Szpital

[Sasame]

~ 11/15 ~

~ Yuki Hoshi i Sashiko ~

~ Misja Grupowa Rangi C ~

~ Zły dotyk ~

Cała sytuacja rozwinęła się w zatrważającym tempie. Na kołdrze okrywającej Sashiko rozlała się przez kompletny "przypadek" woda a po chwili kiedy chłopak zaczął ją wycierać, poczuła ona ulatującą z siebie siłę. Wtedy też zdecydowała się ona ogłosić alarm i poinformować Hoshi że coś się kroi. Mały blondyn kompletnie nie zrozumiał co się kryje pod hasłem ziemniaczków i patrzył na łuczniczkę ze zdziwionym wyrazem twarzy, odwracając się dopiero kiedy za jego plecami trzasnęły drzwi do łazienki, otwarte gwałtownie przez drugą z kobiet, która do tej pory siedziała cicho jak mysz pod miotłą. Widząc że jego fortel został zdemaskowany, osobnik kryjący się pod postacią chłopca dezaktywował technikę i wokół niego pojawił się obłoczek dymu z którego wyłonił się mężczyzna pasujący do opisu jaki otrzymywała Hoshi podczas przeprowadzonych wcześniej przesłuchań.
Yuki wkroczyła do akcji zwarta i gotowa i pierwszym co wykonała było przywołanie dwójch lodowych wilków i rozesłanie ich w strategiczne miejsca, jednego w kierunku drzwi aby odciąć drogę ucieczki a drugi prosto na intruza. Sashiko również nie próżnowała i wykorzystując swoją pozycję, kopnęła przestępcę, chcąc ułatwić pojmanie go a sama sięgnęła po swojego kunaia, który z racji że był schowany pod materacem, teraz kiedy dziewczyna leżała na łóżku to okazał się być o wiele trudniej dostępny niż z początku zakładała. Pułapka wydawała się być idealna i już po chwili, mężczyzna został ugryziony w rękę przez lodowe zwierzę przywołane przez Hoshi, jednak nie zamierzał on stać bezczynnie i dać się po prostu złapać. Szybko złapał on drugą ręką wilka i po chwili ten stopił się, zostawiając po sobie jedynie mokrą plamę oraz pogryzioną rękę gwałciciela. Ten jednak jeszcze nie skończył i sięgnął do kieszeni aby wyciągnąć z niej kłębek stalowej żyłki i po chwili pomknęła ona w kierunku czarnowłosej użytkowniczki Hyotonu, mocno ją oplatając.

Mapka
Legenda:

1 - Drzwi wejściowe do pokoju
2 - Szafa
3 - Drzwi prowadzące do łazienki
4 - Okno na patio szpitala
5 - Łóżko
6 - Krzesła
7 - Stolik
8 - Korytarz
9 - Poduszka

Postacie:

Niebieski - Sashiko
Zielony - Hoshi
Żółty - Amichi
Jasnoniebieski - wilki Hoshi

  Ukryty tekst

[Sashiko]

Rozpoczęło się starcie. Zgodnie z wcześniej ustalonym planem, jak tylko padło słowo "ziemniaczki", Hoshi natychmiast wkroczyła do akcji. Tym razem pokazała im wykonane z lodu wilki, które mknąc z zawrotną prędkością w kierunku napastnika, zdołały zranić go w rękę. Niestety, nie wystarczyło to do tego, by mężczyzna został całkowicie wyeliminowany z walki. Zdołał on w jakiś sposób stopić wilka w ułamku sekundy, a następnie zdążył wyciągnąć linkę i opleść nią użytkowniczkę lodu.
W tym czasie Sashiko nie zrobiła nic, nie zdążyła nawet wynająć kunai z miejsca, w którym go zostawiła.
Cóż, poddanie się nie wchodziło oczywiście w grę, jakkolwiek miała wrażenie że czas biegł dla jej poczynać dużo wolniej niż w stosunku do agresora, tak nie zamierzała odpuszczać. Aktywowała natychmiastowo po raz kolejny swój limit krwi i sięgnęła (czy też kontynuowała sięganie?) po ukrytą broń. Gdy tylko już dzierżyła ją, nie wahając się ani sekundy, widząc że ten może zaraz wyrządzić krzywdę jej towarzyszce, skoczyła na niego z wycelowanym w jego szyję nożem. Celem było oczywiście pozbawienie go możliwości walki, a w konsekwencji również i życia. Wiedziała, że pewnie lepszym rozwiązaniem byłoby pochwycenie go żywcem, niemniej jednak facet był bardzo groźny - dlatego nie zamierzała się bawić w żadne podchody.

