniksów.
Mia przyjrzała mu się i pokazała Hikarowi, żeby otworzył kraty. Ten bez problemu wyciągnął klucz z rękawa i je otworzył wskazując, że mogą tam wejść.
-Właź tam to też dostaniesz kota.- pokazała mu, żeby wszedł do środka pomieszczenia za kratami. Mężczyzna się ruszył. Zabłysły niebieskie oczy spod długich włosów. Ale nic nie powiedział. -A Ty kolego przedstaw się i powiedz co chciał od Ciebie Hachi.- cisza. Mia westchnęła a Hikar głaskał mruczącego tygryska, który nadal przyglądał się Gaice.

-Nie lubię się powtarzać. Powiedz, jak się nazywasz i co chciał od Ciebie Hachi.- cisza. Dziewczyna pokazała Gaice, żeby poruszył trochę chłopa. W końcu mógł wykonać swoją pracę, za którą zgarniał pieniążki na kotki. Hikar zamknął kratę i podszedł do brunetki. Zastanawiał się chyba czy to na pewno odpowiednie, żeby On tam siedział. Słyszał, co potrafił zrobić w innych miejscach a tutaj jednak nie powinno dochodzić do bujek i innych takich aktów wandalizmu. Pytanie czy spokojny Gaika pokaże tygryskowi, jaki jest niedobry i jak potrafi komuś robić krzywdę.

Dialogi:
Mia
Hikari

[Rokudo Gaika]

Spacerek po podziemny mieście była doprawdy fascynująca. W końcu, pod tak często przez niego uczęszczanymi ulicami ciągnęła się cała sieć połączeń i tuneli. Mężczyzna w końcu doprowadził ich do pomieszczeń więziennych, gdzie jego towarzyszka próbowała go zachęcić, aby wszedł do środka. Rokudo niezbyt się kwapił, ale argument o otrzymaniu futrzanego prezentu szybko go przekonał. Teraz musiał się wczuć w buty jednego z tych smutnych panów, którzy wyciągali z innych informacji. Po nabijaniu innym guza to chyba było jego ulubione zajęcie, dlatego uśmiechnął się baaaardzo szeroko i równie nieprzyjemnie. – Potrzebuje nieco przestrzeni. – Odezwał się do Mii. Teraz był artystą zupełnie innej dyscypliny niż sztuka wpierdolu. Miał być tym, który balansuje na granicy bólu, tak by ludzie stawali się całkiem rozmowni.

- Czołem przyjacielu. – Ton, jakiego użył w stosunku do mężczyzny, mógł wywołać ciarki na plecach. Niewielu miało przyjemność zobaczyć, w jaki sposób wyciąga z innych informacje. Sami zainteresowani zazwyczaj się rozklejali, gdy dochodziło do dyskusji na ten temat. Każdy pięściarz wie, że najsłabszą częścią ręki jest nadgarstek. Szybki chwyt za tą wrażliwą konstrukcję z małych kosteczek wystarczyło, aby unieruchomić dłoń. To był punkt pierwszy. Następnym było stopniowe dawkowanie nacisku, celując na te nerwy, które były najbardziej odsłonięte, przy gołej kości. – Ja słucham, ty mówisz. – Drugą ręką nic właściwie nie robił, ale nie było takiej potrzeby. Typek miał marne szanse uciec ze szponów swojego oprawcy, gdy ten już zacisnął na nim swój stalowy uścisk.

[Arii]

11/28

[C] Kici Kici Miau Miau Rokudo Gaika

Mężczyzna podniósł głowę, kiedy przekupiony wizją kota siwowłosy dwudziestolatek wszedł do niego i się przywitał. Mężczyzna nie ruszał się nadal z miejsca, jego zmęczone oczy przyglądały się tylko temu, co ten robi. Czuł, że wszedł do niego ktoś groźny, ale nie sądził, że tak szybko przejdzie do działania. Złapany za nadgarstek zaskowytał, ale nic nie powiedział. Nacisk się zwiększał i zwiększał, ale nic. Mimo ciągnącego go bólu trzymał nadal gębę na kłódkę. Mia przyjrzała mu się i westchnęła głośniej. -Złam mu palce w tej dłoni.- nie zamierzała oszczędzać ofiary, ale chyba dawkowała właśnie również przyjemność samemu Gaice, który niewyobrażalnie się napalił na samą czynność tortur. Mężczyzna szarpnął ręką, ale wiedział, że ten uścisk jest stalowy i go nie puści. Był całkowicie bez energii na inny sposób obrony.

