[Event] Trybuny Południe

[Mujin]

Ostatecznie, po kilkudniowych namysłach i rozmowach z udziałem obcych, zdecydował się nie ukrywać swoich kart w ramach substancji wspomagających. Początkowo przybywając tutaj martwił się lekko ujawnianiem tej wiedzy, ale z drugiej strony chciał przecież większej ilości klientów, chciał współpracy i potencjalnych kontaktów wśród innych ninja. Jeśli chciał robić ze swojego medycznego talentu metodę na spory zysk, to ewidentnie powinien propagować swoje usługi. Dlaczego zatem nie robił tego z przeszczepami? Dobre pytanie.
- Powinien być w sekcji szpitalnej i opatrywać rannych. - odpowiedział na pierwszą część. Cholera wie gdzie był, kiedy nie wykonywał swoich obowiązków Iryonina. Mujin nie pchał się w niczyje życie prywatne i nie miał zamiaru, bo, jak sama nazwa mówiła, było ono prywatne i nie dla postronnych. Co go zresztą obchodziło, co jego kolega po fachu robi w wolnym czasie? Mógłby nawet paść bydło na łąkach Sogen albo czochrać bizony na Morskich Klifach. Cokolwiek. Ale gdyby robił coś niegodziwego, na przykład dorabiał jako seryjny morderca na boku? Oj to wpisywałoby się już w zainteresowania Aburame.
- Aktualnie jestem w posiadaniu jedynie toksyny paraliżującej z aplikacją dożylną. Nie jest to dokładnie niemożność oddychania, ale jedna porcja powinna starczyć na jedną kończynę w całości. A co do klanu, o którym mówisz, nazywa się Jugo. - kolejna porcja informacji. Od razu przypomniał mu się jego epizod w Oniniwie i fraza "zmieniają się w demony" była bardzo adekwatna. Szczególnie, że w jego przypadku, zmieniali się w demony bardzo, bardzo permanentnie. W jego klinice zresztą siedział ukryty dowód tych stwierdzeń, zabrany w charakterze... trofeum? Ciała do późniejszego badania? To oczywiście nigdy nie nastąpiło, bo zawsze temat wymykał mu się z głowy, zastępowany innymi... Ale był. I kiedyś do tego pomysłu wróci.
- Na ten moment Amari-san, mogę zaproponować wspomożenie Kontroli Chakry. Ewentualnie jakiegokolwiek innego aspektu fizycznego. Poza czystą siłą uderzeń, ale na to też coś się znajdzie. - odpowiedział Amariemu. Nie wiedział, czy profesjonalnym zachowaniem było wybieranie przed walką sztywnej metody walki, ale ostatecznie to on walczył, a nie Mujin. Trzeba było założyć, że Amari wie co robi. Ofertę Mujina do dopakowania walczącego jeszcze bardziej odrzucił, ale medyk dowiedział się, że nie poczuł negatywnych efektów. To znaczy, "Nic szczególnego nie było", ale też mogło to być jedynie zgrywanie twardego.

W wątku: Mujin, Baji, Renkuro, Amari Taro (NPC)

[Renkuro]

Baji był człowiekiem skromnym. Ciekawie kontrastowało to z na przykład kobietą z klanu Sabaku z którą Renkuro przyjechał do Sogen, która była obwieszona złotem. Jeśli umiał strzelać tak dobrze jak prowadzić rozmowę to nawet była jakaś szansa, że ustrzeli ładny wynik w zawodach. A jeśli tak to znaczy, że był odpowiednią osobą by na niego postawić. Zaciekawiło go jednak dlaczego utalentowany łucznik nie walczy z innymi shinobimi w sposób bardziej konwencjonalny to znaczy na arenie. Uznał to jednak za zbytnie wchodzenie w prywatę. Za to komplement przyjął bardzo żywo. Tym bardziej, że jego zagranie ze Złotym Generałem zostało docenione. Nie było ono najfortunniejsze, ale na pewno zbiło Nanę z tropu i być może zapobiegło tragedii w której dwie notki zniszczyłyby obydwie flankujące ją lalki. Najciekawsze jednak było to co powiedział Taro. Bezpośrednio nazwał czarnowłosą Uchihą. Kuglarz bardzo mocno ją o to podejrzewał ale nie miał pewności. Zastanawiał się również czy nie była z rodzinny Rammaru czy Hyūga. Brak zrozumienia jak działają techniki oczne władców Sogen utrudniał sprecyzowanie czy na pewno walczył z ich przedstawicielką. Oczywiście używanie ognistych technik stanowiło mocny argument za, ale równie mocnym przeciwko tej teorii było to, że nie zapowiedziano jej jako członka klanu. A przecież jeśli była wyrzutkiem to nie mogła być tak nieogarnięta by na turnieju przyznać się do tego przed publicznością. Postanowił więc drążyć skarbnice wiedzy ile się dało.
-W pierwszej walce celowo nie pokazałem wszystkich znanych mi technik oraz mechanizmów lalek. Więc mam nadzieję, że moja kolejna walka również przypadnie publiczności do gustu. A co do kwestii Uchiha. Tak szczerze to do teraz nie miałem pewności rozumiem, że korzystają z ognia i dziwnych technik ocznych ale nie jestem w stanie dokładnie powiedzieć czym różnią się do takich Hyūga i Rammaru mogących widzieć przez ściany na wielkie odległości. Mógłby pan powiedzieć o tej zdolności coś więcej? Wiem tylko, że nazywa się sharingan.
To co wiedział o technikach ocznych sprowadzało się tak naprawdę do tego, że prawdopodobnie progres tej zdolności był konkretnie związany z jakimiś ciężkimi przeżyciami. Nana przemieniła swój podczas zagrażających jej życiu walk na murze. A opisywany w przechwyconym raporcie murowiec Uchiha płakał krwią po stracie syna by zaraz później jego sharingan zmienił się w coś czarnego. Nie rozumiał tylko co konkretnie ta zdolność miałaby dawać. Czym różniło się ich oko od oka przeciętnego człeka.
Mujin niestety nie wiedział gdzie można było znaleźć Oriego. Za to samemu również miał bardzo ciekawe informacje. Jugo ciekawa nazwa. Ludzie potwory byli więc najwyraźniej jakąś rodziną. Prawdopodobnie mocno patologiczną. Popatrzył więc pytająco na medyka i szybko pociągnął wątek.
-Panie doktorze a czemu oni są no tacy jacy są? Jugo którego kiedyś spotkałem wyglądał jak potwór z koszmarów, który siekał wszystkich niezależnie po której stronie stali. Był niczym bezrozumna bestia. Z tego, co wiedziałem na arenie członkinie tej rodziny również przemieniały swoje ciało, ale zdawały się nie tylko panować nad sobą, ale również same przemiany nie były tak drastyczne by specjalnie przerażać.
Nie mniej ciekawa była również odpowiedź, jeśli chodzi o asortyment dostępnych do kupienia substancji. Toksyna, która paraliżuje ciało. Cudowna sprawa. Akurat coś, żeby powalić szarżującego nosorożca jakim był niewątpliwie pan obsrany przez mewy. Sparaliżowanie całej kończyny jedną porcją brzmiało fenomenalnie. Jeśli udałoby mu się trafić go przykładowo w nogi to rozwiązałoby to definitywnie problem szybkości przeciwnika. Wesoło uśmiechnął się do lokalnego dilera trucizn. Chyba znalazł to, czego poszukiwał. Metoda na zwycięstwo. Czego ci ludzie teraz nie wymyślą żeby ułatwić sobie eliminację przeciwników.
-Brzmi bardzo ciekawie. Ile musiałbym zapłacić za powiedzmy wstępnie 50 dawek?
Pozostało mu wierzyć, że ten przemiły człowiek nie postanowi z niego zerżnąć ostatnich groszy które wyłudził od Ichiro. Nie miał ich już wiele, a to była dopiero druga tura walk. Liczył się z tym, że odtworzenie swoich zapasów po tej walce również będzie dosyć kosztowanym zajęciem. Ciekawe czy można byłoby wytargować jakąś zniżkę w zamian za jakąś informację. Renkuro paradoksalnie wiedział bardzo dużo. Miał wiedzę o chociażby wszystkich klanach cesarstwa czy o klanach Unii. Ah szkoda, że mafia nie dała mu żadnych środków na wykonanie misji.