  Ukryty tekst

[Yuki Hoshi]

Yuki Hoshi
Zima, Rok 390

---

- Oż ty pierdolcu - mruknęła Hoshi, widząc jak jej wilk się topi, a po chwili przeciwnik używa żyłki, żeby ją opleść i unieszkodliwić. Hoshi jednak nie miała zamiaru tak łatwo dać się unieszkodliwić. Gnojek był dość szybki, ale jeszcze przez chwilę ich była trójka.

Posłała wilka od drzwi w stronę mężczyzny, żeby go zaatakował - gryząc przeciwnika w rękę bądź w tyłek, w zależności, co akurat było bliżej. Sama użyła prostej techniki, żeby uwolnić się z więzów - posłała chakrę do żyłki, żeby ją poluzować i uwolnić swoje ręce - co najmniej. Nie szamotała się, żeby czasem nie stracić rówowagi (chociaż nawet jakby straciła, nie byłoby to problemem).

Jeżeli Hoshi udało się uwolnić i mężczyzna jeszcze nie był unieszkodliwiony, Hoshi użyła swojego lodu, żeby ten przymroził mężczyznę do podłogi.

  Ukryty tekst

[Sasame]

~ 12/15 ~

~ Yuki Hoshi i Sashiko ~

~ Misja Grupowa Rangi C ~

~ Zły dotyk ~

Pomimo całego zaskoczenia jakie wynikło podczas akcji, obie kunoichi zareagowały niesamowicie szybko a także w bardzo zgrany sposób. Mimo tego, przestępca również wykazał się dobrym refleksem a także umiejętnością szybkiego podejmowania decyzji i pomimo otrzymania obrażeń w rękę, udało mu się pozbyć jednego wilka a także wykonać kontratak przeciwko Hoshi, który sprawił że została ona ściśle owinięta stalową żyłką, co zdecydowanie utrudniało jej kontynuowanie walki do momentu uwolnienia się.
W tym samym czasie Sashiko udało się uwolnić spod materaca swoją broń i rzuciła się ona w kierunku mężczyzny, chcąc go możliwie najszybciej spacyfikować ciosem wymierzonym w jego szyję. Łuczniczka doskoczyła do mężczyzny, który już był w trakcie odskakiwania, jednak został kompletnie zaskoczony szybkością ataku ze strony Sashiko i nóż Ranmaru ciął go głęboko w szyję, powodując fontannę czerwonej cieczy, która od razu pokryła kunoichi, która robiła za przynętę, mężczyzna jakoś przeżył atak, jednak dosłownie chwilę po ataku Sashiko, w rannego mężczyznę wpadł lodowy wilk, który doskoczył do niego spod drzwi.
W trakcie kiedy łuczniczka i wilk zajmowali się przestępcą, Hoshi była w stanie uwolnić się od żyłki za pomocą jednej z podstawowych technik ninjutsu. W momencie kiedy metalowa linka upadła na ziemię, mężczyzna już wykrwawiał się na podłodze a kałuża czerwonej posoki wokół niego stale się powiększała.

Mapka
Legenda:

1 - Drzwi wejściowe do pokoju
2 - Szafa
3 - Drzwi prowadzące do łazienki
4 - Okno na patio szpitala
5 - Łóżko
6 - Krzesła
7 - Stolik
8 - Korytarz
9 - Poduszka

Postacie:

Niebieski - Sashiko
Zielony - Hoshi
Żółty - Amichi
Jasnoniebieski - wilk Hoshi

  Ukryty tekst

[Sashiko]

Stal prowadzona przez pewną i zdecydowaną rękę Sashiko rozcięta z impetem miękkie tkanki, z których zbudowana była szyja napastnika. Jak nie trudno się domyślać, efektem była prawdziwa powódź krwi, która przepływa przez tę część ciała szczególnie intensywnie. Po bezlitosnym cięciu, Asami wyszarpnęła rękę z kunaiem i pozwoliła przestępcy oddać się konwulsyjnym drgawkom, a tym samym po prostu szybkiemu, choć bolesnemu umieraniu. Odskoczyła od opadającego mężczyzny i oddychając głęboko patrzyła na niego przez kilka chwil, jakby upewniając się że gagatek nie wywinie się już nieuchronnym objęciom śmierci za pomocą żadnych niesamowitych technik, sztuczek i tak dalej. Kiedy cały ten nieprzyjemny, choć widywany już przez nią spektakl dobiegał końca, rozluźniła się już nieco i wyprostowała się, po czym wytarła nóż o pościel szpitalną. Dezaktywowała też swoje kekkei genkai, które choć obecne na krótko, to pozwoliło jej nieco lepiej skoordynować ruchy i trafić idealnie tam, gdzie zamierzyła.
- Nic Ci nie jest? - spytała Hoshi, patrząc w jej stronę. Jedynie kątem oka widziała wcześniej, co działo się z towarzyszką, ale zarejestrowała jedynie to, że póki co nie groziło jej nic wielkiego. Teraz przyszedł czas żeby zweryfikować te wcześniejsze przypuszczenia.