-Zashi. Zashi z Feniksów.
Brunetka uniosła brwi. To już było coś, ale nie było to wszystko. Gwizdnęła cicho dając znać, żeby palce zaczęły być łamane. Najwidoczniej mieli spędzić tu dużo czasu. W końcu... Pytań trochę było a egzaminowany uciekał od odpowiedzi. A wizja trzeciego synka lub córeczki mówiła, żeby wykonywać grzecznie dzisiaj polecenia i złamać palce nowemu koledze. Dziewczynie chyba też podobało się to co właśnie robili, bo uśmiechała się równie niebezpiecznie co Gaika. Sam Hikari z kotkiem odwrócił się do nich plecami, żeby na to nie patrzeć, najwidoczniej musiał tutaj być, bo to jego więzień. Kotek spojrzał się jeszcze raz na Gaikę i zamiauczał oblizując wargi.

Dialogi:
Mia
Hikari
Zashi

[Rokudo Gaika]

Cóż za nieprzyjemna ingerencja w działalność artystyczną! Rokudo nie myślał JESZCZE łamać typkowi palce. Proces zaprzyjaźniania się był stanowczo dłuższy. Niestety za namową Mii nie wziął ze sobą swoich tonf, a one bardzo dobrze się sprawdzały w tego typu zadaniach. Sam Gaika zatem nie kwapił się do wykonania zadania, wiedział doskonale, że w tego typu przedsięwzięciach najważniejsza była groźba potencjalnego bólu, nad samo cierpienie z tym związane. W końcu, gdy organizm doznaje obrażenia, to mózg swojej ofiary się ogłupia, co niezbyt dobrze rokuje na logiczne i sensowne odpowiedzi.

Artysta cierpienia jednak był przy pracy i wiedział jak złamać tego typka. Członek Niebieskich Kurczaków miał współpracować ze Smokami? Trochę mu to wszystko śmierdziało. Złapał drugą ręką za nadgarstek wolnej dłoni Zashiego i złączył mu je siłą, przeplatając palce ze sobą. Następnie zaaplikował nacisk z obu stron, tak by KAŻDY z palców z wyłączeniem kciuka zaczęły go boleć. Z tej pozycji połamanie mu palców było niezwykle łatwe, ale przede wszystkim bolało jak diabli.

Srebrnowłosy zaś nadal był profesjonalistą, a więc słowną osobą. Pytania już zadał kto inny, a on zapowiedział, że się określił jako słuchacza, nie mówcę. W tym momencie był tylko narzędziem, aby pojmany puścił parę z pyska i zaczął sypać nazwiskami, powodami, przyczynami. Jeśli o niego chodziło, to ta cała operacja mogłaby trwać całymi godzinami. W końcu on miał ubaw przedni.

[Arii]

13/28

[C] Kici Kici Miau Miau Rokudo Gaika

Kiedy tylko palce zostały złączone i ściśnięte Zashi zaczął wrzeszczeć w niebogłosy, kojąc najskrytsze pragnienia Gaiki, który ewidentnie na twarzy miał wymalowane podniecenie, które mogło przerazić. Po kilku takich ściskach i usłyszeniu pierwszego złamania, dyszący facet, który zaczął chyba czuć większe zmęczenie krzykiem, niż torturami wysapał: "-Zashi, Yumi rodziny Yoshida..."
Mia uśmiechnęła się. Metody Gaiki działały, więc nie chciała mu przeszkadzać. Po kolejnym nacisku , zobaczyli na jego twarzy spływające łzy.
-Wiem bardzo dużo o tym czym zajmuje się Shimoya, po to głównie Hikage Kaori, Honō Yoshidów, mnie awansowała. Znam każdego poplecznika Shimoyi, z którym ten robił interesy... Wiem o jego posiadłościach w Yusetsu, Atsui, Soso. Handlowałem z osobami, z którymi On handlował. Przemycałem dla nich różne rzeczy, dzięki czemu zdobywałem różne informacje...- kiedy tylko chciał przestać mówić zauważył, jak Gaika szykuje się do następnego nacisku i z jękiem wracał do swoich słów. -Niestety, zostałem pochwycony podczas jednego z tych przemytów, rodzina Yoshidów wykupiła mnie... Ale również wyrzucili mnie a raczej sprzedali temu tutaj...- splunął na podłogę.
-Nie dziw się, że Ciebie kupiłem. Posiadasz bardzo ciekawe zdolności, jesteś okazem jednym z niewielu. Każdy chciałby Ciebie mieć w swojej kolekcji.- Hikari zwrócił się do krat wraz ze śpiącym tygryskiem na ramieniu. -Yoshidzi wystawili Ciebie na aukcji, nie wiedziałem, dlaczego. Ale każdy chciałby mieć Twoje ciało i to co masz w głowie. Niestety ta mafia musi wiele jeszcze się nauczyć od pozostałych dwóch rodzin. Za mało zabezpieczeń i za słabe techniki. Myśleli, że różne blokady Fuinjutsu będą działać, ale niestety... Znam lepszych od nich.