[Papyrus]

Najwyraźniej Amari był bardzo pewny siebie , że wybrał metodę walki już wcześniej. Cóż, w poprzedniej rundzie widział swojego przeciwnika i, być może, w tym szaleństwie była metoda. W każdym razie skinął głową, kiedy Mujin zaproponował coś na wspomożenie Kontroli Chakry.

- I cokolwiek tam masz, ja bardzo chętnie - dodał na końcu. - Możesz sobie poeksperymentować. Wytrzymam. A kiedy wygram, będziesz mógł całemu światu mówić że to dzięki tobie. Czeka cię sława. Ale na razie… - Taro spojrzał na Renkuro, potem na Mujina. - Chyba nie zamierzasz sprzedawać żadnych specyfików moim potencjalnym przeciwnikom, prawda?

Taro uśmiechnął się do Renkuro drapieżnie i bardzo niepokojąco. Łatwo było poczuć dyskomfort, nawet strach, kiedy ktoś obdarzał kogoś takim spojrzeniem. Jakbyś nie był niczym innym, tylko zwierzyną łowiecką. Atmosfera też zrobiła się trochę ciężka, ale po chwili wszystko przeminęło, a Taro spojrzał na arenę.

- Senju się poddał. Kto by pomyślał?

Reakcja Taro na pytanie Renkuro była trudna do przewidzenia - mężczyzna się roześmiał głośno i pokręcił głową.

- Co za czasy! Nieznani, młodzi ludzie wypytują cię o zdolności innych. Ot, siedzą sobie na trybunach i myślą sobie, że uda im się wyciągnąć informacje. Do jakich czasów dożyłem! - wykpił Renkuro, a następnie się uspokoił. - Co oferujesz za wiedzę? Co jesteś w stanie oddać za informacje o sharinganie? Stać cię na to? A może… - kolejny drapieżny uśmiech. - Za odpowiednią zapłatę, mogę udzielić ci jakichkolwiek informacji. - Białe zęby błysnęły, a na twarzy mężczyzny pojawił się uśmiech, ale twarz wydawała się pociemnieć.

Amari Taro

[Baji]

To co mówił Renkuro było bardzo ciekawe i sprawiło, że nawet tym bardziej nie mogłem się doczekać jego kolejnego starcia choć wątpliwym było dla mnie pokazywanie wszystkich sztuczek swoich marionetek. Bo jeśli faktycznie to była jego jedyna zdolność, a tak zaczynałem podejrzewać to zdradzenie sekretów swojej broni było wręcz głupie. Szczególnie na takim turnieju gdzie przecież nie ryzykował niczym w przypadku porażki w przeciwieństwie do prawdziwej walki gdzie na szali stawia się swoje życie. Przecież równie dobrze teraz mógł oglądać go ktoś kto jutro dostanie zlecenie na tego białowłosego chłopaka. Jednak czy miałem prawo go osądzać? Może miał w zanadrzu dużo więcej sztuczek niż tylko marionetki, a może one same skrywały więcej tajemnic niż można by się spodziewać?
- Będę trzymał kciuki Renkuro-san za kolejne spektakularne zwycięstwo z twojej strony. - uśmiechnąłem się w jego kierunku jednocześnie przysłuchując się rozmowie która rozgrywała się tuż obok.
Była to dosyć dziwna rozmowa, tego byłem pewien. Substancje paraliżujące, wzmacniające... Dla mnie, osoby znającej tylko pigułki skrzepnietej krwi czy wzmacniające które przywracały zużytą chakre i siły to wszystko było jak czarna magia. Jeszcze ta aplikacja dożylna. Spojrzałem z zaciekawieniem na Mujina zastanawiając się czy aby jednak faktycznie nie był jakimś dillerem sprzedającym heroine. Mimo to nie odzywałem się, nie wtrącałem w wymianę zdań między mężczyznami bo i nawet nie bardzo miałem co powiedzieć. "Hej słuchajcie nie handlujecie narkotykami bo was zmiotą z planszy". Nie byłem ich rodzicem by coś takiego mówić ani nawet nie miałem w stu procentach pewności czy aby na pewno mówią o nielegalnych substancjach. Jedynie zrozumiałem, że powinienem mieć się na baczności w towarzystwie zabandażowanego medyka. Choć z początku wydawał się miły, nawet sympatyczny teraz rysował mi się nieco mniej przyjemny obraz jego osoby.
Na szczęście prócz handlowania padł tu również inny temat związany z Juugo. Pierwszy raz o nich słyszałem lecz opis bardzo szybko sprawił że wiedziałem o których zawodnikach mowa i sam byłem ciekaw odpowiedzi jednak wtedy Amari jakby się odpalił stając się bardzo nieprzyjemny. Spojrzałem na niego oraz Renkuro obawiając się czy zaraz nie dojdzie tu do czegoś więcej niż wymiany zdań. Czy powinienem interweniować tego nie byłem pewny jednak na pewno nie chciałem się przyglądać temu slownemu atakowi biernie.
- Ciekawość to nic nadzwyczajengo panie Amari, prawdę mówiąc sam jestem ciekaw lecz raczej nie do tego stopnia by za odpowiedź płacić cokolwiek. W końcu pan sam zadawał pytania Mujin-sanowi i za odpowiedź na nie nie zapłacił Pan ani grosza, Prawda? No i co by nie mówić pytanie padło do Mujin-sana.

