[Event] Dom Przedstawicieli Unii

[Papyrus]

Taisho, spokojnie siedzący w swojej kwaterze, czytał książkę. Walkę może i przegrał - ale honorowo, a Kyoushi był godnym przeciwnikiem. Miał dobrą zabawę, trochę musiano go poskładać, ale Taisho był przyzwyczajony do bólu - wyciąganie swoich kości nie należało do najprzyjemniejszych rzeczy. Ale teraz, po walce, bez większych obowiązków - miał, tak jakby, urlop. Postanowił w spokoju nadrobić zaległości w czytaniu.

Owszem, Umezume i Sayaka były głośne i irytujące, ale teraz ich nie było. Owszem, wiedział, że jest trochę zamieszania, ale dopóki nie był zawołany, nie interesowało go to.

Kiedy jednak Ichirou do niego przyszedł, ten otworzył drzwi.

Taisho nie zauważył szpili wbitej przez Ichirou. A może całkowicie to zignorował.

- To wysoce niepokojące. Tym bardziej, że jeżeli cokolwiek się jej stanie, nadwyręży to stosunki między Unią a Sogen - powiedział i skinął głową na połączenie sił z koteiską strażą. Jak najbardziej mógł to zrobić. Owszem, od razu zatęsknił do książki, którą chciał doczytać, ale zaginięcie Airan było ważniejszą sprawą.

Taisho dołączył do Ichirou w pokoju, gdzie pojawiła się straż. Mężczyzna przywitał się grzecznie, aczkolwiek powściągliwie. Był już zebrany i gotowy na misję. Szczęśliwie - nie musiał brać ze sobą zbyt dużo - wiedział, że widoczna broń mogła być niepokojąca dla gospodarzy, nawet jeżeli byli świadomi, że używał własnych kości.

- Nie trzeba nam oglądać jej pokoju - odpowiedział Shinobi Kotei. - Wierzę, że przekazujecie wszystkie istotne informacje. Chciałbym zapytać jeszcze, czy nie jesteście świadomi, czy zaginiona miała jakiś szczególnych wrogów tutaj? Z kimś się pokłóciła? Ja rozumiem, że jesteśmy teraz w miejscu, gdzie wiele nacji się przewija, więc o nienawiść nie jest trudno. Ale czy nie wiadomo o czymś szczególnym? Czy nie miała powodu, żeby uciec, nawet pozorując porwanie?

Pytanie było skierowane do Taisho i Ichirou. Taisho nie posiadał żadnych istotnych informacji.

Mężczyzna również dość dobrze przyjął Taisho, jako osobę nadzorującą - a raczej pracującą z nim w tej sprawie. Rozumiał, dlaczego tak się działo, poza tym - przyjęcie mężczyzny pokazywało, że Kotei nie ma nic do ukrycia.

Kaguya Taisho

[Ichirou]

Nie znał kościanego wojownika. Przez te kilka dni pobytu w Sogen zamienił z nim co najwyżej parę zdań, bo na dłuższe pogawędki nie było zapotrzebowania, a tym bardziej ochoty. Chwila styczności jednak wystarczała, by uznać Taisho za zdyscyplinowaną jednostkę. To był główny powód zaangażowania go w sprawę. Zaraz obok braków kadrowych. Niestety, Seinin nie miał za bardzo w kim przebierać.
Spotkanie z wrogiem sprzed lat przebiegło zaskakująco spokojnie i profesjonalnie. Mimo wszystko obaj piastowali najwyższe rangi w swoich klanach, więc można było spodziewać się dojrzałego podejścia. Dla Asahiego większym jednak było dostrzeżenie książki w dłoni mężczyzny lub odstawionej gdzieś w jego pokoju. Dzikus i entuzjasta lektur w jednej osobie – brzmiało to na niezły oksymoron. Co on takiego mógł, do cholery, czytać? Pewnie coś o sztuce rozkładaniu namiotów, łowiectwie lub jakiejś innej prymitywnej dziedzinie. Seininowi wygodnie było tkwić w przekonaniu, że Kaguya byli nieokrzesani, mniej sprawni nie tylko w polityce, ale ogólnie w myśleniu. Wizja oczytanego, kościanego wojownika była dla niego niekomfortowa, bo burzyła dotychczasowy światopogląd. A o tym, że Diabeł Świtu sam w zasadzie niczego nie czytał i w tym zestawieniu wychodził na tego bardziej zacofanego, to już lepiej nawet nie wspominać.
Jakiś czas później – zgodnie z oczekiwaniami – w budynku pojawiła się straż. Ichirou wraz ze świeżo wciągniętym w sprawę Taisho znaleźli się przed przedstawicielami służb porządkowych, by wymienić się informacjami w sprawie właśnie rozpoczętego, wspólnego śledztwa.
Potem padło istotne pytanie o Airan, przy którym Seinin zawahał się na moment. Nieszczególnie chciał zdradzić wszystkie sprawy, problemy wywołane przez żelazną dziewuchę, które również odbijały się na Unii, czy jej powiązania. Zatajenie jednak pewnych faktów mogło spowolnić, a może i nawet zatrzymać śledztwo w impasie. Ichirou postanowił podzielić się przynajmniej częścią wiedzy, bez wdawania się w szczegóły.
– Szczególnych wrogów? Nie sądzę. Jedynie tyle, że może mieć kiepskie kontakty z Inuzukami. Ma bliską relację z jednym z ich członków. Coś tam trochę nabroili i tamten obecnie odsiaduje karę. Jeżeli czmychnęła do niego, to trzeba pogratulować doskonałej ucieczki – oznajmił chłodno, podkreślając na koniec brak sensownych poszlak wskazujących na czmychnięcie do sąsiedniej prowincji. Wspominanie o jej relacjach z fagasem od piesków uznał bardziej za plotkowanie niż zdradzanie unijnych sekretów. Niczego wielkiego nie powiedział.
Ach, skoro już o plotkowaniu mowa.
– O, i jeszcze jedno. To już będzie luźna myśl... – dodał pod koniec, jakby od niechcenia. – Feniksy. Coś o ich grupie słyszeliście ostatnio? Są tutaj w Sogen? Tak sobie przypuszczam, że Airan mogła być nimi w jakiś sposób zainteresowana. Albo powiązana. No, ale to nic pewnego – skończył, splatając ramiona na piersi i chowając przy tym dłonie w szerokich rękawach bielutkiej togi. Jego czujne, chłodne spojrzenie bursztynowych oczu wisiało na strażnikach.