[Yuki Hoshi]

Yuki Hoshi
Zima, Rok 390

---

- W porządku - powiedziała Hoshi, odrzucając żyłkę i spojrzała na swojego lodowego wilka, który niemalże dobił przeciwnika, potem na Sashiko, żeby upewnić się, czy wszystko z nią było w porządku. - Jesteś… cóż, w krwi. Lepiej się wytrzyj czy coś, żeby nie przeniosła się na ciebie żadna zaraza - dodała, spoglądając na mężczyznę na podłodze. Był to dość smutny widok i mężczyzna na pewno zasługiwał na karę. Ale czy nie było lepiej go zamknąć w więzieniu, jeżeli byłaby taka opcja?

Hoshi wolała, żeby przeżył. Z zasady starała się nie odbierać życia, jeżeli nie było takiej potrzeby. Mężczyzna był już unieszkodliwiony. Dlatego jeżeli była szansa, żeby przeżył…

Podeszła sprawnym krokiem do drzwi, otworzyła je i zawołała:

- Potrzebny lekarz! Mamy poważnie rannego!

Potem odwróciła się do Sashiko.

- Wszystko w porządku z tobą? Dotknął cię? Chyba wysysał chakrę, widziałam, jak się mój wilk rozpuścił, a przecież nie używał katonu - powiedziała.

[Sasame]

~ 13/15 ~

~ Yuki Hoshi i Sashiko ~

~ Misja Grupowa Rangi C ~

~ Zły dotyk ~

Dwójka kunoichi bardzo szybko poradziła sobie z napastnikiem i obie mogły teraz oglądać go jak w ostatnich chwilach swojego życia jeszcze próbuje on instynktownie unieść ręce do rany na szyi, jednak obie kończyny mężczyzny były w opłakanym stanie po atakach lodowych tworów Hoshi, więc próby nie zdały się na nic a czerwona posoka wylewała się na podłogę.
Obie kobiety od razu zainteresowały się sobą nawzajem, chcąc upewnić się czy nic się żadnej nie stało a Hoshi mądrze zwróciła uwagę łuczniczce aby ta jak najszybciej zmyła z siebie szkarłatny płyn, po czym wyszła na korytarz, aby zawołać lekarza. Możliwe że jeżeli ktoś by stał pod samymi drzwiami i do tego posiadałby on wysokopoziomowe techniki Iryōjutsu, wtedy i tylko wtedy, mogłaby być szansa na odratowanie tego tragicznego przypadku jakim był pokonany przez dwie kunoichi mężczyzna. Nim jednak przybyła jakakolwiek pomoc, ciało leżało już bez życia, stygnąc na podłodze. Utrata krwi zabiła go nim ktokolwiek zdążył cokolwiek z tym zrobić.
Chwilę po wołaniu Hoshi, do pomieszczenia przybiegło dwóch lekarzy w towarzystwie Jinny. Jeden z medyków od razu podbiegł do mężczyzny aby sprawdzić w jakim jest on stanie. Drugi podszedł do Sashiko, która również nie wyglądała zbyt dobrze. Jinna zostawiając obie zakrwawione osoby w rękach lekarzy, podeszła do Hoshi.
- Hoshi-san, jak widzę, zasadzka zakończyła się sukcesem... - powiedziała, nieco zmieszanym tonem różowowłosa, spoglądając na pobojowisko w pomieszczeniu.
- Wszystko w porządku, jesteś ranna? - zapytał się medyk Sashiko, podchodząc do niej, jednak nie robiąc ponad to żadnych dodatkowych ruchów, nie licząc wizualnych oględzin kobiety w celu ustalenia czy cokolwiek jej właściwie dolega.

[Sashiko]