[Mujin]

Medyk, słysząc odpowiedź Taro, podwinął rękaw i ujawnił ukrytą na jego ręce opaskę z symbolem Fuinjutsu. Przyłożył do niej rękę
i ułamek sekudny później pojawiła się w niej niewielka, niebieska tabletka. Jego wynalazek, ukryty w łatwo dostępnym miejscu, podzielony na odpowiednie porcje. Jutsu to okazywało się niezwykle przydatne, mógł uzyskać dostęp do czego tylko chciał bez konieczności rozwijania zwojów czy grzebania w torbie. Byla to wygoda, o której nie wiedział, że jej potrzebuje.
- Proszę. Jedna tabletka, starczy na tyle, co poprzedni. - powiedział i podał swojemu zawodnikowi specyfik. Wzmocnienie naczynek chakry i w efekcie zwiększenie kontroli błękitnej energii wydawało sie idealne na sytuacje, gdzie potrzeba była wykonania dużej ilości technik w krótkim czasie. Zawalenia wroga gradem chakrowych ataków powinno być solidną strategią, jeśli Taro tak uważa. Nie on stał na arenie, nie on powinien kwestionować wybory bardziej doświadczonego wojownika.
- Ten Senju, który wcześniej pokrył całą arenę lasem. W grę musiały wchodzić prywatne powody. - skomentował to dziwne wydarzenie na głos. Najwidoczniej nie każdy przybył tutaj z zamiarem wygrania turnieju. Albo to jednorazowy przypadek z silnym ładunkiem emocjonalnym, albo ktoś wyżej od niego wydał mu odpowiednie polecenia. Albo został wcześniej zaatakowany i nie mógł walczyć w pełni sił? Albo ktoś kontrolował jego ruchy? Cokolwiek, w zasadzie każda opcja i teoria mogła być tą właściwą. Jakikolwiek nie byłby tego powód, jego przeciwnik miał łatwe zwycięstwo. Nieokupione wysiłkiem przejście dalej.
- Pięćdziesiąt dawek? Wstępnie? - Mujin nieco niedowierzał, ale chyba wynikało to z ogólnej nieznajomości kunsztu produkcji trucizn. On sam z jednej porcji składników był w stanie przygotować około trzydzieści dawek dowolnego specyfiku wraz z antidotum. Po cholerę mu były aż takie ilości trucizny? I czy właściwie mu to sprzedawać? Mujin znał odpowiedź na to pytanie. Prosto z Oniniwy, gdzie musiał mierzyć się z potwornościami. Jugo zmienionymi w organizmy wyspecjalizowane do zabijania. Odpowiedź dlaczego Jugo tacy są, można było streścić w dwóch słowach. "Chakra natury". Mimo, że nie miał swoich notatek, bo te przepadły wraz z interwencją innego monstrum, to pamiętał doskonale konkluzję wizji, której był świadkiem. Chakra rozbita na dwie dziedziny, eksperymenty na ludziach i Jugo. I chakra natury właśnie jako główny prowodyr tych zmian. Mógłby oczywiście podzielić się tą wiadomością. Pytanie tylko - co dalej? Medyk uważał te informacje za wyjątkowo delikatne i potencjalnie szkodliwe. Jeśli coś takiego dało radę zmienić zwykłego człowieka w potwora... Czy powinien dzielić się z tym z byle kim? Odpowiedź nasuwała się sama - nie. Dokładnie taka sama, jak na pytanie o wspomaganiu potencjalnych przeciwników Taro miał sporo racji i nie powinien wręcz sabotować swojego zysku przeznaczonego na utrzymanie miejsca, gdzie pracował. Dodatkowe fundusze pochodzące od głównego pracodawcy były ważniejsze od sprzedania trucizny w takiej ilości i takiej... Z drugiej strony może dałoby się coś wymyśleć?
- Jak już, to po turnieju. Słyszałeś Amari-sana, nierozsądnie byloby sabotować "swojego" zawodnika. Zwłaszcza, że nie mam tylu dawek i materiałów, by je stworzyć. Masowa produkja wymaga masowych metod. - odpowiedział spokojnie i bez kpin i innych negatywnych sygnałów. Ot neutralna, ale stosunkowo grzeczna forma wypowiedzi. Domyślna, wręcz można powiedzieć.
- Wiesz, Amari-san, nie pytał konkretnie o umiejętności. A dlaczego są takie, a nie inne, ale nie mogę ci na to odpowiedzieć, bo sam nie do końca rozumiem to zagadnienie. A zajmuje się nic przez dłuższy czas. - odpowiedział, po części szczerze i po części nie. Znał tylko ogólniki i wnioski na tej podstawie, poza rzecz jasna enigmatyczną "chakrą natury", o której chciał wiedzieć więcej zanim zacznie dzielić się tą wiedzą. Przydałaby mu się do tego obecność właśnie Jugo. Przetestowanie w humanitarny sposób ich zachowania. Ich słabości. Może spróbować się pozbyć chakry natury w jakiś spośób? Robakami? To byłby interesujący eksperyment.

[Renkuro]

Amari obrzucił łuskę ciężkim spojrzeniem a ta odwdzięczyła mu się tym samym. Wątpił żeby kiedykolwiek mieli się zmierzyć przeciwko sobie na arenie ale jeśli miało do tego dojść to kuglarz raczej nie zamierzał mu odpuścić. I tym bardziej nie zamierzałby stać z boku gdy ten skupował nowe substancje od lekarza w celu poprawienia swoich zdolności. Teraz jednak nie traktował go jak przeciwnika dlatego też zupełnie zdziwiła go jego reakcja. Przecież mieli już przypisanych przeciwników i nie wyglądało aby coś miało się zmienić. Czego ten więc się obawiał? Sytuację jednak załagodził zaskakujący wynik walki. Faktycznie Senju przegrał swoją batalię. Kolega lalkarza znany zbrodniarz wojenny Azuma dał radę ponieść dalej sztandar Uchiha i przeszedł do kolejnej rundy.
-Szkoda, chciałem zobaczyć jak bardzo się rozwinął od naszej wspólnej wojennej wyprawy przeciwko cesarstwu. No i chciałem zobaczyć jak Senju dostaje baty po pokonaniu naszej Unijnej zawodniczki. - Rzucił luźno kuglarz wplatając w rozmowę to, że samemu zna lokalsów z czerwonymi oczami i może ich o to spytać. A także poniekąd, że jest z Unii.
Kiwnął Bajemu z wdzięcznością głową za życzenie powodzenia. Taki miał właśnie zamiar. Zrobić piękny pokaz pełen wybuchów i epickich wymian ciosów, które zakończą się jego zwycięstwem. Zaraz jednak mięśniak zaczął się wymądrzać psując miłą atmosferę. Róża wyrwie ci zaraz kręgosłup pomyślał Renkuro słysząc jak mężczyzna się unosi. Kolejny bez mózgi osiłek. I to jeszcze ćpun, który bez wsparcia miejscowego sprzedawcy narkotyków pewnie nic by nie wygrał. Jako że jednak nie chciał robić scen o jedynie uśmiechnął się niewinnie gryząc się w język. Przez chwilę kalkulował czy byłby w stanie go powalić w razie czego. Podejrzewał jednak, że niestety nie. Chociaż gdyby spróbował ataku z zaskoczenia? Ponownie jednak łucznik okazał się być miłym gościem i stanął w jego obronie.
Właśnie dostałeś ciekawą informację o zachowaniu Jugo w warunkach polowych za darmo i nikt ci tego nie wylicza. Naprawdę tak źle stoisz z finansami, że musisz wszystko kalkulować? - Kuglarz zakpił z Taro.
Przykrość sprawiła mu jednak odpowiedź lekarza. Ani informacji o Jugo ani trucizn na sprzedanie. Na jego twarzy odmalował się nieskrywany smutek. I jak on teraz ma powalić tego Daisuke? Postanowił więc chociaż zaspokoić ciekawość i wygrzebać od lekarza odpowiedź na nurtujące go pytanie.
Wiem, że 50 to dużo ale potrzebuje sporo trucizny do pokrycia mojej broni miotanej. No nic trudno się mówi. Chociaż jeśli to pana nie męczy to ciekawi mnie jedna rzecz. Dlaczego niektórzy ludzie jak Daisuke robią się czerwoni i wychodzą im białka jeszcze nim zaczną walkę? Raczej myślałbym, że to efekt jakiegoś sporego zmęczenia ale on tak od razu. A potem w czasie walki kolorek mu wrócił. To jakaś choroba?