Chłopak zza krat spojrzał się wrogo na mężczyznę w kimonie. Mia kiwnęła głową pokazując Gaice, że może trochę się pobawić, bo odeszli od tematu trochę za bardzo.

Dialogi:
Mia
Hikari
Zashi

[Rokudo Gaika]

Pomimo tego, że dawkował swoją siłę, to chłopak się połamał. Lekko go to wkurzyło. Czy wszyscy musieli być tak cholernie delikatni?! – Chcesz wiedzieć coś jeszcze, Mia? – Odezwał się po raz pierwszy. Torturowanie dla samego zadawania bólu było trochę bezsensowne. W końcu celem miało być wydobycie z mężczyzny potrzebnych informacji, a nie znęcanie się nad bezbronnym mężczyzną, który właściwie mu nie zawinił. Jak uzyskał odpowiedź twierdzącą od dziewczyny, to wypuścił splecione palce nieszczęśnika i opuścił klatkę, zamykając ją za sobą.

Mięśniak i narzędzie, jakim był srebrnowłosy, rzadko kiedy wyrażał swoje opinie w różnych sytuacjach. Przede wszystkim nie było mu to potrzebne do szczęścia oraz nikt nie oczekiwał od niego właściwie własnej inicjatywy, jeśli nie polegała na zastosowaniu kolejnej, wymyślnej sztuczki, aby skrzywdzić bliźniego w jeszcze to nowy, atrakcyjny sposób. Tym większe musiało być zdziwienie, gdy z ust żółtookiego padła jego opinia na jakiś temat. – Myślę, że Pan Shimoya może go chcieć kupić. – Zwrócił się wpierw do Mii, ale następnie skierował spojrzenie na Hikariego z kotkiem na rękach. – Jeśli więc należy do ciebie, to wstrzymaj się ze sprzedażą do czasu potwierdzenia moich słów. – Nie zamierzał jednak podejmować samemu decyzji za pracodawcę. Było to w końcu niezgodne z jego podejściem. Kupiec porcelany może w końcu chcieć się zemścić na kimś, kto sprzedał informacje o nim.

[Arii]

15/28

[C] Kici Kici Miau Miau Rokudo Gaika

Mia spojrzała się na Gaikę i zatrzymała Hikari'ego, kiedy chciał otworzyć drzwi. Spojrzała się na mężczyznę, który leżał i ryczał. -Nie odpowiedziałeś, co chciał od Ciebie Hoshi.- kiedy usłyszał ponownie to imię wykrzywił się do pozycji embrionalnej. Ale nic nie odpowiedział. Patrzył się tylko w ścianę. Nawet groźba bólu nie zadziałała, dlatego Mia kiwnęła, żeby Rokudo wyszedł. Sam Hikari na słowa siwowłosego zamrugał oczami. -Nie sądzę, żebym był skory go sprzedać. Tak jak powiedziałem. Jego wiedza a także ciało jest bardzo ważne.- odwrócił się wychodząc do korytarza. Sama dziewczyna machnęła ręką nie zwracając już uwagi na zawartość "klatki".
-A jeżeli zaproponujemy odpowiednią kwotę? Podaj swoją propozycję. Na pewno dzięki niemu.- wskazała na mięśniaka -Jakoś się dogadamy. Może się nie wydawać, ale zna się na handlu, jak mało kto. A będziemy chcieli jeszcze dokonać u Ciebie innych zakupów.- mężczyzna spojrzał się na nich.