Po skierowanych do niej słowach Hoshi, Sashiko przechyliła głowę nieznacznie do przodu i obejrzała sama siebie. Dopiero teraz uświadomiła sobie, że faktycznie, cała jest we krwi swojej ofiary. Wcześniej wytarła w pościel swój kunai, zupełnie zapominając, że istotniejsze będzie pozbycie się śladów starcia z samej siebie. Cóż, bycie umorusaną we krwi nie było dla niej pierwszyzną, podczas polowań i skórowania zwierząt zdarzało się to nader często - ale krew ludzka? Nieco się wzdrygnęła.
- Brr, masz rację - obdarzyła Hoshi niepewnym spojrzeniem. Ta wiedziała już jednak co robić i wezwała pomoc, dlatego łuczniczka postanowiła po prostu poczekać na przybycie personelu i kogoś, kto wskaże jej drogę do łazienki albo po prostu poda trochę wilgotnych ręczników.
- Tak, dobrze widziałaś... to rzekomo przypadkowe rozlanie wody było po to, żeby nawiązać ze mną kontakt fizyczny. Kiedy zaczął mnie "wycierać", od razu poczułam szybki ubytek sił, zupełnie jakby wyciskał je ze mnie jak wodę z mokrego ubrania. Wtedy zrozumiałam, że to jakaś sztuczka shinobi i nie mogłam czekać ani chwili dłużej. Twoja reakcja była naprawdę szybka, nawet szybsza niż myślałam. Dziękuję Hoshi-san, że nie straciłaś czujności nawet na moment. Można na Tobie polegać - powiedziała z wdzięcznością. Nie siliła się jednak na żadne uśmiechy, gdyż w tym stanie wyglądałoby to upiornie.
Chwilę później na miejscu była już Jinna razem z medykami. Oczywiście nie dało się nic zrobić dla uratowania mężczyzny parającego się plugawym zajęciem, co skierowało uwagę jednego z nich na Asami.
- Potrzebuję jedynie porządnie się wyszorować - odpowiedziała i rzuciła nóż na łóżko, jakby zapewniając obecnych, że wbrew temu co widać na załączonym obrazku, to ona jest (razem z Hoshi) tą "dobrą".

[Yuki Hoshi]

Yuki Hoshi
Zima, Rok 390

---

- Rany, z całą stanowczością ten facet musiał mieć jakieś problemy z głową – powiedziała Hoshi, kiedy Sashiko wyjaśniła jak się wszystko rozegrało i czego sama Hoshi nie widziała. – Ja byłam cały czas na baczności. Od lat jestem strażniczką na posterunkach wokół Fuyuhany, zmiany mam pomiędzy misjami. Wyuczyłam się być czujną.

Mężczyzna był już martwy, co było trochę niefortunne. Nie to, że jakieś problemy miały być ze zleceniodawcą, Hoshi i Sashiko dostały pełne uprawnienia do zrobienia tego, co uznały za słuszne. A zabicie uzbrojonego przeciwnika było naturalne dla kunoichi. Jednak pewnie dobrze byłoby dowiedzieć się, kim on był, a Hoshi nie chciała całego ciała wlec do Siedziby Władzy. I tak skończyłoby w tutejszej kostnicy i na cmentarzu, o ile by się nie zdecydowali na inna formę pochówku. Dlatego Hoshi podeszła do zwłok, przeprosiła medyka, który je sprawdzał, i zaczęła przeszukiwać mężczyznę. Wszelaki sprzęt shinobi miała zamiar zarekwirować, żeby oddać w Siedzibie. Chciała jednak przede wszystkim sprawdzić, czy mężczyzna miał odznakę. Znał się na robocie, więc ktoś go uczył. Może też było coś innego, co mogło go zidentyfikować.

[Sasame]

~ 14/15 ~

~ Yuki Hoshi i Sashiko ~

~ Misja Grupowa Rangi C ~

~ Zły dotyk ~

Zarówno Hoshi jak i Sashiko, dość szybko oswoiły się z zabiciem mężczyzny, fakt że był on takim zdegenerowanym osobnikiem o iście diabolicznych przestępstwach na koncie zdecydowanie musiał im w tym pomóc. Sashiko od razu odpowiedziała medykowi, sygnalizując mu również że nie jest ona niebezpieczna poprzez pozbycie się trzymanego przez siebie kunaia i ten skinął głową po czym wyszedł z pomieszczenia aby przynieść jej coś do wytarcia się ze szkarłatnej posoki. W tym czasie Hoshi po zignorowaniu słów Jinny, zabrała się za przeszukanie ciała przestępcy, po tym jak jego zgon został stwierdzony przez drugiego medyka. Poszukiwania Yuki nie przyniosły jej jednak zbyt wiele odpowiedzi. Z rzeczy które miał on przy sobie, było nieco więcej stalowej żyłki, takiej samej jaką wcześniej wykorzystał przeciwko czarnowłosej kunoichi. Poza żyłką posiadał on również jeden nóż a także jeden przedmiot, którego przeznaczenia nie była ona w stanie rozszyfrować na pierwszy rzut oka. Był to mały czarny walec w dotyku przypominał kamień. Był on gładki ze wszystkich stron a na jednej podstawie miał on wyryty znak wyglądający jak krzyż wpisany w koło.
- Hmmm, dziwne. - powiedziała Jinna, patrząc nad ramieniem Hoshi na znaleziony przez nią przedmiot - Wiesz może co to jest, Hoshi-san? Jeżeli nie to z pewnością powinnaś oddać to władzom klanu, może ktoś inny wie coś więcej na ten temat. W każdym razie, sytuacją tutaj już się zajmę, możecie wraz z Sashiko-san iść poinformować o pomyślnym wykonaniu zadania. - dodała różowowłosa. W tym czasie Sashiko dostała wilgotne ręczniki za pomocą których w miarę możliwości oczyściła się z czerwonych plam.