[Papyrus]

- Pan doktor jest opłacany, żeby mnie wspierać. W takim wypadku wypadałoby, żeby odpowiadał na pytania. Poza tym, wiedza kosztuje. Myślicie, że klany byłyby zadowolone, że rozmawiacie sobie i rozpowiadanie ot tak o ich zdolnościach? Jesteście bardzo nieostrożni. - Taro uśmiechnął się. - Ech, jak na was patrzę i was słucham, to aż smutno się robi. Zapamiętajcie sobie, nie dajecie mi wyboru. - Tutaj zrobił smutną minę. - Zmuszacie mnie do tego.

Odebrał pigułkę od Mujina i schował do połów swojego kimona, a następnie wstał, żeby skierować się do wyjścia i zostawić za sobą trójkę na trybunach, pewnie mając inne sprawy do załatwienia. Albo bycie nieprzyjemnym i dziwnym gdzie indziej.

Tuż przed odejściem jednak odwrócił się do Renkuro i się do niego uśmiechnął

- Będę ciebie szukał.

I odszedł.

Amari Taro

[Baji]

Czasem bywało tak, że wymienisz z kimś dwa czy trzy słowa i już nawiązywała się jakaś nic porozumienia. Czasem szło odnaleźć bratnią duszę w najmniej oczekiwanym momencie, a wtedy nawet najnudniejsze, najzwyklejsze spotkanie stawało się niesamowitym przeżyciem. Sam doświadczyłem tego podczas pierwszej rundy tego całego turnieju i nie żałowałem, że dosiadły się wtedy jeszcze całkowicie nieznane mi osoby.
Teraz jednak było zlekka inaczej, bo o ile towarzystwo dillera i zbrodniarza wojennego mi, jakkolwiek źle to zabrzmi, odpowiadało o tyle Amari... cóż sprawiał, że człowiek miał ochotę wskoczyć na arenę i skopać mu dupsko. I z tego co wywnioskowałem nie tylko ja szybko zacząłem pałać niechęcią do jego osoby. Co oczywiście było zrozumiałem w końcu na miejscu Renkuro sam bym się wkurzył gdyby jakiś random zaczął nie do mnie przypierdalać.
Delikatnie zacisnąłem pięść, a mięśnie w ręce napięły się by w każdej chwili najszybciej jak potrafiłem dobyć łuku. Wzrokiem spoglądając w tą paskudną gębę sprawdzałem też czy byłoby miejsce pozwalające mi sprawnie zwiększyć dystans. Lecz mimo wszystko siedziałem i słuchałem gotów na to aby rozmowa weszła na nowy poziom.
Jednak nasz buc chyba uznał, że dostał co chciał więc może iść marnować powietrze gdzieś indziej nie szczędząc wcześniej swoich życiowych mądrości. Co mnie nawet rozbawiło. Twierdził ze rody nie chcą pokazywać swoich zdolności, a tak tłumnie i dumnie przybywają na turnieje takie jak ten. Zdecydowanie po to by kryć swoje sekrety. Przecież każdy wie że, jak chcesz ukryć ze masz małego siurka to idziesz na plażę nudystów. I jeszcze na koniec rzucenie tekstem niby tajemniczym niby groźnym.
- Uuu powiało zgrozą albo wpadłeś mu w oko. - zażartowałem do białowłosego, a następnie spojrzałem na Mujina - Ciekawych ma Pan przyjaciół.

[Mujin]

- Senju i kuglarz na jednym froncie? Interesujące połączenie. - skomentował jedynie, dalej śledząc dyskusję bez wtrącania się pomiędzy nich. Wymiana między nimi była dość interesująca. Ewidentnie nie wroga, ale podszyta pewnego rodzaju uszczypliwością. Nie miał pojęcia, jak zachowa się "jego" zawodnik. Ostatecznie go nie znał. Nie wiedział, jakim jest człowiekiem, jak reaguje w stresowych sytuacjach. Co ukrywa pod maską. Zazwyczaj go to nie obchodziło, bo nie grzebał ludziom gdzie nie było potrzeby. Dopóki go nie krzywdzili, jego pacjentów ani też nie działali na ogólną szkodę, to nie miał nic przeciwko prywatnym interesom i utarczkom. Miał po prostu inne podejście do tematu. Gdzie medyk był bardzo otwarty na dzielenie się ogólną wiedzą i tematami dotyczącymi jego osoby, tak Taro wychodził chyba z podejścia "coś za coś". Czyli z podejścia, które często stosował Mujin w wypadku faktycznej wymiany, przykładowo wymiany własnoręcznie opracowanych technik w zamian za inne, samodzielnie opracowane. I to tylko z poczucia przyzwoitości ze strony Mujina.
- Cóż. Klany może i nie. Ale z drugiej strony to oni wystawiają swoich zawodników na oczy całego świata. Muszą być świadomi, że część z ich talentów zostanie wyłapana przez publikę. - czego innego mogli się spodziewać? Tacy Senju na przykład, wysyłając Senju właśnie, na tyle silnego, by pokryć lasem całą arenę? Dyskrecji? Mieli pełne prawo dyskutować o czym tylko chcieli, o jakichkolwiek umiejętnościach jakiegokolwiek klanu. To oznaczała wolność - możliwość czegokolwiek gdziekolwiek. Bez ograniczeń i potępiających kazań kogoś wyżej, niż ty. Absolutne nieskrępowanie mowy i decyzji. Czyli to, co cenił sobie najbardziej. Nic więc dziwnego, że komentarz Taro wchodził w sprzeczność z fundamentami Mujina. Na szczęście wojownik odebrał tabletkę i szybko odszedł, dając im nieco powietrza.
- "Przyjaciel" to zdecydowanie zbyt daleko idące słowo. "Klient" byłoby bardziej odpowiednie. - konieczne było niestety doprecyzowanie. Przyjaciel było dla Mujina tak bardzo odległym słowem, jak "ciepłe powitanie" w Morskich Klifach. Albo "uczciwa praca" w Shigashi. Do tej pory chyba tylko jednej osobie udało się dojść odpowiednio blisko do tego poziomu, a i też po pewnej sporej dozie wytrwałości i dobrej woli Mujina. Przyjaciele się kończyli, gdzie zaczynały się interesy. Ta uniwersalna prawda wpojona mu była gdzieś podczas praktyk medycznych w Gokiburi i była sztandarowym przykładem przekazywania faktycznych, życiowych nauk z pokolenia na pokolenie.
- Jeśli nie jest to zmiana spowodowana jakąś umiejętnością genentyczną, jak Jugo, to jedynym wyjaśnieniem wydaje się krew. A właściwie jej przepływ. Kontrolowany czy nie, wyjaśniłaby nietypowy kolor skóry. Ale ponownie, trzeba by to sprawdzić w kontrolowanych warunkach. Może zgłoszę się do niego... Wiesz co? - co innego w organizmie człowieka mogło powodować zmieniony kolor, jak nie krew właśnie? Poza chakrą oczywiście. Ale te umiejętności nie należały do takich, które znał, więc warto by dowiedzieć się o nich nieco więcej.
- Jeśli go znajdziecie, to przekażcie mu, że medyk Yokage Mujin chciałby złożyć mu propozycję związaną z jego umiejętnościami. Lepsze zrozumienie ich działania wyjdzie obydwu stronom na dobre, zakładam. Szczególnie w kontrolowanych warunkach... Może, z drugiej strony, jak trafi do sekcji szpitalnej... Hmh. - Mujin się zamyślił i ponownie zaczął "tańczyć" swoim ołówkiem po kartkach notesu. Z tego wszystkiego zaprzestał zapisywania informacji o rzeczach, które działy się na trybunach, a niektóre z nich ewidentnie były warte rozpatrzenia.
- A swoją drogą, Renkuro-san. Jak bardzo twoje marionetki są w stanie odzwierciedlać faktyczne ludzkie odpowiedniki? - zapytał Mujin całkiem otwarcie. Myślał nad tym dość długo, od momentu usłyszenia o stawach i zobaczenia bardzo ludzkich kukieł. Jeśli już dowiadywać się nowych rzeczy, które mogą pomagać w jego fachu, to lepiej dowiadywać się ich od odpowiednich i kompetentnych osób, prawda? Stawy, to wszystko wina stawów. Jedno wspomnienie o nich i podsłuchanie jednej rozmowy uruchomiło w Mujinie paniczną wręcz potrzebę wyjaśnienia tematu u samego źródła.