Wrócili na jego poprzednie stanowisko. Odłożył śpiącego kotka na poduszkę, gdzie ten przez sen zamruczał i się przeciągnął na całej jej długości. -Zashi... Sądzę, że pięć skrzyń złota za niego to dobra propozycja.
Mia uśmiechnęła się, więc może dobiją targu. Usiadła na jednej z poduszek naprzeciwko niego, zapraszając na drugą samego Gaikę, który miał prowadzić te rozmowy. -Co sądzisz?- najwyraźniej ta wiedziała, że mogą sobie na trochę pozwolić a pięć skrzyń nie miało sprawić im problemu. Ale może ugrają lepszą cenę. Czas, żeby lata spędzone w głównej posiadłości Rokudów miały przynieść jakiś efekt?

Dialogi:
Mia
Hikari
Zashi

[Rokudo Gaika]

Rokudo miał dość zaburzoną wartość pieniądza. Na początku nic nie miał, by następnie mieć wszystko, aby teraz znów wszystko stracić. Dla niego pieniądze nie były koniecznością, a udogodnieniem. To jego małe futrzane skarby były głównymi beneficjentami jego pensji, bowiem dobre mięsko swoje kosztuje. Rokudo żył na przysłowiowej misce ryżu, więc nie bardzo go ruszały poruszane kwoty, przez Hikariego w sprawie Zashiego. Ten już wyłączył się z bólu, a dalsze znęcanie się zostawiłoby mu niesmak w ustach, gdyby próbował go wycisnąć jak tubkę pasty. – Myślę, że to ty powinnaś podjąć decyzję. – Wzruszył ramionami. Nikt nie będzie go wrabiał w zakupy, na koszt kupca w tym mieście. Jeśli są jakieś przykłady tego, co można uznać za samobójstwo w Shigashi, to jest ingerowanie w cudzą sakiewkę. Shimoyę raczej było stać na zakup tego bubka z klatki, ale czy on był tak istotny dla jego biznesu? To już trzeba było ustalić. – Tak jak mówiłem, wpierw trzeba to dogadać z samym zainteresowanym. – Popatrzył Hikarowi w oczy. W jego żółtych ślepiach wciąż się tliły ogniki ekscytacji, po znęcaniu się nad więźniem. – Oczywiście nie będzie problemu, abyś wstrzymał się ze sprzedażą w tym czasie. – Pytanie, sformułowane w stwierdzenie. W jego tonie nie było specjalnej groźby, ale spojrzenie mówiło więcej, niż tysiąc słów. Srebrnowłosy nie był w nastroju na żarty, teraz były poważne dyskusje biznesowe i trzeba było dobić targu.

[Arii]

17/28

[C] Kici Kici Miau Miau Rokudo Gaika

Hikari uśmiechnął się do dwójki klientów i przetarł dłonie. -W takim razie aktualnie nie mamy o czym rozmawiać w tym temacie. Jak dostaniecie konkrety wtedy możecie wrócić ponegocjować.- brunetka coś mruknęła, ale żaden nic nie zrozumiał. Pokiwała głową i westchnęła.
-Skoro ten temat aktualnie zamknięty. Pokaż swoje koty.- mrugnęła do handlarza, który się wyszczerzył i pstryknął trzy razy. Nagle z różnych miejsc zaczęli wychodzić wiozący klatki z kotami, które krążyły po nich. Były to same małe kotki. Tygrysy, pantery, gepardy. Wszystko co egzotyczne, niebezpieczne... I takie słodkie! Wszystkie coś pomiaukiwały do siebie.
-Nowa dostawa. Dla kogo szukacie?- Mia kiwnęła do Gaika. W końcu to On był znawcą od zwierząt. I mógł dopasować jakiegoś do Sona. Kolejno miał ustawione pięć klatek. W pierwszej był tygrys, w drugiej gepard, w trzeciej pantera czarna, w czwartej pantera śnieżna a w piątej zwykły kociak, ale bardzo owłosiony. Który zapatrzył się na Gaika swoimi dużymi oczkami, które mówiły wprost "weź mnie do domu". -Ten ostatni to cudo jak dorośnie. Niby wydaje się zwykłym domowym kociakiem, ale jak jest już dojrzały wielkością przypomina dużego psa. Piękny okaz.
Wszystkie kotki patrzyły się na siwowłosego, który mógł je obserwować zza krat klatek, które wyłożone były ogromnymi, wygodnymi poduszkami, żeby było im wygodnie. Widać, że Hikari dbał o swoje zwierzaczki, żeby były w jak najlepszej formie pokazowej.