[z/t]

[Arii]

Minęło dopiero kilka dni od wprowadzenia się do siedziby rodu Yuki. Na razie nie dostawał żadnych zleceń, więc mógł zwiedzić i zapamiętać najważniejsze drogi, budynki, aby jakoś zabić swój czas.
Jego głowa pękała już od czytania o kościach i ich możliwych uszkodzeniach, dlatego wybrał się na krótki spacer w okolicach szpitala.
Na jego wsi posyłało się po medyka, który robił wszystko w warunkach domowych. Zaskakującym dla niego było stworzenie osobnego budynku dla chorych i poszkodowanych. W takich warunkach mieli szansę na szybsze dojście do siebie.
Wszedł na teren szpitala i przeszedł się do wejścia. Powoli i ostrożnie otworzył je do wewnątrz i zobaczył długi ho, gdzie przyjmowano pacjentów i kierowano ich dalej. Możliwe, że to tutaj będzie spędzał dużo swojego czasu, że by zdobywać wiedzę, której książki mu już nie dadzą. W głowie ciągle krążyły mu słowa ojca, który na jego barkach zostawił los reputacji klanu. Nie wiedział, jak będzie mógł zadbać o to wszystko, nie będąc gotowym prawdopodobnie na czekające go wyzwania.
Zatrzymał się przy recepcji i rozejrzał się, gdzie kierowani są chorzy, jak ich się przyjmuje i jakie miny robi personel. Całkowicie wtopił się w tło, chłonąc wszystkie informacje z otoczenia.

[Tetsurō]

"Pamiątka"

Misja Rangi D dla Arii

1/14

To był jeden z przyjemniejszych dni na Hyuo. Mimo tego, że wszędzie leżał śnieg, jak to zawsze bywa o tej porze roku, to na niebie nie było zbyt wielu chmurek, co pozwoliło słoneczku rozgrzewać zmarzniętych mieszkańców. Jedyne co przeszkadzało w tym wspaniałym dniu to wiatr. Ten nieodzowny element morskiego krajobrazu cały czas wychładzał wszystko, utrzymując przez to ujemną temperaturę. Nie przeszkadzało to zahartowanym przez mrozy mieszkańcom w wykonywaniu swoich codziennych obowiązków. Odziani w ciepłe ubrania i nasmarowani odpowiednimi maściami walczyli z mrozem i pracowali. W końcu Cesarstwo musiało istnieć i każdy, nawet najmniejszy trybik w tej machinie był ważny.
Nasz dzisiejszy bohater był jeszcze nie opierzonym pingwinkiem, który dopiero zadomawiał się w stolicy wyspy. Po kilku dniach aklimatyzacji postanowił on przejść się na wycieczkę do lokalnego szpitala. Skoro planował, że będzie to miejsce, w którym często będzie spędzać czas, to dobrym pomysłem było się z nim zapoznać i tak też zrobił. Mimo tego, że był to środek dnia, to nie było wielu pacjentów. Większość ludzi, która kręciła się po szpitalu, to byli odwiedzający, no i oczywiście personel. Arii miał sporo czasu dla siebie, mógł przejrzeć jak wygląda układ korytarzy, gdzie są jakie gabinety, klatki schodowe, jak dotrzeć do najważniejszych sal operacyjnych. Co ciekawe, nikt nie zwrócił uwagi na to, że tak się kręci i przygląda. Mimo małego ruchu, wszyscy byli zajęci swoją robotą.
W końcu i nasz bohater trochę się zmęczył, więc usiadł sobie na krzesełkach w głównym holu, tuż obok recepcji. Potrzebował, żeby jego nogi odpoczęły od tego całego tuptania. Kiedy tylko zajął miejsce i rozsiadł się wygodnie, nagle wydarzyło się coś bardzo zaskakującego. Duże, podwójne drzwi prowadzące do szpitala otworzyły się z hukiem. Do środka wbiegło dwóch ludzi, prawdopodobnie shinobi, gdyż mieli ze sobą sporo wyposażenia, broni i byli ranni. Nieśli oni na swoich ramionach trzeciego, który wyglądał na będącego w bardzo złym stanie. Cały czas za nim ciągnęła się strużka krwi. Kobieta na recepcji błyskawicznie podbiegła do nich i po krótkiej rozmowie, pokazała im gdzie mają pójść ze swoim towarzyszem, samemu biegnąc w inną stronę, zapewne w celu znalezienia jakiegoś wolnego Iryonina. Nasz heros pozostał sam w dużym holu. Nagle, dostrzegł kolejną dziwną rzecz. Otóż, w miejscu, w którym chwilę temu stali shinobi, poza kałużą krwi, leżał jakiś pakunek. Niewielkie, prostopadłościenne pudełko zawinięte w papier i związane kokardką. Od plamy, w której leżało, miało już sporo krwistych śladów, jednak z każdą chwilą przesiąkało jeszcze bardziej i bardziej, coraz mocniej barwiąc opakowanie.