[Renkuro]

Amari zaczął szczekać i wzbudzać kolejną falę irytacji u Renkuro. Wszedł teraz na ton typowy dla przyszłego terrorysty i począł odgrażać się komu popadnie. Białowłosy długo próbował się gryźć w język. W końcu zależała od niego reputacja delegacji. Gdyby cokolwiek odwalił to Ichiro przetrzepałby mu skórę. A do tego z takimi to nigdy nic nie wiadomo. Zawsze taki dziwak mógł być potencjalnym przeciwnikiem, któremu odwali i będzie za nim łaził. A nie chciał do końca życia obawiać się własnego cienia. Mimo wszystko jednak wybuchnął śmiechem słysząc końcową ala groźbę.
-Przecież już mnie znalazłeś to po co chcesz mnie szukać później? Panie doktorze, czy pana produkty mają jakiś negatywny wpływ na mózg?
Nie zamierzał mówić tego głośno, bo mijało się to z celem. Ale wydawało mu się, że mimo wszystko szanowni Uchiha nie będą robili problemów komuś, kto spędził całkiem długi okres czasu walcząc w ich imieniu na murze czy podczas wojny, a także mimo wszystko zrobił parę pożytecznych rzeczy jak uratowanie paru z nich czy też dostarczenie dosyć ważnego zwoju do odpowiednich rąk. I to problemów za co? Za to, że jest ciekawy tego jak działają ich oczy w momencie, kiedy czytał dokument to poruszający będący prawdopodobnie bardzo wrażliwymi danymi? Dosłownie wysłano dopuszczono go do przesłuchiwania jeńca wojennego, którego samemu zresztą pojmał. Nie zamierzał jednak mówić o tak osobistych fragmentach swojego życia. Nie chciał by wszyscy obcy wiedzieli o nim za dużo. Wzruszył ramionami na słowa Bajego.
-Ten koleś wygląda jak taki co pójdzie rozkładać notki pod trybunami. Ja wiem, że wpuszczamy tutaj nawet ryboludzi z cesarstwa ale aż takich dzikusów? Nie rozumiem dlaczego ludzie mają taki problem z wymieniania się informacjami o umiejętnościach zawodników. Przecież dokładnie po to stworzono ten turniej. Żebyśmy mogli pokazać co umiemy całemu światu. Jak ktoś ma mnie zatrudnić skoro nie wie co potrafię?
Łuska przy okazji odnotowała również, że pan lekarz dysponował całkiem sympatyczną techniką pieczętującą. Gdyby zebrani wokoło przyjrzeli się lalkarzowi mogliby zobaczyć, że i on dysponuje podobnymi plakietkami z pieczęciami z których można wyciągać różnorakie przedmioty. Prawdopodobnie była to ta sama technika. Pokiwał głową słuchając jaka była opinia specjalisty na temat zmian w ciele Daisuke. Wydawało mu się mało normalnym, że komuś naglę zwiększała się objętość czy tam ciśnienie krwi w ciele. Ale co on tam wiedział. Nie był przecież kim obytym z irojutsu.
-Spokojnie, jak będę z nim walczyć to przed walką mu przekażę, że go szukasz. Po za tym jak go wyślę do szpitala to porozmawiasz z nim na osobności.
Chwilę głowił się nad zadanym mu pytaniem. Rozłożył się wygodnie na swoim miejscu spoglądając na arenę. Trudno było jednoznacznie odpowiedzieć. Była to dosyć szeroko materia. Podrapał się po głowie i dopiero po chwili odpowiedział. Rzadko porównywał swoje lalki do innych ludzi. Bardziej traktował je jak towarzyszy troszkę innego typu niż ludzie. Nie lubił zbytnio przebywać z ludźmi ale za to uwielbiał towarzystwo swoich drewniano-metalowych kumpli i kumpel.
-Trudno powiedzieć. Myślę jednak, że całkiem dobrze. Chociaż dzięki zastosowaniu stawów kulistych w wielu miejscach uzyskałem lepszą ruchomość niż mają istoty ludzkie. Najbardziej jestem dumny z dłoni które pozwalają dzierżyć sprzęt i wykonywać inne dosyć skomplikowane operacje. Ogólnie pod kątem ruchomości pomijając korpus oceniłbym je jako nawet lepsze niż człowiek. Są też oczywiście dużo bardziej wytrzymałe, szybsze i silniejsze. Nie wspominając już o całej gamie różnego rodzaju mechanizmów, które sprawiają, że pojedyncza kukła nie odbiega zbytnio od przeciętnego shinobiego. Lubię myśleć, że każda z nich równa się jednemu przeciętnemu doko. Mój klan posiada nawet technikę, dzięki której humanoidalne twory możemy nawet zewnętrznie upodobnić do ludzi, tak by były nie do rozpoznania. Więc technicznie mógłbym z moją zgrają wejść do jakiegoś baru udając grupę znajomych i raczej nikt by się nie zorientował.
Podzielił się z rozmówcą całkiem sporym pakietem ciekawych informacji, które raczej nie były dostępne dla przeciętnego zjadacza chleba. Ani prawdopodobnie nawet dla wielu członków klanów Unii. Nie widział jednak powodów by nie obdarzyć taką wiedzą dwójki nowych znajomych. A może i oni odwdzięczą się czymś ciekawym?