[Papyrus]

- Sprawdzimy Inuzuka, jeżeli będzie nam to dane - stwierdził sentoki klanu Uchiha, wyciągając notesik i zapisując rzeczy, które powiedział mu Ichirou. Każda informacja mogła być ważna, liczyło się wszystko. - Pewnie nie będą zbyt rozmowni, ale postaramy się zdobyć pozwolenie od liderki klanu. - Mężczyzna spojrzał na Senina. - Ichirou-sama rozumie, że sprawy międzyklanowe potrzebują dłuższej drogi na zgodę.

Taisho spokojnie czekał, aż Ichirou załatwi, co miał załatwić z Uchihą, gotowy do wybycia razem. Doceniał spokój, jakim cechował się mężczyzna z sogeńskiego klanu i to, jak podchodził do sprawy, bo była ona ważna.

Kiedy już zbierali się do wyjścia, Uchiha już się odwracał, kiedy padła nazwa "Feniksy". Mężczyzna lekko zesztywniał i odwrócił się z powrotem, żeby spojrzeć na Ichirou - tym razem jeszcze poważniej niż wcześniej.

- Nie wiem nic o Feniksach. Ale sama nazwa grupy nie jest mi obca. Raczej… interesujące, że pan wspomina o nich. - Zmarszczył brwi, wyraźnie się nad czymś zastanawiając, po czym odezwał się ponownie. - Nie jestem w stanie udzielić żadnych informacji, bo nie wiem. Mamy rozkaz zwracać uwagę na wszystko, co mogłoby sugerować związek z Feniksami. To jest pierwszy moment, kiedy się to dzieje w moim wypadku. Zamelduję to Katsumi-sama, ale… podejrzewam, że jeżeli ma pan jakieś informacje, to najlepiej byłoby rozmawiać bezpośrednio z nią.

Kaguya Taisho

[Ichirou]