[Arii]

*Białe ściany naprawdę uspokajają...*
Spacer po szpitalu prawie zaliczony w stu procentach, więc mógł chwilę odsapnąć w poczekalni. Ruch w szpitalu był dość mały, dzięki czemu nie zwracał na siebie zbytniej uwagi i mógł na spokojnie się wszystkiemu przyjrzeć, zapamiętać drogi, sale, gabinety.
Wyciągnął swój stary notes, gdzie spisywał swoje różne wiersze i dyrdymały. Był już cały zapełniony, ale zawsze mógł nanieść poprawki na to co już tam powstało. Otworzył notesik w połowie i zaczął zagłębiać się w tekst.
Nie zdążył nawet nanieść pierwszej poprawki, kiedy do holu wpadła trójka zakrwawionych mężczyzn. Jeden z nich był niesiony przez pozostałą dwójkę. Pielęgniarka szybko skierowała ich w odpowiednią stronę i pobiegła szukać odpowiedniego do tego zadania medyka.
Odprowadził ją wzrokiem i chciał już wracać do swoich tekstów, ale zauważył kątem oka pakunek na ziemi. Podniósł jedną brew do góry i rozejrzał się dookoła, żeby sprawdzić, czy ktoś z pracowników szpitala jeszcze tutaj jest i już zmierza do paczki.
Nic takiego się nie wydarzyło. Odłożył na krzesło obok swój notesik i ruszył szybkim krokiem do kałuży krwi. Wyciągnął paczkę, żeby jeszcze bardziej nie zamoczyła się we krwi. Jeszcze raz spojrzał, czy ktoś z personelu tutaj jest, ale nie doczekał się tego. Nie lubił być wyrywanym od swoich wierszy, ale chyba musiał sam odnieść do właścicieli zgubę. Skierował się w stronę, w którą odesłała ich pielęgniarka. Rozglądał się za mężczyznami, kiedy tylko ich zobaczył przyspieszył kroku.
-Przepraszam... Ale chyba coś Panowie zgubili.
Podniósł zakrwawiony przedmiotów w stronę najbliższego mężczyzny. Kątem oka spojrzał na widoczne obrażenia całej trójki.

*Ważnym jest, żebyś od razu zareagował. Twoim najważniejszym zmysłem jest wzrok. To dzięki niemu jesteś w stanie ocenić stan pacjenta i odpowiednio dobrać metody leczenia. Więc zawsze, jak widzisz rannego lub chorego przyjrzyj się jego ciału i to co dzieje się z pacjentem.*
Nagle w głowie chłopaka zaroiło się od ilości informacji dotyczących postępowania z pacjentem, które wpajał mu od małego ojciec. Prawdopodobnie w tamtych chwilach zamienił z nim najwięcej słów w swoim życiu.
Ale czas wykorzystywać nauki ojca, nieważne jaki był, posiadał rozległą wiedzę i masę doświadczenia w tym, co próbował mu przekazać.

-Może opowiedzą Panowie, co się konkretnie stało. Możliwe, że dopóki medyk nie przyjdzie będę w stanie jakoś pomóc. Podszedł do szuflad w poszukiwaniu wody utlenionej i gaz. W międzyczasie przyglądał się mężczyzną i przysłuchiwał się (o ile mieli na to ochotę) wyjaśnieniom.

[Tetsurō]

"Pamiątka"