[Baji]

Cóż jak się okazało nawet sam Mujin-san wolał nie przyznawać się specjalnie do kolesia, który okazał się największym dupkiem jakiego miałem do tej pory okazję spotkać. Jedyny plus jaki miała ta rozegrana przed chwilą scena z udziałem miernego aktorzyny Amariego było to, że jeśli spotka się na arenie z Renkuro-sanem to białowłosy włoży całe serce żeby wytrzeć nim podłogę. Wziąłem głębszy wdech, a potem wydech aby upuścić z siebie nieco negatywnej energii.
- Rozumiem, w takim razie proszę wybaczyć. I jeśli mogę być szczery nie lubię gościa, aż żałuję że sam nie wziąłem udziału żeby zetrzeć mu ten uśmieszek z twarzy. Ale jestem zaskoczony, naprawdę posiada Pan tabletki które potrafią poprawić kontrolę chakry? Słyszałem o pigułkach przywracających część utraconej energii ale zawsze myślałem, że tylko trening może poprawić jej kontrolę. Skoro buc sobie już poszedł postanowiłem zapytać licząc nieco w duchu, że to co facet dostał od lekarza było zwykłym placebo. Jakaś witaminka C czy coś w tym stylu.
Mujin ewidentnie też po opuszczeniu trybuny przez niechciany element zadał pytanie lalkarzowi które było całkiem interesujące. I sam pytany nie przejawił właściwie choćby cienia zawahania by podzielić się informacją o własnych zdolnościach. Ahhh... Turniej Pokoju. Miałem wrażenie, że na wielu wywarł spore wrażenie bo o ile nie podobała mi się napaść słowna na przybysza z Unii to o tyle faktycznie nieco się z nim zgadzałem, że opowiadanie i pokazywanie wszystkim swoich zdolności nie było zbyt rozważne ale hej jeśli ktoś miał chęć do opowiadania o nich oraz o zdolnościach innych byłem skory do pozyskania takich informacji. W końcu właśnie po to tu przybyłem nie mierząc się z innymi na arenie.
- Niesamowite Renkuro-san, twoje zdolności są naprawdę na niezwykłym poziomie kontrolować tyle marionetek na raz to musi być niezwykle trudne. Jednak zastanawia mnie w jaki sposób się to właściwie dzieje. Nie widziałem żebyś wykonywał jakieś pieczęci, a mimo to one się poruszały.

[Mujin]

- Nie powinny. Chyba że wstrzyknął w ucho zamiast w ramię. - bardziej mruknął, niż odpowiedział, ale coś mogło w tym być. Nie zbadał wpływu swoich substancji na mózg po, przykładowo, wciągnięciu tabletki nosem po jej sproszkowaniu. Albo wstrzyknięciu specyfiku w żyłę w głowie. Albo w formie czopków. Aż tak daleko nie posunął swoich badań, regularne używanie substancji wspomagających miało być przetestowane właśnie teraz i chyba nie skutkowały niczym konkretnym. Przyjmowanie w odpowiedniej formie, przynajmniej.
- Można chyba spokojnie założyć, że celem turnieju nie jest znalezienie zwycięzcy. Pewnie coś powiązanego z polityką i niedawną wojną. Ostatecznie raczej nie ma znaczenia cel turnieju, bo jest okazją do wielu interesujących interakcji i takie wąskie myślenie nie służy nikomu. - swobodna wymiana informacji i tak dalej i tak dalej. Ostatecznie powody turnieju nie obchodziły go. Mógł nawet zostać stworzony by potajemnie wysysać chakrę walczących. Dla niego liczyło się to, że i mógł zarobić na utrzymanie kliniki, i zdobyć nowych klientów, i przydatne znajomości i dowiedzieć się ogromnej ilości różnych rzeczy. Tak, ponownie wszystko obracało się wokoło Mujina. jak inaczej? Dla niego najważniejszy był jego interes i cały czas brał go pod uwagę.
- Kontrolę Chakry albo też inne aspekty fizyczne. Właściwie to piguła na regenerację chakry i moje działają w podobny sposób. Wymuszają bardzo konkretne reakcje w ciele, które skutkują zwiększeniem możliwości fizycznych. Problemem jest to, że nadwyrężenie ciała ma skutki po zakończeniu działania substancji. Więc na pewien czas zyskujesz profity, ale potem ponosisz adekwatne konsekwencje. Na warunki turnieju takie właściwości substancji są wręcz idealne. - faktycznie były to jedne z lepszych warunków, jakie mogły zaistnieć. Regularne walki, przerwy pomiędzy nimi, czas na rehabilitację i leczenie ran. Brak śmiertelności i interwencje sędziów. Przypadkiem wręcz Mujin dysponował odpowiednim narzędziem do odpowiedniej sytaucji dla odpowiedniej osoby. Która nie zwlekała z prowadzeniem konfrontacji. Tylko charakterem nieco odstawała od uniwersalnie przyjemnego archetypu.
- Wyjątkowo niezwykłe. Jeśli faktycznie przewyższają możliwościami standardowe ludzkie kończyny... Jestem bardzo ciekaw, czy dałoby się użyć ręki marionetki jako ręki człowieka. Dokładniej mówiąc... Uważam się za, nieskromnie mówiąc, mistrza jutsu medycznych. A jednak odtworzenie całej kończyny od zera jest poza moim zasięgiem. Zastanawiałem się zatem, czy nie można użyć części twoich marionetek jako protez dla ludzi kalekich czy niepełnosprawnych. I czy byliby w stanie składać pieczęci do jutsu. Nie wiem, czy jesteś w stanie imitować układ chakry swoimi tworami albo masz na to inny sposób, ale jestem bardzo ciekaw takiej możliwości. - Mujin wypalił. Jego główny motyw w tej rozmowie, w zasadzie. Jego poszukiwania umiejętności dopełniających jego własne trwały dalej i na razie udało mu się znaleźć dwie takie. Z czego jedną miał właśnie przed sobą. Chyba, że dałoby się wykorzystać tworzenie drzew albo wiązek piorunów do celów medycznych. A raczej się nie dało. Przynajmniej Renkuro był kompetentnym rozmówcą i może dało się od niego wyciągnąć faktycznie wartościowe informacje. Może nawiązać współpracę? Jeśli on, Yokage Mujin, byłby w stanie przyczepiać ludziom części ciała kukiełek. Albo może odseparować układ chakry z trupów, by przemieścić je do martwych konstrukcji? Nigdy wcześniej na to nie wpadł! Ale w jego oczach zapaliły się iskry podekscytowania. Iskry odkrycia nieznanego, potencjalnie przełomowego. Tylko fachowa opinia i surowe informacje mogły tą iskrę zgasić. Do pary z niesamowitym rozczarowaniem niemożliwości takiej opcji.