Dialogi:
Mia
Hikari
Zashi

[Rokudo Gaika]

Hikari nie odpowiedział nic na temat zatrzymaniu Zashiego, do czasu powrotu z odpowiedzią od Shimoyi. Dla Gaiki nie było to tak istotne, ale popatrzył z ukosa na Mię, która była tutaj oficjalnym przedstawicielstwem ich pracodawcy. Jemu całkiem odpowiadała rola ochroniarza. Nie było co drążyć tematu, skoro oboje zdecydowali się przejść do następnego punktu obrad. Co ważniejsze, był to powód, dla którego młodzieniec miał taki dobry humor. W końcu wybór kotka, to nie lada wyzwanie oraz niesamowita przyjemność.

Po sygnale kupca z tuneli zaczęły przywozić pojmane zwierzęta. Tygrysy, pantery, gepardy i jakieś prawdopodobnie persy, nieokreślonej maści. Oczy Rokudo zrobiły się wielkie i czarne spoglądając na to całe dobrodziejstwo inwentarza, które tutaj sprowadzili przed nich. Srebrnowłosy jeszcze odwrócił się do brunetki, aby ta potwierdziła, że to od niego będzie zależała decyzja. Świetna sprawa być ekspertem z zakresu dzikich zwierząt. Po uzyskaniu potrzebnej zgody niechciany dziedzic jednej z większych rodzin kupieckich odpowiedział zdecydowanym tonem. Nie był to jednak jego zwykły głos, a podniesiony o kilka oktaw do góry, niemal piskliwy i niepodobny do kogoś, kto ma tak okropną reputację. – Bierzemy wszystkie. – Najprostsze rozwiązanie w tej sytuacji. Son wybierze sobie samemu przedstawiciela kotowatych, który będzie mu odpowiadał, a reszta przypadnie najodpowiedniejszej osobie. Oby tylko się nie przywiązał!

[Arii]

19/28

[C] Kici Kici Miau Miau Rokudo Gaika

Dziewczyna wraz z Hikarim przyglądali się siwowłosemu, który zafascynował się futrzakami. Chociaż to nie tylko fascynacji. On dosłownie je ubóstwiał i jego postawa nadrzędnego samca alfa zaczęła znikać. Pojawił się kociarz, jakich mało w Shigashi. Oczy, głos, postura... Mia uniosła wysoko brwi i chrząknęła. Nie spodziewała się takich zakupów, ale nie było limitów wydawania złota Shimoyi, dodatkowo mieli ciekawe informacje dotyczące nowego zakupu, którym ich przełożony może się zainteresować, dlatego... -Zatem wszystkie. Wyślij od razu je do rezydencji Shimoyów.- Hikari klasnął i wydał polecenie swoim ludziom, którzy bez słowa sprzeciwu zaczęli wywozić kotki w inną stronę. -Wracając do tego Zashi'ego. Żeby wiedzieć, jaka jest jego prawdziwa wartość. Dlaczego jego ciało jest takie cenne dla Ciebie?

-Na świecie istnieje wiele wynaturzeń względem Chakry. Niektórzy posiadają jej ogromne ilości. Niektórzy kontrolują ją w taki sposób, że nikt im nie dorówna. Są też tacy, którzy mogą opanować wszystkie pięć żywiołów i stać się ich bogami. I tacy, którzy jedynie opanują jeden. Ale są też tacy, którzy pewnym zmianom w swoim organizmie mogą leczyć przekazując ją poprzez ugryzienie i zaczerpnięcie jej.- zrobił krótką pauzę. -Dlatego jest tak dla mnie cenny. Kto nie chciałby własnej chodzącej apteczki?- to było przydatne rozwiązanie. Co prawda jak sam Gaika widział Ro mógł wyleczyć jego rany, ale mieć kogoś takiego jak Zashi... To dość dobry eksponat i narzędzie, gdzie medyk nie da rady. Dziewczyna tylko kiwnęła głową i rzuciła worek złota.
-Przekażę i damy jeszcze dzisiaj odpowiedź. Złoto chyba wystarczy za kota. Kociarzu, ruszamy.- dziewczyna wstała i ruszyła do wyjścia, skąd przyszli. Coś mruczała pod nosem. A kiedy znaleźli się w korytarzu...
-Naprawdę? Wszystkie pięć?! Jesteś szalony!

Dialogi:
Mia
Hikari
Zashi