Misja Rangi D dla Arii

3/14

W szpitalu było dosyć cicho, mimo tego, że przed chwilą wpadło do niego kilkoro rannych shinobi. Pobiegli oni szybko w stronę schodów, które wskazała im recepcjonistka, pozostawiając za sobą krwawą ścieżkę. Jak się to zaraz okaże, dzięki temu nie byłoby problemów z odnalezieniem sali, w której leżą. Jednakże zanim to, to przejdźmy do pakunku. Kiedy nasz młodzieniec go podniósł, okazało się, że nie należy on do najlżejszych, mimo tego, że pudełeczko było wielkości dwóch zaciśniętych pięści. Musiało być wypełnione kamieniami, bądź stalą. Papier zdążył już trochę nasiąknąć krwią, jednak nie na tyle, żeby zacząć się drzeć. Podobnie było z ozdobną wstążką, która w większości różowa, jednak miejscami zabarwiła się szkarłatem.
Arii nie zastanawiał się długo co chce zrobić. Zabrał ze sobą pakunek, po czym pognał po śladach w głąb szpitala. Po przejściu po schodach, trafił na szeroki korytarz, gdzie po obu stronach ciągnęły się sale. Było ich całkiem sporo, jednakże większość z nich była pozamykana. Trop doprowadził młodzieńca do sali, w której były otwarte na oścież drzwi. Na szpitalnym łóżku leżał mężczyzna, który wręcz krzyczał z bólu. Obok niego stało dwój jego towarzyszy, obaj także byli we krwi, chociaż nie wyglądali na rannych, być może mieli jakieś pomniejsze obrażenia, ale nie to było teraz najważniejsze. - Jesteś Lekarzem? Przy Matsume wybuchła notka wybuchowa. - powiedział jeden z shinobich odziany w lekką, skórzaną zbroję, maskę oraz niosący wielki miecz na plecach. Drugi, o wyraźnie niebieskiej skórze i ostro zaostrzonych zębach stał i trzymał towarzysza za rękę, pozwalając mu ją ściskać z całej siły.
Szybki rzut okiem pozwolił określić, że ranny jest w stanie krytycznym. Nie posiadał on ręki, kończyła się ona kikutem w połowie ramienia. Na jego końcu był założony prowizoryczny opatrunek, który już w całości przesiąknął krwią. Co więcej, jego ubranie było rozerwane, ukazując mnóstwo mniejszych i większych ran i zwęgleń spowodowanych wybuchem. Podobnie z resztą z jego twarzą, która była bardzo mocno poparzona. Mimo to była także blada, z powodu ogromnej ilości utraconej krwi.
- Kurw... Gdzie ten lekarz!!?!?!! - wykrzyczał niebieskoskóry, patrząc, że ciągle nie ma profesjonalnej opieki medycznej. Odszedł od towarzysza i wychylił się przez drzwi na korytarz, wypatrując czy może ktoś nie nadciąga. Jeżeli nasz młodzieniec chciał pomóc, to musiał zrobić to jak najszybciej, liczyła się każda sekunda, czego zapewne świadomi byli wszyscy na tej sali. Prowizoryczne opatrunki z pola walki nie działały, potrzebna była tutaj profesjonalna pomoc. A pudełko? Na nie chyba aktualnie nie było czasu, żaden z shinobich na nie nie spojrzał, w końcu były ważniejsze rzeczy na głowie.

  Ukryty tekst

[Arii]

Rany leżącego mężczyzny okazały się poważne. Oderwana część ciała nie zrobiła na nim żadnego wrażenia. Kilkukrotnie pomagał ojcu przy amputacjach, które w rejonach ich wioski były dość częste. Wieśniacy bardzo chętnie ryzykowali swoje życie w pracy nie zdając sobie sprawy z zagrożeń w pracy.
Bez namysłu wyciągnął znalezioną wodę utlenioną wraz z gazikami, podszedł do metalowego wózka na kółkach, na którym je ułożył i przyciągnął go do łóżka pacjenta. Pakunek odłożył na dolnej półce wózka. Stanął przy oderwanej ręce.
Ściągnął z bioder dużą torbę i wyciągnął z niej swój zestaw medyczny. Po kolei zaczął wyciągać przyrządy, jak skalpel, nożyczki, zestaw do zszywania, drewniany knebel.
Pierwsze co zrobił to włożył do ust krzyczącego z bólu mężczyzny knebel, musnął mu żuchwę w geście wskazującym, aby zagryzł.
-Najmocniej, jak tylko możesz.
Spojrzał się na mężczyzn i przywołał ich ruchem palca. Założył ze swojego zestawu białe rękawiczki.
-Jeden z Was musi bardzo mocno go przytrzymywać, drugi musi stać przy mnie i tylko, gdy ściągnę opatrunek natychmiast unieść jego rękę delikatnie do góry, na wysokość jego serca. Wspierasz również przytrzymywanie go. Bardzo ważne jest, żeby jak najmniej się ruszał. W trakcie mówienia ściągnął prowizoryczny opatrunek i odrzucił go na ziemię za sobą. Bez cienia zastanowienia założył nad kikutem opaskę uciskową, gdy tylko mężczyzna wykonał jego polecenie, aby zatrzymać ciągłą utratę krwi. Sięgnął po wodę utlenioną i wskazał jednemu z towarzyszy rannego, który został do pomocy, aby zaczął go przytrzymywać.
Odetchnął i wziął się do pracy.
Oblał ranę obficie wodą utlenioną tak, żeby krew zaczęła powoli znikać a rana, żeby się oczyściła z bakterii. Do ręki wziął gazik i zaczął ścierać krew z kikuta licząc na to, że nie będzie się zbytnio rwał z łóżka, a wspólnicy przy tym przedsięwzięciu będą naprawdę dobrze sprawowalisię, jako siłacze.
W momentach, kiedy poraniony ninja zaczął za bardzo wierzgać pomagał mężczyzną ułożyć go na posłaniu i przytrzymać jego ciało. Robił to unosząc dłonie do góry i robiąc wszystko łokciami, aby nie dotknąć nimi brudnych ubrań ani żadnej powierzchni.
Kiedy rana była już oczyszczona, przyjrzał się porządnie kikutowi, żeby móc sprawdzić nierówności w oderwanej ręce i odpowiednio zwizualizować sobie, jak powinno to wyglądać po wygładzeniu.
Kilka milimetrów nad kikutem ułożył swoje dłonie, z których nagle popłynęła zielona energia, żeby otoczyć zranione miejsce.
*Jest to podstawowe jutsu, które będzie stawać się tym silniejsze i tym przydatniejsze, im ty będziesz zdolniejszy.*
Nie wiedział, czy jest tak zdolny, jak ojciec tego oczekiwał, ale zamierzał na początek swoją chakrą zatamować krwawienie, żeby następnie móc przejść do zaleczania uszkodzeń tkanki.
Próbował również nasłuchiwać kroków, żeby wiedzieć, kiedy będzie można spodziewać się lekarza.