[Renkuro]

Gdy parszywy jegomość ich opuścił w końcu można było zająć się tym, co było tutaj najważniejsze. Czyli rozmową i podziwianiem turnieju. Renkuro bardzo chętnie wyjaśniłby sobie parę spraw z dziwnym mężczyzną w cywilizowany sposób na arenie, ale nie zapowiadało się, że wylądują w walce przeciwko sobie. Kuglarz westchnął. Nastrój mu jednak poprawił Baji gratulujący poziomu zdolności. Uśmiechnął się zakłopotany wiedząc, jak niskie są jego zdolności w stosunku do innych wojowników biorących udział w starciach.
-Szkoda, że raczej go nie spotkam na arenie. Jestem tylko zwykłym doko bez jakiegoś specjalnego stażu w niebezpiecznych misjach. Właściwie wojna o mur i w obronie Sogen to były jedyne cięższe boje jakie toczyłem. Wątpliwe żeby przyznano mi takiego przeciwnika.
Mruknął niezadowolony. A naprawdę chciał skopać tyłek tego prostaka. Zanotował jednak w pamięci, że substancje od doktorka nie były dla długodystansowców. Wystarczyło takiego naszprycowanego zawodnika chwilę przemęczyć i efekt mijał, a on sam był wystarczająco osłabiony by zakończyć pojedynek konwencjonalnie. Tak więc w potencjalnej walce musiałby zwyczajnie grać na zwłokę. Jego rozmówcy zadawali mu jednak kolejne pytania więc nie miał czasu zajmować się takimi drobnostkami. Należało zaspokoić ich ciekawość i dobrze zareklamować swoje rodzinne strony. Emigranci z ciekawymi zdolnościami zawsze byli ciekawym nabytkiem dla Unii.
-Co do kontroli nad marionetkami to pamiętaj, że to, że czegoś nie widać nie znaczy, że tego nie ma. Gdyby ktoś nie znał łuku i patrzyłby z daleka jak z niego strzelasz zobaczyłby tylko, że unosisz zakrzywiony kij i strzałę, a następnie, że strzała sama z siebie wylatuje do przodu ciśnięta przez niewidzialną siłę. Moje marionetki są jak sama nazwa wskazuje tylko marionetkami i do ich kontroli wykorzystuje żyłki. Odbywa się to na podobnych zasadach jak poruszanie lalkami przez ulicznego kuglarza. I to wystarcza nie mają żadnego układu czakry. Nie mają wolnej woli i nie są żyjącymi w rozumieniu medycznym, chociaż wielu członków mojego klanu to znaczy Ayatsuri wierzy, że dzięki temu ile serca wkładamy w ich stworzenie sam Hotei sprawia, że mimo to, są one żyjącymi istotami. Jeśli rozumiecie o co mi chodzi. Marionetki w naszej kulturze zajmują szczególne miejsce i większość ich właścicieli je mocno personifikuje. A przez to, że zwyczajnie są cholernie drogie są również pewnego rodzaju wyznacznikiem statusu społecznego.
I tak oczywiście, że dałoby się wykorzystać je jako protezy. Taką zdolność posiadają już średnio zaawansowani członkowie mojego klanu, którzy przy okazji rozwinęli swoje zdolności w zakresie irojutsu. Nie trzeba być do tego mistrzem a zwyczajnie posiadać umiejętności medyczne na średnim poziomie. Nie wiem jednak dokładnie jak wygląda sprawa używania czakry przez właściciela takowych. Na pewno użytkownik ma pod kątem fizycznym pełną kontrolę nad kończyną. Ale co do czakry to ciężko mi powiedzieć. Mogę za to rzec, że jesteśmy w stanie montować mechanizmy takie same jak u kukiełek w takowych drewnianych kończynach. Więc potencjalny pacjent mógłby bez problemu otrzymać protezę z wysuwanymi ostrzami, miotaczami pocisków czy bardziej złożonymi mechanizmami. Nigdy jakoś specjalnie nie interesowałem się medycyną. Bardziej wolałem funjutsu. Od paru lat mieszkam na stałe w Shigashi no Kibu więc była to umiejętność bardziej praktyczna. No i też ciężko by było bez poświęcenia czasu na ten rodzaj technik transportować marionetki i ich wyposażenie na pole bitwy.
W ogóle to zapraszamy pana panie lekarzu do nas na pustynie. Do Unii. Mamy całą gamę różności, które mogą zainteresować kogoś pana profesji. Od lekarzy zajmujących się protezami i truciznami, przez shinobich wyrywających sobie z piersi kości w tym kręgosłupy po jak widzicie na arenie ludzi ożywiających i kontrolujących zwierzęta i postacie z gliny. Zresztą widzieliście jak Shinsu przed chwilą stworzył ptaszka. Nie dajcie się jednak zwieść wizualnym aspektom jego twory na wojnie robiły dosłownie miazgę z żołnierzy cesarstwa. Zabiliśmy ich naprawdę chyba prawie dziesięciu nie ponosząc żadnych strat. A nawet wzięliśmy dwójkę w niewolę i przesłuchaliśmy.
Wyjaśnił łucznikowi działanie swoich marionetek odpowiadając przy okazji medykowi. Pozostawił jednak pewne niedomówienie. Nie wspomniał o tym, że żyłki o których mowa wytwarzał samodzielnie z czakry. Wolał żeby postronni jednak myśleli, że to w pełni kwestia mechanizmów i wyposażenia, a nie czakry. Jeśli jednak chodziło o pozostałe kwestie to nie widział większych problemów z dzieleniem się takimi informacjami. Żałował, że nie jest w stanie opowiedzieć więcej o protezach kuglarzy. Nie miał jednak pełnej wiedzy na ten temat. Był zwykłym doko więc miał ograniczoną pule informacji. Troszkę wstyd, że jako osoba pracująca w branży zwłok nie znał się na kwestiach medycznych, ale cóż zrobić. Albo to albo musiałby targać wszystkie swoje lalki w workach. Nie miał czasu zajmować się wszystkim.
Popatrzył po raz kolejny na arenę. Jego rodak z pustyni właśnie był okładany przez cholernego Kaminari, który równocześnie był towarzyszem broni Renkuro podczas walk na murze. Ah co tu się porobiło. Dlaczego to wszystko było takie złożone. Złożona też była sytuacja władcy gliny. Spadał i w desperacji tworzył na potęgę klony. Pamiętał umiejętności Anzou. Precyzyjne błyskawice mogące przedziurawić nawet metal. Potężna zdolność. Prawdopodobnie byłaby w stanie mocno uszkodzić mechanizmy lalek. Jeśli chodzi o klony to najwyraźniej na arenie Sayaki również z nich korzystano. Czyżby tworzył się właśnie kolejny szkodliwy i obrzydliwy do oglądania trend zaraz po rzucaniu się nawzajem notakami wszelkiej maści? Podrapał się po nosie. Zima dawała mu się we znaki. Był człowiekiem z pustyni, który nie kochał niskich temperatur. Kątem oka zwracał uwagę również na trzecią walkę. Brał w niej udział właściciel specyficznego wachlarza. Ciekawa broń. Do jej stworzenia trzeba było sporo kreatywności i zapewne drugie tyle wysiłku.
-A skoro już tak rozmawiamy. Co to za ciekawa zdolność z tym kontrolowaniem drzew i drewnianych tworów. Kan stworzył całkiem sympatycznego drewnianego smoka, który wydawał się silny. Ciekawi mnie o co tutaj chodzi. Niby się poruszał, ale nie widziałem żeby miał jakieś stawy. To było jak ogromna lalka ale nie będąca lalką.
Rzucił do swoich rozmówców. Za dużo się od nich nie dowiedział na temat Jugo ani samego sharingana. Nie dał rady wykupić również odpowiednich środków mających pomóc mu w walce. Ale to nie był koniec tajemnic, które go dręczyły. Właściwie chyba rozumiał co się działo podczas każdej z walk pomijając tą jedną. Kan był naprawdę dziwnym zawodnikiem z ciekawymi umiejętnościami.