Można było się zastanawiać, czy wyjawianie przed strażą wszystkich znanych relacji Airan było dobrym posunięciem, ale Ichirou po pierwszej chwili zawahania i późniejszym udzieleniu informacji już nie wracał do tego. Uznał, że odnalezieni zaginionej jest nadrzędnym celem. To, czy służby oburzą Inuzuka lekkim szturchaniem w sprawie żelaznej dziewczyny, było już marginalne. Problemy, które wywołała młodsza Hibiki spadały w pierwszej kolejności na Maji. A że w drugiej na Unię, to cóż, wkrótce koniec kadencji Kirino i po zmianie władzy będzie można zwalić wszystkie bolączki na poprzedników.
– Rozumiem, nie ma co robić z tego skandalu – odpowiedział formalnie, kończąc tym samym wątek, bo nie było sensu go więcej roztrząsać.
Potem padły słowa o Feniksach. Seinin miał obycie wśród ludzi, nieraz bywał na salonach, ale trudno ocenić, czy mógłby ze stuprocentową pewnością stwierdzić po samych reakcjach strażników, że coś jest na rzeczy. Ich późniejsze odpowiedzi jednak potwierdzały, że Asahi ze swoją sugestią nie urwał się z palmy. Jeden z mundurowych uznał ją bowiem za ciekawą i przyznał, że faktycznie on i cała reszta mają zwracać uwagę na wszystko, co związane ze wspomnianym ugrupowaniem.
– Rozważę to – oznajmił krótko, a następne przeniósł spojrzenie na Kaguyę. – Wiesz, co robić – powiedział równie powściągliwie, co do tej pory, a potem kiwnął głową do straży i ruszył gdzieś w swoją stronę. To by było na tyle na ten moment, jeśli chodzi o prowadzenie śledztwa. Teraz straż wraz z Taisho mieli zająć się dalszą robotą, a jeszcze przecież gdzieś tam po wiosce krążyły Mayu i Ren.
Wypadało więc teraz stanowić na trybunach. Absencja wszystkich unijnych delegatów nie wyglądałaby jednak najlepiej.
Zanim udał się na arenę, zahaczył jeszcze o Akiyoko. Przywitał się z nią milutko i wyjaśnił w dużym skrócie, jak się mają sprawy. Potem napomknął z lekkim uśmieszkiem, że chętnie pogawędziłby z nią dłużej, jednak spieszy się przez oficjalne obowiązki. Powiedział też, wchodząc na jeszcze bardziej spoufalające tony, że jeśli ma chęć, to niech odwiedzi go dziś wieczorem. Do tego przekazu dodał subtelny, acz dość wymowny gest, który był dość naturalny w obecnej sytuacji, jak chociażby muśnięcie wierzchem dłoni policzka kobiety lub przesunięcie palcami dłoni po jej udzie.
Po bardzo krótkim, ale miłym akcencie, ruszył w końcu na lożę, by odbębnić funkcje reprezentacyjne. Średnio mu się chciało, ale pozytyw był przynajmniej taki, że może odnajdzie tam Katsumi.

[zt] -> Loża

[Ashizawa Sayaka]

Jak wróciła do domostwa a przede wszystkim do swojego pokoju, to przez resztę dnia nie do końca mogła się pogodzić z finałem jej walki na arenie. Wciąż zastanawiała się, co popchnęło jej przeciwnika do takich działań oraz dlaczego zdecydował się w taki sposób skończyć ich starcie. W pewien sposób skończyć walkę tak to gorzej niż przegrać. Potrzebowała dobrych kilku godzin, nim przeszła jej złość na to starcie. Co prawda wątpliwości co do "opinii" jaką zbudować mogła jej taka wygrana, wciąz miała, to nic nie mogła na to poradzić, jedynie liczyć, że jakoś to będzie i za bardzo nikt nie będzie się przejmował jak, a liczył z faktami. Sama jednak wolała, by to zwycięstwo było zasłużone. Nie czuła, żeby naprawdę wygrała tamto starcie.

Wieczorem wciąż była markotna i nawet po kolacji nie zdecydowała się na zagranie na swoim instrumencie. Wyraźnie była pozbawiona nastroju w tym mroźnym i pełnym nieoczekiwanych zachowań miejscu. Przez myśl przeszło co inni powiedzą gdy wrócą na pustynie. Z jednej strony mogło to przejść bez echa, a z drugiej mogło doprowadzić do kpin, a ich nie lubiła. Zwłaszcza jak ktoś kpił z niej. Drugiego dnia było lepiej, bo w końcu co było, to minęło prawda? Wciąż jednak nie była przekonana co do zdarzeń dnia wczorajszego, dzisiaj było łatwiej, zwłaszcza że nie miała walczyć już w tej rundzie, miała czas wolny i mogła obserwować innych, jeśli chciała. Wciąż nie dowiedziała się niczego nowego w kwestii Airan, ale wierzyła, że ich przodownik i jego współpracowniczki na pewno poradzą sobie ze wszystkim i ją znajdą a jeśli nie, to zrobią to władze tego regionu. Wszak gdyby wszyscy polegli na tym polu, byłby to spory skandal, prawda?

Gdy tylko poranne obrządki się zakończyły, miała zamiar skierować się na arenę, chciała zobaczyć, choć kilka walk z kolejnej rundy. Liczyła, że być może znajdzie tam tego całego Nazo no Sentokiego, z którym przyszło jej się zetrzeć, by wypytać go, czemu zrobił to co zrobił no i rzecz jasna, rozliczyć się z nim do końca, bo był jej winien, chociaż tyle.

z/t na jakąs trybune

- Myśl -
- Dialog -