Nazwa

Chiyute no Jutsu

Ranga

D

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni | 2 metry (Iryōjutsu A)

Koszt Ranga D: B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (1/2 na turę)
Ranga C: B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (1/2 na turę)
Ranga B: B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4% (1/2 na turę)

Dodatkowe W przypadku leczenia samego siebie, technika działa rangę niżej i wymaga całkowitego skupienia | Po zasklepianiu większych ran tą techniką pozostają blizny na ciele rannego

Opis Podstawowa i najważniejsza technika w asortymencie każdego medycznego ninja. Użytkownik przykłada obydwie dłonie w okolice rany pacjenta i przesyła do niej swoją chakrę. Ta przyśpiesza naturalne właściwości regeneracyjne ciała, wymuszając zasklepianie się ran i naprawę naczyń krwionośnych. Trudność zabiegu zależy bezpośrednio od rodzaju rany - szarpane są trudniejsze do zaleczenia niż zwykłe cięcia, a wielkość ubytku ciała czy stopień narażenia na infekcję zwiększają trudność poprawnego wyleczenia. Skuteczność techniki zależy bezpośrednio od umiejętności, wiedzy medycznej użytkownika i ilości chakry w nią włożoną, przez co zaawansowani medycy są w stanie osiągnąć znacznie lepsze rezultaty niż nowicjusz:

Iryōjutsu D Technika jest w stanie wyleczyć pomniejsze rany i tamować krwawienie z mniejszych naczyń krwionośnych. W przypadku poważnych ran jest w stanie zmniejszyć krwawienie. Nadal zalecane jest korzystanie ze środków dezynfekujących i opatrunków. Proces jest też stosunkowo wolny. Leczenie ran lekkich trwa dwie tury.

Iryōjutsu C Medyk nie musi trzymać rąk na ranie, szczędząc bólu pacjentowi. Oprócz tego możliwości regeneracyjne nasilają się, możliwe jest tamowanie ran tętniczych i leczenie głębszych ran sięgających nawet do kości, a sam proces staje się szybszy. Odkażanie ran nie jest konieczne, ale jest zalecane. Leczenie ran lekkich trwa turę, a średnich dwie tury.

Iryōjutsu B Medyk może uleczyć głębokie rany, zasklepić rany tętnicze, złączyć ze sobą złamane kości, a nawet pozbyć się krwawień i drobnych uszkodzeń organów wewnętrznych. Wyleczona kość będzie osłabiona i ponowne jej uszkodzenie w krótkim czasie może skończyć się nie złamaniem, a pokruszeniem. Dodatkowo technika dezynfekuje ranę w trakcie regeneracji. Od tej rangi możliwe jest wykonywanie techniki jedną ręką. Leczenie ran lekkich trwa mniej niż turę, średnich turę, a ciężkich dwie tury.

Iryōjutsu A Pasywnie: Od tej rangi możliwe jest przesłanie medycznej chakry w formie cienkiego strumienia o długości maksymalnie 2m. Dzięki temu medyk nie musi stać bezpośrednio przy ofierze celem jej uleczenia. Nadal wymagane jest skupienie, a jednocześnie można stworzyć jeden taki strumień. Przesłanie medycznej chakry na odległość nie powoduje zwiększenia kosztów chakry i redukcji możliwości medycznych techniki.

  Ukryty tekst