[Baji]

Po oczyszczeniu się atmosfery rozmowy na temat zdolności ponownie nabrały tempa, choć szczerze mówiąc niektórzy pytań nawet w życiu sam bym nie wymyślił. Co prawda dlatego, że po pierwszy uczestniczyłem w tak otwartej wymianie informacji ale też dlatego że niektóre tematy były dla mnie nie do ogarnięcia umysłem. No ale tak to jest jak ja prosty chłop z lasu, a obok dwie mądre głowy.
Oczywiście była opcja dopytywania o każdy nie zrozumiały fragment ale nie chciałem wyjść na ignoranta nie rozumiejąc jako jedyny o czym teraz mówimy i jak to właściwie jest możliwe. Zresztą istniało spore ryzyko, że nie zrozumiałbym do końca tematu nawet po szczegółowych wyjaśnieniach, a wtedy to już by była lipa po całej linii.
Gdy padło pytanie o zdolności mojego rodu, choć dokładnie Kana bo na szczęście nigdzie nie mówiłem że jestem członkiem rodu Senju, to przez chwilę nawet chciałem powiedzieć co nieco. Ta dziwna atmosfera sprawiła, że nawet mi się rozwiązywał język choć jeszcze chwilę wcześniej uznawałem to za głupotę. Niestety pojawił się po drodze mały problem w postaci właściwie zerowego doświadczenia w temacie.
Szczęście w nieszczęściu, bo nie mogłem zdradzić nic nie mając na ten temat pojęcia. To znaczy wiedziałem że mamy predyspozycje do kontroli żywiołu drewna to jednak na tym moja wiedza się kończyła, a to już przecież i tak zarówno Mujin jak i Renkuro wiedzieli bo widzieli na własne oczy. Byłem chyba jedynym w swoim rodzaju członkiem rodu nie znającym zdolności rodowych. Zabawne.
Co innego gdyby padło pytanie na temat łucznictwa ale o co tu mieliby pytać? Jak naciągnąć cięciwę? Czy którą strona trzymać strzałę? Prawda była taka, że łucznictwo było banalne przy odpowiednich ilościach treningu i nie skrywało zbyt wielu tajemnic.
- Dobre pytanie Renkuro-san, w sumie sam chciałbym znać odpowiedź. Jak również dlaczego ktoś z takimi zdolnościami wycofał się z walki... Szkoda najciekawsza walka zakończyła się nim się naprawdę rozpoczęła. Jednak ten Anzou całkiem nieźle sobie radzi z przeciwnikiem i też ma ciekawe zdolności. Trochę żal mi jego przeciwnika bo póki co trochę żałośnie wypada.

[Mujin]

Mujin nie pomyślał, że dając informacje o swoim specyfiku, da informacje przydatne do pokonania mężczyzny. Po prostu nie przyszło mu to do głowy. Znaczy się nie musiało być to nawet to, ot pochwalił się właściwościami substancji z której był taki dumny. Nic niezwykłego. jego nienastawiony na taktyczne podejście i konfrontację medyczny umysł nie połączył wątków. Czy to było działanie na szkodę swojego zawodnika? Po części. Małej części, rzecz jasna.
- Hmh. Czyli ma to sens. W takim razie wypadałoby znaleźć takiego medyka-marionetkarza. Dziękuję za informacje, Renkuro-san. Na pewno przydadzą się przy dalszym rozwijaniu mojej kliniki. - istniały tutaj dwie opcje. Pierwsza - umiejętności te były tylko i wyłącznie dziedziczne poprzez odpowiednie urodzenie. Dzięki temu mógłby, czysto w teorii, pobrać próbki od Ayatsuriego i nauczyć się ich genetycznych technik. Z drugiej strony mogła być to sytuacja identyczna, co u Aburame - dodatkowy czynnik poza samymi genami, który dawał możliwość tworzenia tych nici chakry. Czy on za pomocą swoich robaków mógłby wypełnić pustą formę kukły? I za pomocą tego sterować nimi od wewnątrz? Na przykład odpowiednim ułożeniem robaków aktywować któryś z mechanizmów? To byłoby interesujące podejście i to też trzeba będzie sprawdzić.
- Bardzo chetnie, Renkuro-san. Moim celem nadrzędnym przy poznawaniu nowych kultur i zdolności jest znajdowanie dla nich zastosowania w medycynie i dopełnianiu moich kompetencji. Na przykład ci od wyciągania kości. Niezwykle obiecujące, patrząc też na regenerację ciała podczas procesu. Gliniane stwory generujące wybuchy raczej wpisują się w kategorię czystej destrukcji i są typowo ofensywnymi umiejętnościami. Chyba że tymczasowo zasklepiać by rany gliną do czasu otrzymania faktycznej pomocy... Będę musiał znaleźć jakiegoś Dohito-medyka. I mam w planach zbadanie ich dodatkowych aparatów gębowych na dłoniach. Przedziwna mutacja, która na pewno warta jest dokładniejszego zbadania.
- Chociaż przyznam, że Shigashi lekko mnie odstrasza. Może to przypadek, ale od razu po zakwaterowaniu się tam próbowano mnie wplątać w lokalne działalności przestępcze. Człowiek zdaje sobie sprawę, że jest w mieście więcej, niż to, ale niesmak pozostaje. - pominął oczywiście kwestię współpracy z nimi w celu powiększenia swoich kompetencji w zakresie Fuinjutsu, ale była to współpraca oparta o nielegalne działalności. Które były więcej, niż niepożądane w jego czystej jak łza karierze medycznej. Ten epizod na szczęście zakończył się pomyślnie, wraz z nałożeniem pieczęci na jednego ze strażników celem zatajenia swojej tożsamości. Wolał nie chwalić się tym, a współpracę z organizacją przestępczą zakopać w odmętach swojej pamięci, jak zrobił to z kilkoma innymi podobnymi przypadkami.
- To jest chyba po prostu tworzenie i manipulacja drewnem. Bez żadnych mechanizmów. Generujesz surowiec, nadajesz mu kształt i nim manipulujesz. Jak z kryształem Kosekich, na przykład. Albo innym "surowcowym" klanem. - drewno nie było aż tak skomplikowane. Żył większość swojego czasu, zależnie jak to liczyć, na terenach Tajemniczego Lasu. I nigdy nie słyszał o tym, by Senju robili w swoich drewnach nici, żyłki, miotacze i inne mechanizmy. Ot po prostu tworzyli drewno i rzeczy zrobione z drewna. Jego robaki też nie miały żadnych miniaturowych trybików i części, kiedy tworzyły klony albo kopuły. Ot one same były częścią tych kształtów. Czy powinien porównywać swoje unikatowe robaki do generowania drewna? Najpewniej nie, ale przez brak innych dokładniejszych przykładów musiał się opierać na czymś.